In Bijbels Optiek
DE TRILATERALE COMMISSIE
In Bijbels Optiek
Embleem van de zgn. Trilaterale Commissie
De zogenaamde Trilaterale Commissie is een instelling van CFR's voorzitter David Rockefeller en wordt gebruikt als werktuig van deze beweging. De doelstelling vindt men aangetekend in het officiële tijdschrift "Trialogue" van de CFR. (Tri staat voor Drie en Lateral voor zij- (of ver-) takking):
"De Trilaterale Commissie werd gevormd in 1973 door particuliere personen in West-Europa, Japan en Noord-Amerika, teneinde de samenwerking te bevorderen inzake problemen die deze drie gebieden gemeen hebben. Ze wil de publieke opinie bekend maken met deze problemen en stelt voor deze gezamenlijk op te lossen".
Vrij vertaald wil dit zeggen dat het doel van de CFR is Japan, Canada, de Verenigde Staten en de EEG te verenigen tot een socialistisch wereldsysteem, dat de gehele wereld moet gaan beheersen.
De zogenaamde Trilaterale Commissie is een instelling van CFR's voorzitter David Rockefeller en wordt gebruikt als werktuig van deze beweging. De doelstelling vindt men aangetekend in het officiële tijdschrift "Trialogue" van de CFR. (Tri staat voor Drie en Lateral voor zij- (of ver-) takking):
"De Trilaterale Commissie werd gevormd in 1973 door particuliere personen in West-Europa, Japan en Noord-Amerika, teneinde de samenwerking te bevorderen inzake problemen die deze drie gebieden gemeen hebben. Ze wil de publieke opinie bekend maken met deze problemen en stelt voor deze gezamenlijk op te lossen".
Vrij vertaald wil dit zeggen dat het doel van de CFR is Japan, Canada, de Verenigde Staten en de EEG te verenigen tot een socialistisch wereldsysteem, dat de gehele wereld moet gaan beheersen.
In Bijbels Optiek
Zbigniew Brzezinski, schrijver van het boek “Tussen twee eeuwen”’ en professor te New York, was een persoonlijke vriend van David Rockefeller.
De Trilaterale Commissie werd opgericht door het vasthoudend manoeuvreren van David Rockefeller en Zbigniew Brzezinski. Rockefeller, voorzitter van de machtige Chase Manhattan Bank, directeur van talloze multinationale corporaties, fondsen en instellingen, is zoals we zagen reeds lange tijd de centrale figuur van de mysterieuze CFR.
In 1970 schreef Brzezinski, een intieme relatie van David Rockefeller en in die tijd professor te New York, een boek dat getiteld was "Between Two Ages" (tussen twee eeuwen).
In dit boek roept Brzezinski op tot het vormen van gemeenschappelijke betrekkingen tussen de USA, West-Europa en Japan, met zijdelingse banden die zich moeten uitstrekken naar de meer ontwikkelde communistische landen. Samen met Brzezinski lanceerde Rockefeller de Trilaterale Commissie om dit idee gestalte te geven.
In dit boek toont Brzezinski dat zijn gedachten parallel lopen met die van de oorspronkelijke oprichter van de CFR Edward Mandell House. En hij laat duidelijk uitkomen wat hij zich tot doel heeft gesteld: Een Wereldregering.
De ledenlijst van de Trilaterale Commissie bevat nu 80 Amerikanen, 10 Canadezen, 90 West-Europeanen en 75 Japanners. Toen Carter president werd van de Verenigde Staten, benoemde hij op de drie belangrijkste posten in zijn kabinet: Cyrus Vance, W. Michael Blumenthal en Harold Brown, die alle drie, behalve dat zij tot de Trilaterale Commissie behoren, ook nog lid zijn van de CFR. Onder de leden die door president Carter werden benoemd, bevinden zich onder meer Zbigniew Brzezinski als Nationale Veiligheids Adviseur, Andrew Young als (inmiddels ex-) ambassadeur bij de V.N., Richard N. Gartner als ambassadeur in Italië en Henri Kissinger (met speciale bevoegdheden).
De Trilaterale Commissie werd opgericht door het vasthoudend manoeuvreren van David Rockefeller en Zbigniew Brzezinski. Rockefeller, voorzitter van de machtige Chase Manhattan Bank, directeur van talloze multinationale corporaties, fondsen en instellingen, is zoals we zagen reeds lange tijd de centrale figuur van de mysterieuze CFR.
In 1970 schreef Brzezinski, een intieme relatie van David Rockefeller en in die tijd professor te New York, een boek dat getiteld was "Between Two Ages" (tussen twee eeuwen).
