De val van Qasem Soleimani en de Mahdi-doctrine.
Deze messiaanse geloofsovertuiging is de bestaansreden voor de Islamitische Republiek Iran volgens haar oprichters en leiders.
door Brian Schrauger.
Deze messiaanse geloofsovertuiging is de bestaansreden voor de Islamitische Republiek Iran volgens haar oprichters en leiders.
door Brian Schrauger.
Toen hij Damascus verliet om naar Bagdad te gaan, op donderdagavond 2 januari, steeg Qasem Soleimani steeds verder omhoog. Als militair leider en hoofdstrateeg en het charismatische gezicht van wat hij zag als 's werelds opkomende en grootste rijk, had hij het allemaal: prestige, macht, aanwezigheid. Niet alleen voerde hij het bevel over de onafhankelijke militaire macht van dat opkomende rijk, hij was niets minder dan de stem van Allah voor de leiders in de naties die binnenkort zouden worden geabsorbeerd: Irak, Syrië en Libanon, en Jemen en de Sinaï.
Hoewel niemand het ooit in deze bewoordingen heeft gezegd, was hij in feite een oprijzende prins van Perzië.
En de wapens die hij tot zijn beschikking had! Naast een onmetelijk arsenaal aan conventionele wapens was er een groeiende opslagplaats van geleide raketten; een brigade van wereldklasse van meedogenloze cybernet-gekken; zelfs onderzeeërs; en al snel, heel snel, kernkoppen.
Vanuit het noorden en het zuiden van 's werelds meest verachtelijke rover, zo niet ook naar het oosten en het westen, was Soleimani de zionistische entiteit langzaam aan het uitknijpen, haar psyche (en militaire focus) door jihadisten binnen haar pretentieuze grenzen, wachtend op het perfecte moment - wanneer het werd verstrooid - door vanuit het noorden haar hart te raken met een massief arsenaal van ten minste 100.000 raketten. Als de tijd rijp was, zouden raketten zonder geavanceerde technologie het defensieve schild van de onderscheppers van de Zionisten wegtrekken. Dat schild zou veel ervan tegenhouden, maar niet allemaal. Lang niet allemaal.
En dan, op het juiste moment, zouden hi-tech geleide raketten worden gelanceerd, geprogrammeerd om belangrijke militaire plaatsen te raken en, het beste van alles, centra met een hoge dichtheid aan bevolking.
Misschien, misschien, inshallah, zou een van die raketten een nucleaire kernkop dragen. Als dan de Zionisten stierven in een paddestoelwolk van kwelling, zou de hel in de hele regio uitbreken, zelfs in de wereld. Het zou een tragische omwenteling zijn, maar een noodzakelijk kwaad, omdat dan, zoals voorspeld, de langverwachte verlosser van de wereld zou voortkomen na een eeuwenlange terugtrekking. De Imam Mahdi zou terugkeren en een wereldwijd kalifaat van volmaakte vrede tot stand brengen; de islamitische vrede natuurlijk.
Op de avond van de tweede dag van wat het Westen haar Nieuwjaar noemt, was Soleimani net terugkerend van een ontmoeting in Beiroet, Libanon, met een van de belangrijkste vazallen van zijn natie, Hassan Nasrallah, het onbetwiste hoofd van de pretentieuze "partij van Allah", Hezbollah. In die ontmoeting, naar behoren gefotografeerd, had Soleimani opnieuw de "Algemene Secretaris" gehoorzame gastvrijheid aanvaard. Het was waarschijnlijk verheugend voor de belangrijkste generaal van de Islamitische Republiek van de Islamitische Revolutionaire Garde in Teheran, de IRGC.
De vlucht vanuit Damascus had slechts één uur en vijf minuten vertraging. De Middle East Eye meldt dat zijn vlucht om 12:32 uur 's nachts in Bagdad is geland. Vooruitlopend op een comfortabel weekend binnen de Groene Zone van Bagdad, had Soleimani een ontmoeting met het hoofd van de Iraakse paramilitaire macht, Abu Mahdi al-Muhandis, van wie gezegd werd dat hij "een al lang bestaande bondgenoot en een dichte vriend was".
Iets meer dan een uur later, noggeen twee uur in de derde dag van januari, verlieten Soleimani, Muhandis en hun gevolg Bagdad International Airport in twee voertuigen, een Hyundai Starex minibus en een Toyota Avalon vierdeurs sedan. Toen ze de buitenste toegangsweg van het vliegveld bereikten, werden beide voertuigen bijna verdampt door raketten die werden afgevuurd door een Amerikaanse Reaper-drone, een groot, op afstand bestuurd vliegtuig dat door het Amerikaanse leger wordt beschouwd als een "hunter killer". De dood was onmiddellijk voor iedereen in beide auto's. De overblijfselen waren zo versnipperd dat Soleimani's dood slechts werd bevestigd door een nog intact zijnde hand met zijn de nog intact zijnde zilveren ring met ingebed een grote ovale carneoolsteen.
