In Bijbels Optiek
8. ONTKENNING VAN GODS SCHEPPINGSORDENING (vervolg 2).
In het LAK-theater werd in de jaren 80 een kindertoneelstuk “Moeten is niet leuk” opgevoerd. Het stuk kwam via improvisaties rond het thema “protest” binnen een werkgroep van het LAK tot stand. Het was bedoeld voor kinderen van zeven tot elf jaar. Het stuk, dat van muziek was voorzien, ging over kinderen die op school van hun onderwijzers een stukje voor de ouderavond moesten opvoeren, hoewel ze dat niet leuk vonden. Hieruit blijkt bijv. dat ook in Nederland het rollenspel zijn intrede had gedaan.
8.1. LOOS.
Nog een voorbeeld. Het Landelijk Overleg Orgaan Scholieren ( LOOS ) had in dezelfde periode een actie opgezet, omdat in veel scholen geen vrijheid van meningsuiting zou bestaan. Acties moesten plaatsvinden als schoolkranten gecensureerd werden of als pamfletten niet zonder toestemming van directie of schoolbestuur mochten worden uitgedeeld of opgehangen. De leuze waarmee gevochten zou worden, was: “Vecht voor je recht, maak zelf uit wat je zegt”. Zonder dat de actievoerders van LOOS het misschien door hadden, waren zij slachtoffer van de neomarxistische infiltratie òf zij hadden al bewust gekozen voor de ‘revolutie’.
8.2. Kinderprogramma voor de NCRV.
Hetty Heytink, één van de leden van het kindercabaret collectief “Potvoordrie” maakte destijds de volgende tekst, die zij samen met Jan Simon Minkema destijds zong voor de NCRV televisieserie “Als je dat soms nog niet dacht”. Hier volgt het “lied”.
Kinderen zijn eigenlijk zielig,
Kinderen die krijgen altijd straf.
Want hoe vaak krijg je wel niet te horen
hou je mond of blijf er nou vanaf.
En je mag niet op je nagels bijten
Pulk je in je neus dan zwaait er wat.
En je mag geen slechte cijfers halen
En niet met je kleren aan in bad.
Kinderen moeten heel vroeg naar hun bedjes
En dat vinden kinderen altijd naar.
Grote mensen lijken wel heel netjes
maar misschien doen ze stiekem wel heel raar
doen ze ’s nachts wat wij niet mogen weten, kunnen strontvervelend zijn,
zitten ijs, patat en snoep te vreten
en drinken maar totdat ze dronken zijn.
Misschien slaan ze, schelden ze en schoppen
zijn ze hebberig en heel brutaal,
lachen zich een bult om vieze moppen.
Grote mensen lijken zo normaal’
maar weet jij of ze ’s avonds tandenpoetsen,
gaan ze wel gewassen naar hun bed.
Kinderen zijn eigenlijk zielig,
want op kinderen wordt altijd gelet.
Het is duidelijk hoe door dit ‘optreden’ geschopt werd tegen het ouderlijk gezag. De NCRV als christelijke omroep gaf aan dit kindercabaret vrij baan en daaruit bleek dat ook deze omroep blind was voor neomarxistische infiltratie. Ook in Nederland was de strijd der geesten bezig op alle terrein en die zou bij deze omroep geen pas op de plaats maken.
8.3. De neomarxistische achtergrond.
In het vorige hoofdstuk zagen we reeds door Immanuel Lück in zijn boek “Alarm um die Schule” dat de kinderen op de basisschool reeds gemanipuleerd en geïnfiltreerd werden door middel van schoolboekjes en het rollenspel. Deze manipulerende infiltratie is niet gestopt bij de Duitse grens, maar drong ook ons land binnen. Zie bovengenoemde voorbeelden.
