In Bijbels Optiek
EEN HERHALING VAN DE JAREN ’30 TOEN EUROPA DOOR DE NAZI’S WERD BEZET WAT IN EEN ALLESOMVATTENDE TWEEDE WERELDOORLOG UITMONDDE, ZAL BINNENKORT OPNIEUW WERKELIJKHEID WORDEN. DE TEKENEN VAN WANBESTUUR, ECONOMISCHE TERUGGANG, GELDONTWAARDING EN GLOBALISERING IN DE HUIDIGE EUROPESE GEMEENSCHAP VERTONEN VERRASSENDE PARALLELLEN MET DE TIJDEN VAN HITLER C.S. DEZE DICTATOR KON AAN DE MACHT KOMEN OMDAT DE POLITIEK GEEN OVEREENSTEMMING KON BEREIKEN DOOR VERWARRING VAN TE VEEL POLITIEKE PARTIJEN, ONDERLING WANTROUWEN, DE NASLEEP VAN DE EERSTE WERELDOORLOG VAN HERSTELBETALINGEN EN DOOR GROTE WERKELOOSHEID. HITLER MAAKTE DAAR HANDIG GEBRUIK VAN!!!
De naam van het ‘Derde Rijk’.
Voor een goed begrip: Nazi-Duitsland voerde deze naam toen de Duitse staat in de periode die ook wel het Derde Rijk of in de propaganda van de nazi's soms ook het Duizendjarige Rijk genoemd wordt. Deze periode in de geschiedenis van Duitsland duurde van het einde van de Weimarrepubliek op 30 januari 1933 tot de val van de Flensburgregering op 23 mei 1945. Het was de tijd van het nationaalsocialistische regime onder Adolf Hitler en de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij.
Officieel heette nazi-Duitsland eerst het Deutsches Reich en vanaf 1943 werd het het Großdeutsches Reich genoemd. Kenmerkend voor deze periode in de Duitse geschiedenis waren totalitaire politieke onderdrukking en racistische vervolging en uiteindelijk genocide, alsook het voeren van aanvalsoorlogen en de bezetting van buurlanden en annexatie van aangrenzende gebieden.
Het begrip "Derde Rijk" (Drittes Reich) was destijds populair in onder andere de Duitse media. Als eerste rijk gold het oude Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie (843-1806) en als tweede rijk het Duitse Keizerrijk (1871-1918). De verwachting van de aanhangers van het Derde Rijk-concept was dat het Derde Rijk (minstens) duizend jaar zou bestaan, terugvallend op de Bijbel waar in de Openbaring van de apostel Johannes aan het einde sprake is van de regering door Jezus Christus duizend jaren lang.
De nazi's hebben formeel echter nooit gebruikgemaakt van dit concept. Zo vaardigde Adolf Hitler tweemaal een edict uit waarin de media werden opgeroepen te stoppen met het gebruik van het begrip Derde Rijk. Niettemin wordt tegenwoordig de term Derde Rijk nog altijd gebruikt om deze periode aan te duiden.
De naam van het ‘Derde Rijk’.
Voor een goed begrip: Nazi-Duitsland voerde deze naam toen de Duitse staat in de periode die ook wel het Derde Rijk of in de propaganda van de nazi's soms ook het Duizendjarige Rijk genoemd wordt. Deze periode in de geschiedenis van Duitsland duurde van het einde van de Weimarrepubliek op 30 januari 1933 tot de val van de Flensburgregering op 23 mei 1945. Het was de tijd van het nationaalsocialistische regime onder Adolf Hitler en de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij.
Officieel heette nazi-Duitsland eerst het Deutsches Reich en vanaf 1943 werd het het Großdeutsches Reich genoemd. Kenmerkend voor deze periode in de Duitse geschiedenis waren totalitaire politieke onderdrukking en racistische vervolging en uiteindelijk genocide, alsook het voeren van aanvalsoorlogen en de bezetting van buurlanden en annexatie van aangrenzende gebieden.
Het begrip "Derde Rijk" (Drittes Reich) was destijds populair in onder andere de Duitse media. Als eerste rijk gold het oude Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie (843-1806) en als tweede rijk het Duitse Keizerrijk (1871-1918). De verwachting van de aanhangers van het Derde Rijk-concept was dat het Derde Rijk (minstens) duizend jaar zou bestaan, terugvallend op de Bijbel waar in de Openbaring van de apostel Johannes aan het einde sprake is van de regering door Jezus Christus duizend jaren lang.
De nazi's hebben formeel echter nooit gebruikgemaakt van dit concept. Zo vaardigde Adolf Hitler tweemaal een edict uit waarin de media werden opgeroepen te stoppen met het gebruik van het begrip Derde Rijk. Niettemin wordt tegenwoordig de term Derde Rijk nog altijd gebruikt om deze periode aan te duiden.
Het Grootduitse Rijk onder Adolf Hitler.
Het ontstaan van nazi-Duitsland.
(goed met aandacht lezen!!)
Na de Eerste Wereldoorlog (waarin het Duitse Keizerrijk als een van de verliezers uit de strijd kwam) werd in Duitsland na een revolutie de Weimarrepubliek gevormd. De oude macht van de Pruisische aristocratie en militairen werd vervangen door een democratisch kabinet. Door de hoge inflatie, de harde bepalingen van het Verdrag van Versailles en onrust uit extreemlinkse (Spartacusbond, communisten etc.) en extreemrechtse hoek (zoals de DAP en spoedig ook de NSDAP), ging het deze republiek echter niet voor de wind. De regering kon weinig werkelijke macht uitoefenen. Diverse rechtse groeperingen, waarvan de NSDAP weldra de sterkste werd, begonnen het land te terroriseren. Langzaam verkregen zij meer macht onder het volk, dat maar al te graag een zondebok (in de vorm van de Joden, het kapitalisme en het communisme) aanwees voor hun eigen problemen, maar inzonderheid de Joden, het volk van God.
Gedurende het jaar 1932 bereikten de economische en politieke problemen een dieptepunt en de ene regering na de andere volgde elkaar op. Met de telkens daarop uitgeschreven nieuwe verkiezingen groeide het zetelaantal van de NSDAP in het parlement. De nazi's zetten voor die tijd ongekend veel en moderne middelen tot propaganda in. Zo reisde Adolf Hitler zelfs per vliegtuig van stad naar stad en bereikte met opzwepende toespraken soms honderdduizenden mensen per dag.
Aan het eind van 1932 ging het evenwel mis voor de nazi's. Gebrek aan financiële middelen, in combinatie met een verkiezingsmoe electoraat bij de vierde landelijke verkiezingen van dat jaar, pakten voor de NSDAP slecht uit: het stemresultaat zakte van 37% naar 31% van het aantal uitgebrachte stemmen.
Hitler, hoewel in zak en as, bleef echter onverzettelijk tegen pogingen tot samenwerking met de andere partijen en bleef opteren voor slechts één post: die van Rijkskanselier − zitting in een coalitiekabinet zonder deze post was voor hem onbespreekbaar. Hierdoor ontstond eind 1932 tweespalt in de NSDAP en meer "gematigde" partijbonzen zochten buiten Hitler om contact met de conservatieven. Hitler zou het hen nooit vergeven en elimineerde in de "Nacht van de Lange Messen" de meeste van hen.
De zittende regering van kanselier Kurt von Schleicher geen evenwel geen vuist maken en op de achtergrond dreigde nog altijd het communistische gevaar. Conservatieve kringen, zoals het grootkapitaal, begonnen een lobby bij de Rijkspresident om Hitler toch een rechts kabinet te laten samenstellen. Het alternatief, een socialistische regering, wilden zij vermijden om hun belangen veilig te stellen.
Het ontstaan van nazi-Duitsland.
(goed met aandacht lezen!!)
Na de Eerste Wereldoorlog (waarin het Duitse Keizerrijk als een van de verliezers uit de strijd kwam) werd in Duitsland na een revolutie de Weimarrepubliek gevormd. De oude macht van de Pruisische aristocratie en militairen werd vervangen door een democratisch kabinet. Door de hoge inflatie, de harde bepalingen van het Verdrag van Versailles en onrust uit extreemlinkse (Spartacusbond, communisten etc.) en extreemrechtse hoek (zoals de DAP en spoedig ook de NSDAP), ging het deze republiek echter niet voor de wind. De regering kon weinig werkelijke macht uitoefenen. Diverse rechtse groeperingen, waarvan de NSDAP weldra de sterkste werd, begonnen het land te terroriseren. Langzaam verkregen zij meer macht onder het volk, dat maar al te graag een zondebok (in de vorm van de Joden, het kapitalisme en het communisme) aanwees voor hun eigen problemen, maar inzonderheid de Joden, het volk van God.
Gedurende het jaar 1932 bereikten de economische en politieke problemen een dieptepunt en de ene regering na de andere volgde elkaar op. Met de telkens daarop uitgeschreven nieuwe verkiezingen groeide het zetelaantal van de NSDAP in het parlement. De nazi's zetten voor die tijd ongekend veel en moderne middelen tot propaganda in. Zo reisde Adolf Hitler zelfs per vliegtuig van stad naar stad en bereikte met opzwepende toespraken soms honderdduizenden mensen per dag.
Aan het eind van 1932 ging het evenwel mis voor de nazi's. Gebrek aan financiële middelen, in combinatie met een verkiezingsmoe electoraat bij de vierde landelijke verkiezingen van dat jaar, pakten voor de NSDAP slecht uit: het stemresultaat zakte van 37% naar 31% van het aantal uitgebrachte stemmen.
Hitler, hoewel in zak en as, bleef echter onverzettelijk tegen pogingen tot samenwerking met de andere partijen en bleef opteren voor slechts één post: die van Rijkskanselier − zitting in een coalitiekabinet zonder deze post was voor hem onbespreekbaar. Hierdoor ontstond eind 1932 tweespalt in de NSDAP en meer "gematigde" partijbonzen zochten buiten Hitler om contact met de conservatieven. Hitler zou het hen nooit vergeven en elimineerde in de "Nacht van de Lange Messen" de meeste van hen.
De zittende regering van kanselier Kurt von Schleicher geen evenwel geen vuist maken en op de achtergrond dreigde nog altijd het communistische gevaar. Conservatieve kringen, zoals het grootkapitaal, begonnen een lobby bij de Rijkspresident om Hitler toch een rechts kabinet te laten samenstellen. Het alternatief, een socialistische regering, wilden zij vermijden om hun belangen veilig te stellen.
In januari 1933 werd de NSDAP door Rijkspresident Paul von Hindenburg verzocht tot een nieuw kabinet toe te treden, met Hitler als Rijkskanselier.
Ten slotte werd in januari 1933 de NSDAP door Rijkspresident Paul von Hindenburg verzocht tot een nieuw kabinet toe te treden, met Hitler als Rijkskanselier. Hindenburg had dit een half jaar tevoren nog afgehouden, maar gaf nu gevolg aan het advies van voormalig kanselier en NDVP-lid Franz von Papen. De laatste dacht hiermee de macht te kunnen overnemen van Kurt van Schleicher; Von Papen zag voorts niet veel heil in de ideologie van de nazi's, maar dacht hen door de benoeming van Hitler tot rijkskanselier met slechts twee NSDAP-ministers in een coalitiekabinet in de tang te kunnen houden. De rest van het kabinet zou immers bestaan uit een meerderheid van NDVP-ers, alsmede enkele partijloze ministers. President Hindenburg, bang voor een communistische coup, gaf uiteindelijk toe, hoewel hij Hitler niet vertrouwde.
Hitler kreeg aldus de positie van Rijkskanselier en − in tegenstelling tot de verwachting van Von Papen − wist hij in relatief korte tijd toch alle macht in Duitsland naar zich toe te trekken. Een belangrijk keerpunt was de Rijksdagbrand: alle propaganda werd ingezet om de communisten hiervan de schuld te geven. Hitler kreeg ten slotte speciale bevoegdheden om "de orde te herstellen". Door de politie, maar ook met hulp van zijn militie, de SA en de SS, werden eerst zgn. "verdachten" opgepakt: politieke en/of andere tegenstanders die Hitler in de weg stonden of konden staan, werden opgesloten of eenvoudigweg vermoord. Hitler schreef hierop nieuwe verkiezingen uit die de NSDAP op dubieuze wijze een absolute meerderheid opleverden. Het door de nazi's gedomineerde parlement nam vlak daarna een machtigingswet aan waarmee dit werd gleichgeschaltet oftewel uitgeschakeld. Snel na elkaar volgden nu wetten die een eind maakten aan de mensenrechten en de scheiding der machten in het staatsbestel. Tegelijkertijd werd een rigide controlesysteem (waaronder de beruchte Gestapo) opgezet om alle mogelijke binnenlandse tegenstand op te sporen en in de kiem te smoren.
Zo vestigde Hitler in minder dan een jaar een totalitaire dictatuur waarin de NSDAP de alleenheerschappij had. Deze dictatuur begon meteen na aantreden met het discrimineren van Joden en andere 'niet-Ariërs' en het opvoeren van de bewapening, in weerwil van de aan Duitsland opgelegde beperkingen bij het Verdrag van Versailles na de Eerste Wereldoorlog.
Ten slotte werd in januari 1933 de NSDAP door Rijkspresident Paul von Hindenburg verzocht tot een nieuw kabinet toe te treden, met Hitler als Rijkskanselier. Hindenburg had dit een half jaar tevoren nog afgehouden, maar gaf nu gevolg aan het advies van voormalig kanselier en NDVP-lid Franz von Papen. De laatste dacht hiermee de macht te kunnen overnemen van Kurt van Schleicher; Von Papen zag voorts niet veel heil in de ideologie van de nazi's, maar dacht hen door de benoeming van Hitler tot rijkskanselier met slechts twee NSDAP-ministers in een coalitiekabinet in de tang te kunnen houden. De rest van het kabinet zou immers bestaan uit een meerderheid van NDVP-ers, alsmede enkele partijloze ministers. President Hindenburg, bang voor een communistische coup, gaf uiteindelijk toe, hoewel hij Hitler niet vertrouwde.
Hitler kreeg aldus de positie van Rijkskanselier en − in tegenstelling tot de verwachting van Von Papen − wist hij in relatief korte tijd toch alle macht in Duitsland naar zich toe te trekken. Een belangrijk keerpunt was de Rijksdagbrand: alle propaganda werd ingezet om de communisten hiervan de schuld te geven. Hitler kreeg ten slotte speciale bevoegdheden om "de orde te herstellen". Door de politie, maar ook met hulp van zijn militie, de SA en de SS, werden eerst zgn. "verdachten" opgepakt: politieke en/of andere tegenstanders die Hitler in de weg stonden of konden staan, werden opgesloten of eenvoudigweg vermoord. Hitler schreef hierop nieuwe verkiezingen uit die de NSDAP op dubieuze wijze een absolute meerderheid opleverden. Het door de nazi's gedomineerde parlement nam vlak daarna een machtigingswet aan waarmee dit werd gleichgeschaltet oftewel uitgeschakeld. Snel na elkaar volgden nu wetten die een eind maakten aan de mensenrechten en de scheiding der machten in het staatsbestel. Tegelijkertijd werd een rigide controlesysteem (waaronder de beruchte Gestapo) opgezet om alle mogelijke binnenlandse tegenstand op te sporen en in de kiem te smoren.
Zo vestigde Hitler in minder dan een jaar een totalitaire dictatuur waarin de NSDAP de alleenheerschappij had. Deze dictatuur begon meteen na aantreden met het discrimineren van Joden en andere 'niet-Ariërs' en het opvoeren van de bewapening, in weerwil van de aan Duitsland opgelegde beperkingen bij het Verdrag van Versailles na de Eerste Wereldoorlog.
Het Grootduitse machtswaandenken nam zulke grote vormen aan dat de Nazi’s zelfs het grote Rusland aanvielen, waarvan ze konden weten dat dit zou mislukken, omdat ook Napoleon Bonaparte hierop stukliep na de Franse revolutie.
Politieke macht.
Officieel berustte alle macht in het Derde Rijk bij Hitler die zich Führer (gids, leider, aanvoerder) liet noemen. In de praktijk liet hij veel aan zijn ondergeschikten over. Hun bevoegdheden waren echter niet duidelijk vastgelegd en overlapten elkaar vaak. Er wordt weleens gesteld dat Hitler dit doelbewust deed, om met deze verdeel-en-heerspolitiek eventuele concurrenten in de partij elkaar dwars te laten zitten, in plaats van dat ze hun pijlen op hem zouden richten. Zo hield Hitler iedereen van hemzelf afhankelijk. Als gevolg daarvan was het Derde Rijk geen voorbeeld van een goed georganiseerde staat. Vaak ontstonden er conflicten, zoals tussen de minister van Economische Zaken Hjalmar Schacht en Hermann Göring, die de leider was van een vierjarenplan om Duitsland beter op een oorlog voor te bereiden. Schacht nam ontslag. De SS, onder leiding van Heinrich Himmler, breidde haar macht uit ten koste van andere instellingen en kreeg op den duur zoveel macht, dat je zou kunnen zeggen dat de SS 'een staat in een staat' werd: bijna allen die een functie hadden in het bestuur van het Derde Rijk, merkten dat op hun terrein de SS ook veel en soms meer te zeggen had.
Politieke macht.
Officieel berustte alle macht in het Derde Rijk bij Hitler die zich Führer (gids, leider, aanvoerder) liet noemen. In de praktijk liet hij veel aan zijn ondergeschikten over. Hun bevoegdheden waren echter niet duidelijk vastgelegd en overlapten elkaar vaak. Er wordt weleens gesteld dat Hitler dit doelbewust deed, om met deze verdeel-en-heerspolitiek eventuele concurrenten in de partij elkaar dwars te laten zitten, in plaats van dat ze hun pijlen op hem zouden richten. Zo hield Hitler iedereen van hemzelf afhankelijk. Als gevolg daarvan was het Derde Rijk geen voorbeeld van een goed georganiseerde staat. Vaak ontstonden er conflicten, zoals tussen de minister van Economische Zaken Hjalmar Schacht en Hermann Göring, die de leider was van een vierjarenplan om Duitsland beter op een oorlog voor te bereiden. Schacht nam ontslag. De SS, onder leiding van Heinrich Himmler, breidde haar macht uit ten koste van andere instellingen en kreeg op den duur zoveel macht, dat je zou kunnen zeggen dat de SS 'een staat in een staat' werd: bijna allen die een functie hadden in het bestuur van het Derde Rijk, merkten dat op hun terrein de SS ook veel en soms meer te zeggen had.
“Divide et Impera!” Een Latijnse spreuk die wordt toegeschreven aan Philippus II van Macedonië (382 v.Chr.-336 v.Chr.). De vertaling van deze spreuk is: Verdeel en heers. Philippus zou deze tactiek van verdeel en heers hebben toegepast tegen de Griekse stadstaten.
De tactiek houdt in dat de ene concurrent meer rechten krijgt dan de andere concurrent. Hierdoor zal er nooit een vriendschap ontstaan tussen hen beiden en kan de derde, die de tactiek gebruikt, niet verwachten dat de eerste twee samen tegen de derde optreden. Hitler paste dit toe binnen de NSDAP.
Gedurende het regime had Hitler verschillende plaatsvervangers voor het geval hijzelf zou wegvallen. Rudolf Hess zou de nieuwe partijleider van de NSDAP worden. Hij bleef deze plaatsvervangende functie behouden totdat hij in 1941 een solovlucht naar Engeland maakte en daar gevangengenomen werd. Hermann Göring werd in december 1934 benoemd tot 'plaatsvervanger voor alle aangelegenheden van het landsbestuur'.[4][5] In feite zou hij Hitler dus in de rol van Führer opvolgen. Hij bleef dit tot 23 april 1945, toen Hitler hem uit al z'n functies onthief. Uiteindelijk werd Karl Dönitz, in overeenstemming met Hitlers testament dat hij vlak voor zijn zelfmoord dicteerde, tot Hitlers opvolger benoemd. Maar toen was nazi-Duitsland al bijna verslagen en restte Karl Dönitz als nieuwe leider alleen nog maar het tekenen van de totale overgave aan de geallieerden.
Buitenlandse politiek.
Aanvankelijk gedroeg het Derde Rijk zich in de buitenlandse politiek bescheiden. Het had geen keus, ingeklemd als het was tussen machtige vijanden als Frankrijk en Polen. Ook Italië was Duitsland aanvankelijk nog vijandig gezind. Hoewel heimelijk de herbewapening werd ingezet, durfde Hitler openlijke agressie nog niet aan. Bovendien had Hitler aanvankelijk nog de handen vol aan het oplossen van binnenlandse problemen zoals de te machtig wordende SA en de nog aanwezige restanten van de oppositie. Wel verliet Duitsland op 19 oktober 1933 de Volkenbond, mede vanwege het feit dat de geallieerden niet in navolging van Duitsland hun eigen legers wilden inkrimpen. Toen Oostenrijkse nazi's in 1934 echter een mislukte poging waagden de Oostenrijkse regering omver te werpen, viel heel Europa onder leiding van Italië (dat deels mobiliseerde) over Hitler heen, die geschrokken zijn handen van de zaak aftrok. Duitsland was duidelijk niet klaar voor oorlog en leed een diplomatieke nederlaag.
De tactiek houdt in dat de ene concurrent meer rechten krijgt dan de andere concurrent. Hierdoor zal er nooit een vriendschap ontstaan tussen hen beiden en kan de derde, die de tactiek gebruikt, niet verwachten dat de eerste twee samen tegen de derde optreden. Hitler paste dit toe binnen de NSDAP.
Gedurende het regime had Hitler verschillende plaatsvervangers voor het geval hijzelf zou wegvallen. Rudolf Hess zou de nieuwe partijleider van de NSDAP worden. Hij bleef deze plaatsvervangende functie behouden totdat hij in 1941 een solovlucht naar Engeland maakte en daar gevangengenomen werd. Hermann Göring werd in december 1934 benoemd tot 'plaatsvervanger voor alle aangelegenheden van het landsbestuur'.[4][5] In feite zou hij Hitler dus in de rol van Führer opvolgen. Hij bleef dit tot 23 april 1945, toen Hitler hem uit al z'n functies onthief. Uiteindelijk werd Karl Dönitz, in overeenstemming met Hitlers testament dat hij vlak voor zijn zelfmoord dicteerde, tot Hitlers opvolger benoemd. Maar toen was nazi-Duitsland al bijna verslagen en restte Karl Dönitz als nieuwe leider alleen nog maar het tekenen van de totale overgave aan de geallieerden.
Buitenlandse politiek.
Aanvankelijk gedroeg het Derde Rijk zich in de buitenlandse politiek bescheiden. Het had geen keus, ingeklemd als het was tussen machtige vijanden als Frankrijk en Polen. Ook Italië was Duitsland aanvankelijk nog vijandig gezind. Hoewel heimelijk de herbewapening werd ingezet, durfde Hitler openlijke agressie nog niet aan. Bovendien had Hitler aanvankelijk nog de handen vol aan het oplossen van binnenlandse problemen zoals de te machtig wordende SA en de nog aanwezige restanten van de oppositie. Wel verliet Duitsland op 19 oktober 1933 de Volkenbond, mede vanwege het feit dat de geallieerden niet in navolging van Duitsland hun eigen legers wilden inkrimpen. Toen Oostenrijkse nazi's in 1934 echter een mislukte poging waagden de Oostenrijkse regering omver te werpen, viel heel Europa onder leiding van Italië (dat deels mobiliseerde) over Hitler heen, die geschrokken zijn handen van de zaak aftrok. Duitsland was duidelijk niet klaar voor oorlog en leed een diplomatieke nederlaag.
Hitler bewapende opnieuw het Duitse leger hoewel dit tegen de Vrede van Versailles was, maar de meeste Europese landen maakten het dit nieuwe Duitsland niet lastig met alle gevolgen vandien.
Toch sloot het Derde Rijk in de eerste zes jaren (tot 1939) van zijn bestaan veel overeenkomsten met sterke grote landen, als de Sovjet-Unie, Groot-Brittannië en Italië. Op deze wijze wist het het diplomatieke isolement waarin het verkeerde, te doorbreken. Een met de Britten gesloten vlootverdrag gaf Duitsland recht een vloot op te bouwen van 1/3 van de Britse. De herbewapening werd vanaf 1935 met de herinvoering van de dienstplicht openlijk en de meeste Europese landen bogen het hoofd voor dit nieuwe Duitsland. Bovendien was er in Europa ook een zekere bewondering voor Duitsland. Velen vonden de Vrede van Versailles inderdaad te 'hard', waren bang voor de Sovjet-Unie en het communisme, of waren van mening dat Europa zich moest verenigen om te overleven, desnoods onder leiding van een sterk land als Duitsland. Ook het nationaalsocialisme als ideologie vond buiten Duitsland navolging, en overal werden nazi-, fascistische, of fascistoïde partijen opgericht. Ook veel rechtse staatslieden en prominente figuren hadden een zeker begrip voor Hitler en hoopte dat de scherpe kantjes, zoals het militarisme en antisemitisme, er op den duur van af zouden slijten. Ook Italië, zelf inmiddels meer en meer diplomatiek geïsoleerd door de eigen oorlogszuchtige opstelling, groeide naar Duitsland toe en sloot het Staalpact met dit land.
Een andere grote diplomatieke overwinning was de terugkeer van Saarland bij Duitsland na een volksstemming. Hoewel het houden van de volksstemming onderdeel was van de bezettingsvoorwaarden uit het Verdrag van Versailles en vaststond dat en de meeste Saarlanders hoe dan ook een Duits bestuur zouden verkiezen boven een Frans bestuur, vierden de nazi's het als een triomf. Bovendien was Saarland al van tevoren grondig genazificeerd en waren andere Duitse partijen al voor de overname nog maar marginaal aanwezig.Hier klikken om te bewerken.
Toch sloot het Derde Rijk in de eerste zes jaren (tot 1939) van zijn bestaan veel overeenkomsten met sterke grote landen, als de Sovjet-Unie, Groot-Brittannië en Italië. Op deze wijze wist het het diplomatieke isolement waarin het verkeerde, te doorbreken. Een met de Britten gesloten vlootverdrag gaf Duitsland recht een vloot op te bouwen van 1/3 van de Britse. De herbewapening werd vanaf 1935 met de herinvoering van de dienstplicht openlijk en de meeste Europese landen bogen het hoofd voor dit nieuwe Duitsland. Bovendien was er in Europa ook een zekere bewondering voor Duitsland. Velen vonden de Vrede van Versailles inderdaad te 'hard', waren bang voor de Sovjet-Unie en het communisme, of waren van mening dat Europa zich moest verenigen om te overleven, desnoods onder leiding van een sterk land als Duitsland. Ook het nationaalsocialisme als ideologie vond buiten Duitsland navolging, en overal werden nazi-, fascistische, of fascistoïde partijen opgericht. Ook veel rechtse staatslieden en prominente figuren hadden een zeker begrip voor Hitler en hoopte dat de scherpe kantjes, zoals het militarisme en antisemitisme, er op den duur van af zouden slijten. Ook Italië, zelf inmiddels meer en meer diplomatiek geïsoleerd door de eigen oorlogszuchtige opstelling, groeide naar Duitsland toe en sloot het Staalpact met dit land.
Een andere grote diplomatieke overwinning was de terugkeer van Saarland bij Duitsland na een volksstemming. Hoewel het houden van de volksstemming onderdeel was van de bezettingsvoorwaarden uit het Verdrag van Versailles en vaststond dat en de meeste Saarlanders hoe dan ook een Duits bestuur zouden verkiezen boven een Frans bestuur, vierden de nazi's het als een triomf. Bovendien was Saarland al van tevoren grondig genazificeerd en waren andere Duitse partijen al voor de overname nog maar marginaal aanwezig.Hier klikken om te bewerken.
In de conferentie van Munchen in 1938 beloofde Hitler zich te houden aan alle verplichtingen, maar intussen trok hij alle Duitssprekende gebieden in de grensgebieden aan bij Duitsland en ging het niet goedschiks dan kwaadschiks.
Vanaf 1936 begon Duitsland de geallieerden en de Volkenbond te tarten. Duitsland steunde de Spaanse nationalisten in de Spaanse Burgeroorlog, en remilitariseerde het Rijnland. De geallieerden reageerden niet, per slot van rekening 'betrad Hitler slechts zijn eigen achtertuin'.
Vanaf 1938 richtte de Duitse agressie zich niet langer slechts op de geallieerde sancties tegen Duitsland, maar ook tegen buurlanden. In 1938 annexeerde het Derde Rijk reeds Oostenrijk middels de operatie die bekend werd als de Anschluß, waarna Duitsland aanspraak maakte op Sudetenland dat voor de Eerste Wereldoorlog bij het rijk Oostenrijk-Hongarije hoorde. Hoewel Hitler ook hier zijn zin kreeg, volgde kort daarop een inneming van geheel Tsjechië en het Memelgebied. Zo werd het Groot-Duitse Rijk gevormd. Hoewel de aanspraken op Sudetenland bijna tot een oorlog leidden, kreeg Hitler toch in de daarop volgende Conferentie van München zijn zin. Toen Hitler dit verdrag na een half jaar al brak door heel Tsjechië in te nemen, realiseerden de geallieerden zich dat hun politiek van Hitler zijn zin geven om de vrede te bewaren (appeasement) hem niet tegenhield. Toen Hitler hierop zich tegen Polen keerde omdat dit niet aan de Duitse verzoeken wilde voldoen, gaven de geallieerden Polen een garantie voor militair ingrijpen in geval van Duitse agressie.
Vlak voor de inval in Polen wist Duitsland nog een niet-aanvalsverdrag met de Sovjet-Unie te sluiten, tot grote verbazing van vriend en vijand. Hierdoor had Hitler de handen vrij tegen de geallieerden. Dit verdrag faciliteerde de Duitsers ook in een minder bekend aspect van hun buitenlandse politiek, namelijk de economische penetratie in Centraal- en Zuidoost-Europa. Economische afhankelijkheid van Duitsland had Oostenrijk al grotendeels rijp gemaakt voor de Anschluss. Nu volgden ook de kleinere Europese staten ten zuidoosten van Duitsland. Slowakije, Hongarije, Roemenië, Joegoslavië, Bulgarije en Griekenland zagen Duitsland de belangrijkste import- en exportpartner worden, ten koste van de geallieerden, die blijkbaar minder belangstelling voor het gebied hadden. Bovendien werden Hongarije, Slowakije en Polen door Duitsland bedeeld met delen van de ontmantelde Tsjecho-Slowaakse staat. Toenaderingen tot Londen en Parijs door deze landen haalde weinig uit, en tegen 1940 zat Zuidoost-Europa stevig onder de Duitse plak.
Vanaf 1936 begon Duitsland de geallieerden en de Volkenbond te tarten. Duitsland steunde de Spaanse nationalisten in de Spaanse Burgeroorlog, en remilitariseerde het Rijnland. De geallieerden reageerden niet, per slot van rekening 'betrad Hitler slechts zijn eigen achtertuin'.
Vanaf 1938 richtte de Duitse agressie zich niet langer slechts op de geallieerde sancties tegen Duitsland, maar ook tegen buurlanden. In 1938 annexeerde het Derde Rijk reeds Oostenrijk middels de operatie die bekend werd als de Anschluß, waarna Duitsland aanspraak maakte op Sudetenland dat voor de Eerste Wereldoorlog bij het rijk Oostenrijk-Hongarije hoorde. Hoewel Hitler ook hier zijn zin kreeg, volgde kort daarop een inneming van geheel Tsjechië en het Memelgebied. Zo werd het Groot-Duitse Rijk gevormd. Hoewel de aanspraken op Sudetenland bijna tot een oorlog leidden, kreeg Hitler toch in de daarop volgende Conferentie van München zijn zin. Toen Hitler dit verdrag na een half jaar al brak door heel Tsjechië in te nemen, realiseerden de geallieerden zich dat hun politiek van Hitler zijn zin geven om de vrede te bewaren (appeasement) hem niet tegenhield. Toen Hitler hierop zich tegen Polen keerde omdat dit niet aan de Duitse verzoeken wilde voldoen, gaven de geallieerden Polen een garantie voor militair ingrijpen in geval van Duitse agressie.
Vlak voor de inval in Polen wist Duitsland nog een niet-aanvalsverdrag met de Sovjet-Unie te sluiten, tot grote verbazing van vriend en vijand. Hierdoor had Hitler de handen vrij tegen de geallieerden. Dit verdrag faciliteerde de Duitsers ook in een minder bekend aspect van hun buitenlandse politiek, namelijk de economische penetratie in Centraal- en Zuidoost-Europa. Economische afhankelijkheid van Duitsland had Oostenrijk al grotendeels rijp gemaakt voor de Anschluss. Nu volgden ook de kleinere Europese staten ten zuidoosten van Duitsland. Slowakije, Hongarije, Roemenië, Joegoslavië, Bulgarije en Griekenland zagen Duitsland de belangrijkste import- en exportpartner worden, ten koste van de geallieerden, die blijkbaar minder belangstelling voor het gebied hadden. Bovendien werden Hongarije, Slowakije en Polen door Duitsland bedeeld met delen van de ontmantelde Tsjecho-Slowaakse staat. Toenaderingen tot Londen en Parijs door deze landen haalde weinig uit, en tegen 1940 zat Zuidoost-Europa stevig onder de Duitse plak.
In 1939 sloot Duitsland met de Sovjet-Unie een niet-aanvalsverdrag.
Toen in september 1939 Polen toch door Duitsland werd aangevallen, reageerden Groot-Brittannië en Frankrijk met een oorlogsverklaring. Eerder hadden deze staten nog niet ingegrepen tegen de overval op Tsjecho-Slowakije, uit vrees voor een herhaling van de Eerste Wereldoorlog. Met de aanval op Polen werd echter duidelijk dat de oorlog onvermijdelijk was.
Uit de Duits-Italiaanse verdragen was de zogenaamde as Rome-Berlijn ontstaan, die tijdens de oorlog werd uitgebreid met Japan en een aantal kleinere staten. Naarmate de oorlog vorderde kon er steeds minder sprake zijn van een buitenlandse politiek. Omdat steeds meer landen zich tegen Duitsland keerden waren er steeds minder diplomatieke relaties met andere landen. Voor zover er tegen 1943-1945 nog een buitenlandse politiek was in Duitsland, richtte deze zich meer en meer op het bewaken van de trouw van de in aantal slinkende bondgenoten waarvan er steeds meer overliepen. Uiteindelijk onderzochten kopstukken als Himmler en Dönitz de mogelijkheden van een gedeeltelijke capitulatie (slechts aan de westelijke geallieerden), maar de geallieerden bleven bij hun eis tot volledige capitulatie.
Staatshoofden van het Derde Rijk.
Het Derde Rijk ontstond toen Adolf Hitler op 30 januari 1933 tot rijkskanselier werd benoemd. Aanvankelijk was hij echter nog geen formeel staatshoofd, dat was president Paul von Hindenburg. Deze was echter hoogbejaard en kampte met een tanende gezondheid, waardoor Hitler zijn macht kon uitbreiden. Op 2 augustus 1934 overleed Hindenburg en hierop verenigde Hitler het ambt van rijkskanselier met dat van rijkspresident. Van 1934 tot 1945 was Hitler staatshoofd.
Toen Hitler op 30 april 1945 zelfmoord pleegde, werd admiraal Karl Dönitz, die nochtans geen nazi was, het staatshoofd van Duitsland, en ontstond de Flensburgregering. Hij bleef aan tot 23 mei, de dag waarop hij (en zijn regering) werd gearresteerd. Daarvoor had hij de overgave van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog al getekend en had het Derde Rijk formeel opgehouden te bestaan.
WE GAAN NU TERUG NAAR DE SITUTIE 2013 EN PROBEREN AAN DE HAND VAN DE LAATSTE TWEE JAAR DEZELFDE SYMPTOMEN TE ONTDEKKEN, ALLEEN MET ANDERE INGREDIENTEN.
LEES VOORAL OOK DE CONCLUSIE AAN HET EINDE VAN DEZE ACTUELE STUDIE
Op 17 juli 2012 lazen we in de media dat 'besluiten van de Europese schuldenunie zullen leiden tot herhaling van de jaren '30' en dat de leiders van de eurozone met hun integratiebeleid de vrede in Europa zwaar ondermijnen.
Toen in september 1939 Polen toch door Duitsland werd aangevallen, reageerden Groot-Brittannië en Frankrijk met een oorlogsverklaring. Eerder hadden deze staten nog niet ingegrepen tegen de overval op Tsjecho-Slowakije, uit vrees voor een herhaling van de Eerste Wereldoorlog. Met de aanval op Polen werd echter duidelijk dat de oorlog onvermijdelijk was.
Uit de Duits-Italiaanse verdragen was de zogenaamde as Rome-Berlijn ontstaan, die tijdens de oorlog werd uitgebreid met Japan en een aantal kleinere staten. Naarmate de oorlog vorderde kon er steeds minder sprake zijn van een buitenlandse politiek. Omdat steeds meer landen zich tegen Duitsland keerden waren er steeds minder diplomatieke relaties met andere landen. Voor zover er tegen 1943-1945 nog een buitenlandse politiek was in Duitsland, richtte deze zich meer en meer op het bewaken van de trouw van de in aantal slinkende bondgenoten waarvan er steeds meer overliepen. Uiteindelijk onderzochten kopstukken als Himmler en Dönitz de mogelijkheden van een gedeeltelijke capitulatie (slechts aan de westelijke geallieerden), maar de geallieerden bleven bij hun eis tot volledige capitulatie.
Staatshoofden van het Derde Rijk.
Het Derde Rijk ontstond toen Adolf Hitler op 30 januari 1933 tot rijkskanselier werd benoemd. Aanvankelijk was hij echter nog geen formeel staatshoofd, dat was president Paul von Hindenburg. Deze was echter hoogbejaard en kampte met een tanende gezondheid, waardoor Hitler zijn macht kon uitbreiden. Op 2 augustus 1934 overleed Hindenburg en hierop verenigde Hitler het ambt van rijkskanselier met dat van rijkspresident. Van 1934 tot 1945 was Hitler staatshoofd.
Toen Hitler op 30 april 1945 zelfmoord pleegde, werd admiraal Karl Dönitz, die nochtans geen nazi was, het staatshoofd van Duitsland, en ontstond de Flensburgregering. Hij bleef aan tot 23 mei, de dag waarop hij (en zijn regering) werd gearresteerd. Daarvoor had hij de overgave van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog al getekend en had het Derde Rijk formeel opgehouden te bestaan.
WE GAAN NU TERUG NAAR DE SITUTIE 2013 EN PROBEREN AAN DE HAND VAN DE LAATSTE TWEE JAAR DEZELFDE SYMPTOMEN TE ONTDEKKEN, ALLEEN MET ANDERE INGREDIENTEN.
LEES VOORAL OOK DE CONCLUSIE AAN HET EINDE VAN DEZE ACTUELE STUDIE
Op 17 juli 2012 lazen we in de media dat 'besluiten van de Europese schuldenunie zullen leiden tot herhaling van de jaren '30' en dat de leiders van de eurozone met hun integratiebeleid de vrede in Europa zwaar ondermijnen.
Maken de leiders van de eurozone met hun keuzes voor een schuldenunie de opkomst van een ‘nieuwe Adolf Hitler’ mogelijk.
Sinds de jaren '30 van de vorige eeuw is Europa niet meer in zo'n groot gevaar geweest als nu. De Europese schuldenunie die nu in de maak is, zal het nationalisme versterken en de opkomst van een nieuwe Hitler of Mussolini mogelijk maken. Als de regeringsleiders van de eurozone op de nu ingeslagen weg verdergaan is het slechts een kwestie van tijd voordat er een nieuwe aardbeving op ons continent, waar eerder al twee wereldoorlogen ontstonden en werden uitgevochten, zal plaatsvinden.
Leiders eurozone ondermijnen vrede in Europa.
Europa wordt een 'zelfvoldaan' continent. Elders in de wereld leidden maatregelen zoals het overdragen van financiële soevereiniteit aan een supranationale instelling zoals de EU steevast tot een revolutie die de hele maatschappij op zijn kop zette, maar de gevestigde orde in de eurozone beweert dat het deze keer anders zal lopen. Tenminste dat denkt men vergenoegd.
Het concept, dat de vrede Europa alleen kan worden bewaard als de bestaande kapitaalstructuren in stand worden gehouden, wordt sinds het uitbreken van de financiële crisis in 2008 steeds verder ondermijnd door de regeringsleiders van de eurozone. De laatste grote oorlogen op ons continent werden allen uitgevochten tussen ideologieën die probeerden de relatie tussen het kapitaal en het volk te herstructureren, iets waar nu een nieuwe poging toe wordt ondernomen. Dat is de belangrijkste reden dat we op een herhaling van de jaren '30 -en '40- afstevenen.
Opvallende parallellen jaren '30 - huidige crisis.
Net als in de vroege jaren '30 hangt het lot van het financiële en politieke systeem in Europa af van landen die weigeren verantwoordelijk te zijn voor hun veel te hoge schulden. Opnieuw wordt geprobeerd om die schuldenberg via verdragen in de hand te houden. Het probleem rond de herstelbetalingen, die in 1933 door de Duitse Nazi Partij werden stopgezet, was niet zozeer dat de Duitsers deze niet meer konden betalen, maar dat de reden van deze betalingen -het afbetalen van de 'oorlogsschuld' van WO-1- niet meer werd geaccepteerd en erkend.
Destijds vonden niet alleen de schuldenaars, maar ook de ontvangers de betalingen niet (meer) terecht. Het Britse kabinet vond de voorwaarden voor herstelbetalingen zoals vastgelegd in het Verdrag van Versailles onnodig streng. Deze combinatie van Duitse onwil en Britse solidariteit zorgde ervoor dat niet alleen de schulden uiteindelijk niet meer werden afbetaald, maar ook dat geen enkel land tussenbeide kwam om het financiële systeem overeind te houden.
Sinds de jaren '30 van de vorige eeuw is Europa niet meer in zo'n groot gevaar geweest als nu. De Europese schuldenunie die nu in de maak is, zal het nationalisme versterken en de opkomst van een nieuwe Hitler of Mussolini mogelijk maken. Als de regeringsleiders van de eurozone op de nu ingeslagen weg verdergaan is het slechts een kwestie van tijd voordat er een nieuwe aardbeving op ons continent, waar eerder al twee wereldoorlogen ontstonden en werden uitgevochten, zal plaatsvinden.
Leiders eurozone ondermijnen vrede in Europa.
Europa wordt een 'zelfvoldaan' continent. Elders in de wereld leidden maatregelen zoals het overdragen van financiële soevereiniteit aan een supranationale instelling zoals de EU steevast tot een revolutie die de hele maatschappij op zijn kop zette, maar de gevestigde orde in de eurozone beweert dat het deze keer anders zal lopen. Tenminste dat denkt men vergenoegd.
Het concept, dat de vrede Europa alleen kan worden bewaard als de bestaande kapitaalstructuren in stand worden gehouden, wordt sinds het uitbreken van de financiële crisis in 2008 steeds verder ondermijnd door de regeringsleiders van de eurozone. De laatste grote oorlogen op ons continent werden allen uitgevochten tussen ideologieën die probeerden de relatie tussen het kapitaal en het volk te herstructureren, iets waar nu een nieuwe poging toe wordt ondernomen. Dat is de belangrijkste reden dat we op een herhaling van de jaren '30 -en '40- afstevenen.
Opvallende parallellen jaren '30 - huidige crisis.
Net als in de vroege jaren '30 hangt het lot van het financiële en politieke systeem in Europa af van landen die weigeren verantwoordelijk te zijn voor hun veel te hoge schulden. Opnieuw wordt geprobeerd om die schuldenberg via verdragen in de hand te houden. Het probleem rond de herstelbetalingen, die in 1933 door de Duitse Nazi Partij werden stopgezet, was niet zozeer dat de Duitsers deze niet meer konden betalen, maar dat de reden van deze betalingen -het afbetalen van de 'oorlogsschuld' van WO-1- niet meer werd geaccepteerd en erkend.
Destijds vonden niet alleen de schuldenaars, maar ook de ontvangers de betalingen niet (meer) terecht. Het Britse kabinet vond de voorwaarden voor herstelbetalingen zoals vastgelegd in het Verdrag van Versailles onnodig streng. Deze combinatie van Duitse onwil en Britse solidariteit zorgde ervoor dat niet alleen de schulden uiteindelijk niet meer werden afbetaald, maar ook dat geen enkel land tussenbeide kwam om het financiële systeem overeind te houden.
In het verdrag van Versailles uit 1919 stond o.a. vermeld dat Duitsland als enige schuldige aan de Eerste Wereldoorlog grondgebied en koloniën moest afstaan, tevens moest Duitsland forse herstelbetalingen doen. Een combinatie van druk van buitenaf om aan de herstelbetalingen te voldoen en een economische crisis bracht de regering ertoe de geldpers in de meest primaire vorm aan te zetten; lonen werden uitbetaald met vers gedrukt papiergeld. In december 1921 kostte een kilo brood 4 Mark, krap 2 jaar later kostte hetzelfde brood 201.000.000.000 Mark. Hyperinflatie was een feit. De relatief rustig verlopen periode tot 1929 waarin de inflatie beteugeld werd kon niet voorkomen dat de uit Amerika overgewaaide crisis na Black Thursday leidde tot een stijgende werkloosheid en het aan de macht komen van Adolf Hitler in 1933.
De parallellen met vandaag zijn meer dan opvallend, al gaat de huidige gemiddelde schuldenlast van de Zuid Europese probleemlanden richting de 170% van het BNP, wat véél hoger is dan de 83% waar de Duitsers destijds mee kampten. Ongeacht de verklaringen van hun leiders achten de Grieken, Italianen, Spanjaarden en Portugezen zich -net als destijds de Duitsers- niet verantwoordelijk voor de schulden die hun (gekozen) leiders hebben opgebouwd. De Zuid Europese volken zijn enkel bereid schulden af te betalen als dit ertoe leidt dat er nieuwe kredieten beschikbaar komen zodat de uitbetaling van hun salarissen en uitkeringen gegarandeerd blijft.
Fiscale unie of instorting.
Er zijn twee kanten die de eurozone nu op kan gaan. De eerste is het creëren van een volledige fiscale unie waarin het zuiden permanente schuldenhulp krijgt in ruil voor het opgeven van hun financiële autonomie. Het noorden -met name de Duitsers en Nederlanders- worden in dit scenario door hun leiders gedwongen te slikken dat ze ten koste van hun eigen welvaart en voorzieningen blijvend zullen moeten gaan betalen voor schulden die zij niet hebben gemaakt, en dat voor volken waar ze vanwege de culturele verschillen nooit een diepe band mee hebben gehad.
Lukt dit niet, dan is het vrijwel onvermijdelijk dat de eurozone onder het gewicht van zijn eigen tegenstrijdigheden in elkaar stort. De staatsschulden zullen dan in nieuwe (her)ingevoerde munten worden omgezet, maar deze schulden zullen zelfs na het verrekenen van inflatie en een valuta devaluatie nog altijd als een loodzware last op de probleemlanden drukken, vooral als zij dan ook nog eens worden afgesneden van de kredieten van de ECB omdat deze ophoudt te bestaan.
Nieuwe Hitler in de maak?
Omdat de weerstand tegen het Europese project en het moeten betalen voor de schulden van anderen zal toenemen zal het nationalisme weer sterker worden. De huidige crisis maakt dan ook de opkomst van een gehaaide politicus mogelijk die in staat zal zijn om zijn volk te verenigen tegen de schuldenverplichtingen en tegen het huidige financiële systeem, net zoals de Nazi's in de jaren '30 deden. Het verlies van óf nationale soevereiniteit (zoals nu gebeurt) óf van de juiste handhavings- en controle mechanismen zal dus ongeacht welke weg de EU kiest ruimte bieden aan een nationalistische politicus die de schuldenlast van zijn land schrapt en gewoon weer opnieuw begint.
Grote gevaren door speculaties banken.
Het stopzetten van de herstelbetalingen in 1933 was niet de oorzaak van de wereldwijde financiële crisis in die periode. Duitsland ging bankroet over zijn betalingen aan Groot Brittannië, dat op zijn beurt stopte met het afbetalen van zijn schuld aan de VS. Het grote verschil met nu is dat de geverlanden destijds sterk genoeg waren om deze klap te kunnen opvangen.
In onze tijd is dat totaal anders. Bij een staatsbankroet van Griekenland zal er voor elke euro schuld die de Grieken niet meer kunnen -of willen- afbetalen 100 verloren gaan in het financiële systeem. Dit is onder andere te wijten aan allerlei moderne financiële (piramide)constructies -zoals derivaten- die de banken hebben opgezet om torenhoge winsten te kunnen maken. Daarom zullen alle landen bij het omvallen van Griekenland gedwongen worden de relatie tussen kapitaal en burgers te herzien, met alle risico's op het ontbranden van strijd, conflicten, revoluties en oorlogen.
De parallellen met vandaag zijn meer dan opvallend, al gaat de huidige gemiddelde schuldenlast van de Zuid Europese probleemlanden richting de 170% van het BNP, wat véél hoger is dan de 83% waar de Duitsers destijds mee kampten. Ongeacht de verklaringen van hun leiders achten de Grieken, Italianen, Spanjaarden en Portugezen zich -net als destijds de Duitsers- niet verantwoordelijk voor de schulden die hun (gekozen) leiders hebben opgebouwd. De Zuid Europese volken zijn enkel bereid schulden af te betalen als dit ertoe leidt dat er nieuwe kredieten beschikbaar komen zodat de uitbetaling van hun salarissen en uitkeringen gegarandeerd blijft.
Fiscale unie of instorting.
Er zijn twee kanten die de eurozone nu op kan gaan. De eerste is het creëren van een volledige fiscale unie waarin het zuiden permanente schuldenhulp krijgt in ruil voor het opgeven van hun financiële autonomie. Het noorden -met name de Duitsers en Nederlanders- worden in dit scenario door hun leiders gedwongen te slikken dat ze ten koste van hun eigen welvaart en voorzieningen blijvend zullen moeten gaan betalen voor schulden die zij niet hebben gemaakt, en dat voor volken waar ze vanwege de culturele verschillen nooit een diepe band mee hebben gehad.
Lukt dit niet, dan is het vrijwel onvermijdelijk dat de eurozone onder het gewicht van zijn eigen tegenstrijdigheden in elkaar stort. De staatsschulden zullen dan in nieuwe (her)ingevoerde munten worden omgezet, maar deze schulden zullen zelfs na het verrekenen van inflatie en een valuta devaluatie nog altijd als een loodzware last op de probleemlanden drukken, vooral als zij dan ook nog eens worden afgesneden van de kredieten van de ECB omdat deze ophoudt te bestaan.
Nieuwe Hitler in de maak?
Omdat de weerstand tegen het Europese project en het moeten betalen voor de schulden van anderen zal toenemen zal het nationalisme weer sterker worden. De huidige crisis maakt dan ook de opkomst van een gehaaide politicus mogelijk die in staat zal zijn om zijn volk te verenigen tegen de schuldenverplichtingen en tegen het huidige financiële systeem, net zoals de Nazi's in de jaren '30 deden. Het verlies van óf nationale soevereiniteit (zoals nu gebeurt) óf van de juiste handhavings- en controle mechanismen zal dus ongeacht welke weg de EU kiest ruimte bieden aan een nationalistische politicus die de schuldenlast van zijn land schrapt en gewoon weer opnieuw begint.
Grote gevaren door speculaties banken.
Het stopzetten van de herstelbetalingen in 1933 was niet de oorzaak van de wereldwijde financiële crisis in die periode. Duitsland ging bankroet over zijn betalingen aan Groot Brittannië, dat op zijn beurt stopte met het afbetalen van zijn schuld aan de VS. Het grote verschil met nu is dat de geverlanden destijds sterk genoeg waren om deze klap te kunnen opvangen.
In onze tijd is dat totaal anders. Bij een staatsbankroet van Griekenland zal er voor elke euro schuld die de Grieken niet meer kunnen -of willen- afbetalen 100 verloren gaan in het financiële systeem. Dit is onder andere te wijten aan allerlei moderne financiële (piramide)constructies -zoals derivaten- die de banken hebben opgezet om torenhoge winsten te kunnen maken. Daarom zullen alle landen bij het omvallen van Griekenland gedwongen worden de relatie tussen kapitaal en burgers te herzien, met alle risico's op het ontbranden van strijd, conflicten, revoluties en oorlogen.
Bij een staatsbankroet van Griekenland zal er voor elke euro schuld die de Grieken niet meer kunnen -of willen- afbetalen 100 euro verloren gaan in het financiële systeem. Dit is onder andere te wijten aan allerlei moderne financiële (piramide)constructies -zoals derivaten- die de banken hebben opgezet om torenhoge winsten te kunnen maken. Daarom zullen alle landen bij het omvallen van Griekenland gedwongen worden de relatie tussen kapitaal en burgers te herzien, met alle risico's op het ontbranden van strijd, conflicten, revoluties en oorlogen.
Europa één demagoog verwijderd van aardbeving financiële systeem.
Europa is slechts één charismatische demagoog verwijderd van het veroorzaken van een aardbeving in het wereldwijde financiële systeem, waarbij de huidige problemen in het niet zullen zinken. Als Silvio Berlusconi -de enige Europese populist die het de afgelopen 50 jaar tot premier schopte- 20 jaar jonger was geweest dan zou hij een goede kandidaat zijn geweest. (De opkomst van een socialist zoals Hitler lijkt echter veel waarschijnlijker. Denk bijvoorbeeld aan de nieuwe Franse president Francois Hollande.) (1)
Dankzij de invoering en instandhouding van de euro hangt de toekomst van Europa dus opnieuw aan een zijden draadje. Het is des te triester te constateren dat onze leiders met hun beleidskeuzes voor nauwere integratie en de vorming van een schuldenunie juist dat lijken te gaan bewerkstelligen wat zij volgens eigen zeggen ten koste van alles willen vermijden.