Voor Westerse ogen lijken de gebeurtenissen in Iran in de nasleep van Soleimani's executie op een low-budget circus met al zijn voorstellingen die slecht is afgelopen.
"Laten we dit alles samenvoegen," opereert YouTube-commentator David Wood. "Op 3 januari werd majoor-generaal Soleimani gedood in een drone-aanval. Op 7 januari werden 56 Iraniërs gedood en meer dan 200 gewond tijdens een stormloop naar de begrafenis van Soleimani. Op 8 januari reageerden Iraanse leiders vanwege de moord op Soleimani met een raketaanval op twee Irakese basissen waar Amerikaanse soldaten waren ondergebracht, maar... niemand werd gedood. Op 8 januari schoot het Iraanse leger ook nog een Oekraïens passagiersvliegtuig neer toen het opsteeg van Teheran Imam Khomeini International Airport, waarbij 176 mensen omkwamen. Op 11 januari, na drie dagen ontkennen dat het vliegtuig was neergeschoten... Iran gaf toe dat het het passagiersvliegtuig had neergeschoten.
"Dus, als reactie op het feit dat de Amerikaanse regering één man doodde, doodden de Iraniërs door een stormloop en een raketaanval in de lucht, 138 Iraniërs en 94 anderen - geen van hen Amerikanen.
"Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik begin te denken dat Iraniërs misschien niet de beste zijn in een oorlog. Ah! Ze (de VS) hebben een generaal gedood. Laten we beginnen met elkaar te vertrappen in de straten en willekeurig vliegtuigen neer te schieten.
"Ik maak ze belachelijk," zegt Wood, "want als het Iraanse establishment zo incompetent is, is er hoop voor de demonstranten die het establishment willen omverwerpen. De dagen van de ayatollahs kunnen geteld zijn."
Iraanse leiders als tandeloze hansworsten is een verheugend verhaal, maar het is ook verkeerd. De Islamitische Republiek is gevaarlijker dan ooit.
Zoals blijkt uit de prestaties van Soleimani bij het opbouwen van een regionaal netwerk van gevolmachtigde terroristen, en uit de nucleaire brandstoftechnologie van het land, en uit de hi-tech geleide raketsystemen, en uit een cyberoorlogseenheid van wereldklasse, Iran behoudt al deze zaken en verliest geen ervan met Soleimani's dood.
Gewond door de executie van Soleimani en de economische sancties van de Amerikaanse president Donald Trump, wordt de dreiging die Iran vormt voor het Midden-Oosten en de wereld niet kleiner, maar juist groter. Inderdaad, merkt de Israëlische journalist en geopolitiek analist Jonathan Spyer op, er kan "verwacht worden dat ze alles doen wat in hun macht ligt om het regime met alle mogelijke middelen in stand te houden".
Waarom? Drie belangrijke redenen: de Mahdi en de noodzakelijke onrust; de Mahdi en Iran als de bemiddelaar voor zijn terugkeer; de Mahdi en Teherans diepgewortelde haat tegen Israël.
Op de dag dat Soleimani werd gedood, twitterde de hoogste leider van Iran, Ayatollah Ali Khamenei: "Wij feliciteren Imam Mahdi [aj] en Soleimani's zuivere ziel en condoleren de Iraanse natie met dit grote martelaarschap".
Wie is Imam Mahdi en waarom feliciteerde Khamenei hem op de dag van Soleimani's dood? Kort gezegd, hij is de messias van de islam, de twaalfde van de twaalf Imams die Mohammed hebben opgevolgd. Van de Imam Mahdi, die in 879 CE geboren zou zijn, wordt door de sjiitische moslims geloofd dat hij nog leeft, maar in "occultatie" voor de mensheid verborgen blijft tot een tijd van zoveel opschudding op aarde, dat alleen zijn terugkeer de mensheid zal redden wat in feite een tijdperk van wereldwijde vrede zal inluiden; een soort vrede waarin de hele mensheid leeft in onderwerping aan de Allah van de Koran.
Deze messianistische geloofsbelijdenis is volgens de oprichters en leiders van de Islamitische Republiek Iran de bestaansreden voor Westerse oren. Het is ook de basis van het buitenlandse en militaire beleid van Teheran; en het is onmogelijk om de diepgewortelde betrokkenheid van het Iraanse regime bij dit beleid te overschatten. De Imam Mahdi wordt in elke openbare bijeenkomst, zowel civiel als militair, opgeroepen; hij is de enige inspiratiebron voor elk beleid, elke tactiek, elke missie; hij is inderdaad niets minder dan de reden van het bestaan van het regime en als zodanig de enige en onwrikbare motivatie voor de toekomst.