In het LAK-theater werd in de jaren 80 een kindertoneelstuk “Moeten is niet leuk” opgevoerd. Het stuk kwam via improvisaties rond het thema “protest” binnen een werkgroep van het LAK tot stand. Het was bedoeld voor kinderen van zeven tot elf jaar. Het stuk, dat van muziek was voorzien, ging over kinderen die op school van hun onderwijzers een stukje voor de ouderavond moesten opvoeren, hoewel ze dat niet leuk vonden. Hieruit blijkt bijv. dat ook in Nederland het rollenspel zijn intrede had gedaan.
8.1. LOOS.
Nog een voorbeeld. Het Landelijk Overleg Orgaan Scholieren ( LOOS ) had in dezelfde periode een actie opgezet, omdat in veel scholen geen vrijheid van meningsuiting zou bestaan. Acties moesten plaatsvinden als schoolkranten gecensureerd werden of als pamfletten niet zonder toestemming van directie of schoolbestuur mochten worden uitgedeeld of opgehangen. De leuze waarmee gevochten zou worden, was: “Vecht voor je recht, maak zelf uit wat je zegt”. Zonder dat de actievoerders van LOOS het misschien door hadden, waren zij slachtoffer van de neomarxistische infiltratie òf zij hadden al bewust gekozen voor de ‘revolutie’.
8.2. Kinderprogramma voor de NCRV.
Hetty Heytink, één van de leden van het kindercabaret collectief “Potvoordrie” maakte destijds de volgende tekst, die zij samen met Jan Simon Minkema destijds zong voor de NCRV televisieserie “Als je dat soms nog niet dacht”. Hier volgt het “lied”.
Kinderen zijn eigenlijk zielig,
Kinderen die krijgen altijd straf.
Want hoe vaak krijg je wel niet te horen
hou je mond of blijf er nou vanaf.
En je mag niet op je nagels bijten
Pulk je in je neus dan zwaait er wat.
En je mag geen slechte cijfers halen
En niet met je kleren aan in bad.
Kinderen moeten heel vroeg naar hun bedjes
En dat vinden kinderen altijd naar.
Grote mensen lijken wel heel netjes
maar misschien doen ze stiekem wel heel raar
doen ze ’s nachts wat wij niet mogen weten, kunnen strontvervelend zijn,
zitten ijs, patat en snoep te vreten
en drinken maar totdat ze dronken zijn.
Misschien slaan ze, schelden ze en schoppen
zijn ze hebberig en heel brutaal,
lachen zich een bult om vieze moppen.
Grote mensen lijken zo normaal’
maar weet jij of ze ’s avonds tandenpoetsen,
gaan ze wel gewassen naar hun bed.
Kinderen zijn eigenlijk zielig,
want op kinderen wordt altijd gelet.
Het is duidelijk hoe door dit ‘optreden’ geschopt werd tegen het ouderlijk gezag. De NCRV als christelijke omroep gaf aan dit kindercabaret vrij baan en daaruit bleek dat ook deze omroep blind was voor neomarxistische infiltratie. Ook in Nederland was de strijd der geesten bezig op alle terrein en die zou bij deze omroep geen pas op de plaats maken.
8.3. De neomarxistische achtergrond.
In het vorige hoofdstuk zagen we reeds door Immanuel Lück in zijn boek “Alarm um die Schule” dat de kinderen op de basisschool reeds gemanipuleerd en geïnfiltreerd werden door middel van schoolboekjes en het rollenspel. Deze manipulerende infiltratie is niet gestopt bij de Duitse grens, maar drong ook ons land binnen. Zie bovengenoemde voorbeelden.
In Bijbels Optiek
Het gesignaleerde probleem in het Duitse onderwijs tengevolge van de afbrekende waarden o.l.v. Jürgen Habermas is door het boek “Alarm um die Schule” grotendeels gestopt, maar in Nederland werd het met veel animo begroet.
