In Bijbels Optiek
Zionisme – korte voorgeschiedenis
In de Middeleeuwen bevonden zich al belangrijke Joodse gemeenschappen in Duitsland, Frankrijk, Engeland en Spanje.
In Duitsland, Frankrijk en Engeland leidde een groeiende onrust tot een sterke vervolging van de Joden. In Duitsland waren de Joden nog een tijd lang beschermd door de keizerlijke privileges, maar de Joden moesten steeds meer betalen voor zgn. bescherming.
Ook in Spanje, waar ze in welvaart leefden, werden zij vanaf 1391 vervolgd. Anders dan in andere landen probeerden veel Joden in Spanje zich daaraan te ontsnappen door zich om te laten dopen.
Een deel van hen, de Maranen genoemd, bleef toch in het geheim het Jodendom trouw. Tegen deze groep werd juist gestreden. Ook christenen met een Joodse afstamming waren op een gegeven moment niet meer veilig in Spanje.
Vanuit Portugal trokken veel van deze nieuwe christenen door naar Zuid-Frankrijk en de havensteden aan de Atlantische Oceaan. Vervolgens gingen ze naar Antwerpen en vanaf het begin van de 17e eeuw ook naar Nederland.
Als gevolg van deze ramp voor de Joodse gemeenschap, werd het verlangen naar de door God beloofde verlossing steeds sterker.
Drie belangrijke kenmerken openbaarden zich vooral in de nieuwste geschiedenis:
· Het streven naar het krijgen van gelijke burgerrechten (emancipatie).
Vooral in West-Europa en op bepaalde plekken in Centraal-Europa.
· Het streven naar een sterk geloofsleven, zodat het geloofsleven een bescherming biedt tegen de harde werkelijkheid (chassidisme).
· Een begin aan de gedachte aan herstel door eigen kracht van een nieuw nationaal centrum (pre-zionisme).
In de Middeleeuwen bevonden zich al belangrijke Joodse gemeenschappen in Duitsland, Frankrijk, Engeland en Spanje.
In Duitsland, Frankrijk en Engeland leidde een groeiende onrust tot een sterke vervolging van de Joden. In Duitsland waren de Joden nog een tijd lang beschermd door de keizerlijke privileges, maar de Joden moesten steeds meer betalen voor zgn. bescherming.
Ook in Spanje, waar ze in welvaart leefden, werden zij vanaf 1391 vervolgd. Anders dan in andere landen probeerden veel Joden in Spanje zich daaraan te ontsnappen door zich om te laten dopen.
Een deel van hen, de Maranen genoemd, bleef toch in het geheim het Jodendom trouw. Tegen deze groep werd juist gestreden. Ook christenen met een Joodse afstamming waren op een gegeven moment niet meer veilig in Spanje.
Vanuit Portugal trokken veel van deze nieuwe christenen door naar Zuid-Frankrijk en de havensteden aan de Atlantische Oceaan. Vervolgens gingen ze naar Antwerpen en vanaf het begin van de 17e eeuw ook naar Nederland.
Als gevolg van deze ramp voor de Joodse gemeenschap, werd het verlangen naar de door God beloofde verlossing steeds sterker.
Drie belangrijke kenmerken openbaarden zich vooral in de nieuwste geschiedenis:
· Het streven naar het krijgen van gelijke burgerrechten (emancipatie).
Vooral in West-Europa en op bepaalde plekken in Centraal-Europa.
· Het streven naar een sterk geloofsleven, zodat het geloofsleven een bescherming biedt tegen de harde werkelijkheid (chassidisme).
· Een begin aan de gedachte aan herstel door eigen kracht van een nieuw nationaal centrum (pre-zionisme).