(1) Telegraph
Op 25 juli 2012 lazen we in de media dat 17 economen stellen dat Europa slaapwandelend afstevent op een enorme catastrofe en dat een Nederlandse historicus waarschuwt voor een nieuwe grote oorlog in Europa als politici blijven vasthouden aan de euro en meer integratie willen.
Europa één demagoog verwijderd van aardbeving financiële systeem.
Europa is slechts één charismatische demagoog verwijderd van het veroorzaken van een aardbeving in het wereldwijde financiële systeem, waarbij de huidige problemen in het niet zullen zinken. Als Silvio Berlusconi -de enige Europese populist die het de afgelopen 50 jaar tot premier schopte- 20 jaar jonger was geweest dan zou hij een goede kandidaat zijn geweest. (De opkomst van een socialist zoals Hitler lijkt echter veel waarschijnlijker. Denk bijvoorbeeld aan de nieuwe Franse president Francois Hollande.) (1)
Dankzij de invoering en instandhouding van de euro hangt de toekomst van Europa dus opnieuw aan een zijden draadje. Het is des te triester te constateren dat onze leiders met hun beleidskeuzes voor nauwere integratie en de vorming van een schuldenunie juist dat lijken te gaan bewerkstelligen wat zij volgens eigen zeggen ten koste van alles willen vermijden.
(1) Telegraph
Op 25 juli 2012 lazen we in de media dat 17 economen stellen dat Europa slaapwandelend afstevent op een enorme catastrofe en dat een Nederlandse historicus waarschuwt voor een nieuwe grote oorlog in Europa als politici blijven vasthouden aan de euro en meer integratie willen.
Het huidige streven naar een verenigd Europa is afkomstig van Hitler en Mussolini (foto 1938 in Florence) en dreigt volgens een bekende Nederlandse historicus opnieuw op een grote oorlog uit te lopen.
Een groep van 17 gerenommeerde financiële en economische experts waarschuwt dat Europa 'slaapwandelend op een catastrofe van onafzienbare omvang' afstevent nu ook de kernlanden Duitsland en Nederland met afwaardering worden bedreigd. De oplossing voor de huidige crisis is volgens hen niet gelegen in wat Brussel graag wil -een langdurige transferunie en eurobonds-, maar in het volledig nieuw opzetten van het huidige eurosysteem.
Als de eurozone echter op de huidige weg richting een 'Verenigde Staten van Europa' verder blijft gaan zal er volgens een bekende Nederlandse historicus opnieuw een grote oorlog op ons continent losbarsten.
Duitsland en Nederland dreigen al op korte termijn overbelast te raken door de schuldencrisis in Zuid-Europa. Onder de titel 'Weg uit de doodlopende crisis' pleiten de experts in een door het Amerikaanse Institute for New Economic Thinking geplubliceerde studie ervoor dat de ouderdomsvoorzieningen in Europa voortaan gemeenschappelijk worden gedragen. Op korte termijn moeten er hogere garanties voor de schuldenlanden komen die op hun beurt serieus werk moeten maken van de hervorming van hun economieën en financiën.
Om ook op de lange termijn geloofwaardig te blijven moet er uiteindelijk een Europese bankenunie komen en moeten de financiële markten ingrijpend worden gewijzigd. De staatsfinanciën moeten worden ontkoppeld van de kredietvoorziening en er moeten controlesystemen komen voor het fiscale beleid van de lidstaten. Van cruciaal belang is het opstellen van een mechanisme voor de verplichte uittreding van landen die zich niet aan de strenge regels houden.
Risico voor Duitsers kan oplopen tot 770 miljard euro.
Econoom Lars Feld noemt de door Moody's gepubliceerde negatieve kredietvooruitzichten voor Duitsland (en Nederland) terecht. Hij wil Griekenland in de eurozone houden, maar is tegen een derde reddingspakket als de Grieken zich niet aan de voorwaarden (van de eerste twee pakketten) willen houden.
Ook het Ifo Instituut in München kenschetst de negatieve beoordeling door Moody's als een duidelijk waarschuwing. 'Wij zien onze analyse bevestigd dat ook 'redding' besmettend kan zijn,' aldus conjunctuurchef Kai Carstensen. Als Griekenland failliet gaat dan gaat dat Duitsland minstens 82 miljard euro kosten en in het ergste geval zelfs 770 miljard euro als de risico's van het EFSF/ESM reddingsfonds, de aandelen van de ECB en de 400 miljard aan Target-2 vorderingen worden meegerekend.
Een groep van 17 gerenommeerde financiële en economische experts waarschuwt dat Europa 'slaapwandelend op een catastrofe van onafzienbare omvang' afstevent nu ook de kernlanden Duitsland en Nederland met afwaardering worden bedreigd. De oplossing voor de huidige crisis is volgens hen niet gelegen in wat Brussel graag wil -een langdurige transferunie en eurobonds-, maar in het volledig nieuw opzetten van het huidige eurosysteem.
Als de eurozone echter op de huidige weg richting een 'Verenigde Staten van Europa' verder blijft gaan zal er volgens een bekende Nederlandse historicus opnieuw een grote oorlog op ons continent losbarsten.
Duitsland en Nederland dreigen al op korte termijn overbelast te raken door de schuldencrisis in Zuid-Europa. Onder de titel 'Weg uit de doodlopende crisis' pleiten de experts in een door het Amerikaanse Institute for New Economic Thinking geplubliceerde studie ervoor dat de ouderdomsvoorzieningen in Europa voortaan gemeenschappelijk worden gedragen. Op korte termijn moeten er hogere garanties voor de schuldenlanden komen die op hun beurt serieus werk moeten maken van de hervorming van hun economieën en financiën.
Om ook op de lange termijn geloofwaardig te blijven moet er uiteindelijk een Europese bankenunie komen en moeten de financiële markten ingrijpend worden gewijzigd. De staatsfinanciën moeten worden ontkoppeld van de kredietvoorziening en er moeten controlesystemen komen voor het fiscale beleid van de lidstaten. Van cruciaal belang is het opstellen van een mechanisme voor de verplichte uittreding van landen die zich niet aan de strenge regels houden.
Risico voor Duitsers kan oplopen tot 770 miljard euro.
Econoom Lars Feld noemt de door Moody's gepubliceerde negatieve kredietvooruitzichten voor Duitsland (en Nederland) terecht. Hij wil Griekenland in de eurozone houden, maar is tegen een derde reddingspakket als de Grieken zich niet aan de voorwaarden (van de eerste twee pakketten) willen houden.
Ook het Ifo Instituut in München kenschetst de negatieve beoordeling door Moody's als een duidelijk waarschuwing. 'Wij zien onze analyse bevestigd dat ook 'redding' besmettend kan zijn,' aldus conjunctuurchef Kai Carstensen. Als Griekenland failliet gaat dan gaat dat Duitsland minstens 82 miljard euro kosten en in het ergste geval zelfs 770 miljard euro als de risico's van het EFSF/ESM reddingsfonds, de aandelen van de ECB en de 400 miljard aan Target-2 vorderingen worden meegerekend.
De CSU premier van Beieren, Horst Seehofer, vindt dat de financiële hulp Griekenland in en bodemloze put verdwijnt als het land blijft weigeren structurele hervormingen door te voeren.
Griekenland bodemloze put.
De CSU premier van Beieren, Horst Seehofer, vindt dat de financiële hulp Griekenland in en bodemloze put verdwijnt als het land blijft weigeren structurele hervormingen door te voeren. 'Dat kan niet, dan moet Griekenland zelf de consequenties dragen.' Ook de voorzitter van zijn partij, Gerda Hassenfeldt, zegt dat er geen nieuw hulppakket voor Griekenland mag komen en er ook geen nieuwe concessies ten aanzien van de bestaande afspraken met het land mogen worden gedaan.
Wolfgang Gerke, de president van het Financiële Centrum van Beieren, noemt de uittreding van Griekenland onvermijdelijk. 'Hoe langer ermee gewacht wordt, des te meer zal het kosten. Het bekritiseren van kredietbeoordelaars zoals Moody's door de regering is in deze een goedkope afleidingsmanoeuvre.'
Nederlandse historicus: Integratie zal nieuwe oorlog Europa veroorzaken.
Eén van de bekendste Nederlandse historici, Thierry Bhaudet (3), heeft onlangs in een groot financieel-economisch dagblad een studie gepubliceerd waar de gevestigde orde -inclusief ons Koningshuis- verbijsterd op zou hebben gereageerd. In de studie toont de historicus aan dat de maatregelen om de euro te redden en het inleveren van steeds meer soevereiniteit aan Brussel weliswaar het behoud van de vrede op ons continent als doel heeft, maar juist precies het tegenovergestelde zal bewerkstelligen. Hij waarschuwt dan ook dat de Europese éénwording in een nieuwe grote oorlog zal eindigen.
Zowel het fascisme als het nazisme hadden als doel Europa te verenigen. Mussolini verklaarde al in 1933 dat Europa zijn leidinggevende rol in de wereld alleen zou kunnen terugkrijgen als het een politieke eenheid zou worden. Nazi topman Joseph Goebbels zei op 11 september 1940 dat hij ervan overtuigd was dat de Europeanen na 50 jaar niet meer in termen van hun eigen landen zou denken. Het huidige doel van een verenigd Europa onder Brussels gezag is volgens Baudet dan ook van fascistische-nazistische oorsprong. Iedere poging in Europa om de landen met elkaar te verenigen is tot nu toe zonder uitzondering in een grote oorlog uitgelopen, en dat dreigt volgens hem nu opnieuw te gebeuren.
(1) Focus
(2) KOPP
(3) Nieuw Pierke
Op 3 januari 2013 lazen we in de media dat het Rode Kruis een Arabische Lenteachtig geweld in Europa verwacht en dat het Europese Bureau voor de Statistiek ‘Eurostat’ 120 miljoen EU burgers onder de armoedegrens voorspelt.
Griekenland bodemloze put.
De CSU premier van Beieren, Horst Seehofer, vindt dat de financiële hulp Griekenland in en bodemloze put verdwijnt als het land blijft weigeren structurele hervormingen door te voeren. 'Dat kan niet, dan moet Griekenland zelf de consequenties dragen.' Ook de voorzitter van zijn partij, Gerda Hassenfeldt, zegt dat er geen nieuw hulppakket voor Griekenland mag komen en er ook geen nieuwe concessies ten aanzien van de bestaande afspraken met het land mogen worden gedaan.
Wolfgang Gerke, de president van het Financiële Centrum van Beieren, noemt de uittreding van Griekenland onvermijdelijk. 'Hoe langer ermee gewacht wordt, des te meer zal het kosten. Het bekritiseren van kredietbeoordelaars zoals Moody's door de regering is in deze een goedkope afleidingsmanoeuvre.'
Nederlandse historicus: Integratie zal nieuwe oorlog Europa veroorzaken.
Eén van de bekendste Nederlandse historici, Thierry Bhaudet (3), heeft onlangs in een groot financieel-economisch dagblad een studie gepubliceerd waar de gevestigde orde -inclusief ons Koningshuis- verbijsterd op zou hebben gereageerd. In de studie toont de historicus aan dat de maatregelen om de euro te redden en het inleveren van steeds meer soevereiniteit aan Brussel weliswaar het behoud van de vrede op ons continent als doel heeft, maar juist precies het tegenovergestelde zal bewerkstelligen. Hij waarschuwt dan ook dat de Europese éénwording in een nieuwe grote oorlog zal eindigen.
Zowel het fascisme als het nazisme hadden als doel Europa te verenigen. Mussolini verklaarde al in 1933 dat Europa zijn leidinggevende rol in de wereld alleen zou kunnen terugkrijgen als het een politieke eenheid zou worden. Nazi topman Joseph Goebbels zei op 11 september 1940 dat hij ervan overtuigd was dat de Europeanen na 50 jaar niet meer in termen van hun eigen landen zou denken. Het huidige doel van een verenigd Europa onder Brussels gezag is volgens Baudet dan ook van fascistische-nazistische oorsprong. Iedere poging in Europa om de landen met elkaar te verenigen is tot nu toe zonder uitzondering in een grote oorlog uitgelopen, en dat dreigt volgens hem nu opnieuw te gebeuren.
(1) Focus
(2) KOPP
(3) Nieuw Pierke
Op 3 januari 2013 lazen we in de media dat het Rode Kruis een Arabische Lenteachtig geweld in Europa verwacht en dat het Europese Bureau voor de Statistiek ‘Eurostat’ 120 miljoen EU burgers onder de armoedegrens voorspelt.
Demonstranten in Portugal geven net als in Griekenland en Italië de Duitse bondskanselier Merkel de schuld van de enorme problemen in hun land.
Het Internationale Comité van het Rode Kruis besloot onlangs om zijn conflictgebied experts het komende jaar in te zetten in Europa, omdat steeds meer Europeanen door de aanhoudende financiële en economische crisis in grote problemen terechtkomen en er als gevolg opnieuw gewelddadige rellen zullen uitbreken.
'We moeten ons in Europa op meer geweld voorbereiden,' verklaarde ICRC directeur-generaal Yves Daccord. 'Voor de eerste keer zien we toenemende druk op Europeanen, waar meer en meer mensen echt arm zijn geworden. Ten tweede geven de Europese landen als gevolg van de economische crisis minder geld uit aan sociale voorzieningen. Dat schept nieuwe, nog niet eerder gekende uitdagingen voor het Rode Kruis.'
120 miljoen onder de armoedegrens.
Het ICRC ondersteunt in Spanje inmiddels zo'n 300.000 'extreem kwetsbare' mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen en helpt miljoenen anderen die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen. Het Rode Kruis in Griekenland bereidt zich inmiddels op een bankroet van het land voor.
Het Europese bureau voor de statistiek Eurostat schat dat er nu al bijna 120 miljoen EU burgers onder de armoedegrens -die in Europa ligt op 60% van het gemiddelde inkomen- leven. De Europese Commissie heeft € 18,6 miljard gereserveerd voor een armoedefonds. 'We hebben meer mechanismes nodig als we alle mensen die zich in veel gevallen in echte sociale nood bevinden willen helpen,' gaf Jonathan Todd, woordvoerder namens de EU commissaris voor Sociale Zaken, als commentaar.
'Arabische Lente achtig geweld'.
Volgens Daccord kan met name Zuid Europa zich opmaken voor Arabische Lenteachtige gewelddadigheden. De stijgende voedselprijzen, het groeiende wantrouwen in de overheid en de EU en de daaraan verbonden eisen voor meer politieke vrijheid gooien extra olie op het vuur.
In november leidden vakbondsstakingen tegen de bezuinigingen in Spanje tot gewelddadige botsingen met de politie. In Rome vielen studenten de politie aan en in België werd het internationale treinverkeer door protesten ontregeld. Ook werknemers in Griekenland en Frankrijk demonstreerden in het kader van de 'Europese Dag van Actie en Solidariteit' tegen de massale werkloosheid, de aanhoudende financiële crisis en het feit dat de EU en de overheden de banken ten koste van de gewone man met honderden miljarden overeind houden.
(1) Infowars
Op 10 januari 2013 lazen we in de media dat de euro Europa vernietigt en dat de harde feiten er niet om liegen.
Het Internationale Comité van het Rode Kruis besloot onlangs om zijn conflictgebied experts het komende jaar in te zetten in Europa, omdat steeds meer Europeanen door de aanhoudende financiële en economische crisis in grote problemen terechtkomen en er als gevolg opnieuw gewelddadige rellen zullen uitbreken.
'We moeten ons in Europa op meer geweld voorbereiden,' verklaarde ICRC directeur-generaal Yves Daccord. 'Voor de eerste keer zien we toenemende druk op Europeanen, waar meer en meer mensen echt arm zijn geworden. Ten tweede geven de Europese landen als gevolg van de economische crisis minder geld uit aan sociale voorzieningen. Dat schept nieuwe, nog niet eerder gekende uitdagingen voor het Rode Kruis.'
120 miljoen onder de armoedegrens.
Het ICRC ondersteunt in Spanje inmiddels zo'n 300.000 'extreem kwetsbare' mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen en helpt miljoenen anderen die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen. Het Rode Kruis in Griekenland bereidt zich inmiddels op een bankroet van het land voor.
Het Europese bureau voor de statistiek Eurostat schat dat er nu al bijna 120 miljoen EU burgers onder de armoedegrens -die in Europa ligt op 60% van het gemiddelde inkomen- leven. De Europese Commissie heeft € 18,6 miljard gereserveerd voor een armoedefonds. 'We hebben meer mechanismes nodig als we alle mensen die zich in veel gevallen in echte sociale nood bevinden willen helpen,' gaf Jonathan Todd, woordvoerder namens de EU commissaris voor Sociale Zaken, als commentaar.
'Arabische Lente achtig geweld'.
Volgens Daccord kan met name Zuid Europa zich opmaken voor Arabische Lenteachtige gewelddadigheden. De stijgende voedselprijzen, het groeiende wantrouwen in de overheid en de EU en de daaraan verbonden eisen voor meer politieke vrijheid gooien extra olie op het vuur.
In november leidden vakbondsstakingen tegen de bezuinigingen in Spanje tot gewelddadige botsingen met de politie. In Rome vielen studenten de politie aan en in België werd het internationale treinverkeer door protesten ontregeld. Ook werknemers in Griekenland en Frankrijk demonstreerden in het kader van de 'Europese Dag van Actie en Solidariteit' tegen de massale werkloosheid, de aanhoudende financiële crisis en het feit dat de EU en de overheden de banken ten koste van de gewone man met honderden miljarden overeind houden.
(1) Infowars
Op 10 januari 2013 lazen we in de media dat de euro Europa vernietigt en dat de harde feiten er niet om liegen.
Uit de Target-2 statistiek (saldo’s van de diverse landen in Europa) blijkt dat de Duitsers, gevolgd door Nederlanders, Luxemburgers en Finnen opdraaien voor de uitgavendrift van de rest en met name de Spanjaarden, Italianen, Grieken en Portugezen.
De dramatisch gestegen jeugdwerkloosheid in Zuid Europa is één van de duidelijkste bewijzen dat de eurozone niet werkt en dat de gemeenschappelijke munt juist een enorme bedreiging is voor de welvaart, de samenleving en de vrede op ons continent. Ondanks alle positieve retoriek in Brussel, Den Haag en andere Europese hoofdsteden blijkt ook uit veel andere statistieken dat het helemaal de verkeerde kant op gaat met de eurozone. Door krampachtig vast te houden aan de euro heeft onze eigen regering de toekomst van ons hele volk in groot gevaar gebracht.
Bedrijven en banken, ook in Nederland, zijn vóór de euro, maar we legden al vaker uit dat zij dankzij de invoering van de eenheidsmunt miljarden extra hebben verdiend en deze winsten niet kwijt willen. De gewone man in de straat is er echter juist op achteruit gegaan en moet nu door middel van torenhoge bezuinigingen en lastenverhogingen bloeden om het megalomane europroject in stand te houden.
Slachtoffer van zeepbel.
Vooral de jongeren in Zuid Europa zijn daar massaal het slachtoffer van. Kort na de invoering van de euro begin deze eeuw hoefden de Zuidelijke Europese landen in één klap veel minder rente over hun staatsleningen te betalen. Wat gebeurde er: er werden enorme bedragen geleend die rechtstreeks in de economie werden gepompt. Ook voor jongeren lagen de goedbetaalde banen voor het oprapen.
Zo ontstond er een klassieke zeepbel: de banken pompten goedkoop geld in deze landen, waar de politici maar al te graag hun hand ophielden en dit verdeelden onder hun kiezers. Om de geldstroom in stand te houden werden in Spanje meer huizen gebouwd dan er inwoners zijn (inclusief baby's en bejaarden) en (ook) in Griekenland en Portugal honderden kilometers kostbare snelwegen waar bijna geen hond op rijdt.
Uur van de waarheid.
Het uur van de waarheid brak echter aan toen de Amerikaanse bank Lehman Brothers in 2008 omviel en het begin van de financiële crisis een feit was. In het wereldwijde financiële systeem bleek dat de banken en bouwbedrijven dankzij Amerikaanse vastgoedzeepbel enorme winsten hadden gemaakt, waar de gewone Amerikaan totaal niet van profiteerde. Voor Europa gold -en geldt- precies hetzelfde. Desondanks werden er ten koste van de samenleving honderden miljarden belastingdollars en euro's uitgetrokken om de banken overeind te houden.
De dramatisch gestegen jeugdwerkloosheid in Zuid Europa is één van de duidelijkste bewijzen dat de eurozone niet werkt en dat de gemeenschappelijke munt juist een enorme bedreiging is voor de welvaart, de samenleving en de vrede op ons continent. Ondanks alle positieve retoriek in Brussel, Den Haag en andere Europese hoofdsteden blijkt ook uit veel andere statistieken dat het helemaal de verkeerde kant op gaat met de eurozone. Door krampachtig vast te houden aan de euro heeft onze eigen regering de toekomst van ons hele volk in groot gevaar gebracht.
Bedrijven en banken, ook in Nederland, zijn vóór de euro, maar we legden al vaker uit dat zij dankzij de invoering van de eenheidsmunt miljarden extra hebben verdiend en deze winsten niet kwijt willen. De gewone man in de straat is er echter juist op achteruit gegaan en moet nu door middel van torenhoge bezuinigingen en lastenverhogingen bloeden om het megalomane europroject in stand te houden.
Slachtoffer van zeepbel.
Vooral de jongeren in Zuid Europa zijn daar massaal het slachtoffer van. Kort na de invoering van de euro begin deze eeuw hoefden de Zuidelijke Europese landen in één klap veel minder rente over hun staatsleningen te betalen. Wat gebeurde er: er werden enorme bedragen geleend die rechtstreeks in de economie werden gepompt. Ook voor jongeren lagen de goedbetaalde banen voor het oprapen.
Zo ontstond er een klassieke zeepbel: de banken pompten goedkoop geld in deze landen, waar de politici maar al te graag hun hand ophielden en dit verdeelden onder hun kiezers. Om de geldstroom in stand te houden werden in Spanje meer huizen gebouwd dan er inwoners zijn (inclusief baby's en bejaarden) en (ook) in Griekenland en Portugal honderden kilometers kostbare snelwegen waar bijna geen hond op rijdt.
Uur van de waarheid.
Het uur van de waarheid brak echter aan toen de Amerikaanse bank Lehman Brothers in 2008 omviel en het begin van de financiële crisis een feit was. In het wereldwijde financiële systeem bleek dat de banken en bouwbedrijven dankzij Amerikaanse vastgoedzeepbel enorme winsten hadden gemaakt, waar de gewone Amerikaan totaal niet van profiteerde. Voor Europa gold -en geldt- precies hetzelfde. Desondanks werden er ten koste van de samenleving honderden miljarden belastingdollars en euro's uitgetrokken om de banken overeind te houden.
Het uur van de waarheid (geld uitgeven zonder duidelijk doel!) brak echter aan toen de Amerikaanse bank Lehman Brothers in 2008 omviel en het begin van de financiële crisis een feit was. In het wereldwijde financiële systeem bleek dat de banken en bouwbedrijven dankzij Amerikaanse vastgoedzeepbel enorme winsten hadden gemaakt.
De banken, geschrokken van de bijna-crash van het financiële systeem, leenden echter steeds minder geld uit. De vloedgolf goedkoop geld naar de economie stopte, en 'plotseling' realiseerden beleggers en investeerders zich dat sommige landen véél te hoge schulden hadden gemaakt. Dat vertaalde zich in een sterk stijgende rente over de staatsleningen van deze landen.
Depressie.
In Europa kwam het niet tot het omvallen van een grote bank maar kregen vooral de jongeren de rekening van de massale financiële speculaties gepresenteerd. Het geld voor hun banen was op en zij werden massaal ontslagen, mede omdat het dankzij allerlei ontslagbeschermingsregels voor Europese bedrijven makkelijker en goedkoper is jongeren te ontslaan dan oudere werknemers.
De stijgende werkloosheid kan alleen gestopt worden door voldoende economische groei, maar die is er niet. Voor 2013 wordt op zijn best stagnatie verwacht. Het gevolg is dat Spanje, Portugal en Griekenland gemeten naar een jeugdwerkloosheid van inmiddels boven de 50% in een economische depressie verkeren. Frankrijk en Italië belanden dit jaar in een recessie, en ook in andere eurozone landen worden rode cijfers genoteerd.
Risico's afgewenteld op Duitsers, Nederlanders, Finnen.
Het bedrijfsleven in Duitsland en Nederland had flink van de euro geprofiteerd en zag de export naar met name Zuid Europa fors groeien. Hoewel de (jeugd)werkloosheid in deze landen daarom veel lager bleef zullen de Duitsers en Nederlanders toch de rekening moeten betalen. Dit wordt in Den Haag doodgezwegen, maar dit Target-2 systeem zorgt ervoor, dat de gigantische financiële risico's van Zuid Europa vrijwel geheel afgewenteld wordt op de schouders van Duitsland, Nederland, Luxemburg en Finland.
Rekening voor gewone man.
Om een sociale ineenstorting te voorkomen pompen de eurolanden massa's geld in het failliete Zuiden. Als dat alsnog niet werkt dan komt het bankroet van het Zuiden voor rekening van de Duitse, Nederlandse en Finse belastingbetalers. Het gaat daarbij om dermate hoge bedragen dat ook onze landen daardoor ogenblikkelijk failliet gaan.
Maar zelfs als het wel lukt een grote crash te voorkomen zijn de gevolgen ernstig en opnieuw voor rekening van de gewone man. De Europese politici wentelen de risico's namelijk in toenemende mate af op de Europese Centrale Bank en hopen dat Mario Draghi's 'magische hand' de financiële crisis voor hen oplost. Dat betekent dat de geldpersen worden aangezet en de wanhopige lidstaten massale hoeveelheden nieuw geld in de economie pompen. Het gevolg is dat de waarde van de euro permanent wordt ondermijnd, wat onvermijdelijk een fors lagere welvaart zal veroorzaken.
Politici blijven vasthouden aan gouden kalf.
De enige uitweg is als de Zuid Europese landen de gelegenheid krijgen hun eigen munten te herinvoeren en deze onmiddellijk af te waarderen, waardoor ze hun economieën weer concurrerend kunnen maken. Ook dit is vanwege hun gigantische schuldenlast een uiterst moeilijke en pijnlijke weg, maar wel een met licht aan het einde van de tunnel.
Dat is echter niet waar de politici in de eurozone voor kiezen. Zij kiezen ervoor om 'het gouden kalf', de euro, ten koste van alles zo lang mogelijk in stand te houden, mede omdat men er schijnbaar in gelooft dat het de vrede op ons continent, waar twee wereldoorlogen uitbraken, zal garanderen.
De banken, geschrokken van de bijna-crash van het financiële systeem, leenden echter steeds minder geld uit. De vloedgolf goedkoop geld naar de economie stopte, en 'plotseling' realiseerden beleggers en investeerders zich dat sommige landen véél te hoge schulden hadden gemaakt. Dat vertaalde zich in een sterk stijgende rente over de staatsleningen van deze landen.
Depressie.
In Europa kwam het niet tot het omvallen van een grote bank maar kregen vooral de jongeren de rekening van de massale financiële speculaties gepresenteerd. Het geld voor hun banen was op en zij werden massaal ontslagen, mede omdat het dankzij allerlei ontslagbeschermingsregels voor Europese bedrijven makkelijker en goedkoper is jongeren te ontslaan dan oudere werknemers.
De stijgende werkloosheid kan alleen gestopt worden door voldoende economische groei, maar die is er niet. Voor 2013 wordt op zijn best stagnatie verwacht. Het gevolg is dat Spanje, Portugal en Griekenland gemeten naar een jeugdwerkloosheid van inmiddels boven de 50% in een economische depressie verkeren. Frankrijk en Italië belanden dit jaar in een recessie, en ook in andere eurozone landen worden rode cijfers genoteerd.
Risico's afgewenteld op Duitsers, Nederlanders, Finnen.
Het bedrijfsleven in Duitsland en Nederland had flink van de euro geprofiteerd en zag de export naar met name Zuid Europa fors groeien. Hoewel de (jeugd)werkloosheid in deze landen daarom veel lager bleef zullen de Duitsers en Nederlanders toch de rekening moeten betalen. Dit wordt in Den Haag doodgezwegen, maar dit Target-2 systeem zorgt ervoor, dat de gigantische financiële risico's van Zuid Europa vrijwel geheel afgewenteld wordt op de schouders van Duitsland, Nederland, Luxemburg en Finland.
Rekening voor gewone man.
Om een sociale ineenstorting te voorkomen pompen de eurolanden massa's geld in het failliete Zuiden. Als dat alsnog niet werkt dan komt het bankroet van het Zuiden voor rekening van de Duitse, Nederlandse en Finse belastingbetalers. Het gaat daarbij om dermate hoge bedragen dat ook onze landen daardoor ogenblikkelijk failliet gaan.
Maar zelfs als het wel lukt een grote crash te voorkomen zijn de gevolgen ernstig en opnieuw voor rekening van de gewone man. De Europese politici wentelen de risico's namelijk in toenemende mate af op de Europese Centrale Bank en hopen dat Mario Draghi's 'magische hand' de financiële crisis voor hen oplost. Dat betekent dat de geldpersen worden aangezet en de wanhopige lidstaten massale hoeveelheden nieuw geld in de economie pompen. Het gevolg is dat de waarde van de euro permanent wordt ondermijnd, wat onvermijdelijk een fors lagere welvaart zal veroorzaken.
Politici blijven vasthouden aan gouden kalf.
De enige uitweg is als de Zuid Europese landen de gelegenheid krijgen hun eigen munten te herinvoeren en deze onmiddellijk af te waarderen, waardoor ze hun economieën weer concurrerend kunnen maken. Ook dit is vanwege hun gigantische schuldenlast een uiterst moeilijke en pijnlijke weg, maar wel een met licht aan het einde van de tunnel.
Dat is echter niet waar de politici in de eurozone voor kiezen. Zij kiezen ervoor om 'het gouden kalf', de euro, ten koste van alles zo lang mogelijk in stand te houden, mede omdat men er schijnbaar in gelooft dat het de vrede op ons continent, waar twee wereldoorlogen uitbraken, zal garanderen.
De Europese politici kiezen ervoor om 'het gouden kalf', de euro, ten koste van alles zo lang mogelijk in stand te houden, mede omdat men gelooft dat het de vrede op ons continent, waar twee wereldoorlogen uitbraken, zal garanderen. Echter de jongeren zullen massaal geen baan vinden en zullen dat niet nemen.
Vulkaan op uitbarsten.
De waarheid is echter dat de euro als een deksel op een wakker geworden vulkaan fungeert, en die vulkaan bestaat uit de enorme hoeveelheid Europese jongeren die dankzij de euro en de EU geen toekomst meer hebben. Als zij zien dat hun leiders besluiten blijven maken die ten koste gaan van hun levens, dan kan het niet anders dan dat er op zeker moment een enorme uitbarsting komt.
Dat alles wordt nog altijd ontkend door de Haagse en Brusselse politici, maar de statistieken zijn onverbiddelijk. De euro voert Zuid Europa naar helse toestanden met mogelijk massaal bloedvergieten, waar Noord Europa dankzij het Target-2 systeem in meegezogen zal worden.
Donkerrode statistieken
Dat dit beslist geen overdreven angstwekkend toekomstbeeld is blijkt ook uit een paar andere cijfers die aangeven hoe slecht het met de eurozone gaat:
- In de economische 'kartrekkers' Duitsland en Frankrijk krimpt de productie al 10 maanden achter elkaar en in Spanje al 20 maanden;
- De werkloosheid in de eurozone steeg naar een nieuw record van 11,8%; Griekenland kende in slechts één jaar tijd een stijging van 18,9% naar 26% en heeft een jeugdwerkloosheid van 57,6%; Spanje noteert inmiddels 26,6%, de jeugd 56,5%;
- 22% van de Ieren leeft in een werkloos huishouden; 44% van de totale bevolking van Bulgarije ziet zich geconfronteerd met 'ernstige materiële verliezen'; 36% van de Grieken leeft onder de armoedegrens, een stijging van 16% in 3 jaar tijd;
- De verkoop van Franse auto's stortte in één jaar met 28% in. In 2005 produceerde de Franse auto-industrie 3,5 voertuigen, in 2012 was dit gezakt naar 2 miljoen.
- Spanje telt een duizelingwekkende 2 miljoen onverkochte woningen; in sommige plaatsen zijn de huizenprijzen sinds de piek in 2006 al met 70% gedaald (een voorbode wat ook andere landen met een huizenmarktzeepbel, waarvan Nederland één van de voornaamste is, staat te wachten). (2)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Zero Hedge / The Coming Depression.
Op 24 januari 2013 lazen we in de media dat uit onderzoek blijkt dat opstand burgers EU de grootste angst van de multinationals is.
Vulkaan op uitbarsten.
De waarheid is echter dat de euro als een deksel op een wakker geworden vulkaan fungeert, en die vulkaan bestaat uit de enorme hoeveelheid Europese jongeren die dankzij de euro en de EU geen toekomst meer hebben. Als zij zien dat hun leiders besluiten blijven maken die ten koste gaan van hun levens, dan kan het niet anders dan dat er op zeker moment een enorme uitbarsting komt.
Dat alles wordt nog altijd ontkend door de Haagse en Brusselse politici, maar de statistieken zijn onverbiddelijk. De euro voert Zuid Europa naar helse toestanden met mogelijk massaal bloedvergieten, waar Noord Europa dankzij het Target-2 systeem in meegezogen zal worden.
Donkerrode statistieken
Dat dit beslist geen overdreven angstwekkend toekomstbeeld is blijkt ook uit een paar andere cijfers die aangeven hoe slecht het met de eurozone gaat:
- In de economische 'kartrekkers' Duitsland en Frankrijk krimpt de productie al 10 maanden achter elkaar en in Spanje al 20 maanden;
- De werkloosheid in de eurozone steeg naar een nieuw record van 11,8%; Griekenland kende in slechts één jaar tijd een stijging van 18,9% naar 26% en heeft een jeugdwerkloosheid van 57,6%; Spanje noteert inmiddels 26,6%, de jeugd 56,5%;
- 22% van de Ieren leeft in een werkloos huishouden; 44% van de totale bevolking van Bulgarije ziet zich geconfronteerd met 'ernstige materiële verliezen'; 36% van de Grieken leeft onder de armoedegrens, een stijging van 16% in 3 jaar tijd;
- De verkoop van Franse auto's stortte in één jaar met 28% in. In 2005 produceerde de Franse auto-industrie 3,5 voertuigen, in 2012 was dit gezakt naar 2 miljoen.
- Spanje telt een duizelingwekkende 2 miljoen onverkochte woningen; in sommige plaatsen zijn de huizenprijzen sinds de piek in 2006 al met 70% gedaald (een voorbode wat ook andere landen met een huizenmarktzeepbel, waarvan Nederland één van de voornaamste is, staat te wachten). (2)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Zero Hedge / The Coming Depression.
Op 24 januari 2013 lazen we in de media dat uit onderzoek blijkt dat opstand burgers EU de grootste angst van de multinationals is.
Statistieken die men in Brussel en Den Haag het liefst voor u verborgen houdt: het gemiddelde beschikbare inkomen van de huishoudens in de eurozone is dankzij de euro scherp gedaald.
In het door gevechtsvliegtuigen en 3300 militairen (2) hermetisch van de buitenwereld afgesloten Zwitserse Davos discussiëren honderden bestuurders van machtige concerns over de aanhoudende wereldwijde financiële en economische crisis. Uit een onderzoek onder leiders van deze machtige multinationals blijkt dat zij het meest bevreesd zijn dat de huidige crisis zal leiden tot een opstand van de burgers.
75% noemt sociale onrust, ook in het zwaar getroffen Europa, als het grootste gevaar. Pas daarna vrezen de topbestuurders voor een recessie in de Verenigde Staten (67%) en een economische afkoeling van China. Met de twee laatstgenoemde zaken houden multinationals reeds rekening. Daarentegen is de situatie op de straten van het door de crisis geplaagde Europa ronduit onberekenbaar geworden.
Jeugdwerkloosheid groot gevaar.
Griekenland lijkt voorlopig gered en de eurozone is bij elkaar gebleven, maar de wereldwijde zakenelite vraagt zich openlijk af tot welke prijs deze 'rust' tot stand is gekomen. Dat blijkt duidelijk uit een onderzoek onder 1300 topbestuurders, gepubliceerd in de 16e editie van het Global CEO Survey. De jeugdwerkloosheid in Griekenland en Spanje bedraagt al meer dan 50% en delen van Italië en Portugal staan er nauwelijks beter voor.
Zowel op de economische top in Berlijn twee weken geleden als tijdens de huidige bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF) in Daos staat de vraag centraal hoe lang het zal duren voordat de ernstige gevolgen van de schuldencrisis de perspectiefloze jongeren de straat op zal drijven, vooral als zij doorkrijgen dat de toekomst er voor hen veel minder rooskleurig uitziet dan voor de vorige generaties het geval was.
De pas gekozen Nederlandse voorzitter van de Eurogroep, Jeroen Dijsselbloem, noemde de bestrijding van de werkloosheid daarom één van zijn prioriteiten. Door de noodzakelijke structurele hervormingen in de crisislanden zijn veel banen verloren gegaan. De Europese politiek blijft de situatie optimistisch inzien, maar de zakentop is een stuk nuchterder. Slechts een krappe 20% van hen denkt dat de wereldeconomie dit jaar weer zal aantrekken.
Pessimisme over groeikansen.
Van de Duitse topbestuurders is bijna de helft pessimistisch gestemd, meer nog dan hun collega's wereldwijd. Zaken die een grote negatieve impact op de wereldeconomie hebben gehad zijn de varkensgriep, de tsunami/kernramp in Japan, orkaan Sandy in de VS en natuurlijk de schuldencrisis in Europa en de extreem kostbare reddingspakketten voor het failliete Griekenland.
Nauwelijks meer dan één vijfde van de concernleiders in Europa denkt dit jaar weer een omzetstijging te kunnen noteren. De Duitse managers (31%) zijn in Europa nog het meest optimistisch over hun eigen bedrijven. Zelfs in de VS zijn er verhoudingsgewijs niet zoveel ondernemingen die dit jaar verwachten te zullen groeien.
Hogere belastingen en minder orders.
Op wereldniveau vreest 62% stijgende belastinginkomsten, een slinkende orderportefeuille en strengere overheidsregels. Ook veranderingen in het gedrag van klanten worden als een risico beschouwd, omdat deze van invloed kunnen zijn op de consumentenuitgaven. In Duitsland wordt tevens gevreesd voor de gevolgen van de 'energiewende', het afstoten van kernenergie in ruil voor de vele malen duurdere en onbetrouwbare alternatieve energiebronnen.
Het tekort aan vakmensen, in 2012 in met name Duitsland nog een groot probleem, is gedaald. Desondanks betekent dat niet dat er nieuwe grote ontslagrondes zullen volgen. Uit het onderzoek blijkt dat er bijna evenveel bedrijven zijn die verwachten mensen te zullen aannemen als te zullen moeten ontslaan. (1)
Bedrijven en banken steeds rijker, burger blijft achter.
Onafhankelijke statistieken laten zien dat het gemiddelde inkomen van de burgers in Europa de afgelopen 10 - 20 jaar niet is gegroeid en in sommige gevallen zelfs is afgenomen.
In het door gevechtsvliegtuigen en 3300 militairen (2) hermetisch van de buitenwereld afgesloten Zwitserse Davos discussiëren honderden bestuurders van machtige concerns over de aanhoudende wereldwijde financiële en economische crisis. Uit een onderzoek onder leiders van deze machtige multinationals blijkt dat zij het meest bevreesd zijn dat de huidige crisis zal leiden tot een opstand van de burgers.
75% noemt sociale onrust, ook in het zwaar getroffen Europa, als het grootste gevaar. Pas daarna vrezen de topbestuurders voor een recessie in de Verenigde Staten (67%) en een economische afkoeling van China. Met de twee laatstgenoemde zaken houden multinationals reeds rekening. Daarentegen is de situatie op de straten van het door de crisis geplaagde Europa ronduit onberekenbaar geworden.
Jeugdwerkloosheid groot gevaar.
Griekenland lijkt voorlopig gered en de eurozone is bij elkaar gebleven, maar de wereldwijde zakenelite vraagt zich openlijk af tot welke prijs deze 'rust' tot stand is gekomen. Dat blijkt duidelijk uit een onderzoek onder 1300 topbestuurders, gepubliceerd in de 16e editie van het Global CEO Survey. De jeugdwerkloosheid in Griekenland en Spanje bedraagt al meer dan 50% en delen van Italië en Portugal staan er nauwelijks beter voor.
Zowel op de economische top in Berlijn twee weken geleden als tijdens de huidige bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF) in Daos staat de vraag centraal hoe lang het zal duren voordat de ernstige gevolgen van de schuldencrisis de perspectiefloze jongeren de straat op zal drijven, vooral als zij doorkrijgen dat de toekomst er voor hen veel minder rooskleurig uitziet dan voor de vorige generaties het geval was.
De pas gekozen Nederlandse voorzitter van de Eurogroep, Jeroen Dijsselbloem, noemde de bestrijding van de werkloosheid daarom één van zijn prioriteiten. Door de noodzakelijke structurele hervormingen in de crisislanden zijn veel banen verloren gegaan. De Europese politiek blijft de situatie optimistisch inzien, maar de zakentop is een stuk nuchterder. Slechts een krappe 20% van hen denkt dat de wereldeconomie dit jaar weer zal aantrekken.
Pessimisme over groeikansen.
Van de Duitse topbestuurders is bijna de helft pessimistisch gestemd, meer nog dan hun collega's wereldwijd. Zaken die een grote negatieve impact op de wereldeconomie hebben gehad zijn de varkensgriep, de tsunami/kernramp in Japan, orkaan Sandy in de VS en natuurlijk de schuldencrisis in Europa en de extreem kostbare reddingspakketten voor het failliete Griekenland.
Nauwelijks meer dan één vijfde van de concernleiders in Europa denkt dit jaar weer een omzetstijging te kunnen noteren. De Duitse managers (31%) zijn in Europa nog het meest optimistisch over hun eigen bedrijven. Zelfs in de VS zijn er verhoudingsgewijs niet zoveel ondernemingen die dit jaar verwachten te zullen groeien.
Hogere belastingen en minder orders.
Op wereldniveau vreest 62% stijgende belastinginkomsten, een slinkende orderportefeuille en strengere overheidsregels. Ook veranderingen in het gedrag van klanten worden als een risico beschouwd, omdat deze van invloed kunnen zijn op de consumentenuitgaven. In Duitsland wordt tevens gevreesd voor de gevolgen van de 'energiewende', het afstoten van kernenergie in ruil voor de vele malen duurdere en onbetrouwbare alternatieve energiebronnen.
Het tekort aan vakmensen, in 2012 in met name Duitsland nog een groot probleem, is gedaald. Desondanks betekent dat niet dat er nieuwe grote ontslagrondes zullen volgen. Uit het onderzoek blijkt dat er bijna evenveel bedrijven zijn die verwachten mensen te zullen aannemen als te zullen moeten ontslaan. (1)
Bedrijven en banken steeds rijker, burger blijft achter.
Onafhankelijke statistieken laten zien dat het gemiddelde inkomen van de burgers in Europa de afgelopen 10 - 20 jaar niet is gegroeid en in sommige gevallen zelfs is afgenomen.
90% van de Amerikanen zagen hun inkomen achteruit gaan, terwijl de top 5% en specifiek de top 0,01% steeds rijker werden.
Daarentegen zijn de winsten van bedrijven en banken geëxplodeerd en zijn topbestuurders in dezelfde periode een veelvoud gaan verdienen. Dit is de belangrijkste reden waarom het bedrijfsleven en de banken in Europa pleiten voor het instandhouden van de euro: het heeft hen grote rijkdom opgeleverd, ten koste van de gewone man.
(1) Die Welt
(2) Format
Op 28 januari 2013 lazen we in de media dat de scheidende voorzitter van de Eurogroep Juncker vindt dat het jaar 2013 gelijk staat met het jaar 1913, toen de Eerste Wereldoorlog begon..
Daarentegen zijn de winsten van bedrijven en banken geëxplodeerd en zijn topbestuurders in dezelfde periode een veelvoud gaan verdienen. Dit is de belangrijkste reden waarom het bedrijfsleven en de banken in Europa pleiten voor het instandhouden van de euro: het heeft hen grote rijkdom opgeleverd, ten koste van de gewone man.
(1) Die Welt
(2) Format
Op 28 januari 2013 lazen we in de media dat de scheidende voorzitter van de Eurogroep Juncker vindt dat het jaar 2013 gelijk staat met het jaar 1913, toen de Eerste Wereldoorlog begon..
Jean-Claude Juncker lijkt ervan overtuigd dat er van de '100 jarige vrede' die EU president Van Rompuy heeft beloofd niets terecht zal komen.
De op 21 januari afgetreden voorzitter van de belangrijke Eurogroep, de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker, hield op 7 januari zijn eigenlijke afscheidstoespraak die vrijwel werd doodgezwegen door de Europese media. Gezien Junckers staat van dienst een vreemde zaak, maar als naar de inhoud van zijn toespraak wordt gekeken dan wordt duidelijk waarom: de scheidende voorzitter, opgevolgd door de Nederlandse minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, sprak zich uiterst somber uit over de toekomst en vergeleek dit jaar zelfs met 1913, het jaar voordat de Eerste Wereldoorlog losbarstte.
Indrukwekkende loopbaan.
Van politici en andere hoge officials die aan het einde van het loopbaan zijn is bekend dat zij, na jarenlang verplicht dezelfde propaganda te hebben verkondigd als de organisatie, instantie of het systeem waar ze toe behoorden, pas in hun afscheidstoespraken durven te zeggen wat ze werkelijk denken. Zo ook Jean-Claude Juncker.
In 1989 werd Juncker minister van Financiën in Luxemburg en gouverneur bij de Wereldbank. Hij was één van de architecten van het Verdrag van Maastricht en is sinds 1995 premier van Luxemburg. Hij was meerdere malen president van de Europese Raad en bekleedde vanaf 2005 de functie van voorzitter van de Eurogroep. Juncker kreeg hoge onderscheidingen, waaronder de prestigieuze Karelsprijs, waarmee hij definitief tot de top van de Europese- en wereldelite toetrad.
Junckers woorden hebben dus het nodige gewicht. Dat geldt zeker voor zijn afscheidsrede, waarin afzwaaiende politici doorgaans hun politieke nalatenschap ter sprake brengen. Des te vreemder is het dat de mainstream media geen enkele aandacht besteedde aan Junckers 'laatste woorden'. Kortom: Junckers toespraak werd doodgezwegen, ondanks het feit dat er zo'n 80 journalisten op af waren gekomen.
'1913 ging aan 2 wereldoorlogen en Koude Oorlog vooraf'.
Die werden echter geconfronteerd met een andere Juncker dan ze gewend waren. Niet langer gebonden aan de Brusselse propagandamachine beukte de voormalige voorzitter hard op de aanwezigen in door 2013 rechtstreeks te vergelijken met 1913, het jaar voordat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. 'Als we ons voor de geschiedenis interesseren heeft het jaar 2013 een bijzondere betekenis,' begon hij. Hij zei 'verrast' te zijn dat niemand in Luxemburg de link legde met precies 100 jaar geleden en wat er destijds is gebeurd.
Juncker wees op de bijzondere betekenis van het getal 13. 'Het jaar 13 bevat veel geheimen en er kunnen veel vraagtekens bij worden gezet. In het jaar 1913 is er veel wat niet zonder parallellen met 2013 is gebeurd.' 1913 was volgens hem een van de eerste jaren waarin de globalisering enorm toenam. 'Feitelijk verschilt de globalisering in 2013 nauwelijks van die in het jaar 1913,' legde hij uit. 'En voordat later na de twee grote (wereld)oorlogen de Koude Oorlog uitbrak, hadden we het jaar 1913,' voegde hij er onheilspellend aan toe.
'Ook in 1913 meenden we altijd vrede te zullen hebben'.
In 1913 'meenden de mensen dat de vrede voor eeuwig zou duren,' wat een duidelijke verwijzing was naar de kersttoespraak van Europees president Herman Van Rompuy, die een 'honderdjarige vrede' in Europa aankondigde. Ook in 1913 'heerste er een onbegrensd geloof in vrede. Er was niets te merken van de storm die al in 1914 over Europa losbarstte - eerst in de Eerste en daarna in de Tweede Wereldoorlog.'
Vervolgens wees Juncker op 'oneindig veel parallellen' tussen 1913 en 2013. 'Iedereen zou er goed aan doen deze jaren, 13 en 13, met elkaar te vergelijken. En de honderd jaar die ertussen liggen, inclusief het feit dat wij ook in 1913 meenden dat het nu definitief vrede zou blijven, aangezien we toen op een periode van 42 jaar vrede in Europa konden terugkijken.' Juncker waarschuwde overduidelijk dat 'deze jaren dicht bij elkaar liggen, maar hopelijk komen ze niet op dezelfde dramatische wijze overeen.'
Nieuwe Wereldoorlog op komst?
De scheidende voorzitter had nauwelijks somberder kunnen zijn. Als jarenlange voorzitter van de Eurogroep van ministers van Financiën moet Juncker tot in de kleinste details op de hoogte zijn van de -echte- financiële- en schuldenproblemen van de lidstaten van de eurozone. Weet hij soms zaken die door Brussel en onze eigen regering voor ons verborgen worden gehouden? Hangen de gebeurtenissen in 2013 en 2014 mogelijk samen met de almaar ernstiger wordende schuldencrisis? Zijn de problemen in werkelijkheid zo groot, dat ze -net als al veel vaker in de geschiedenis is gebeurd- op een nieuwe oorlog zullen uitlopen, mogelijk zelfs de Derde Wereldoorlog? Volgens Juncker wel.
(1) KOPP
Op 10 april 2013 lazen we in de media dat 'Frankrijk in economische depressiezit en Italië rijp is voor een revolutie als in Egypte' en dat de Franse Centrale Bank pensioenen wil korten met 15% korten en dat Beppe Grillo wil van Italië een (neo-)communistisch land maken.
De op 21 januari afgetreden voorzitter van de belangrijke Eurogroep, de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker, hield op 7 januari zijn eigenlijke afscheidstoespraak die vrijwel werd doodgezwegen door de Europese media. Gezien Junckers staat van dienst een vreemde zaak, maar als naar de inhoud van zijn toespraak wordt gekeken dan wordt duidelijk waarom: de scheidende voorzitter, opgevolgd door de Nederlandse minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, sprak zich uiterst somber uit over de toekomst en vergeleek dit jaar zelfs met 1913, het jaar voordat de Eerste Wereldoorlog losbarstte.
Indrukwekkende loopbaan.
Van politici en andere hoge officials die aan het einde van het loopbaan zijn is bekend dat zij, na jarenlang verplicht dezelfde propaganda te hebben verkondigd als de organisatie, instantie of het systeem waar ze toe behoorden, pas in hun afscheidstoespraken durven te zeggen wat ze werkelijk denken. Zo ook Jean-Claude Juncker.
In 1989 werd Juncker minister van Financiën in Luxemburg en gouverneur bij de Wereldbank. Hij was één van de architecten van het Verdrag van Maastricht en is sinds 1995 premier van Luxemburg. Hij was meerdere malen president van de Europese Raad en bekleedde vanaf 2005 de functie van voorzitter van de Eurogroep. Juncker kreeg hoge onderscheidingen, waaronder de prestigieuze Karelsprijs, waarmee hij definitief tot de top van de Europese- en wereldelite toetrad.
Junckers woorden hebben dus het nodige gewicht. Dat geldt zeker voor zijn afscheidsrede, waarin afzwaaiende politici doorgaans hun politieke nalatenschap ter sprake brengen. Des te vreemder is het dat de mainstream media geen enkele aandacht besteedde aan Junckers 'laatste woorden'. Kortom: Junckers toespraak werd doodgezwegen, ondanks het feit dat er zo'n 80 journalisten op af waren gekomen.
'1913 ging aan 2 wereldoorlogen en Koude Oorlog vooraf'.
Die werden echter geconfronteerd met een andere Juncker dan ze gewend waren. Niet langer gebonden aan de Brusselse propagandamachine beukte de voormalige voorzitter hard op de aanwezigen in door 2013 rechtstreeks te vergelijken met 1913, het jaar voordat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. 'Als we ons voor de geschiedenis interesseren heeft het jaar 2013 een bijzondere betekenis,' begon hij. Hij zei 'verrast' te zijn dat niemand in Luxemburg de link legde met precies 100 jaar geleden en wat er destijds is gebeurd.
Juncker wees op de bijzondere betekenis van het getal 13. 'Het jaar 13 bevat veel geheimen en er kunnen veel vraagtekens bij worden gezet. In het jaar 1913 is er veel wat niet zonder parallellen met 2013 is gebeurd.' 1913 was volgens hem een van de eerste jaren waarin de globalisering enorm toenam. 'Feitelijk verschilt de globalisering in 2013 nauwelijks van die in het jaar 1913,' legde hij uit. 'En voordat later na de twee grote (wereld)oorlogen de Koude Oorlog uitbrak, hadden we het jaar 1913,' voegde hij er onheilspellend aan toe.
'Ook in 1913 meenden we altijd vrede te zullen hebben'.
In 1913 'meenden de mensen dat de vrede voor eeuwig zou duren,' wat een duidelijke verwijzing was naar de kersttoespraak van Europees president Herman Van Rompuy, die een 'honderdjarige vrede' in Europa aankondigde. Ook in 1913 'heerste er een onbegrensd geloof in vrede. Er was niets te merken van de storm die al in 1914 over Europa losbarstte - eerst in de Eerste en daarna in de Tweede Wereldoorlog.'
Vervolgens wees Juncker op 'oneindig veel parallellen' tussen 1913 en 2013. 'Iedereen zou er goed aan doen deze jaren, 13 en 13, met elkaar te vergelijken. En de honderd jaar die ertussen liggen, inclusief het feit dat wij ook in 1913 meenden dat het nu definitief vrede zou blijven, aangezien we toen op een periode van 42 jaar vrede in Europa konden terugkijken.' Juncker waarschuwde overduidelijk dat 'deze jaren dicht bij elkaar liggen, maar hopelijk komen ze niet op dezelfde dramatische wijze overeen.'