In dit boek roept Brzezinski op tot het vormen van gemeenschappelijke betrekkingen tussen de USA, West-Europa en Japan, met zijdelingse banden die zich moeten uitstrekken naar de meer ontwikkelde communistische landen. Samen met Brzezinski lanceerde Rockefeller de Trilaterale Commissie om dit idee gestalte te geven.
In dit boek toont Brzezinski dat zijn gedachten parallel lopen met die van de oorspronkelijke oprichter van de CFR Edward Mandell House. En hij laat duidelijk uitkomen wat hij zich tot doel heeft gesteld: Een Wereldregering.
De ledenlijst van de Trilaterale Commissie bevat nu 80 Amerikanen, 10 Canadezen, 90 West-Europeanen en 75 Japanners. Toen Carter president werd van de Verenigde Staten, benoemde hij op de drie belangrijkste posten in zijn kabinet: Cyrus Vance, W. Michael Blumenthal en Harold Brown, die alle drie, behalve dat zij tot de Trilaterale Commissie behoren, ook nog lid zijn van de CFR. Onder de leden die door president Carter werden benoemd, bevinden zich onder meer Zbigniew Brzezinski als Nationale Veiligheids Adviseur, Andrew Young als (inmiddels ex-) ambassadeur bij de V.N., Richard N. Gartner als ambassadeur in Italië en Henri Kissinger (met speciale bevoegdheden).
In Bijbels Optiek
Henri Kissinger, Amerikaans diplomaat en politicus van joodse afkomst.
John McManus (in dienst van de John Birch Soc.), die zich specialiseert in het brengen van objectieve voorlichting (is: nieuws dat ons onthouden werd) schrijft: "Het effect dat de CFR en de Trilaterale Commissie op de ontwikkelingen in ons land (V. S.) hebben is niet moeilijk te zien. Onze regering handelt niet langer meer in het belang van het land: Amerika is niet meer in staat een oorlog te winnen en wordt doorlopend door internationale afspraken, verdragen en conventies tot onmacht gedwongen. Haar leiders hebben een welhaast onbeschaamde voorkeur ontwikkeld voor de Sovjet Unie, Cuba en China, in een poging om het door hen gestelde doel — de wereldregering — dat altijd het gestelde doel van het communisme is geweest, te kunnen realiseren".
Zelfs het woord "Commission" is misleidend, aangezien het gewoonlijk geassocieerd wordt met adviesgroepen op regeringsniveau, tenzij we het kunnen zien als een arm van een regering — een onzichtbare regering.
David Rockefeller stichtte samen met zijn adviseurs deze elitegroep, waarvan hij de 250 leden met zorg had uitgekozen. Oppervlakkig gezien tracht deze groep alleen maar goede dingen te doen en een positieve bijdrage te leveren voor de oplossing van de wereldproblemen.
De Trilaterale Commissie vergadert als regel tweemaal per jaar "om problemen te bespreken", zoals de monetaire situatie in de wereld, economische- en. militaire vraagstukken. Maar mensen die achter de schermen hebben gekeken, beweren dat het werkelijke doel is: Alle politieke sleutelposities in handel en regeringen te bezetten en de vrije wereld te verenigen tot een soepel functionerende socialistische wereldregering.
John McManus (in dienst van de John Birch Soc.), die zich specialiseert in het brengen van objectieve voorlichting (is: nieuws dat ons onthouden werd) schrijft: "Het effect dat de CFR en de Trilaterale Commissie op de ontwikkelingen in ons land (V. S.) hebben is niet moeilijk te zien. Onze regering handelt niet langer meer in het belang van het land: Amerika is niet meer in staat een oorlog te winnen en wordt doorlopend door internationale afspraken, verdragen en conventies tot onmacht gedwongen. Haar leiders hebben een welhaast onbeschaamde voorkeur ontwikkeld voor de Sovjet Unie, Cuba en China, in een poging om het door hen gestelde doel — de wereldregering — dat altijd het gestelde doel van het communisme is geweest, te kunnen realiseren".
Zelfs het woord "Commission" is misleidend, aangezien het gewoonlijk geassocieerd wordt met adviesgroepen op regeringsniveau, tenzij we het kunnen zien als een arm van een regering — een onzichtbare regering.
David Rockefeller stichtte samen met zijn adviseurs deze elitegroep, waarvan hij de 250 leden met zorg had uitgekozen. Oppervlakkig gezien tracht deze groep alleen maar goede dingen te doen en een positieve bijdrage te leveren voor de oplossing van de wereldproblemen.
