In Bijbels Optiek
Islam betekent in de eindtijd dood en verderf..
Steeds meer duiken er in de pers en op internet de Arabische woorden fatah en jihad e.a. op, wat betekenen ze en wat moeten we ermee?
Normaal gesproken zijn het voor volgelingen van de militante vorm van de islam bekende woorden, waarmee ze zijn geïndoctrineerd. Hun god Allah draagt hen op om de landen van de wereld zowel via een culturele invasie maar ook met het zwaard te veroveren.
In sommige gevallen betekent dit in de strategie van de huidige islam het verplaatsen van duizenden islamitische gezinnen naar een vreemd land, door het bouwen van moskeeën, door de cultuur van dat land van binnenuit te veranderen en door te weigeren zich te assimileren of de geloofsovertuigingen en normen en waarden van dat land over te nemen en op al deze manieren zo’n land voor de islam te ‘veroveren’. Het is een ergerlijke doctrine, maar... wordt in onze (eind)tijd door volgelingen van de gewelddadige islam in verschillende landen van Europa reeds uitgevoerd.
Vooral veel Amerikanen dachten in het millenniumjaar 2000 nog steeds dat de islamitische revolutie een probleem van het Midden-Oosten of Europa was, maar nu zijn ze van dat idee wel genezen. Het uiteindelijke doel van de islam is de verovering van het Westen en Amerika.
Ze zijn niet te stoppen met bijv. concessiepolitiek, waarvan het Westen zich bedient.
Steeds meer duiken er in de pers en op internet de Arabische woorden fatah en jihad e.a. op, wat betekenen ze en wat moeten we ermee?
Normaal gesproken zijn het voor volgelingen van de militante vorm van de islam bekende woorden, waarmee ze zijn geïndoctrineerd. Hun god Allah draagt hen op om de landen van de wereld zowel via een culturele invasie maar ook met het zwaard te veroveren.
In sommige gevallen betekent dit in de strategie van de huidige islam het verplaatsen van duizenden islamitische gezinnen naar een vreemd land, door het bouwen van moskeeën, door de cultuur van dat land van binnenuit te veranderen en door te weigeren zich te assimileren of de geloofsovertuigingen en normen en waarden van dat land over te nemen en op al deze manieren zo’n land voor de islam te ‘veroveren’. Het is een ergerlijke doctrine, maar... wordt in onze (eind)tijd door volgelingen van de gewelddadige islam in verschillende landen van Europa reeds uitgevoerd.
Vooral veel Amerikanen dachten in het millenniumjaar 2000 nog steeds dat de islamitische revolutie een probleem van het Midden-Oosten of Europa was, maar nu zijn ze van dat idee wel genezen. Het uiteindelijke doel van de islam is de verovering van het Westen en Amerika.
Ze zijn niet te stoppen met bijv. concessiepolitiek, waarvan het Westen zich bedient.
In Bijbels Optiek
Het voormalige Tweede Kamerlid Ayaan Hirsi Ali heeft op een literair festival in het Indiase Jaipur, 220 kilometer ten zuidwesten van de hoofdstad New Delhi, onlangs in een toespraak betoogd dat westerse landen te veel toegeven aan de Islam.
Die "concessiepolitiek uit vrees voor radicale moslims en uit vrees om voor anti-islamitisch te worden versleten, heeft de publieke ruimte minder veilig gemaakt'', aldus Hirsi Ali die sinds 2006 voor een rechtse Amerikaanse denktank werkt.
De moord op schrijver Theo van Gogh in 2004 heeft haar duidelijk gemaakt hoe ''ongelofelijk gevaarlijk die theologie is''. De opkomst van racistische, ultrarechtse partijen in Europa is mede een gevolg van het feit dat het gros van de politici in Europa ''terughoudend zijn in de confrontatie met de dreiging die van elementen van de Islam uitgaan'', zei Hirsi Ali tegen haar Indiase gehoor.
De islam is niet geïnteresseerd in politieke oplossingen met andere culturen. Ze maken wel gebruik van sociale voorzieningen van de landen, waar ze zich in West-Europa vestigen. Ze komen echter niet naar deze landen, omdat honger of de armoede hen drijft. Ze lijken door maar door één ding te worden gedreven: de algehele verovering van de westerse samenleving en ieder te vernederen, die niet buigt voor hen en hun gevaarlijke, ouderwetse ideologie van haat en wraak.
De elite van de Amerikaanse en Europese samenlevingen lijken de dreiging, die van de islam naar hun volken uitgaat, niet serieus te nemen. Vooral Amerikaanse burgers zijn nog steeds grotendeels blind voor het potentiële gevaar van radicale moslims. Volgens onlangs gepubliceerde peilingen geeft 58 procent van de Amerikanen aan dat zij 'niet veel' of `niets' van de islam, de moslimgodsdienst, afweten, nota bene de snelst groeiende religie in Amerika. Ook de Europeanen vertonen deze blindheid. Onlangs werd een film op internet geplaatst ‘The innocense of Mohammed’ en de voorzitter van het Europese Parlement wist niet hoe snel hij zijn excuus namens de bevolking van Europa aan de Arabische wereld moest aanbieden. En dat nog wel in een officiële uitzending voor de televisie geflankeerd door vertegenwoordigers van de islam in het Parlement.
Die "concessiepolitiek uit vrees voor radicale moslims en uit vrees om voor anti-islamitisch te worden versleten, heeft de publieke ruimte minder veilig gemaakt'', aldus Hirsi Ali die sinds 2006 voor een rechtse Amerikaanse denktank werkt.
De moord op schrijver Theo van Gogh in 2004 heeft haar duidelijk gemaakt hoe ''ongelofelijk gevaarlijk die theologie is''. De opkomst van racistische, ultrarechtse partijen in Europa is mede een gevolg van het feit dat het gros van de politici in Europa ''terughoudend zijn in de confrontatie met de dreiging die van elementen van de Islam uitgaan'', zei Hirsi Ali tegen haar Indiase gehoor.
De islam is niet geïnteresseerd in politieke oplossingen met andere culturen. Ze maken wel gebruik van sociale voorzieningen van de landen, waar ze zich in West-Europa vestigen. Ze komen echter niet naar deze landen, omdat honger of de armoede hen drijft. Ze lijken door maar door één ding te worden gedreven: de algehele verovering van de westerse samenleving en ieder te vernederen, die niet buigt voor hen en hun gevaarlijke, ouderwetse ideologie van haat en wraak.
De elite van de Amerikaanse en Europese samenlevingen lijken de dreiging, die van de islam naar hun volken uitgaat, niet serieus te nemen. Vooral Amerikaanse burgers zijn nog steeds grotendeels blind voor het potentiële gevaar van radicale moslims. Volgens onlangs gepubliceerde peilingen geeft 58 procent van de Amerikanen aan dat zij 'niet veel' of `niets' van de islam, de moslimgodsdienst, afweten, nota bene de snelst groeiende religie in Amerika. Ook de Europeanen vertonen deze blindheid. Onlangs werd een film op internet geplaatst ‘The innocense of Mohammed’ en de voorzitter van het Europese Parlement wist niet hoe snel hij zijn excuus namens de bevolking van Europa aan de Arabische wereld moest aanbieden. En dat nog wel in een officiële uitzending voor de televisie geflankeerd door vertegenwoordigers van de islam in het Parlement.
In Bijbels Optiek
Martin Schultz, de voorzitter van het Europese Parlement, veroordeelde namens zijn parlementsleden “ The innocense of Mohammed”. Een belachelijke vertoning, die aantoont hoe ver de islamisering al is gevorderd en het is tevens een groffe aantasting van het grondwetsartikel van de vrijheid van meningsuiting in het vrije Westen.
Amerikanen en Europeanen zijn dus vooral kwetsbaar voor de verbreiding van de militante islam omdat deze militanten gebruik maken van eigenschappen die in het Westen als sociaal positief worden beschouwd.
In het Westen vinden we dat één van de mooiste eigenschappen is dat de aard van het grootste deel van de bevolking edelmoedige en vriendelijk is. Daarom zijn ze erg naïef en hebben teveel vertrouwen in moslims. De mensen in het westen willen door hun volksaard graag vriendelijk zijn en stellen zich dus open voor andere nationaliteiten en zijn dan verbaasd dat ze (soms letterlijk!) ‘een mes in de rug gestoken’ krijgen. Zo zijn veel dappere jonge soldaten in Irak gesneuveld.
Deze geweldskwestie in naam van de godsdienst is een moeilijk te bevatten fenomeen in onze westerse wereld, een fenomeen waarover we meer willen weten om er beter mee om te kunnen gaan. Denken wij echter nog de tijd te hebben om dat uit te zoeken, de radicale islam heeft dat niet. Zij willen zo snel mogelijk de wereld voor hun afgod Allah veroveren. De tolerantie van velen in het Westen heeft na l1 september plaats gemaakt voor massale verwarring, grenzend aan angst.
Aan de ene kant horen we steeds dat de islam een grote bedreiging voor onze wereld is, aan de andere kant dat moslims helemaal verkeerd worden begrepen en dat ze niets liever willen dan in vrede met ons leven. Is dit de waarheid of zijn de denkkaders, waarbinnen de islam denkt, totaal anders??
Is de islam verdraagzaam?
Verleden jaar zond Fox News (een Amerikaanse nieuwszender) een speciaal programma uit onder de titel `De radicale islam: de boosaardige doelstellingen van de islam'. In de documentaire zaten schokkende clips van islamitische tv-uitzendingen, waarop geestelijken en politieke leiders openlijk opriepen tot aanvallen op de Verenigde Staten en Israël.