Maar deze manier van lesgeven stond niet op zichzelf. Achter de nieuwe onderwijsmethoden stond, zo constateerden we, de neomarxistische filosofen van de zgn. “Frankfurter Schule”. Achter elke revolutie staan steeds weer denkhoofden. Het gevaarlijke van een ideologie, die ze bedenken is dat deze moeilijk te herkennen en nog moeilijker te analyseren is. Alles wat wij in de zestiger jaren hebben meegemaakt aan “inspraak”-“democratisering”-“gezagskritiek”-“seksuele revolutie”, klinkt bijna al vertrouwd, maar we moeten nooit vergeten, dat achter deze begrippen de ideologie van deze Frankfurter Schule stond. De omturning van onze maatschappij is voor een niet gering gedeelte klaargemaakt aan het “Institut für Sozialforschung” in Frankfurt am Main. Aan dat instituut waren o.a. verbonden Max Horkheier, Theodor Adorno, Herbert Mercuse en Jurgen Habermas. Deze mannen wilden het marxistisch denken vernieuwen, door het accent te leggen op doen, op actie en verzet. Vandaar het neomarxisme. De studentenrellen waren zonder deze ideologieën ondenkbaar. De maatschappijkritische leraren hadden hun inspiratiebron in Frankfurt. Immanuel Lück wees op deze neomarxisten. Met behulp van de opvoedingsdoeleinden als zelfbestemming en mondigheid zou het uiteindelijk moeten gaan om de overwinning op de kapitalistische maatschappij. Juist deze maatschappij, aldus de neomarxisten, verhinderde de ware mondigheid en de ware zelfbestemming. Alles moest geplaatst worden in het raamwerk van de emancipatieopvoeding. Dit werd een sociaal-wetenschappelijk gefundeerde theorie in de politieke strijd. Het ging er om dat partij gekozen moest worden aan de kant van ‘de onderdrukten’. En dat kon alleen volgens de” principes” van dit Frankfurter gezelschap.
8.4. Huwelijk en gezin.
In de inleiding werd er al op gewezen hoe in eigen land, het gezinsleven werd ontwricht.
Alles heeft een oorzaak. Hoe kwam het nu dat alles op de helling moest? De mens moest blijkbaar gemaakt worden tot een “dier” zonder eigen wil, een massamens die tot totale gehoorzaamheid moest worden gebracht ter wille van enkele verwrongen geesten die een maatschappijvisie ontwikkelden vanachter hun bureau op hun studeerkamer. Deze ‘vernieuwers’ zaten echter op hun beurt zelf gevangen tussen de vier muren van hun eigen voorstellingsvermogen, waar God niet in voorkwam.
In Duitsland, zo stelde Lück, begon men al op de basisschool aan alles te sleutelen. In Duitsland werd aan huwelijk en gezin een nieuwe inhoud gegeven en zo werd dit proces van ontbinding ingeleid.
Eerst moesten namelijk de ogen geopend worden voor de ‘ondergeschikte’ positie van de vrouw tegenover de man. Dat de neomarxisten de bijbel daarbij niet lieten spreken, was duidelijk. De bijbelse grondstructuur van huwelijk en gezin moest worden vernietigd, vonden ze. Aan deze grondstructuur, zo werd geleerd, zou een materialistische levensbeschouwing ten grondslag liggen.