De Trilaterale Commissie vergadert als regel tweemaal per jaar "om problemen te bespreken", zoals de monetaire situatie in de wereld, economische- en. militaire vraagstukken. Maar mensen die achter de schermen hebben gekeken, beweren dat het werkelijke doel is: Alle politieke sleutelposities in handel en regeringen te bezetten en de vrije wereld te verenigen tot een soepel functionerende socialistische wereldregering.
In Bijbels Optiek
Jimmy Carter, Amerikaans oud-president van de Democratische Partij.
Carter en Brzezinski schreven naar de vergadering die in Tokio gehouden werd, en die ze zelf niet konden bezoeken door bezigheid in het reorganiseren van het Witte Huis, een brief waarin de strekking van beide was: "Het streven naar een rechtvaardige Nieuwe Wereld Orde".
In zijn boek "Between Two Ages" schreef Brzezinski ook nog dat de mensheid drie stadia van ontwikkeling heeft doorgemaakt en zich nu middenin het vierde en laatste stadium bevindt. De eerste trap was — volgens Brzezinski — van religieuze aard. De algemeen heersende gedachte van hemelse oorsprong, dat de bestemming van de mens uiteindelijk in Gods hand ligt, werd gecombineerd met primitieve opvattingen van aardse oorsprong, die ontstaan waren door onwetendheid, door ongeletterdheid en door de beïnvloeding van de mensen onderling.
Het tweede stadium was nationalisme, waarbij de christelijke gelijkheid gekoppeld werd aan nationale gelijkheid voor de wet, zodat de natuur van de mens en zijn plaats in onze wereld totaal anders werd omschreven. (in deze èn de derde fase werd Darwins evolutietheorie van harte verwelkomd.)
De derde fase was het marxisme, dat volgens Brzezinski belangrijk heeft bijgedragen tot de verdere rijping van de universele visie van de mensen.
De vierde en laatste trap is, wat Brzezinski noemt het tijdperk van de technische toepassing van de elektronica. Dat is het resultaat van belangrijke uitvindingen op technisch gebied door geleerden van verschillende landen, zoals Amerika en Rusland. Hiermee is het ideaal bereikt van het louter verstandelijk denkend humanisme.
Dit is de filosofie waarvan de Trilaterale Commissie uitgaat.
Brzezinski's boek is maar weinig bekend, evenals indertijd het geval was met Hitler's 'Mein Kampf'. Maar we kunnen erin lezen hoe de Trilaterale braintrust op pad wordt gestuurd. Zij organiseert in de geïndustrialiseerde landen de komende Computer Maatschappij, de geldloze maatschappij, waarmee het leven en welzijn van de mensen wordt bestuurd (The Cashless Society).
In dit laatste vinden we de kritische kern. Hierin vinden we de drijvende kracht binnen de Trilaterale Commissie. Het zijn de gigantische multinationale maatschappijen —vertegenwoordigd in de betrokken groepen, die profiteren van Trilaterale politiek en activiteiten. Gladde academici als Brzezinski, Gardner, Allison, McCracken, Henri Owen, etcetera leveren de filosofische rechtvaardiging voor exploitatie van de wereld. Zijn ze zich ervan bewust hoe zij meewerken aan en gebruikt worden voor een satanische plan? Waarschijnlijk niet. Maar dat verandert niets aan het feit.
Om invloed te kunnen uitoefenen op het tegenwoordige internationale systeem, hebben Trilateristen een langlopend plan uitgedacht, waarvan de voornaamste punten zijn:
- Het vormen van een kommissie van politici, die in de drie aangesloten gebieden de economische en politieke betrekkingen met de derde wereld en de landen van het Oostblok moeten coördineren.
- Een vredespolitiek, die tracht te komen tot vermindering van kernwapens en verkleining van de legersterkte en die tot elke prijs een oorlog tracht af te wenden, ook al zou dit betekenen het bezwijken voor vijandige dreigementen en het prijsgeven van bondgenootschappen. (De V.S. hebben al stappen in deze richting gedaan door het vrije China (Taiwan) de rug toe te keren en toe te laten, dat Rusland militaire bases onderhoudt op Cuba).
Het herstructureren van drie internationale economische instellingen:
- Het Internationale Monetaire Fonds (IMF)
- De algemene overeenkomst betreffende handel en tarieven (GATT)
- De Wereldbank
De structuur van de Trilaterale macht is als een piramide. Zij vormt als het ware de werkmaatschappij van de CFR. Aan de top bevindt zich de Financiële Broederschap, dan het Uitvoerend Comité (in Amerika), daaronder de Trilaterale Commissie in Amerika, Europa en Japan. Daaronder de kernlanden en aan de bodem de tweede, derde en vierde wereld.