De documentaire vertoonde ook beelden van de islamitische tv waarop jonge kinderen over hun verlangen zongen om aan de gewelddadige jihad mee te doen of een zelfmoordterrorist te worden.
Verder liet het programma nooit eerder vertoonde beelden zien van een radicaal-islamitische demonstratie in Californië waar de mensen te horen kregen: "Op een dag zullen jullie de vlag van de islam boven het Witte Huis zien wapperen:`
Nog korter geleden zond al-Aqsa, het televisiestation in Gaza, dat het eigendom van Hamas is, een kinderprogramma uit waarin een jongenspop stiekem het Witte Huis binnendringt, president George W. Bush met `het zwaard van de islam' vermoordt en zweert ‘ het Witte Huis in een moskee te veranderen’.
Amerikanen en Europeanen zijn dus vooral kwetsbaar voor de verbreiding van de militante islam omdat deze militanten gebruik maken van eigenschappen die in het Westen als sociaal positief worden beschouwd.
In het Westen vinden we dat één van de mooiste eigenschappen is dat de aard van het grootste deel van de bevolking edelmoedige en vriendelijk is. Daarom zijn ze erg naïef en hebben teveel vertrouwen in moslims. De mensen in het westen willen door hun volksaard graag vriendelijk zijn en stellen zich dus open voor andere nationaliteiten en zijn dan verbaasd dat ze (soms letterlijk!) ‘een mes in de rug gestoken’ krijgen. Zo zijn veel dappere jonge soldaten in Irak gesneuveld.
Deze geweldskwestie in naam van de godsdienst is een moeilijk te bevatten fenomeen in onze westerse wereld, een fenomeen waarover we meer willen weten om er beter mee om te kunnen gaan. Denken wij echter nog de tijd te hebben om dat uit te zoeken, de radicale islam heeft dat niet. Zij willen zo snel mogelijk de wereld voor hun afgod Allah veroveren. De tolerantie van velen in het Westen heeft na l1 september plaats gemaakt voor massale verwarring, grenzend aan angst.
Aan de ene kant horen we steeds dat de islam een grote bedreiging voor onze wereld is, aan de andere kant dat moslims helemaal verkeerd worden begrepen en dat ze niets liever willen dan in vrede met ons leven. Is dit de waarheid of zijn de denkkaders, waarbinnen de islam denkt, totaal anders??
Is de islam verdraagzaam?
Verleden jaar zond Fox News (een Amerikaanse nieuwszender) een speciaal programma uit onder de titel `De radicale islam: de boosaardige doelstellingen van de islam'. In de documentaire zaten schokkende clips van islamitische tv-uitzendingen, waarop geestelijken en politieke leiders openlijk opriepen tot aanvallen op de Verenigde Staten en Israël.
De documentaire vertoonde ook beelden van de islamitische tv waarop jonge kinderen over hun verlangen zongen om aan de gewelddadige jihad mee te doen of een zelfmoordterrorist te worden.
Verder liet het programma nooit eerder vertoonde beelden zien van een radicaal-islamitische demonstratie in Californië waar de mensen te horen kregen: "Op een dag zullen jullie de vlag van de islam boven het Witte Huis zien wapperen:`
Nog korter geleden zond al-Aqsa, het televisiestation in Gaza, dat het eigendom van Hamas is, een kinderprogramma uit waarin een jongenspop stiekem het Witte Huis binnendringt, president George W. Bush met `het zwaard van de islam' vermoordt en zweert ‘ het Witte Huis in een moskee te veranderen’.
In Bijbels Optiek
Het Witte Huis in Washington is de woning van de president van VS van Amerika en zal nooit en te nimmer een moskee worden. Het zou dan het einde van alle beschaving in de westerse wereld zijn. De mensen in het Westen zullen zich nooit laten regeren door terreur en geweld.
In het licht van berichten als deze is een van de meest verbazende en verontrustende puzzels rond de islam dat bepaalde islamitische leiders voortdurend beweren dat zij een vreedzaam volkje zijn. Maar zelfs terwijl zij dat beweren, gaan islamitische terroristen door met het op wrede wijze vermoorden van elke persoon of groep mensen waar zij iets op aan te merken hebben.
Als de islam zo'n vreedzame godsdienst is, waarom heeft Mohammed dan alle veldslagen uitgevochten? Waarom hebben islamitische legers de hele geschiedenis door bij elke campagne mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht die hun knieën niet voor de heerschappij van de islam bogen? De terreurheerschappij van mannen als Saddam, Khomeini, Ghadah, Idi Amin en veel andere islamitische dictators geeft moderne voorbeelden. Als de islam zo vreedzaam is, waarom staan er dan zoveel verzen in de Koran over het doden van de ongelovigen en degenen die de islam weerstaan? Als de islam zo vreedzaam is, waarom is er dan niet één islamitisch land dat vrijheid van godsdienst en meningsuiting toestaat? Niet één! Als de islam zo vreedzaam is, waar halen die honderden islamitische groepen die overal ter wereld in de naam van Allah onschuldige mensen vermoorden hun gewelddadigheid dan vandaan?
Om grip te krijgen op deze twee tegenstrijdige kanten van de islam is het nuttig om eerst kort in de geschiedenis te duiken en te zien hoe deze godsdienst tot stand is gekomen en wat men tegenwoordig gelooft.
Het verleden van de islam.
In 565 stierf Justinianus, de keizer van het grote christelijke Byzantijnse rijk.
In het licht van berichten als deze is een van de meest verbazende en verontrustende puzzels rond de islam dat bepaalde islamitische leiders voortdurend beweren dat zij een vreedzaam volkje zijn. Maar zelfs terwijl zij dat beweren, gaan islamitische terroristen door met het op wrede wijze vermoorden van elke persoon of groep mensen waar zij iets op aan te merken hebben.
Als de islam zo'n vreedzame godsdienst is, waarom heeft Mohammed dan alle veldslagen uitgevochten? Waarom hebben islamitische legers de hele geschiedenis door bij elke campagne mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht die hun knieën niet voor de heerschappij van de islam bogen? De terreurheerschappij van mannen als Saddam, Khomeini, Ghadah, Idi Amin en veel andere islamitische dictators geeft moderne voorbeelden. Als de islam zo vreedzaam is, waarom staan er dan zoveel verzen in de Koran over het doden van de ongelovigen en degenen die de islam weerstaan? Als de islam zo vreedzaam is, waarom is er dan niet één islamitisch land dat vrijheid van godsdienst en meningsuiting toestaat? Niet één! Als de islam zo vreedzaam is, waar halen die honderden islamitische groepen die overal ter wereld in de naam van Allah onschuldige mensen vermoorden hun gewelddadigheid dan vandaan?
Om grip te krijgen op deze twee tegenstrijdige kanten van de islam is het nuttig om eerst kort in de geschiedenis te duiken en te zien hoe deze godsdienst tot stand is gekomen en wat men tegenwoordig gelooft.
Het verleden van de islam.
In 565 stierf Justinianus, de keizer van het grote christelijke Byzantijnse rijk.
In Bijbels Optiek
Keizer Justinianus I regeerde van 463 tot 565 over het Groot Byzantijnse Rijk.
Vijf jaar later werd Mohammed geboren in een arm gezin in een land dat voor driekwart uit woestijn bestond en dat dun bevolkt werd door nomaden met wier totale rijkdom men nauwelijks het heiligdom van de St. Sofia had kunnen inrichten. Niemand had er in die jaren zelfs maar van durven dromen dat deze nomaden nog geen eeuw later de helft van Byzantijns Azië, geheel Perzië en Egypte en het grootste deel van Noord-Afrika zouden veroveren en op weg zouden zijn naar Spanje. De explosie van het Arabische schiereiland in de verovering en bekering van het halve Middellandse Zeegebied is het meest ongelooflijke en buitengewone fenomeen van de geschiedenis van de Middeleeuwen.
De naam islam betekent letterlijk onderwerping. Een moslim is `iemand die zich aan Allah onderwerpt'. Volgens voorzichtige schattingen zijn er tegenwoordig zo'n anderhalf miljard moslims in de wereld. Ongeveer 1,4 miljoen van hen leven in de Verenigde Staten, dat is rond zes procent van de volwassen bevolking (voor Nederland geldt een soortgelijk percentage). Hoewel we de islam meestal met het Midden-Oosten associëren, vindt men de grootste concentraties moslims in werkelijkheid in Azië.
Volgens de islamitische overlevering is Mohammed, de stichter van de islam, in 570 in Mekka (in het huidige Saoedi-Arabië) geboren. Mekka was een bloeiende pelgrimsstad waar talloze tempels en standbeelden stonden die aan de vele goden waren gewijd die de Arabieren in die tijd aanbaden.
Vijf jaar later werd Mohammed geboren in een arm gezin in een land dat voor driekwart uit woestijn bestond en dat dun bevolkt werd door nomaden met wier totale rijkdom men nauwelijks het heiligdom van de St. Sofia had kunnen inrichten. Niemand had er in die jaren zelfs maar van durven dromen dat deze nomaden nog geen eeuw later de helft van Byzantijns Azië, geheel Perzië en Egypte en het grootste deel van Noord-Afrika zouden veroveren en op weg zouden zijn naar Spanje. De explosie van het Arabische schiereiland in de verovering en bekering van het halve Middellandse Zeegebied is het meest ongelooflijke en buitengewone fenomeen van de geschiedenis van de Middeleeuwen.
De naam islam betekent letterlijk onderwerping. Een moslim is `iemand die zich aan Allah onderwerpt'. Volgens voorzichtige schattingen zijn er tegenwoordig zo'n anderhalf miljard moslims in de wereld. Ongeveer 1,4 miljoen van hen leven in de Verenigde Staten, dat is rond zes procent van de volwassen bevolking (voor Nederland geldt een soortgelijk percentage). Hoewel we de islam meestal met het Midden-Oosten associëren, vindt men de grootste concentraties moslims in werkelijkheid in Azië.