Maar deze manier van lesgeven stond niet op zichzelf. Achter de nieuwe onderwijsmethoden stond, zo constateerden we, de neomarxistische filosofen van de zgn. “Frankfurter Schule”. Achter elke revolutie staan steeds weer denkhoofden. Het gevaarlijke van een ideologie, die ze bedenken is dat deze moeilijk te herkennen en nog moeilijker te analyseren is. Alles wat wij in de zestiger jaren hebben meegemaakt aan “inspraak”-“democratisering”-“gezagskritiek”-“seksuele revolutie”, klinkt bijna al vertrouwd, maar we moeten nooit vergeten, dat achter deze begrippen de ideologie van deze Frankfurter Schule stond. De omturning van onze maatschappij is voor een niet gering gedeelte klaargemaakt aan het “Institut für Sozialforschung” in Frankfurt am Main. Aan dat instituut waren o.a. verbonden Max Horkheier, Theodor Adorno, Herbert Mercuse en Jurgen Habermas. Deze mannen wilden het marxistisch denken vernieuwen, door het accent te leggen op doen, op actie en verzet. Vandaar het neomarxisme. De studentenrellen waren zonder deze ideologieën ondenkbaar. De maatschappijkritische leraren hadden hun inspiratiebron in Frankfurt. Immanuel Lück wees op deze neomarxisten. Met behulp van de opvoedingsdoeleinden als zelfbestemming en mondigheid zou het uiteindelijk moeten gaan om de overwinning op de kapitalistische maatschappij. Juist deze maatschappij, aldus de neomarxisten, verhinderde de ware mondigheid en de ware zelfbestemming. Alles moest geplaatst worden in het raamwerk van de emancipatieopvoeding. Dit werd een sociaal-wetenschappelijk gefundeerde theorie in de politieke strijd. Het ging er om dat partij gekozen moest worden aan de kant van ‘de onderdrukten’. En dat kon alleen volgens de” principes” van dit Frankfurter gezelschap.
8.4. Huwelijk en gezin.
In de inleiding werd er al op gewezen hoe in eigen land, het gezinsleven werd ontwricht.
Alles heeft een oorzaak. Hoe kwam het nu dat alles op de helling moest? De mens moest blijkbaar gemaakt worden tot een “dier” zonder eigen wil, een massamens die tot totale gehoorzaamheid moest worden gebracht ter wille van enkele verwrongen geesten die een maatschappijvisie ontwikkelden vanachter hun bureau op hun studeerkamer. Deze ‘vernieuwers’ zaten echter op hun beurt zelf gevangen tussen de vier muren van hun eigen voorstellingsvermogen, waar God niet in voorkwam.
In Duitsland, zo stelde Lück, begon men al op de basisschool aan alles te sleutelen. In Duitsland werd aan huwelijk en gezin een nieuwe inhoud gegeven en zo werd dit proces van ontbinding ingeleid.
Eerst moesten namelijk de ogen geopend worden voor de ‘ondergeschikte’ positie van de vrouw tegenover de man. Dat de neomarxisten de bijbel daarbij niet lieten spreken, was duidelijk. De bijbelse grondstructuur van huwelijk en gezin moest worden vernietigd, vonden ze. Aan deze grondstructuur, zo werd geleerd, zou een materialistische levensbeschouwing ten grondslag liggen.
In Bijbels Optiek
Alleen binnen het gezin kan het kind zich veilig ontwikkelen en wordt het tot een evenwichtig wezentje. Het krijgt de liefde van beide ouders. Een andere verbintenis is in de schepping niet gegeven.
De bijbel leert duidelijk, dat de man het hoofd van de vrouw is, zoals Christus het hoofd van Zijn gemeente is. Neen, aldus de nieuwe pedagogen, de vrouw is economisch afhankelijk van de man. Daarom is er sprake van een machtsverhouding. Hierachter moeten wij, aldus Lück, zien het denken van Karl Marx en Friedrich Engels in de vorige eeuw en van Wilhelm Reich die in de eerste helft van de 20e eeuw van zich heeft laten horen. De man in het gezin verdiende het geld en dat leidde tot de zgn. ‘onderdrukking’ van zijn vrouw in datzelfde huwelijk en datzelfde gezin.
In radicaal marxistische kringen ging men er zelfs van uit, dat de ware bevrijding van de vrouw pas kon plaats vinden als het privé-bezit was opgeheven. Als de vrouw dan bevrijd was, kon de man ook die bevrijding delen, want dan behoefde hij niet meer naar de macht te grijpen. Door deze marxistische ideologie werd het huwelijk totaal vervormd.