De Washington Post beschreef dit als volgt: "Trilateristen zijn geen driezijdige mensen, zij zijn leden van een particuliere, hoewel geen geheime internationale organisatie, samengesteld door David Rockefeller, teneinde de dialoog tussen West-Europa, Japan en de V.S. te bevorderen. Maar er is toch iets bijzonders aan de hand met de T.C. De president van de V.S. is er lid van, evenals de Vicepresident en de staatssecretarissen van defensie en financiën en vele andere, die de buitenlandse politiek van Amerika bepalen voor de komende jaren".
December 1980 benoemde president Reagan de top van zijn kabinet als volgt:
Vice President George Bush
Secretary of State Alexander Haig
Secretary of Defense Casper Weinberger
Secretary of Treasure Donald T. Regan
Secretary of Commerce Malcolm Baldrige
CIA-Director William J. Casey
Haig, Weinberger, Baldrige en Casey zijn leden van de CFR, volgens het rooster van 30 juni 1981. Donald T. Regan komt niet voor op de lijst van 1981, wel als lid volgens de lijst van 30 juni 1980. Reagens Vicepresident George Bush, was lid van zowel de CFR als van de Trilaterale Commissie. Weinberger wordt in de lijst van 20 november 1979 genoemd als lid van de Trilaterale Commissie. We weten dat beide beheerst worden door David Rockefeller.
In "CFR tightens Its Grip" van Phoebe Courtney lezen we: "Het doel van de Trilaterale Commissie is het bevorderen van de effectieve samenwerking tussen en ten behoeve van alle landen, wat ook hun politieke systemen mogen zijn"; hetgeen betekent ook samenwerking met Amerika's vijand de Sovjet Unie.
"De CFR en Tril. C.", zo gaat het boek verder, "vormen derhalve een internationaal georiënteerde groep, die internationalisme stelt boven nationalisme (in dit geval ook Amerikanisme)".
De Amerikaanse economische politiek zal daarom ingepast worden in het internationaal economisch handels- en industrieel systeem, zoals die door de CFR "bevorderd" wordt.
Ook hier is de lijst van de CFR-infiltratie onbegrensd. 20 Oktober 1981 herstelde Reagan de "Advieskommissie voor buitenlandse betrekkingen en benoemde Anna Armstrong als voorzitter en Leo Cherne als vicevoorzitter. Beiden zijn lid van de CFR.
Het was voor velen een teleurstelling dat Reagan eind 1981 Sol Linowitz, die onder Carter zo gefaald had, tot ministeriële consultant in Arabisch-Israëlische zaken benoemde.
Linowitz bemiddelde in de rampzalige Panamaovereenkomst met het Marxistisch regiem in Panama, waarbij Panama's dictator Torryos weigerde de leningen terug te betalen.
In verband hiermee zegt Gary Allen in "American Opinion" van januari 1982: "Ronald Reagan was terecht tegen de Panama-overeenkomst. Niettemin stond hij toe dat Linowitz door Haig voorgesteld en benoemd werd als consultant in Arabisch-Israëlische zaken".
"The Independent American" schreef: "De CFR heeft nog steeds de macht in handen". In 1962 reeds schreef Phoebe Courtney haar eerste boek over de invloed van de CFR. Het was getiteld "Amerika's niet-gekozen regering". Dit werd gevolgd door zeven andere boeken over dit onderwerp. Zij heeft in totaal 16 boeken geschreven. In januari 1980 waren er meer dan 600.000 van verkocht. Hieruit zou moeten volgen, dat menig Amerikaan op de hoogte zou moeten zijn van de "regering achter de regering", maar in de praktijk blijkt dat nogal tegen te vallen.
De naam van Harry Dexter White mag niet onvermeld blijven. De ongetwijfeld geniale man van Russische afkomst die in Amerika zijn naam van Weiss in White had laten veranderen, had op de Harvard Law School zijn opleiding genoten. Vele jaren was deze man onder het Roosevelt regiem in feite minister van financiën. De officiële minister, Henri Morgenthau danste geheel naar de pijpen van deze man.
Carter en Brzezinski schreven naar de vergadering die in Tokio gehouden werd, en die ze zelf niet konden bezoeken door bezigheid in het reorganiseren van het Witte Huis, een brief waarin de strekking van beide was: "Het streven naar een rechtvaardige Nieuwe Wereld Orde".