Volgens de islamitische overlevering is Mohammed, de stichter van de islam, in 570 in Mekka (in het huidige Saoedi-Arabië) geboren. Mekka was een bloeiende pelgrimsstad waar talloze tempels en standbeelden stonden die aan de vele goden waren gewijd die de Arabieren in die tijd aanbaden.
In Bijbels Optiek
Een mogelijke afbeelding van de profeet Mohammed, zoals hij er volgens de beschrijving van de overlevering moet hebben uitgezien.
Mohammeds vader stierf voordat de profeet geboren was en zijn moeder stierf toen hij zes jaar oud was. Hij werd grootgebracht door zijn grootvader van vaders kant, werd kamelendrijver en later koopman en trouwde op 26-jarige leeftijd met een rijke karavaanbezitster, genaamd Khadija. Zij was veertig jaar oud en al vier keer gescheiden. Ondanks haar leeftijd kregen zij en Mohammed zes kinderen.
Mohammeds schoonzoon Ali beschreef zijn schoonvader als iemand "van gemiddelde lengte, niet groot of klein. Hij zag er roze blank uit, met zwarte ogen en dik, glanzend, mooi haar dat tot op zijn schouders hing. Zijn grote baard viel tot op zijn borst. (...) Zijn gezicht straalde zoveel zachtheid uit dat als je eenmaal bij hem was, je geen zin had om weer weg te gaan. Als ik honger had, was één blik op het gezicht van de profeet genoeg om de honger te verdrijven. Bij hem vergat iedereen zijn verdriet en pijn’.
Mohammed werkte in beroepen die hem met een aantal christenen en Joden in contact brachten. Als gevolg daarvan begon hij aan de religie van zijn volk te twijfelen. Hij was veertig jaar oud en zat in een grot buiten Mekka te mediteren toen hij zijn eerste openbaring kreeg. Vanaf dat moment gaf God, volgens zijn getuigenis, af en toe boodschappen aan hem door die hij aan de mensen proclameerde. Deze boodschappen, die Mohammed zijn leven lang heeft ontvangen, vormen de verzen van de koran, die moslims als het goddelijke woord van God beschouwen.
Mohammeds vader stierf voordat de profeet geboren was en zijn moeder stierf toen hij zes jaar oud was. Hij werd grootgebracht door zijn grootvader van vaders kant, werd kamelendrijver en later koopman en trouwde op 26-jarige leeftijd met een rijke karavaanbezitster, genaamd Khadija. Zij was veertig jaar oud en al vier keer gescheiden. Ondanks haar leeftijd kregen zij en Mohammed zes kinderen.
Mohammeds schoonzoon Ali beschreef zijn schoonvader als iemand "van gemiddelde lengte, niet groot of klein. Hij zag er roze blank uit, met zwarte ogen en dik, glanzend, mooi haar dat tot op zijn schouders hing. Zijn grote baard viel tot op zijn borst. (...) Zijn gezicht straalde zoveel zachtheid uit dat als je eenmaal bij hem was, je geen zin had om weer weg te gaan. Als ik honger had, was één blik op het gezicht van de profeet genoeg om de honger te verdrijven. Bij hem vergat iedereen zijn verdriet en pijn’.
Mohammed werkte in beroepen die hem met een aantal christenen en Joden in contact brachten. Als gevolg daarvan begon hij aan de religie van zijn volk te twijfelen. Hij was veertig jaar oud en zat in een grot buiten Mekka te mediteren toen hij zijn eerste openbaring kreeg. Vanaf dat moment gaf God, volgens zijn getuigenis, af en toe boodschappen aan hem door die hij aan de mensen proclameerde. Deze boodschappen, die Mohammed zijn leven lang heeft ontvangen, vormen de verzen van de koran, die moslims als het goddelijke woord van God beschouwen.
In Bijbels Optiek
Het verhaal gaat dat Mohammed veertig jaar oud was en in een grot buiten Mekka zat te mediteren toen hij zijn eerste zgn. openbaring kreeg van een of andere geest die hij Gabriël noemde. Vanaf dat moment kreeg hij meer ‘ boodschappen’ door die hij voor de mensen ‘proclameerde’.
In de Arabische wereld van de zevende eeuw waarin Mohammed leefde, aanbaden de mensen meer dan 360 verschillende goden, een voor elke dag van het maanjaar. Een van hen was de maangod, de mannelijke tegenhanger van de vrouwelijke zonnegod. De maangod had verschillende namen, waaronder Allah, en was de favoriete god van de familie van Mohammed.
De letterlijke Arabische naam van Mohammeds vader was Abd-Allah. Zijn oom heette letterlijk Obied-Allah. Deze namen onthullen de persoonlijke toewijding van de heidense familie van Mohammed aan de aanbidding van de maangod Allah.
Toen Mohammed zijn nieuwe religie begon te promoten, was het niet meer dan vanzelfsprekend dat hij er voor koos om de maangod Allah te 'promoveren' en tot enige ware God te verklaren. Zijn toewijding aan Allah was vastberaden en krachtig en bij het vestigen en verbreiden van zijn religie, de islam, slachtte Mohammed duizenden mensen af die zich niet wilden bekeren. Zijn instructies aan zijn volgelingen laten zien dat zijn ‘evangelisatietechniek’ bepaald niet subtiel was.
Abd El Schafi, een deskundige in oude islamitische wetenschappen, vertelt ons: "Eén van Mohammeds populaire claims was dat God hem had opgedragen om tegen de mensheid te strijden totdat ze allemaal moslims zouden zijn. ... Alle islamitische geleerden zijn het hier zonder uitzondering over eens”.
Oppositie in Mekka dwong Mohammed en zijn volgelingen in 620 naar Medina te vluchten. Daar werd hij het hoofd van de eerste islamitische gemeenschap. In 631 keerde hij naar Mekka terug, waar hij het jaar daarop stierf.
Bij zijn dood raakte de islamitische gemeenschap bitter verdeeld over de vraag wie Mohammed moest opvolgen. Deze verdeeldheid leeft tot op de dag van vandaag voort in de twee islamitische sekten die we nu als soennieten en sjiieten kennen. Het conflict tussen deze twee sekten is één van de belangrijke spanningsvelden in Irak en elders in de islamitische wereld.
In de Arabische wereld van de zevende eeuw waarin Mohammed leefde, aanbaden de mensen meer dan 360 verschillende goden, een voor elke dag van het maanjaar. Een van hen was de maangod, de mannelijke tegenhanger van de vrouwelijke zonnegod. De maangod had verschillende namen, waaronder Allah, en was de favoriete god van de familie van Mohammed.
De letterlijke Arabische naam van Mohammeds vader was Abd-Allah. Zijn oom heette letterlijk Obied-Allah. Deze namen onthullen de persoonlijke toewijding van de heidense familie van Mohammed aan de aanbidding van de maangod Allah.
Toen Mohammed zijn nieuwe religie begon te promoten, was het niet meer dan vanzelfsprekend dat hij er voor koos om de maangod Allah te 'promoveren' en tot enige ware God te verklaren. Zijn toewijding aan Allah was vastberaden en krachtig en bij het vestigen en verbreiden van zijn religie, de islam, slachtte Mohammed duizenden mensen af die zich niet wilden bekeren. Zijn instructies aan zijn volgelingen laten zien dat zijn ‘evangelisatietechniek’ bepaald niet subtiel was.
Abd El Schafi, een deskundige in oude islamitische wetenschappen, vertelt ons: "Eén van Mohammeds populaire claims was dat God hem had opgedragen om tegen de mensheid te strijden totdat ze allemaal moslims zouden zijn. ... Alle islamitische geleerden zijn het hier zonder uitzondering over eens”.
Oppositie in Mekka dwong Mohammed en zijn volgelingen in 620 naar Medina te vluchten. Daar werd hij het hoofd van de eerste islamitische gemeenschap. In 631 keerde hij naar Mekka terug, waar hij het jaar daarop stierf.
Bij zijn dood raakte de islamitische gemeenschap bitter verdeeld over de vraag wie Mohammed moest opvolgen. Deze verdeeldheid leeft tot op de dag van vandaag voort in de twee islamitische sekten die we nu als soennieten en sjiieten kennen. Het conflict tussen deze twee sekten is één van de belangrijke spanningsvelden in Irak en elders in de islamitische wereld.
In Bijbels Optiek
Aboe Bakr as-Siddiq (573 -634) was een vriend, trouw bondgenoot en een schoonvader van Mohammed (hier een Perzische miniatuur waarop Aboe Bakrs verkiezing tot kalief staat afgebeeld de aanwezigen hem trouw zweren).
Na de dood van Mohammed volgde de groepering die we als soennieten kennen, het leiderschap van AboeBakr, de door Mohammed persoonlijk gekozen opvolger. De soennieten omvatten nu ongeveer 90 procent van de islamitische wereld. Zij geloven dat Mohammeds geestelijke gaven met hem gestorven zijn en dat hun enige autoriteit vandaag de dag de koran is. De Baathpartij van Saddam Hoessein behoorde tot de soennieten.
De sjiieten gingen er van uit dat Mohammed behalve de Koran nog een erfenis van persoonlijk gezag had nagelaten, de zogenaamde hadith.
Aan de andere kant identificeerden de sjiieten zich met Mohammeds schoonzoom Ali, in wie zij een geestelijke kwaliteit meenden te zien die hij rechtstreeks van de profeet zou hebben.