8.5. De aanval ging door.
In damesbladen werd gepropageerd, dat de meeste jonge meisjes nog steeds gekluisterd waren in de traditionele voorstellingen van huwelijk en gezin. Wat voor meisjes belangrijk werd geacht, bleek bijv. uit de volgende opmerking. Aan het meisje werd gevraagd:”Wat versta jij onder emancipatie?” Zij antwoordde: “Het loslaten van een hand die leidt”. Of:”zichzelf handhaven, de eigen interesse waar te nemen of vertegenwoordigen”. Mensen die elkaar liefhebben moesten maar volgens dit recept gaan leven:”Ik kan zonder jou leven, maar met jou leven is mooier”.
Hoe wilde men nu het huwelijk gaan ontwrichten? Het middel dat toegepast werd, was om de overgeleverde rollen en de overgenomen rollen tot een probleem te maken. Als het huwelijk tot een probleem was geworden, kon er verandering plaats gaan vinden, zonodig met behulp van het rollenspel. De jongen en het meisje moesten dus eerst open komen te staan voor nieuwe interpretaties over huwelijk en gezin. Men moest dan, zo doceerden de pedagogen, steeds meer de nadruk gaan leggen op de negatieve kanten van het alleen-maar-huisvrouw-zijn. Het zou er dan op uitlopen, dat zij dan haar “rol” als een noodlot ging zien en zodoende haar arbeid in het gezin als zinloos zou ervaren. Zo werden de kinderen op school al gemanipuleerd. Men ging zelfs zo ver, dat vrouwen, die volmondig ja zeiden tegen het moederschap of die in deze richting tendeerden, op één lijn gesteld werden met vrouwen ten tijde van Hitler. Wat zei de Führer ook al weer:”Het doel van de vrouwelijke opvoeding betekent onwrikbaar de komende moeder te worden”. Zijn propagandaminister van het Derde Rijk Joseph Goebbels schreef eens:”De vrouw heeft de opgave schoon te zijn en kinderen ter wereld te brengen”.
De conclusie, die de vrouwen hieruit trokken mag duidelijk zijn: ‘Van Hitler en zijn consorten ondervonden we niets dan narigheid, wij vrouwen van nu willen wijzer wezen. Wij moeten emanciperen’.
De bijbel leert duidelijk, dat de man het hoofd van de vrouw is, zoals Christus het hoofd van Zijn gemeente is. Neen, aldus de nieuwe pedagogen, de vrouw is economisch afhankelijk van de man. Daarom is er sprake van een machtsverhouding. Hierachter moeten wij, aldus Lück, zien het denken van Karl Marx en Friedrich Engels in de vorige eeuw en van Wilhelm Reich die in de eerste helft van de 20e eeuw van zich heeft laten horen. De man in het gezin verdiende het geld en dat leidde tot de zgn. ‘onderdrukking’ van zijn vrouw in datzelfde huwelijk en datzelfde gezin.
In radicaal marxistische kringen ging men er zelfs van uit, dat de ware bevrijding van de vrouw pas kon plaats vinden als het privé-bezit was opgeheven. Als de vrouw dan bevrijd was, kon de man ook die bevrijding delen, want dan behoefde hij niet meer naar de macht te grijpen. Door deze marxistische ideologie werd het huwelijk totaal vervormd.
8.5. De aanval ging door.
In damesbladen werd gepropageerd, dat de meeste jonge meisjes nog steeds gekluisterd waren in de traditionele voorstellingen van huwelijk en gezin. Wat voor meisjes belangrijk werd geacht, bleek bijv. uit de volgende opmerking. Aan het meisje werd gevraagd:”Wat versta jij onder emancipatie?” Zij antwoordde: “Het loslaten van een hand die leidt”. Of:”zichzelf handhaven, de eigen interesse waar te nemen of vertegenwoordigen”. Mensen die elkaar liefhebben moesten maar volgens dit recept gaan leven:”Ik kan zonder jou leven, maar met jou leven is mooier”.