Nieuwe Wereldoorlog op komst?
De scheidende voorzitter had nauwelijks somberder kunnen zijn. Als jarenlange voorzitter van de Eurogroep van ministers van Financiën moet Juncker tot in de kleinste details op de hoogte zijn van de -echte- financiële- en schuldenproblemen van de lidstaten van de eurozone. Weet hij soms zaken die door Brussel en onze eigen regering voor ons verborgen worden gehouden? Hangen de gebeurtenissen in 2013 en 2014 mogelijk samen met de almaar ernstiger wordende schuldencrisis? Zijn de problemen in werkelijkheid zo groot, dat ze -net als al veel vaker in de geschiedenis is gebeurd- op een nieuwe oorlog zullen uitlopen, mogelijk zelfs de Derde Wereldoorlog? Volgens Juncker wel.
(1) KOPP
Op 10 april 2013 lazen we in de media dat 'Frankrijk in economische depressiezit en Italië rijp is voor een revolutie als in Egypte' en dat de Franse Centrale Bank pensioenen wil korten met 15% korten en dat Beppe Grillo wil van Italië een (neo-)communistisch land maken.
Door het beleid van de neocommunist Francois Hollande stevent Frankrijk pijlsnel op de financieel-economische afgrond af.
Dankzij het neocommunistische beleid van de Franse president Francois Hollande bevindt Frankrijk zich op de rand van een totale schuldencrisis en een 'secundaire' economische depressie. Dat constateren althans de financiële specialisten van GK Research. In Italië doet Beppe Grillo, wiens radicaal linkse M5S partij de afgelopen verkiezingen won, opnieuw van zich spreken. Nadat hij eerder dreigde het Italiaanse parlement te bezetten zei hij in een interview dat er in Italië een revolutie zoals in Egypte is begonnen.
Frankrijk in politieke, economische en morele crisis.
Charles Gave van GK Research constateert aan de hand van een groot aantal statistieken dat het pijlsnel de verkeerde kant op gaat met Frankrijk. Het land kampt met zowel een politieke, economische als een morele crisis die van de socialistische president Hollande de minst populaire president in de geschiedenis heeft gemaakt. De werkloosheid breekt records en kopstukken uit de linkse regering zijn in opspraak geraakt vanwege hun geheime bankrekeningen in Zwitserland.
Na tientallen jaren royaal geld uitgeven heeft de Franse verzorgingsstaat het onvermijdelijke plafond bereikt. Ook Italië en Spanje bevinden zich om dezelfde redenen in een schuldenval en kunnen een keiharde correctie niet meer voorkomen. Dankzij de euro is devaluatie, broodnodig om weer concurrerend te kunnen worden, voor deze drie landen geen optie.
Depressie vrijwel zeker door beleid Hollande.
Door het beleid van president Hollande is het vrijwel zeker dat Frankrijk hetzelfde fatale einde tegemoet gaat als Italië en Spanje. In tegenstelling tot de propaganda in de media zal de economie dit jaar met 1% krimpen. Omdat de overheidsuitgaven een torenhoge 57% van het totale BNP uitmaken -alleen in Denemarken is dit hoger- zal de private sector een enorme klap krijgen, met nog hogere werkloosheid als gevolg en daardoor een verder dalende consumptie. Hierdoor ontstaat een spiraal die het land in een 'secundaire' depressie zal storten.
Het eurosysteem zal door de crisis in Frankrijk onder nog hogere druk komen te staan. De Franse import zal fors dalen, met grote gevolgen voor producenten in Spanje en Italië. Frankrijk is voor veel eurozone landen één van de grootste afnemers van hun producten.
Dankzij het neocommunistische beleid van de Franse president Francois Hollande bevindt Frankrijk zich op de rand van een totale schuldencrisis en een 'secundaire' economische depressie. Dat constateren althans de financiële specialisten van GK Research. In Italië doet Beppe Grillo, wiens radicaal linkse M5S partij de afgelopen verkiezingen won, opnieuw van zich spreken. Nadat hij eerder dreigde het Italiaanse parlement te bezetten zei hij in een interview dat er in Italië een revolutie zoals in Egypte is begonnen.
Frankrijk in politieke, economische en morele crisis.
Charles Gave van GK Research constateert aan de hand van een groot aantal statistieken dat het pijlsnel de verkeerde kant op gaat met Frankrijk. Het land kampt met zowel een politieke, economische als een morele crisis die van de socialistische president Hollande de minst populaire president in de geschiedenis heeft gemaakt. De werkloosheid breekt records en kopstukken uit de linkse regering zijn in opspraak geraakt vanwege hun geheime bankrekeningen in Zwitserland.
Na tientallen jaren royaal geld uitgeven heeft de Franse verzorgingsstaat het onvermijdelijke plafond bereikt. Ook Italië en Spanje bevinden zich om dezelfde redenen in een schuldenval en kunnen een keiharde correctie niet meer voorkomen. Dankzij de euro is devaluatie, broodnodig om weer concurrerend te kunnen worden, voor deze drie landen geen optie.
Depressie vrijwel zeker door beleid Hollande.
Door het beleid van president Hollande is het vrijwel zeker dat Frankrijk hetzelfde fatale einde tegemoet gaat als Italië en Spanje. In tegenstelling tot de propaganda in de media zal de economie dit jaar met 1% krimpen. Omdat de overheidsuitgaven een torenhoge 57% van het totale BNP uitmaken -alleen in Denemarken is dit hoger- zal de private sector een enorme klap krijgen, met nog hogere werkloosheid als gevolg en daardoor een verder dalende consumptie. Hierdoor ontstaat een spiraal die het land in een 'secundaire' depressie zal storten.
Het eurosysteem zal door de crisis in Frankrijk onder nog hogere druk komen te staan. De Franse import zal fors dalen, met grote gevolgen voor producenten in Spanje en Italië. Frankrijk is voor veel eurozone landen één van de grootste afnemers van hun producten.
Het oersocialistische beleid met een massale herverdeling van de welvaart heeft Frankrijk 'moreel bankroet' gemaakt. De elite in Frankrijk is ervan overtuigd dat een communistische technocratie superieur is aan het kapitalisme. Een groot deel van de bevolking denkt er ook zo over... en daarom kozen ze vorig jaar een 'verbeterde' communistisch-technocratische regering.'
Financiën onhoudbaar, pensioenen mogelijk met 15% gekort.
Het Franse begrotingstekort zal nog dit jaar exploderen. De hogere werkloosheid zal de overheidsuitgaven doen stijgen, terwijl de instortende economie de belastinginkomsten juist een grote klap zal geven. De rente die het land over zijn staatsschulden moet betalen dreigt dan net als in Spanje en Italië te gaan stijgen, waardoor de financiële situatie al snel onhoudbaar wordt. De Franse centrale bank wijst erop dat er in 2014 € 40 miljard bezuinigd moet worden en stelt daarom voor om de pensioenen met 15% te korten (3).
Veel te grote overheid 'moreel bankroet'
Frankrijk heeft een veel te grote en extreem kostbare overheid en is het enige land waar de publieke sector sinds 1987 sneller is gegroeid dan de private sector. De private sector kreeg dan ook almaar hogere lasten opgelegd om de publieke sector -overheidsuitgaven, ambtenaren, uitkeringen, etc.- te financieren. Inmiddels zit het gewurgde Franse bedrijfsleven aan zijn absolute taks, en dat terwijl de staat onder Hollande juist meer geld van ondernemers eist dan ooit tevoren.
Dit oersocialistische beleid met een massale herverdeling van de welvaart heeft Frankrijk 'moreel bankroet' gemaakt, stelt Gave.'De elite in Frankrijk is ervan overtuigd dat een communistische technocratie superieur is aan het kapitalisme. Een groot deel van de bevolking denkt er ook zo over... en daarom kozen ze vorig jaar een 'verbeterde' communistisch-technocratische regering.'
'Zet je schrap - Frankrijk gaat instorten’.
'Natuurlijk zal het liedje uit zijn als buitenlandse investeerders stoppen het land geld te lenen. Dat moment zal waarschijnlijk samenvallen met het vertrek van de laatste Franse ondernemer naar Londen, New York of Shanghai. De lichten gaan dan uit.' De gezaghebbende The Economist schreef in november 2012 niet voor niets dat Frankrijk 'een tijdbom in het hart van Europa' is.
Vorig jaar schatte Gave nog in dat Frankrijk ergens tussen 2014 en 2017 in een totale schuldencrisis zou belanden, maar door 'de extreem slechte acties van de huidige regering' gebeurt dit nog dit jaar. 'Zet je schrap, Europa - 's werelds laatste puur communistische land staat op het punt van instorten.'
Financiën onhoudbaar, pensioenen mogelijk met 15% gekort.
Het Franse begrotingstekort zal nog dit jaar exploderen. De hogere werkloosheid zal de overheidsuitgaven doen stijgen, terwijl de instortende economie de belastinginkomsten juist een grote klap zal geven. De rente die het land over zijn staatsschulden moet betalen dreigt dan net als in Spanje en Italië te gaan stijgen, waardoor de financiële situatie al snel onhoudbaar wordt. De Franse centrale bank wijst erop dat er in 2014 € 40 miljard bezuinigd moet worden en stelt daarom voor om de pensioenen met 15% te korten (3).
Veel te grote overheid 'moreel bankroet'
Frankrijk heeft een veel te grote en extreem kostbare overheid en is het enige land waar de publieke sector sinds 1987 sneller is gegroeid dan de private sector. De private sector kreeg dan ook almaar hogere lasten opgelegd om de publieke sector -overheidsuitgaven, ambtenaren, uitkeringen, etc.- te financieren. Inmiddels zit het gewurgde Franse bedrijfsleven aan zijn absolute taks, en dat terwijl de staat onder Hollande juist meer geld van ondernemers eist dan ooit tevoren.
Dit oersocialistische beleid met een massale herverdeling van de welvaart heeft Frankrijk 'moreel bankroet' gemaakt, stelt Gave.'De elite in Frankrijk is ervan overtuigd dat een communistische technocratie superieur is aan het kapitalisme. Een groot deel van de bevolking denkt er ook zo over... en daarom kozen ze vorig jaar een 'verbeterde' communistisch-technocratische regering.'
'Zet je schrap - Frankrijk gaat instorten’.
'Natuurlijk zal het liedje uit zijn als buitenlandse investeerders stoppen het land geld te lenen. Dat moment zal waarschijnlijk samenvallen met het vertrek van de laatste Franse ondernemer naar Londen, New York of Shanghai. De lichten gaan dan uit.' De gezaghebbende The Economist schreef in november 2012 niet voor niets dat Frankrijk 'een tijdbom in het hart van Europa' is.
Vorig jaar schatte Gave nog in dat Frankrijk ergens tussen 2014 en 2017 in een totale schuldencrisis zou belanden, maar door 'de extreem slechte acties van de huidige regering' gebeurt dit nog dit jaar. 'Zet je schrap, Europa - 's werelds laatste puur communistische land staat op het punt van instorten.'
Beppe Grillo is een Italiaans activist, blogger, komiek, acteur en politicus, die werkt(e) in films, theater en op televisie. Hij deed onlangs mee aan de Italiaanse verkiezingen met zijn partij M5 S.
Beppe Grillo: Italiaanse revolutie als in Egypte begonnen.
Ook buurland Italië lijkt op een snelle crash af te stevenen. Beppe Grillo, de voorman van de M5S partij die de verkiezingen won en de vorming van een nieuwe regering blokkeert, zei enkele dagen geleden dat zijn partij overweegt het Italiaanse parlement letterlijk te bezetten. In een interview met Metro stelt hij vandaag dat in Italië zelfs een revolutie zoals in Egypte is begonnen.
'Wij verbinden ons met niemand en willen alle politici naar huis sturen,' aldus Grillo. 'Treurt iemand in Egypte nog om Mubarak? Hier zal niemand om (de linkse leider) Bersani en (oud premier) Berlusconi treuren. Wij zullen normale, eerlijke en transparante mensen in de regering van het land zetten.'
Italië moet (neo-)communistisch worden.
'Ondernemingen zullen niet meer Italië moeten verlaten om in Zwitserland, Oostenrijk of Slovenië te gaan produceren,' vervolgt de comedian. Hij wil ervoor zorgen dat er weer in Italië wordt geïnvesteerd, maar behalve het opheffen van de vriendjespolitiek en het aanstellen van professionele mensen doet hij daar geen concrete voorstellen over en beperkt hij zich tot visioenen van een compleet nieuw financieel en economisch systeem dat veel weg heeft van het neocommunisme. 'Iedereen zal een deel van zijn tijd en werk (= inkomen) aan anderen moeten geven... Zo worden wij de besten ter wereld.'
(1) Zero Hedge
(2) Format
(3) Die Welt
Op 14 april 2013 lazen we in de media dat ex-topambtenaar van de EU waarschuwt voor een burgeroorlog in Europa en dat 'mensen het niet zullen pikken dat de samenleving wordt verwoest om de banken te redden'.
Beppe Grillo: Italiaanse revolutie als in Egypte begonnen.
Ook buurland Italië lijkt op een snelle crash af te stevenen. Beppe Grillo, de voorman van de M5S partij die de verkiezingen won en de vorming van een nieuwe regering blokkeert, zei enkele dagen geleden dat zijn partij overweegt het Italiaanse parlement letterlijk te bezetten. In een interview met Metro stelt hij vandaag dat in Italië zelfs een revolutie zoals in Egypte is begonnen.
'Wij verbinden ons met niemand en willen alle politici naar huis sturen,' aldus Grillo. 'Treurt iemand in Egypte nog om Mubarak? Hier zal niemand om (de linkse leider) Bersani en (oud premier) Berlusconi treuren. Wij zullen normale, eerlijke en transparante mensen in de regering van het land zetten.'
Italië moet (neo-)communistisch worden.
'Ondernemingen zullen niet meer Italië moeten verlaten om in Zwitserland, Oostenrijk of Slovenië te gaan produceren,' vervolgt de comedian. Hij wil ervoor zorgen dat er weer in Italië wordt geïnvesteerd, maar behalve het opheffen van de vriendjespolitiek en het aanstellen van professionele mensen doet hij daar geen concrete voorstellen over en beperkt hij zich tot visioenen van een compleet nieuw financieel en economisch systeem dat veel weg heeft van het neocommunisme. 'Iedereen zal een deel van zijn tijd en werk (= inkomen) aan anderen moeten geven... Zo worden wij de besten ter wereld.'
(1) Zero Hedge
(2) Format
(3) Die Welt
Op 14 april 2013 lazen we in de media dat ex-topambtenaar van de EU waarschuwt voor een burgeroorlog in Europa en dat 'mensen het niet zullen pikken dat de samenleving wordt verwoest om de banken te redden'.
In heel Zuid Europa groeien de anti-Duitse sentimenten met de dag. Hetzer waarschuwt dat dit op ieder moment tot een gewelddadige uitbarsting kan komen.
Wolfgang Hetzer, tussen 2002 en 2011 leiding gevend aan de afdeling 'Strategische Inlichtingen en Analyse' van het Europese Bureau voor Fraudebestrijding (OLAF) in Brussel en tevens adviseur van de algemene directeur van het OLAF, schrijft in zijn nieuwe boek 'Financiële Oorlog' dat de economische en politieke stabiliteit in Europa slechts schijn is en dat er al op korte termijn een burgeroorlog op ons continent dreigt uit te breken. Hoofdschuldigen: de politici en de banken.
Fronten verharden zich.
Als voorbeeld van de politieke chaos noemt hij de Italiaanse premier Mario Monti, die als opvolger van Silvio Berlusconi het bankroet van de democratische politiek belichaamt. Vervolgens kwam dit jaar ook Beppe Grillo op het toneel, die de zaken nog gecompliceerder heeft gemaakt omdat hij met niemand wil samenwerken, alle politici naar huis wil sturen en 'oorlog' wil voeren. Grillo gebruikt zelfs letterlijk het woord 'oorlog'. Dat laat volgens Hetzer zien hoe de fronten zich verharden en hoe gevaarlijk de situatie in Italië en ook veel andere landen in Europa nu al is.
Criminaliteit is onderdeel van politiek.
Grillo zal in Hetzers ogen wel moeten samenwerken, want de 'anarchie en het verstand van de massa' heeft in de historie zelden tot positieve resultaten geleid. Berlusconi toonde al aan dat de criminaliteit deel uitmaakt van de politiek, en dat is nu in Frankrijk ook te zien in de persoon van de socialistische minister van Binnenlandse Zaken Cahuzac, die gedurende lange tijd het parlement blijkt te hebben voorgelogen over een geheime bankrekening in Zwitserland. Maar ook in landen zoals Spanje, Cyprus, Griekenland en Duitsland zijn hoge politici in opspraak gekomen.
Burgeroorlog als burgers beseffen wat er met hen gedaan wordt.
De grens waarop er een burgeroorlog zal uitbreken zal volgens Hetzer worden overschreden als de burgers in Europa in de gaten krijgen wat er met hen gedaan wordt, als ze beseffen en ondervinden dat zij de rekening voor de mislukte (euro)politiek en de arrogantie van de financiële industrie moeten betalen. Op dit moment zijn 26 miljoen Europeanen werkloos, een absoluut record. Zelfs de VN en het Rode Kruis waarschuwden enige tijd geleden voor massale sociale onrust in Europa. Zwitserland bereidt het leger officieel voor op een vluchtelingenstroom uit de toekomstige ingestorte eurozone.
'Criminele beloningen' topmanagers.
In de Noordelijke landen zoals Duitsland en Nederland wordt de pijn nog niet echt gevoeld, maar dat kan snel veranderen omdat de mensen ook hier steeds hogere lasten krijgen opgelegd en daardoor over niet al te lange tijd nauwelijks meer normaal zullen kunnen rondkomen. De weerzin tegen dikbetaalde managers, die voor slechts 73 of 74 dagen werk per jaar € 120.000 opstrijken, zal verder aan de algemene onvrede bijdragen.
Hetzer spreekt letterlijk van 'criminele beloningen' voor topmanagers, die vaak al € 9 miljoen startgeld krijgen voordat ze überhaupt met werken zijn begonnen. En als ze dan falen dan krijgen ze vervolgens een miljoenen kostende vertrekpremie. 'Als de werkende en werkloze burgers merken wat dit betekent, dan zullen steeds meer van hen beseffen dat er iets totaal niet meer klopt in dit land (en in Europa).'
Wolfgang Hetzer, tussen 2002 en 2011 leiding gevend aan de afdeling 'Strategische Inlichtingen en Analyse' van het Europese Bureau voor Fraudebestrijding (OLAF) in Brussel en tevens adviseur van de algemene directeur van het OLAF, schrijft in zijn nieuwe boek 'Financiële Oorlog' dat de economische en politieke stabiliteit in Europa slechts schijn is en dat er al op korte termijn een burgeroorlog op ons continent dreigt uit te breken. Hoofdschuldigen: de politici en de banken.
Fronten verharden zich.
Als voorbeeld van de politieke chaos noemt hij de Italiaanse premier Mario Monti, die als opvolger van Silvio Berlusconi het bankroet van de democratische politiek belichaamt. Vervolgens kwam dit jaar ook Beppe Grillo op het toneel, die de zaken nog gecompliceerder heeft gemaakt omdat hij met niemand wil samenwerken, alle politici naar huis wil sturen en 'oorlog' wil voeren. Grillo gebruikt zelfs letterlijk het woord 'oorlog'. Dat laat volgens Hetzer zien hoe de fronten zich verharden en hoe gevaarlijk de situatie in Italië en ook veel andere landen in Europa nu al is.
Criminaliteit is onderdeel van politiek.
Grillo zal in Hetzers ogen wel moeten samenwerken, want de 'anarchie en het verstand van de massa' heeft in de historie zelden tot positieve resultaten geleid. Berlusconi toonde al aan dat de criminaliteit deel uitmaakt van de politiek, en dat is nu in Frankrijk ook te zien in de persoon van de socialistische minister van Binnenlandse Zaken Cahuzac, die gedurende lange tijd het parlement blijkt te hebben voorgelogen over een geheime bankrekening in Zwitserland. Maar ook in landen zoals Spanje, Cyprus, Griekenland en Duitsland zijn hoge politici in opspraak gekomen.
Burgeroorlog als burgers beseffen wat er met hen gedaan wordt.
De grens waarop er een burgeroorlog zal uitbreken zal volgens Hetzer worden overschreden als de burgers in Europa in de gaten krijgen wat er met hen gedaan wordt, als ze beseffen en ondervinden dat zij de rekening voor de mislukte (euro)politiek en de arrogantie van de financiële industrie moeten betalen. Op dit moment zijn 26 miljoen Europeanen werkloos, een absoluut record. Zelfs de VN en het Rode Kruis waarschuwden enige tijd geleden voor massale sociale onrust in Europa. Zwitserland bereidt het leger officieel voor op een vluchtelingenstroom uit de toekomstige ingestorte eurozone.
'Criminele beloningen' topmanagers.
In de Noordelijke landen zoals Duitsland en Nederland wordt de pijn nog niet echt gevoeld, maar dat kan snel veranderen omdat de mensen ook hier steeds hogere lasten krijgen opgelegd en daardoor over niet al te lange tijd nauwelijks meer normaal zullen kunnen rondkomen. De weerzin tegen dikbetaalde managers, die voor slechts 73 of 74 dagen werk per jaar € 120.000 opstrijken, zal verder aan de algemene onvrede bijdragen.
Hetzer spreekt letterlijk van 'criminele beloningen' voor topmanagers, die vaak al € 9 miljoen startgeld krijgen voordat ze überhaupt met werken zijn begonnen. En als ze dan falen dan krijgen ze vervolgens een miljoenen kostende vertrekpremie. 'Als de werkende en werkloze burgers merken wat dit betekent, dan zullen steeds meer van hen beseffen dat er iets totaal niet meer klopt in dit land (en in Europa).'
Het is de Europese Commissie in de persoon van Von Rompuy, en de socialist Barosso, die er keer op keer voor kiest om met miljarden belastinggeld banken overeind te houden, instellingen die puur door hun eigen ongelimiteerde hebzucht in de problemen zijn gekomen.
Snijden in sociale zekerheid om banken te redden.
In Duitsland en Nederland is de jeugdwerkloosheid weliswaar nog niet zo torenhoog als in Zuid Europa, maar ook hier kan deze op ieder moment exploderen. Zodra er steeds dieper gesneden wordt in de sociale zekerheid om de banken overeind te houden en de politici het antwoord schuldig blijven op de uit de hand lopende economische en financiële problemen, zullen de ogen van de Europeanen opengaan en zal de grens van een burgeroorlog snel overschreden worden, denkt Hetzer.
Mensen laten zich niet altijd voor de gek houden.
Onze politici zullen er niet tot in het oneindige mee weg blijven komen met de schuld voortdurend op anderen af te schuiven. Het is de politiek die de extreem risicovolle speculaties van de banken jarenlang mogelijk heeft gemaakt. Het is de politiek die er keer op keer voor kiest om met miljarden belastinggeld banken overeind te houden, instellingen die puur door hun eigen ongelimiteerde hebzucht in de problemen zijn gekomen. 'De mensen zullen zich niet altijd voor de gek laten houden,' zegt Hetzer.
Vergelijking met Hitler.
De oud topambtenaar, die tevens werkzaam was voor de Duitse bondskanselier en belast was met het toezicht op de Duitse geheime dienst BND betreffende de georganiseerde criminaliteit en geldwitwaspraktijken, wijst zelfs op het tijdperk van Adolf Hitler, die destijds gesteund werd door de gewone burgers omdat deze in de jaren '30 eveneens in hun voortbestaan werden bedreigd. Zover is het hier nog niet, maar in Zuid Europa zit men hier dicht tegenaan en geeft men Duitsland en de Duitsers in toenemende mate de schuld van alle ellende.
Derivaten verwoesten alles.
Eén van de grootste gevaren voor het financiële systeem zijn de derivaten die door de banken zijn geschapen en waarmee biljoenen zijn verdiend. Topbelegger Warren Buffet noemde deze derivaten 'financiële massavernietigingswapens', omdat ze de complete maatschappij dreigen te verwoesten. Deze derivaten zijn pure speculaties en hebben helemaal niets meer met arbeid en productie te maken.
Spreekwoordelijke druppel nadert snel.
Tussen arbeid, prestatie en succes heeft dan ook een voor de samenleving schadelijke ontkoppeling plaatsgevonden die zal doorgaan totdat er niets meer van het algemeen welzijn is overgebleven. 'En dan kunnen we op ieder moment de drempel van een burgeroorlog overschrijden,' waarschuwt Hetzer. 'De spreekwoordelijke druppel is dan genoeg om het vat te doen overlopen, ook in Duitsland (en Nederland).'
Als u soms denkt: deze Duitse oud topambtenaar is een sombere enkeling - checkt u dan even enkele van de onderstaande links. Onder andere de vorige voorzitter van de Eurogroep, Jean-Claude Juncker, vergeleek begin dit jaar de situatie in Europa letterlijk met 1913, het jaar waarin de meeste mensen nog geen flauw benul hadden dat één jaar later de Eerste Wereldoorlog zou uitbreken. U kunt hoe dan ook nooit beweren dat u niet gewaarschuwd bent.
(1) Die Welt
Op 30 april 2013 lazen we in de media dat 'Europa op de rand van een beurscrash en economische depressie staat' en dat Frankrijk nu het grootste probleem van de eurozone is en dat de Franse socialisten Duits spaargeld willen hebben om de Franse banken te redden.
Snijden in sociale zekerheid om banken te redden.
In Duitsland en Nederland is de jeugdwerkloosheid weliswaar nog niet zo torenhoog als in Zuid Europa, maar ook hier kan deze op ieder moment exploderen. Zodra er steeds dieper gesneden wordt in de sociale zekerheid om de banken overeind te houden en de politici het antwoord schuldig blijven op de uit de hand lopende economische en financiële problemen, zullen de ogen van de Europeanen opengaan en zal de grens van een burgeroorlog snel overschreden worden, denkt Hetzer.
Mensen laten zich niet altijd voor de gek houden.
Onze politici zullen er niet tot in het oneindige mee weg blijven komen met de schuld voortdurend op anderen af te schuiven. Het is de politiek die de extreem risicovolle speculaties van de banken jarenlang mogelijk heeft gemaakt. Het is de politiek die er keer op keer voor kiest om met miljarden belastinggeld banken overeind te houden, instellingen die puur door hun eigen ongelimiteerde hebzucht in de problemen zijn gekomen. 'De mensen zullen zich niet altijd voor de gek laten houden,' zegt Hetzer.
Vergelijking met Hitler.
De oud topambtenaar, die tevens werkzaam was voor de Duitse bondskanselier en belast was met het toezicht op de Duitse geheime dienst BND betreffende de georganiseerde criminaliteit en geldwitwaspraktijken, wijst zelfs op het tijdperk van Adolf Hitler, die destijds gesteund werd door de gewone burgers omdat deze in de jaren '30 eveneens in hun voortbestaan werden bedreigd. Zover is het hier nog niet, maar in Zuid Europa zit men hier dicht tegenaan en geeft men Duitsland en de Duitsers in toenemende mate de schuld van alle ellende.
Derivaten verwoesten alles.
Eén van de grootste gevaren voor het financiële systeem zijn de derivaten die door de banken zijn geschapen en waarmee biljoenen zijn verdiend. Topbelegger Warren Buffet noemde deze derivaten 'financiële massavernietigingswapens', omdat ze de complete maatschappij dreigen te verwoesten. Deze derivaten zijn pure speculaties en hebben helemaal niets meer met arbeid en productie te maken.
Spreekwoordelijke druppel nadert snel.
Tussen arbeid, prestatie en succes heeft dan ook een voor de samenleving schadelijke ontkoppeling plaatsgevonden die zal doorgaan totdat er niets meer van het algemeen welzijn is overgebleven. 'En dan kunnen we op ieder moment de drempel van een burgeroorlog overschrijden,' waarschuwt Hetzer. 'De spreekwoordelijke druppel is dan genoeg om het vat te doen overlopen, ook in Duitsland (en Nederland).'
Als u soms denkt: deze Duitse oud topambtenaar is een sombere enkeling - checkt u dan even enkele van de onderstaande links. Onder andere de vorige voorzitter van de Eurogroep, Jean-Claude Juncker, vergeleek begin dit jaar de situatie in Europa letterlijk met 1913, het jaar waarin de meeste mensen nog geen flauw benul hadden dat één jaar later de Eerste Wereldoorlog zou uitbreken. U kunt hoe dan ook nooit beweren dat u niet gewaarschuwd bent.
(1) Die Welt
Op 30 april 2013 lazen we in de media dat 'Europa op de rand van een beurscrash en economische depressie staat' en dat Frankrijk nu het grootste probleem van de eurozone is en dat de Franse socialisten Duits spaargeld willen hebben om de Franse banken te redden.
Steeds meer insiders op de beurzen in Frankfurt en andere financiële markten gaan er vanuit dat er nog dit jaar een enorme beurscrash komt. Omdat Europa met zevenmijlslaarzen op een ernstige economische depressie afstevent is de vraag niet langer 'of', maar 'wanneer': komt de grote klap nog dit voorjaar, of wordt het toch de herfst?
Tegenover de buitenwereld en in de media wordt nog altijd een optimistische toon aangeslagen, maar kenners weten wel beter. De zeepbellen op de vastgoedmarkten en de beurzen staan op het punt uit elkaar te spatten. De laatste weken hebben steeds meer financiële handelaren het daarom openlijk over een aanstaande crash (april 2013)
Scherpe correctie of totale instorting.
De Duitse DAX steeg in één jaar van 5900 naar ruim 8000 punten. Het moment dat grote investeerders hun enorme winst gaan cashen en hun aandelen massaal van de hand doen komt dan ook steeds dichterbij. Onafhankelijke experts zijn het er over eens dat dit absoluut staat te gebeuren en verschillen enkel nog van mening of het tot een scherpe correctie beperkt blijft, of dat het een totale instorting wordt.
Onder hen is Harvard econoom Martin Feldstein, adviseur van president Obama. Hij verwacht een crash op alle beurzen en ook een instorting van de vastgoedmarkten. Pier Carlo Padoen, hoofdeconoom van de OECD (Organisatie Economische Samenwerking en Ontwikkeling), waarschuwde onlangs dat vooral de beurzen in de eurozone 'totaal uit hun voegen zijn gebarsten'.
De hoge koersen, die worden veroorzaakt door de onvoorstelbare stroom goedkoop geld uit de centrale banken, weerspiegelen in niets de deplorabele toestand van de Europese economie. Het logische gevolg van deze oververhitting is een crash. De OECD waarschuwt dan ook dat de economische crisis in Europa na de komende aandelen- en vastgoedcrash verder zal verergeren, waardoor er nieuwe bankenreddingen, bailouts en gedwongen bijdragen van bankrekeninghouders te verwachten zijn.
Statistieken: Groot deel eurozone in depressie.
Euro propagandisten in politiek en media hebben lange tijd doen voorkomen alsof Duitsland de rots in de branding is die Europa weer uit de crisis zal trekken. De laatste cijfers van onze Oosterburen laten echter zien dat nu ook de Duitsers zijn aangestoken door de problemen rond de euro. Dat is niet zo vreemd omdat de beloofde terugkeer van de economische groei in de eurozone sinds 2011 uitblijft en steeds meer landen wegzinken in een diepe recessie of zelfs een depressie.
De statistieken liegen er niet om: de werkloosheid in de eurozone is naar 12,1% gestegen (19,2 miljoen mensen), een absoluut record. De jeugdwerkloosheid bedraagt zelfs 24%, met uitschieters in Griekenland (59,1%), Spanje (55,9%), Italië (38,4%) en Portugal (38,3%). De Griekse economie kromp sinds 2008 met 20%. In sommige gebieden lijdt al 1 op 5 kinderen honger (11). In Spanje, waar inmiddels zo'n 3 miljoen woningen leeg staan (10), steeg het aantal bedrijfsfaillissementen in één jaar met 45% (9). Dit zijn cijfers die bij een onvervalste depressie horen (3).
In Italië is de industriële productie de afgelopen 5 jaar met 25% gedaald (8). De nieuwe regering in Italië wil daarom af van bezuinigingen en belastingverhogingen en geplande hervormingen weer terugdraaien. Daarom eist het land dat het een hoger begrotingstekort mag hebben. De schuldenlast -of schuldenlust- van Italië stijgt dit jaar naar 136% van het BNP, zo'n € 2 biljoen. Kredietbeoordelaar Moody's vreest dat Italië financiële hulp van de ECB nodig zal hebben (7). In Rome aast men dan ook op de invoering van eurobonds, waarmee de veel te hoge uitgaven en schulden op met name Duitsland en Nederland worden afgewenteld. (6)
Tegenover de buitenwereld en in de media wordt nog altijd een optimistische toon aangeslagen, maar kenners weten wel beter. De zeepbellen op de vastgoedmarkten en de beurzen staan op het punt uit elkaar te spatten. De laatste weken hebben steeds meer financiële handelaren het daarom openlijk over een aanstaande crash (april 2013)
Scherpe correctie of totale instorting.
De Duitse DAX steeg in één jaar van 5900 naar ruim 8000 punten. Het moment dat grote investeerders hun enorme winst gaan cashen en hun aandelen massaal van de hand doen komt dan ook steeds dichterbij. Onafhankelijke experts zijn het er over eens dat dit absoluut staat te gebeuren en verschillen enkel nog van mening of het tot een scherpe correctie beperkt blijft, of dat het een totale instorting wordt.
Onder hen is Harvard econoom Martin Feldstein, adviseur van president Obama. Hij verwacht een crash op alle beurzen en ook een instorting van de vastgoedmarkten. Pier Carlo Padoen, hoofdeconoom van de OECD (Organisatie Economische Samenwerking en Ontwikkeling), waarschuwde onlangs dat vooral de beurzen in de eurozone 'totaal uit hun voegen zijn gebarsten'.
De hoge koersen, die worden veroorzaakt door de onvoorstelbare stroom goedkoop geld uit de centrale banken, weerspiegelen in niets de deplorabele toestand van de Europese economie. Het logische gevolg van deze oververhitting is een crash. De OECD waarschuwt dan ook dat de economische crisis in Europa na de komende aandelen- en vastgoedcrash verder zal verergeren, waardoor er nieuwe bankenreddingen, bailouts en gedwongen bijdragen van bankrekeninghouders te verwachten zijn.
Statistieken: Groot deel eurozone in depressie.
Euro propagandisten in politiek en media hebben lange tijd doen voorkomen alsof Duitsland de rots in de branding is die Europa weer uit de crisis zal trekken. De laatste cijfers van onze Oosterburen laten echter zien dat nu ook de Duitsers zijn aangestoken door de problemen rond de euro. Dat is niet zo vreemd omdat de beloofde terugkeer van de economische groei in de eurozone sinds 2011 uitblijft en steeds meer landen wegzinken in een diepe recessie of zelfs een depressie.
De statistieken liegen er niet om: de werkloosheid in de eurozone is naar 12,1% gestegen (19,2 miljoen mensen), een absoluut record. De jeugdwerkloosheid bedraagt zelfs 24%, met uitschieters in Griekenland (59,1%), Spanje (55,9%), Italië (38,4%) en Portugal (38,3%). De Griekse economie kromp sinds 2008 met 20%. In sommige gebieden lijdt al 1 op 5 kinderen honger (11). In Spanje, waar inmiddels zo'n 3 miljoen woningen leeg staan (10), steeg het aantal bedrijfsfaillissementen in één jaar met 45% (9). Dit zijn cijfers die bij een onvervalste depressie horen (3).
In Italië is de industriële productie de afgelopen 5 jaar met 25% gedaald (8). De nieuwe regering in Italië wil daarom af van bezuinigingen en belastingverhogingen en geplande hervormingen weer terugdraaien. Daarom eist het land dat het een hoger begrotingstekort mag hebben. De schuldenlast -of schuldenlust- van Italië stijgt dit jaar naar 136% van het BNP, zo'n € 2 biljoen. Kredietbeoordelaar Moody's vreest dat Italië financiële hulp van de ECB nodig zal hebben (7). In Rome aast men dan ook op de invoering van eurobonds, waarmee de veel te hoge uitgaven en schulden op met name Duitsland en Nederland worden afgewenteld. (6)
Kredietbeoordelaar Moody's vreest dat Italië financiële hulp van de ECB nodig zal hebben.
Frankrijk grootste probleem eurozone
Vijf jaar na het begin heeft de eurocrisis nu ook het hart van Europa bereikt: Frankrijk, Duitsland en Nederland. Het Handelsblatt noemt Frankrijk inmiddels het grootste probleem van de eurozone. De loonkosten zijn geëxplodeerd, de belastingen torenhoog en ondernemingen vluchten in drommen naar het buitenland. Dankzij de euro en de veel te hoge lonen is Frankrijk één derde van zijn exportmarkt kwijtgeraakt. De Franse autofabrikanten produceren inmiddels 40% minder auto's dan in 2005.
De hervormingen van de Franse overheid zijn niet voldoende om het land weer concurrerend te maken. De op één na grootste economie van de eurozone is echter niet met bailouts te redden (4). Daarom verscherpt de Franse socialistische regering de toon tegen Berlijn en wordt 'solidariteit' -dat is het spaargeld van de Duitse burgers- geëist om Frankrijk en zijn vrijwel failliete banken overeind te houden (5).
'Nu begint het beven om Duitsland'.
Mede omdat nu ook Frankrijk is aangetast is de stemming onder Duitse ondernemingen omgeslagen. Grote concerns zoals Daimler en VW kampen met forse winstdalingen. 'Nu begint het grote beven om Duitsland,' waarschuwde Die Welt enkele dagen geleden.
De financiële markten reageerden echter positief op deze slechte cijfers. De reden: men verwacht dat de ECB een nieuwe rentedaling aankondigt om de economie te stimuleren. Het ziet er inderdaad naar uit dat de ECB de geldsluizen nog verder opendraait, wat de aandelenkoersen verder zal opdrijven. Dit kan echter niet oneindig zo door blijven gaan.
'Crash tussen mei en de herfst'.
Ook in de VS is men hypernerveus. Ondanks de propaganda van het Witte Huis vielen de laatste economische cijfers opnieuw tegen. Het vrijwel ongelimiteerd geld bijdrukken blijkt niet te hebben geleid tot een groei van de binnenlandse vraag. Het valse Twitterbericht vorige week dat Obama bij een explosie gewond zou zijn geraakt zorgde voor een beursdip die $ 200 miljard wegvaagde (2).
'Sell in May and go away', luidt een oude beurswijsheid. De crash zou dus al komende maand kunnen plaatsvinden. Het is echter waarschijnlijker dat de grote investeerders nog even wachten totdat de eurocrisis nóg erger wordt, bijvoorbeeld in juni of pas in de herfst, mede met het oog op de Duitse verkiezingen in september. Voor ons burgers maakt het niet veel uit, zolang we maar beseffen dat er een instorting komt die erger zal zijn en grotere gevolgen zal hebben dan in 2008. (1)
(1) KOPP
(2) KOPP
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(4) Handelsblatt
(5) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(6) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(7) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(8) Zero Hedge
(9) Zero Hedge
(10) Financial Post
(11) New York Times
Op 24 mei 2013 lazen we in de media dat Stratfor (een politiek en economisch tijdschrift) beweert dat de Zweedse migrantenrellen op heel Europa zullen overslaan en dat de Zweedse partijleider een boekje opendoet over totaal mislukte integratie en dat de zware criminaliteit door migranten in Moskou in 5 maanden met 72% is gestegen.
Frankrijk grootste probleem eurozone
Vijf jaar na het begin heeft de eurocrisis nu ook het hart van Europa bereikt: Frankrijk, Duitsland en Nederland. Het Handelsblatt noemt Frankrijk inmiddels het grootste probleem van de eurozone. De loonkosten zijn geëxplodeerd, de belastingen torenhoog en ondernemingen vluchten in drommen naar het buitenland. Dankzij de euro en de veel te hoge lonen is Frankrijk één derde van zijn exportmarkt kwijtgeraakt. De Franse autofabrikanten produceren inmiddels 40% minder auto's dan in 2005.
De hervormingen van de Franse overheid zijn niet voldoende om het land weer concurrerend te maken. De op één na grootste economie van de eurozone is echter niet met bailouts te redden (4). Daarom verscherpt de Franse socialistische regering de toon tegen Berlijn en wordt 'solidariteit' -dat is het spaargeld van de Duitse burgers- geëist om Frankrijk en zijn vrijwel failliete banken overeind te houden (5).
'Nu begint het beven om Duitsland'.
Mede omdat nu ook Frankrijk is aangetast is de stemming onder Duitse ondernemingen omgeslagen. Grote concerns zoals Daimler en VW kampen met forse winstdalingen. 'Nu begint het grote beven om Duitsland,' waarschuwde Die Welt enkele dagen geleden.
De financiële markten reageerden echter positief op deze slechte cijfers. De reden: men verwacht dat de ECB een nieuwe rentedaling aankondigt om de economie te stimuleren. Het ziet er inderdaad naar uit dat de ECB de geldsluizen nog verder opendraait, wat de aandelenkoersen verder zal opdrijven. Dit kan echter niet oneindig zo door blijven gaan.
'Crash tussen mei en de herfst'.
Ook in de VS is men hypernerveus. Ondanks de propaganda van het Witte Huis vielen de laatste economische cijfers opnieuw tegen. Het vrijwel ongelimiteerd geld bijdrukken blijkt niet te hebben geleid tot een groei van de binnenlandse vraag. Het valse Twitterbericht vorige week dat Obama bij een explosie gewond zou zijn geraakt zorgde voor een beursdip die $ 200 miljard wegvaagde (2).
'Sell in May and go away', luidt een oude beurswijsheid. De crash zou dus al komende maand kunnen plaatsvinden. Het is echter waarschijnlijker dat de grote investeerders nog even wachten totdat de eurocrisis nóg erger wordt, bijvoorbeeld in juni of pas in de herfst, mede met het oog op de Duitse verkiezingen in september. Voor ons burgers maakt het niet veel uit, zolang we maar beseffen dat er een instorting komt die erger zal zijn en grotere gevolgen zal hebben dan in 2008. (1)
(1) KOPP
(2) KOPP
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(4) Handelsblatt
(5) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(6) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(7) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(8) Zero Hedge
(9) Zero Hedge
(10) Financial Post
(11) New York Times
Op 24 mei 2013 lazen we in de media dat Stratfor (een politiek en economisch tijdschrift) beweert dat de Zweedse migrantenrellen op heel Europa zullen overslaan en dat de Zweedse partijleider een boekje opendoet over totaal mislukte integratie en dat de zware criminaliteit door migranten in Moskou in 5 maanden met 72% is gestegen.
Terwijl veel Westerse media de migrantenrellen bagatelliseren, stelt Russia Today dat 'Zweden in brand' staat.
De strategische analisten van de Amerikaanse denktank Stratfor verwachten dat de migrantenrellen die inmiddels meerdere steden in Zweden teisteren op de rest van Europa zullen overslaan. In Frankrijk (2005 en 2012), Groot Brittannië (2011) kwam het al eerder tot vergelijkbare massale sociale onrust. Vorig jaar werden ook België en Duitsland -weliswaar in afgezwakte vorm- getroffen.
Na de Tweede Wereldoorlog zette Zweden zijn grenzen wijd open voor migranten uit onder andere Somalië, Afghanistan en Syrië. Alleen al in 2012 kwamen er uit deze drie landen 43.900 asielzoekers naar het voormalige Scandinavische bolwerk van rust en gezapigheid, een stijging van maar liefst 50% ten opzichte van het jaar ervoor. 15% van het 9,5 miljoen inwoners tellende Zweden komt dan ook uit het buitenland. Bovendien hebben migranten een veel hoger geboortecijfer als de autochtone Zweden.
43% Zweden: Immigratie grootste probleem.
Veel Zweden zien we dankzij de immigratie sterk toegenomen criminaliteit en het verval van hun eens zo stabiele samenleving met lede ogen aan. Eén op de vijf stemt inmiddels op de Democraten, de enige partij die een halt wil toeroepen aan de massale import van kansarmen uit moslimlanden. Nog vóór de rellen in Stockholm vond 43% van de Zweden de immigratie het belangrijkste politieke vraagstuk.
De liberaal-conservatieve premier Fredrik Reinfeldt verklaarde vorig jaar uitdagend dat hoe meer Zweden op de Democraten zullen stemmen, des te liberaler hij het immigratiebeleid zal maken. Hij noemde dit letterlijk 'de straf' voor het stemmen op rechts.
De strategische analisten van de Amerikaanse denktank Stratfor verwachten dat de migrantenrellen die inmiddels meerdere steden in Zweden teisteren op de rest van Europa zullen overslaan. In Frankrijk (2005 en 2012), Groot Brittannië (2011) kwam het al eerder tot vergelijkbare massale sociale onrust. Vorig jaar werden ook België en Duitsland -weliswaar in afgezwakte vorm- getroffen.
Na de Tweede Wereldoorlog zette Zweden zijn grenzen wijd open voor migranten uit onder andere Somalië, Afghanistan en Syrië. Alleen al in 2012 kwamen er uit deze drie landen 43.900 asielzoekers naar het voormalige Scandinavische bolwerk van rust en gezapigheid, een stijging van maar liefst 50% ten opzichte van het jaar ervoor. 15% van het 9,5 miljoen inwoners tellende Zweden komt dan ook uit het buitenland. Bovendien hebben migranten een veel hoger geboortecijfer als de autochtone Zweden.
43% Zweden: Immigratie grootste probleem.
Veel Zweden zien we dankzij de immigratie sterk toegenomen criminaliteit en het verval van hun eens zo stabiele samenleving met lede ogen aan. Eén op de vijf stemt inmiddels op de Democraten, de enige partij die een halt wil toeroepen aan de massale import van kansarmen uit moslimlanden. Nog vóór de rellen in Stockholm vond 43% van de Zweden de immigratie het belangrijkste politieke vraagstuk.
De liberaal-conservatieve premier Fredrik Reinfeldt verklaarde vorig jaar uitdagend dat hoe meer Zweden op de Democraten zullen stemmen, des te liberaler hij het immigratiebeleid zal maken. Hij noemde dit letterlijk 'de straf' voor het stemmen op rechts.
De strijd tegen rechts in Zweden neemt steeds drastischer vormen aan. Nadat de Zweedse minister-president Fredrik Reinfeldt verklaarde dat de massa-immigratie een straf voor de kiezers van de ZwedenDemocraten is, publiceerde onlangs een sociaaldemocratische krant een schokkend hoofdartikel, waarin de partijvoorzitter van de ZwedenDemocraten, Jimmie Akesson, als kakkerlak werd voorgesteld, die door de andere partijen vergast moet worden.
Culturele kloof steeds groter.
De jeugdwerkloosheid in Zweden bedraagt inmiddels 24,4%, wat de media als belangrijkste oorzaak van de onlusten noemen. Er wordt echter niet bij verteld dat bijna alle gewelddaden door buitenlandse jongeren uit Afrika en het Midden Oosten worden gepleegd. Bij hen ligt de jeugdwerkloosheid met 35% in 2011 nog een stuk hoger, met name omdat de meesten van hen geen goede opleiding hebben.
Dankzij de massale immigratie wordt de culturele kloof tussen migranten en autochtonen steeds groter, niet alleen in Zweden maar ook in de rest van Europa, constateert Stratfor. De etnische spanningen nemen overal toe, waardoor migrantenrellen en sociale onrust zich over de rest van ons continent zullen verspreiden. Hierdoor zullen steeds meer autochtonen er genoeg van hebben en op nationalistische partijen gaan stemmen die een definitief einde willen maken aan de massa immigratie. (1)
'Integratie ondanks miljarden belastinggeld mislukt'.
Terwijl de gevestigde Europese orde in politiek en media doet overkomen alsof migranten door discriminatie in een achtergestelde positie zijn geraakt -en hun woede dus min of meer terecht is-, durven anderen inmiddels wél de werkelijke oorzaak te benoemen. Marc Abramsson, de voorzitter van de Zweedse Democraten, zegt dat de 'onderliggende oorzaak' is dat immigranten zich niet willen identificeren met de samenleving van het land waar ze in wonen en daardoor vaak ook de autoriteiten weigeren te accepteren en vrijwel uitsluitend binnen hun eigen etnische groep verkeren.
'Zweden heeft meer dan enig ander land in Europa geprobeerd de integratie te bevorderen. We hebben letterlijk miljarden belastinggeld erin gepompt en hebben echt alles geprobeerd wat de experts hebben aanbevolen - en het werkt nog steeds niet,' legt hij uit. 'Ze leven in hun eigen gebied en voelen alsof dat van hen is. Als de politie daar komt dan vinden ze dat die binnendringt in hun 'land', zeg maar. De politie moet in die wijken met twee auto's opereren, zodat ze elkaar kunnen beschermen... Zelfs de brandweer wordt aangevallen als die probeert te helpen.' (2)
'Waarom doen je mij dit aan?'
Bijna alle Zweedse kranten hebben een ingezonden brief van een brandweerman afgedrukt, die zijn verbijstering over het gedrag van de migranten als volgt onder woorden bracht:
'Aan diegenen die ons vanavond met stenen hebben bekogeld. 's Nachts gooien jullie stenen naar ons! Gelukkig ging maar één van de circa 20 stenen door onze voorruit heen, en gelukkig had ik mijn helm op zodat de steen slechts een diepe kras achterliet. Ook gelukkig dat jullie onze bestuurster niet hebben geraakt. Zij kon ons in veiligheid brengen en kan ook deze ochtend haar zoon naar de kleuterschool brengen.
Zelf heb ik, toen ik thuis kwam, mijn vriendin omarmt. Dat voelde onwerkelijk! Gelukkig raakte er niemand gewond door de stenen die jullie naar ons hebben gegooid. Maar jullie hebben mijn beroepsleven en dat van mijn vrienden voor altijd veranderd! Ik ben er altijd - als je vader hulp nodig heeft als hij een auto-ongeluk heeft gehad. Ik zal je zus helpen als haar keuken in brand staat. Ik spring in het ijskoude water om je kleine broer te redden als hij uit een boot is gevallen. Ik help je grootmoeder als ze een hartstilstand heeft en ik zal ook JOU helpen als je op een zonnige dag in maart door het ijs zakt.
Dus waarom doe je mij zoiets aan? Ik heb ook een gezin dat mij graag weer terugziet. Net als jij! (5)
Culturele kloof steeds groter.
De jeugdwerkloosheid in Zweden bedraagt inmiddels 24,4%, wat de media als belangrijkste oorzaak van de onlusten noemen. Er wordt echter niet bij verteld dat bijna alle gewelddaden door buitenlandse jongeren uit Afrika en het Midden Oosten worden gepleegd. Bij hen ligt de jeugdwerkloosheid met 35% in 2011 nog een stuk hoger, met name omdat de meesten van hen geen goede opleiding hebben.
Dankzij de massale immigratie wordt de culturele kloof tussen migranten en autochtonen steeds groter, niet alleen in Zweden maar ook in de rest van Europa, constateert Stratfor. De etnische spanningen nemen overal toe, waardoor migrantenrellen en sociale onrust zich over de rest van ons continent zullen verspreiden. Hierdoor zullen steeds meer autochtonen er genoeg van hebben en op nationalistische partijen gaan stemmen die een definitief einde willen maken aan de massa immigratie. (1)
'Integratie ondanks miljarden belastinggeld mislukt'.
Terwijl de gevestigde Europese orde in politiek en media doet overkomen alsof migranten door discriminatie in een achtergestelde positie zijn geraakt -en hun woede dus min of meer terecht is-, durven anderen inmiddels wél de werkelijke oorzaak te benoemen. Marc Abramsson, de voorzitter van de Zweedse Democraten, zegt dat de 'onderliggende oorzaak' is dat immigranten zich niet willen identificeren met de samenleving van het land waar ze in wonen en daardoor vaak ook de autoriteiten weigeren te accepteren en vrijwel uitsluitend binnen hun eigen etnische groep verkeren.
'Zweden heeft meer dan enig ander land in Europa geprobeerd de integratie te bevorderen. We hebben letterlijk miljarden belastinggeld erin gepompt en hebben echt alles geprobeerd wat de experts hebben aanbevolen - en het werkt nog steeds niet,' legt hij uit. 'Ze leven in hun eigen gebied en voelen alsof dat van hen is. Als de politie daar komt dan vinden ze dat die binnendringt in hun 'land', zeg maar. De politie moet in die wijken met twee auto's opereren, zodat ze elkaar kunnen beschermen... Zelfs de brandweer wordt aangevallen als die probeert te helpen.' (2)
'Waarom doen je mij dit aan?'
Bijna alle Zweedse kranten hebben een ingezonden brief van een brandweerman afgedrukt, die zijn verbijstering over het gedrag van de migranten als volgt onder woorden bracht:
'Aan diegenen die ons vanavond met stenen hebben bekogeld. 's Nachts gooien jullie stenen naar ons! Gelukkig ging maar één van de circa 20 stenen door onze voorruit heen, en gelukkig had ik mijn helm op zodat de steen slechts een diepe kras achterliet. Ook gelukkig dat jullie onze bestuurster niet hebben geraakt. Zij kon ons in veiligheid brengen en kan ook deze ochtend haar zoon naar de kleuterschool brengen.
Zelf heb ik, toen ik thuis kwam, mijn vriendin omarmt. Dat voelde onwerkelijk! Gelukkig raakte er niemand gewond door de stenen die jullie naar ons hebben gegooid. Maar jullie hebben mijn beroepsleven en dat van mijn vrienden voor altijd veranderd! Ik ben er altijd - als je vader hulp nodig heeft als hij een auto-ongeluk heeft gehad. Ik zal je zus helpen als haar keuken in brand staat. Ik spring in het ijskoude water om je kleine broer te redden als hij uit een boot is gevallen. Ik help je grootmoeder als ze een hartstilstand heeft en ik zal ook JOU helpen als je op een zonnige dag in maart door het ijs zakt.