In zijn boek "Between Two Ages" schreef Brzezinski ook nog dat de mensheid drie stadia van ontwikkeling heeft doorgemaakt en zich nu middenin het vierde en laatste stadium bevindt. De eerste trap was — volgens Brzezinski — van religieuze aard. De algemeen heersende gedachte van hemelse oorsprong, dat de bestemming van de mens uiteindelijk in Gods hand ligt, werd gecombineerd met primitieve opvattingen van aardse oorsprong, die ontstaan waren door onwetendheid, door ongeletterdheid en door de beïnvloeding van de mensen onderling.
Het tweede stadium was nationalisme, waarbij de christelijke gelijkheid gekoppeld werd aan nationale gelijkheid voor de wet, zodat de natuur van de mens en zijn plaats in onze wereld totaal anders werd omschreven. (in deze èn de derde fase werd Darwins evolutietheorie van harte verwelkomd.)
De derde fase was het marxisme, dat volgens Brzezinski belangrijk heeft bijgedragen tot de verdere rijping van de universele visie van de mensen.
De vierde en laatste trap is, wat Brzezinski noemt het tijdperk van de technische toepassing van de elektronica. Dat is het resultaat van belangrijke uitvindingen op technisch gebied door geleerden van verschillende landen, zoals Amerika en Rusland. Hiermee is het ideaal bereikt van het louter verstandelijk denkend humanisme.
Dit is de filosofie waarvan de Trilaterale Commissie uitgaat.
Brzezinski's boek is maar weinig bekend, evenals indertijd het geval was met Hitler's 'Mein Kampf'. Maar we kunnen erin lezen hoe de Trilaterale braintrust op pad wordt gestuurd. Zij organiseert in de geïndustrialiseerde landen de komende Computer Maatschappij, de geldloze maatschappij, waarmee het leven en welzijn van de mensen wordt bestuurd (The Cashless Society).
In dit laatste vinden we de kritische kern. Hierin vinden we de drijvende kracht binnen de Trilaterale Commissie. Het zijn de gigantische multinationale maatschappijen —vertegenwoordigd in de betrokken groepen, die profiteren van Trilaterale politiek en activiteiten. Gladde academici als Brzezinski, Gardner, Allison, McCracken, Henri Owen, etcetera leveren de filosofische rechtvaardiging voor exploitatie van de wereld. Zijn ze zich ervan bewust hoe zij meewerken aan en gebruikt worden voor een satanische plan? Waarschijnlijk niet. Maar dat verandert niets aan het feit.
Om invloed te kunnen uitoefenen op het tegenwoordige internationale systeem, hebben Trilateristen een langlopend plan uitgedacht, waarvan de voornaamste punten zijn:
- Het vormen van een kommissie van politici, die in de drie aangesloten gebieden de economische en politieke betrekkingen met de derde wereld en de landen van het Oostblok moeten coördineren.
- Een vredespolitiek, die tracht te komen tot vermindering van kernwapens en verkleining van de legersterkte en die tot elke prijs een oorlog tracht af te wenden, ook al zou dit betekenen het bezwijken voor vijandige dreigementen en het prijsgeven van bondgenootschappen. (De V.S. hebben al stappen in deze richting gedaan door het vrije China (Taiwan) de rug toe te keren en toe te laten, dat Rusland militaire bases onderhoudt op Cuba).
Het herstructureren van drie internationale economische instellingen:
- Het Internationale Monetaire Fonds (IMF)
- De algemene overeenkomst betreffende handel en tarieven (GATT)
- De Wereldbank
De structuur van de Trilaterale macht is als een piramide. Zij vormt als het ware de werkmaatschappij van de CFR. Aan de top bevindt zich de Financiële Broederschap, dan het Uitvoerend Comité (in Amerika), daaronder de Trilaterale Commissie in Amerika, Europa en Japan. Daaronder de kernlanden en aan de bodem de tweede, derde en vierde wereld.
De Washington Post beschreef dit als volgt: "Trilateristen zijn geen driezijdige mensen, zij zijn leden van een particuliere, hoewel geen geheime internationale organisatie, samengesteld door David Rockefeller, teneinde de dialoog tussen West-Europa, Japan en de V.S. te bevorderen. Maar er is toch iets bijzonders aan de hand met de T.C. De president van de V.S. is er lid van, evenals de Vicepresident en de staatssecretarissen van defensie en financiën en vele andere, die de buitenlandse politiek van Amerika bepalen voor de komende jaren".