Hoe wilde men nu het huwelijk gaan ontwrichten? Het middel dat toegepast werd, was om de overgeleverde rollen en de overgenomen rollen tot een probleem te maken. Als het huwelijk tot een probleem was geworden, kon er verandering plaats gaan vinden, zonodig met behulp van het rollenspel. De jongen en het meisje moesten dus eerst open komen te staan voor nieuwe interpretaties over huwelijk en gezin. Men moest dan, zo doceerden de pedagogen, steeds meer de nadruk gaan leggen op de negatieve kanten van het alleen-maar-huisvrouw-zijn. Het zou er dan op uitlopen, dat zij dan haar “rol” als een noodlot ging zien en zodoende haar arbeid in het gezin als zinloos zou ervaren. Zo werden de kinderen op school al gemanipuleerd. Men ging zelfs zo ver, dat vrouwen, die volmondig ja zeiden tegen het moederschap of die in deze richting tendeerden, op één lijn gesteld werden met vrouwen ten tijde van Hitler. Wat zei de Führer ook al weer:”Het doel van de vrouwelijke opvoeding betekent onwrikbaar de komende moeder te worden”. Zijn propagandaminister van het Derde Rijk Joseph Goebbels schreef eens:”De vrouw heeft de opgave schoon te zijn en kinderen ter wereld te brengen”.
De conclusie, die de vrouwen hieruit trokken mag duidelijk zijn: ‘Van Hitler en zijn consorten ondervonden we niets dan narigheid, wij vrouwen van nu willen wijzer wezen. Wij moeten emanciperen’.
In Bijbels Optiek
De neomarxisten wilden na de Tweede Wereldoorlog de huisvrouw ‘verlossen’ uit haar positie als ploeterende huisvrouw en oreerden vanachter de schrijftafel dat zij gelijk was aan de man en buitenshuis mee moest doen in de maatschappij. Het gevolg was dat het kind de dupe werd.
De neomarxisten maakten bewust gebruik van harde teksten. Ook karikatuurtekeningen moesten de ondergeschikte positie van de vrouw duidelijk maken. Bijvoorbeeld: een totaal overbelaste huisvrouw staat te telefoneren, naast haar staat nog een grote afwas, zij draagt een huilende baby op haar arm en bovendien raast de stofzuiger nog…Rustig in de andere hoek van de kamer zit haar man aan zijn bureau en drinkt zijn kopje koffie.
8.6. Als het huwelijk er niet meer is…
Achter al deze onderwijsmethoden en emancipatiepedagogiek moet het streven gezien worden, dat man en vrouw gelijk horen te zijn. De gezinsvorm, die wij ook tegenwoordig gelukkig nog steeds hebben, was volgens de vernieuwers te verklaren vanuit het kapitalistische systeem. Man en vrouw konden pas dàn gelijkberechtigd worden als de kapitalistische grondstructuur zou verdwijnen. Echter als dan het huwelijk en het gezin, zoals wij die kennen, er niet meer zouden zijn, hoe zou het dan verder moeten? Wie moesten dan de kinderen opvoeden?
De socialistische regering van Duitsland gaf toentertijd het “richtungweisend” antwoord: De opvoeding van kinderen is dan een “gesamtgesellschaftliche” opgave van bijzondere aard en betekenis. De maatschappij zou die taak overnemen en er zouden “buiten-familie-pedagogische instellingen” komen. A. Rauschner beoordeelde deze situatie in zijn “Die Familie- Partner des Staates” aldus: “Niet meer het gezin is de sociale grondeenheid, maar de maatschappij…”
De openbare school manipuleerde de jonge mens in deze richting en nam daarbij geraffineerde onderwijsmethoden en rollenspel te baat. Op de scholen van Noordrijn-Westfalen werden leerlingen tot ‘emancipatie’ gedwongen. Onder emancipatie verstonden de omturners dan bevrijding.
Deze emancipatie is zuivere cultuurrevolutie op basis van de “kritische theorie” van de eerder genoemde Frankfurter Schule.