Dus waarom doe je mij zoiets aan? Ik heb ook een gezin dat mij graag weer terugziet. Net als jij! (5)
De moslims in Europa zouden het liefst willen dat de Europeanen gedwee zouden reageren vanwege hun angstcultuur, want zij beschouwen iedere niet-moslim als tweederangs burgers, dhimmies, die hen onvoorwaardelijk horen te gehoorzamen.
Echte oorzaak: andere mentaliteit en cultuur.
De werkelijke oorzaak van het geweld is dan ook niet de door 'discriminatie' of 'racisme' ontstane werkloosheid en armoede, maar de totaal andere mentaliteit en cultuur van de immigranten uit Afrika en het Midden Oosten, waarvan steeds duidelijker wordt dat deze onverenigbaar is met die van de Westerlingen. In veel andere Europese steden is de situatie dan ook identiek aan die in Stockholm en Malmö:
- De onrust ontstaat altijd in wijken waar migranten uit moslimlanden en in mindere mate uit Afrika een grote minderheid of de meerderheid vormen.
- De politie wordt per definitie als vijand gezien en steevast beticht van racisme en discriminatie. Migranten(-organisaties) zoeken nooit de oorzaak bij zichzelf, maar geven altijd de politie en/of de politiek de schuld (zoals nu ook gebeurt in Stockholm).
- Het gegeven dat in arme 'blanke' wijken nooit dergelijke ernstige rellen uitbreken toont aan dat de 'achtergestelde situatie' en werkloosheid niet de werkelijke motieven van de geweldplegers zijn.
- Vaak wordt gezegd dat het naar verhouding maar een kleine groep migranten is die dergelijke zware rellen begint, maar feit is dat de meeste gewone migranten zich bijna altijd solidair met hen verklaren en hen beschermen.
- Massale rellen zoals in Zweden en eerder in Frankrijk en Groot Brittannië ontstaan meestal niet spontaan maar worden razendsnel georganiseerd via het internet en mobieltjes. Zodra één groepje relschoppers eenmaal is begonnen sluiten andere groepen zich opportunistisch bij hen aan. Het geweld escaleert als de daders in de gaten krijgen dat er weinig risico is dat ze door de autoriteiten worden aangepakt.
- Het geweld blijft meestal beperkt tot de wijken waar de migranten zelf wonen en slaat zelden of nooit over op 'blanke' wijken.
- Officiële moslimorganisaties distantiëren zich meestal van het geweld, maar geven zoals in Duitsland tegelijkertijd aan dat ze overwegen het beschikbare 'onrust potentieel' voor politieke doeleinden te gaan inzetten. (3)
Moskou: 72% meer zware migrantencriminaliteit sinds begin 2013
Ook in het uiterste Oosten van Europa dreigen de problemen met migranten uit de hand te lopen. In Moskou is de migrantencriminaliteit sinds begin dit jaar nu al met 42% gestegen. Iedere vijfde misdaad wordt inmiddels door een migrant -waarvan velen afkomstig zijn uit de islamitische ex-Sovjetstaten- begaan. Het aantal zware en zeer zware misdaden door migranten steeg zelfs met 72%. (4)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Russia Today
(3) Sezession
(4) RiaNovosti
(5) KOPP
Op 24 mei 2013 lazen we in de media dat de president van de Bundesbank zegt dat Europa aan de rand van de afgrond staat en dat een nieuwe geldstroom van de ECB geen enkel effect zal hebben.
Echte oorzaak: andere mentaliteit en cultuur.
De werkelijke oorzaak van het geweld is dan ook niet de door 'discriminatie' of 'racisme' ontstane werkloosheid en armoede, maar de totaal andere mentaliteit en cultuur van de immigranten uit Afrika en het Midden Oosten, waarvan steeds duidelijker wordt dat deze onverenigbaar is met die van de Westerlingen. In veel andere Europese steden is de situatie dan ook identiek aan die in Stockholm en Malmö:
- De onrust ontstaat altijd in wijken waar migranten uit moslimlanden en in mindere mate uit Afrika een grote minderheid of de meerderheid vormen.
- De politie wordt per definitie als vijand gezien en steevast beticht van racisme en discriminatie. Migranten(-organisaties) zoeken nooit de oorzaak bij zichzelf, maar geven altijd de politie en/of de politiek de schuld (zoals nu ook gebeurt in Stockholm).
- Het gegeven dat in arme 'blanke' wijken nooit dergelijke ernstige rellen uitbreken toont aan dat de 'achtergestelde situatie' en werkloosheid niet de werkelijke motieven van de geweldplegers zijn.
- Vaak wordt gezegd dat het naar verhouding maar een kleine groep migranten is die dergelijke zware rellen begint, maar feit is dat de meeste gewone migranten zich bijna altijd solidair met hen verklaren en hen beschermen.
- Massale rellen zoals in Zweden en eerder in Frankrijk en Groot Brittannië ontstaan meestal niet spontaan maar worden razendsnel georganiseerd via het internet en mobieltjes. Zodra één groepje relschoppers eenmaal is begonnen sluiten andere groepen zich opportunistisch bij hen aan. Het geweld escaleert als de daders in de gaten krijgen dat er weinig risico is dat ze door de autoriteiten worden aangepakt.
- Het geweld blijft meestal beperkt tot de wijken waar de migranten zelf wonen en slaat zelden of nooit over op 'blanke' wijken.
- Officiële moslimorganisaties distantiëren zich meestal van het geweld, maar geven zoals in Duitsland tegelijkertijd aan dat ze overwegen het beschikbare 'onrust potentieel' voor politieke doeleinden te gaan inzetten. (3)
Moskou: 72% meer zware migrantencriminaliteit sinds begin 2013
Ook in het uiterste Oosten van Europa dreigen de problemen met migranten uit de hand te lopen. In Moskou is de migrantencriminaliteit sinds begin dit jaar nu al met 42% gestegen. Iedere vijfde misdaad wordt inmiddels door een migrant -waarvan velen afkomstig zijn uit de islamitische ex-Sovjetstaten- begaan. Het aantal zware en zeer zware misdaden door migranten steeg zelfs met 72%. (4)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Russia Today
(3) Sezession
(4) RiaNovosti
(5) KOPP
Op 24 mei 2013 lazen we in de media dat de president van de Bundesbank zegt dat Europa aan de rand van de afgrond staat en dat een nieuwe geldstroom van de ECB geen enkel effect zal hebben.
De president van de Deutsche Bundesbank zegt dat Europa aan de rand van de afgrond staat.
Jens Weidmann, de president van de Duitse Bundesbank en één van de meest gezaghebbende financiële leiders van de EU, waarschuwt dat Europa door het falende vertrouwen in de staatsfinanciën op de rand van de afgrond staat. Problemen zoals de recessie, de werkloosheid en de snel vergrijzende bevolking moeten daarom op zo kort mogelijke termijn worden opgelost. De ECB kan dat niet alleen, Duitsland en Frankrijk moeten samen het voortouw nemen om de crisis te overwinnen.
Duitsland en Frankrijk moeten hun verantwoordelijkheid nemen en zich weer gaan concentreren op de belangrijkste kenmerken van de Europese Unie. Alleen zo kan worden vermeden dat Europa in de afgrond stort, betoogt Weidmann. Deze basiskenmerken bestaan volgens hem uit 'markteconomische efficiëntie, sociale rechtvaardigheid, vrijheid en een sociaal vangnet.'
De afgelopen 50 jaar is het Europese model succesvol geweest, maar de huidige crisis heeft de meeste mensen zeer onzeker gemaakt. De financiële markten reageerden op dezelfde manier en dat heeft verstrekkende gevolgen gehad. 'Het geslonken vertrouwen in de draagkracht van de staatsfinanciën heeft Europa aan de rand van de afgrond gebracht. Veel landen moeten zich vooral vanwege hun vergrijzende bevolking aanpassen. Duitsland is een duidelijk voorbeeld. Gebrek aan concurrentiekracht zorgt ervoor dat sommige landen langzamer groeien dan mogelijk is.'
Uit de afgelopen maanden is gebleken dat de regering van de EU-landen vaak totaal verschillende opvattingen hebben over de toekomst van Europa. Terwijl Duitsland en Frankrijk nog meer bevoegdheden aan Brussel willen geven, willen Groot Brittannië en Nederland reeds overgedragen macht weer terugkrijgen.
'Parlementen moeten over herverdeling beslissen'.
Weidmann wil zelf ook geen te nauwe Europese Unie. Hij levert kritiek op de ECB, die door zijn geldpolitiek de lasten van het slechte financiële beleid van met name de Zuidelijke landen over heel Europa heeft verdeeld. De omvangrijke aankoop van de staatsobligaties van de crisislanden is in Noord Europa juist omstreden. 'Alleen gekozen parlementen zouden over een dergelijke herverdeling (van de welvaart) moeten beslissen, niet onafhankelijke centrale banken.'
Uiteindelijk besluiten de landen van Europa niet enkel over hun eigen geluk, maar ook over het succes van de gezamenlijke Europese integratie, betoogt Weidmann. 'Duitsland en Frankrijk hebben niet in de laatste plaats door hun economische gewicht een bijzondere verantwoordelijkheid in Europa. Daarbij gaat het zoals met een roeiboot: als beiden niet tegelijkertijd krachtig roeien, draait de boot zich in een kringetje rond in plaats van vooruit te komen.' (1)
Jens Weidmann, de president van de Duitse Bundesbank en één van de meest gezaghebbende financiële leiders van de EU, waarschuwt dat Europa door het falende vertrouwen in de staatsfinanciën op de rand van de afgrond staat. Problemen zoals de recessie, de werkloosheid en de snel vergrijzende bevolking moeten daarom op zo kort mogelijke termijn worden opgelost. De ECB kan dat niet alleen, Duitsland en Frankrijk moeten samen het voortouw nemen om de crisis te overwinnen.
Duitsland en Frankrijk moeten hun verantwoordelijkheid nemen en zich weer gaan concentreren op de belangrijkste kenmerken van de Europese Unie. Alleen zo kan worden vermeden dat Europa in de afgrond stort, betoogt Weidmann. Deze basiskenmerken bestaan volgens hem uit 'markteconomische efficiëntie, sociale rechtvaardigheid, vrijheid en een sociaal vangnet.'
De afgelopen 50 jaar is het Europese model succesvol geweest, maar de huidige crisis heeft de meeste mensen zeer onzeker gemaakt. De financiële markten reageerden op dezelfde manier en dat heeft verstrekkende gevolgen gehad. 'Het geslonken vertrouwen in de draagkracht van de staatsfinanciën heeft Europa aan de rand van de afgrond gebracht. Veel landen moeten zich vooral vanwege hun vergrijzende bevolking aanpassen. Duitsland is een duidelijk voorbeeld. Gebrek aan concurrentiekracht zorgt ervoor dat sommige landen langzamer groeien dan mogelijk is.'
Uit de afgelopen maanden is gebleken dat de regering van de EU-landen vaak totaal verschillende opvattingen hebben over de toekomst van Europa. Terwijl Duitsland en Frankrijk nog meer bevoegdheden aan Brussel willen geven, willen Groot Brittannië en Nederland reeds overgedragen macht weer terugkrijgen.
'Parlementen moeten over herverdeling beslissen'.
Weidmann wil zelf ook geen te nauwe Europese Unie. Hij levert kritiek op de ECB, die door zijn geldpolitiek de lasten van het slechte financiële beleid van met name de Zuidelijke landen over heel Europa heeft verdeeld. De omvangrijke aankoop van de staatsobligaties van de crisislanden is in Noord Europa juist omstreden. 'Alleen gekozen parlementen zouden over een dergelijke herverdeling (van de welvaart) moeten beslissen, niet onafhankelijke centrale banken.'
Uiteindelijk besluiten de landen van Europa niet enkel over hun eigen geluk, maar ook over het succes van de gezamenlijke Europese integratie, betoogt Weidmann. 'Duitsland en Frankrijk hebben niet in de laatste plaats door hun economische gewicht een bijzondere verantwoordelijkheid in Europa. Daarbij gaat het zoals met een roeiboot: als beiden niet tegelijkertijd krachtig roeien, draait de boot zich in een kringetje rond in plaats van vooruit te komen.' (1)
Jens Weidmann, de president van de Duitse Bundesbank en één van de meest gezaghebbende financiële leiders van de EU, waarschuwt dat Europa door het falende vertrouwen in de staatsfinanciën op de rand van de afgrond staat.
Draghi: Niet minder, maar meer Europa
ECB-chef Mario Draghi reisde ondertussen naar Groot Brittannië, waar volgens alle peilingen een meerderheid van de bevolking uit de EU wil stappen. Draghi pleitte ervoor dat de Britten in de EU blijven. De financiële en economische vervlechting met Europa zou inmiddels veel te groot zijn om een uittreding zinvol te maken. 'Het antwoord op de crisis is niet minder Europa, maar meer Europa.' (2) Met andere woorden: nog meer van hetzelfde mislukte beleid dat ons in deze steeds dieper wordende crisis heeft gestort.
Geldstroom ECB geen effect
De laatste rentedaling die de ECB begin mei besloot heeft opnieuw geen enkel effect gehad. De economie in de eurozone is ook deze maand verder gekrompen. De recessie verhardt en steeds meer Europeanen worden ontslagen, ook in Duitsland. Wel is er bij onze Oosterburen sprake van een stabilisering van de economie, terwijl die van Frankrijk juist stijl bergafwaarts gaat. (3)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 29 mei 2013 lazen we in de media dat de Duitse minister van Financiën waarschuwt voor revolutie en dat Schäuble stelt: 'Er bestaat geen snelle oplossing en geen groot planvoor Europa en het gGevecht om eenheid van Europa dreigt verloren te gaan’.
Draghi: Niet minder, maar meer Europa
ECB-chef Mario Draghi reisde ondertussen naar Groot Brittannië, waar volgens alle peilingen een meerderheid van de bevolking uit de EU wil stappen. Draghi pleitte ervoor dat de Britten in de EU blijven. De financiële en economische vervlechting met Europa zou inmiddels veel te groot zijn om een uittreding zinvol te maken. 'Het antwoord op de crisis is niet minder Europa, maar meer Europa.' (2) Met andere woorden: nog meer van hetzelfde mislukte beleid dat ons in deze steeds dieper wordende crisis heeft gestort.
Geldstroom ECB geen effect
De laatste rentedaling die de ECB begin mei besloot heeft opnieuw geen enkel effect gehad. De economie in de eurozone is ook deze maand verder gekrompen. De recessie verhardt en steeds meer Europeanen worden ontslagen, ook in Duitsland. Wel is er bij onze Oosterburen sprake van een stabilisering van de economie, terwijl die van Frankrijk juist stijl bergafwaarts gaat. (3)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 29 mei 2013 lazen we in de media dat de Duitse minister van Financiën waarschuwt voor revolutie en dat Schäuble stelt: 'Er bestaat geen snelle oplossing en geen groot planvoor Europa en het gGevecht om eenheid van Europa dreigt verloren te gaan’.
De politieke en financiële machtselite houdt onverkort vast aan de euro, waardoor de Europese verzorgingsstaat in vlammen opgaat.
De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble heeft op een congres in Parijs gewaarschuwd voor een revolutie in de Europa als de sociale verzorgingsstaat verder wordt afgebroken. De torenhoge jeugdwerkloosheid, de massale bezuinigingen en pijlsnel oplopende lasten in Europa tonen echter duidelijk aan dat die verzorgingsstaat nu al ontmanteld wordt. Er is dan ook reeds een revolutie gaande, maar niet één van het volk, maar tegen het volk, uitgevoerd door de machtselite in de banken en de politiek.
Op de 'Europe: Next Steps' conferentie van de denktank van mega investeerder Nicolas Berggruen waarschuwde minister Schäuble voor Amerikaanse toestanden als de welvaartsstaat verder wordt uitgehold. Daar is hij rijkelijk laat mee, aangezien de jeugdwerkloosheid in Spanje al 50% bedraagt, in Portugal 40% en in Griekenland 64%. 'We moeten een hele generatie bange jonge mensen redden,' zei de Italiaanse minister van Arbeid Enrico Giovanni. 'We zetten de best opgeleide generatie in de wachtkamer. Dat is niet acceptabel.'
In zijn openingstoespraak waarschuwde de Franse premier Francois Hollande voor de gevolgen. 'Stelt u zich alle haat en woede voor. Het gaat echter niet alleen om woede, maar om een totaal verlies van de Europese identiteit. Het is het idee van Europa dat nu ter discussie wordt gesteld.'
'Gevecht om eenheid Europa dreigt verloren te worden'.
De bijdrage van minister Schäuble was het meest opmerkelijk. 'Als we eerlijk zijn dan bestaat er geen snelle oplossing en geen groot plan,' gaf hij toe. 'Bij de strijd tegen de jeugdwerkloosheid moeten we meer resultaten boeken, anders zullen het gevecht om de eenheid van Europa verliezen.'
Hij waarschuwde echter dat niet de fout moet worden gemaakt Europa de veramerikaniseren. Als Europa dezelfde sociale standaard als de VS gaat hanteren, dan 'zouden we een revolutie krijgen, niet morgen, maar nog op dezelfde dag.' Niet alles wat de VS te bieden heeft is goud, betoogde de minister.
Europese werknemer speelbal.
Schäubles pleitbezorging voor de sociale verzorgingsstaat was nogal ironisch gezien het feit dat hij op een conferentie van de denktank van Duits-Amerikaanse miljardair en mega investeerder Nicolas Berggruen sprak. Berggruen redde in 2010 het warenhuis Karstadt van de ondergang en werd daarvoor toegejuicht, maar inmiddels is besloten om 2000 van de 24.000 werknemers te ontslaan. Karstadt staat model voor steeds meer ondernemingen in Europa, die op deze wijze een speelbal worden voor wereldwijde investeerders die over de rug van tienduizenden werknemers nog rijker proberen te worden.
Revolutie van boven.
De euro vernietigt Europa - overal om ons heen en inmiddels ook in eigen land zien we de harde realiteit van deze door eurofielen zo vaak weggehoonde voorspelling. Over de 'revolutie van boven' sprak Schäuble echter niet, en dat is niet zo vreemd aangezien hij zelf tot de Europese machtselite behoort.
De Zuid Europese 'haat, woede en angst' van het volk waar Hollande en Giovanni over spraken is inmiddels overgeslagen op kernlanden zoals Duitsland en Nederland. Steeds meer burgers kunnen het dan ook niet langer aanzien hoe onze economie en samenleving kapot wordt gemaakt omdat politici, banken en multinationals enkel voor eigen gewin willen vasthouden aan de voor de gewone man desastreuze Europese eenheidsmunt.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 4 juni 2013 lazen we in de media dat de VN waarschuwt voor sociale onrust in heel Europa en dat ‘Bank for International Settlements’ een beurscrash vreest en dat de kloof tussen rijk en arm in Europa snel zal toenemen.
De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble heeft op een congres in Parijs gewaarschuwd voor een revolutie in de Europa als de sociale verzorgingsstaat verder wordt afgebroken. De torenhoge jeugdwerkloosheid, de massale bezuinigingen en pijlsnel oplopende lasten in Europa tonen echter duidelijk aan dat die verzorgingsstaat nu al ontmanteld wordt. Er is dan ook reeds een revolutie gaande, maar niet één van het volk, maar tegen het volk, uitgevoerd door de machtselite in de banken en de politiek.
Op de 'Europe: Next Steps' conferentie van de denktank van mega investeerder Nicolas Berggruen waarschuwde minister Schäuble voor Amerikaanse toestanden als de welvaartsstaat verder wordt uitgehold. Daar is hij rijkelijk laat mee, aangezien de jeugdwerkloosheid in Spanje al 50% bedraagt, in Portugal 40% en in Griekenland 64%. 'We moeten een hele generatie bange jonge mensen redden,' zei de Italiaanse minister van Arbeid Enrico Giovanni. 'We zetten de best opgeleide generatie in de wachtkamer. Dat is niet acceptabel.'
In zijn openingstoespraak waarschuwde de Franse premier Francois Hollande voor de gevolgen. 'Stelt u zich alle haat en woede voor. Het gaat echter niet alleen om woede, maar om een totaal verlies van de Europese identiteit. Het is het idee van Europa dat nu ter discussie wordt gesteld.'
'Gevecht om eenheid Europa dreigt verloren te worden'.
De bijdrage van minister Schäuble was het meest opmerkelijk. 'Als we eerlijk zijn dan bestaat er geen snelle oplossing en geen groot plan,' gaf hij toe. 'Bij de strijd tegen de jeugdwerkloosheid moeten we meer resultaten boeken, anders zullen het gevecht om de eenheid van Europa verliezen.'
Hij waarschuwde echter dat niet de fout moet worden gemaakt Europa de veramerikaniseren. Als Europa dezelfde sociale standaard als de VS gaat hanteren, dan 'zouden we een revolutie krijgen, niet morgen, maar nog op dezelfde dag.' Niet alles wat de VS te bieden heeft is goud, betoogde de minister.
Europese werknemer speelbal.
Schäubles pleitbezorging voor de sociale verzorgingsstaat was nogal ironisch gezien het feit dat hij op een conferentie van de denktank van Duits-Amerikaanse miljardair en mega investeerder Nicolas Berggruen sprak. Berggruen redde in 2010 het warenhuis Karstadt van de ondergang en werd daarvoor toegejuicht, maar inmiddels is besloten om 2000 van de 24.000 werknemers te ontslaan. Karstadt staat model voor steeds meer ondernemingen in Europa, die op deze wijze een speelbal worden voor wereldwijde investeerders die over de rug van tienduizenden werknemers nog rijker proberen te worden.
Revolutie van boven.
De euro vernietigt Europa - overal om ons heen en inmiddels ook in eigen land zien we de harde realiteit van deze door eurofielen zo vaak weggehoonde voorspelling. Over de 'revolutie van boven' sprak Schäuble echter niet, en dat is niet zo vreemd aangezien hij zelf tot de Europese machtselite behoort.
De Zuid Europese 'haat, woede en angst' van het volk waar Hollande en Giovanni over spraken is inmiddels overgeslagen op kernlanden zoals Duitsland en Nederland. Steeds meer burgers kunnen het dan ook niet langer aanzien hoe onze economie en samenleving kapot wordt gemaakt omdat politici, banken en multinationals enkel voor eigen gewin willen vasthouden aan de voor de gewone man desastreuze Europese eenheidsmunt.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 4 juni 2013 lazen we in de media dat de VN waarschuwt voor sociale onrust in heel Europa en dat ‘Bank for International Settlements’ een beurscrash vreest en dat de kloof tussen rijk en arm in Europa snel zal toenemen.
De VN vreest dat rellen zoals in Griekenland (foto) zich over heel Europa zullen verspreiden.
Het Internationale Arbeidsbureau (ILO) van de VN waarschuwt dat alle landen in Europa steeds groter gevaar lopen op het uitbreken van sociale onrust. Belangrijkste reden: de snel stijgende werkloosheid, vooral onder jongeren. In alleen al Nederland zullen er dit jaar 127.000 werklozen bijkomen, een stijging van maar liefst 22% (2).
Het arbeidsbureau van de VN, dat onder andere kijkt naar de situatie op de arbeidsmarkt, de levensstandaard en het vertrouwen in de overheid, concludeert in zijn Wereldarbeidsmarkt-Rapport over 2013 dat het risico op onrust in de EU sinds het begin van de crisis met 12% is gestegen. Vooral de slechtere werkgelegenheid en dalende inkomens dragen bij aan de toenemende ontevredenheid onder de Europeanen.
'Politiek schuldig aan sociale onrust'.
Met name in Cyprus, Griekenland, Italië, Portugal, Slovenië en Spanje is het risico op sociale onrust dramatisch gestegen. Dit is een rechtstreeks gevolg van het beleid dat de politiek voert om de staatsschuldencrisis te bezweren en dat ingrijpende gevolgen heeft voor het leven van miljoenen mensen.
Als oplossing beveelt het ILO een combinatie van hervormingen op de arbeidsmarkt en overheidsinvesteringen aan. 'We hebben een wereldwijde impuls nodig die is gericht op banen en productieve investeringen. Daarnaast moeten de armste en kwetsbaarste sociale groepen beter worden beschermd,' verklaarde ILO-directeur-generaal Guy Ryder. 'Ook moeten we optreden tegen de sociale ongelijkheid, die in veel delen van de wereld groter wordt.'
26,5 miljoen Europeanen werkloos.
De statistieken laten echter zien dat er nog lang geen zicht is op een einde aan de negatieve tendensen - integendeel. In het vierde kwartaal van 2012 waren er in de EU 5,2 miljoen arbeidsplaatsen minder dan voor het begin van de crisis. In de genoemde Zuidelijke crisislanden is het aandeel van de beroepsbevolking op het totaal de afgelopen 2 jaar zelfs meer dan 3% gedaald.
De werkloosheid in de EU bereikte in maart 2013 een nieuw record van 10,9%, wat 4,3% hoger is als vijf jaar geleden. 26,5 miljoen Europeanen zitten nu zonder werk. Onder jongeren zijn de cijfers dramatisch: 23,5% heeft geen baan, een stijging van 8% ten opzichte van maart 2008. Ook het aantal langdurig werklozen neemt snel toe: in de meeste EU-landen zit ruim 40% langer dan een jaar werkloos thuis. In Nederland explodeert het aantal werklozen tussen 2013 en 2014 naar 739.000, een stijging van 22%.
Tegelijkertijd zijn de inkomensverschillen de afgelopen jaren groter geworden. De toenemende polarisering die hierdoor ontstaat treft vooral de landen waar de middenklasse tot voor kort nog een sterke groei kende, zoals in Griekenland. (1) IN augustus 2012 plaatsten we officiële statistieken waaruit blijkt dat de groeiende kloof tussen rijk en arm vooral is veroorzaakt door de invoering van de euro en in Nederland verhoudingsgewijs het sterkst is toegenomen (5).
BIS waarschuwt voor beurscrash.
Ondanks de ernstiger wordende recessie zijn de aandelenbeurzen de afgelopen tijd juist fors gestegen. Volgens de Bank of International Settlements (BIS) in Basel komt dit door de enorme stroom goedkoop geld waarmee de Centrale Banken de markten overspoelen. De BIS vreest dan ook voor een nieuwe zeepbel die een grote beurscrash kan veroorzaken.
De afgelopen tijd hebben ook de Amerikaanse, Europese (4) en Britse centrale banken hiervoor gewaarschuwd. Toch kunnen zij de geldkranen niet zomaar dichtdraaien, omdat dit onmiddellijk een nog veel diepere recessie zal veroorzaken. Alleen al door het gerucht dat de FED de massale aankoop van staatsobligaties ($ 85 miljard per maand) zal gaan verminderen beleefden Amerikaanse schuldpapieren in mei hun slechtste maand in twee jaar tijd. De reden is dat de rente hierdoor sterk zal stijgen en de Amerikaanse regering door de hoge schuldenlast onmiddellijk bankroet zou gaan. (3)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) NU
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(4) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(5) Xandernieuws 18-08-2012
Op 18 juni 2013 lazen we in de media dat de Global Research denktank heeft uitgezocht dat de regering Obama veel erger is dan de regering George Bush en dat Stiglitz zegt dat Europa en ook de VS in laatste instantie door de door het IMF geplande fase heen is om de financiële elite de totale controle te geven. (Joseph Stiglitz (9 februari 1943) is een Amerikaans econoom, auteur en in 2001 winnaar van de Prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie).
Het Internationale Arbeidsbureau (ILO) van de VN waarschuwt dat alle landen in Europa steeds groter gevaar lopen op het uitbreken van sociale onrust. Belangrijkste reden: de snel stijgende werkloosheid, vooral onder jongeren. In alleen al Nederland zullen er dit jaar 127.000 werklozen bijkomen, een stijging van maar liefst 22% (2).
Het arbeidsbureau van de VN, dat onder andere kijkt naar de situatie op de arbeidsmarkt, de levensstandaard en het vertrouwen in de overheid, concludeert in zijn Wereldarbeidsmarkt-Rapport over 2013 dat het risico op onrust in de EU sinds het begin van de crisis met 12% is gestegen. Vooral de slechtere werkgelegenheid en dalende inkomens dragen bij aan de toenemende ontevredenheid onder de Europeanen.
'Politiek schuldig aan sociale onrust'.
Met name in Cyprus, Griekenland, Italië, Portugal, Slovenië en Spanje is het risico op sociale onrust dramatisch gestegen. Dit is een rechtstreeks gevolg van het beleid dat de politiek voert om de staatsschuldencrisis te bezweren en dat ingrijpende gevolgen heeft voor het leven van miljoenen mensen.
Als oplossing beveelt het ILO een combinatie van hervormingen op de arbeidsmarkt en overheidsinvesteringen aan. 'We hebben een wereldwijde impuls nodig die is gericht op banen en productieve investeringen. Daarnaast moeten de armste en kwetsbaarste sociale groepen beter worden beschermd,' verklaarde ILO-directeur-generaal Guy Ryder. 'Ook moeten we optreden tegen de sociale ongelijkheid, die in veel delen van de wereld groter wordt.'
26,5 miljoen Europeanen werkloos.
De statistieken laten echter zien dat er nog lang geen zicht is op een einde aan de negatieve tendensen - integendeel. In het vierde kwartaal van 2012 waren er in de EU 5,2 miljoen arbeidsplaatsen minder dan voor het begin van de crisis. In de genoemde Zuidelijke crisislanden is het aandeel van de beroepsbevolking op het totaal de afgelopen 2 jaar zelfs meer dan 3% gedaald.
De werkloosheid in de EU bereikte in maart 2013 een nieuw record van 10,9%, wat 4,3% hoger is als vijf jaar geleden. 26,5 miljoen Europeanen zitten nu zonder werk. Onder jongeren zijn de cijfers dramatisch: 23,5% heeft geen baan, een stijging van 8% ten opzichte van maart 2008. Ook het aantal langdurig werklozen neemt snel toe: in de meeste EU-landen zit ruim 40% langer dan een jaar werkloos thuis. In Nederland explodeert het aantal werklozen tussen 2013 en 2014 naar 739.000, een stijging van 22%.
Tegelijkertijd zijn de inkomensverschillen de afgelopen jaren groter geworden. De toenemende polarisering die hierdoor ontstaat treft vooral de landen waar de middenklasse tot voor kort nog een sterke groei kende, zoals in Griekenland. (1) IN augustus 2012 plaatsten we officiële statistieken waaruit blijkt dat de groeiende kloof tussen rijk en arm vooral is veroorzaakt door de invoering van de euro en in Nederland verhoudingsgewijs het sterkst is toegenomen (5).
BIS waarschuwt voor beurscrash.
Ondanks de ernstiger wordende recessie zijn de aandelenbeurzen de afgelopen tijd juist fors gestegen. Volgens de Bank of International Settlements (BIS) in Basel komt dit door de enorme stroom goedkoop geld waarmee de Centrale Banken de markten overspoelen. De BIS vreest dan ook voor een nieuwe zeepbel die een grote beurscrash kan veroorzaken.
De afgelopen tijd hebben ook de Amerikaanse, Europese (4) en Britse centrale banken hiervoor gewaarschuwd. Toch kunnen zij de geldkranen niet zomaar dichtdraaien, omdat dit onmiddellijk een nog veel diepere recessie zal veroorzaken. Alleen al door het gerucht dat de FED de massale aankoop van staatsobligaties ($ 85 miljard per maand) zal gaan verminderen beleefden Amerikaanse schuldpapieren in mei hun slechtste maand in twee jaar tijd. De reden is dat de rente hierdoor sterk zal stijgen en de Amerikaanse regering door de hoge schuldenlast onmiddellijk bankroet zou gaan. (3)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) NU
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(4) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(5) Xandernieuws 18-08-2012
Op 18 juni 2013 lazen we in de media dat de Global Research denktank heeft uitgezocht dat de regering Obama veel erger is dan de regering George Bush en dat Stiglitz zegt dat Europa en ook de VS in laatste instantie door de door het IMF geplande fase heen is om de financiële elite de totale controle te geven. (Joseph Stiglitz (9 februari 1943) is een Amerikaans econoom, auteur en in 2001 winnaar van de Prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie).
Hij presenteerde zich als man van het volk, maar blijkt als geen andere president het werktuig van de globalistische machtselite te zijn.
Voor 'links' is hij een enorme teleurstelling, voor 'rechts' is hij de man die langzaam maar zeker hun allerergste nachtmerries werkelijkheid laat worden. Barack Hussein Obama is in de ogen van de antiglobalistische denktank Global Research nog véél erger dan zijn door velen gehate voorganger George W. Bush. Obama is het belangrijkste werktuig van de wereldwijde financiële elite, die volgens de over de hele wereld bekende econoom Joseph Stiglitz de Westerse landen wil onderwerpen aan een feodaal systeem waarin de gewone bevolking tot bezit- en willoze slaven is gemaakt.
Volgens Global Research heeft Obama de ongelijkheid in de VS vergroot. De kleine groep rijken is nog rijker geworden en de inkomensongelijkheid is toegenomen. Terwijl de hoogste officier van justitie de banken heeft uitgesloten van strafvervolging redt Obama de grote banken met jaarlijks $ 780 miljard. Tevens heeft de eerste zwarte president meer klokkenluiders veroordeeld dan alle andere presidenten bij elkaar.
Het internationale persbureau AP concludeerde onlangs dat de overheid onder Obama ongekend veel informatie achterhoudt voor de media. Bovendien heeft de president de Amerikaanse Grondwet meerdere malen overtreden, bijvoorbeeld door zonder instemming van het Congres talrijke nieuwe oorlogen te beginnen (zoals tegen Libië) en toestemming te geven om Amerikanen zonder vorm van proces op hun eigen grondgebied te vermoorden.
Obama dankt verkiezing aan financiële elite.
Enkele weken geleden verklaarde Clarence Thomas, de hoogste rechter in de VS, in een toespraak voor juridische studenten dat Obama door de elite en media werd geaccepteerd 'omdat hij dat zou doen wat de elite van een zwarte president verwacht.' Met andere woorden: Obama werd niet gekozen door het Amerikaanse volk, maar aangesteld door de elite.
Obama had zijn verkiezingsoverwinning vorig jaar met name te danken aan de financiële bijdragen van Google, Facebook en een groep van 30 van de machtigste banken, en de politieke steun van de Wereldbank, de Trilaterale Commissie, de Economic Club of New York en het IMF.
Vier door IMF geplande fases bijna voltooid.
Joseph Stiglitz, één van 's werelds meest gezaghebbende economen en beslist geen complotfanaat, legde al in 2001 aan de Britse Guardian uit wat het grote plan van het IMF was. Dit plan bestond volgens Stiglitz uit vier fases:
1. Privatisering, zodat de financiële elite de controle zou krijgen over alles wat zich eens in publieke- of staatshanden bevond.
2. Liberalisering van de kapitaalmarkten, waarmee blokkades voor internationale investeringen werden opgeheven. Brazilië en Indonesië laten zien waar dit toe geleid heeft: het geld is niet naar, maar uit deze landen weggevloeid.
3a. Marktconforme prijzen. In de praktijk leidde dit ertoe dat de prijzen van voedsel, water en brandstof explodeerden.
3b. Sociale onrust. In deze, door het IMF geplande tussenfase bevindt de wereld zich nu. Stiglitz: 'Als een land op de bodem ligt, perst het IMF het laatste bloed eruit. Ze verhitten het vuur net zolang totdat alles explodeert.' De multinationals profiteren enorm van sociale onrust, omdat ondernemingen en andere 'assets' (waardevolle bezittingen) in de getroffen landen hierdoor veel goedkoper worden en makkelijk kunnen worden ingelijfd. Hiermee worden forse winsten gemaakt.
Voor 'links' is hij een enorme teleurstelling, voor 'rechts' is hij de man die langzaam maar zeker hun allerergste nachtmerries werkelijkheid laat worden. Barack Hussein Obama is in de ogen van de antiglobalistische denktank Global Research nog véél erger dan zijn door velen gehate voorganger George W. Bush. Obama is het belangrijkste werktuig van de wereldwijde financiële elite, die volgens de over de hele wereld bekende econoom Joseph Stiglitz de Westerse landen wil onderwerpen aan een feodaal systeem waarin de gewone bevolking tot bezit- en willoze slaven is gemaakt.
Volgens Global Research heeft Obama de ongelijkheid in de VS vergroot. De kleine groep rijken is nog rijker geworden en de inkomensongelijkheid is toegenomen. Terwijl de hoogste officier van justitie de banken heeft uitgesloten van strafvervolging redt Obama de grote banken met jaarlijks $ 780 miljard. Tevens heeft de eerste zwarte president meer klokkenluiders veroordeeld dan alle andere presidenten bij elkaar.
Het internationale persbureau AP concludeerde onlangs dat de overheid onder Obama ongekend veel informatie achterhoudt voor de media. Bovendien heeft de president de Amerikaanse Grondwet meerdere malen overtreden, bijvoorbeeld door zonder instemming van het Congres talrijke nieuwe oorlogen te beginnen (zoals tegen Libië) en toestemming te geven om Amerikanen zonder vorm van proces op hun eigen grondgebied te vermoorden.
Obama dankt verkiezing aan financiële elite.
Enkele weken geleden verklaarde Clarence Thomas, de hoogste rechter in de VS, in een toespraak voor juridische studenten dat Obama door de elite en media werd geaccepteerd 'omdat hij dat zou doen wat de elite van een zwarte president verwacht.' Met andere woorden: Obama werd niet gekozen door het Amerikaanse volk, maar aangesteld door de elite.
Obama had zijn verkiezingsoverwinning vorig jaar met name te danken aan de financiële bijdragen van Google, Facebook en een groep van 30 van de machtigste banken, en de politieke steun van de Wereldbank, de Trilaterale Commissie, de Economic Club of New York en het IMF.
Vier door IMF geplande fases bijna voltooid.
Joseph Stiglitz, één van 's werelds meest gezaghebbende economen en beslist geen complotfanaat, legde al in 2001 aan de Britse Guardian uit wat het grote plan van het IMF was. Dit plan bestond volgens Stiglitz uit vier fases:
1. Privatisering, zodat de financiële elite de controle zou krijgen over alles wat zich eens in publieke- of staatshanden bevond.
2. Liberalisering van de kapitaalmarkten, waarmee blokkades voor internationale investeringen werden opgeheven. Brazilië en Indonesië laten zien waar dit toe geleid heeft: het geld is niet naar, maar uit deze landen weggevloeid.
3a. Marktconforme prijzen. In de praktijk leidde dit ertoe dat de prijzen van voedsel, water en brandstof explodeerden.
3b. Sociale onrust. In deze, door het IMF geplande tussenfase bevindt de wereld zich nu. Stiglitz: 'Als een land op de bodem ligt, perst het IMF het laatste bloed eruit. Ze verhitten het vuur net zolang totdat alles explodeert.' De multinationals profiteren enorm van sociale onrust, omdat ondernemingen en andere 'assets' (waardevolle bezittingen) in de getroffen landen hierdoor veel goedkoper worden en makkelijk kunnen worden ingelijfd. Hiermee worden forse winsten gemaakt.
Een van de fasen waarin het IMF een land of een regio stuurt is sociale onrust. De multinationals profiteren enorm van sociale onrust, omdat ondernemingen en andere 'assets' (waardevolle bezittingen) in de getroffen landen hierdoor veel goedkoper worden en makkelijk kunnen worden ingelijfd. Hiermee worden forse winsten gemaakt.
4. Vrijhandel. Onder leiding van Obama zijn op dit moment diverse nieuwe vrijhandelszones in de maak, zoals tussen Amerika en Europa en Amerika en het Verre Oosten. Stiglitz vergeleek deze fase met de koloniale oorlogen die Amerika en Europa in de 19e eeuw voerden. Om vrij kapitaalverkeer te bereiken werden Latijns-Amerika, Azië en Afrika met militaire blokkades gedwongen hun grenzen te openen, terwijl de VS en Europa zelf protectionistische maatregelen namen. Het enige verschil met nu is dat de militaire blokkades grotendeels zijn vervangen door financiële blokkades.
Stiglitz werd bij het IMF ontslagen omdat hij met hervormingen probeerde te voorkomen dat de globalistische elite de macht over alle grond zou krijgen. Het door hem onthulde vierstappenplan van het IMF is anno 2013 verbijsterend actueel in de Europese Unie. De kapitaalmarkten werden geliberaliseerd door de invoering van de euro; 'marktconforme' prijzen zijn een hoofdthema van Brussel; sociale onrust is losgebarsten in Griekenland, Spanje en Portugal, en de vrijhandelszone wordt op dit moment door Obama aan de Duitse bondskanselier Merkel opgedrongen.
Grote uitbuiting van de massa.
Dat de financiële elite haast maakt met het plan om over alle landen totale controle te krijgen blijkt uit de enorme snelheid waarmee Europese politici en bankiers de afgelopen maanden toewerken naar een bankenunie en de massale onteigening van spaarders en rekeninghouders. Cyprus was een blauwdruk van hoe het er straks in heel de EU aan toe zal gaan.
De kapitaalcontroles op Cyprus zijn een kleine terugslag, maar de privatiseringen in Zuid Europa gaat in sneltreinvaart verder. Het streven naar 'marktconforme' prijzen zal er voor de gewone Europeaan toe leiden dat de prijzen van levensmiddelen, water en energie de komende jaren nog veel duurder zullen worden (en de winsten van de multinationals en banken verder zullen toenemen). Ondanks de euro-ideologie doen veel EU-landen echter nog steeds precies wat ze zelf willen, waardoor de grote uitbuiting van de massa langer duurt dan gepland.
Leugens over vrijhandelszone.
De vrijhandelszone tussen de EU en de VS markeert de implementatie van de vierde en laatste fase. Alle berichten over 180.000 extra arbeidsplaatsen die dan in Europa zullen komen zijn pure flauwekul. De IMF heeft het de afgelopen jaren in niet één prognose bij het rechte eind gehad en blijkt zelfs te hebben gelogen door de economische en financiële vooruitzichten doelbewust veel te rooskleurig voor te stellen.
Volgens Stiglitz is er maar één land ter wereld dat zich met succes verzet heeft tegen de wereldwijde uitbuiting door de financiële elite: Botswana. Hoe hebben ze dat gedaan? Stiglitz: 'Ze hebben het IMF simpelweg gezegd uit hun land te verdwijnen.'
4. Vrijhandel. Onder leiding van Obama zijn op dit moment diverse nieuwe vrijhandelszones in de maak, zoals tussen Amerika en Europa en Amerika en het Verre Oosten. Stiglitz vergeleek deze fase met de koloniale oorlogen die Amerika en Europa in de 19e eeuw voerden. Om vrij kapitaalverkeer te bereiken werden Latijns-Amerika, Azië en Afrika met militaire blokkades gedwongen hun grenzen te openen, terwijl de VS en Europa zelf protectionistische maatregelen namen. Het enige verschil met nu is dat de militaire blokkades grotendeels zijn vervangen door financiële blokkades.
Stiglitz werd bij het IMF ontslagen omdat hij met hervormingen probeerde te voorkomen dat de globalistische elite de macht over alle grond zou krijgen. Het door hem onthulde vierstappenplan van het IMF is anno 2013 verbijsterend actueel in de Europese Unie. De kapitaalmarkten werden geliberaliseerd door de invoering van de euro; 'marktconforme' prijzen zijn een hoofdthema van Brussel; sociale onrust is losgebarsten in Griekenland, Spanje en Portugal, en de vrijhandelszone wordt op dit moment door Obama aan de Duitse bondskanselier Merkel opgedrongen.
Grote uitbuiting van de massa.
Dat de financiële elite haast maakt met het plan om over alle landen totale controle te krijgen blijkt uit de enorme snelheid waarmee Europese politici en bankiers de afgelopen maanden toewerken naar een bankenunie en de massale onteigening van spaarders en rekeninghouders. Cyprus was een blauwdruk van hoe het er straks in heel de EU aan toe zal gaan.
De kapitaalcontroles op Cyprus zijn een kleine terugslag, maar de privatiseringen in Zuid Europa gaat in sneltreinvaart verder. Het streven naar 'marktconforme' prijzen zal er voor de gewone Europeaan toe leiden dat de prijzen van levensmiddelen, water en energie de komende jaren nog veel duurder zullen worden (en de winsten van de multinationals en banken verder zullen toenemen). Ondanks de euro-ideologie doen veel EU-landen echter nog steeds precies wat ze zelf willen, waardoor de grote uitbuiting van de massa langer duurt dan gepland.
Leugens over vrijhandelszone.
De vrijhandelszone tussen de EU en de VS markeert de implementatie van de vierde en laatste fase. Alle berichten over 180.000 extra arbeidsplaatsen die dan in Europa zullen komen zijn pure flauwekul. De IMF heeft het de afgelopen jaren in niet één prognose bij het rechte eind gehad en blijkt zelfs te hebben gelogen door de economische en financiële vooruitzichten doelbewust veel te rooskleurig voor te stellen.
Volgens Stiglitz is er maar één land ter wereld dat zich met succes verzet heeft tegen de wereldwijde uitbuiting door de financiële elite: Botswana. Hoe hebben ze dat gedaan? Stiglitz: 'Ze hebben het IMF simpelweg gezegd uit hun land te verdwijnen.'
Het gaat bij de IMF om de uitbuiting van de massa met het doel om de rijken rijker te maken en de armen armer. Mw. Lagarde geeft leiding aan dit hele proces.
Europa en VS in wurgslang financiële elite.
Eenzelfde escalatie wil men in Europa en Amerika ten koste van alles voorkomen. De crisislanden worden al lang gegijzeld door de schuldeisers van de banken en zijn daardoor eenvoudig af te persen. Dankzij het EU/eurosysteem worden via hen ook de financieel gezondere landen zoals Nederland afgeperst en mee naar de bodem gezogen. Inmiddels ervaart ook u daar de gevolgen van, nu het kabinet keer op keer opnieuw 'moet' besluiten tot nieuwe miljardenbezuinigingen en lastenverhogingen.
Dat komt omdat alle politici, in Amerika en Europa, zich hebben laten verleiden zich tot over hun oren in de schulden te steken, waardoor wij allemaal in de tang van de grote wurgslang van de financiële machtselite zijn terechtgekomen. En het is absoluut zeker dat die slang op zeker moment zal bijten. (1)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
De angstaanjagende voortekenen van het Europabeleid.
Op 20 juni 2013 lazen we in de media dat een Harvard-econoom en historicus zei dat Parijs mogelijk al deze zomer in brand zou staan en dat andere gezaghebbende economen en instanties vrezen voor meer geweld, revoluties, burgeroorlog en zelfs een wereldoorlog.
Europa en VS in wurgslang financiële elite.
Eenzelfde escalatie wil men in Europa en Amerika ten koste van alles voorkomen. De crisislanden worden al lang gegijzeld door de schuldeisers van de banken en zijn daardoor eenvoudig af te persen. Dankzij het EU/eurosysteem worden via hen ook de financieel gezondere landen zoals Nederland afgeperst en mee naar de bodem gezogen. Inmiddels ervaart ook u daar de gevolgen van, nu het kabinet keer op keer opnieuw 'moet' besluiten tot nieuwe miljardenbezuinigingen en lastenverhogingen.
Dat komt omdat alle politici, in Amerika en Europa, zich hebben laten verleiden zich tot over hun oren in de schulden te steken, waardoor wij allemaal in de tang van de grote wurgslang van de financiële machtselite zijn terechtgekomen. En het is absoluut zeker dat die slang op zeker moment zal bijten. (1)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
De angstaanjagende voortekenen van het Europabeleid.
Op 20 juni 2013 lazen we in de media dat een Harvard-econoom en historicus zei dat Parijs mogelijk al deze zomer in brand zou staan en dat andere gezaghebbende economen en instanties vrezen voor meer geweld, revoluties, burgeroorlog en zelfs een wereldoorlog.
De Fransen hebben wat protesten, geweld en revoluties betreft een zekere 'reputatie' hoog te houden.
De zware rellen in Turkije en Brazilië hebben voor onrust gezorgd op de financiële markten. Harvard-historicus en econoom Niall Ferguson, in 2004 door Time één van de 100 invloedrijkste mensen ter wereld genoemd, denkt net als veel anderen dat de protesten van burgers, die steeds heviger moeten bloeden voor het beleid van de politiek om ten koste van de samenleving de banken met honderden miljarden belastinggeld overeind te houden, zich verder zullen verspreiden en dat Parijs mogelijk al deze zomer de volgende brandhaard van geweld zal zijn.
'Parijs in brand'.
In China zijn de communistische partijleiders begonnen de boeken van Alex de Tocqueville te lezen, met name zijn standaardwerk over het einde van de oude elite tijdens de Franse Revolutie. Ferguson acht Frankrijk en Parijs 'extreem vatbaar' voor massale sociale onrust. In een interview met CNBC zei hij dat 'het al deze zomer zover kan komen dat we de stad in vlammen zullen zien.'
Belangrijkste reden: de belabberde economie, die onder het bewind van de socialist Francois Hollande pijlsnel in elkaar is gestort, gekoppeld aan de torenhoge jeugdwerkloosheid. Hierdoor is de algemene stemming in Frankrijk zeer gespannen. Hollande is inmiddels de minst geliefde president ooit. Uit peilingen blijkt dat nog maar 19% van de Fransen opnieuw op hem zou stemmen en slechts 15% op zijn socialistische partij. Als er nu verkiezingen zouden worden gehouden zou oud-president Sarkozy 34 % van de stemmen krijgen, gevolgd door Le Pen (23%) van het rechtse Front National (2).
Ook protesten in Zuid Amerika en Egypte.
Volgens Ferguson blijkt uit de geschiedenis dat Parijs een stad is waar het traditioneel snel tot onrust en massale protesten komt. Daarnaast voorziet hij ook voor steden in Zuid Amerika en voor de Egyptische hoofdstad Caïro grote gevaren. In veel landen kunnen de burgers de fors gestegen prijzen voor basiszaken zoals levensmiddelen en energie niet meer betalen. Ook is er veel woede over de slechte publieke dienstverlening.
In de Braziliaanse metropool Sao Paolo hebben de rijken zich teruggetrokken uit het dagelijkse leven. De stad heeft het hoogste aantal landingsplaatsen voor helicopters op hoge gebouwen. Hiermee ontlopen de rijken niet alleen de files, maar mijden ze ook de almaar bozer wordende bevolking. Veel rijken zijn bang dat de woede van de gewone man zich op een dag tegen hen zal keren.
'Chinese partijleiders lezen boek over Franse Revolutie'.
De Britse econoom vertelde ook over zijn uitgebreide reis naar China. Hij zei verbluft te zijn toen de communistische partijleiders hem vertelden dat ze het boek 'De Oude Staat en de Revolutie' aan het lezen zijn. In dit boek, dat in 1856 werd geschreven door Alexis de Tocqueville, worden de oorzaken van het ontstaan van de Franse Revolutie beschreven. Het partijkader hoopt zich hierdoor beter voor te bereiden op het ontstaan van nieuwe massale protestdemonstraties.
Ferguson gelooft overigens niet dat het tot een revolutie in China zal komen. Het regime heet de politiestaat namelijk zo goed uitgebouwd, dat de bevolking goed onder controle kan worden gehouden.
Onrust, geweld, revolutie, burgeroorlog, wereldoorlog.
Zoals we eerder deze week al schreven zijn de massale sociale onlusten volgens de vermaarde Amerikaanse econoom Joseph Stiglitz doelbewust gepland door het IMF, met als doel de wereldeconomie te hervormen en de wereldwijde politieke, financiële en corporatieve machtselite alle macht en totale controle te geven. (1)
Ferguson en Stiglitz zijn zeker niet de enigen die waarschuwen voor meer geweld. Ook de VN en het Rode Kruis verwachten grote sociale onrust en 'Arabische Lente-achtig geweld' in Europa. De Duitse minister van Financiën Schäuble zei zelfs te vrezen voor een nieuwe revolutie. Eerder dit jaar zei een oud-topambtenaar van de EU dat er een heuse burgeroorlog in Europa kan ontstaan. De voormalige voorzitter van de Eurogroep van Ministers van Financiën, Jean-Claude Juncker, impliceerde bij zijn afscheid begin dit jaar zelfs een mogelijke wereldoorlog in 2014. (zie linken onderaan)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 26 juni 2013 lazen we in de media dat de oorlog tegen drugs in Amerika totaal is mislukt, één op de vier Amerikanen gebruikt drugs en dat het snelle verval van de VS in alle statistieken zichtbaar wordt en dat de beste regio ter wereld om te leven Noord Europa is.
De zware rellen in Turkije en Brazilië hebben voor onrust gezorgd op de financiële markten. Harvard-historicus en econoom Niall Ferguson, in 2004 door Time één van de 100 invloedrijkste mensen ter wereld genoemd, denkt net als veel anderen dat de protesten van burgers, die steeds heviger moeten bloeden voor het beleid van de politiek om ten koste van de samenleving de banken met honderden miljarden belastinggeld overeind te houden, zich verder zullen verspreiden en dat Parijs mogelijk al deze zomer de volgende brandhaard van geweld zal zijn.
'Parijs in brand'.
In China zijn de communistische partijleiders begonnen de boeken van Alex de Tocqueville te lezen, met name zijn standaardwerk over het einde van de oude elite tijdens de Franse Revolutie. Ferguson acht Frankrijk en Parijs 'extreem vatbaar' voor massale sociale onrust. In een interview met CNBC zei hij dat 'het al deze zomer zover kan komen dat we de stad in vlammen zullen zien.'
Belangrijkste reden: de belabberde economie, die onder het bewind van de socialist Francois Hollande pijlsnel in elkaar is gestort, gekoppeld aan de torenhoge jeugdwerkloosheid. Hierdoor is de algemene stemming in Frankrijk zeer gespannen. Hollande is inmiddels de minst geliefde president ooit. Uit peilingen blijkt dat nog maar 19% van de Fransen opnieuw op hem zou stemmen en slechts 15% op zijn socialistische partij. Als er nu verkiezingen zouden worden gehouden zou oud-president Sarkozy 34 % van de stemmen krijgen, gevolgd door Le Pen (23%) van het rechtse Front National (2).