De sjiieten geloven dat hun leiders, de imams, evenveel gezag hebben als de koran. Het zijn de sjiieten die geloven dat de twaalfde imam zich honderden jaren geleden heeft verborgen en nog steeds leeft om als de Mahdi, de islamitische Messias, terug te komen.
Toen Aboe Bakr Mohammed opvolgde, begonnen hij en zijn opvolgers een reeks jihads (heilige oorlogen), waarmee zij de islam van Noord-Spanje tot India verbreidden en het christelijke Europa bedreigden. Christenen verzetten zich tegen deze bedreiging en er volgde een reeks oorlogen die de islamitische aanvallers terugdreven naar de landen van het Midden-Oosten waar ze nog steeds de dominerende factor zijn. Maar hun ijver om hun religie de gehele wereld te laten beheersen, is er niet minder op geworden. En zij blijft een bedreiging voor iedereen die niet op zijn hoede is.
De voorgeschreven gewoonten van de islam
Soennitische moslims schrijven vijf vormen van aanbidding voor, die meestal de vijf zuilen van de islam worden genoemd. Sjiitische moslims kennen acht rituele vormen van aanbidding, maar die overlappen en bevatten dezelfde ‘ vijf zuilen’ als de soennieten praktiseren. Deze vijf zuilen zijn de volgende:
1. Het opzeggen van de shahadah, het islamitische credo dat luidt: "Er is geen god dan Allah, en Mohammed is zijn boodschapper". Elke moslim heeft de plicht dit uit te spreken.
Na de dood van Mohammed volgde de groepering die we als soennieten kennen, het leiderschap van AboeBakr, de door Mohammed persoonlijk gekozen opvolger. De soennieten omvatten nu ongeveer 90 procent van de islamitische wereld. Zij geloven dat Mohammeds geestelijke gaven met hem gestorven zijn en dat hun enige autoriteit vandaag de dag de koran is. De Baathpartij van Saddam Hoessein behoorde tot de soennieten.
De sjiieten gingen er van uit dat Mohammed behalve de Koran nog een erfenis van persoonlijk gezag had nagelaten, de zogenaamde hadith.
Aan de andere kant identificeerden de sjiieten zich met Mohammeds schoonzoom Ali, in wie zij een geestelijke kwaliteit meenden te zien die hij rechtstreeks van de profeet zou hebben.
De sjiieten geloven dat hun leiders, de imams, evenveel gezag hebben als de koran. Het zijn de sjiieten die geloven dat de twaalfde imam zich honderden jaren geleden heeft verborgen en nog steeds leeft om als de Mahdi, de islamitische Messias, terug te komen.
Toen Aboe Bakr Mohammed opvolgde, begonnen hij en zijn opvolgers een reeks jihads (heilige oorlogen), waarmee zij de islam van Noord-Spanje tot India verbreidden en het christelijke Europa bedreigden. Christenen verzetten zich tegen deze bedreiging en er volgde een reeks oorlogen die de islamitische aanvallers terugdreven naar de landen van het Midden-Oosten waar ze nog steeds de dominerende factor zijn. Maar hun ijver om hun religie de gehele wereld te laten beheersen, is er niet minder op geworden. En zij blijft een bedreiging voor iedereen die niet op zijn hoede is.
De voorgeschreven gewoonten van de islam
Soennitische moslims schrijven vijf vormen van aanbidding voor, die meestal de vijf zuilen van de islam worden genoemd. Sjiitische moslims kennen acht rituele vormen van aanbidding, maar die overlappen en bevatten dezelfde ‘ vijf zuilen’ als de soennieten praktiseren. Deze vijf zuilen zijn de volgende:
1. Het opzeggen van de shahadah, het islamitische credo dat luidt: "Er is geen god dan Allah, en Mohammed is zijn boodschapper". Elke moslim heeft de plicht dit uit te spreken.
In Bijbels Optiek
In de salat zegt de moslim zijn geloofsbelijdenis jegens zijn (af)god Allah op: Allah al-akbar, waarmee hij zijn afhankelijkheid toont. Het is voor de moslim moeilijk te verteren dat God, de Schepper van hemel en aarde (Jahweh), niet dezelfde god is als Allah. Allah was een van de 365 afgoden, die bij de Ka’aba vereerd werden, toen de islam nog niet bestond.
2. De rituele gebeden (salat). Moslims bidden vijf maal per dag en buigen dan in de richting van Mekka: vroeg in de ochtend, vroeg en later in de middag, bij zonsondergang en een uur na zonsondergang.
3. Het vasten (siyam). In de maand ramadan (de islam hanteert het maanjaar) onthouden moslims zich van voedsel zolang het licht is. Deze maand is bestemd voor meditatie en reflectie en eindigt met een vrolijk feest.
4. Het geven van aalmoezen (zakat). Moslims moeten 2,5 procent van hun inkomen (een veertigste) aan de armen en aan mensen in nood geven. Ze mogen ook meer geven om zodoende een grotere hemelse beloning te ontvangen, maar de 2,5 procent is een verplicht minimum. Het percentage is gebaseerd op het gespaarde bedrag of inkomen dat men een maanjaar lang meer heeft dan het minimum van 85 gram puur goud.
5. Het maken van de bedevaart (hadj). Wie fysiek en financieel daartoe in staat is, dient minstens één keer in zijn of haar leven Mekka te bezoeken. De reis neemt meestal minstens een week in beslag en omvat onderweg meerdere stops bij andere heilige plaatsen.
De agressie van de islam.
Het meest angstaanjagende woord dat met de islam wordt geassocieerd, is ongetwijfeld jihad. Het wordt wel eens de zesde zuil van de islam genoemd en betekent 'strijd'. De `grote jihad' is de innerlijke strijd van elke moslim om zich aan Allah te onderwerpen. De `kleine jihad' is de uiterlijke strijd om de islamitische gemeenschap te verdedigen. Dit is de jihad die iedereen angst aanjaagt die de radicale islam verwerpt. Deze moslims beschouwen de jihad als een gewelddadige verdediging van hun religie, die hen toestaat om de islamitische religie zelfs door middel van dodelijke agressie te verbreiden.
2. De rituele gebeden (salat). Moslims bidden vijf maal per dag en buigen dan in de richting van Mekka: vroeg in de ochtend, vroeg en later in de middag, bij zonsondergang en een uur na zonsondergang.
3. Het vasten (siyam). In de maand ramadan (de islam hanteert het maanjaar) onthouden moslims zich van voedsel zolang het licht is. Deze maand is bestemd voor meditatie en reflectie en eindigt met een vrolijk feest.
4. Het geven van aalmoezen (zakat). Moslims moeten 2,5 procent van hun inkomen (een veertigste) aan de armen en aan mensen in nood geven. Ze mogen ook meer geven om zodoende een grotere hemelse beloning te ontvangen, maar de 2,5 procent is een verplicht minimum. Het percentage is gebaseerd op het gespaarde bedrag of inkomen dat men een maanjaar lang meer heeft dan het minimum van 85 gram puur goud.
5. Het maken van de bedevaart (hadj). Wie fysiek en financieel daartoe in staat is, dient minstens één keer in zijn of haar leven Mekka te bezoeken. De reis neemt meestal minstens een week in beslag en omvat onderweg meerdere stops bij andere heilige plaatsen.
De agressie van de islam.
Het meest angstaanjagende woord dat met de islam wordt geassocieerd, is ongetwijfeld jihad. Het wordt wel eens de zesde zuil van de islam genoemd en betekent 'strijd'. De `grote jihad' is de innerlijke strijd van elke moslim om zich aan Allah te onderwerpen. De `kleine jihad' is de uiterlijke strijd om de islamitische gemeenschap te verdedigen. Dit is de jihad die iedereen angst aanjaagt die de radicale islam verwerpt. Deze moslims beschouwen de jihad als een gewelddadige verdediging van hun religie, die hen toestaat om de islamitische religie zelfs door middel van dodelijke agressie te verbreiden.
In Bijbels Optiek
De moslims willen hun godsdienst desnoods met geweld over de wereld verspreiden, omdat ze heilig geloven, dat de jihad de beste oplossing voor de toekomst van de wereldsamenleving is. Maar dan moeten er 4½ miljard andersdenkenden gedood worden. Dan zal deze berg toch aardig gaan kloppen.
De met de jihad uitgedrukte openlijke haat tegen het Westen heeft al veel aanvallen met dodelijke afloop voortgebracht. En het fanatisme dat eraan ten grondslag ligt, is er niet minder op geworden. Benazir Bhoetto, de vroegere premier van Pakistan, schreef in haar boek, dat enkele dagen voor de moord op haar gereed kwam, dat een van de voornaamste doelen van de militanten is:
“...om een botsing van beschavingen te provoceren tussen het Westen en de islam. De grote hoop van de militanten is een botsing, een explosie tussen de normen en waarden van het Westen en wat de extremisten de normen en waarden van de islam noemen. (...) De aanslagen van 11 september 2001 luidden de ( ...) droom van een bloedige confrontatie in. (...) Als de fanatici en de extremisten de overhand krijgen, zal de wereld door een groot fitna (chaos door scheuring of verdeeldheid) getroffen worden. En dat is hun uiteindelijke doel: chaos”.
De haat die moslims tegen Joden koesteren, behoeft niet gedocumenteerd te worden. Maar de vestiging van Israël in hun thuisland in 1948 heeft deze haat tot een niveau van moorddadige razernij opgezweept. De militanten en radicalen noemen Israël de `kleine satan' en de Verenigde Staten de 'grote satan'. En ze zijn vastbesloten om beide landen ‘van de kaart te vegen’, zoals president Achmadinejad van Iran dat bij elke toesprak laat weergalmen.