Terecht merkte Lück in dit verband op:”De neomarxistische emancipatiebeweging en de boodschap van de verlossing door Christus staan onverzoenlijk tegenover elkaar!”
8.7. “Opvoeding tot hoer”.
Lück zag terecht de seksuele opvoeding op de scholen in Duitsland als een instrument tegen huwelijk en gezin. Deze werden ontwricht en uitgehold, waardoor ontbinding voor de deur kwam te staan. Men ging er van uit, dat het geslachtsleven in alle openheid moest worden besproken. De schaamte moest verdwijnen. De schaamtebarrière belemmerde de communicatie tussen jonge mensen.
De neomarxisten maakten bewust gebruik van harde teksten. Ook karikatuurtekeningen moesten de ondergeschikte positie van de vrouw duidelijk maken. Bijvoorbeeld: een totaal overbelaste huisvrouw staat te telefoneren, naast haar staat nog een grote afwas, zij draagt een huilende baby op haar arm en bovendien raast de stofzuiger nog…Rustig in de andere hoek van de kamer zit haar man aan zijn bureau en drinkt zijn kopje koffie.
8.6. Als het huwelijk er niet meer is…
Achter al deze onderwijsmethoden en emancipatiepedagogiek moet het streven gezien worden, dat man en vrouw gelijk horen te zijn. De gezinsvorm, die wij ook tegenwoordig gelukkig nog steeds hebben, was volgens de vernieuwers te verklaren vanuit het kapitalistische systeem. Man en vrouw konden pas dàn gelijkberechtigd worden als de kapitalistische grondstructuur zou verdwijnen. Echter als dan het huwelijk en het gezin, zoals wij die kennen, er niet meer zouden zijn, hoe zou het dan verder moeten? Wie moesten dan de kinderen opvoeden?
De socialistische regering van Duitsland gaf toentertijd het “richtungweisend” antwoord: De opvoeding van kinderen is dan een “gesamtgesellschaftliche” opgave van bijzondere aard en betekenis. De maatschappij zou die taak overnemen en er zouden “buiten-familie-pedagogische instellingen” komen. A. Rauschner beoordeelde deze situatie in zijn “Die Familie- Partner des Staates” aldus: “Niet meer het gezin is de sociale grondeenheid, maar de maatschappij…”
De openbare school manipuleerde de jonge mens in deze richting en nam daarbij geraffineerde onderwijsmethoden en rollenspel te baat. Op de scholen van Noordrijn-Westfalen werden leerlingen tot ‘emancipatie’ gedwongen. Onder emancipatie verstonden de omturners dan bevrijding.
Deze emancipatie is zuivere cultuurrevolutie op basis van de “kritische theorie” van de eerder genoemde Frankfurter Schule.
Terecht merkte Lück in dit verband op:”De neomarxistische emancipatiebeweging en de boodschap van de verlossing door Christus staan onverzoenlijk tegenover elkaar!”
8.7. “Opvoeding tot hoer”.
Lück zag terecht de seksuele opvoeding op de scholen in Duitsland als een instrument tegen huwelijk en gezin. Deze werden ontwricht en uitgehold, waardoor ontbinding voor de deur kwam te staan. Men ging er van uit, dat het geslachtsleven in alle openheid moest worden besproken. De schaamte moest verdwijnen. De schaamtebarrière belemmerde de communicatie tussen jonge mensen.
In Bijbels Optiek
Volgens de Frankfurter Schule belemmerde schaamte de communicatie tussen jonge mensen en een verhoogde geslachtelijke activiteit zou dit proces doorbreken en het zou een eerder opnameproces in de groep tengevolge hebben.
Afbraak van de schaamte bevorderde daarentegen de communicatie onder elkaar en maakte daardoor in verhoogde mate de geslachtelijke bevrediging met mensen van gelijke leeftijd mogelijk. En juist daardoor zouden jonge mensen eerder dan hun ouders onafhankelijk worden en in een groep van personen van gelijke leeftijd worden opgenomen.