Ook protesten in Zuid Amerika en Egypte.
Volgens Ferguson blijkt uit de geschiedenis dat Parijs een stad is waar het traditioneel snel tot onrust en massale protesten komt. Daarnaast voorziet hij ook voor steden in Zuid Amerika en voor de Egyptische hoofdstad Caïro grote gevaren. In veel landen kunnen de burgers de fors gestegen prijzen voor basiszaken zoals levensmiddelen en energie niet meer betalen. Ook is er veel woede over de slechte publieke dienstverlening.
In de Braziliaanse metropool Sao Paolo hebben de rijken zich teruggetrokken uit het dagelijkse leven. De stad heeft het hoogste aantal landingsplaatsen voor helicopters op hoge gebouwen. Hiermee ontlopen de rijken niet alleen de files, maar mijden ze ook de almaar bozer wordende bevolking. Veel rijken zijn bang dat de woede van de gewone man zich op een dag tegen hen zal keren.
'Chinese partijleiders lezen boek over Franse Revolutie'.
De Britse econoom vertelde ook over zijn uitgebreide reis naar China. Hij zei verbluft te zijn toen de communistische partijleiders hem vertelden dat ze het boek 'De Oude Staat en de Revolutie' aan het lezen zijn. In dit boek, dat in 1856 werd geschreven door Alexis de Tocqueville, worden de oorzaken van het ontstaan van de Franse Revolutie beschreven. Het partijkader hoopt zich hierdoor beter voor te bereiden op het ontstaan van nieuwe massale protestdemonstraties.
Ferguson gelooft overigens niet dat het tot een revolutie in China zal komen. Het regime heet de politiestaat namelijk zo goed uitgebouwd, dat de bevolking goed onder controle kan worden gehouden.
Onrust, geweld, revolutie, burgeroorlog, wereldoorlog.
Zoals we eerder deze week al schreven zijn de massale sociale onlusten volgens de vermaarde Amerikaanse econoom Joseph Stiglitz doelbewust gepland door het IMF, met als doel de wereldeconomie te hervormen en de wereldwijde politieke, financiële en corporatieve machtselite alle macht en totale controle te geven. (1)
Ferguson en Stiglitz zijn zeker niet de enigen die waarschuwen voor meer geweld. Ook de VN en het Rode Kruis verwachten grote sociale onrust en 'Arabische Lente-achtig geweld' in Europa. De Duitse minister van Financiën Schäuble zei zelfs te vrezen voor een nieuwe revolutie. Eerder dit jaar zei een oud-topambtenaar van de EU dat er een heuse burgeroorlog in Europa kan ontstaan. De voormalige voorzitter van de Eurogroep van Ministers van Financiën, Jean-Claude Juncker, impliceerde bij zijn afscheid begin dit jaar zelfs een mogelijke wereldoorlog in 2014. (zie linken onderaan)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 26 juni 2013 lazen we in de media dat de oorlog tegen drugs in Amerika totaal is mislukt, één op de vier Amerikanen gebruikt drugs en dat het snelle verval van de VS in alle statistieken zichtbaar wordt en dat de beste regio ter wereld om te leven Noord Europa is.
Levensgevaarlijk in Oost Europa: Alcohol drinken. Omdat dit vaak illegaal wordt vermengd met het goedkopere ethanol zijn er al grote aantallen doden en zwaargewonden gevallen.
Volgens een onderzoek van Bloomberg gebruikt één op de vier Amerikanen (24,9%) drugs, waarmee het volk op dit gebied het meest verslaafde ter wereld is. De beruchte 'war on drugs' blijkt dus geen enkel effect te hebben gehad. Als ook alcohol, sigaretten en gokken worden meegenomen, dan staat Tsjechië nummer één op de lijst van landen waar de bevolking te kampen heeft met verslavingen en voor de gezondheid schadelijk gedrag. Nederland doet het van de 57 onderzochte landen met een 40e plaats behoorlijk goed.
Bloomberg onderzocht de 57 landen op het gebruik van de meest populaire drugs: amfetamine, cannabis, cocaïne, ecstasy en opioïden (bepaalde pijnstillers). De VS kent het hoogste aantal opioïdegebruikers ter wereld (5,9%). In Tsjechië wordt het meeste cannabis gebruikt (15,2%). Ecstasyland nummer één is Australië (4,2%) en wat cocaïne betreft spannen de Argentijnen de kroon (2,6%). Israël heeft een naar verhouding opvallend hoog aantal amfetaminegebruikers: 5%, gevolgd door El Salvador (3,3%), opnieuw Australië (2,7%), Nieuw Zeeland en de Filippijnen (beide 2,1%).
De Bulgaren roken het meeste sigaretten (2822 per volwassene van 15 jaar en ouder per jaar). De Filippijnen verliezen jaarlijks 1,79% van het BNP aan gokken, het hoogste percentage ter wereld. In Armenië wonen met 18,85 liter per jaar de zwaarste drinkers. Oostbloklanden scoren op dit gebied zonder uitzondering erg hoog, want pal daarachter volgen Oekraïne, Estland, Tsjechië, Litouwen en Rusland.
Top-10.
Als alle verslavingen bij elkaar worden opgeteld en tegen elkaar worden afgewogen dan ziet de top-10 er als volgt uit (met tussen haakjes de totale score):
1. Tsjechië (64,5)
2. Slovenië (58,8)
3. Australië (55,8)
4. Armenië (55,7)
5. Bulgarije (54,0)
6. Spanje (51,4)
7. Bosnië (51,2)
8. Rusland (49,6)
9. Wit-Rusland (49,4)
10. Griekenland (49,2)
Verslaafde Tsjechen.
De Tsjechen vergrijpen zich dus het vaakst aan verdovende middelen. Vorig jaar kampte het land met een golf aan alcoholvergiftigingen, waardoor in korte tijd 19 mensen stierven en 24 blind of in coma in het ziekenhuis belandden. Vooral op de Tsjechische zwarte markt wordt vaak het goedkopere industriële methanol in alcoholische dranken gemengd, wat volgens een arts in de stad Ostrava, de derde stad van het land, in luttele weken tijd zo'n 150 doden veroorzaakte. Ook andere Oostbloklanden zoals Polen en Slowakije kampen met dit probleem (3).
Volgens een onderzoek van Bloomberg gebruikt één op de vier Amerikanen (24,9%) drugs, waarmee het volk op dit gebied het meest verslaafde ter wereld is. De beruchte 'war on drugs' blijkt dus geen enkel effect te hebben gehad. Als ook alcohol, sigaretten en gokken worden meegenomen, dan staat Tsjechië nummer één op de lijst van landen waar de bevolking te kampen heeft met verslavingen en voor de gezondheid schadelijk gedrag. Nederland doet het van de 57 onderzochte landen met een 40e plaats behoorlijk goed.
Bloomberg onderzocht de 57 landen op het gebruik van de meest populaire drugs: amfetamine, cannabis, cocaïne, ecstasy en opioïden (bepaalde pijnstillers). De VS kent het hoogste aantal opioïdegebruikers ter wereld (5,9%). In Tsjechië wordt het meeste cannabis gebruikt (15,2%). Ecstasyland nummer één is Australië (4,2%) en wat cocaïne betreft spannen de Argentijnen de kroon (2,6%). Israël heeft een naar verhouding opvallend hoog aantal amfetaminegebruikers: 5%, gevolgd door El Salvador (3,3%), opnieuw Australië (2,7%), Nieuw Zeeland en de Filippijnen (beide 2,1%).
De Bulgaren roken het meeste sigaretten (2822 per volwassene van 15 jaar en ouder per jaar). De Filippijnen verliezen jaarlijks 1,79% van het BNP aan gokken, het hoogste percentage ter wereld. In Armenië wonen met 18,85 liter per jaar de zwaarste drinkers. Oostbloklanden scoren op dit gebied zonder uitzondering erg hoog, want pal daarachter volgen Oekraïne, Estland, Tsjechië, Litouwen en Rusland.
Top-10.
Als alle verslavingen bij elkaar worden opgeteld en tegen elkaar worden afgewogen dan ziet de top-10 er als volgt uit (met tussen haakjes de totale score):
1. Tsjechië (64,5)
2. Slovenië (58,8)
3. Australië (55,8)
4. Armenië (55,7)
5. Bulgarije (54,0)
6. Spanje (51,4)
7. Bosnië (51,2)
8. Rusland (49,6)
9. Wit-Rusland (49,4)
10. Griekenland (49,2)
Verslaafde Tsjechen.
De Tsjechen vergrijpen zich dus het vaakst aan verdovende middelen. Vorig jaar kampte het land met een golf aan alcoholvergiftigingen, waardoor in korte tijd 19 mensen stierven en 24 blind of in coma in het ziekenhuis belandden. Vooral op de Tsjechische zwarte markt wordt vaak het goedkopere industriële methanol in alcoholische dranken gemengd, wat volgens een arts in de stad Ostrava, de derde stad van het land, in luttele weken tijd zo'n 150 doden veroorzaakte. Ook andere Oostbloklanden zoals Polen en Slowakije kampen met dit probleem (3).
De Tsjechen vergrijpen zich dus het vaakst aan verdovende middelen. Vorig jaar kampte het land met een golf aan alcoholvergiftigingen, waardoor in korte tijd 19 mensen stierven en 24 blind of in coma in het ziekenhuis belandden.
Goede score Nederland
Nederland scoort met een 40e positie en een score van 26,5 behoorlijk goed, zeker gezien de reputatie vanwege het (ooit) liberale drugsbeleid. Vier van de vijf landen met de minste verslavingen bevinden zich in Latijns Amerika:
53. Venezuela (15,4)
54. Guatemala (11,4)
55. Bolivia (11,1)
56. El Salvador (7,9)
57. Zambia (6,2)
Onduidelijk is in hoeverre alle geleverde informatie overeenkomt met de daadwerkelijke situatie. Van Marxistische landen zoals Venezuela en Bolivia is bekend dat zij zich graag veel beter voordoen dan in werkelijkheid het geval is. Bovendien bestaat er in veel landen een enorme zwarte markt voor drugs, waar de autoriteiten vaak nauwelijks zicht op hebben. (1)
In de statistieken ontbreken andere belangrijke factoren die bepalend zijn voor de volksgezondheid, zoals obesitas. De Amerikanen blijken met 30,6% (andere cijfers: 33,9%) het dikste volk ter wereld te zijn, gevolgd door de Mexicanen, Britten, Slovaken en Grieken. Ook in deze lijst aanwezig: Australië (6) en Nieuw Zeeland (7). Hongarije (8), Luxemburg (9) en opnieuw Tsjechië (10) completeren de top-10.
VS in verval.
De Verenigde Staten zijn duidelijk al lang niet meer het land van vrijheid, voorspoed en onbegrensde mogelijkheden. In de algehele verslavingslijst scoort Amerika een behoorlijk zorgwekkende hoge plaats (16), terwijl het land zich onder president Obama voor het eerst niet meer in de top-10 van gelukkigste volken bevindt (14e plaats), en dat terwijl er nergens zóveel antidepressiva worden gebruikt.
Wat gezondheid betreft scoren de Amerikanen steeds slechter; de gemiddelde levensduur is 78,49, waarmee de VS slechts de 51e positie behaalt. Ook de economie gaat hard achteruit (20e plaats); hetzelfde geldt voor de veiligheid (27e) en persoonlijke vrijheden (20e). Ook in deze statistieken scoren de Scandinavische niet-eurolanden zeer hoog.
Noord Europeanen het gelukkigst
Als gekeken wordt naar het geluksgevoel van de mensen, dan kun je het beste in Noord Europa wonen. De Denen voelen zich van alle volken het prettigst, gevolgd door de Finnen, Noren, Zweden en Nederlanders. Costa Rica is het enige Latijns Amerikaanse land in de top-10 (6e plaats), die verder bestaat uit Nieuw Zeeland, Canada, Israël en Australië. (2)
(1) Zero Hedge
(2) The Common Sense Show
(3) CBC
Op 17 juli 2013 lazen we in de media dat migrantenbendes Europese treinreizigers overvallen en plunderen op ‘ongeluklocaties’ en dat een Franse journalist zijn land vergelijkt met de beroemde film 'A Clockwork Orange' en over een overtolerante maatschappij waarin gewelddadig tuig vrij spel heeft.
Goede score Nederland
Nederland scoort met een 40e positie en een score van 26,5 behoorlijk goed, zeker gezien de reputatie vanwege het (ooit) liberale drugsbeleid. Vier van de vijf landen met de minste verslavingen bevinden zich in Latijns Amerika:
53. Venezuela (15,4)
54. Guatemala (11,4)
55. Bolivia (11,1)
56. El Salvador (7,9)
57. Zambia (6,2)
Onduidelijk is in hoeverre alle geleverde informatie overeenkomt met de daadwerkelijke situatie. Van Marxistische landen zoals Venezuela en Bolivia is bekend dat zij zich graag veel beter voordoen dan in werkelijkheid het geval is. Bovendien bestaat er in veel landen een enorme zwarte markt voor drugs, waar de autoriteiten vaak nauwelijks zicht op hebben. (1)
In de statistieken ontbreken andere belangrijke factoren die bepalend zijn voor de volksgezondheid, zoals obesitas. De Amerikanen blijken met 30,6% (andere cijfers: 33,9%) het dikste volk ter wereld te zijn, gevolgd door de Mexicanen, Britten, Slovaken en Grieken. Ook in deze lijst aanwezig: Australië (6) en Nieuw Zeeland (7). Hongarije (8), Luxemburg (9) en opnieuw Tsjechië (10) completeren de top-10.
VS in verval.
De Verenigde Staten zijn duidelijk al lang niet meer het land van vrijheid, voorspoed en onbegrensde mogelijkheden. In de algehele verslavingslijst scoort Amerika een behoorlijk zorgwekkende hoge plaats (16), terwijl het land zich onder president Obama voor het eerst niet meer in de top-10 van gelukkigste volken bevindt (14e plaats), en dat terwijl er nergens zóveel antidepressiva worden gebruikt.
Wat gezondheid betreft scoren de Amerikanen steeds slechter; de gemiddelde levensduur is 78,49, waarmee de VS slechts de 51e positie behaalt. Ook de economie gaat hard achteruit (20e plaats); hetzelfde geldt voor de veiligheid (27e) en persoonlijke vrijheden (20e). Ook in deze statistieken scoren de Scandinavische niet-eurolanden zeer hoog.
Noord Europeanen het gelukkigst
Als gekeken wordt naar het geluksgevoel van de mensen, dan kun je het beste in Noord Europa wonen. De Denen voelen zich van alle volken het prettigst, gevolgd door de Finnen, Noren, Zweden en Nederlanders. Costa Rica is het enige Latijns Amerikaanse land in de top-10 (6e plaats), die verder bestaat uit Nieuw Zeeland, Canada, Israël en Australië. (2)
(1) Zero Hedge
(2) The Common Sense Show
(3) CBC
Op 17 juli 2013 lazen we in de media dat migrantenbendes Europese treinreizigers overvallen en plunderen op ‘ongeluklocaties’ en dat een Franse journalist zijn land vergelijkt met de beroemde film 'A Clockwork Orange' en over een overtolerante maatschappij waarin gewelddadig tuig vrij spel heeft.
Een bende van hoofdzakelijk allochtone jongeren plunderde de bezittingen van de reizigers die op 12 juli bij het treinongeluk in het Franse Brétigny waren betrokken.
Treinreizigers in Frankrijk, Duitsland en Zwitserland hebben in toenemende mate last van jeugdige migrantenbendes die op klaarlichte dag treinen en treinreizigers overvallen. Net als in Nederland wordt dit nieuws zoveel mogelijk doodgezwegen door de politiek en media, om de toch al grote onvrede over het mislukte immigratie- en integratiebeleid onder de autochtone bevolking niet nog verder aan te wakkeren.
Op 12 juli botste een Franse intercity met 140 kilometer per uur tegen een perron van het station Brétigny-sur-Orge, zo'n 40 kilometer ten zuiden van Parijs. Al snel waren er 300 brandweermannen en 20 noodartsenteams ter plekke om de slachtoffers te helpen. Plotseling dook er een groep van circa 50 voornamelijk gekleurde jongeren op. Eerst dacht men dat zij wilden helpen, maar tot verbijstering van de hulpverleners begonnen ze de tassen en bezittingen -zoals smartphones en portemonnees- van de verongelukte reizigers te roven.
Toen de politie en brandweer de lijkenpikkers probeerden tegen te houden, werden ze met stenen bekogeld. Uiteindelijk moest de Mobiele Eenheid eraan te pas komen om de plunderaars te verjagen. Een woordvoerder van de politie noemde hun gedrag 'ongehoord' en 'monsterlijk'. Zelfs de plaatselijke socialistische afgevaardigde noemde de plunderende jongeren 'duistere, onmenselijke Kretins (gestoorden)'.
Treinreizigers in Frankrijk, Duitsland en Zwitserland hebben in toenemende mate last van jeugdige migrantenbendes die op klaarlichte dag treinen en treinreizigers overvallen. Net als in Nederland wordt dit nieuws zoveel mogelijk doodgezwegen door de politiek en media, om de toch al grote onvrede over het mislukte immigratie- en integratiebeleid onder de autochtone bevolking niet nog verder aan te wakkeren.
Op 12 juli botste een Franse intercity met 140 kilometer per uur tegen een perron van het station Brétigny-sur-Orge, zo'n 40 kilometer ten zuiden van Parijs. Al snel waren er 300 brandweermannen en 20 noodartsenteams ter plekke om de slachtoffers te helpen. Plotseling dook er een groep van circa 50 voornamelijk gekleurde jongeren op. Eerst dacht men dat zij wilden helpen, maar tot verbijstering van de hulpverleners begonnen ze de tassen en bezittingen -zoals smartphones en portemonnees- van de verongelukte reizigers te roven.
Toen de politie en brandweer de lijkenpikkers probeerden tegen te houden, werden ze met stenen bekogeld. Uiteindelijk moest de Mobiele Eenheid eraan te pas komen om de plunderaars te verjagen. Een woordvoerder van de politie noemde hun gedrag 'ongehoord' en 'monsterlijk'. Zelfs de plaatselijke socialistische afgevaardigde noemde de plunderende jongeren 'duistere, onmenselijke Kretins (gestoorden)'.
Alle individuele acties van moslimjongeren (zie Grigny hiervoor) hebben hun oorzaak in de minachting voor de Westerse cultuur en moeten dienen om Europa uiteindelijk klaar te stomen voor de politieke en culturele overdracht van een christelijke naar een gewelddadige en moorddadige samenleving, die de islam tenslotte is.
Geen 'geïsoleerd incident', hoe is dat alles mogelijk??
Hoewel de socialistische minister van Verkeer, Frédéric Cuvillier, van een ''geïsoleerd incident' sprak, zijn dit soort schokkende voorvallen beslist geen uitzondering meer. In maart overviel een zwarte bende van 15- tot 17-jarigen in Grigny, niet ver van Brétigny, een trein door aan de noodrem te trekken, waarna de reizigers onder bedreiging van geweld hun geld, smartphones en creditcards moesten afgeven. De rechtbank toonde echter vooral begrip voor de 'sociale nood' van de allochtonen, en liet het bij enkel een waarschuwing?????????
Frankrijk, dat de grootste moslimgemeenschap van de EU herbergt, kampt al vele jaren met migrantenbendes die nauwelijks nog in de hand te houden zijn. In 2001 werd in Toulouse een ammoniumnitraatopslag opgeblazen door vermoedelijk moslims. Door de drukgolf werden auto's van de nabijgelegen snelwegbrug geblazen en bleef er vrijwel niet één ruit in de stad intact. Net als in Brétigny misbruikten de jeugdbendes in Toulouse de ramp om een plundertocht door de stad te houden.
'Frankrijk als 'A Clockwork Orange''.
Enkele weken geleden waren er in Parijs vergelijkbare chaotische taferelen te zien toen de voetbalclub Paris Saint-Germain, die in handen is van een rijke oliesjeik, kampioen van Frankrijk werd. De Franse journalist Laurent Obertone. Recht publiceerde al in het voorjaar een spraakmakend document met daarin vele honderden, vaak nog veel ergere voorvallen van migrantengeweld in Frankrijk. Hij vergeleek de huidige situatie in het land zelfs met Stanley Kubricks beroemde film 'A Clockwork Orange' (1971), die een destijds nog toekomstige overtolerante maatschappij toont waarin gewelddadig tuig zo goed als vrij spel heeft. (1)
Geen 'geïsoleerd incident', hoe is dat alles mogelijk??
Hoewel de socialistische minister van Verkeer, Frédéric Cuvillier, van een ''geïsoleerd incident' sprak, zijn dit soort schokkende voorvallen beslist geen uitzondering meer. In maart overviel een zwarte bende van 15- tot 17-jarigen in Grigny, niet ver van Brétigny, een trein door aan de noodrem te trekken, waarna de reizigers onder bedreiging van geweld hun geld, smartphones en creditcards moesten afgeven. De rechtbank toonde echter vooral begrip voor de 'sociale nood' van de allochtonen, en liet het bij enkel een waarschuwing?????????
Frankrijk, dat de grootste moslimgemeenschap van de EU herbergt, kampt al vele jaren met migrantenbendes die nauwelijks nog in de hand te houden zijn. In 2001 werd in Toulouse een ammoniumnitraatopslag opgeblazen door vermoedelijk moslims. Door de drukgolf werden auto's van de nabijgelegen snelwegbrug geblazen en bleef er vrijwel niet één ruit in de stad intact. Net als in Brétigny misbruikten de jeugdbendes in Toulouse de ramp om een plundertocht door de stad te houden.
'Frankrijk als 'A Clockwork Orange''.
Enkele weken geleden waren er in Parijs vergelijkbare chaotische taferelen te zien toen de voetbalclub Paris Saint-Germain, die in handen is van een rijke oliesjeik, kampioen van Frankrijk werd. De Franse journalist Laurent Obertone. Recht publiceerde al in het voorjaar een spraakmakend document met daarin vele honderden, vaak nog veel ergere voorvallen van migrantengeweld in Frankrijk. Hij vergeleek de huidige situatie in het land zelfs met Stanley Kubricks beroemde film 'A Clockwork Orange' (1971), die een destijds nog toekomstige overtolerante maatschappij toont waarin gewelddadig tuig zo goed als vrij spel heeft. (1)
De Franse journalist Laurent Obertone vergeleek de huidige situatie in zijn land met Stanley Kubricks beroemde film 'A Clockwork Orange' (1971), die een destijds nog toekomstige overtolerante maatschappij toont waarin gewelddadig tuig ( nu moslimjongeren) zo goed als vrij spel heeft.
Treinreizigers steeds vaker overvallen en beroofd
Ook Duitsland en zelfs Zwitserland ontkomen niet aan de gevolgen van het jarenlange immigratiebeleid in Europa. Zo is de eurocity tussen Zürich en München dankzij de open grenzen één van de gevaarlijkste spoorlijnen van Europa geworden. Steeds vaker worden de passagiers door Roemeense en Albanese bendes overvallen, bestolen en beroofd. (2)
Net als eerder dit jaar Stockholm heeft de Noord-Duitse stad Hamburg -in de 'multiculturele' wijk Altona- enkele dagen geleden te maken gehad met massale rellen, waarbij auto's in brand werden gestoken en de politie met stenen werd bekogeld. De reguliere media vermijden net als in Nederland te melden dat het ook hier voornamelijk om allochtonen uit Arabische- en moslimlanden gaat. (3)
De reden dat in heel de EU de problemen met migranten nog steeds niet worden aangepakt en vrijwel worden doodgezwegen is de blijvende weigering van de gevestigde orde te erkennen dat deze problemen voortkomen uit een totaal verschillende culturele-religieuze achtergrond die onverenigbaar is met de Westerse samenleving.
(1) KOPP
(2) KOPP
(3) Bild / Bild
Op 24 julu 2013 lazen we in de media dat de welvaart van de Nederlandse huishoudens in 1 jaar met € 240 miljard is gedaald en dat sinds de invoering van de euro Den Haag (regering en parlement) in Nederland extreem liberaal beleid voert, maar in Europees verband juist extreem socialistisch is.
Treinreizigers steeds vaker overvallen en beroofd
Ook Duitsland en zelfs Zwitserland ontkomen niet aan de gevolgen van het jarenlange immigratiebeleid in Europa. Zo is de eurocity tussen Zürich en München dankzij de open grenzen één van de gevaarlijkste spoorlijnen van Europa geworden. Steeds vaker worden de passagiers door Roemeense en Albanese bendes overvallen, bestolen en beroofd. (2)
Net als eerder dit jaar Stockholm heeft de Noord-Duitse stad Hamburg -in de 'multiculturele' wijk Altona- enkele dagen geleden te maken gehad met massale rellen, waarbij auto's in brand werden gestoken en de politie met stenen werd bekogeld. De reguliere media vermijden net als in Nederland te melden dat het ook hier voornamelijk om allochtonen uit Arabische- en moslimlanden gaat. (3)
De reden dat in heel de EU de problemen met migranten nog steeds niet worden aangepakt en vrijwel worden doodgezwegen is de blijvende weigering van de gevestigde orde te erkennen dat deze problemen voortkomen uit een totaal verschillende culturele-religieuze achtergrond die onverenigbaar is met de Westerse samenleving.
(1) KOPP
(2) KOPP
(3) Bild / Bild
Op 24 julu 2013 lazen we in de media dat de welvaart van de Nederlandse huishoudens in 1 jaar met € 240 miljard is gedaald en dat sinds de invoering van de euro Den Haag (regering en parlement) in Nederland extreem liberaal beleid voert, maar in Europees verband juist extreem socialistisch is.
De Nederlandse voedselbanken krijgen steeds meer 'klanten'. In geen enkel ander land moesten de lagere inkomens percentueel zóveel inleveren.
Uit statistieken van Credit Suisse blijkt dat de welvaart van de Nederlandse huishoudens tussen 2011 en 2012 met bijna € 240 miljard is gedaald, waarmee Nederland op het lijstje van 27 rijkste Westerse landen slechts op de 17e plek staat - ver achter crisisland Italië (plaats 4) en schuldenland België (5). Ook blijkt dat in vergelijking met alle andere landen de lasten tussen 2000 en 2012 in Nederland extreem ongelijk verdeeld werden en de armen veel armer werden, terwijl de rijken juist rijker werden.
Met een gemiddeld vermogen van $ 61.880 staat Nederland bij lange na niet meer in de wereldtop. De Australiërs voeren met $ 193.653 de ranglijst aan, gevolgd door de Luxemburgers ($ 153.967) en de Japanners ($ 141.410). Opvallend: Japan heeft tegelijkertijd verhoudingsgewijs de hoogste schuldenlast van de hele Westerse wereld.
Ook de 4e plek van crisisland Italië ($ 123.710) is opmerkelijk, zeker als bedacht wordt dat de Italiaanse huishoudens vorig jaar $ 2,078 biljoen kwijtraakten. Het blijkt dat het land dus meer dan voldoende geld heeft om zijn eigen financiële problemen op te lossen. Hetzelfde geldt voor de Belgen, die een zeer problematische staatsschuld hebben, maar met $ 119,937 (5e plaats) meer dan voldoende hun eigen boontjes kunnen doppen.
Wrange cijfers voor Duitsers en Nederlanders.
De euro en de eurozone worden echter vooral door de enorme garantiestellingen van Duitsland en Nederland overeind gehouden. Des te wranger is de slechts 23e positie van de Duitse bevolking, met een gemiddeld vermogen van slechts $ 42.222. De Duitsers werden bovendien $ 1,936 biljoen armer. Alleen de Italianen en Fransen ($ 2,244 biljoen) raakten nog meer welvaart kwijt.
Zelfs crisisland Spanje staat met een 20e plek hoger dan Duitsland ($ 53.292), en dat ondanks het feit dat de Spaanse huishoudens $ 873 miljard armer werden. Toch werden er al tientallen miljarden Europese belastingeuro's in het Spaanse bankensysteem gepompt.
Eveneens opvallend is dat de VS ($ 38.786) helemaal onderaan het lijstje met 27 rijkste landen staat. Toch nam nergens ter wereld de rijkdom van de huishoudens met zo'n enorm bedrag toe: $ 1,324 biljoen, en dat ondanks de ook in Amerika aanhoudende crisis.
Nederlanders in 1 jaar € 240 miljard armer.
In Nederland zien we juist een omgekeerde trend. Wij burgers verloren in één jaar bijna € 240 miljard van onze welvaart, een daling van 12,4% en per volwassene 12,9%. Uit de statistieken van Credit Suisse blijkt tevens dat in geen enkel ander land waar hier cijfers over bekend zijn het aandeel van de lage inkomens in de welvaart zo sterk afnam als in Nederland. De onderste 10% verloor maar liefst -4,5% en de onderste 40% nog steeds -1,8%, waarmee Nederland het enige land is waar zo'n groot deel van de bevolking armer werd.
De top 20% in Nederland bezit 78,5% van onze welvaart, de top 10% 62,7%. Alleen in de VS, Zwitserland, Noorwegen en Indonesië hebben de rijksten naar verhouding nóg meer van de totale welvaart in hun bezit.
Extreem liberaal in Nederland, Extreem socialistisch in Europa.
De conclusie luidt dat er in Nederland sinds de invoering van de euro een extreem liberaal beleid is gevoerd (rijker steeds rijker, armen steeds armer), maar in Europees verband -door de enorme welvaartsoverdracht naar Zuid Europa, wat gezien de statistieken dus helemaal niet nodig is- juist extreem socialistisch.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten / Credit Suisse
Op 4 september 2013 lazen we in de media dat Berlijn publieke viering van kerstmis in grootste moslimwijk verbiedt.
Uit statistieken van Credit Suisse blijkt dat de welvaart van de Nederlandse huishoudens tussen 2011 en 2012 met bijna € 240 miljard is gedaald, waarmee Nederland op het lijstje van 27 rijkste Westerse landen slechts op de 17e plek staat - ver achter crisisland Italië (plaats 4) en schuldenland België (5). Ook blijkt dat in vergelijking met alle andere landen de lasten tussen 2000 en 2012 in Nederland extreem ongelijk verdeeld werden en de armen veel armer werden, terwijl de rijken juist rijker werden.
Met een gemiddeld vermogen van $ 61.880 staat Nederland bij lange na niet meer in de wereldtop. De Australiërs voeren met $ 193.653 de ranglijst aan, gevolgd door de Luxemburgers ($ 153.967) en de Japanners ($ 141.410). Opvallend: Japan heeft tegelijkertijd verhoudingsgewijs de hoogste schuldenlast van de hele Westerse wereld.
Ook de 4e plek van crisisland Italië ($ 123.710) is opmerkelijk, zeker als bedacht wordt dat de Italiaanse huishoudens vorig jaar $ 2,078 biljoen kwijtraakten. Het blijkt dat het land dus meer dan voldoende geld heeft om zijn eigen financiële problemen op te lossen. Hetzelfde geldt voor de Belgen, die een zeer problematische staatsschuld hebben, maar met $ 119,937 (5e plaats) meer dan voldoende hun eigen boontjes kunnen doppen.
Wrange cijfers voor Duitsers en Nederlanders.
De euro en de eurozone worden echter vooral door de enorme garantiestellingen van Duitsland en Nederland overeind gehouden. Des te wranger is de slechts 23e positie van de Duitse bevolking, met een gemiddeld vermogen van slechts $ 42.222. De Duitsers werden bovendien $ 1,936 biljoen armer. Alleen de Italianen en Fransen ($ 2,244 biljoen) raakten nog meer welvaart kwijt.
Zelfs crisisland Spanje staat met een 20e plek hoger dan Duitsland ($ 53.292), en dat ondanks het feit dat de Spaanse huishoudens $ 873 miljard armer werden. Toch werden er al tientallen miljarden Europese belastingeuro's in het Spaanse bankensysteem gepompt.
Eveneens opvallend is dat de VS ($ 38.786) helemaal onderaan het lijstje met 27 rijkste landen staat. Toch nam nergens ter wereld de rijkdom van de huishoudens met zo'n enorm bedrag toe: $ 1,324 biljoen, en dat ondanks de ook in Amerika aanhoudende crisis.
Nederlanders in 1 jaar € 240 miljard armer.
In Nederland zien we juist een omgekeerde trend. Wij burgers verloren in één jaar bijna € 240 miljard van onze welvaart, een daling van 12,4% en per volwassene 12,9%. Uit de statistieken van Credit Suisse blijkt tevens dat in geen enkel ander land waar hier cijfers over bekend zijn het aandeel van de lage inkomens in de welvaart zo sterk afnam als in Nederland. De onderste 10% verloor maar liefst -4,5% en de onderste 40% nog steeds -1,8%, waarmee Nederland het enige land is waar zo'n groot deel van de bevolking armer werd.
De top 20% in Nederland bezit 78,5% van onze welvaart, de top 10% 62,7%. Alleen in de VS, Zwitserland, Noorwegen en Indonesië hebben de rijksten naar verhouding nóg meer van de totale welvaart in hun bezit.
Extreem liberaal in Nederland, Extreem socialistisch in Europa.
De conclusie luidt dat er in Nederland sinds de invoering van de euro een extreem liberaal beleid is gevoerd (rijker steeds rijker, armen steeds armer), maar in Europees verband -door de enorme welvaartsoverdracht naar Zuid Europa, wat gezien de statistieken dus helemaal niet nodig is- juist extreem socialistisch.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten / Credit Suisse
Op 4 september 2013 lazen we in de media dat Berlijn publieke viering van kerstmis in grootste moslimwijk verbiedt.
Links: Berliner Zeitung met kop 'Kreuzberg verbiedt Kerstmis'. Rechts: De Khattab moskee in de wijk Kreuzberg.
De autoriteiten in Berlijn hebben besloten om de publieke viering van kerstmis in de bekende Turks-islamitische wijk Kreuzberg te verbieden. Reden: de gevoelens van de aldaar wonende moslims zouden anders worden gekwetst. Eerder besloot ook de Duitse stad Solingen om het openbaar vertonen van christelijke symbolen tijdens Kerstmis in de ban te doen.
Geen openbare kerstvieringen, kerstversieringen en andere aan kerst gerelateerde vertoningen meer voor de Duitsers in de wijk Kreuzberg, waar een kleine 150.000 mensen wonen. Kerstmis mag voortaan alleen nog thuis worden gevierd. Er mag nog maar één kerstboom in het openbaar worden vertoond. Dat heeft een meerderheid van de Groenen (Duitse GroenLinks), die Linke en de Piratenpartij besloten.
De christendemocratische CDU en de socialistische SPD waren tegenstanders van het besluit, maar Peter Beckers, de verantwoordelijke SPD-wethouder, vroeg zich begripvol af 'waarom religieuze feesten in het openbaar moeten worden gevierd.'
Aanleiding tot het verbod waren klachten over de herrie die moslims veroorzaakten tijdens de viering van de islamitische Ramadan in augustus. De districtsautoriteiten besloten daarop alle religieuze feesten, inclusief Kerstmis, 'gelijk' te behandelen en in de ban te doen. Het verbod geldt niet voor niet-religieuze happenings, zoals het 'Bierfest' en het Carnaval.
Kreuzberg staat al jaren bekend als hét Berlijnse centrum van hoofdzakelijk islamitische allochtonen en links-georiënteerden. De criminaliteitscijfers in de wijk reizen dan ook nog steeds de pan uit. (1)
(1) MM News (via Islam versus Europe)
Op 17 september 2013 lazen we in de media dat Prinsjesdag slechts 12% nog vertrouwen in regering Rutte heeft en dat een schamele 9% denkt dat premier Rutte de huidige crisis kan oplossen.
De autoriteiten in Berlijn hebben besloten om de publieke viering van kerstmis in de bekende Turks-islamitische wijk Kreuzberg te verbieden. Reden: de gevoelens van de aldaar wonende moslims zouden anders worden gekwetst. Eerder besloot ook de Duitse stad Solingen om het openbaar vertonen van christelijke symbolen tijdens Kerstmis in de ban te doen.
Geen openbare kerstvieringen, kerstversieringen en andere aan kerst gerelateerde vertoningen meer voor de Duitsers in de wijk Kreuzberg, waar een kleine 150.000 mensen wonen. Kerstmis mag voortaan alleen nog thuis worden gevierd. Er mag nog maar één kerstboom in het openbaar worden vertoond. Dat heeft een meerderheid van de Groenen (Duitse GroenLinks), die Linke en de Piratenpartij besloten.
De christendemocratische CDU en de socialistische SPD waren tegenstanders van het besluit, maar Peter Beckers, de verantwoordelijke SPD-wethouder, vroeg zich begripvol af 'waarom religieuze feesten in het openbaar moeten worden gevierd.'
Aanleiding tot het verbod waren klachten over de herrie die moslims veroorzaakten tijdens de viering van de islamitische Ramadan in augustus. De districtsautoriteiten besloten daarop alle religieuze feesten, inclusief Kerstmis, 'gelijk' te behandelen en in de ban te doen. Het verbod geldt niet voor niet-religieuze happenings, zoals het 'Bierfest' en het Carnaval.
Kreuzberg staat al jaren bekend als hét Berlijnse centrum van hoofdzakelijk islamitische allochtonen en links-georiënteerden. De criminaliteitscijfers in de wijk reizen dan ook nog steeds de pan uit. (1)
(1) MM News (via Islam versus Europe)
Op 17 september 2013 lazen we in de media dat Prinsjesdag slechts 12% nog vertrouwen in regering Rutte heeft en dat een schamele 9% denkt dat premier Rutte de huidige crisis kan oplossen.
Rutte scoort extreem slechte cijfers, zowel met zijn kabinet als persoonlijk.
Nog voordat de officiële cijfers bekend zijn, is het iedereen duidelijk dat Prinsjesdag 2013 donkere wolken voor bijna alle Nederlanders in het vooruitzicht stelt. De € 6 miljard extra bezuinigingen, die zoals onze lezers bekend is in werkelijkheid 'nodig' zijn om de euro overeind te houden en die eenvoudig zouden kunnen worden ingevuld door enkel de gigantische subsidies op windenergie te schrappen, zullen een zware wissel trekken op de gewone man. Niet voor niets heeft nog maar 12% (Nipo, Ipsos: 14%) van de Nederlanders vertrouwen in de tweede regering van premier Mark Rutte.
Ondanks de bezuinigingen zal het begrotingstekort volgend jaar op 3,3% uitkomen, duidelijk boven de EU-norm. De werkloosheid zal verder stijgen naar 7,5%, volgens andere berekeningen zelfs naar ruim 9,25% (2). Ook zal de koopkracht opnieuw dalen. Deze cijfers zullen verder verslechteren als de aanname dat onze economie uit de recessie klimt en met 0,5% zal groeien, ongegrond blijkt te zijn.
Oppositie kritisch over verhogen belastingen.
De opstelling van de oppositie is van groot belang voor het VVD-PvdA kabinet, dat immers geen meerderheid in de Senaat heeft. CDA en D66 hebben al laten weten niet bepaald blij met de voorgestelde maatregelen te zijn. Vooral de verhoging van de belastingen valt beide partijen zwaar. Ook willen de Christendemocraten en de links-liberalen snellere hervormingen van de arbeidsmarkt en het onderwijs.
PVV tegen bezuinigingen voor Europa en windmolens.
De PVV van Geert Wilders, in de peilingen met 22% virtueel de grootste partij, is tegen de miljardenbezuinigingen, met name om de reeds genoemde redenen: ze worden in werkelijkheid doorgevoerd om de torenhoge schuldenlast van Zuid Europa te kunnen blijven financieren en daarmee de euro overeind te houden. Ook ziet de PVV niets in het in stand houden van de miljardenverslindende subsidies op onrendabele windmolens, die -zo leren de ervaringen in Duitsland- de elektriciteitsprijs de komende jaren fors zullen doen stijgen. (1)
Slechts 9% heeft vertrouwen in Ruttes crisisbeleid.
Ook bij hun eigen achterban doen VVD en PvdA het volkomen verkeerd: 89% van de mensen die nu op de socialisten zouden stemmen, zijn negatief over het gevoerde crisisbeleid. Bij de liberalen is dat 70%. Slechts 17% van de Nederlanders vertrouwt erop dat de regering de crisis kan oplossen. In Europa is dat vertrouwen nog lager: 13%. De geloofwaardigheid van premier Rutte haalt wat dit onderwerp betreft met slechts 9% nog beschamendere cijfers. Ook in algemene zin doet hij het met 16,3% uiterst slecht (3).
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) NU
(3) NU
Ook op 17 september 2013 lazen we in de media dat de miljoenennota aangeeft dat de staatsschuld fors hoger wordt door het 'redden' financiële sector en dat de schuld ruim 90% hoger zal zijn als vóór de crisis verwacht werd en dat het kabinet Rutte toewerkt naar een Europese Schulden- en Transferunie met in 2017 ruim een half biljoen euro schuld.
Nog voordat de officiële cijfers bekend zijn, is het iedereen duidelijk dat Prinsjesdag 2013 donkere wolken voor bijna alle Nederlanders in het vooruitzicht stelt. De € 6 miljard extra bezuinigingen, die zoals onze lezers bekend is in werkelijkheid 'nodig' zijn om de euro overeind te houden en die eenvoudig zouden kunnen worden ingevuld door enkel de gigantische subsidies op windenergie te schrappen, zullen een zware wissel trekken op de gewone man. Niet voor niets heeft nog maar 12% (Nipo, Ipsos: 14%) van de Nederlanders vertrouwen in de tweede regering van premier Mark Rutte.
Ondanks de bezuinigingen zal het begrotingstekort volgend jaar op 3,3% uitkomen, duidelijk boven de EU-norm. De werkloosheid zal verder stijgen naar 7,5%, volgens andere berekeningen zelfs naar ruim 9,25% (2). Ook zal de koopkracht opnieuw dalen. Deze cijfers zullen verder verslechteren als de aanname dat onze economie uit de recessie klimt en met 0,5% zal groeien, ongegrond blijkt te zijn.
Oppositie kritisch over verhogen belastingen.
De opstelling van de oppositie is van groot belang voor het VVD-PvdA kabinet, dat immers geen meerderheid in de Senaat heeft. CDA en D66 hebben al laten weten niet bepaald blij met de voorgestelde maatregelen te zijn. Vooral de verhoging van de belastingen valt beide partijen zwaar. Ook willen de Christendemocraten en de links-liberalen snellere hervormingen van de arbeidsmarkt en het onderwijs.
PVV tegen bezuinigingen voor Europa en windmolens.
De PVV van Geert Wilders, in de peilingen met 22% virtueel de grootste partij, is tegen de miljardenbezuinigingen, met name om de reeds genoemde redenen: ze worden in werkelijkheid doorgevoerd om de torenhoge schuldenlast van Zuid Europa te kunnen blijven financieren en daarmee de euro overeind te houden. Ook ziet de PVV niets in het in stand houden van de miljardenverslindende subsidies op onrendabele windmolens, die -zo leren de ervaringen in Duitsland- de elektriciteitsprijs de komende jaren fors zullen doen stijgen. (1)
Slechts 9% heeft vertrouwen in Ruttes crisisbeleid.
Ook bij hun eigen achterban doen VVD en PvdA het volkomen verkeerd: 89% van de mensen die nu op de socialisten zouden stemmen, zijn negatief over het gevoerde crisisbeleid. Bij de liberalen is dat 70%. Slechts 17% van de Nederlanders vertrouwt erop dat de regering de crisis kan oplossen. In Europa is dat vertrouwen nog lager: 13%. De geloofwaardigheid van premier Rutte haalt wat dit onderwerp betreft met slechts 9% nog beschamendere cijfers. Ook in algemene zin doet hij het met 16,3% uiterst slecht (3).
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) NU
(3) NU
Ook op 17 september 2013 lazen we in de media dat de miljoenennota aangeeft dat de staatsschuld fors hoger wordt door het 'redden' financiële sector en dat de schuld ruim 90% hoger zal zijn als vóór de crisis verwacht werd en dat het kabinet Rutte toewerkt naar een Europese Schulden- en Transferunie met in 2017 ruim een half biljoen euro schuld.
Het is zeker dat Nederland een aantal nog moeilijkere jaren tegemoet gaat.
In de miljoenennota voor 2014 geeft de regering Rutte toe dat de fors gestegen overheidsuitgaven en daardoor enorm toegenomen overheidsschuld voor een belangrijk deel zijn toe te schrijven aan het 'redden' van de financiële sector. Met andere woorden: de bezuinigingen, die volgens de overheid een permanent karakter zullen hebben, zijn wel degelijk een rechtstreeks gevolg van het pompen van miljarden in de banken en het overeind houden van de eurozone.
Schuld ruim 90% hoger dan verwacht.
'Vlak voor de crisis leek Nederland nog af te stevenen op een EMU-schuld van onder de 40% bbp,' blikt de regering bijna weemoedig terug. 'In de miljoenennota 2009 (sept.2008) werd nog de verwachting uitgesproken dat in 2011 sprake zou zijn van de laagste overheidsschuld sinds Napoleon. Deze woorden vormen een schril contrast met de werkelijkheid van vandaag de dag. Immers, voor 2014 wordt naar huidige inzichten een schuld van 76,1% bbp verwacht, dus ruim 30 procentpunt (= 90%) hoger dan verwacht werd voor de crisis.'
'De crisis heeft een grote invloed gehad op de EMU-schuld. Aanvankelijk, in het najaar van 2008, is de schuld vooral gestegen door crisisingrepen in de financiële sector. De totale extra schuldbelasting volgend uit deze ingrepen was toen meer dan 80 miljard euro.'
Vervolgens wordt gezegd dat een groot deel van dit bedrag weer is terugbetaald, zodat de 'schuldcomponent uit hoofde van ingrepen in de financiële sector fors is afgenomen' (pag. 90). Vier pagina's verder wordt echter geconstateerd dat 'de collectieve uitgaven (sinds het begin van de crisis) fors zijn gestegen... De grootste stijging van de uitgaven vond direct na de crisis plaats, als onderdeel van de internationaal gecoördineerde beleidsreactie op de financiële crisis.' Sinds het begin van de crisis heeft ons land er 150 miljard euro schuld bij gekregen.
Zorg en sociale zekerheid grootste kostenposten.
'Vervolgens is het lastig gebleken de uitgaven op een dalend pad te krijgen.' Hieruit komt een opvallende tegenstrijdigheid naar voren: aan de ene kant zijn de uitgaven vooral gestegen omdat de financiële sector en de eurozone overeind moesten worden gehouden. Aan de andere kant worden de hogere uitgaven op het gebied van de zorg (+22%), de AOW, de werkloosheid (beiden opgeteld + 20%) en arbeidsongeschiktheid als boosdoeners genoemd. 'Voor een kleiner deel hangt de uitgavenstijging samen met de verslechterende economie, zoals bijvoorbeeld de oplopende uitgaven voor de werkloosheid.'
Eveneens opmerkelijk is dat de forse uitgavenstijging in de zorg zich vertaald heeft in een enorme toename van het aantal werknemers: van 840.000 in 2008 naar 980.000 in 2014. Nederland zal volgend jaar 'ruim 5 procent meer uitgeven dan vlak voor de crisis, maar is in diezelfde tijd 3 procent armer geworden.'
Financiële positie 'flink verslechterd' door redden banken en eurozone.
Het is bizar dat de vele bezuinigingsrondes van de afgelopen jaren klaarblijkelijk niet hebben kunnen voorkomen dat de uitgaven op juist de terreinen waar het meest op werd bezuinigd -de zorg en de sociale zekerheid- fors zijn gestegen. Hoe is dit mogelijk? Waar is al dat geld dan gebleven?
Op pagina 13 wordt uitgelegd dat 'gebleken is dat de problemen in de financiële sector een groter risico voor de overheidsbegroting vormen als werd aangenomen.' Tevens wordt geconstateerd dat de overheid te weinig instrumenten bezat om deze problemen aan te pakken. Om de financiële stabiliteit in de eurozone te bewaren 'zag de Nederlandse overheid, net als de overheden in vele andere Europese landen, zich genoodzaakt op ongekende schaal te interveniëren in de financiële sector. Dit heeft de financiële positie van veel overheden flink verslechterd.'
Ruim half biljoen schuld in 2017.
Uit de statistieken in de miljoenennota blijkt dat de netto EMU-schuld oploopt van 427,1 miljard in 2012 naar 505,4 miljard in 2017. In dat jaar zal er bijna 9 miljard meer aan de zorg worden uitgegeven dan vorig jaar (totaal 72,9 miljard). De uitgaven voor de sociale zekerheid stijgen in dezelfde periode van 69,9 miljard naar 84,6 miljard per jaar. De totale rijksuitgaven stijgen van 242,3 miljard dit jaar naar 272,1 miljard in 2017.
Europese Schulden- en Transferunie.
Wat de eurozone betreft zet het kabinet in op de in maak zijnde Europese bankenunie, het overdragen van meer financiële bevoegdheden aan Brussel en uiteindelijk ook een gemeenschappelijke deposito-garantstelling (pag.30 + 42-43). Met andere woorden: het kabinet Rutte werkt volledig mee aan de totstandkoming van een Europese Schulden- en Transferunie.
Koopkracht.
Wat betekenen de maatregelen concreet voor onze portemonnee? In het onderstaande overzicht is te zien dat de koopkrachtdaling maximaal 1 3/4 procent zal bedragen. Modale tweeverdieners met kinderen gaan er zelfs iets op vooruit (3/4 procent). AOW'ers (zowel alleenstaand als paren), paren met kinderen op het sociale minimum en 2 x modale alleenverdieners met kinderen gaan er het meest op achteruit.
Op 18 september 2013 lazen we in de media dat Frankrijk de hoge kosten van de werkloosheid op de rest van de EU wil afwentelen en dat Parijs een gemeenschappelijke WW wil bekostigen via een zgn 'begrotingsunie' en dat ook het IMF pleit voor een Europese superstaat.
In de miljoenennota voor 2014 geeft de regering Rutte toe dat de fors gestegen overheidsuitgaven en daardoor enorm toegenomen overheidsschuld voor een belangrijk deel zijn toe te schrijven aan het 'redden' van de financiële sector. Met andere woorden: de bezuinigingen, die volgens de overheid een permanent karakter zullen hebben, zijn wel degelijk een rechtstreeks gevolg van het pompen van miljarden in de banken en het overeind houden van de eurozone.
Schuld ruim 90% hoger dan verwacht.
'Vlak voor de crisis leek Nederland nog af te stevenen op een EMU-schuld van onder de 40% bbp,' blikt de regering bijna weemoedig terug. 'In de miljoenennota 2009 (sept.2008) werd nog de verwachting uitgesproken dat in 2011 sprake zou zijn van de laagste overheidsschuld sinds Napoleon. Deze woorden vormen een schril contrast met de werkelijkheid van vandaag de dag. Immers, voor 2014 wordt naar huidige inzichten een schuld van 76,1% bbp verwacht, dus ruim 30 procentpunt (= 90%) hoger dan verwacht werd voor de crisis.'
'De crisis heeft een grote invloed gehad op de EMU-schuld. Aanvankelijk, in het najaar van 2008, is de schuld vooral gestegen door crisisingrepen in de financiële sector. De totale extra schuldbelasting volgend uit deze ingrepen was toen meer dan 80 miljard euro.'
Vervolgens wordt gezegd dat een groot deel van dit bedrag weer is terugbetaald, zodat de 'schuldcomponent uit hoofde van ingrepen in de financiële sector fors is afgenomen' (pag. 90). Vier pagina's verder wordt echter geconstateerd dat 'de collectieve uitgaven (sinds het begin van de crisis) fors zijn gestegen... De grootste stijging van de uitgaven vond direct na de crisis plaats, als onderdeel van de internationaal gecoördineerde beleidsreactie op de financiële crisis.' Sinds het begin van de crisis heeft ons land er 150 miljard euro schuld bij gekregen.
Zorg en sociale zekerheid grootste kostenposten.
'Vervolgens is het lastig gebleken de uitgaven op een dalend pad te krijgen.' Hieruit komt een opvallende tegenstrijdigheid naar voren: aan de ene kant zijn de uitgaven vooral gestegen omdat de financiële sector en de eurozone overeind moesten worden gehouden. Aan de andere kant worden de hogere uitgaven op het gebied van de zorg (+22%), de AOW, de werkloosheid (beiden opgeteld + 20%) en arbeidsongeschiktheid als boosdoeners genoemd. 'Voor een kleiner deel hangt de uitgavenstijging samen met de verslechterende economie, zoals bijvoorbeeld de oplopende uitgaven voor de werkloosheid.'
Eveneens opmerkelijk is dat de forse uitgavenstijging in de zorg zich vertaald heeft in een enorme toename van het aantal werknemers: van 840.000 in 2008 naar 980.000 in 2014. Nederland zal volgend jaar 'ruim 5 procent meer uitgeven dan vlak voor de crisis, maar is in diezelfde tijd 3 procent armer geworden.'
Financiële positie 'flink verslechterd' door redden banken en eurozone.
Het is bizar dat de vele bezuinigingsrondes van de afgelopen jaren klaarblijkelijk niet hebben kunnen voorkomen dat de uitgaven op juist de terreinen waar het meest op werd bezuinigd -de zorg en de sociale zekerheid- fors zijn gestegen. Hoe is dit mogelijk? Waar is al dat geld dan gebleven?
Op pagina 13 wordt uitgelegd dat 'gebleken is dat de problemen in de financiële sector een groter risico voor de overheidsbegroting vormen als werd aangenomen.' Tevens wordt geconstateerd dat de overheid te weinig instrumenten bezat om deze problemen aan te pakken. Om de financiële stabiliteit in de eurozone te bewaren 'zag de Nederlandse overheid, net als de overheden in vele andere Europese landen, zich genoodzaakt op ongekende schaal te interveniëren in de financiële sector. Dit heeft de financiële positie van veel overheden flink verslechterd.'
Ruim half biljoen schuld in 2017.