December 1980 benoemde president Reagan de top van zijn kabinet als volgt:
Vice President George Bush
Secretary of State Alexander Haig
Secretary of Defense Casper Weinberger
Secretary of Treasure Donald T. Regan
Secretary of Commerce Malcolm Baldrige
CIA-Director William J. Casey
Haig, Weinberger, Baldrige en Casey zijn leden van de CFR, volgens het rooster van 30 juni 1981. Donald T. Regan komt niet voor op de lijst van 1981, wel als lid volgens de lijst van 30 juni 1980. Reagens Vicepresident George Bush, was lid van zowel de CFR als van de Trilaterale Commissie. Weinberger wordt in de lijst van 20 november 1979 genoemd als lid van de Trilaterale Commissie. We weten dat beide beheerst worden door David Rockefeller.
In "CFR tightens Its Grip" van Phoebe Courtney lezen we: "Het doel van de Trilaterale Commissie is het bevorderen van de effectieve samenwerking tussen en ten behoeve van alle landen, wat ook hun politieke systemen mogen zijn"; hetgeen betekent ook samenwerking met Amerika's vijand de Sovjet Unie.
"De CFR en Tril. C.", zo gaat het boek verder, "vormen derhalve een internationaal georiënteerde groep, die internationalisme stelt boven nationalisme (in dit geval ook Amerikanisme)".
De Amerikaanse economische politiek zal daarom ingepast worden in het internationaal economisch handels- en industrieel systeem, zoals die door de CFR "bevorderd" wordt.
Ook hier is de lijst van de CFR-infiltratie onbegrensd. 20 Oktober 1981 herstelde Reagan de "Advieskommissie voor buitenlandse betrekkingen en benoemde Anna Armstrong als voorzitter en Leo Cherne als vicevoorzitter. Beiden zijn lid van de CFR.
Het was voor velen een teleurstelling dat Reagan eind 1981 Sol Linowitz, die onder Carter zo gefaald had, tot ministeriële consultant in Arabisch-Israëlische zaken benoemde.
Linowitz bemiddelde in de rampzalige Panamaovereenkomst met het Marxistisch regiem in Panama, waarbij Panama's dictator Torryos weigerde de leningen terug te betalen.
In verband hiermee zegt Gary Allen in "American Opinion" van januari 1982: "Ronald Reagan was terecht tegen de Panama-overeenkomst. Niettemin stond hij toe dat Linowitz door Haig voorgesteld en benoemd werd als consultant in Arabisch-Israëlische zaken".
"The Independent American" schreef: "De CFR heeft nog steeds de macht in handen". In 1962 reeds schreef Phoebe Courtney haar eerste boek over de invloed van de CFR. Het was getiteld "Amerika's niet-gekozen regering". Dit werd gevolgd door zeven andere boeken over dit onderwerp. Zij heeft in totaal 16 boeken geschreven. In januari 1980 waren er meer dan 600.000 van verkocht. Hieruit zou moeten volgen, dat menig Amerikaan op de hoogte zou moeten zijn van de "regering achter de regering", maar in de praktijk blijkt dat nogal tegen te vallen.
De naam van Harry Dexter White mag niet onvermeld blijven. De ongetwijfeld geniale man van Russische afkomst die in Amerika zijn naam van Weiss in White had laten veranderen, had op de Harvard Law School zijn opleiding genoten. Vele jaren was deze man onder het Roosevelt regiem in feite minister van financiën. De officiële minister, Henri Morgenthau danste geheel naar de pijpen van deze man.
In Bijbels Optiek
Harry Dexter White was een Amerikaanse econoom en een hoge ambtenaar van het United States Department of the Treasury
In 1946 benoemde president Truman, White, nadat de directeur van de FBI, de integere Edgar Hoover, de president over de politieke onbetrouwbaarheid van White volledig had ingelicht, tot een topfunctie bij het Internationaal Monetaire Fonds, Whites eigen geesteskind. Omstreeks 1950 werd hij als Sovjet-agent aan de kaak gesteld.
Wanneer men alom in de wereld en juist in de laatste tijd, tijdens de "Vredesweek" zoveel idealistische beschouwingen leest over supranationale instellingen als Wereldbank en IMF en de VN, bedenke men wat deze instellingen door CFR-leden met dubieuze achtergronden gesticht werden.