Hoewel de meerderheid van de anderhalf miljard moslims op aarde niets met deze dodelijke gewelddadigheid te maken wil hebben en in vrede met hun buren probeert te leven, groeit het aantal radicalen die overal in de wereld geweld en terreur prediken toch explosief.
De met de jihad uitgedrukte openlijke haat tegen het Westen heeft al veel aanvallen met dodelijke afloop voortgebracht. En het fanatisme dat eraan ten grondslag ligt, is er niet minder op geworden. Benazir Bhoetto, de vroegere premier van Pakistan, schreef in haar boek, dat enkele dagen voor de moord op haar gereed kwam, dat een van de voornaamste doelen van de militanten is:
“...om een botsing van beschavingen te provoceren tussen het Westen en de islam. De grote hoop van de militanten is een botsing, een explosie tussen de normen en waarden van het Westen en wat de extremisten de normen en waarden van de islam noemen. (...) De aanslagen van 11 september 2001 luidden de ( ...) droom van een bloedige confrontatie in. (...) Als de fanatici en de extremisten de overhand krijgen, zal de wereld door een groot fitna (chaos door scheuring of verdeeldheid) getroffen worden. En dat is hun uiteindelijke doel: chaos”.
De haat die moslims tegen Joden koesteren, behoeft niet gedocumenteerd te worden. Maar de vestiging van Israël in hun thuisland in 1948 heeft deze haat tot een niveau van moorddadige razernij opgezweept. De militanten en radicalen noemen Israël de `kleine satan' en de Verenigde Staten de 'grote satan'. En ze zijn vastbesloten om beide landen ‘van de kaart te vegen’, zoals president Achmadinejad van Iran dat bij elke toesprak laat weergalmen.
Hoewel de meerderheid van de anderhalf miljard moslims op aarde niets met deze dodelijke gewelddadigheid te maken wil hebben en in vrede met hun buren probeert te leven, groeit het aantal radicalen die overal in de wereld geweld en terreur prediken toch explosief.
In Bijbels Optiek
Hoewel de meerderheid van de anderhalf miljard moslims op aarde niets met deze dodelijke gewelddadigheid te maken wil hebben en in vrede met hun buren probeert te leven, groeit het aantal radicalen die overal in de wereld geweld en terreur prediken toch explosief.
Deskundigen zeggen dat 15 tot 20 procent van de moslims radicaal genoeg is om met een bom op hun lichaam christenen en Joden te gaan vermoorden. Als dat percentage klopt, betekent het dat er zo'n 300 miljoen moslims bereid zijn om te sterven om u en mij aan stukken te laten vliegen.
Om zich een beeld van die haat van de islam tegen Joden en christenen te vormen, hoeft u alleen maar naar de toespraken van hun geestelijken en leiders te luisteren. Niet zo lang geleden preekte sjeik Ibrahim Mdaires in een moskee in de Gazastrook. Het werd ‘ live’ uitgezonden in de Arabische wereld. En de tekst van die preek is later de gehele wereld rondgegaan. Daarin vindt men de alarmerende doctrines en instellingen die in veel moskeeën en op islamitische scholen worden geleerd en gepredikt.
Met de stichting van de staat Israël heeft de hele islamïtische natie verloren, want Israël is een kankergezwel. (...) De Joden zijn een virus dat op aids lijkt waar de hele wereld van te lijden heeft. U zult ontdekken dat de Joden achter alle burgerlijke onrust in de hele wereld hebben gezeten. De Joden zitten achter het lijden van de volken. Wij ( de moslims) hebben ooit over de wereld geheerst en bij Allah, de dag komt dat we weer over de hele wereld zullen heersen. De dag komt dat we over Amerika zullen heersen. De dag komt dat we over Groot-Brittannië en de hele wereld zullen heersen, behalve over de Joden. De Joden zullen onder ons bestuur geen rustig leven genieten, want ze zijn van nature verraderlijk, dat zijn ze de hele geschiedenis door geweest. De dag komt dat alles van de Joden verlost zal zijn. (...) Luister maar naar de profeet Mohammed, die jullie vertelt over het kwaad dat de Joden te wachten staat. De stenen en bomen zullen willen dat de moslims elke Jood afmaken.
Als deze tirade u nog niet voldoende reden geeft om te geloven dat de islam de vijand van Amerika, Israël, West-Europa en het christendom is, bedenk dan dat vandaag, nu deze woorden geschreven worden, niet één van de vijfenvijftig overwegend islamitische landen op aarde vrij is van christenvervolging. We kunnen het ons niet veroorloven om onze waakzaamheid in naam van een naïeve tolerantie en multicultureelheid te laten verslappen.
Wat hoopt de islam?
Toespraken als die van Mdaires laten ons zien dat de radicale islam een visie op de toekomst heeft die er niet goed uitziet voor degenen die hen in de weg staan. Voor een beter begrip van deze visie zullen we kort een aantal doelstellingen bekijken die de islamitische wereld hoopt te verwezenlijken.
De islam hoopt op heerschappij over de wereld.
De wereld dient gewaarschuwd te worden. Minstens 40 miljoen moslimjongeren op de religieuze scholen van de moslimwereld, de zgn. madressa’s, zijn ijverig bezig de hele koran plus een hoeveelheid over het algemeen aan extrenistisch gerelateerde tradities, de hadiths, uit hun hoofd te leren. (….)
Deskundigen zeggen dat 15 tot 20 procent van de moslims radicaal genoeg is om met een bom op hun lichaam christenen en Joden te gaan vermoorden. Als dat percentage klopt, betekent het dat er zo'n 300 miljoen moslims bereid zijn om te sterven om u en mij aan stukken te laten vliegen.
Om zich een beeld van die haat van de islam tegen Joden en christenen te vormen, hoeft u alleen maar naar de toespraken van hun geestelijken en leiders te luisteren. Niet zo lang geleden preekte sjeik Ibrahim Mdaires in een moskee in de Gazastrook. Het werd ‘ live’ uitgezonden in de Arabische wereld. En de tekst van die preek is later de gehele wereld rondgegaan. Daarin vindt men de alarmerende doctrines en instellingen die in veel moskeeën en op islamitische scholen worden geleerd en gepredikt.
Met de stichting van de staat Israël heeft de hele islamïtische natie verloren, want Israël is een kankergezwel. (...) De Joden zijn een virus dat op aids lijkt waar de hele wereld van te lijden heeft. U zult ontdekken dat de Joden achter alle burgerlijke onrust in de hele wereld hebben gezeten. De Joden zitten achter het lijden van de volken. Wij ( de moslims) hebben ooit over de wereld geheerst en bij Allah, de dag komt dat we weer over de hele wereld zullen heersen. De dag komt dat we over Amerika zullen heersen. De dag komt dat we over Groot-Brittannië en de hele wereld zullen heersen, behalve over de Joden. De Joden zullen onder ons bestuur geen rustig leven genieten, want ze zijn van nature verraderlijk, dat zijn ze de hele geschiedenis door geweest. De dag komt dat alles van de Joden verlost zal zijn. (...) Luister maar naar de profeet Mohammed, die jullie vertelt over het kwaad dat de Joden te wachten staat. De stenen en bomen zullen willen dat de moslims elke Jood afmaken.
Als deze tirade u nog niet voldoende reden geeft om te geloven dat de islam de vijand van Amerika, Israël, West-Europa en het christendom is, bedenk dan dat vandaag, nu deze woorden geschreven worden, niet één van de vijfenvijftig overwegend islamitische landen op aarde vrij is van christenvervolging. We kunnen het ons niet veroorloven om onze waakzaamheid in naam van een naïeve tolerantie en multicultureelheid te laten verslappen.
Wat hoopt de islam?
Toespraken als die van Mdaires laten ons zien dat de radicale islam een visie op de toekomst heeft die er niet goed uitziet voor degenen die hen in de weg staan. Voor een beter begrip van deze visie zullen we kort een aantal doelstellingen bekijken die de islamitische wereld hoopt te verwezenlijken.
De islam hoopt op heerschappij over de wereld.
De wereld dient gewaarschuwd te worden. Minstens 40 miljoen moslimjongeren op de religieuze scholen van de moslimwereld, de zgn. madressa’s, zijn ijverig bezig de hele koran plus een hoeveelheid over het algemeen aan extrenistisch gerelateerde tradities, de hadiths, uit hun hoofd te leren. (….)
In Bijbels Optiek
Madrassa’s zijn islamscholen, die broeinesten vormen van potentiële terroristen. De leerlingen wordt ingeprent en gehersenspoeld dat Joden en christenen (de westerse samenleving!) niet deugen. Een algemene minachting voor alle niet-moslims worden hen a.h.w. ingehamerd. Anders gezegd, 40 miljoen studerenden in islamitische instellingen zijn een maatschappelijke kernbom.
Deze scholen zijn broeinesten van potentiële terroristen. (...) Haat tegen Joden en christenen (meest synoniem voor Israël en Amerika) en een algemene minachting voor alle niet-moslims ... worden hen ingehamerd. (...) Eenvoudig gezegd, 40 miljoen studerenden in islamitische madrasa's zijn een maatschappelijke kernbom.
Overweeg eens het volgende: Als we alle universiteiten, hogescholen, middelbare en lagere scholen in de Westen (de Verenigde Staten, Canada, landen in Zuid-Amerika en Europa) bij elkaar optellen, komen we op een totaal van ongeveer 24.000 instellingen. Maar alleen al in Indonesië zijn 37.362 islamitische madrasa's! Op slechts acht procent daarvan heeft de Indonesische regering enige inbreng. Bij de overige 92 procent is de onderwijsagenda in handen van de islamitische geestelijken.