Uit de statistieken in de miljoenennota blijkt dat de netto EMU-schuld oploopt van 427,1 miljard in 2012 naar 505,4 miljard in 2017. In dat jaar zal er bijna 9 miljard meer aan de zorg worden uitgegeven dan vorig jaar (totaal 72,9 miljard). De uitgaven voor de sociale zekerheid stijgen in dezelfde periode van 69,9 miljard naar 84,6 miljard per jaar. De totale rijksuitgaven stijgen van 242,3 miljard dit jaar naar 272,1 miljard in 2017.
Europese Schulden- en Transferunie.
Wat de eurozone betreft zet het kabinet in op de in maak zijnde Europese bankenunie, het overdragen van meer financiële bevoegdheden aan Brussel en uiteindelijk ook een gemeenschappelijke deposito-garantstelling (pag.30 + 42-43). Met andere woorden: het kabinet Rutte werkt volledig mee aan de totstandkoming van een Europese Schulden- en Transferunie.
Koopkracht.
Wat betekenen de maatregelen concreet voor onze portemonnee? In het onderstaande overzicht is te zien dat de koopkrachtdaling maximaal 1 3/4 procent zal bedragen. Modale tweeverdieners met kinderen gaan er zelfs iets op vooruit (3/4 procent). AOW'ers (zowel alleenstaand als paren), paren met kinderen op het sociale minimum en 2 x modale alleenverdieners met kinderen gaan er het meest op achteruit.
Op 18 september 2013 lazen we in de media dat Frankrijk de hoge kosten van de werkloosheid op de rest van de EU wil afwentelen en dat Parijs een gemeenschappelijke WW wil bekostigen via een zgn 'begrotingsunie' en dat ook het IMF pleit voor een Europese superstaat.
Alleen door de oprichting van een Europese Superstaat kan het bankroet van Frankrijk nog enige tijd worden uitgesteld.
Hoge lonen, hoge uitkeringen, royale pensioenvoorzieningen torenhoge belastingen hebben de Franse economie aan de rand van de afgrond gebracht. Bedrijven en goed opgeleide jongeren ontvluchten het land, en de werkloosheid blijft maar stijgen. De extreme kosten die dit met zich meebrengt wil Frankrijk nu op de rest van de EU afwentelen. Dat betekent hoofdzakelijk: op Duitsland en Nederland, want zoals u weet is zo'n beetje heel Zuid Europa er nóg slechter aan toe dan Frankrijk.
De Franse minister van Financiën Pierre Moscovici pleit voor een gemeenschappelijke Europese WW. Al in februari opperde hij dit idee tegen zijn Duitse collega Schäuble. Op een recent Congres ging hij nog een stap verder door te stellen dat de euro een 'asymmetrische constructie' is, en dat er daarom een 'begrotingsunie' moet komen. De Europese WW moet dan via een 'sterke supranationale begroting' worden gefinancierd.
Werkloosheid eurozone blijft stijgen.
Van de binnen- en buitenlandse politici krijgen we nog altijd positieve berichten te horen over het -immer aanstaande- einde van de crisis, maar ondertussen bedraagt de werkloosheid in de eurozone al 12,1 %, en onder jongeren zelfs 24%, een nieuw record. Het aantal mensen dat naar werk zoekt stijgt van 19,1 miljoen mensen nu naar 20,3 miljoen in 2014. Veel landen hebben steeds grotere moeite het snel stijgende aantal werkloosheidsuitkeringen te betalen.
Belastingverhogingen voor 'supranationale begroting'.
Om Moskovoci's 'sterke supranationale begroting' in de eurozone te financieren, wordt duidelijk aan een bundeling van de verschillende geldbronnen gedacht, die volgens goede Franse traditie met belastingverhogingen opgebracht zullen worden. Te denken valt aan een verdere verhoging van de BTW, de inkomstenbelasting, financiële transactiebelasting, een Europese Co2-belasting en extra sociale lasten.
De minister wil tevens een Europese minister van Financiën. Dat moet de voorzitter van de Eurogroep worden. Op dit moment is dat 'onze' minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem.
Ook IMF wil Europese superstaat.
IMF-chef Christine Lagarde staat achter de nauwelijks verhulde Franse oproep om verder te bouwen aan een Europese superstaat, die grotendeels vanuit Brussel zal worden geregeerd. Het IMF dringt aan op het 'voltooien van de integratie' in Europa, want anders is de enorme schuldenlast niet meer op te brengen.
Een gemeenschappelijke WW stelt landen zoals Frankrijk in staat om hoge uitkeringen aan hun steeds groter wordende werklozen te betalen. De kosten hiervan worden opgebracht door de landen met een lagere werkloosheid, zoals Duitsland en Nederland.
Schulden- en Transferunie komt eraan.
Concreet betekent dit een volgende stap naar een volledige Schulden- en Transferunie, waarin het Nederlandse volk jaarlijks miljarden zal moeten blijven overmaken naar Brussel, om de veel te royale sociale zekerheid in Zuid Europa te kunnen blijven betalen.
Zoals ook in de miljoenennota impliciet wordt toegegeven, zal dit permanent ten koste van onze eigen welvaart gaan. De regering Rutte werkt hier moedwillig aan mee door in te zetten op een Europese bankenunie en een gemeenschappelijke depositogarantie, wat eveneens belangrijke peilers van de komende 'Verenigde Staten van Europa' zijn (ook al zal de EU waarschijnlijk niet letterlijk zo worden genoemd).
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 29 september 2013 lazen we in de media dat de democratie in Europa sterft en dat 90% van alle wetten uit Brussel komen en dat oud-president van Duitsland Roman Herzog zegt dat de EU het volk berooft en onze (Duitse) vertegenwoordigers hun macht ontzegt.
Hoge lonen, hoge uitkeringen, royale pensioenvoorzieningen torenhoge belastingen hebben de Franse economie aan de rand van de afgrond gebracht. Bedrijven en goed opgeleide jongeren ontvluchten het land, en de werkloosheid blijft maar stijgen. De extreme kosten die dit met zich meebrengt wil Frankrijk nu op de rest van de EU afwentelen. Dat betekent hoofdzakelijk: op Duitsland en Nederland, want zoals u weet is zo'n beetje heel Zuid Europa er nóg slechter aan toe dan Frankrijk.
De Franse minister van Financiën Pierre Moscovici pleit voor een gemeenschappelijke Europese WW. Al in februari opperde hij dit idee tegen zijn Duitse collega Schäuble. Op een recent Congres ging hij nog een stap verder door te stellen dat de euro een 'asymmetrische constructie' is, en dat er daarom een 'begrotingsunie' moet komen. De Europese WW moet dan via een 'sterke supranationale begroting' worden gefinancierd.
Werkloosheid eurozone blijft stijgen.
Van de binnen- en buitenlandse politici krijgen we nog altijd positieve berichten te horen over het -immer aanstaande- einde van de crisis, maar ondertussen bedraagt de werkloosheid in de eurozone al 12,1 %, en onder jongeren zelfs 24%, een nieuw record. Het aantal mensen dat naar werk zoekt stijgt van 19,1 miljoen mensen nu naar 20,3 miljoen in 2014. Veel landen hebben steeds grotere moeite het snel stijgende aantal werkloosheidsuitkeringen te betalen.
Belastingverhogingen voor 'supranationale begroting'.
Om Moskovoci's 'sterke supranationale begroting' in de eurozone te financieren, wordt duidelijk aan een bundeling van de verschillende geldbronnen gedacht, die volgens goede Franse traditie met belastingverhogingen opgebracht zullen worden. Te denken valt aan een verdere verhoging van de BTW, de inkomstenbelasting, financiële transactiebelasting, een Europese Co2-belasting en extra sociale lasten.
De minister wil tevens een Europese minister van Financiën. Dat moet de voorzitter van de Eurogroep worden. Op dit moment is dat 'onze' minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem.
Ook IMF wil Europese superstaat.
IMF-chef Christine Lagarde staat achter de nauwelijks verhulde Franse oproep om verder te bouwen aan een Europese superstaat, die grotendeels vanuit Brussel zal worden geregeerd. Het IMF dringt aan op het 'voltooien van de integratie' in Europa, want anders is de enorme schuldenlast niet meer op te brengen.
Een gemeenschappelijke WW stelt landen zoals Frankrijk in staat om hoge uitkeringen aan hun steeds groter wordende werklozen te betalen. De kosten hiervan worden opgebracht door de landen met een lagere werkloosheid, zoals Duitsland en Nederland.
Schulden- en Transferunie komt eraan.
Concreet betekent dit een volgende stap naar een volledige Schulden- en Transferunie, waarin het Nederlandse volk jaarlijks miljarden zal moeten blijven overmaken naar Brussel, om de veel te royale sociale zekerheid in Zuid Europa te kunnen blijven betalen.
Zoals ook in de miljoenennota impliciet wordt toegegeven, zal dit permanent ten koste van onze eigen welvaart gaan. De regering Rutte werkt hier moedwillig aan mee door in te zetten op een Europese bankenunie en een gemeenschappelijke depositogarantie, wat eveneens belangrijke peilers van de komende 'Verenigde Staten van Europa' zijn (ook al zal de EU waarschijnlijk niet letterlijk zo worden genoemd).
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 29 september 2013 lazen we in de media dat de democratie in Europa sterft en dat 90% van alle wetten uit Brussel komen en dat oud-president van Duitsland Roman Herzog zegt dat de EU het volk berooft en onze (Duitse) vertegenwoordigers hun macht ontzegt.
Van Rompuy en Barroso, de twee bekendste, en inmiddels door steeds meer mensen gehate gezichten van de EU-dictatuur.
Stap voor stap, als de bekende spreekwoordelijke kikker die langzaam in een pan water wordt gekookt, sterven de laatste restjes echte democratie in Europa uit. Ja, we mogen nog op verschillende nationale politieke partijen stemmen, maar omdat 90% van alle wetten uit Brussel komt maakt dat nauwelijks nog iets uit. Feit is dat we anno 2013 niet langer baas zijn over ons eigen land, ons eigen geld en onze eigen toekomst, en bijna alle macht -met doelbewuste medewerking van bijna al 'onze' politici- aan de EU is overgegeven. De komende jaren dreigt dat nieuwe totalitaire systeem definitief te worden beklonken door de oprichting van een Verenigde Staten van Europa.
Van de 23.167 wetten en verordeningen waartoe het Duitse parlement tussen 1998 en 2004 besloot, kwamen er bijna 19.000 uit Brussel. Deze 84% is in de jaren erna doorgestegen naar ruim 90%. De door de EU opgedrongen sluipende ondermijning, uitholling en machtsberoving van de nationale parlementen, die de legitieme vertegenwoordigers van de Europese burgers zijn, is daarmee een ontluisterend feit.
Zoals bekend bestaat de hele EU-top uit ongekozen officials en lijkt de opzet van Brussel als twee druppels water op de oude Sovjet Unie, waar de mensen ook enkel op papier een stem hadden, maar in werkelijkheid helemaal niets in te brengen hadden.
Nationale politici werken mee met ont-democratisering.
Waarom zouden onze politici instemmen met de ontdemocratisering van onze samenleving? Simpel: dan hoeven zij niet langer zelf verantwoording af te leggen voor hun keuzes, maar kunnen zij de 'hogere macht' in Brussel aandragen als reden dat bepaalde zeer impopulaire besluiten -denk aan de miljardenbezuinigingen die noodzakelijk zijn om de euro en de Europese schuldenunie overeind te houden- 'nu eenmaal moeten worden doorgevoerd'.
Bovendien blijkt uit onderzoeken dat de meeste nationale volksvertegenwoordigers geen flauw benul hebben waar zij de afgelopen jaren eigenlijk mee hebben ingestemd. De beruchte 'kleine lettertjes' van het ESM-verdrag, waarin de landen hun financiële zeggenschap feitelijk uit handen gaven en Brussel een blanco cheque uitschreven, werden door vrijwel niemand gelezen - zeker niet in Nederland, dat samen met Duitsland door Brussel tot het grootste 'gever'land werd uitverkoren.
Oud-president Duitsland: EU berooft ons van onze macht.
Ooit vertegenwoordigden de politieke partijen in het parlement de verschillende belangengroeperingen van het volk. Nu zijn het niets anders dan lokale uitvoeringsorganen van een globalistische elite geworden, een elite die door niemand kan worden weggestemd en die door niemand wordt gecontroleerd. Oud-president van Duitsland Roman Herzog schreef in een ingezonden artikel met de kop 'Europa berooft ons en onze vertegenwoordigers van hun macht', dat de 'institutionele structuren van de EU op zorgwekkende wijze lijden aan een gebrek aan democratie en een feitelijk opheffing van de scheiding van de macht.'
Stap voor stap, als de bekende spreekwoordelijke kikker die langzaam in een pan water wordt gekookt, sterven de laatste restjes echte democratie in Europa uit. Ja, we mogen nog op verschillende nationale politieke partijen stemmen, maar omdat 90% van alle wetten uit Brussel komt maakt dat nauwelijks nog iets uit. Feit is dat we anno 2013 niet langer baas zijn over ons eigen land, ons eigen geld en onze eigen toekomst, en bijna alle macht -met doelbewuste medewerking van bijna al 'onze' politici- aan de EU is overgegeven. De komende jaren dreigt dat nieuwe totalitaire systeem definitief te worden beklonken door de oprichting van een Verenigde Staten van Europa.
Van de 23.167 wetten en verordeningen waartoe het Duitse parlement tussen 1998 en 2004 besloot, kwamen er bijna 19.000 uit Brussel. Deze 84% is in de jaren erna doorgestegen naar ruim 90%. De door de EU opgedrongen sluipende ondermijning, uitholling en machtsberoving van de nationale parlementen, die de legitieme vertegenwoordigers van de Europese burgers zijn, is daarmee een ontluisterend feit.
Zoals bekend bestaat de hele EU-top uit ongekozen officials en lijkt de opzet van Brussel als twee druppels water op de oude Sovjet Unie, waar de mensen ook enkel op papier een stem hadden, maar in werkelijkheid helemaal niets in te brengen hadden.
Nationale politici werken mee met ont-democratisering.
Waarom zouden onze politici instemmen met de ontdemocratisering van onze samenleving? Simpel: dan hoeven zij niet langer zelf verantwoording af te leggen voor hun keuzes, maar kunnen zij de 'hogere macht' in Brussel aandragen als reden dat bepaalde zeer impopulaire besluiten -denk aan de miljardenbezuinigingen die noodzakelijk zijn om de euro en de Europese schuldenunie overeind te houden- 'nu eenmaal moeten worden doorgevoerd'.
Bovendien blijkt uit onderzoeken dat de meeste nationale volksvertegenwoordigers geen flauw benul hebben waar zij de afgelopen jaren eigenlijk mee hebben ingestemd. De beruchte 'kleine lettertjes' van het ESM-verdrag, waarin de landen hun financiële zeggenschap feitelijk uit handen gaven en Brussel een blanco cheque uitschreven, werden door vrijwel niemand gelezen - zeker niet in Nederland, dat samen met Duitsland door Brussel tot het grootste 'gever'land werd uitverkoren.
Oud-president Duitsland: EU berooft ons van onze macht.
Ooit vertegenwoordigden de politieke partijen in het parlement de verschillende belangengroeperingen van het volk. Nu zijn het niets anders dan lokale uitvoeringsorganen van een globalistische elite geworden, een elite die door niemand kan worden weggestemd en die door niemand wordt gecontroleerd. Oud-president van Duitsland Roman Herzog schreef in een ingezonden artikel met de kop 'Europa berooft ons en onze vertegenwoordigers van hun macht', dat de 'institutionele structuren van de EU op zorgwekkende wijze lijden aan een gebrek aan democratie en een feitelijk opheffing van de scheiding van de macht.'
Oud-president van Duitsland
Roman Herzog schreef in een ingezonden artikel met de kop 'Europa berooft ons
en onze vertegenwoordigers van hun macht', dat de 'institutionele structuren
van de EU op zorgwekkende wijze lijden aan een gebrek aan democratie en een
feitelijk opheffing van de scheiding van de macht.'
VVD, PvdA, CDA en D66 Brusselse symboolpartijen.
Het toenemende wantrouwen van de politiek door de gewone man heeft een duidelijke oorzaak: bijna alle politieke partijen voeren geen eigen koers meer, maar zijn vrijwel geheel afgestemd op wat de EU wil. Voor Nederland maakt het dan ook niets meer uit of u VVD, PvdA, CDA of D66 stemt - als zij eenmaal in een kabinet zitten, voeren al deze symboolpartijen de Brusselse agenda uit, ongeacht wat zij in hun partijprogramma's schrijven. En dan nog vinden ze het vreemd dat in veel landen steeds meer mensen op radicale anti-EU partijen stemmen, of deze nu tot 'links' of 'rechts' worden gerekend.
Streven naar 'consensus' bedrieglijk.
De gevestigde orde in onze media en politiek spelen ondertussen handig in op de tijdgeest, het begrijpelijke -maar bedrieglijke- streven naar 'consensus'. De Britse parlementariër en journalist Daniel Hannan legde treffend de vinger op de zere plek van dit denken:
'U zou nu misschien kunnen denken dat het eigenlijk wel goed is, want consensus is beter dan onenigheid. En het is helemaal in orde als alle politici het eindelijk over iets eens zijn. Maar opgepast: het idee, dat het gekibbel tussen de partijen slecht voor het land is, is sinds de dagen van Napoleon het argument van vergelijkbare dictaturen.'
Parlementen gedegradeerd tot poppen aan een touwtje.
Dictaturen slaan altijd toe zodra het slecht gaat met het volk. De wereldwijde schuldencrisis is voor het autoritaire Brussel dan ook een uitgelezen -en volgens sommigen zelfs doelbewust gecreëerde- kans om zoveel mogelijk macht naar zich toe te trekken. Samen met de even ondemocratische machtskliek van het IMF en de ECB heeft de EU op deze wijze met succes de democratie in Europa om zeep geholpen.
Onze parlementen zijn net als de meeste politieke partijen gedegradeerd tot poppen aan het Brusselse touwtje, en voeren een toneelspel op waarmee het volk de schijn wordt voorgehouden dat we nog steeds in een democratie leven en nog altijd over enige zelfbeschikkingsrecht beschikken.
Dictaturen eindigen altijd in geweld.
De geschiedenis leert ons echter dat alle dictaturen vroeg of laat eindigen in een orgie van meestal bloederig geweld. In Griekenland zien we hoe het uiteindelijk ook in de rest van Europa zal gaan, zodra het redden van de banken en de euro de dood van de democratie en het -ook door koning Willem Alexander aangekondigde- einde van de verzorgingsstaat betekent. De onvermijdelijke instorting van de machtswellustige EU zal helaas vele verliezers kennen, en maar heel weinig winnaars.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 30 september 2013 lazen we in de media dat het Zwitserse leger nu reeds oefent op het uiteenvallen van Frankrijk door de financiële crisis en dat het land serieus rekening houdt met het instorten van de eurozone en dat er een vluchtelingenstroom op gang komt.
VVD, PvdA, CDA en D66 Brusselse symboolpartijen.
Het toenemende wantrouwen van de politiek door de gewone man heeft een duidelijke oorzaak: bijna alle politieke partijen voeren geen eigen koers meer, maar zijn vrijwel geheel afgestemd op wat de EU wil. Voor Nederland maakt het dan ook niets meer uit of u VVD, PvdA, CDA of D66 stemt - als zij eenmaal in een kabinet zitten, voeren al deze symboolpartijen de Brusselse agenda uit, ongeacht wat zij in hun partijprogramma's schrijven. En dan nog vinden ze het vreemd dat in veel landen steeds meer mensen op radicale anti-EU partijen stemmen, of deze nu tot 'links' of 'rechts' worden gerekend.
Streven naar 'consensus' bedrieglijk.
De gevestigde orde in onze media en politiek spelen ondertussen handig in op de tijdgeest, het begrijpelijke -maar bedrieglijke- streven naar 'consensus'. De Britse parlementariër en journalist Daniel Hannan legde treffend de vinger op de zere plek van dit denken:
'U zou nu misschien kunnen denken dat het eigenlijk wel goed is, want consensus is beter dan onenigheid. En het is helemaal in orde als alle politici het eindelijk over iets eens zijn. Maar opgepast: het idee, dat het gekibbel tussen de partijen slecht voor het land is, is sinds de dagen van Napoleon het argument van vergelijkbare dictaturen.'
Parlementen gedegradeerd tot poppen aan een touwtje.
Dictaturen slaan altijd toe zodra het slecht gaat met het volk. De wereldwijde schuldencrisis is voor het autoritaire Brussel dan ook een uitgelezen -en volgens sommigen zelfs doelbewust gecreëerde- kans om zoveel mogelijk macht naar zich toe te trekken. Samen met de even ondemocratische machtskliek van het IMF en de ECB heeft de EU op deze wijze met succes de democratie in Europa om zeep geholpen.
Onze parlementen zijn net als de meeste politieke partijen gedegradeerd tot poppen aan het Brusselse touwtje, en voeren een toneelspel op waarmee het volk de schijn wordt voorgehouden dat we nog steeds in een democratie leven en nog altijd over enige zelfbeschikkingsrecht beschikken.
Dictaturen eindigen altijd in geweld.
De geschiedenis leert ons echter dat alle dictaturen vroeg of laat eindigen in een orgie van meestal bloederig geweld. In Griekenland zien we hoe het uiteindelijk ook in de rest van Europa zal gaan, zodra het redden van de banken en de euro de dood van de democratie en het -ook door koning Willem Alexander aangekondigde- einde van de verzorgingsstaat betekent. De onvermijdelijke instorting van de machtswellustige EU zal helaas vele verliezers kennen, en maar heel weinig winnaars.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 30 september 2013 lazen we in de media dat het Zwitserse leger nu reeds oefent op het uiteenvallen van Frankrijk door de financiële crisis en dat het land serieus rekening houdt met het instorten van de eurozone en dat er een vluchtelingenstroom op gang komt.
Zwitserland wil maar liefst 100.000 militairen kunnen inzetten om het land te beschermen tegen de eventuele instorting van de eurozone.
Burgers in de Europese Unie worden nog altijd zoveel mogelijk in het ongewisse gelaten over de ware aard van de crisis, maar in de buurlanden ziet men heel goed waar de huidige ontwikkelingen toe kunnen leiden. Het Zwitserse leger oefende in de zomer met een scenario waarin Frankrijk als gevolg van de crisis uiteenvalt, en paramilitairen uit het afgesplitste 'Saônia' dreigen met een invasie van Zwitserland.
'Oorlog tussen Frankrijk en Zwitserland'.
De Zwitserse oefening had de eigenaardige naam 'Duplex Barbara' gekregen. De plot: door de crisis valt Frankrijk in de nabije toekomst in meerdere delen uit elkaar. De regio 'Saônia', in de Franse Jura en Bourgondië, geeft Zwitserland de schuld van alle ellende, en dreigt met een invasie als de Zwitsers weigeren het 'gestolen geld' terug te geven. De paramilitaire 'Brigade van Dijon' trekt richting de grens op, en de media berichten wereldwijd over 'Oorlog tussen Frankrijk en Zwitserland'.
De oefening vond niet geheel toevallig plaats in een periode dat de regering in Parijs vanwege een belastingruzie de druk op de Zwitserse banken opvoerde. Brigadier Daniel Berger ontkende echter dat de oefening iets met Frankrijk te maken had. 'De oefening werd al voorbereid toen de betrekkingen met Frankrijk minder gespannen waren. De Franse steden worden enkel gebruikt om de soldaten een zo echt mogelijk beeld te geven.'
Antoine Vielliard, departementsraadslid in de Franse Haute Savoie, gaf als reactie dat het 'voor de geloofwaardigheid van het Zwitserse leger beter zou zijn, als men zich met de bedreigingen van de 21e eeuw zou bezighouden.' (1) Niettemin is er de afgelopen jaren in de regio Rhône-Alpes wel degelijk een afscheidingsbeweging op gang gekomen.
Regering Bern vreest vluchtelingenstroom en versterkt Defensie.
Zwitserland houdt al langere tijd serieus rekening met het uiteenvallen van de EU als de crisis niet onder controle kan worden gehouden. In oktober 2012 verklaarde de Zwitserse minister van Defensie Ueli Maurer dat hij niet uitsloot dat in de toekomst het Zwitserse leger moet worden ingezet om de grenzen te beveiligen en de te verwachten vluchtelingenstroom uit de EU tegen te houden. (Zie link onder)
De Zwitserse regering maakt zich tevens zorgen over de voortdurende bezuinigingen op Defensie in de EU, waardoor we ons niet afdoende meer kunnen verdedigen. Dat maakt ons continent kwetsbaar voor buitenlandse druk en chantage.
Om hierop voorbereid te zijn willen de Zwitsers zo'n 100.000 soldaten -ook voor internationale begrippen een zeer groot aantal- kunnen inzetten om het land te beschermen. Tevens werd de begroting van Defensie verhoogd naar € 5 miljard en werden nieuwe Zweedse Saab Gripen gevechtsvliegtuigen gekocht.
Een klein jaar geleden oefenden de 2000 hoogste Zwitserse officieren met een scenario ('Stabilo Due') waarin de Europese buurlanden na de instorting van de euro ten prooi vallen aan geweld, en er een enorme vluchtelingenstroom op gang komt. (2)
'Frankrijk totaal failliet'.
Dat het veel slechter gaat met Frankrijk dan we in de media te horen krijgen, bleek bijvoorbeeld begin dit jaar, toen de Franse minister van Werkgelegenheid Michel Sapin zich in een radio-interview liet ontvallen dat Frankrijk 'een totaal failliete staat' is. Na zware kritiek zei hij later dat hij 'een grapje' had gemaakt, maar ook oud-eurocommissaris Frits Bolkestein heeft letterlijk gezegd dat Frankrijk feitelijk bankroet is.
(1) 20Min.ch
(2) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 6 oktober 2013 lazen we in de media dat de 'redding van de euro het vermogen van de Duitsers en de Nederlanders zal vernietigen' en dat 'een verschrikkelijk einde nog altijd nog beter dan een verschrikking zonder einde' en dat de kosten van in de euro blijven meer dan 2 x zo hoog uitkomen dan de kosten van uittreding ervan.
Burgers in de Europese Unie worden nog altijd zoveel mogelijk in het ongewisse gelaten over de ware aard van de crisis, maar in de buurlanden ziet men heel goed waar de huidige ontwikkelingen toe kunnen leiden. Het Zwitserse leger oefende in de zomer met een scenario waarin Frankrijk als gevolg van de crisis uiteenvalt, en paramilitairen uit het afgesplitste 'Saônia' dreigen met een invasie van Zwitserland.
'Oorlog tussen Frankrijk en Zwitserland'.
De Zwitserse oefening had de eigenaardige naam 'Duplex Barbara' gekregen. De plot: door de crisis valt Frankrijk in de nabije toekomst in meerdere delen uit elkaar. De regio 'Saônia', in de Franse Jura en Bourgondië, geeft Zwitserland de schuld van alle ellende, en dreigt met een invasie als de Zwitsers weigeren het 'gestolen geld' terug te geven. De paramilitaire 'Brigade van Dijon' trekt richting de grens op, en de media berichten wereldwijd over 'Oorlog tussen Frankrijk en Zwitserland'.
De oefening vond niet geheel toevallig plaats in een periode dat de regering in Parijs vanwege een belastingruzie de druk op de Zwitserse banken opvoerde. Brigadier Daniel Berger ontkende echter dat de oefening iets met Frankrijk te maken had. 'De oefening werd al voorbereid toen de betrekkingen met Frankrijk minder gespannen waren. De Franse steden worden enkel gebruikt om de soldaten een zo echt mogelijk beeld te geven.'
Antoine Vielliard, departementsraadslid in de Franse Haute Savoie, gaf als reactie dat het 'voor de geloofwaardigheid van het Zwitserse leger beter zou zijn, als men zich met de bedreigingen van de 21e eeuw zou bezighouden.' (1) Niettemin is er de afgelopen jaren in de regio Rhône-Alpes wel degelijk een afscheidingsbeweging op gang gekomen.
Regering Bern vreest vluchtelingenstroom en versterkt Defensie.
Zwitserland houdt al langere tijd serieus rekening met het uiteenvallen van de EU als de crisis niet onder controle kan worden gehouden. In oktober 2012 verklaarde de Zwitserse minister van Defensie Ueli Maurer dat hij niet uitsloot dat in de toekomst het Zwitserse leger moet worden ingezet om de grenzen te beveiligen en de te verwachten vluchtelingenstroom uit de EU tegen te houden. (Zie link onder)
De Zwitserse regering maakt zich tevens zorgen over de voortdurende bezuinigingen op Defensie in de EU, waardoor we ons niet afdoende meer kunnen verdedigen. Dat maakt ons continent kwetsbaar voor buitenlandse druk en chantage.
Om hierop voorbereid te zijn willen de Zwitsers zo'n 100.000 soldaten -ook voor internationale begrippen een zeer groot aantal- kunnen inzetten om het land te beschermen. Tevens werd de begroting van Defensie verhoogd naar € 5 miljard en werden nieuwe Zweedse Saab Gripen gevechtsvliegtuigen gekocht.
Een klein jaar geleden oefenden de 2000 hoogste Zwitserse officieren met een scenario ('Stabilo Due') waarin de Europese buurlanden na de instorting van de euro ten prooi vallen aan geweld, en er een enorme vluchtelingenstroom op gang komt. (2)
'Frankrijk totaal failliet'.
Dat het veel slechter gaat met Frankrijk dan we in de media te horen krijgen, bleek bijvoorbeeld begin dit jaar, toen de Franse minister van Werkgelegenheid Michel Sapin zich in een radio-interview liet ontvallen dat Frankrijk 'een totaal failliete staat' is. Na zware kritiek zei hij later dat hij 'een grapje' had gemaakt, maar ook oud-eurocommissaris Frits Bolkestein heeft letterlijk gezegd dat Frankrijk feitelijk bankroet is.
(1) 20Min.ch
(2) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 6 oktober 2013 lazen we in de media dat de 'redding van de euro het vermogen van de Duitsers en de Nederlanders zal vernietigen' en dat 'een verschrikkelijk einde nog altijd nog beter dan een verschrikking zonder einde' en dat de kosten van in de euro blijven meer dan 2 x zo hoog uitkomen dan de kosten van uittreding ervan.
Redden we wat er te redden valt, of blijven we aan boord van de euro, en gaan we met z'n alleen een verschrikkelijk einde tegemoet?
De Duitse econoom Matthias Elbers heeft uitgebeid onderzocht hoe hoog de kosten van de redding van de euro in de komende jaren zullen zijn. Zijn conclusie: de vermogens van de Duitsers, Nederlanders, Finnen en Oostenrijkers zullen massaal worden vernietigd om de eurozone overeind te houden. Om de totale verarming van deze landen voorkomen, moet de eurozone worden opgesplitst in een Noordelijk en Zuidelijk deel. Ook oud EU-commissaris Frits Bolkestein schreef enkele dagen geleden in de Volkskrant dat de euro is mislukt, en de AAA-landen een eigen parallelle munt moeten invoeren. Gebeurt dit niet, dan zullen wij blijvend moeten betalen voor de schulden van Zuid Europa.
Ook compleet uit de eurozone treden gaat volgens Elbert weliswaar ontzettend veel geld kosten, maar zou voor alle partijen uiteindelijk een betere oplossing zijn dan op de huidige manier doorgaan.
Politici hadden in 2010 stekker uit euro moeten trekken.
Op dit moment is de beste oplossing Griekenland, Cyprus, Portugal en Spanje uit de eurozone te zetten. Dat betekent dat Duitsland en Nederland miljarden zullen moeten afschrijven, omdat de hulpgelden, reddingsschermen en Target-2 vorderingen nooit meer zullen worden terugbetaald.
Een pijnlijke oplossing, maar het alternatief is dat de schuldenberg blijft groeien, en er steeds duurdere 'reddings'pakketten nodig zullen zijn, waardoor we tot in het oneindige zullen moeten bloeden voor de weigering van Zuid Europa om hun economieën, bankensystemen en sociale stelsels echt te hervormen.
Hadden onze politici in Den Haag in 2010 nu maar de moed gehad de stekker uit het mislukte europroject te trekken. Dat had een forse klap veroorzaakt, maar zou ons vele miljarden hebben gescheeld. Bovendien zouden we dan nu het ergste achter de rug hebben gehad. Door drie jaar langer aan te modderen is de situatie juist verder verslechterd, en zijn we met open ogen nog dieper in het drijfzand van de euro weggezogen.
Terug naar Verdrag van Maastricht.
Om een compleet drama te voorkomen moet zo snel mogelijk worden teruggekomen op het besluit het permanente ESM-noodfonds te gaan gebruiken om de failliete banken in de periferielanden overeind te houden. Ook moeten de uit het ESM betaalde hulpkredieten aan deze landen worden geblokkeerd. Tevens moet de regering eisen dat de ECB zich aan haar oude strenge regels voor herfinanciering gaat houden, en onmiddellijk stopt met het opkopen van de waardeloze Zuid Europese schuldpapieren.
Met andere woorden: een terugkeer naar het Verdrag van Maastricht, dat werkelijk op alle belangrijke punten gebroken werd. Als de EU weigert, dan moet Nederland samen met Duitsland dreigen met de herinvoering van onze eigen munten, of een gezamenlijke nieuwe munt.
De Duitse econoom Matthias Elbers heeft uitgebeid onderzocht hoe hoog de kosten van de redding van de euro in de komende jaren zullen zijn. Zijn conclusie: de vermogens van de Duitsers, Nederlanders, Finnen en Oostenrijkers zullen massaal worden vernietigd om de eurozone overeind te houden. Om de totale verarming van deze landen voorkomen, moet de eurozone worden opgesplitst in een Noordelijk en Zuidelijk deel. Ook oud EU-commissaris Frits Bolkestein schreef enkele dagen geleden in de Volkskrant dat de euro is mislukt, en de AAA-landen een eigen parallelle munt moeten invoeren. Gebeurt dit niet, dan zullen wij blijvend moeten betalen voor de schulden van Zuid Europa.
Ook compleet uit de eurozone treden gaat volgens Elbert weliswaar ontzettend veel geld kosten, maar zou voor alle partijen uiteindelijk een betere oplossing zijn dan op de huidige manier doorgaan.
Politici hadden in 2010 stekker uit euro moeten trekken.
Op dit moment is de beste oplossing Griekenland, Cyprus, Portugal en Spanje uit de eurozone te zetten. Dat betekent dat Duitsland en Nederland miljarden zullen moeten afschrijven, omdat de hulpgelden, reddingsschermen en Target-2 vorderingen nooit meer zullen worden terugbetaald.
Een pijnlijke oplossing, maar het alternatief is dat de schuldenberg blijft groeien, en er steeds duurdere 'reddings'pakketten nodig zullen zijn, waardoor we tot in het oneindige zullen moeten bloeden voor de weigering van Zuid Europa om hun economieën, bankensystemen en sociale stelsels echt te hervormen.
Hadden onze politici in Den Haag in 2010 nu maar de moed gehad de stekker uit het mislukte europroject te trekken. Dat had een forse klap veroorzaakt, maar zou ons vele miljarden hebben gescheeld. Bovendien zouden we dan nu het ergste achter de rug hebben gehad. Door drie jaar langer aan te modderen is de situatie juist verder verslechterd, en zijn we met open ogen nog dieper in het drijfzand van de euro weggezogen.
Terug naar Verdrag van Maastricht.
Om een compleet drama te voorkomen moet zo snel mogelijk worden teruggekomen op het besluit het permanente ESM-noodfonds te gaan gebruiken om de failliete banken in de periferielanden overeind te houden. Ook moeten de uit het ESM betaalde hulpkredieten aan deze landen worden geblokkeerd. Tevens moet de regering eisen dat de ECB zich aan haar oude strenge regels voor herfinanciering gaat houden, en onmiddellijk stopt met het opkopen van de waardeloze Zuid Europese schuldpapieren.
Met andere woorden: een terugkeer naar het Verdrag van Maastricht, dat werkelijk op alle belangrijke punten gebroken werd. Als de EU weigert, dan moet Nederland samen met Duitsland dreigen met de herinvoering van onze eigen munten, of een gezamenlijke nieuwe munt.
Overzicht van landen die het verdrag van Maastricht in 1992 ondertekenden. Het verdrag trad in werking op 1 november 1993 en sindsdien vormden de Europese Gemeenschappen (EG), die weer bestaan uit de Europese Gemeenschap, de Euratom en de EGKS, de eerste van de drie pijlers van Europese Unie (EU). Na ratificering van het Verdrag van Lissabon werden de drie pijlers afgeschaft.
Als we besluiten de EU aan de afspraken uit 'Maastricht' te houden, dan zullen Griekenland, Portugal en Spanje uit de eurozone moeten treden. Tegelijkertijd wordt de druk op Ierland, Frankrijk en Italië verhoogd om eindelijk werk te maken van de beloofde, maar niet of nauwelijks doorgevoerde structurele hervormingen, zodat hun economieën weer concurrerend kunnen worden.
Of die landen dat willen, is een heel ander verhaal. Dit is echter de enige manier om de totale instorting van de muntunie wellicht nog te voorkomen.
Voordelen uittreding uit euro overtreffen de nadelen.
Na de uittreding van de crisislanden zal er hoogstwaarschijnlijk een opwaardering van de overgebleven euro plaatsvinden, ook in het geval van een nieuwe en/of parallelle munt. Dat is een nadeel voor de exporterende bedrijven, maar zal niet de ramp zijn waar de eurovoorstanders continu mee dreigen. Onze kwalitatief en technologisch hoogwaardige producten zullen toch wel gewild blijven, en voor de binnenlandse economie zal de opwaardering een zegen zijn.
Als we de nadelen van de voordelen aftrekken, dan blijft onder de streep een positieve uitkomst over, aldus Elbers. De voor onze landen goedkope euro heeft het bedrijven weliswaar makkelijk gemaakt te exporteren, maar heeft investeringen in onze eigen economie en samenleving afgeremd, wat uiteindelijk ook de stabiele basis die de exportindustrie nodig heeft, ondermijnt.
Eurofielen reageren doorgaans panisch op suggesties dat we de euro moeten veranderen of loslaten, maar in de vorige eeuw hadden we net als Duitsland ook een veel sterkere munt, en die was bepaald geen blokkade voor onze export en economische groei. Een opgewaardeerde munt zorgt voor gunstige kapitaalcondities om in onze eigen economie en samenleving te investeren, en houdt de druk op bedrijven om voortdurend te innoveren hoog.
Grote concerns denken alleen aan winst op korte termijn.
Dat veel grote bedrijven voorstanders van het instandhouden van de euro zijn, ligt aan het feit dat ze dankzij de eenheidsmunt jarenlang (te) gemakkelijk hebben geëxporteerd en daardoor forse winsten hebben behaald. Vooral beursgenoteerde bedrijven willen om die reden vasthouden aan de euro. Omdat hun producten feitelijk te goedkoop zijn, hoeven ze niet zoveel geld te investeren in vernieuwingen, want ze verkopen toch wel.
Dat dit hun concurrentiepositie op de langere termijn juist beschadigt, zal hun een worst zijn. Het gaat de meeste hedendaagse topmanagers om wat ze nu kunnen binnenhalen, niet om hoe het bedrijf er over 20 of 30 jaar voorstaat.
De middenstanders, en zeker familiebedrijven, hebben een totaal andere insteek. Zij hebben wél een langetermijnperspectief, en weten dat ze voortdurend moeten innoveren en investeren om concurrerend te kunnen blijven. Veel van deze kleinere bedrijven wijzen de redding van de euro dan ook af, omdat ze zien dat de munt zowel onze economie als onze samenleving uiteindelijk zal verwoesten.
Zwitserland zonder de euro exportkampioen.
Zwitserland, dat geheel wordt omsloten door de eurozone, laat zien dat een sterke eigen munt de exportindustrie in het geheel geen schade hoeft toe te brengen - integendeel zelfs. Zwitserland is per hoofd van de bevolking de absolute exportkampioen van Europa. En dat zonder de euro, en met een 'dure' frank. Bovendien staat het land in de top van de meest concurrerende landen ter wereld.
Nieuwe Noordeuro voordeel voor gewone man.
Ook voor de gewone man is een opgewaardeerde Noord-Euro, of een nieuwe (parallelle) munt een voordeel. Na de eerste schok zal de werkloosheid al na verhoudingsgewijs korte tijd gaan dalen, en kunnen werknemers zich weer verheugen in echte inkomensstijgingen. Net als Duitsland heeft Nederland namelijk een zeer sterke basis om weer snel een stabiele economische groei te kunnen realiseren, zonder de loodzware, en binnenkort ondraaglijke last van het blijvend moeten financieren van de eurozone.
Als we besluiten de EU aan de afspraken uit 'Maastricht' te houden, dan zullen Griekenland, Portugal en Spanje uit de eurozone moeten treden. Tegelijkertijd wordt de druk op Ierland, Frankrijk en Italië verhoogd om eindelijk werk te maken van de beloofde, maar niet of nauwelijks doorgevoerde structurele hervormingen, zodat hun economieën weer concurrerend kunnen worden.
Of die landen dat willen, is een heel ander verhaal. Dit is echter de enige manier om de totale instorting van de muntunie wellicht nog te voorkomen.
Voordelen uittreding uit euro overtreffen de nadelen.
Na de uittreding van de crisislanden zal er hoogstwaarschijnlijk een opwaardering van de overgebleven euro plaatsvinden, ook in het geval van een nieuwe en/of parallelle munt. Dat is een nadeel voor de exporterende bedrijven, maar zal niet de ramp zijn waar de eurovoorstanders continu mee dreigen. Onze kwalitatief en technologisch hoogwaardige producten zullen toch wel gewild blijven, en voor de binnenlandse economie zal de opwaardering een zegen zijn.
Als we de nadelen van de voordelen aftrekken, dan blijft onder de streep een positieve uitkomst over, aldus Elbers. De voor onze landen goedkope euro heeft het bedrijven weliswaar makkelijk gemaakt te exporteren, maar heeft investeringen in onze eigen economie en samenleving afgeremd, wat uiteindelijk ook de stabiele basis die de exportindustrie nodig heeft, ondermijnt.
Eurofielen reageren doorgaans panisch op suggesties dat we de euro moeten veranderen of loslaten, maar in de vorige eeuw hadden we net als Duitsland ook een veel sterkere munt, en die was bepaald geen blokkade voor onze export en economische groei. Een opgewaardeerde munt zorgt voor gunstige kapitaalcondities om in onze eigen economie en samenleving te investeren, en houdt de druk op bedrijven om voortdurend te innoveren hoog.
Grote concerns denken alleen aan winst op korte termijn.
Dat veel grote bedrijven voorstanders van het instandhouden van de euro zijn, ligt aan het feit dat ze dankzij de eenheidsmunt jarenlang (te) gemakkelijk hebben geëxporteerd en daardoor forse winsten hebben behaald. Vooral beursgenoteerde bedrijven willen om die reden vasthouden aan de euro. Omdat hun producten feitelijk te goedkoop zijn, hoeven ze niet zoveel geld te investeren in vernieuwingen, want ze verkopen toch wel.
Dat dit hun concurrentiepositie op de langere termijn juist beschadigt, zal hun een worst zijn. Het gaat de meeste hedendaagse topmanagers om wat ze nu kunnen binnenhalen, niet om hoe het bedrijf er over 20 of 30 jaar voorstaat.
De middenstanders, en zeker familiebedrijven, hebben een totaal andere insteek. Zij hebben wél een langetermijnperspectief, en weten dat ze voortdurend moeten innoveren en investeren om concurrerend te kunnen blijven. Veel van deze kleinere bedrijven wijzen de redding van de euro dan ook af, omdat ze zien dat de munt zowel onze economie als onze samenleving uiteindelijk zal verwoesten.
Zwitserland zonder de euro exportkampioen.
Zwitserland, dat geheel wordt omsloten door de eurozone, laat zien dat een sterke eigen munt de exportindustrie in het geheel geen schade hoeft toe te brengen - integendeel zelfs. Zwitserland is per hoofd van de bevolking de absolute exportkampioen van Europa. En dat zonder de euro, en met een 'dure' frank. Bovendien staat het land in de top van de meest concurrerende landen ter wereld.
Nieuwe Noordeuro voordeel voor gewone man.
Ook voor de gewone man is een opgewaardeerde Noord-Euro, of een nieuwe (parallelle) munt een voordeel. Na de eerste schok zal de werkloosheid al na verhoudingsgewijs korte tijd gaan dalen, en kunnen werknemers zich weer verheugen in echte inkomensstijgingen. Net als Duitsland heeft Nederland namelijk een zeer sterke basis om weer snel een stabiele economische groei te kunnen realiseren, zonder de loodzware, en binnenkort ondraaglijke last van het blijvend moeten financieren van de eurozone.
Voor de gewone man is een opgewaardeerde Noord-Euro, of een nieuwe (parallelle) munt een voordeel. Na de eerste schok echter zal de werkloosheid al na verhoudingsgewijs korte tijd gaan dalen, en kunnen werknemers zich weer verheugen in echte inkomensstijgingen.
Gevestigde partijen voeren ons naar Transferunie.
Als de politiek in Den Haag ook maar iets geeft om de toekomst van ons land en ons volk, dan grijpt ze zo snel mogelijk in om de schade te beperken. Eigenlijk zou dat vanzelfsprekend moeten zijn voor mensen die door -en vooral vóór- het volk worden gekozen.
De laatste jaren gebeurt echter exact het tegendeel. VVD en PvdA, maar zeker ook D66 en CDA, deden en doen werkelijk alles om de euro ten koste van alles te redden. Hiervoor worden er steeds hogere lasten op de burgers gelegd. Banken en grootaandeelhouders blijven echter zoveel mogelijk gespaard en worden met miljarden belastinggeld, geld dat uit de samenleving wordt gezogen, gered.
Kortom: de vier gevestigde partijen zullen in iedere regeringssamenstelling doorgaan op de ingeslagen weg naar de voor ons land uiteindelijk verwoestende Transfer- en Schuldenunie.
Kosten instandhouden ruim 2x zo hoog als uittreding.
Econoom Elbers berekende wat het instandhouden van, of juist het uittreden uit de eurozone voor Duitsland zal gaan kosten. Het verlies voor de Duitsers bij uittreding is enorm en loopt over de komende 10 jaar op tot totaal € 1125 miljard. Groot voordeel is echter dat de economie al na enkele jaren zal herstellen en weer zal gaan groeien.
Blijft de euro zoals nu intact, dan blijken de kosten echter veel hoger te zijn, mede omdat de Zuid Europese schuldenlanden en hun banken keer op keer nieuwe reddingsgelden nodig zullen hebben. Bovendien zal Duitsland structureel jaarlijks minstens € 100 miljard naar Zuid Europa moeten overmaken om de Transferunie in stand te houden. De totale kosten om de eurozone overeind houden bedragen voor de Duitsers over de eerste 10 jaar maar liefst € 2350 miljard, meer dan twee keer zo hoog dan de kosten van een uittreding. Dus:
'Een verschrikkelijk einde is nog altijd beter dan een verschrikking zonder einde'.
De euro is in zijn huidige vorm voor Duitsland en Nederland, maar ook voor alle andere lidstaten, een blijvende rem op de economische groei gebleken. Als de politiek desondanks toch blijft vasthouden aan de euro, zal dit jaarlijks steeds meer geld gaan kosten, met almaar pijnlijkere gevolgen voor onze samenleving. Onze welvaart zal op permanente basis fors afnemen. (1)
Gevestigde partijen voeren ons naar Transferunie.
Als de politiek in Den Haag ook maar iets geeft om de toekomst van ons land en ons volk, dan grijpt ze zo snel mogelijk in om de schade te beperken. Eigenlijk zou dat vanzelfsprekend moeten zijn voor mensen die door -en vooral vóór- het volk worden gekozen.
De laatste jaren gebeurt echter exact het tegendeel. VVD en PvdA, maar zeker ook D66 en CDA, deden en doen werkelijk alles om de euro ten koste van alles te redden. Hiervoor worden er steeds hogere lasten op de burgers gelegd. Banken en grootaandeelhouders blijven echter zoveel mogelijk gespaard en worden met miljarden belastinggeld, geld dat uit de samenleving wordt gezogen, gered.
Kortom: de vier gevestigde partijen zullen in iedere regeringssamenstelling doorgaan op de ingeslagen weg naar de voor ons land uiteindelijk verwoestende Transfer- en Schuldenunie.
Kosten instandhouden ruim 2x zo hoog als uittreding.
Econoom Elbers berekende wat het instandhouden van, of juist het uittreden uit de eurozone voor Duitsland zal gaan kosten. Het verlies voor de Duitsers bij uittreding is enorm en loopt over de komende 10 jaar op tot totaal € 1125 miljard. Groot voordeel is echter dat de economie al na enkele jaren zal herstellen en weer zal gaan groeien.
Blijft de euro zoals nu intact, dan blijken de kosten echter veel hoger te zijn, mede omdat de Zuid Europese schuldenlanden en hun banken keer op keer nieuwe reddingsgelden nodig zullen hebben. Bovendien zal Duitsland structureel jaarlijks minstens € 100 miljard naar Zuid Europa moeten overmaken om de Transferunie in stand te houden. De totale kosten om de eurozone overeind houden bedragen voor de Duitsers over de eerste 10 jaar maar liefst € 2350 miljard, meer dan twee keer zo hoog dan de kosten van een uittreding. Dus:
'Een verschrikkelijk einde is nog altijd beter dan een verschrikking zonder einde'.
De euro is in zijn huidige vorm voor Duitsland en Nederland, maar ook voor alle andere lidstaten, een blijvende rem op de economische groei gebleken. Als de politiek desondanks toch blijft vasthouden aan de euro, zal dit jaarlijks steeds meer geld gaan kosten, met almaar pijnlijkere gevolgen voor onze samenleving. Onze welvaart zal op permanente basis fors afnemen. (1)
Oud EU-commissaris Frits Bolkestein vindt dat de euro is mislukt.
Bolkestein: Euro is mislukt.
Ook oud EU-commissaris Frits Bolkestein, die al in de jaren '90 tegen bijvoorbeeld de toetreding van schuldenland Italië was en vrijwel als enige politicus op de grote risico's van de muntunie wees, vindt dat de euro is mislukt. Bolkestein oordeelt dat Nederland 'op lichtzinnige wijze' akkoord is gegaan met de muntunie, die een permanente Transfer- en Schuldenunie dreigt te worden. Hij pleit dan ook voor de invoering van een parallelle munt voor de AAA-landen, want 'doorgaan op de huidige weg leidt niet tot een duurzame oplossing.' (2)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Volkskrant / Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 13 oktober 2013 lazen we in de media dat de komst van Bulgaren en Roemenen ervoor zal zorgen dat bijv. Dortmund zal vervallen tot een getto vol armoede en geweld en dat de meeste immigranten geen enkele opleiding hebben, velen zelfs analfabeet zijn en dat de Duitse Roersteden zich het 'reparatiebedrijf van de EU-uitbreiding' voelen en een migratiedeskundige stelt dat als er niets gebeurt, er doden gaan vallen'
Bolkestein: Euro is mislukt.
Ook oud EU-commissaris Frits Bolkestein, die al in de jaren '90 tegen bijvoorbeeld de toetreding van schuldenland Italië was en vrijwel als enige politicus op de grote risico's van de muntunie wees, vindt dat de euro is mislukt. Bolkestein oordeelt dat Nederland 'op lichtzinnige wijze' akkoord is gegaan met de muntunie, die een permanente Transfer- en Schuldenunie dreigt te worden. Hij pleit dan ook voor de invoering van een parallelle munt voor de AAA-landen, want 'doorgaan op de huidige weg leidt niet tot een duurzame oplossing.' (2)
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(2) Volkskrant / Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 13 oktober 2013 lazen we in de media dat de komst van Bulgaren en Roemenen ervoor zal zorgen dat bijv. Dortmund zal vervallen tot een getto vol armoede en geweld en dat de meeste immigranten geen enkele opleiding hebben, velen zelfs analfabeet zijn en dat de Duitse Roersteden zich het 'reparatiebedrijf van de EU-uitbreiding' voelen en een migratiedeskundige stelt dat als er niets gebeurt, er doden gaan vallen'
Bulgaarse vrouwen in het getto Dortmund-Nord, waar behalve Duitsers nu ook geen Turken en studenten meer willen wonen.
De Nederlandse regering probeert al enige tijd de vrees voor de komst van grote aantallen migranten uit Bulgarije en Roemenië -als gevolg van het in 2014 toetreden tot het Schengenverdrag van beide landen- te bagatelliseren. Vlak over de grens kan echter nu al met eigen ogen worden aanschouwd waar dit toe kan leiden. De gezaghebbende Frankfurter Allgemeine schrijft dat het noorden van de grootste stad van het Roergebied, Dortmund, dankzij deze migranten is vervallen tot een 'getto vol armoede, criminaliteit en geweld.'
Armoede, prostitutie, criminaliteit en geweld.
Getto's in het midden van Duitsland - ze bestaan. De Frankfurter schrijft dat het hele gebied ten noorden van het Centraal Station in de stad met zo'n 572.000 inwoners - ca. 40.000 minder dan Rotterdam- alle kenmerken van een getto heeft, zoals krotten waar prostitutie en geweld aan de orde van de dag zijn.
De voorzitter van de politievakbond van de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen is uiterst somber over de stad. 'Onze collega's staan tegenover enorme hordes om de situatie daar meester te worden.'
Voor het 'Europa-Café' staan voortdurend Roemeense en Bulgaarse dagloners, 'Roma', hopend op een paar uur werk. Volgens de autoriteiten bestaan deze mensen echter niet, omdat het verboden is om etnische afkomst in de officiële statistieken over werkloosheid en criminaliteit op te nemen.
300% meer immigranten.
De afgelopen jaren is de immigratie uit Roemenië en Bulgarije met 300 % toegenomen. Dat zijn overigens niet uitsluitend armoedzaaiers; Roemeense artsen zouden zelfs dringend nodig zijn in Duitse ziekenhuizen. Roemenen en Bulgaren melden zich minder vaak als werkloze dan andere migranten aan, maar dat geldt enkel degenen die zich officieel laten registreren.