De grondslag van de VN werd immers in 1943 in Amerika gelegd op de Dumbarton-Oaks-konferentie waar Alger Hiss de leidende figuur was. De grondslag van de Wereldbank IMF werd in dezelfde tijd gelegd op de Bretton Woods conferentie, met Dexter White als drijvende kracht. Beiden werden zeven jaar later met overtuigende bewijzen ontmaskerd als Sovjet-agenten. Beide heren waren ook sleutelfiguren in de CFR.
Het boek "Trilaterals over Washington" geeft onder andere een lijst van leden van de uitvoerende raad en komt tot de conclusie dat David Rockefeller inderdaad die raad domineert en derhalve ook de Raad zelf.
Wij kunnen konkluderen dat de Trilaterale Kommissie:
- gesticht is door David Rockefeller;
- de leden werden gekozen door D.R., samen met een kleine groep van vier assistenten; en
- voor een groot deel werd gefinancierd door D.R. en een paar Foundations waar hij een vinger in de pap heeft.
In 1946 benoemde president Truman, White, nadat de directeur van de FBI, de integere Edgar Hoover, de president over de politieke onbetrouwbaarheid van White volledig had ingelicht, tot een topfunctie bij het Internationaal Monetaire Fonds, Whites eigen geesteskind. Omstreeks 1950 werd hij als Sovjet-agent aan de kaak gesteld.
Wanneer men alom in de wereld en juist in de laatste tijd, tijdens de "Vredesweek" zoveel idealistische beschouwingen leest over supranationale instellingen als Wereldbank en IMF en de VN, bedenke men wat deze instellingen door CFR-leden met dubieuze achtergronden gesticht werden.
De grondslag van de VN werd immers in 1943 in Amerika gelegd op de Dumbarton-Oaks-konferentie waar Alger Hiss de leidende figuur was. De grondslag van de Wereldbank IMF werd in dezelfde tijd gelegd op de Bretton Woods conferentie, met Dexter White als drijvende kracht. Beiden werden zeven jaar later met overtuigende bewijzen ontmaskerd als Sovjet-agenten. Beide heren waren ook sleutelfiguren in de CFR.
Het boek "Trilaterals over Washington" geeft onder andere een lijst van leden van de uitvoerende raad en komt tot de conclusie dat David Rockefeller inderdaad die raad domineert en derhalve ook de Raad zelf.
Wij kunnen konkluderen dat de Trilaterale Kommissie:
- gesticht is door David Rockefeller;
- de leden werden gekozen door D.R., samen met een kleine groep van vier assistenten; en
- voor een groot deel werd gefinancierd door D.R. en een paar Foundations waar hij een vinger in de pap heeft.
In Bijbels Optiek
Ivo Samkalden, voormalig burgemeester van Amsterdam.
Dat boek geeft ook de namen van de leden in Noord-Amerika en Japan. Voor Nederland zien we vermeld: E.K. den Bakker, voorzitter van de , K. Fibbe, voorzitter van de Overzeese Gas- en Elektriciteits-maatschappij, Rotterdam, Ivo Samkalden, ex-burgemeester van Amsterdam, Max Kohnstamm, directeur van het Europese Universiteitsinstituut, John Loudon, voorzitter Raad van Bestuur Shell, Th. M. Scholten, voorzitter van de Robeco Beleggingsmaatschappij en E. Wellenstein.
Dr. v.d. Wal is blijkens zijn eigen mededeling in een recent persbericht lid van de Raad van Bestuur van de Chase Manhattan Bank.
Toch komen de schrijvers van het tweede deel van "Trilaterals over Washington" tot de conclusie dat de Tril. Kom. niet nadrukkelijk uit is op het creëren van een wereldregering. Dat wordt achteloos overgelaten aan andere organisaties waarin we vele leden van de T.C. aantreffen.
De T.C. is toegewijd een nieuwe economische Orde te scheppen, in plaats van een politieke wereld Orde. Maar uiteraard zijn er indirect vele onderlinge relaties.
Ook kan men de T.C. in zichzelf geen samenzwering noemen. Zo gezien opereert zij — naar zij zelf beweren — in het volle daglicht. Maar het zou verbazing wekken als zij de doelstelling van de stichter niet zouden kennen en onderschrijven.
We mogen vaststellen dat de levensfilosofie van het Trilateralisme op Humanisme stoelt. Overeenkomstig het Humanistisch Manifest: zal "geen godheid ons redden, we moeten onszelf redden". Voor God en zijn leiding is daar uiteraard geen plaats.
Het wekt dan ook geen verbazing, dat de T.C. en Marxistische landen comfortabel samen kunnen werken.