Als de band met de ouders en de familie werd doorgesneden, werden jongens en meisjes op jeugdige leeftijd zeer beïnvloedbaar. Voorechtelijk geslachtsverkeer moest geen problemen meer geven. Het samenleven van man en vrouw en het verwachten van en kind hoefde niet absoluut aan het huwelijk voorbehouden te zijn.
Dit alles werd onderwezen en doorgegeven aan het opgroeiend geslacht. Als argument werd aangevoerd, dat het bovenstaande geaccepteerd moest worden als een “niet te stuiten vooruitgang”. Verder werd beweerd, dat de scholier zichzelf moest vinden en zijn eigen zelfbestemming moest gaan zoeken. Het wordt allengs duidelijk dat deze opvoeding vanuit christelijk standpunt een ontkenning inhoudt van alle ethische waarden.De scholier werd op deze wijze bedrogen.
Homoseksualiteit, prostitutie en exhibitionisme werden als varianten van het geslachtelijk verkeer beschouwd. De opgroeiende kinderen konden kiezen. Het ging immers om hun “zelfbestemming”?!
Men ging nog verder: zelfs geslachtelijke omgang van een mens met een dier werd als mogelijkheid erkend, als het dier maar geen schade opliep. Dit staat te lezen in “Seksualinformation für Jugenshilfe”. Een dergelijke opvoeding werkt verwoestend voor een maatschappij, in eerste instantie voor de Duitse. Ook in Nederland werden dergelijke geluiden gehoord. De massamedia deden en doen hun werk om ook ons volk naar de afgrond te slepen. Het kind kan nog gered worden als het met het evangelie van Jezus Christus geconfronteerd wordt. Dan is er pas echt redding voor ons land en volk.
Afbraak van de schaamte bevorderde daarentegen de communicatie onder elkaar en maakte daardoor in verhoogde mate de geslachtelijke bevrediging met mensen van gelijke leeftijd mogelijk. En juist daardoor zouden jonge mensen eerder dan hun ouders onafhankelijk worden en in een groep van personen van gelijke leeftijd worden opgenomen.
Als de band met de ouders en de familie werd doorgesneden, werden jongens en meisjes op jeugdige leeftijd zeer beïnvloedbaar. Voorechtelijk geslachtsverkeer moest geen problemen meer geven. Het samenleven van man en vrouw en het verwachten van en kind hoefde niet absoluut aan het huwelijk voorbehouden te zijn.
Dit alles werd onderwezen en doorgegeven aan het opgroeiend geslacht. Als argument werd aangevoerd, dat het bovenstaande geaccepteerd moest worden als een “niet te stuiten vooruitgang”. Verder werd beweerd, dat de scholier zichzelf moest vinden en zijn eigen zelfbestemming moest gaan zoeken. Het wordt allengs duidelijk dat deze opvoeding vanuit christelijk standpunt een ontkenning inhoudt van alle ethische waarden.De scholier werd op deze wijze bedrogen.
Homoseksualiteit, prostitutie en exhibitionisme werden als varianten van het geslachtelijk verkeer beschouwd. De opgroeiende kinderen konden kiezen. Het ging immers om hun “zelfbestemming”?!
Men ging nog verder: zelfs geslachtelijke omgang van een mens met een dier werd als mogelijkheid erkend, als het dier maar geen schade opliep. Dit staat te lezen in “Seksualinformation für Jugenshilfe”. Een dergelijke opvoeding werkt verwoestend voor een maatschappij, in eerste instantie voor de Duitse. Ook in Nederland werden dergelijke geluiden gehoord. De massamedia deden en doen hun werk om ook ons volk naar de afgrond te slepen. Het kind kan nog gered worden als het met het evangelie van Jezus Christus geconfronteerd wordt. Dan is er pas echt redding voor ons land en volk.