Deze realiteit voorspelt niet veel goeds voor degenen die de recente struikelingen zien als een aanwijzing voor een dreigende val van de mullahs in Teheran.
De officiële website van Khamenei staat vol met leerstellingen over de Imam Mahdi, waaronder een waarin de overtuiging van de Opperste Leider staat dat zijn terugkeer zeer nabij is. "Het opnieuw verschijnen van Imam Mahdi [aj] is dichtbij, omdat de geesten er klaar voor zijn," schrijft Khamenei. De "aj" tussen haakjes is steno voor, "Moge Allah zijn verschijning verhaasten."
"De geest van de mensheid is klaar om te begrijpen, en om te leren, en om te weten, ongetwijfeld, dat er een verheven mens zal komen om hen te redden van de last van onderdrukking en tirannie," legt Khamenei uit. "De Iraanse natie geniet vandaag de dag een groot voorrecht: de sfeer van het land is een sfeer van Imam Mahdi [aj]," vervolgt hij, en voegt eraan toe dat "veel van onze grote geleerden hebben persoonlijk deze geliefde [Imam] ontmoet in de harten van de bewonderaars tijdens zijn occultatie; velen hebben hem persoonlijk een belofte gedaan; velen hebben van hem enkele hartverwarmende woorden gehoord; velen zijn door hem gestreeld en veel anderen hebben zijn vriendelijkheid, zorg en liefde ontvangen".
Hoe is dit uitgepakt in het kader van het huidige buitenlandse en militaire beleid van Iran?
De wereldwijde beroering is een voorwaarde voor de heropstanding van de Mahdi. Dit betekent dat als Iran een mondiaal wespennest oproept, dit de terugkeer van de Mahdi bevordert, een terugkeer die op handen is. De primaire agenda van het regime is om de wereld strategisch te provoceren tot chaos; zo zal het winnen. Chaos brengt de Mahdi, die de wereldvrede brengt. Noem het 'De Mahdi-doctrine'.
Het Iraanse regime gelooft dat het een "atmosfeer" heeft gecreëerd die de geest van de Mahdi belichaamt. Zijn religieuze, militaire en civiele leiders hebben persoonlijke ontmoetingen met hem gehad. In wezen is het Iran van vandaag dus de baarmoeder waaruit de Mahdi zal worden herboren. Het regime zal zich dan ook tot het uiterste inspannen om zichzelf in stand te houden. We mogen dan ook verwachten dat de interne opstand meedogenloos wordt neergeslagen. Demonstranten, vooral organisatoren, zullen verdwijnen. Alle externe en interne oppositie tegen het regime zal worden gedemoniseerd.
Israël moet worden vernietigd. Teherans onverbiddelijke doel is de herrijzenis van het oude Perzische rijk in de vorm van een islamitisch kalifaat. Het belangrijkste obstakel voor dat doel is Israël, de "Zionistische Entiteit", de belichaming van het kwaad in de wereld van vandaag. Met name Khamenei's Twitter-feed zit vol met vitriool over Israël.
"Het zionistische regime is de belichaming van het kwaad,' tweette hij op Valentijnsdag in 2016. Het is een "racistisch, berovend, liegend, wreed apartheidsregime", voegde hij eraan toe op 5 februari 2019.
Wat moet er dan gebeuren? "Zodra de mensen in het Westen zich realiseren dat hun problemen voortkomen uit de zionistische overheersing over regeringen, zullen grote sociale bewegingen een nieuwe wereld doen ontstaan", legde hij uit op 2 maart 2015. Het "barbaarse, wolfachtige en kindermoordende regime van Israël, dat geen misdaad spaart, moet wel vernietigd worden", zo verklaarde hij op 2 maart 2015.
Vertaald: Als de wereld het werk afmaakt dat Hitler begon, zal de Mahdi komen, die de hemel op aarde brengt; dat wil zeggen de islamitische hemel.
Gewond door economische sancties, in verlegenheid gebracht door binnenlandse demonstranten, is Iran vandaag de dag gevaarlijker dan ooit.
Waarom anders heeft Khamenei de Imam Mahdi gefeliciteerd met de dag van Soleimani's dood? Omdat de echte prins van Perzië niet afgeschrikt wordt. Hij is nog steeds komende, en Iran zal alles doen om zijn weg te effenen.
Bron: The fall of Qasem Soleimani and the Mahdi Doctrine - The Jerusalem Post
Via: Wim Jongman