Tevoren had de Chase Manhattan Bank samen met zijn relatie, de Naradny Bank de bouw van een vrachtwagenfabriek in Rusland, in Gorki in 1968 gerealiseerd, evenals de medewerking aan de Leen- en Pacht-overeenkomst. Ook in 1968 was de zogenaamde "Fiat-Deal" en een plan om in Volvograd een nog grotere fabriek te bouwen. Dean Rusk en Walter Rostow vertelden het Congres en het Amerikaanse publiek dat het om "vreedzame handel" ging hoewel er niet veel fantasie voor nodig is om te weten dat je vrachtwagens ook voor militaire doeleinden kunt gebruiken, zoals de piloten boven Vietnam constateerden.
In 1972 ontvingen de Sovjets uitrusting en technische kennis uit het Westen om de grootste zware truck-fabriek ter wereld te bouwen — de Kama Fabriek. In de Fiat-deal was ook begrepen het bouwen van een grote fabriek van luxe wagens.
Hier klikken om te bewerken.
Dat boek geeft ook de namen van de leden in Noord-Amerika en Japan. Voor Nederland zien we vermeld: E.K. den Bakker, voorzitter van de , K. Fibbe, voorzitter van de Overzeese Gas- en Elektriciteits-maatschappij, Rotterdam, Ivo Samkalden, ex-burgemeester van Amsterdam, Max Kohnstamm, directeur van het Europese Universiteitsinstituut, John Loudon, voorzitter Raad van Bestuur Shell, Th. M. Scholten, voorzitter van de Robeco Beleggingsmaatschappij en E. Wellenstein.
Dr. v.d. Wal is blijkens zijn eigen mededeling in een recent persbericht lid van de Raad van Bestuur van de Chase Manhattan Bank.
Toch komen de schrijvers van het tweede deel van "Trilaterals over Washington" tot de conclusie dat de Tril. Kom. niet nadrukkelijk uit is op het creëren van een wereldregering. Dat wordt achteloos overgelaten aan andere organisaties waarin we vele leden van de T.C. aantreffen.
De T.C. is toegewijd een nieuwe economische Orde te scheppen, in plaats van een politieke wereld Orde. Maar uiteraard zijn er indirect vele onderlinge relaties.
Ook kan men de T.C. in zichzelf geen samenzwering noemen. Zo gezien opereert zij — naar zij zelf beweren — in het volle daglicht. Maar het zou verbazing wekken als zij de doelstelling van de stichter niet zouden kennen en onderschrijven.
We mogen vaststellen dat de levensfilosofie van het Trilateralisme op Humanisme stoelt. Overeenkomstig het Humanistisch Manifest: zal "geen godheid ons redden, we moeten onszelf redden". Voor God en zijn leiding is daar uiteraard geen plaats.
Het wekt dan ook geen verbazing, dat de T.C. en Marxistische landen comfortabel samen kunnen werken.
Tevoren had de Chase Manhattan Bank samen met zijn relatie, de Naradny Bank de bouw van een vrachtwagenfabriek in Rusland, in Gorki in 1968 gerealiseerd, evenals de medewerking aan de Leen- en Pacht-overeenkomst. Ook in 1968 was de zogenaamde "Fiat-Deal" en een plan om in Volvograd een nog grotere fabriek te bouwen. Dean Rusk en Walter Rostow vertelden het Congres en het Amerikaanse publiek dat het om "vreedzame handel" ging hoewel er niet veel fantasie voor nodig is om te weten dat je vrachtwagens ook voor militaire doeleinden kunt gebruiken, zoals de piloten boven Vietnam constateerden.
In 1972 ontvingen de Sovjets uitrusting en technische kennis uit het Westen om de grootste zware truck-fabriek ter wereld te bouwen — de Kama Fabriek. In de Fiat-deal was ook begrepen het bouwen van een grote fabriek van luxe wagens.
Hier klikken om te bewerken.
In Bijbels Optiek
In 1972 ontvingen Rusland technische kennis uit het Westen om de grootste zware truckfabriek ter wereld te
bouwen. Deze kreeg ze van de Kama-fabrieken.
De lijst is eindeloos en varieert van microchips tot computers en van strategische metalen tot elektronische rekenapparatuur en van graan tot financiële manipulaties. De aanvoer gaat ook nu nog, van officiële kanalen tot smokkelwaar, gewoon door.
bouwen. Deze kreeg ze van de Kama-fabrieken.
De lijst is eindeloos en varieert van microchips tot computers en van strategische metalen tot elektronische rekenapparatuur en van graan tot financiële manipulaties. De aanvoer gaat ook nu nog, van officiële kanalen tot smokkelwaar, gewoon door.