Na Duitsers willen nu ook Turken weg.
De inwoners van Dortmund en ook Duisburg hebben dan ook geheel andere ervaringen. De massa's Roemenen en Bulgaren komen vooral af op de goedkope krotwoningen in de steeds sneller in verval rakende Roersteden. Een in de jaren '60 naar Dortmund-Nord geëmigreerde Turk had vroeger Duitse buren, maar die zijn al lang weg vanwege de sterk toegenomen armoede. Nu wil hij zelf ook het liefste vertrekken.
Veel immigranten analfabeet.
Volgens Birgit Zoerner, hoofd bij de Sociale Dienst, hebben de meeste nieuwe immigranten geen enkele opleiding. 'Velen zijn zelfs analfabeet.' De Roersteden hebben de regering in Berlijn schriftelijk laten weten zich het 'reparatiebedrijf' van de EU-uitbreiding te voelen. In Dortmund alleen leven zo'n 4000 Roemenen en Bulgaren, die maandelijks circa een miljoen euro kosten. Tevens zijn ze niet verzekerd.
De Nederlandse regering probeert al enige tijd de vrees voor de komst van grote aantallen migranten uit Bulgarije en Roemenië -als gevolg van het in 2014 toetreden tot het Schengenverdrag van beide landen- te bagatelliseren. Vlak over de grens kan echter nu al met eigen ogen worden aanschouwd waar dit toe kan leiden. De gezaghebbende Frankfurter Allgemeine schrijft dat het noorden van de grootste stad van het Roergebied, Dortmund, dankzij deze migranten is vervallen tot een 'getto vol armoede, criminaliteit en geweld.'
Armoede, prostitutie, criminaliteit en geweld.
Getto's in het midden van Duitsland - ze bestaan. De Frankfurter schrijft dat het hele gebied ten noorden van het Centraal Station in de stad met zo'n 572.000 inwoners - ca. 40.000 minder dan Rotterdam- alle kenmerken van een getto heeft, zoals krotten waar prostitutie en geweld aan de orde van de dag zijn.
De voorzitter van de politievakbond van de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen is uiterst somber over de stad. 'Onze collega's staan tegenover enorme hordes om de situatie daar meester te worden.'
Voor het 'Europa-Café' staan voortdurend Roemeense en Bulgaarse dagloners, 'Roma', hopend op een paar uur werk. Volgens de autoriteiten bestaan deze mensen echter niet, omdat het verboden is om etnische afkomst in de officiële statistieken over werkloosheid en criminaliteit op te nemen.
300% meer immigranten.
De afgelopen jaren is de immigratie uit Roemenië en Bulgarije met 300 % toegenomen. Dat zijn overigens niet uitsluitend armoedzaaiers; Roemeense artsen zouden zelfs dringend nodig zijn in Duitse ziekenhuizen. Roemenen en Bulgaren melden zich minder vaak als werkloze dan andere migranten aan, maar dat geldt enkel degenen die zich officieel laten registreren.
Na Duitsers willen nu ook Turken weg.
De inwoners van Dortmund en ook Duisburg hebben dan ook geheel andere ervaringen. De massa's Roemenen en Bulgaren komen vooral af op de goedkope krotwoningen in de steeds sneller in verval rakende Roersteden. Een in de jaren '60 naar Dortmund-Nord geëmigreerde Turk had vroeger Duitse buren, maar die zijn al lang weg vanwege de sterk toegenomen armoede. Nu wil hij zelf ook het liefste vertrekken.
Veel immigranten analfabeet.
Volgens Birgit Zoerner, hoofd bij de Sociale Dienst, hebben de meeste nieuwe immigranten geen enkele opleiding. 'Velen zijn zelfs analfabeet.' De Roersteden hebben de regering in Berlijn schriftelijk laten weten zich het 'reparatiebedrijf' van de EU-uitbreiding te voelen. In Dortmund alleen leven zo'n 4000 Roemenen en Bulgaren, die maandelijks circa een miljoen euro kosten. Tevens zijn ze niet verzekerd.
Volgens Birgit Zoerner, hoofd bij de Sociale Dienst, hebben de meeste nieuwe immigranten geen enkele opleiding.
Voor 50 euro naar het Westen.
Vanwege de aanverwante taal trokken de Roma aanvankelijk het liefst naar Italië en Spanje, maar daar is door de crisis geen werk meer te vinden. In Duitsland nog wel - althans, dat houden de Roma hun klanten voor. Voor 50 euro per persoon worden ze met busjes naar het Roergebied gebracht. Daar heeft men echter geen enkele behoefte meer aan mijnwerkers. Vervolgens worden ze soms met tientallen tegelijk in een woning -als het die naam al mag hebben- gepropt.
Regels omzeild.
Officieel mogen Roemenen en Bulgaren alleen in Duitsland werken als ze zelfstandig zijn. De Roma brengen de migranten dus handig onder bij een zogenaamd 'bouwbedrijf', waar ze als slaven moeten werken om de 50 euro voor de rit, de 200 euro voor het matras en de 150 euro voor het bevolkingsregister terug te betalen. Vrouwen doen dat veelvuldig middels prostitutie. Zij worden door dealers in de gaten gehouden.
'In die ellende wil ik niet wonen'.
Marita Hetmeier, die voor de socialistische SPD in de gemeenteraad zat, verhuurt 70 woningen, ook in Dortmund. 'In die ellende wil ik niet gaan wonen,' zeggen haar Duitse klanten. Zelfs studenten willen er niet meer komen. Ze vreest dat als er nog meer Roma-migranten komen, de wijk waarin ze woont verloren is. Ook zij constateert dat er in inderdaad sprake is van gettovorming: armoede trekt armoede aan.
Vanaf 2014 complete families voor uitkering deze kant op.
Vanaf januari 2014 dreigt het nog veel erger te worden, want dan krijgen de Roemenen en Bulgaren vrije toegang tot de rest van de EU. Onder bepaalde voorwaarden hebben zij dan niet enkel recht op kinderbijslag, maar ook op een bijstandsuitkering. De Berlijnse migratiedeskundige Klaus Jürgen Bade verwacht dan ook dat 'complete families' uit Roemenië en Bulgarije naar onze contreien verhuizen.
Rovende kinderbendes.
In Duisburg hebben Duitsers en Turken al gezamenlijk geprotesteerd tegen de komst van de Roma, die in openbare parken hun behoefte zouden doen. De politie heeft het over dievenbendes, die doelbewust bestaan uit kinderen die nog niet onder het strafrecht vallen. Volgens Hetmeier bestaan dergelijke 'criminele verbanden' ook in Dortmund.
'Als er niets gebeurt, vallen er doden'.
Migratie-expert professor Klaus Bade vreest het ergste. De komst van Roemenen en Bulgaren blokkeren is volgens hem niet meer mogelijk, want we kunnen beide landen niet meer uit de EU zetten. Hij hoopt dan ook dat het mogelijk is om de Roma uit hun overvolle krotten te halen, en hen over te halen hun kinderen naar school te sturen. Daar zijn echter honderden miljoenen euro's voor nodig. 'Maar als er niets gebeurt, gaan er doden vallen.'
(1) Frankfurter Allgemeine
Op 15 oktober 2013 lazen we in de media dat de EU-ministers vandaag besluiten over de grootste roof en crash ooit, de bankenunie en dat megabanken met behulp van de politiek complete landen zullen leegroven.
Voor 50 euro naar het Westen.
Vanwege de aanverwante taal trokken de Roma aanvankelijk het liefst naar Italië en Spanje, maar daar is door de crisis geen werk meer te vinden. In Duitsland nog wel - althans, dat houden de Roma hun klanten voor. Voor 50 euro per persoon worden ze met busjes naar het Roergebied gebracht. Daar heeft men echter geen enkele behoefte meer aan mijnwerkers. Vervolgens worden ze soms met tientallen tegelijk in een woning -als het die naam al mag hebben- gepropt.
Regels omzeild.
Officieel mogen Roemenen en Bulgaren alleen in Duitsland werken als ze zelfstandig zijn. De Roma brengen de migranten dus handig onder bij een zogenaamd 'bouwbedrijf', waar ze als slaven moeten werken om de 50 euro voor de rit, de 200 euro voor het matras en de 150 euro voor het bevolkingsregister terug te betalen. Vrouwen doen dat veelvuldig middels prostitutie. Zij worden door dealers in de gaten gehouden.
'In die ellende wil ik niet wonen'.
Marita Hetmeier, die voor de socialistische SPD in de gemeenteraad zat, verhuurt 70 woningen, ook in Dortmund. 'In die ellende wil ik niet gaan wonen,' zeggen haar Duitse klanten. Zelfs studenten willen er niet meer komen. Ze vreest dat als er nog meer Roma-migranten komen, de wijk waarin ze woont verloren is. Ook zij constateert dat er in inderdaad sprake is van gettovorming: armoede trekt armoede aan.
Vanaf 2014 complete families voor uitkering deze kant op.
Vanaf januari 2014 dreigt het nog veel erger te worden, want dan krijgen de Roemenen en Bulgaren vrije toegang tot de rest van de EU. Onder bepaalde voorwaarden hebben zij dan niet enkel recht op kinderbijslag, maar ook op een bijstandsuitkering. De Berlijnse migratiedeskundige Klaus Jürgen Bade verwacht dan ook dat 'complete families' uit Roemenië en Bulgarije naar onze contreien verhuizen.
Rovende kinderbendes.
In Duisburg hebben Duitsers en Turken al gezamenlijk geprotesteerd tegen de komst van de Roma, die in openbare parken hun behoefte zouden doen. De politie heeft het over dievenbendes, die doelbewust bestaan uit kinderen die nog niet onder het strafrecht vallen. Volgens Hetmeier bestaan dergelijke 'criminele verbanden' ook in Dortmund.
'Als er niets gebeurt, vallen er doden'.
Migratie-expert professor Klaus Bade vreest het ergste. De komst van Roemenen en Bulgaren blokkeren is volgens hem niet meer mogelijk, want we kunnen beide landen niet meer uit de EU zetten. Hij hoopt dan ook dat het mogelijk is om de Roma uit hun overvolle krotten te halen, en hen over te halen hun kinderen naar school te sturen. Daar zijn echter honderden miljoenen euro's voor nodig. 'Maar als er niets gebeurt, gaan er doden vallen.'
(1) Frankfurter Allgemeine
Op 15 oktober 2013 lazen we in de media dat de EU-ministers vandaag besluiten over de grootste roof en crash ooit, de bankenunie en dat megabanken met behulp van de politiek complete landen zullen leegroven.
Veel gewone spaarders bij de Europese banken zullen vanaf nu niet meer zeker zijn van hun spaargeld.
Op 15 oktober 2013 besloten de EU-ministers van Financiën over de volgende stap naar een Europese bankenunie. Daarmee zullen ze de weg vrijmaken voor de grote zelfvernietiging van het wereldwijde financiële systeem, waar de internationale megabanken enorm van zullen profiteren. De klanten van de banken en de belastingbetalers zullen opnieuw de rekening moeten betalen. De EU-ministers gaan ervoor zorgen dat deze massale, wereldwijde onteigening -de grootste roof uit de menselijke geschiedenis- volledig legaal kan worden uitgevoerd.
Het internationale geldsysteem is in de afgelopen tientallen jaren veranderd in een wereldwijd casino, een gigantisch gokspel. Geld hoeft niet meer gebaseerd te zijn op zaken van echte waarde, maar op stukjes papier waarop staat dat deze geld waard zijn. Vroeger hadden we de goudstandaard, maar die was een blok aan de been van de grote financiële spelers, die niet alleen meer en meer winst wilden, maar ook totale controle over de geldstromen wilden krijgen.
Subprime-crisis en derivaten.
President Bill Clinton en FED-topman Alan Greenspan stonden in de jaren '90 met hun beleid aan de basis van de subprime-crisis in 2008. Amerikaanse banken bleken voor miljarden aan kredieten te hebben verstrekt aan mensen die zich die totaal niet konden veroorloven. De banken hadden deze kredieten zo vaak opnieuw gebundeld en doorverkocht, dat niemand meer wist of deze schulden ooit nog zouden kunnen worden terugbetaald.
Dit soort bundels noemde men derivaten. Mega-investeerder Warren Buffett waarschuwde al dat dit 'financiële massavernietigingswapens' zijn. Iedere keer als een bundel opnieuw werd ingepakt en doorverkocht, werden er opnieuw rente en vergoedingen over berekend. Hierdoor blies de derivatenhandel zichzelf gigantisch op, volgens sommige schattingen tot wel $ 1,5 biljard ($ 1.500.000.000.000.000).
Om zoveel mogelijk van dit soort bundels te kunnen kopen, leenden de banken geld bij andere banken. Dat gebeurde door zogenaamde terugkoopovereenkomsten, repo's genoemd: Bank A verkoopt derivaten aan Bank B. Bank A krijgt daarvoor krediet, en betaalt dit na korte tijd aan Bank B terug. Zodra dit krediet met rente is afbetaald, krijgt Bank A zijn waardepapier terug.
Crisis in 2008 was gepland.
Repo's werden gebruikt om snel hoge winsten te behalen. De kopers kregen snel geld om daarmee te speculeren, en de verkopers incasseerden de rente. Dat ging lang goed, totdat sommige spelers de andere banken niet meer vertrouwden en hun geld terug wilden. Dat hadden die banken echter niet meer. Als zo'n eis om terugbetaling -een 'margin call'- plotseling op tafel wordt gelegd, dan wordt het moeilijk: of de bank heeft voldoende eigen kapitaal en betaalt het bedrag terug, of de bank gaat failliet.
Dat overkwam Lehman Brothers en Bear Stearns in 2008. Overkwam, of was het doelbewust? Het wordt steeds duidelijker dat het omvallen van deze banken een geplande test was. Toen Bear Stearns instortte, was JP Morgan Chase de grote winnaar. Het Britse Barclays, het Japanse Nomura en -natuurlijk- Goldman Sachs profiteerden het meest van het omvallen van Lehman.
Op 15 oktober 2013 besloten de EU-ministers van Financiën over de volgende stap naar een Europese bankenunie. Daarmee zullen ze de weg vrijmaken voor de grote zelfvernietiging van het wereldwijde financiële systeem, waar de internationale megabanken enorm van zullen profiteren. De klanten van de banken en de belastingbetalers zullen opnieuw de rekening moeten betalen. De EU-ministers gaan ervoor zorgen dat deze massale, wereldwijde onteigening -de grootste roof uit de menselijke geschiedenis- volledig legaal kan worden uitgevoerd.
Het internationale geldsysteem is in de afgelopen tientallen jaren veranderd in een wereldwijd casino, een gigantisch gokspel. Geld hoeft niet meer gebaseerd te zijn op zaken van echte waarde, maar op stukjes papier waarop staat dat deze geld waard zijn. Vroeger hadden we de goudstandaard, maar die was een blok aan de been van de grote financiële spelers, die niet alleen meer en meer winst wilden, maar ook totale controle over de geldstromen wilden krijgen.
Subprime-crisis en derivaten.
President Bill Clinton en FED-topman Alan Greenspan stonden in de jaren '90 met hun beleid aan de basis van de subprime-crisis in 2008. Amerikaanse banken bleken voor miljarden aan kredieten te hebben verstrekt aan mensen die zich die totaal niet konden veroorloven. De banken hadden deze kredieten zo vaak opnieuw gebundeld en doorverkocht, dat niemand meer wist of deze schulden ooit nog zouden kunnen worden terugbetaald.
Dit soort bundels noemde men derivaten. Mega-investeerder Warren Buffett waarschuwde al dat dit 'financiële massavernietigingswapens' zijn. Iedere keer als een bundel opnieuw werd ingepakt en doorverkocht, werden er opnieuw rente en vergoedingen over berekend. Hierdoor blies de derivatenhandel zichzelf gigantisch op, volgens sommige schattingen tot wel $ 1,5 biljard ($ 1.500.000.000.000.000).
Om zoveel mogelijk van dit soort bundels te kunnen kopen, leenden de banken geld bij andere banken. Dat gebeurde door zogenaamde terugkoopovereenkomsten, repo's genoemd: Bank A verkoopt derivaten aan Bank B. Bank A krijgt daarvoor krediet, en betaalt dit na korte tijd aan Bank B terug. Zodra dit krediet met rente is afbetaald, krijgt Bank A zijn waardepapier terug.
Crisis in 2008 was gepland.
Repo's werden gebruikt om snel hoge winsten te behalen. De kopers kregen snel geld om daarmee te speculeren, en de verkopers incasseerden de rente. Dat ging lang goed, totdat sommige spelers de andere banken niet meer vertrouwden en hun geld terug wilden. Dat hadden die banken echter niet meer. Als zo'n eis om terugbetaling -een 'margin call'- plotseling op tafel wordt gelegd, dan wordt het moeilijk: of de bank heeft voldoende eigen kapitaal en betaalt het bedrag terug, of de bank gaat failliet.
Dat overkwam Lehman Brothers en Bear Stearns in 2008. Overkwam, of was het doelbewust? Het wordt steeds duidelijker dat het omvallen van deze banken een geplande test was. Toen Bear Stearns instortte, was JP Morgan Chase de grote winnaar. Het Britse Barclays, het Japanse Nomura en -natuurlijk- Goldman Sachs profiteerden het meest van het omvallen van Lehman.
Het wordt steeds duidelijker dat het omvallen van deze banken als Lehmans Brothers een geplande test was voor de toekomst van de rijken. Hier wordt het bord van de bank bij Christie’s geveild, het bestaan van de bank is geschiedenis geworden en een speeltje voor de rijke verzamelaars.
'Armageddon plundermachine'.
Documentairemaker David Malone noemt dit systeem, waarmee de banken met behulp van derivaten en repo's het basisprincipe van geld zonder tegenwaarde geperfectioneerd hebben, 'de machine die aan het eind op de brutaalste rooftocht aller tijden zal uitlopen' (lett. 'Armageddon Looting Machine').
Het belangrijkste wat de 'too big to fail' megabanken van de crisis leerden is dat zij vrijwel zonder risico's onbeperkt konden doorgaan met hun extreem risicovolle speculaties, wetende dat de politiek hen uiteindelijk toch wel overeind zou houden, en de rekening daarvan op de belastingbetalers zou afwentelen.
Duivels plan geslaagd: Staatsgaranties voor derivaten.
Om het spel te laten doorgaan, stuurde Goldman zijn beste man naar het Amerikaanse ministerie van Financiën, Hank Paulson. Hij beloofde dat de overheid haar geld met winst zou terugkrijgen. Voorwaarde was dat de banken gewoon konden blijven speculeren met derivaten en repo's, waarmee er onvoorstelbare hoeveelheid 'nieuw' geld konden worden geschapen.
Dat was een aanbod wat Washington niet kon weigeren. Immers, ze zouden het aan de banken gegeven geld met winst weer terugkrijgen. De banken ging vervolgens verder met hun duivelse plan, dat verbijsterend genoeg nauwelijks werd opgemerkt: ze dwongen de politiek staatsgaranties voor hun derivaten te geven. Deze derivaten werden tot 'veilige havens' verklaard.
Om dit te bereiken werden de faillissementsregels voor de banken veranderd. Voortaan kregen banken een voorkeursbehandeling bij het bankroet van een tegenpartij, iets dat onder de klassieke regels was verboden. De klanten van de bank, de belastingdienst en de normale aandeelhouders hebben het nakijken, en verliezen hun geld. Dit is niets anders dan een volledig gelegaliseerde onteigening.
Beleggers door lage rente in derivaten gelokt.
De deal: de banken verkopen derivaten met naar verhouding weinig rente aan beleggers en investeerders. Het motto: 'een veilige investering - lage rente'. Omdat de centrale banken de rente naar bijna nul terugschroefden, werden beleggers rechtstreeks in de derivatenhandel gelokt.
En voor de banken geldt: wie derivaten heeft, wint, want zo wordt niet alleen het eigendom van de schuldenaren in beslag genomen, maar wordt dit vervolgens ook nog eens met winst doorverkocht. Het spel gaat dus gewoon verder.
'Armageddon plundermachine'.
Documentairemaker David Malone noemt dit systeem, waarmee de banken met behulp van derivaten en repo's het basisprincipe van geld zonder tegenwaarde geperfectioneerd hebben, 'de machine die aan het eind op de brutaalste rooftocht aller tijden zal uitlopen' (lett. 'Armageddon Looting Machine').
Het belangrijkste wat de 'too big to fail' megabanken van de crisis leerden is dat zij vrijwel zonder risico's onbeperkt konden doorgaan met hun extreem risicovolle speculaties, wetende dat de politiek hen uiteindelijk toch wel overeind zou houden, en de rekening daarvan op de belastingbetalers zou afwentelen.
Duivels plan geslaagd: Staatsgaranties voor derivaten.
Om het spel te laten doorgaan, stuurde Goldman zijn beste man naar het Amerikaanse ministerie van Financiën, Hank Paulson. Hij beloofde dat de overheid haar geld met winst zou terugkrijgen. Voorwaarde was dat de banken gewoon konden blijven speculeren met derivaten en repo's, waarmee er onvoorstelbare hoeveelheid 'nieuw' geld konden worden geschapen.
Dat was een aanbod wat Washington niet kon weigeren. Immers, ze zouden het aan de banken gegeven geld met winst weer terugkrijgen. De banken ging vervolgens verder met hun duivelse plan, dat verbijsterend genoeg nauwelijks werd opgemerkt: ze dwongen de politiek staatsgaranties voor hun derivaten te geven. Deze derivaten werden tot 'veilige havens' verklaard.
Om dit te bereiken werden de faillissementsregels voor de banken veranderd. Voortaan kregen banken een voorkeursbehandeling bij het bankroet van een tegenpartij, iets dat onder de klassieke regels was verboden. De klanten van de bank, de belastingdienst en de normale aandeelhouders hebben het nakijken, en verliezen hun geld. Dit is niets anders dan een volledig gelegaliseerde onteigening.
Beleggers door lage rente in derivaten gelokt.
De deal: de banken verkopen derivaten met naar verhouding weinig rente aan beleggers en investeerders. Het motto: 'een veilige investering - lage rente'. Omdat de centrale banken de rente naar bijna nul terugschroefden, werden beleggers rechtstreeks in de derivatenhandel gelokt.
En voor de banken geldt: wie derivaten heeft, wint, want zo wordt niet alleen het eigendom van de schuldenaren in beslag genomen, maar wordt dit vervolgens ook nog eens met winst doorverkocht. Het spel gaat dus gewoon verder.
Financiële derivaten (hier handelaren in Chicago) zijn beleggingsinstrumenten die hun waarde ontlenen aan de waarde van een ander goed, zoals aandelen en olie. Het andere goed wordt in het jargon de onderliggende waarde genoemd. Men gebruikt financiële derivaten om risico's te verkleinen of juist te speculeren, de risico’s van de banken en de beleggers van het grootkapitaal, wel te verstaan en niet van de kleine spaarder.
MF Global: ook gewone klanten onteigend.
Na het omvallen van Lehman kwam er -ondanks de belofte het geld met rente terug te betalen- steeds meer weerstand tegen het redden van de banken met belastinggeld. Toen werd het tijd voor de volgende test: MF Global. In tegenstelling tot de investeringsbanken Bear Stearns en Lehman -die enkel met andere banken, ondernemingen en grootaandeelhouders werken- beheerde MF Global ook geld van gewone klanten.
MF Global kreeg 'liquiditeitsproblemen', omdat de andere banken de benodigde repo-kredieten weigerden. Van het ene op het andere moment werden de beleggers onteigend. Dankzij de 'safe haven' regels belandden de derivaten legaal bij andere banken. $ 1,2 miljard was verdwenen, maar uiteindelijk werd niemand daar verantwoordelijk voor gesteld. Het is niet te bewijzen, maar men vermoedt dat het geld in de vorm van derivaten bij JP Morgan terecht is gekomen.
Bankenwereld geeft niets om echte economie.
Na het omvallen van MF Global werden de kleinere financiële spelers bang dat ze het volgende slachtoffer van de megabanken zouden worden, en wilden stoppen met het repo-spel. Oud Goldman Sachs bankier Mario Draghi verklaarde vervolgens, in zijn functie als president van de ECB, dat 'de interbancaire markt niet functioneert. De banken lenen elkaar geen geld meer.' Ook beklaagde hij zich erover de banken geen geld meer uitleenden aan de 'echte economie'.
Dat is een andere belangrijke peiler van het perverse financiële systeem: de echte economie zal de banken een worst wezen. Het geld wordt gebruikt voor de winstgevende derivatenhandel. Na de huizenmarktcrisis werden de banken enorm creatief in het vinden van nieuwe vormen derivaten: studentenleningen, goud, grondstoffen, levensmiddelen, ondernemingen. Dankzij deze 'Asset Backed Securities' kon de 'Armageddon-machine' van de banken op volle snelheid blijven doordraaien.
Omdat al dit geld niet in de echte economie terecht komt, is de inflatie laag. De ECB noemt dat echter een verdienste van zichzelf. Het geld mág deze gesloten kringloop niet eens verlaten, want anders zou de inflatie exploderen.
Derivatenhouders kregen bevoorrechte status.
Nadat de interbancaire markt was ingestort, begonnen de ECB, de FED en de andere belangrijke centrale banken massaal geld bij te drukken. De Fed koopt maandelijks voor $ 85 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties op. In het permanente Europese noodfonds ESM zit € 700 miljard. Al dit geld wordt gedekt door de belastingbetalers.
Ondertussen liep de Europese staatsschuldencrisis volledig uit de hand. De banken bijten echter niet in de handen van hun weldoeners in de politiek, dus blijven ze -met het nieuwe geld van de centrale banken- staatsobligaties opkopen.
Door twee geheime EU-richtlijnen kregen de derivatenhouders ook in Europa een bevoorrechte status. Dat maakte de weg vrij voor het volgende experiment: Cyprus. Hier werd voor het eerst besloten tot een gedwongen bijdrage van aandeel- en bankrekeninghouders, een 'bail-in'. De derivatenbezitters bleven buiten schot, want zij hadden van de politiek de status van bevoorrechte schuldeisers gekregen.
Geraffineerde misleiding door schaduwbankensysteem.
Om de schijn op te houden dat de politici geleerd hadden van het uitbreken van de financiële crisis in 2008, voerde de EU nieuwe bankenregulering in. Volgens advocaat en financieel criticus Ellen Brown zijn deze regels een zeer geraffineerde misleiding van de aandeelhouders en belastingbetalers. De derivatenhandel werd namelijk verplaatst naar een schaduwbankensysteem, die volgens persbureau Reuters zo'n $ 60 biljoen groot is. De profiteurs zijn dezelfde megabanken, die tegenover het publiek doen alsof ze zich aan de nieuwe regels onderwerpen.
Met behulp van Hedgefondsen, Private Equity firma's en andere creatieve middelen werden de enorme risico's die de banken bleven nemen verhuld, zodat de officiële balansen er opeens een stuk gezonder uitzagen. Dit systeem werd met volledige en uitdrukkelijke toestemming van de machtigste bank ter wereld opgezet, de Bank for International Settlements (BIS), die de belangen van de grote centrale banken vertegenwoordigt.
MF Global: ook gewone klanten onteigend.
Na het omvallen van Lehman kwam er -ondanks de belofte het geld met rente terug te betalen- steeds meer weerstand tegen het redden van de banken met belastinggeld. Toen werd het tijd voor de volgende test: MF Global. In tegenstelling tot de investeringsbanken Bear Stearns en Lehman -die enkel met andere banken, ondernemingen en grootaandeelhouders werken- beheerde MF Global ook geld van gewone klanten.
MF Global kreeg 'liquiditeitsproblemen', omdat de andere banken de benodigde repo-kredieten weigerden. Van het ene op het andere moment werden de beleggers onteigend. Dankzij de 'safe haven' regels belandden de derivaten legaal bij andere banken. $ 1,2 miljard was verdwenen, maar uiteindelijk werd niemand daar verantwoordelijk voor gesteld. Het is niet te bewijzen, maar men vermoedt dat het geld in de vorm van derivaten bij JP Morgan terecht is gekomen.
Bankenwereld geeft niets om echte economie.
Na het omvallen van MF Global werden de kleinere financiële spelers bang dat ze het volgende slachtoffer van de megabanken zouden worden, en wilden stoppen met het repo-spel. Oud Goldman Sachs bankier Mario Draghi verklaarde vervolgens, in zijn functie als president van de ECB, dat 'de interbancaire markt niet functioneert. De banken lenen elkaar geen geld meer.' Ook beklaagde hij zich erover de banken geen geld meer uitleenden aan de 'echte economie'.
Dat is een andere belangrijke peiler van het perverse financiële systeem: de echte economie zal de banken een worst wezen. Het geld wordt gebruikt voor de winstgevende derivatenhandel. Na de huizenmarktcrisis werden de banken enorm creatief in het vinden van nieuwe vormen derivaten: studentenleningen, goud, grondstoffen, levensmiddelen, ondernemingen. Dankzij deze 'Asset Backed Securities' kon de 'Armageddon-machine' van de banken op volle snelheid blijven doordraaien.
Omdat al dit geld niet in de echte economie terecht komt, is de inflatie laag. De ECB noemt dat echter een verdienste van zichzelf. Het geld mág deze gesloten kringloop niet eens verlaten, want anders zou de inflatie exploderen.
Derivatenhouders kregen bevoorrechte status.
Nadat de interbancaire markt was ingestort, begonnen de ECB, de FED en de andere belangrijke centrale banken massaal geld bij te drukken. De Fed koopt maandelijks voor $ 85 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties op. In het permanente Europese noodfonds ESM zit € 700 miljard. Al dit geld wordt gedekt door de belastingbetalers.
Ondertussen liep de Europese staatsschuldencrisis volledig uit de hand. De banken bijten echter niet in de handen van hun weldoeners in de politiek, dus blijven ze -met het nieuwe geld van de centrale banken- staatsobligaties opkopen.
Door twee geheime EU-richtlijnen kregen de derivatenhouders ook in Europa een bevoorrechte status. Dat maakte de weg vrij voor het volgende experiment: Cyprus. Hier werd voor het eerst besloten tot een gedwongen bijdrage van aandeel- en bankrekeninghouders, een 'bail-in'. De derivatenbezitters bleven buiten schot, want zij hadden van de politiek de status van bevoorrechte schuldeisers gekregen.
Geraffineerde misleiding door schaduwbankensysteem.
Om de schijn op te houden dat de politici geleerd hadden van het uitbreken van de financiële crisis in 2008, voerde de EU nieuwe bankenregulering in. Volgens advocaat en financieel criticus Ellen Brown zijn deze regels een zeer geraffineerde misleiding van de aandeelhouders en belastingbetalers. De derivatenhandel werd namelijk verplaatst naar een schaduwbankensysteem, die volgens persbureau Reuters zo'n $ 60 biljoen groot is. De profiteurs zijn dezelfde megabanken, die tegenover het publiek doen alsof ze zich aan de nieuwe regels onderwerpen.
Met behulp van Hedgefondsen, Private Equity firma's en andere creatieve middelen werden de enorme risico's die de banken bleven nemen verhuld, zodat de officiële balansen er opeens een stuk gezonder uitzagen. Dit systeem werd met volledige en uitdrukkelijke toestemming van de machtigste bank ter wereld opgezet, de Bank for International Settlements (BIS), die de belangen van de grote centrale banken vertegenwoordigt.
Hedgefondsen geven zichzelf 84% van de opbrengst, investeerders 16%.
Belastingbetalers en klanten hebben nog steeds niets door.
Als de EU-ministers van Financiën vandaag met veel vertoon aankondigen dat de bankenunie op de goede weg is, betekent dit in werkelijkheid dat de eindstrijd, het beruchte 'End Game', van de financiële haaien om Europa is begonnen. Banken zullen op basis van de zorgvuldig in elkaar gedraaide 'stresstesten' failliet worden verklaard. De daarop volgende crash zal in etappes plaatsvinden. Iedere keer zal er in Europa een nieuwe Bear Stearns, Lehman of Dexia zijn - banken die omvallen, ook als ze -zoals het Frans-Belgische Dexia- in eerdere stresstesten voor 'gezond' werden verklaard.
Bizar genoeg hebben degenen die uiteindelijk totaal zullen worden onteigend, de belastingbetalers, de aandeelhouders, de spaarders en de bankenklanten, nog altijd niets in de gaten. Die zullen 'verrast' worden door het plotselinge failliet van hun banken. Op een dag zullen burgers, als ze geld willen pinnen, merken dat hun geld 'plotseling' verdwenen is, net als de klanten van MF Global moesten ondervinden.
Bankrun op lege pinautomaten.
Er zal een bankrun ontstaan, maar de kassen en pinautomaten zullen leeg zijn. Het geld zal namelijk volledig legaal naar de zakken van de derivatenbezitters zijn verplaatst, zodat die vrolijk door kunnen blijven gaan met hun grote gokspel.
Klagen en rechtszaken zullen niet helpen, want de grote spelers met het geld hebben van de politiek een veel betere rechtspositie gekregen dan degenen van wie het geld eigenlijk is. Of beter gezegd: was. De compleet uitgeplunderde, radeloze belastingbetalers, spaarders en aandeelhouders zullen echter nooit te weten komen waar hun geld gebleven is.
Megabanken zullen landen compleet leegroven.
Wanneer dit precies gaat gebeuren, weet niemand. Malone schrijft dat dit 'Plan B' van de megabanken niet enkel bedoeld is om de kwetsbare banken in zwakkere landen te vernietigen, maar ook om de landen zélf leeg te roven. Deze rooftocht hoeft geen maanden te duren, maar kan in enkele uren en zelfs minuten worden voltooid.
De politiek heeft ervoor gezorgd, dat niet één bankier hier ooit voor terecht zal hoeven staan. Het enige wat er nog hoeft te gebeuren is een 'trigger' voor de volgende crash, die de megabanken nodig hebben om enkele van hun kleinere tegenstanders te verpletteren.
Dat bevel kan in Washington, maar ook in Beijing worden gegeven. Het slachtoffer kan een grote bank zijn, maar ook een aantal kleinere. Er zullen hoe dan ook veel verliezers zijn, die gegarandeerd te laat zullen komen en alles zullen kwijtraken. Vandaag maken de Europese ministers van Financiën opnieuw een stukje zekerder, dat de megabanken als de grote overwinnaars uit de chaos tevoorschijn zullen komen.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 23 oktober 2013 lazen we in de media dat het economische ‘Trends Institute’ schrijft dat een wereldwijde totale instorting van de wereldeconomie in 2014 zal plaatsvinden en dat de ziektekostenverzekering 'Obamacare en de 'too big to fail' banken puur fascisme zijn'.
Belastingbetalers en klanten hebben nog steeds niets door.
Als de EU-ministers van Financiën vandaag met veel vertoon aankondigen dat de bankenunie op de goede weg is, betekent dit in werkelijkheid dat de eindstrijd, het beruchte 'End Game', van de financiële haaien om Europa is begonnen. Banken zullen op basis van de zorgvuldig in elkaar gedraaide 'stresstesten' failliet worden verklaard. De daarop volgende crash zal in etappes plaatsvinden. Iedere keer zal er in Europa een nieuwe Bear Stearns, Lehman of Dexia zijn - banken die omvallen, ook als ze -zoals het Frans-Belgische Dexia- in eerdere stresstesten voor 'gezond' werden verklaard.
Bizar genoeg hebben degenen die uiteindelijk totaal zullen worden onteigend, de belastingbetalers, de aandeelhouders, de spaarders en de bankenklanten, nog altijd niets in de gaten. Die zullen 'verrast' worden door het plotselinge failliet van hun banken. Op een dag zullen burgers, als ze geld willen pinnen, merken dat hun geld 'plotseling' verdwenen is, net als de klanten van MF Global moesten ondervinden.
Bankrun op lege pinautomaten.
Er zal een bankrun ontstaan, maar de kassen en pinautomaten zullen leeg zijn. Het geld zal namelijk volledig legaal naar de zakken van de derivatenbezitters zijn verplaatst, zodat die vrolijk door kunnen blijven gaan met hun grote gokspel.
Klagen en rechtszaken zullen niet helpen, want de grote spelers met het geld hebben van de politiek een veel betere rechtspositie gekregen dan degenen van wie het geld eigenlijk is. Of beter gezegd: was. De compleet uitgeplunderde, radeloze belastingbetalers, spaarders en aandeelhouders zullen echter nooit te weten komen waar hun geld gebleven is.
Megabanken zullen landen compleet leegroven.
Wanneer dit precies gaat gebeuren, weet niemand. Malone schrijft dat dit 'Plan B' van de megabanken niet enkel bedoeld is om de kwetsbare banken in zwakkere landen te vernietigen, maar ook om de landen zélf leeg te roven. Deze rooftocht hoeft geen maanden te duren, maar kan in enkele uren en zelfs minuten worden voltooid.
De politiek heeft ervoor gezorgd, dat niet één bankier hier ooit voor terecht zal hoeven staan. Het enige wat er nog hoeft te gebeuren is een 'trigger' voor de volgende crash, die de megabanken nodig hebben om enkele van hun kleinere tegenstanders te verpletteren.
Dat bevel kan in Washington, maar ook in Beijing worden gegeven. Het slachtoffer kan een grote bank zijn, maar ook een aantal kleinere. Er zullen hoe dan ook veel verliezers zijn, die gegarandeerd te laat zullen komen en alles zullen kwijtraken. Vandaag maken de Europese ministers van Financiën opnieuw een stukje zekerder, dat de megabanken als de grote overwinnaars uit de chaos tevoorschijn zullen komen.
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Op 23 oktober 2013 lazen we in de media dat het economische ‘Trends Institute’ schrijft dat een wereldwijde totale instorting van de wereldeconomie in 2014 zal plaatsvinden en dat de ziektekostenverzekering 'Obamacare en de 'too big to fail' banken puur fascisme zijn'.
In 2014 zal een wereldwijde totale instorting van de wereldeconomie zal plaatsvinden.
Gerald Celente, topman van het Trends Research Institute, is er zeker van: in 2014 staat ons de totale financiële en economische instorting te wachten, niet alleen van de Verenigde Staten, maar van de hele wereld. Celente was jarenlang vrijwel de enige die waarschuwde voor het uitbreken van de financiële crisis in 2008.
De enige reden dat de Amerikaanse economie nog een beetje draait, is de record lage rente. Alle grote economieën -de VS, Europa, Japan, China- devalueren hun munten door de markten te overspoelen met nieuw geld. Dat kan niet lang meer goed blijven gaan, en op de dag zal de rente wel moeten stijgen.
'Het onvermijdelijke uitgesteld tot 2014'.
De recente politieke crisis rond de verhoging van het schuldenplafond is zeer ernstig geweest, zegt Celente. Alle grote banken en instituten, inclusief het IMF en de BIS bank bereidden zich voor op het verlopen van de limiet op 17 oktober. 'De hele financiële wereld is hysterisch van angst, want iedereen weet dat ze het onvermijdelijke alleen maar hebben uitgesteld,' en wel tot januari en februari 2014.
De economische cijfers van de VS zijn dramatisch. Winkelverkopen zijn fors gekelderd. Obamacare maakt alles alleen maar erger en duurder. 'Obamacare is het samengaan van de macht van de staat met die van de bedrijven. Dit is fascisme. Vier woorden bewijzen dat: 'Too big to fail'. Die term bestaat niet in het kapitalisme, maar wel in het fascisme. Ze pakken ons geld, en geven dat aan de grote banken.' Dezelfde leegroof van de burgers vindt plaats in de Europese Unie.
Overheid gaat beslag leggen op geld en bezit burgers.
Volgend jaar is het definitief gebeurd met de eens vrije Verenigde Staten van Amerika, denkt Celente. Mensen zullen dan slaven van de overheid zijn, en 'geen verzekering, geen uitkeringen, en niet genoeg geld om van te leven' hebben. Ook zullen de hogere belastingen de koopkracht van de mensen verder aantasten.
Het aantal Amerikanen dat afhankelijk is van voedselbonnen (50 miljoen) en/of andere vormen van overheidsbijstand (nog eens bijna 50 miljoen) zal exploderen.
'En ik zeg tegen iedereen: als je je geld niet in je zak heb zitten, dan heb je geen cent.' De Trends voorspeller zegt al langer dat de overheid uiteindelijk beslag zal leggen op het (spaar)geld en andere bezittingen van de burgers, en ook zaken zoals goud en zilver niets waard zullen blijken zijn als mensen dit enkel op papier bezitten, en niet kunnen vasthouden.
Cyprus was blauwdruk voor heel Amerika en Europa.
De crisis in Cyprus was een blauwdruk voor hoe ze in Amerika en Europa een greep zullen doen naar het geld van de burgers. Megabank JP Morgan Chase - 'een crimineel syndicaat dat de afgelopen jaren al $ 16 miljard aan boetes moest betalen'- kondigde vorige week al aan dat kleine bedrijven en zelfstandigen vanaf november per maand nog maar $ 50.000 van en naar hun rekening mogen verplaatsen (tenzij ze upgraden naar een veel duurdere rekening). Dat is slechts het begin, en zal in 2014 uitlopen op een 'bank holiday', een dagen- of zelfs wekenlange sluiting van alle banken.
Gerald Celente, topman van het Trends Research Institute, is er zeker van: in 2014 staat ons de totale financiële en economische instorting te wachten, niet alleen van de Verenigde Staten, maar van de hele wereld. Celente was jarenlang vrijwel de enige die waarschuwde voor het uitbreken van de financiële crisis in 2008.
De enige reden dat de Amerikaanse economie nog een beetje draait, is de record lage rente. Alle grote economieën -de VS, Europa, Japan, China- devalueren hun munten door de markten te overspoelen met nieuw geld. Dat kan niet lang meer goed blijven gaan, en op de dag zal de rente wel moeten stijgen.
'Het onvermijdelijke uitgesteld tot 2014'.
De recente politieke crisis rond de verhoging van het schuldenplafond is zeer ernstig geweest, zegt Celente. Alle grote banken en instituten, inclusief het IMF en de BIS bank bereidden zich voor op het verlopen van de limiet op 17 oktober. 'De hele financiële wereld is hysterisch van angst, want iedereen weet dat ze het onvermijdelijke alleen maar hebben uitgesteld,' en wel tot januari en februari 2014.
De economische cijfers van de VS zijn dramatisch. Winkelverkopen zijn fors gekelderd. Obamacare maakt alles alleen maar erger en duurder. 'Obamacare is het samengaan van de macht van de staat met die van de bedrijven. Dit is fascisme. Vier woorden bewijzen dat: 'Too big to fail'. Die term bestaat niet in het kapitalisme, maar wel in het fascisme. Ze pakken ons geld, en geven dat aan de grote banken.' Dezelfde leegroof van de burgers vindt plaats in de Europese Unie.
Overheid gaat beslag leggen op geld en bezit burgers.
Volgend jaar is het definitief gebeurd met de eens vrije Verenigde Staten van Amerika, denkt Celente. Mensen zullen dan slaven van de overheid zijn, en 'geen verzekering, geen uitkeringen, en niet genoeg geld om van te leven' hebben. Ook zullen de hogere belastingen de koopkracht van de mensen verder aantasten.
Het aantal Amerikanen dat afhankelijk is van voedselbonnen (50 miljoen) en/of andere vormen van overheidsbijstand (nog eens bijna 50 miljoen) zal exploderen.
'En ik zeg tegen iedereen: als je je geld niet in je zak heb zitten, dan heb je geen cent.' De Trends voorspeller zegt al langer dat de overheid uiteindelijk beslag zal leggen op het (spaar)geld en andere bezittingen van de burgers, en ook zaken zoals goud en zilver niets waard zullen blijken zijn als mensen dit enkel op papier bezitten, en niet kunnen vasthouden.
Cyprus was blauwdruk voor heel Amerika en Europa.
De crisis in Cyprus was een blauwdruk voor hoe ze in Amerika en Europa een greep zullen doen naar het geld van de burgers. Megabank JP Morgan Chase - 'een crimineel syndicaat dat de afgelopen jaren al $ 16 miljard aan boetes moest betalen'- kondigde vorige week al aan dat kleine bedrijven en zelfstandigen vanaf november per maand nog maar $ 50.000 van en naar hun rekening mogen verplaatsen (tenzij ze upgraden naar een veel duurdere rekening). Dat is slechts het begin, en zal in 2014 uitlopen op een 'bank holiday', een dagen- of zelfs wekenlange sluiting van alle banken.
De crisis in Cyprus was een blauwdruk voor hoe ze in Amerika en Europa in de naaste toekomst een greep zullen doen naar het geld van de burgers.
Militarisering VS, samenleving zal instorten.
Om daarop voorbereid te zijn, wordt de VS in snel tempo gemilitariseerd. 'De mensen in de regering mogen dan dom zijn, maar ze zijn ook heel gewiekst. En ze weten dat deze economische problemen op geen enkele manier zijn op te lossen.'
De chaos in Walmart supermarkten afgelopen weekend, toen mensen hun digitale voedselbonnenkaart (EBT) niet meer konden gebruiken -of juist een oneindige limiet bleken te hebben- was slechts voorspel. 'Vermenigvuldig dat met tientallen miljoenen, en de samenleving zal instorten.'
Dollarcrash, blokkade pinautomaten.
Straks zullen namelijk ook de gewone pinautomaten niet meer werken en de bankrekeningen van de mensen worden geblokkeerd, voorspelt Celente. Dit kan het gevolg zijn van bijvoorbeeld de crash van de Amerikaanse dollar, die bewust wordt gepland om de gigantische schulden van het land de baas te worden. Burgers moeten zich gaan voorbereiden dat er dan overal een tekort aan zal zijn, zoals aan brandstof, energie en voedsel.
Ook de terreuraanslag op de marathon in Boston was in zijn ogen een test om te zien hoe de burgers zouden reageren op het afsluiten van een gebied van 100 vierkante mijl. 'Je ziet zelf hoe onze maatschappij wordt gecontroleerd, omdat ze niet willen dat ook maar één iemand niet meewerkt.' (1)
'Liberals are Liars'.
'Iedere zichzelf respecterende volwassen die de onzin van (volksvertegenwoordigers) McConnel, Boehner, Ryan, Reid en anderen gelovigen, zal krijgen wat ie verdient,' vervolgt Celente. 'Liberals (progressieven) are Liars (leugenaars), zeg ik altijd. 'Op alles wat ze beloofd hebben komen ze terug, en ze komen altijd met een excuus...'
Wereldwijde instorting in 2e kwartaal 2014.
'Ook op internationaal gebied zal alles instorten. Dat is wat wij voorspellen. In het tweede kwartaal van 2014 zal de boel instorten, of gebeurt er iets om onze aandacht daarvan af te leiden.' Verwacht echter niet dat de reguliere media -door Celente perstituees (als variant op prostituees) genoemd- ons daarvoor zullen waarschuwen, want die zitten bijna volledig in de zak van de gevestigde orde. En die is er enkel bij gebaat dat u blijft slapen en blijft geloven dat alles goed komt, totdat het te laat is.
Oplossing: mensen moeten massaal wakker en actief worden
Er is er een oplossing? Ja, zegt Celente. Mensen moeten massaal in opstand komen, het niet meer pikken, zich uitspreken, en actief worden in het wakker schudden van hun familie, hun buren, hun vrienden, de mensen op straat. Er kan alleen een 'nieuwe Renaissance' komen als de burgers hun lot weer in eigen handen nemen, en hun toekomst niet meer laten bepalen en verwoesten door de globalisten en internationalisten in Washington, Brussel en andere machtscentra.
(1) Infowars / YouTube
Op 26 oktober 2013 lazen we in de media dat de EU-politici er onvoorstelbare privileges en luxe - tot de ondergang op na houden en dat een maandsalaris van een EU-afgevaardigden betekent € 12.255,87,- inkomen, exclusief dagvergoeding à € 304,-, exclusief residentietoelage van 15% basissalaris, exclusief kinderbijslag à € 300,- per kind, exclusief secretariaatsvergoeding van € 21.209,- per maand, inclusief ruim 10 weken vakantie.
Militarisering VS, samenleving zal instorten.
Om daarop voorbereid te zijn, wordt de VS in snel tempo gemilitariseerd. 'De mensen in de regering mogen dan dom zijn, maar ze zijn ook heel gewiekst. En ze weten dat deze economische problemen op geen enkele manier zijn op te lossen.'
De chaos in Walmart supermarkten afgelopen weekend, toen mensen hun digitale voedselbonnenkaart (EBT) niet meer konden gebruiken -of juist een oneindige limiet bleken te hebben- was slechts voorspel. 'Vermenigvuldig dat met tientallen miljoenen, en de samenleving zal instorten.'
Dollarcrash, blokkade pinautomaten.
Straks zullen namelijk ook de gewone pinautomaten niet meer werken en de bankrekeningen van de mensen worden geblokkeerd, voorspelt Celente. Dit kan het gevolg zijn van bijvoorbeeld de crash van de Amerikaanse dollar, die bewust wordt gepland om de gigantische schulden van het land de baas te worden. Burgers moeten zich gaan voorbereiden dat er dan overal een tekort aan zal zijn, zoals aan brandstof, energie en voedsel.
Ook de terreuraanslag op de marathon in Boston was in zijn ogen een test om te zien hoe de burgers zouden reageren op het afsluiten van een gebied van 100 vierkante mijl. 'Je ziet zelf hoe onze maatschappij wordt gecontroleerd, omdat ze niet willen dat ook maar één iemand niet meewerkt.' (1)
'Liberals are Liars'.
'Iedere zichzelf respecterende volwassen die de onzin van (volksvertegenwoordigers) McConnel, Boehner, Ryan, Reid en anderen gelovigen, zal krijgen wat ie verdient,' vervolgt Celente. 'Liberals (progressieven) are Liars (leugenaars), zeg ik altijd. 'Op alles wat ze beloofd hebben komen ze terug, en ze komen altijd met een excuus...'
Wereldwijde instorting in 2e kwartaal 2014.
'Ook op internationaal gebied zal alles instorten. Dat is wat wij voorspellen. In het tweede kwartaal van 2014 zal de boel instorten, of gebeurt er iets om onze aandacht daarvan af te leiden.' Verwacht echter niet dat de reguliere media -door Celente perstituees (als variant op prostituees) genoemd- ons daarvoor zullen waarschuwen, want die zitten bijna volledig in de zak van de gevestigde orde. En die is er enkel bij gebaat dat u blijft slapen en blijft geloven dat alles goed komt, totdat het te laat is.
Oplossing: mensen moeten massaal wakker en actief worden
Er is er een oplossing? Ja, zegt Celente. Mensen moeten massaal in opstand komen, het niet meer pikken, zich uitspreken, en actief worden in het wakker schudden van hun familie, hun buren, hun vrienden, de mensen op straat. Er kan alleen een 'nieuwe Renaissance' komen als de burgers hun lot weer in eigen handen nemen, en hun toekomst niet meer laten bepalen en verwoesten door de globalisten en internationalisten in Washington, Brussel en andere machtscentra.
(1) Infowars / YouTube
Op 26 oktober 2013 lazen we in de media dat de EU-politici er onvoorstelbare privileges en luxe - tot de ondergang op na houden en dat een maandsalaris van een EU-afgevaardigden betekent € 12.255,87,- inkomen, exclusief dagvergoeding à € 304,-, exclusief residentietoelage van 15% basissalaris, exclusief kinderbijslag à € 300,- per kind, exclusief secretariaatsvergoeding van € 21.209,- per maand, inclusief ruim 10 weken vakantie.
De euro en de EU: een strop voor de burgers, maar hèt middel voor Brussel om zichzelf schandalig te blijven verrijken.
Eén van de redenen waarom bijna al 'onze' politici in Den Haag blijven vasthouden aan de euro en krampachtig het EU-lidmaatschap blijven verdedigen, is dat hen dat de mogelijkheid geeft om straks een nieuwe, zeer lucratieve carrière in Brussel op te bouwen. Iedereen die het tot Brussel haalt is meteen financieel 'binnen', want de Europese belastingbetalers financieren een leven vol onvoorstelbare privileges, voordelen en luxe voor alle EU-politici en parlementariërs, en dat zonder dat hier ook maar een spatje democratische controle op is.
Schijndemocratie in Sovjetstijl.
Het EU-parlement wordt weliswaar door de Europeanen gekozen, maar daarmee houdt alle democratie in Brussel onmiddellijk op. EU-parlementariërs hebben namelijk niet het recht om zelf wetsvoorstellen in te dienen. Het enige wat ze mogen doen is door de EU-Commissie ingediende verordeningen en richtlijnen goedkeuren of afwijzen.
Wijzen ze een voorstel af, zoals de voordracht van de Luxemburger Yves Mersch eind 2012 voor de directie van de ECB (omdat hij een man is), dan kan de EU-Raad zo'n kandidaat toch aanstellen, wat in dit geval ook gebeurd is. Het EU-parlement speelt dan ook exact dezelfde onbeduidende rol als destijds de Duma in de Sovjet Unie, en dient alleen om tegenover de Europeanen de schijn van democratie op te houden.
De 'hoge afgevaardigden' van de Commissie hebben duidelijk nul komma nul respect voor het parlement. Neem bijvoorbeeld EU-'minister' van Buitenlandse Zaken Catherine Ashton, die slechts zelden ingaat op een uitnodiging van het parlement, ook niet als dit debatteert over belangrijke buitenlandse kwesties. In nationale parlementen zou dat als een grove belediging worden opgevat, maar in Brussel is het normaal.
Parlementariër: mijn collega's zijn net zo lui als ik.
Gezien hun buitengewoon royale salarissen, voorzieningen en andere privileges boeit dat de parlementariërs sowieso niet. Een enkeling klapt wel eens uit de school, zoals de Duitser Ernst Strasser, die in augustus 2012 tegenover Britse journalisten toegaf dat 'de meeste parlementariërs net zo lui zijn als ik. Al het werk wordt door onze medewerkers verricht.'