In de Verenigde Staten en Europa kan men Arabisch van oudsher alleen aan universiteiten, in moskeeën en op islamitische scholen leren. Maar dat is inmiddels veranderd. Om namelijk tegemoet te komen aan de speciale religieuze gewoonten van kinderen uit islamitische gezinnen kunnen Nederlandse moslims een bestuur vormen en op die manier een islamitische school stichten. De school moet voldoen aan basiseisen van goed bestuur en minimum leerdoelen, vanwege het in Nederland bestaande recht van ouders op religieuze gronden om eigen scholen te stichten.
In Amerika loste men dit probleem op binnen de eigen schoolgemeenschap. Men bood binnen het leerprogramma van openbare scholen Arabische taalles aan, het menu van het schoolcafetaria werd in overeenstemming met de islamitische spijswetten veranderd, jongens en meisjes zaten in gescheiden klassen en 's middags werd er een pauze ingelast voor het islamitische gebed dat op dat moment gedaan moest worden. En dat allemaal tegen een extra kostenplaatje van 450.000 dollar voor ieder schooldistrict!
Net toen men in Amerika een beetje aan de hele regeling begon te wennen, ontdekte een invallende leerkracht dat het islamitische middaggebed werd geleid door een islamitische werknemer van het schooldistrict. De invalkracht rapporteerde dat de kinderen geïndoctrineerd werden over de islam. Dat verslag bracht hij uit tijdens een openbare zitting van het schoolbestuur. Er kwam een onderzoek naar de aanpassingen en de duidelijk verschillende maten waarmee gemeten werd, namelijk dat het christendom uit de onderwijsinstellingen geweerd werd, maar dat intussen men toegaf aan "een georganiseerde poging had gedaan om islamitische wetgeving te promoten”.
Deze scholen zijn broeinesten van potentiële terroristen. (...) Haat tegen Joden en christenen (meest synoniem voor Israël en Amerika) en een algemene minachting voor alle niet-moslims ... worden hen ingehamerd. (...) Eenvoudig gezegd, 40 miljoen studerenden in islamitische madrasa's zijn een maatschappelijke kernbom.
Overweeg eens het volgende: Als we alle universiteiten, hogescholen, middelbare en lagere scholen in de Westen (de Verenigde Staten, Canada, landen in Zuid-Amerika en Europa) bij elkaar optellen, komen we op een totaal van ongeveer 24.000 instellingen. Maar alleen al in Indonesië zijn 37.362 islamitische madrasa's! Op slechts acht procent daarvan heeft de Indonesische regering enige inbreng. Bij de overige 92 procent is de onderwijsagenda in handen van de islamitische geestelijken.
In de Verenigde Staten en Europa kan men Arabisch van oudsher alleen aan universiteiten, in moskeeën en op islamitische scholen leren. Maar dat is inmiddels veranderd. Om namelijk tegemoet te komen aan de speciale religieuze gewoonten van kinderen uit islamitische gezinnen kunnen Nederlandse moslims een bestuur vormen en op die manier een islamitische school stichten. De school moet voldoen aan basiseisen van goed bestuur en minimum leerdoelen, vanwege het in Nederland bestaande recht van ouders op religieuze gronden om eigen scholen te stichten.
In Amerika loste men dit probleem op binnen de eigen schoolgemeenschap. Men bood binnen het leerprogramma van openbare scholen Arabische taalles aan, het menu van het schoolcafetaria werd in overeenstemming met de islamitische spijswetten veranderd, jongens en meisjes zaten in gescheiden klassen en 's middags werd er een pauze ingelast voor het islamitische gebed dat op dat moment gedaan moest worden. En dat allemaal tegen een extra kostenplaatje van 450.000 dollar voor ieder schooldistrict!
Net toen men in Amerika een beetje aan de hele regeling begon te wennen, ontdekte een invallende leerkracht dat het islamitische middaggebed werd geleid door een islamitische werknemer van het schooldistrict. De invalkracht rapporteerde dat de kinderen geïndoctrineerd werden over de islam. Dat verslag bracht hij uit tijdens een openbare zitting van het schoolbestuur. Er kwam een onderzoek naar de aanpassingen en de duidelijk verschillende maten waarmee gemeten werd, namelijk dat het christendom uit de onderwijsinstellingen geweerd werd, maar dat intussen men toegaf aan "een georganiseerde poging had gedaan om islamitische wetgeving te promoten”.
In Bijbels Optiek
Ook in Duitsland bestaat door de grondwet gegarandeerde vrijheid van godsdienstonderwijs. Hier een afbeelding van islamitische kinderen op een Berlijnse islamitische school, die de Duitse taal proberen machtig te worden. In een islamitisch land zou dit beslist onmogelijk zijn, daar zouden andersdenkenden geen enkele ruimte krijgen, maar gepest, als tweederangs burgers behandeld worden of zoals in Egypte gedood, gemarteld of (zoals pas gebeurd is) gekruisigd. Als de islam in West-Europa de overhand zou krijgen zouden de burgers in hun eigen land volgens de sharia moeten leven.
Wij westerlingen willen aardig zijn. We willen anderen tegemoet komen. We willen geloven dat als wij tolerant zijn voor anderen, die anderen dat dan ook voor ons zullen zijn. En we zijn niet geneigd te accepteren dat militante moslims heel anders denken. Elke centimeter die wij hun bieden uit naam van 'elkaar tegemoet komen', nemen zij in uit naam van de verovering van de wereld voor Allah.
Het is één ding om te lezen over de vastberadenheid van de moslims om de wereld over te nemen. Het is iets heel anders als je het vlak voor je neus ziet gebeuren, zoals in Europa.
De meest verbijsterende en onderbelichte sociale immigratie van moslims in onze tijd naar Europa door gezinshereniging en huwelijk, heeft een dusdanige omvang gekregen dat zij binnen afzienbare tijd de macht kunnen overnemen en dat nota bene binnen de grenzen van het oude Romeinse rijk, dat in haar nadagen een christelijk rijk was. Het is echt nodig de alarmklok over deze islamitische infiltratie te luiden.
In grote delen van het Westen, en vooral in Europa, lijkt men bewust blind voor de transformatie van de wereld door de radicale islam. De meeste hoge kringen in Europa en veel te veel Amerikaanse politici en journalisten geloven dat onze uitdagingen als altijd op economisch en politiek gebied liggen.
De dreiging dat de radicale islamisten Europa overnemen, is voor de Verenigde Staten net zo’n nachtmerrie als de dreiging van de nazi's in 1940 toen Hitler Europa zou gaan overheersen. Als autochtone Europeanen kunnen we het ons niet veroorloven de Joods-christelijke wortels van Europa te verloochenen en te verliezen. We kunnen het ons niet veroorloven Europa te zien veranderen in een uitvalsbasis voor islamitische jihad.
De morele dreiging waar we voor komen te staan, komt niet alleen van Al Qaida en een paar duizend terroristen. We worden juist geconfronteerd met een islamitische wereld (een vijfde van de mensheid) die in beroering is en agressief zoals nog niet eerder in de afgelopen vijfhonderd, zo niet vijftienhonderd jaar het geval is geweest. De reikwijdte van deze culturele opschudding valt nog niet te meten.
Wij westerlingen willen aardig zijn. We willen anderen tegemoet komen. We willen geloven dat als wij tolerant zijn voor anderen, die anderen dat dan ook voor ons zullen zijn. En we zijn niet geneigd te accepteren dat militante moslims heel anders denken. Elke centimeter die wij hun bieden uit naam van 'elkaar tegemoet komen', nemen zij in uit naam van de verovering van de wereld voor Allah.
Het is één ding om te lezen over de vastberadenheid van de moslims om de wereld over te nemen. Het is iets heel anders als je het vlak voor je neus ziet gebeuren, zoals in Europa.
De meest verbijsterende en onderbelichte sociale immigratie van moslims in onze tijd naar Europa door gezinshereniging en huwelijk, heeft een dusdanige omvang gekregen dat zij binnen afzienbare tijd de macht kunnen overnemen en dat nota bene binnen de grenzen van het oude Romeinse rijk, dat in haar nadagen een christelijk rijk was. Het is echt nodig de alarmklok over deze islamitische infiltratie te luiden.
In grote delen van het Westen, en vooral in Europa, lijkt men bewust blind voor de transformatie van de wereld door de radicale islam. De meeste hoge kringen in Europa en veel te veel Amerikaanse politici en journalisten geloven dat onze uitdagingen als altijd op economisch en politiek gebied liggen.
De dreiging dat de radicale islamisten Europa overnemen, is voor de Verenigde Staten net zo’n nachtmerrie als de dreiging van de nazi's in 1940 toen Hitler Europa zou gaan overheersen. Als autochtone Europeanen kunnen we het ons niet veroorloven de Joods-christelijke wortels van Europa te verloochenen en te verliezen. We kunnen het ons niet veroorloven Europa te zien veranderen in een uitvalsbasis voor islamitische jihad.
De morele dreiging waar we voor komen te staan, komt niet alleen van Al Qaida en een paar duizend terroristen. We worden juist geconfronteerd met een islamitische wereld (een vijfde van de mensheid) die in beroering is en agressief zoals nog niet eerder in de afgelopen vijfhonderd, zo niet vijftienhonderd jaar het geval is geweest. De reikwijdte van deze culturele opschudding valt nog niet te meten.
In Bijbels Optiek
Ook in Nederland denken veel moslims hier binnen afzienbare tijd de macht te kunnen nemen om hun wetgeving de sharia in te voeren. Als dat wereldwijd gebeurt, zal de westerse beschaving terugkeren naar de Middeleeuwen, waar het recht van de sterkste gold.
