In Bijbels Optiek
2.2.5. Andere elementen uit de leer.
“Kufr” betekent in het Arabisch ‘ongeloof, ontrouw’, “kafara” betekent ‘bedekken, verbergen, ongelovig zijn’. In de Koran wordt het woord “kafr” gebruikt om te refereren aan mensen die de realiteit van Allahs heerschappij en autoriteit ontkennen of verbergen. In de islam worden er verschillende gradaties van kafr onderscheiden met verschillende onderliggende redenen, variërend van arrogantie en koppigheid tot hypocrisie 5).
Een ongelovige wordt in de Koran een kāfir genoemd. Een kàfir verwijst naar iemand die ondankbaar is jegens Allah 6). Ook Satan wordt in de Koran een kafir genoemd, terwijl hij zojuist nog met Allah gesproken had 7). Doorgaans wordt met kafir iemand bedoeld die het bestaan van Allah ontkent, ook wel shirk genaamd. Mensen van het Boek vallen hier niet onder, ondanks de voor moslims moeilijk aanvaardbare Drie-eenheid. Jezus (Isa) wordt door de islam wel als belangrijke profeet erkend, maar niet als zoon van God. De Bijbel kent als enig ware weg, dat de mens Jezus als de Zoon van God moet erkennen. Anders is hij/zij voor eeuwig verloren.
Veel moslims kennen echter wel een sterke afhankelijkheid van het lot zoals God dat beschikt, zoals Allah het wil, zowel goed als kwaad. De islam leert hen echter alles te doen wat in hun vermogen ligt om het kwade af te wenden, en pas daarna op Allah te vertrouwen. Het gebruik van medicijnen ten tijde van ziekte is voor een moslim dan ook verplicht en hij moet niet op het lot vertrouwen zonder verder iets te ondernemen.
Moslims zien ‘heil’ en ‘redding’ als een zaak van de hele wereldgemeenschap, de universele islam. Velen zeggen dan ook te streven (ook wel uiterlijke jihad genoemd) naar het realiseren van één wereldomvattende islamitische staat. Leven in één moslimgemeenschap, de oemma, geleid door moslims die kennis hebben van Gods wil, zou alle mensen helpen de wil van Allah op te volgen. De Christen gelooft dat deze maatschappij eens aanbreekt met Jezus Christus als Koning van deze wereld. Verder is hij/zij ervan overtuigd, dat door wederopstanding van het lichaam iedere gelovige (christen) daar deel van zal uitmaken. Als de moslim zich tot deze boodschap bekeert, zal die er ook deel van uitmaken.
“Kufr” betekent in het Arabisch ‘ongeloof, ontrouw’, “kafara” betekent ‘bedekken, verbergen, ongelovig zijn’. In de Koran wordt het woord “kafr” gebruikt om te refereren aan mensen die de realiteit van Allahs heerschappij en autoriteit ontkennen of verbergen. In de islam worden er verschillende gradaties van kafr onderscheiden met verschillende onderliggende redenen, variërend van arrogantie en koppigheid tot hypocrisie 5).
Een ongelovige wordt in de Koran een kāfir genoemd. Een kàfir verwijst naar iemand die ondankbaar is jegens Allah 6). Ook Satan wordt in de Koran een kafir genoemd, terwijl hij zojuist nog met Allah gesproken had 7). Doorgaans wordt met kafir iemand bedoeld die het bestaan van Allah ontkent, ook wel shirk genaamd. Mensen van het Boek vallen hier niet onder, ondanks de voor moslims moeilijk aanvaardbare Drie-eenheid. Jezus (Isa) wordt door de islam wel als belangrijke profeet erkend, maar niet als zoon van God. De Bijbel kent als enig ware weg, dat de mens Jezus als de Zoon van God moet erkennen. Anders is hij/zij voor eeuwig verloren.
Veel moslims kennen echter wel een sterke afhankelijkheid van het lot zoals God dat beschikt, zoals Allah het wil, zowel goed als kwaad. De islam leert hen echter alles te doen wat in hun vermogen ligt om het kwade af te wenden, en pas daarna op Allah te vertrouwen. Het gebruik van medicijnen ten tijde van ziekte is voor een moslim dan ook verplicht en hij moet niet op het lot vertrouwen zonder verder iets te ondernemen.
Moslims zien ‘heil’ en ‘redding’ als een zaak van de hele wereldgemeenschap, de universele islam. Velen zeggen dan ook te streven (ook wel uiterlijke jihad genoemd) naar het realiseren van één wereldomvattende islamitische staat. Leven in één moslimgemeenschap, de oemma, geleid door moslims die kennis hebben van Gods wil, zou alle mensen helpen de wil van Allah op te volgen. De Christen gelooft dat deze maatschappij eens aanbreekt met Jezus Christus als Koning van deze wereld. Verder is hij/zij ervan overtuigd, dat door wederopstanding van het lichaam iedere gelovige (christen) daar deel van zal uitmaken. Als de moslim zich tot deze boodschap bekeert, zal die er ook deel van uitmaken.