Een maand later verklaarde de 24 jarige Zweed Amelia Andersdotter, die nog niet compleet door Brussel was ingepalmd, dat 'het EU-parlement vol goede bedoelingen zit, maar dat het geen zin heeft om deze bedoelingen uit te voeren.' Het is dus niet verwonderlijk dat vrijwel geen enkele Europeaan weet wat het parlement eigenlijk uitvoert.
Schandalige praktijken op TV vastgelegd.
De onafhankelijke Oostenrijker Hans-Peter Martin was één van de zeer weinigen die openlijk wees op het enorme bedrog door parlementariërs met de aanwezigheidspremies. Zoals bekend werd deze fraude met zijn hulp door Nederlandse journalisten en TV-camera's vastgelegd. Veel parlementariërs incasseerden de dagelijkse vergoeding van € 304,-, zonder ook maar een seconde in het parlement aanwezig te zijn. De meesten gingen direct per limousine naar het vliegveld, om van het weekend te genieten.
Maar ook doordeweeks vinden deze schandalige praktijken plaats. Bij het zien van de camera's vluchtten de meeste dames en heren afgevaardigden weg. Sommigen probeerden zich er hakkelend uit te kletsen, enkelen begonnen te dreigen en weer een ander liet het camerateam door bewakers het gebouw uitzetten.
Wie denkt dat er hierna iets veranderd is, heeft het mis. De 'onafhankelijke' Martin Ehrenhauser diende weliswaar een motie in om een einde te maken aan deze 'immorele praktijken', maar de meerderheid wees zijn voorstel ogenblikkelijk af. De fraude met de royale aanwezigheidspremie gaat dus gewoon door.
Eén van de redenen waarom bijna al 'onze' politici in Den Haag blijven vasthouden aan de euro en krampachtig het EU-lidmaatschap blijven verdedigen, is dat hen dat de mogelijkheid geeft om straks een nieuwe, zeer lucratieve carrière in Brussel op te bouwen. Iedereen die het tot Brussel haalt is meteen financieel 'binnen', want de Europese belastingbetalers financieren een leven vol onvoorstelbare privileges, voordelen en luxe voor alle EU-politici en parlementariërs, en dat zonder dat hier ook maar een spatje democratische controle op is.
Schijndemocratie in Sovjetstijl.
Het EU-parlement wordt weliswaar door de Europeanen gekozen, maar daarmee houdt alle democratie in Brussel onmiddellijk op. EU-parlementariërs hebben namelijk niet het recht om zelf wetsvoorstellen in te dienen. Het enige wat ze mogen doen is door de EU-Commissie ingediende verordeningen en richtlijnen goedkeuren of afwijzen.
Wijzen ze een voorstel af, zoals de voordracht van de Luxemburger Yves Mersch eind 2012 voor de directie van de ECB (omdat hij een man is), dan kan de EU-Raad zo'n kandidaat toch aanstellen, wat in dit geval ook gebeurd is. Het EU-parlement speelt dan ook exact dezelfde onbeduidende rol als destijds de Duma in de Sovjet Unie, en dient alleen om tegenover de Europeanen de schijn van democratie op te houden.
De 'hoge afgevaardigden' van de Commissie hebben duidelijk nul komma nul respect voor het parlement. Neem bijvoorbeeld EU-'minister' van Buitenlandse Zaken Catherine Ashton, die slechts zelden ingaat op een uitnodiging van het parlement, ook niet als dit debatteert over belangrijke buitenlandse kwesties. In nationale parlementen zou dat als een grove belediging worden opgevat, maar in Brussel is het normaal.
Parlementariër: mijn collega's zijn net zo lui als ik.
Gezien hun buitengewoon royale salarissen, voorzieningen en andere privileges boeit dat de parlementariërs sowieso niet. Een enkeling klapt wel eens uit de school, zoals de Duitser Ernst Strasser, die in augustus 2012 tegenover Britse journalisten toegaf dat 'de meeste parlementariërs net zo lui zijn als ik. Al het werk wordt door onze medewerkers verricht.'
Een maand later verklaarde de 24 jarige Zweed Amelia Andersdotter, die nog niet compleet door Brussel was ingepalmd, dat 'het EU-parlement vol goede bedoelingen zit, maar dat het geen zin heeft om deze bedoelingen uit te voeren.' Het is dus niet verwonderlijk dat vrijwel geen enkele Europeaan weet wat het parlement eigenlijk uitvoert.
Schandalige praktijken op TV vastgelegd.
De onafhankelijke Oostenrijker Hans-Peter Martin was één van de zeer weinigen die openlijk wees op het enorme bedrog door parlementariërs met de aanwezigheidspremies. Zoals bekend werd deze fraude met zijn hulp door Nederlandse journalisten en TV-camera's vastgelegd. Veel parlementariërs incasseerden de dagelijkse vergoeding van € 304,-, zonder ook maar een seconde in het parlement aanwezig te zijn. De meesten gingen direct per limousine naar het vliegveld, om van het weekend te genieten.
Maar ook doordeweeks vinden deze schandalige praktijken plaats. Bij het zien van de camera's vluchtten de meeste dames en heren afgevaardigden weg. Sommigen probeerden zich er hakkelend uit te kletsen, enkelen begonnen te dreigen en weer een ander liet het camerateam door bewakers het gebouw uitzetten.
Wie denkt dat er hierna iets veranderd is, heeft het mis. De 'onafhankelijke' Martin Ehrenhauser diende weliswaar een motie in om een einde te maken aan deze 'immorele praktijken', maar de meerderheid wees zijn voorstel ogenblikkelijk af. De fraude met de royale aanwezigheidspremie gaat dus gewoon door.
Veel parlementariërs incasseerden de dagelijkse vergoeding van € 304,-, zonder ook maar een seconde in het parlement aanwezig te zijn. De meesten gingen direct per limousine naar het vliegveld, om van het weekend te genieten.
'Graaiers en bedriegers'.
Al in 1996 berichtte een Britse TV-zender over de 'schandalige handelwijze van de graaiers en bedriegers' in Brussel, zoals het werd genoemd. De toenmalige president van het EP, José Gil Robles, eiste vervolgens disciplinaire maatregelen - niet tegen de daders, maar tegen de indiscrete ambtenaren van het Europese Rekenhof die alles aan de grote klok hadden gehangen.
Hans Peter Martin werd vanwege het onthullen van dit soort schandalen door burgers als een soort held gezien, totdat er geruchten opdoken over het onrechtmatige gebruik van zijn maandelijkse secretariaatstoelage van € 21.209,- en het aanwenden van minstens 1 miljoen euro partijgelden voor privégebruik. Het EP hief vervolgens zijn immuniteit op, maar hij zit nog altijd in het parlement.
'Gehersenspoeld'.
Een andere Oostenrijker, de voormalige minister van Binnenlandse Zaken Ernst Strasser, nam als EU-parlementariër letterlijk het woord 'gehersenspoeld' in de mond toen hij het over de EU-afgevaardigden had. Vervolgens werd hij door Britse journalisten in de val gelokt, die hem met verborgen camera's filmden toen hij zich zonder aarzelen liet omkopen, en bovendien zei dat hij als EU-parlementariër per geval jaarlijks minstens € 100.000,- incasseerde van lobbyisten.
Naast Strasser, die hiervoor tot vier jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, gingen nog eens twee andere EU-afgevaardigden op het omkoopaanbod van de Britse journalisten in. Eén van hen, de voormalige Roemeense minister van Buitenlandse Zaken Zoran Thaler, heeft nog steeds gewoon zitting in het parlement.
15.000 lobbyisten in Brussel.
Het behoeft geen uitleg dat deze gevallen bepaald geen uitzondering zijn. Dat bewijst het enorme aantal van circa 15.000 lobbyisten die in Brussel rondlopen (bron: Lobby Control). 70% van hen werkt voor ondernemingen en hun organisaties. Zij hebben zoveel invloed, dat vier van de vijf wetten die in Brussel worden besloten, direct uit hun kokers afkomstig zijn. Lobby Control waarschuwt dan ook voor de 'uitholling van de democratie' in Europa, ten gunste van de grote banken en multinationals.
In november 2011 besloot het EP weliswaar tot een nieuwe regeling, die het afgevaardigden verplicht om alle 'aanvullende inkomsten' van boven de € 500,- op te geven, maar het is volstrekt onduidelijk of deze anticorruptiewet wel werkt. Zo valt het nooit te controleren wat de redenen zijn waarom een parlementariër voor of tegen een bepaalde wet stemt. Gezien de ongelimiteerde hoeveelheden euro's die de lobbyisten te verdelen hebben, zullen de neveninkomsten van de parlementariërs hoogstwaarschijnlijk nooit in echt gevaar zijn geweest.
Duizelingwekkende vergoedingen.
Ethisch gedrag, zelfrespect en integriteit zijn in Brussel onbekende eigenschappen. De Duitse staatsman Konrad Adenauer zei ooit dat 'politicus zijn betekent dat je je land moet dienen.' EU-politici hebben hier iets anders van gemaakt: 'Politicus zijn betekent dat je aan je land moet verdienen.' Voorbeeld: nadat de EU in 2009 besloot om de salarissen van EU-afgevaardigden los te koppelen van hun thuislanden, schoten de salarissen voor parlementariërs uit Oost Europa met meer dan € 75.000,- omhoog. Het is dus niet verwonderlijk dat de meesten van hen zelden of nooit bij de zittingen komen opdagen.
Naast een maandelijks basissalaris van € 7956,87 krijgen de afgevaardigden een maandelijkse -belastingvrije!- 'onkostenvergoeding' van € 4299,-, totaal dus € 12.255,87. Iedere afgevaardigde kan tevens elke maand over € 21.209,- beschikken om zijn medewerkers in Brussel, Straatsburg of zijn thuisland te betalen. De eerder genoemde dagvergoeding van € 304,- komt daar nog eens bovenop.
Maar dan nog is de koek niet op, want zo ontvangen ze ook nog eens een 'residentie-toelage' van 15% van het basissalaris, een maandelijkse onkostenvergoeding van € 607,- (vicepresident: € 911,-; president: € 1418,-) en kinderbijslag ter hoogte van € 300,- per kind. En dan natuurlijk nog eens ruim 10 weken vakantie per jaar. Een voorstel in juni 2013 om dit te verkorten, werd met 508 stemmen verworpen.
'Graaiers en bedriegers'.
Al in 1996 berichtte een Britse TV-zender over de 'schandalige handelwijze van de graaiers en bedriegers' in Brussel, zoals het werd genoemd. De toenmalige president van het EP, José Gil Robles, eiste vervolgens disciplinaire maatregelen - niet tegen de daders, maar tegen de indiscrete ambtenaren van het Europese Rekenhof die alles aan de grote klok hadden gehangen.
Hans Peter Martin werd vanwege het onthullen van dit soort schandalen door burgers als een soort held gezien, totdat er geruchten opdoken over het onrechtmatige gebruik van zijn maandelijkse secretariaatstoelage van € 21.209,- en het aanwenden van minstens 1 miljoen euro partijgelden voor privégebruik. Het EP hief vervolgens zijn immuniteit op, maar hij zit nog altijd in het parlement.
'Gehersenspoeld'.
Een andere Oostenrijker, de voormalige minister van Binnenlandse Zaken Ernst Strasser, nam als EU-parlementariër letterlijk het woord 'gehersenspoeld' in de mond toen hij het over de EU-afgevaardigden had. Vervolgens werd hij door Britse journalisten in de val gelokt, die hem met verborgen camera's filmden toen hij zich zonder aarzelen liet omkopen, en bovendien zei dat hij als EU-parlementariër per geval jaarlijks minstens € 100.000,- incasseerde van lobbyisten.
Naast Strasser, die hiervoor tot vier jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, gingen nog eens twee andere EU-afgevaardigden op het omkoopaanbod van de Britse journalisten in. Eén van hen, de voormalige Roemeense minister van Buitenlandse Zaken Zoran Thaler, heeft nog steeds gewoon zitting in het parlement.
15.000 lobbyisten in Brussel.
Het behoeft geen uitleg dat deze gevallen bepaald geen uitzondering zijn. Dat bewijst het enorme aantal van circa 15.000 lobbyisten die in Brussel rondlopen (bron: Lobby Control). 70% van hen werkt voor ondernemingen en hun organisaties. Zij hebben zoveel invloed, dat vier van de vijf wetten die in Brussel worden besloten, direct uit hun kokers afkomstig zijn. Lobby Control waarschuwt dan ook voor de 'uitholling van de democratie' in Europa, ten gunste van de grote banken en multinationals.
In november 2011 besloot het EP weliswaar tot een nieuwe regeling, die het afgevaardigden verplicht om alle 'aanvullende inkomsten' van boven de € 500,- op te geven, maar het is volstrekt onduidelijk of deze anticorruptiewet wel werkt. Zo valt het nooit te controleren wat de redenen zijn waarom een parlementariër voor of tegen een bepaalde wet stemt. Gezien de ongelimiteerde hoeveelheden euro's die de lobbyisten te verdelen hebben, zullen de neveninkomsten van de parlementariërs hoogstwaarschijnlijk nooit in echt gevaar zijn geweest.
Duizelingwekkende vergoedingen.
Ethisch gedrag, zelfrespect en integriteit zijn in Brussel onbekende eigenschappen. De Duitse staatsman Konrad Adenauer zei ooit dat 'politicus zijn betekent dat je je land moet dienen.' EU-politici hebben hier iets anders van gemaakt: 'Politicus zijn betekent dat je aan je land moet verdienen.' Voorbeeld: nadat de EU in 2009 besloot om de salarissen van EU-afgevaardigden los te koppelen van hun thuislanden, schoten de salarissen voor parlementariërs uit Oost Europa met meer dan € 75.000,- omhoog. Het is dus niet verwonderlijk dat de meesten van hen zelden of nooit bij de zittingen komen opdagen.
Naast een maandelijks basissalaris van € 7956,87 krijgen de afgevaardigden een maandelijkse -belastingvrije!- 'onkostenvergoeding' van € 4299,-, totaal dus € 12.255,87. Iedere afgevaardigde kan tevens elke maand over € 21.209,- beschikken om zijn medewerkers in Brussel, Straatsburg of zijn thuisland te betalen. De eerder genoemde dagvergoeding van € 304,- komt daar nog eens bovenop.
Maar dan nog is de koek niet op, want zo ontvangen ze ook nog eens een 'residentie-toelage' van 15% van het basissalaris, een maandelijkse onkostenvergoeding van € 607,- (vicepresident: € 911,-; president: € 1418,-) en kinderbijslag ter hoogte van € 300,- per kind. En dan natuurlijk nog eens ruim 10 weken vakantie per jaar. Een voorstel in juni 2013 om dit te verkorten, werd met 508 stemmen verworpen.
340 Europese ambtenaren gaan dit jaar met vervroegd pensioen vanaf 50 jaar en met een pensioen van 9.000 euro (bruto) per maand tot aan haar/zijn 63ste jaar. Dit betekent dus, dat er voor 340 ambtenaren dubbel betaald gaat worden; voor de nieuwelingen en voor de ‘gepensioneerden’, terwijl die mensen binnen no time een andere baan aangeboden krijgen, omdat het bedrijfsleven graag mensen in dienst nemen die over belangwekkende informatie beschikken, wat in hun voordeel uitgebuit wordt tegen uiteraard een riante vergoeding, want salarissen ontvangen ze niet natuurlijk, dit zijn gewoon ‘onkostenvergoedingen’.
Het paradijs op aarde bestaat: Brussel.
Het paradijs op aarde bestaat dus al, en wel in Brussel, in een door de EU gecreëerde belastingoase waarin niemand zich ook maar ergens voor hoeft te verantwoorden. Met de € 21.209.- per maand voor medewerkers worden dan ook regelmatig -veelal ongekwalificeerde- familieleden betaald, zo bleek uit een intern onderzoek. Andere parlementariërs betalen salaris aan niet bestaande werknemers. Sommigen verplichten hun medewerkers een deel van hun salaris terug te storten.
Er zijn weliswaar regels tegen deze praktijken opgesteld, maar die zijn op de zo kenmerkende vage en gecompliceerde Brusselse wijze voor velerlei uitleg vatbaar. Zo wisten alle 167 betrapte parlementariërs die hun familieleden hadden betaald, een 'uitzonderingssituatie' te bedenken om gewoon met dit misbruik te kunnen blijven doorgaan.
Tot voor kort konden EU-afgevaardigden met de goedkoopste prijsvechters naar hun thuislanden terugvliegen, en ondertussen wel het volle pond van een normale ticket declareren. Dit gelegaliseerde, belastingvrije bedrog, waar de afgevaardigden maandelijks nog eens duizenden euro's extra mee konden opstrijken, werd na felle protesten gestopt. Hoewel... nog steeds mogen ze ook, voor korte vluchten, kiezen voor de duurste businessklasse.
'De besten'.
De vicepresident van de EU-Commissie, de Sloveen Marcos Sefcovic, rechtvaardigde in februari van dit jaar de enorme salarissen en vergoedingen met het argument dat 'we de besten moeten halen, die er te krijgen zijn'. Deze zogenaamde 'besten' hebben echter niet in de gaten gehad wat er jarenlang in Griekenland, Spanje en Cyprus gebeurde, hoe enorm de corruptie daar was (en is), hoeveel honderden miljarden Europees geld er in deze landen zijn verdwenen.
Ook ging maar liefst € 1 miljard euro ontwikkelingshulp voor de Democratische Republiek Congo in rook op. EU-president Herman van Rompuy probeerde dit zoveelste schandaal natuurlijk onder het tapijt te vegen, en sprak enkel van 'slechte PR'.
Volk levert in, Brussel geeft zichzelf opnieuw meer geld
Europa's 'besten' in Brussel zijn verantwoordelijk voor het totaal mislukte europroject, voor miljoenen werklozen, voor schrikbarend snel stijgende armoede en massale sociale onrust in de crisislanden, die over niet al te lange tijd in ware volksopstanden dreigen te ontaarden. Terwijl bijna alle Europeanen hun salarissen en voorzieningen zagen gekort, kregen de EU-ambtenaren een salarisverhoging van 1,85%.
In de ogen van de EU-Commissie en het Europese parlement was dat te weinig. Zij eisten een verhoging van 3,7%. De ambtenaren dreigden zelfs met een staking. Uiteindelijk kende het Europese Gerechtshof de geëiste hogere vergoeding toe, en wel met terugwerkende kracht. Voor EU-Commissiepresident José Manuel Barroso betekende dat een verhoging van zijn maandsalaris van € 27.900,- met € 900,-. Zijn onkostenvergoeding steeg met € 300,- naar bijna € 8000,-. Natuurlijk gingen ook alle andere toelagen omhoog.
Het paradijs op aarde bestaat: Brussel.
Het paradijs op aarde bestaat dus al, en wel in Brussel, in een door de EU gecreëerde belastingoase waarin niemand zich ook maar ergens voor hoeft te verantwoorden. Met de € 21.209.- per maand voor medewerkers worden dan ook regelmatig -veelal ongekwalificeerde- familieleden betaald, zo bleek uit een intern onderzoek. Andere parlementariërs betalen salaris aan niet bestaande werknemers. Sommigen verplichten hun medewerkers een deel van hun salaris terug te storten.
Er zijn weliswaar regels tegen deze praktijken opgesteld, maar die zijn op de zo kenmerkende vage en gecompliceerde Brusselse wijze voor velerlei uitleg vatbaar. Zo wisten alle 167 betrapte parlementariërs die hun familieleden hadden betaald, een 'uitzonderingssituatie' te bedenken om gewoon met dit misbruik te kunnen blijven doorgaan.
Tot voor kort konden EU-afgevaardigden met de goedkoopste prijsvechters naar hun thuislanden terugvliegen, en ondertussen wel het volle pond van een normale ticket declareren. Dit gelegaliseerde, belastingvrije bedrog, waar de afgevaardigden maandelijks nog eens duizenden euro's extra mee konden opstrijken, werd na felle protesten gestopt. Hoewel... nog steeds mogen ze ook, voor korte vluchten, kiezen voor de duurste businessklasse.
'De besten'.
De vicepresident van de EU-Commissie, de Sloveen Marcos Sefcovic, rechtvaardigde in februari van dit jaar de enorme salarissen en vergoedingen met het argument dat 'we de besten moeten halen, die er te krijgen zijn'. Deze zogenaamde 'besten' hebben echter niet in de gaten gehad wat er jarenlang in Griekenland, Spanje en Cyprus gebeurde, hoe enorm de corruptie daar was (en is), hoeveel honderden miljarden Europees geld er in deze landen zijn verdwenen.
Ook ging maar liefst € 1 miljard euro ontwikkelingshulp voor de Democratische Republiek Congo in rook op. EU-president Herman van Rompuy probeerde dit zoveelste schandaal natuurlijk onder het tapijt te vegen, en sprak enkel van 'slechte PR'.
Volk levert in, Brussel geeft zichzelf opnieuw meer geld
Europa's 'besten' in Brussel zijn verantwoordelijk voor het totaal mislukte europroject, voor miljoenen werklozen, voor schrikbarend snel stijgende armoede en massale sociale onrust in de crisislanden, die over niet al te lange tijd in ware volksopstanden dreigen te ontaarden. Terwijl bijna alle Europeanen hun salarissen en voorzieningen zagen gekort, kregen de EU-ambtenaren een salarisverhoging van 1,85%.
In de ogen van de EU-Commissie en het Europese parlement was dat te weinig. Zij eisten een verhoging van 3,7%. De ambtenaren dreigden zelfs met een staking. Uiteindelijk kende het Europese Gerechtshof de geëiste hogere vergoeding toe, en wel met terugwerkende kracht. Voor EU-Commissiepresident José Manuel Barroso betekende dat een verhoging van zijn maandsalaris van € 27.900,- met € 900,-. Zijn onkostenvergoeding steeg met € 300,- naar bijna € 8000,-. Natuurlijk gingen ook alle andere toelagen omhoog.
De ambtenaren in Brussel zullen hun eigen salaris nooit bekritiseren, steken hun kop in het zand en zullen straks met de totale crash geen inkomen meer hebben.
Solidariteit? Dat geldt niet voor ons parlementariërs!!
'De EU rust op het concept van solidariteit', staat in de EU-bijbels. Er staat echter niet bij dat deze zin alleen geldt voor de gewone burgers, niet voor de autoritaire veelverdieners in Brussel. Schrijnend bewijs: in 2004 debatteerde het parlement over een ruimhartige bijdrage van € 1,5 miljard -van uw belastinggeld- voor de slachtoffers van de tsunami in Indonesië. Toen één van hen echter voorstelde dat ook de parlementariërs zelf eenmalig hun dagvergoeding van toen € 290,- ter beschikking zouden stellen, begonnen zijn collega's te morren en moest hij zijn voorstel intrekken.
Giga salarissen, wachtgeld, pensioenen - superlage premies.
De 37 hoogste ambtenaren van de EU verdienen inmiddels € 24.000,- per maand. 214 'hooggeplaatste' EU-vertegenwoordigers verdienen met jaarlijks € 220.000,- veel meer dan premier Mark Rutte. Volgens Wall Street Journal correspondent Vanessa Mock gaat het zelfs om circa 3000 EU-ambtenaren met zo'n vorstelijk salaris. Sowieso krijgen 5461 ambtenaren maandelijks meer dan € 10.000 op hun rekening gestort.
Bovendien betalen EU-ambtenaren slechts 12% belasting en premies, slechts een kwart van wat veel gewone Europese burgers moeten betalen. Ook de ziektekostenpremies zijn met 2% van het basissalaris veel lager dan het bedrag dat het gewone volk kwijt is.
En wat te denken van het wachtgeld? EU-Commissarissen hebben drie jaar lang recht op maandelijks € 10.000,-. Veel commissarissen keren na hun termijn in Brussel terug in de nationale politiek, of worden met open armen ontvangen bij de banken en bedrijven waar ze zich jarenlang zo ijverig voor hebben ingezet.
Dan blijven nog de pensioenen over, voor de meeste topambtenaren dik € 10.000,- per maand. Een gemiddelde ambtenaar wordt met € 4300,- per maand naar huis gestuurd.
Iedere EU-afgevaardigde kan meer verdienen dan Rutte.
Kortom, in Brussel wordt op een ongekende, nog nooit in de historie geziene wijze met geld gesmeten - geld dat door de gewone burgers wordt opgehoest. Terwijl heel Europa in een diepe crisis verkeert, heeft Brussel zichzelf daarvan uitgezonderd. Volgens oud-parlementariër Parin kan iedere EU-afgevaardigde eenvoudig netto meer verdienen dan elke willekeurige Europese regeringsleider.
Boos zijn mogen we niet, want de EU-technocraten hebben er goed voor gezorgd dat alles legaal is. Bovendien stemt u zelf ook massaal keer op keer opnieuw op pro-EU partijen zoals de VVD, de PvdA, D66 en het CDA, die met ons belastinggeld vrolijk meewerken aan het instandhouden van dit almaar kostbaarder wordende Brusselse circus.
'Kaste in Brussel bedient schaamteloos zichzelf'.
'De burgers van Europa hebben het gevoel dat de kaste in Brussel schaamteloos en zonder controle zichzelf bedient,' constateerde de Europese Bond van Belastingbetalers in augustus. In Brussel predikt men water voor de burgers, maar drinkt men zelf champagne. Van de burgers wordt solidariteit geëist, waar de autocraten, die met afstand het meeste verdienen van iedereen, zichzelf van uitzonderen.
Ondertussen eist de EU van landen zoals Duitsland en Nederland een permanente welvaartsoverdracht van miljarden naar Zuid Europa, waarvan het meeste geld direct in de kassen van de failliete banken stroomt. En dan nog vindt men het in Brussel, Den Haag en andere hoofdsteden vreemd dat anti-EU partijen, zoals in Nederland de PVV, in de peilingen op forse winst staan.
Volkstribunaal, 'Toren van Babel' als museum.
Het wordt wellicht de hoogste tijd dat de gewone Europeaan massaal in opstand komt tegen dit totalitaire, zichzelf op schandalige wijze verrijkende systeem, en een einde maakt aan de euro en de EU, voordat deze onze toekomst en die van onze (klein)kinderen definitief ruïneren.
Na een volkstribunaal, waarin de huidige Brusselse dictatuur -en met hen alle nationale politici die hen aan de macht hebben geholpen- wordt berecht voor hun verraad, machtswellust en bedrog, kunnen de vele EU-gebouwen worden omgebouwd tot appartementen. Alleen de 'Toren van Babel' in Straatsburg zou moeten mogen blijven staan, om dienst te gaan doen als museum, en een blijvende herinnering aan de zoveelste mislukte poging van een tirannieke eliteclub om Europa te verenigen en de verarmde bevolking tot slaven te maken. 'Dit moeten we nooit meer toelaten!'
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Reeds op 26 januari lazen we in de media dat er een opstand aanstaande is onder de allerarmsten van Europa.
Solidariteit? Dat geldt niet voor ons parlementariërs!!
'De EU rust op het concept van solidariteit', staat in de EU-bijbels. Er staat echter niet bij dat deze zin alleen geldt voor de gewone burgers, niet voor de autoritaire veelverdieners in Brussel. Schrijnend bewijs: in 2004 debatteerde het parlement over een ruimhartige bijdrage van € 1,5 miljard -van uw belastinggeld- voor de slachtoffers van de tsunami in Indonesië. Toen één van hen echter voorstelde dat ook de parlementariërs zelf eenmalig hun dagvergoeding van toen € 290,- ter beschikking zouden stellen, begonnen zijn collega's te morren en moest hij zijn voorstel intrekken.
Giga salarissen, wachtgeld, pensioenen - superlage premies.
De 37 hoogste ambtenaren van de EU verdienen inmiddels € 24.000,- per maand. 214 'hooggeplaatste' EU-vertegenwoordigers verdienen met jaarlijks € 220.000,- veel meer dan premier Mark Rutte. Volgens Wall Street Journal correspondent Vanessa Mock gaat het zelfs om circa 3000 EU-ambtenaren met zo'n vorstelijk salaris. Sowieso krijgen 5461 ambtenaren maandelijks meer dan € 10.000 op hun rekening gestort.
Bovendien betalen EU-ambtenaren slechts 12% belasting en premies, slechts een kwart van wat veel gewone Europese burgers moeten betalen. Ook de ziektekostenpremies zijn met 2% van het basissalaris veel lager dan het bedrag dat het gewone volk kwijt is.
En wat te denken van het wachtgeld? EU-Commissarissen hebben drie jaar lang recht op maandelijks € 10.000,-. Veel commissarissen keren na hun termijn in Brussel terug in de nationale politiek, of worden met open armen ontvangen bij de banken en bedrijven waar ze zich jarenlang zo ijverig voor hebben ingezet.
Dan blijven nog de pensioenen over, voor de meeste topambtenaren dik € 10.000,- per maand. Een gemiddelde ambtenaar wordt met € 4300,- per maand naar huis gestuurd.
Iedere EU-afgevaardigde kan meer verdienen dan Rutte.
Kortom, in Brussel wordt op een ongekende, nog nooit in de historie geziene wijze met geld gesmeten - geld dat door de gewone burgers wordt opgehoest. Terwijl heel Europa in een diepe crisis verkeert, heeft Brussel zichzelf daarvan uitgezonderd. Volgens oud-parlementariër Parin kan iedere EU-afgevaardigde eenvoudig netto meer verdienen dan elke willekeurige Europese regeringsleider.
Boos zijn mogen we niet, want de EU-technocraten hebben er goed voor gezorgd dat alles legaal is. Bovendien stemt u zelf ook massaal keer op keer opnieuw op pro-EU partijen zoals de VVD, de PvdA, D66 en het CDA, die met ons belastinggeld vrolijk meewerken aan het instandhouden van dit almaar kostbaarder wordende Brusselse circus.
'Kaste in Brussel bedient schaamteloos zichzelf'.
'De burgers van Europa hebben het gevoel dat de kaste in Brussel schaamteloos en zonder controle zichzelf bedient,' constateerde de Europese Bond van Belastingbetalers in augustus. In Brussel predikt men water voor de burgers, maar drinkt men zelf champagne. Van de burgers wordt solidariteit geëist, waar de autocraten, die met afstand het meeste verdienen van iedereen, zichzelf van uitzonderen.
Ondertussen eist de EU van landen zoals Duitsland en Nederland een permanente welvaartsoverdracht van miljarden naar Zuid Europa, waarvan het meeste geld direct in de kassen van de failliete banken stroomt. En dan nog vindt men het in Brussel, Den Haag en andere hoofdsteden vreemd dat anti-EU partijen, zoals in Nederland de PVV, in de peilingen op forse winst staan.
Volkstribunaal, 'Toren van Babel' als museum.
Het wordt wellicht de hoogste tijd dat de gewone Europeaan massaal in opstand komt tegen dit totalitaire, zichzelf op schandalige wijze verrijkende systeem, en een einde maakt aan de euro en de EU, voordat deze onze toekomst en die van onze (klein)kinderen definitief ruïneren.
Na een volkstribunaal, waarin de huidige Brusselse dictatuur -en met hen alle nationale politici die hen aan de macht hebben geholpen- wordt berecht voor hun verraad, machtswellust en bedrog, kunnen de vele EU-gebouwen worden omgebouwd tot appartementen. Alleen de 'Toren van Babel' in Straatsburg zou moeten mogen blijven staan, om dienst te gaan doen als museum, en een blijvende herinnering aan de zoveelste mislukte poging van een tirannieke eliteclub om Europa te verenigen en de verarmde bevolking tot slaven te maken. 'Dit moeten we nooit meer toelaten!'
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
Reeds op 26 januari lazen we in de media dat er een opstand aanstaande is onder de allerarmsten van Europa.
Het Internationale Rode Kruis waarschuwt voor protesten die lijken op die van de “Arabische Lente”. Waar zijn de christelijke kerken? Slapen ze hun zoete slaap van consumptie binnen de eigen kerkmuren? Waar is hun waarschuwing voor de tijd waarin we leven en waar de oproep tot bekering en redding uit deze ‘dwaze’ wereld?
Het Internationale Rode Kruis waarschuwde toen reeds voor protesten die lijken op die van de “Arabische Lente”. Terwijl de president van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, het ergste als achter de rug beschouwt, bereidt het Internationale Rode Kruis zich voor op een nieuwe grote humanitaire actie. Niet Haïti of Afghanistan of de Filippijnen is de volgende brandhaard, maar Europa.
Voor Duitse oren waren het ongebruikelijk duidelijke woorden, die Yves Daccord, de leider van het Internationale Rode Kruis, in de Deense krant “Politiken” onlangs heeft gebruikt. “Onze analyse is dat het de komende twee tot vier jaar heel moeilijk wordt in Europa. Daarop moeten we voorbereid zijn.”
Bij het IRK wordt voor niets anders gevreesd dan dat de situatie in de crisislanden van Zuid-Europa tot ontploffingen leidt, gelijkend op de revoluties in Noord-Afrika. “Ik wil hier heel graag duidelijk maken dat ik er niet op reken dat hier in Europa een burgeroorlog ontstaat zoals in Syrië. Ik reken er ook niet op dat het in Europa tot een volledige oorlog zal komen, maar ik denk dat we ons hier op geweld moeten instellen”, aldus de waarschuwing van de Zwitserse chef van het IRK. De aanleiding voor zijn sombere prognoses waren alarmerende berichten over sociale noodsituaties, die in de loop van het jaar uit Europese filialen van het IRK zijn binnengekomen.
Grote armoede in Zuid-Europese landen. .
Wat zich in de eurozone begint af te tekenen, wordt duidelijk als je naar Spanje kijkt. Hier helpt het IRK inmiddels meerdere miljoenen mensen, 300.000 van hen gelden zelfs als “extreem bedreigd”. Ze zouden zichzelf zonder hulp überhaupt niet meer kunnen redden. Welke sociale springstof zich hier opbouwt, doen de Spaanse werkloosheidscijfers vermoeden. Met meer dan 26% heeft Spanje de hoogste werkloosheid in de EU. Dat is echter niet alleen het trieste record. Spanje en Griekenland hadden in 2012 de hoogste werkloosheid überhaupt die door de VN statistisch werd geregistreerd/.
De record werkloosheid is echter slechts een deel van het explosieve mengsel, dat bovendien nog bestaat uit veel te hoge schulden, gedwongen woningontruimingen en uiteindelijk uit regelrechte verpaupering. Na afloop van een werkloosheidsuitkering wordt in Spanje nog zes maanden een sociale uitkering van ongeveer € 400,- uitbetaald. Daarna krijgen de gedupeerden geen hulp meer van de staat en krijgen in het gunstigste geval levensmiddelenpakketten. Het gevolg: men schat dat van de 47 miljoen Spanjaarden inmiddels tot acht miljoen zijn aangewezen op gaarkeukens, sociale instellingen of hulp van hun familie. Soortgelijk is de situatie in Griekenland, waar het nationale Rode Kruis inmiddels zijn rekeningen niet meer kan betalen. Na reddingspakketten van miljarden, hervormingsbeloften en bezuinigingsrondes gaan zelfs officiële schattingen er van uit dat intussen meer dan een derde deel van de Grieken in armoede leeft. Gaarkeukens en ruilhandel zijn voor delen van de bevolking inmiddels heel gewoon geworden.
Het Internationale Rode Kruis waarschuwde toen reeds voor protesten die lijken op die van de “Arabische Lente”. Terwijl de president van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, het ergste als achter de rug beschouwt, bereidt het Internationale Rode Kruis zich voor op een nieuwe grote humanitaire actie. Niet Haïti of Afghanistan of de Filippijnen is de volgende brandhaard, maar Europa.
Voor Duitse oren waren het ongebruikelijk duidelijke woorden, die Yves Daccord, de leider van het Internationale Rode Kruis, in de Deense krant “Politiken” onlangs heeft gebruikt. “Onze analyse is dat het de komende twee tot vier jaar heel moeilijk wordt in Europa. Daarop moeten we voorbereid zijn.”
Bij het IRK wordt voor niets anders gevreesd dan dat de situatie in de crisislanden van Zuid-Europa tot ontploffingen leidt, gelijkend op de revoluties in Noord-Afrika. “Ik wil hier heel graag duidelijk maken dat ik er niet op reken dat hier in Europa een burgeroorlog ontstaat zoals in Syrië. Ik reken er ook niet op dat het in Europa tot een volledige oorlog zal komen, maar ik denk dat we ons hier op geweld moeten instellen”, aldus de waarschuwing van de Zwitserse chef van het IRK. De aanleiding voor zijn sombere prognoses waren alarmerende berichten over sociale noodsituaties, die in de loop van het jaar uit Europese filialen van het IRK zijn binnengekomen.
Grote armoede in Zuid-Europese landen. .
Wat zich in de eurozone begint af te tekenen, wordt duidelijk als je naar Spanje kijkt. Hier helpt het IRK inmiddels meerdere miljoenen mensen, 300.000 van hen gelden zelfs als “extreem bedreigd”. Ze zouden zichzelf zonder hulp überhaupt niet meer kunnen redden. Welke sociale springstof zich hier opbouwt, doen de Spaanse werkloosheidscijfers vermoeden. Met meer dan 26% heeft Spanje de hoogste werkloosheid in de EU. Dat is echter niet alleen het trieste record. Spanje en Griekenland hadden in 2012 de hoogste werkloosheid überhaupt die door de VN statistisch werd geregistreerd/.
De record werkloosheid is echter slechts een deel van het explosieve mengsel, dat bovendien nog bestaat uit veel te hoge schulden, gedwongen woningontruimingen en uiteindelijk uit regelrechte verpaupering. Na afloop van een werkloosheidsuitkering wordt in Spanje nog zes maanden een sociale uitkering van ongeveer € 400,- uitbetaald. Daarna krijgen de gedupeerden geen hulp meer van de staat en krijgen in het gunstigste geval levensmiddelenpakketten. Het gevolg: men schat dat van de 47 miljoen Spanjaarden inmiddels tot acht miljoen zijn aangewezen op gaarkeukens, sociale instellingen of hulp van hun familie. Soortgelijk is de situatie in Griekenland, waar het nationale Rode Kruis inmiddels zijn rekeningen niet meer kan betalen. Na reddingspakketten van miljarden, hervormingsbeloften en bezuinigingsrondes gaan zelfs officiële schattingen er van uit dat intussen meer dan een derde deel van de Grieken in armoede leeft. Gaarkeukens en ruilhandel zijn voor delen van de bevolking inmiddels heel gewoon geworden.
Armoede in Europa slaat keihard toe in de zuidelijke landen, vooral bij bejaarden, werkelozen en jeugdigen. De rijken zullen niet veel merken van de grote maatschappelijke malaise en zij gaan dan ook gewoon door met vergaderen, feest vieren, geld oppotten, totdat het te laat is.
Jeugd in Zuid-Europa zeer explosief.
Net zoals in Spanje dreigt de jeugd in Italië en heel Europa tot maatschappelijke springstof te worden. In beide landen is inmiddels de grens van 50% jeugdwerkloosheid duidelijk overschreden, in Italië is inmiddels meer dan 30% van de jeugd werkloos. Het geweldspotentieel dat zich opbouwt wanneer een op de twee of drie jongeren werkloos is, kan vroeger of later tot ontploffing komen – temeer daar een verbetering van de situatie niet in zicht is.
Het vasthouden aan de mislukte eenheidsmunt euro verspert de weg waarmee in het verleden met succes het concurrentievermogen tot stand werd gebracht: door devaluatie van de eigen nationale munt. Onder de euro rest alleen de “interne” devaluatie: door ontslagen, loonsverlagingen en bezuinigingen. De verwoestende resultaten van deze “therapie” zijn inmiddels steeds duidelijker te zien in Spanje en Griekenland. Uiteindelijk zou de zin “als de euro mislukt dan mislukt Europa” een heel andere betekenis kunnen krijgen dan bondskanselier Merkel zich dit heeft voorgesteld. Met het vasthouden aan Europa mislukt de euro.
Jeugd in Zuid-Europa zeer explosief.
Net zoals in Spanje dreigt de jeugd in Italië en heel Europa tot maatschappelijke springstof te worden. In beide landen is inmiddels de grens van 50% jeugdwerkloosheid duidelijk overschreden, in Italië is inmiddels meer dan 30% van de jeugd werkloos. Het geweldspotentieel dat zich opbouwt wanneer een op de twee of drie jongeren werkloos is, kan vroeger of later tot ontploffing komen – temeer daar een verbetering van de situatie niet in zicht is.
Het vasthouden aan de mislukte eenheidsmunt euro verspert de weg waarmee in het verleden met succes het concurrentievermogen tot stand werd gebracht: door devaluatie van de eigen nationale munt. Onder de euro rest alleen de “interne” devaluatie: door ontslagen, loonsverlagingen en bezuinigingen. De verwoestende resultaten van deze “therapie” zijn inmiddels steeds duidelijker te zien in Spanje en Griekenland. Uiteindelijk zou de zin “als de euro mislukt dan mislukt Europa” een heel andere betekenis kunnen krijgen dan bondskanselier Merkel zich dit heeft voorgesteld. Met het vasthouden aan Europa mislukt de euro.
Nu bijna een kwart van de Europese jongeren werkloos is, moet werkgelegenheid een prioriteit van de EU zijn of zo gauw mogelijk worden. De lidstaten, met name in Zuid-Europa, lijken echter niet in staat de juiste hervormingen door te voeren om banen te creëren. De Europese Commissie slaapt en maken zich drukker om de kapitaalstromen van de banken, dan om deze jongeren een toekomstperspectief te bieden.
Sociale onlusten en dan…? Alleen maar schuld: de rijken rijker, de armen armer.
Het Internationale Rode Kruis staat met zijn vrees dat Europa aanstuurt op sociale onlusten en opstanden niet alleen. VS-hedgefondsmanager Kyle Bass zullen veel gewone burgers niet kennen, onder investeerders is zijn mening echter heel belangrijk. Zowel de Amerikaanse crisis als de eurocrisis heeft Bass trefzeker zien aankomen. Hij ziet voor – in tegenstelling tot de chef van de Europese Commissie Barroso – de eurozone geen toekomst meer. Nog grotere problemen ziet hij in de globale maatstaf voor de komende jaren. De wereldwijd opgestapelde schuldenbergen zijn volgens hem niet meer te beheersen. De op de kredietmarkten rondgaande schulden zouden een omvang bereikt hebben van 340% van de wereldwijde economische prestatie. Onder zo´n last zou de mensheid nog nooit de vrede hebben kunnen bewaren, aldus Kyle Bass. Zijn prognose: sociale spanningen zullen vele samenlevingen regelrecht verscheuren. Maar daarmee niet genoeg. “Dat eindigt in oorlog”, vreest hij. “Ik weet niet wie tegen wie zal vechten, maar ik ben er aardig zeker van dat er de komende jaren oorlogen zullen uitbreken, en niet alleen kleine.”
Sociale onlusten en dan…? Alleen maar schuld: de rijken rijker, de armen armer.
Het Internationale Rode Kruis staat met zijn vrees dat Europa aanstuurt op sociale onlusten en opstanden niet alleen. VS-hedgefondsmanager Kyle Bass zullen veel gewone burgers niet kennen, onder investeerders is zijn mening echter heel belangrijk. Zowel de Amerikaanse crisis als de eurocrisis heeft Bass trefzeker zien aankomen. Hij ziet voor – in tegenstelling tot de chef van de Europese Commissie Barroso – de eurozone geen toekomst meer. Nog grotere problemen ziet hij in de globale maatstaf voor de komende jaren. De wereldwijd opgestapelde schuldenbergen zijn volgens hem niet meer te beheersen. De op de kredietmarkten rondgaande schulden zouden een omvang bereikt hebben van 340% van de wereldwijde economische prestatie. Onder zo´n last zou de mensheid nog nooit de vrede hebben kunnen bewaren, aldus Kyle Bass. Zijn prognose: sociale spanningen zullen vele samenlevingen regelrecht verscheuren. Maar daarmee niet genoeg. “Dat eindigt in oorlog”, vreest hij. “Ik weet niet wie tegen wie zal vechten, maar ik ben er aardig zeker van dat er de komende jaren oorlogen zullen uitbreken, en niet alleen kleine.”
De Europese Commissie zal voor haar verdediging het ‘leger’ (welk leger?) inzetten om haar banken, aandeelhouders, haar vele fondsen, enz. te verdedigen.
De grote opstand tegen God en de profetie komt tot leven.
Bijbelprofetie noemt talloze tekenen op, die zullen voorafgaan aan de tweede komst van Jezus Christus, maar de apostel Paulus noemt specifiek twee belangrijke gebeurtenissen op, die net vóór de terugkeer van Christus zullen plaats vinden. Hij schrijft, "want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is" (2 Thessalonicenzen 2:3). Paulus zegt ons dat de opkomst van "deze mens van de wetteloosheid" op het wereldtoneel vergezeld gaat van "tekenen en wonderen van de leugen" (2 Thessalonicenzen 2:9), uitgevoerd door een valse, religieuze leider, die Satans macht gebruikt. Dit vertoon van bovennatuurlijke demonische macht zal miljoenen verleiden om deze, door Satan geïnspireerde persoon te volgen en het systeem dat hij propageert. Het zal een systeem zijn, dat voor alles op onze aarde een oplossing schijnt te hebben, maar uiteindelijk groot bedrog blijkt te zijn.
Intussen doen de westerse landen snel afstand van elke vroegere schijn van in naam 'Christendom'. "Belangrijke" kerken, die eeuwenlang "traditionele Bijbelse waarden" steunen, zijn nu voorstander van huwelijk tussen gelijke sekse, praktiserende homoseksuele predikanten (en vrouwelijke geestelijken) en openlijke ontkenning van de inspiratie van de Bijbel. Verzet tegen deze tendensen drijven veel leden van de Protestantse Kerken, Anglicanen en Evangelischen naar de Rooms Katholieke Kerk, terwijl veel Rooms Katholieken hun kerk verlaten, die ontzetting en desillusie aanvoeren voor de manier waarop het "schandaal van de pedofiele priesters" werden behandeld. En tenslotte haken veel individuele christenen ongelovig af, zien met lede ogen hun kerkgemeenschap afdwalen, vormen kleine huisgemeenten en proberen de leemte van hun geloof via Bijbelstudie handen en voeten te geven.
In veel westerse landen is de islam nu de snelstgroeiende religie en als zij de meerderheid vormen en de democratie wordt consequent toegepast, is onze samenleving totaal verloren.
De grote opstand tegen God en de profetie komt tot leven.
Bijbelprofetie noemt talloze tekenen op, die zullen voorafgaan aan de tweede komst van Jezus Christus, maar de apostel Paulus noemt specifiek twee belangrijke gebeurtenissen op, die net vóór de terugkeer van Christus zullen plaats vinden. Hij schrijft, "want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is" (2 Thessalonicenzen 2:3). Paulus zegt ons dat de opkomst van "deze mens van de wetteloosheid" op het wereldtoneel vergezeld gaat van "tekenen en wonderen van de leugen" (2 Thessalonicenzen 2:9), uitgevoerd door een valse, religieuze leider, die Satans macht gebruikt. Dit vertoon van bovennatuurlijke demonische macht zal miljoenen verleiden om deze, door Satan geïnspireerde persoon te volgen en het systeem dat hij propageert. Het zal een systeem zijn, dat voor alles op onze aarde een oplossing schijnt te hebben, maar uiteindelijk groot bedrog blijkt te zijn.
Intussen doen de westerse landen snel afstand van elke vroegere schijn van in naam 'Christendom'. "Belangrijke" kerken, die eeuwenlang "traditionele Bijbelse waarden" steunen, zijn nu voorstander van huwelijk tussen gelijke sekse, praktiserende homoseksuele predikanten (en vrouwelijke geestelijken) en openlijke ontkenning van de inspiratie van de Bijbel. Verzet tegen deze tendensen drijven veel leden van de Protestantse Kerken, Anglicanen en Evangelischen naar de Rooms Katholieke Kerk, terwijl veel Rooms Katholieken hun kerk verlaten, die ontzetting en desillusie aanvoeren voor de manier waarop het "schandaal van de pedofiele priesters" werden behandeld. En tenslotte haken veel individuele christenen ongelovig af, zien met lede ogen hun kerkgemeenschap afdwalen, vormen kleine huisgemeenten en proberen de leemte van hun geloof via Bijbelstudie handen en voeten te geven.
In veel westerse landen is de islam nu de snelstgroeiende religie en als zij de meerderheid vormen en de democratie wordt consequent toegepast, is onze samenleving totaal verloren.
Spoedig zal het beest uit de afgrond, waarover de Bijbel spreekt, komen, als de zoon van satan en zijn gruwelijke heerschappij over de aarde aanvangen.
Wat is er gebeurd met de lang vastgehouden aanname, dat Jezus Christus terug zou keren om Zijn Koninkrijk te vestigen?
Ondanks liberale trends en valse leerstellingen, blijft het feit dat Jezus zal "terugkeren" (Johannes 14:1-3), dat Zijn voeten op de Olijfberg bij Jeruzalem zullen staan en Hij over de hele aarde zal regeren. (Zacharia 14:1-9) De Bijbel zegt ook, dat specifieke "tekenen" de terugkeer van Jezus zullen voorafgaan: toenemend geweld en oorlogen, veelvuldige overstromingen, droogte en hongersnood, ziekte epidemieën, aardbevingen en andere natuurrampen. (Zie Mattheüs 24; Markus 13; Lukas 21) Een belangrijk teken zal echter wijdverspreide religieuze misleiding zijn, gesteund door valse religieuze leiders, die "grote tekenen en wonderen" verrichten. (Mattheüs 24:3-5, 11, 24)
De Bijbel verklaart dat de terugkeer van Jezus Christus de wereld zal verrassen, omdat men niet kijkt naar de waarschuwende tekenen, die aan zullen geven dat Zijn terugkeer nabij is. (Mattheüs 24:36-41; 25:1-13; 1 Thessalonicenzen 5:1-6).
Wat is er gebeurd met de lang vastgehouden aanname, dat Jezus Christus terug zou keren om Zijn Koninkrijk te vestigen?
Ondanks liberale trends en valse leerstellingen, blijft het feit dat Jezus zal "terugkeren" (Johannes 14:1-3), dat Zijn voeten op de Olijfberg bij Jeruzalem zullen staan en Hij over de hele aarde zal regeren. (Zacharia 14:1-9) De Bijbel zegt ook, dat specifieke "tekenen" de terugkeer van Jezus zullen voorafgaan: toenemend geweld en oorlogen, veelvuldige overstromingen, droogte en hongersnood, ziekte epidemieën, aardbevingen en andere natuurrampen. (Zie Mattheüs 24; Markus 13; Lukas 21) Een belangrijk teken zal echter wijdverspreide religieuze misleiding zijn, gesteund door valse religieuze leiders, die "grote tekenen en wonderen" verrichten. (Mattheüs 24:3-5, 11, 24)
De Bijbel verklaart dat de terugkeer van Jezus Christus de wereld zal verrassen, omdat men niet kijkt naar de waarschuwende tekenen, die aan zullen geven dat Zijn terugkeer nabij is. (Mattheüs 24:36-41; 25:1-13; 1 Thessalonicenzen 5:1-6).
Ondanks liberale trends en valse leerstellingen, blijft het feit dat Jezus zal "terugkeren" (Johannes 14:1-3), dat Zijn voeten op de Olijfberg bij Jeruzalem zullen staan en Hij over de hele aarde zal regeren.
In het boek Openbaring beschrijft de apostel Johannes een beest, dat uit de zee oprijst en beïnvloed is en macht gegeven wordt door Satan. (De draak - Openbaring 13:1-5) Dit beest zal een politieke leider zijn, die macht zal verkrijgen in Europa over een laatste opleving van een politiek systeem, die banden heeft met het vroegere Romeinse Rijk. (Zie Daniël 2:7) Johannes voorspelt dan de opkomst van een ander beest, die "grote tekenen zal doen, zodat het zelfs vuur uit de hemel laat neerkomen op de aarde..... En het misleidt hen die op de aarde wonen door middel van de tekenen". (Openbaring 13:11-18) Deze wonder - verrichtende - valse profeet zal in nauwe samenwerking zijn met het eerste beest en zal druk uitoefenen op de volken van de wereld om een deel te worden van dit herleefde Romeinse systeem. Samen zullen de politieke leider en de wonderenverrichtende valse profeet de wereld leiden naar een door Satan geïnspireerd systeem, dat totaal tegenovergesteld zal zijn aan de wetten van God.
Dit zal de uiteindelijke vervulling zijn van "het afvallig worden" of "geloof afvalligheid" tegen God, wat de apostel Paulus beschreef in 2 Thessalonicenzen 2:3. Bijbelprofetieën openbaren dat dit komt in de jaren, die in het vooruitzicht liggen!
Maar de belofte blijft tot het einde:
In het boek Openbaring beschrijft de apostel Johannes een beest, dat uit de zee oprijst en beïnvloed is en macht gegeven wordt door Satan. (De draak - Openbaring 13:1-5) Dit beest zal een politieke leider zijn, die macht zal verkrijgen in Europa over een laatste opleving van een politiek systeem, die banden heeft met het vroegere Romeinse Rijk. (Zie Daniël 2:7) Johannes voorspelt dan de opkomst van een ander beest, die "grote tekenen zal doen, zodat het zelfs vuur uit de hemel laat neerkomen op de aarde..... En het misleidt hen die op de aarde wonen door middel van de tekenen". (Openbaring 13:11-18) Deze wonder - verrichtende - valse profeet zal in nauwe samenwerking zijn met het eerste beest en zal druk uitoefenen op de volken van de wereld om een deel te worden van dit herleefde Romeinse systeem. Samen zullen de politieke leider en de wonderenverrichtende valse profeet de wereld leiden naar een door Satan geïnspireerd systeem, dat totaal tegenovergesteld zal zijn aan de wetten van God.
Dit zal de uiteindelijke vervulling zijn van "het afvallig worden" of "geloof afvalligheid" tegen God, wat de apostel Paulus beschreef in 2 Thessalonicenzen 2:3. Bijbelprofetieën openbaren dat dit komt in de jaren, die in het vooruitzicht liggen!
Maar de belofte blijft tot het einde:
Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar Mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij
(Openbaring 3:20).
(Openbaring 3:20).