Om maar op enkele zaken te wijzen die zichtbaar zijn, de opkomst van een militante islam dreef Amerika er toe om in twee jaar tijd twee oorlogen in islamitische landen te beginnen, verstoorde Amerika's bondgenootschap met Europa, veroorzaakte de grootste reorganisatie van de Amerikaanse regering sinds een halve eeuw (met de schepping van het Ministerie van Binnenlandse Veiligheid), veranderde verkiezingsresultaten in Europa en bedreigde de stabiliteit van de meeste regeringen in het Midden-Oosten.
De effecten van de jihad bij het militante terrorisme kunnen we gemakkelijk zien en weerstaan. Maar we hebben moeite om de subtielere strategie te zien en te weerstaan die de moslims fatah noemen. Fatah is infiltratie, het naar een land verhuizen in voldoende grote aantallen om invloed op de cultuur te kunnen uitoefenen. Het komt neer op het benutten van tolerante wetten en compromissenpolitiek om de invloed van de islam binnen te brengen. Daar waar een militaire invasie geen succes zal hebben, veroveren de langzame, systematische en gestage methoden van de fatah hele landen. Twee illustraties hiervan zijn leerzaam. De eerste is Frankrijk.
Wat we op veel plaatsen zien, is een demografische revolutie. Sommige deskundigen verwachten dat in 2040 tachtig procent van de bevolking van Frankrijk moslim zal zijn. Op dat moment zal de islamitische meerderheid de handel en industrie, het onderwijs en de godsdienst in dat land in handen hebben. De regering zullen de islamisten natuurlijk ook in handen hebben, evenals alle sleutelposten in het Franse parlement. En een moslim zal president zijn.
Om maar op enkele zaken te wijzen die zichtbaar zijn, de opkomst van een militante islam dreef Amerika er toe om in twee jaar tijd twee oorlogen in islamitische landen te beginnen, verstoorde Amerika's bondgenootschap met Europa, veroorzaakte de grootste reorganisatie van de Amerikaanse regering sinds een halve eeuw (met de schepping van het Ministerie van Binnenlandse Veiligheid), veranderde verkiezingsresultaten in Europa en bedreigde de stabiliteit van de meeste regeringen in het Midden-Oosten.
De effecten van de jihad bij het militante terrorisme kunnen we gemakkelijk zien en weerstaan. Maar we hebben moeite om de subtielere strategie te zien en te weerstaan die de moslims fatah noemen. Fatah is infiltratie, het naar een land verhuizen in voldoende grote aantallen om invloed op de cultuur te kunnen uitoefenen. Het komt neer op het benutten van tolerante wetten en compromissenpolitiek om de invloed van de islam binnen te brengen. Daar waar een militaire invasie geen succes zal hebben, veroveren de langzame, systematische en gestage methoden van de fatah hele landen. Twee illustraties hiervan zijn leerzaam. De eerste is Frankrijk.
Wat we op veel plaatsen zien, is een demografische revolutie. Sommige deskundigen verwachten dat in 2040 tachtig procent van de bevolking van Frankrijk moslim zal zijn. Op dat moment zal de islamitische meerderheid de handel en industrie, het onderwijs en de godsdienst in dat land in handen hebben. De regering zullen de islamisten natuurlijk ook in handen hebben, evenals alle sleutelposten in het Franse parlement. En een moslim zal president zijn.
In Bijbels Optiek
In Frankrijk is men het inmiddels spuugzat dat moslims massaal de straten bezetten om daarop demonstratief te gaan bidden om hun 'superioriteit' te tonen, en heeft men vanaf 23 september 2011 hierop een verbod ingesteld. Maar daar blijken de moslims zich weinig van aan te trekken. De Franse overheid publiceert al sinds 1996 een kaart waarop te zien is hoe honderden wijken in verschillende Franse steden zijn 'overgenomen' door Noord Afrikaanse en Arabische (moslim-)immigranten en waar het Franse recht enkel nog op papier geld omdat verzekeraars de geleden schade in deze wijken niet meer vergoeden.
Ook in Engeland is sprake van islamisering, maar de moslims daar wachten niet op verdere bevolkingsgroei om de fatah in te stellen. Zij werken naar hun doel toe om de samenleving te domineren door gebruik te maken van de Britse politiek van pluralistische tolerantie. Een voorbeeld daarvan gebeurde in september 2006, toen John Reid, de Britse minister van Binnenlandse Zaken, een toespraak hield voor islamitische ouders in het oosten van Londen en hen aanmoedigde om hun kinderen te beschermen tegen de druk om zelfmoordterroristen te worden. Onder het gehoor bevond zich een fundamentalistische moslimleider in lange kaftan en met een tulband op, die de zelfmoordterroristen van de afschuwelijke aanval op het Londense vervoerssysteem uitgebreid had geprezen. Hij stond op en begon de spreker re overschreeuwen. Vijf minuren lang ging hij tegen de minister van Binnenlandse Zaken tekeer: "Hoe durft u naar een islamitisch gebied te komen? ... Ik ben woedend. Ik ben absoluut woedend, John Reid behoort niet naar een moslimgebied te komen." Deze fundamentalist vergat dat hij in Engeland was, eigende zich zonder meer zijn streek als islamitisch op. Men zij gewaarschuwd.
Moslims emigreren niet alleen massaal naar westerse landen, ze eisen er ook het recht op om hun woongebieden dus af te sluiten voor autochtonen. De `gettovorming' in Londen in `voor niet-moslims verboden zones' is in de Britse pers een punt van verhitte discussies?
In de stad Oxford, waar Hugh Latimer, Nicholas Ridlev en Thomas Cranmer om hun christelijk geloof de marteldood zijn gestorven en waar de beroemde Oxtord-beweging is begonnen, verzochten in 2008 de zevenhonderd leden van een moskee, die twee miljoen pond waard is, om hun recht als Britse burgers om hun geloof uit te oefenen.
Welk recht wilden zij namelijk voor zich hebben: het recht om drie keer per dag een twee minuten durende adhan - de islamitische oproep tot gebed - vanaf de minaret van de moskee te laten horen. De versterkte oproep zou op een afstand van een kilometer of twee nog te horen zijn en het geluid zou het leven van talloze niet-moslims verstoren. Een hoogleraar van de universiteit in Oxford vatte de controverse samen met: "Het is geen zaak van recht op religieuze vrijheid van mensen, hier gaat het erom dat men de islam de religie van de publieke ruimte wil maken."
Ook in Engeland is sprake van islamisering, maar de moslims daar wachten niet op verdere bevolkingsgroei om de fatah in te stellen. Zij werken naar hun doel toe om de samenleving te domineren door gebruik te maken van de Britse politiek van pluralistische tolerantie. Een voorbeeld daarvan gebeurde in september 2006, toen John Reid, de Britse minister van Binnenlandse Zaken, een toespraak hield voor islamitische ouders in het oosten van Londen en hen aanmoedigde om hun kinderen te beschermen tegen de druk om zelfmoordterroristen te worden. Onder het gehoor bevond zich een fundamentalistische moslimleider in lange kaftan en met een tulband op, die de zelfmoordterroristen van de afschuwelijke aanval op het Londense vervoerssysteem uitgebreid had geprezen. Hij stond op en begon de spreker re overschreeuwen. Vijf minuren lang ging hij tegen de minister van Binnenlandse Zaken tekeer: "Hoe durft u naar een islamitisch gebied te komen? ... Ik ben woedend. Ik ben absoluut woedend, John Reid behoort niet naar een moslimgebied te komen." Deze fundamentalist vergat dat hij in Engeland was, eigende zich zonder meer zijn streek als islamitisch op. Men zij gewaarschuwd.
Moslims emigreren niet alleen massaal naar westerse landen, ze eisen er ook het recht op om hun woongebieden dus af te sluiten voor autochtonen. De `gettovorming' in Londen in `voor niet-moslims verboden zones' is in de Britse pers een punt van verhitte discussies?
In de stad Oxford, waar Hugh Latimer, Nicholas Ridlev en Thomas Cranmer om hun christelijk geloof de marteldood zijn gestorven en waar de beroemde Oxtord-beweging is begonnen, verzochten in 2008 de zevenhonderd leden van een moskee, die twee miljoen pond waard is, om hun recht als Britse burgers om hun geloof uit te oefenen.
Welk recht wilden zij namelijk voor zich hebben: het recht om drie keer per dag een twee minuten durende adhan - de islamitische oproep tot gebed - vanaf de minaret van de moskee te laten horen. De versterkte oproep zou op een afstand van een kilometer of twee nog te horen zijn en het geluid zou het leven van talloze niet-moslims verstoren. Een hoogleraar van de universiteit in Oxford vatte de controverse samen met: "Het is geen zaak van recht op religieuze vrijheid van mensen, hier gaat het erom dat men de islam de religie van de publieke ruimte wil maken."
In Bijbels Optiek
Het “beledigd zijn” is een opvallende karaktertrek van de Mohammedanen. De gelovige heeft sinds zijn kinderjaren de leer van de “profeet” verinnerlijkt en voelt zich gekwetst in zijn ego wanneer er getwijfeld wordt aan zijn gods- en wereldbeeld en de hoop op het veelbelovende hiernamaals negatief getroffen wordt. Het geloof in Allah sluit de aanwezigheid van kritisch verstand simpelweg uit. Daarom komt de 'vrome gelovige' ook niet tot een eigen, objectieve beoordeling van zijn religie en blijft gevangen in de totalitaire dictatuur van Allah, die hem een paradijselijk leven na de dood voorspiegelt als hij 'godvruchtig' leeft. Zo wordt Allah een machtsinstrument van de imams, moellahs en extremisten, voorbestemd voor de manipulatie van simpele zielen.
Begin 2008 gaf aartsbisschop Rowan Williams van Canterbury de wereld een verbijsterend voorbeeld van westerse naïviteit jegens de islamitische intenties. Williams zei tegen een verslaggever van de BBC dat het vanwege de groeiende islamitische bevolking in Groot-Brittannië gepast was om aanpassingen te doen. Hij zei dat "het Verenigd Koninkrijk het feit onder ogen moest zien" dat het "onvermijdelijk" leek dat het islamitische rechtssysteem, de sharia, "in de Britse wetgeving geïntegreerd wordt". Deze vermenging van rechtssystemen noemde hij "constructieve aanpassing." De sharia is afgeleid van de koran en de leringen van Mohammed en vormt het stelsel van wetten waarnaar moslims hebben te leven. In het Westen is de wet vrij vriendelijk en gaat hij voornamelijk over familiezaken en zaken doen. Maar in islamitische landen hoort er ook zoiets als 'eerwraak' bij in gevallen van vermoede immoraliteit.
Sommige mensen verwachten dat de opname van de sharia in de Engelse wetgeving de doodssteek zal zijn voor het historische christendom van Engeland. Uit een recente peiling van de generale synode van de Church of England blijkt dat 63 % bang is dat de kerk binnen een generatie opgeheven zal worden, waarmee er dan een band tussen kerk en staat verbroken wordt die al sinds de Reformatie bestaat. Het geschil gaat niet slechts over het toestaan van vrijheid van godsdienst, maar meer over hoe ver een tolerant land een opdringerige religie mag laten gaan en zo snel mogelijk tot staan moet brengen.
Begin 2008 gaf aartsbisschop Rowan Williams van Canterbury de wereld een verbijsterend voorbeeld van westerse naïviteit jegens de islamitische intenties. Williams zei tegen een verslaggever van de BBC dat het vanwege de groeiende islamitische bevolking in Groot-Brittannië gepast was om aanpassingen te doen. Hij zei dat "het Verenigd Koninkrijk het feit onder ogen moest zien" dat het "onvermijdelijk" leek dat het islamitische rechtssysteem, de sharia, "in de Britse wetgeving geïntegreerd wordt". Deze vermenging van rechtssystemen noemde hij "constructieve aanpassing." De sharia is afgeleid van de koran en de leringen van Mohammed en vormt het stelsel van wetten waarnaar moslims hebben te leven. In het Westen is de wet vrij vriendelijk en gaat hij voornamelijk over familiezaken en zaken doen. Maar in islamitische landen hoort er ook zoiets als 'eerwraak' bij in gevallen van vermoede immoraliteit.
Sommige mensen verwachten dat de opname van de sharia in de Engelse wetgeving de doodssteek zal zijn voor het historische christendom van Engeland. Uit een recente peiling van de generale synode van de Church of England blijkt dat 63 % bang is dat de kerk binnen een generatie opgeheven zal worden, waarmee er dan een band tussen kerk en staat verbroken wordt die al sinds de Reformatie bestaat. Het geschil gaat niet slechts over het toestaan van vrijheid van godsdienst, maar meer over hoe ver een tolerant land een opdringerige religie mag laten gaan en zo snel mogelijk tot staan moet brengen.
In Bijbels Optiek
Een Somaliër die na het stenigen uit de grond wordt gehaald door extremisten van de islamitische Al-Shabaab groepering. Moeten deze praktijken (dood door steniging!) in onze westerse wetgeving opgenomen worden????????????? Dat betekent het einde van beschaving.
In Bijbels Optiek
Begin 2008 gaf aartsbisschop Rowan Williams van Canterbury de wereld een verbijsterend voorbeeld van westerse naïviteit jegens de islamitische bedoelingen. Williams zei tegen een verslaggever van de BBC dat het vanwege de groeiende islamitische bevolking in Groot-Brittannië gepast was om aanpassingen te doen en de Engelse wetgeving te vermengen met de beginselen van de sharia. Over kortzichtigheid op hoog niveau gesproken!!
Als het gaat om de beschrijving van het islamitische doel om de wereld te overheersen, vallen er ook andere termen te horen. Zo beschrijven `biologische jihad' of `demografische jihad' de geweldloze strategie van moslims om naar Europa en het Westen te trekken en daar meer baby's te krijgen dan de mensen in hun gastland. Zo hopen zij binnen een aantal generaties de traditioneel christelijke culturen met hun eigen mensen te herbevolken. En zij zijn zeker goed op weg om dat doel te bereiken. Volgens een onlangs uitgebracht rapport van het Vaticaan begrijpt de Rooms-katholieke kerk waar het om gaat: Voor het eerst in de geschiedenis staan we niet langer bovenaan: ‘ de moslims hebben ons ingehaald’ .
De islam hoopt zijn messias te doen terugkeren.
Deze islamitische hoop kwam naar boven tijdens een toespraak van de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad, een volgeling van ayatollah Khomeini, de geestelijke die de succesvolle revolutie tegen de sjah van 1979 op touw zette. Deze maniak wil Iran in een streng islamitische staat veranderen. In 2005 werd Achmadinejad door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties opgeroepen om uit te komen leggen waarom hij zo vastbesloten was om kernwapens te willen ontwikkelen. Hij begon zijn toespraak met de verklaring: "In de naam van de god van barmhartigheid, ontferming, vrede, vrijheid en gerechtigheid..." En hij eindigde zijn toespraak met een gebed: "Ik bid u om de komst te verhaasten van uw laatste vertrouweling, de beloofde, die volmaakte en zuivere mens, degene die deze wereld met gerechtigheid en vrede zal vervullen".
De `beloofde' in het gebed van Ahmadinejad was de twaalfde imam bij de sjiieten, een figuur die overeen komt met de Mahdi uit de leer van de soennieten. Ten diepste gaan deze benamingen over de islamitische messias die nog moet komen.
Als het gaat om de beschrijving van het islamitische doel om de wereld te overheersen, vallen er ook andere termen te horen. Zo beschrijven `biologische jihad' of `demografische jihad' de geweldloze strategie van moslims om naar Europa en het Westen te trekken en daar meer baby's te krijgen dan de mensen in hun gastland. Zo hopen zij binnen een aantal generaties de traditioneel christelijke culturen met hun eigen mensen te herbevolken. En zij zijn zeker goed op weg om dat doel te bereiken. Volgens een onlangs uitgebracht rapport van het Vaticaan begrijpt de Rooms-katholieke kerk waar het om gaat: Voor het eerst in de geschiedenis staan we niet langer bovenaan: ‘ de moslims hebben ons ingehaald’ .
De islam hoopt zijn messias te doen terugkeren.
Deze islamitische hoop kwam naar boven tijdens een toespraak van de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad, een volgeling van ayatollah Khomeini, de geestelijke die de succesvolle revolutie tegen de sjah van 1979 op touw zette. Deze maniak wil Iran in een streng islamitische staat veranderen. In 2005 werd Achmadinejad door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties opgeroepen om uit te komen leggen waarom hij zo vastbesloten was om kernwapens te willen ontwikkelen. Hij begon zijn toespraak met de verklaring: "In de naam van de god van barmhartigheid, ontferming, vrede, vrijheid en gerechtigheid..." En hij eindigde zijn toespraak met een gebed: "Ik bid u om de komst te verhaasten van uw laatste vertrouweling, de beloofde, die volmaakte en zuivere mens, degene die deze wereld met gerechtigheid en vrede zal vervullen".
De `beloofde' in het gebed van Ahmadinejad was de twaalfde imam bij de sjiieten, een figuur die overeen komt met de Mahdi uit de leer van de soennieten. Ten diepste gaan deze benamingen over de islamitische messias die nog moet komen.
In Bijbels Optiek
De sjiitische islam gelooft dat de ‘twaalfde imam’ slechts in een tijd van wereldwijde chaos kan verschijnen. Dit verklaart veel van de denkbeelden van Ahmadinejads, namelijk waarom hij ondanks de harde kritiek van de wereld zijn nucleaire programma doorzet.
Achmadinejad denkt werkelijk wat hij zegt en zal nooit openstaan voor andere meningen. Het recht van de sterkste zal dan weer in de wereld gaan heersen. Het Westen met zijn verworvenheden zal dit nooit toestaan.
De sjiitische islam gelooft dat de ‘twaalfde imam’ slechts in een tijd van wereldwijde chaos kan verschijnen. Dit verklaart veel van de denkbeelden van Ahmadinejads, namelijk waarom hij ondanks de harde kritiek van de wereld zijn nucleaire programma doorzet en waarom hij er zo happig op is om Israël te vernietigen.
In een beruchte toespraak in Teheran op 25 oktober 2005 zei hij: "Israël moet van de kaart geveegd worden". En hij waarschuwde leiders van islamitische landen die de staat Israël erkenden dat zij "met de toorn van hun eigen volk te maken zouden krijgen”. Met deze uitdagende en verdeeldheid zaaiende acties bevordert Ahmadinejad het chaotische milieu dat, naar hij gelooft, voor de islamitische messias de aanleiding zal zijn om te komen. In een op televisie uitgezonden toespraak in januari 2008 herhaalde Ahmadinejad: "Wat we nu hebben is het laatste hoofdstuk... Accepteer maar dat het leven van de zionisten vroeg of laat ten einde loopt”. Op 14 maart 2008 won Ahmadinejad de nationale verkiezingen met de ruime marge van 70 procent.
De wereld als geheel schijnt Ahmadinejad langzaamaan serieus te gaan nemen. Maar de mensen in Israël hoeven niet meer overtuigd te worden. Zij begrijpen dat hij vastbesloten is om hen te vernietigen. En daarbij hebben zij de profeet Ezechiël achter zich. Deze vertelt ons dat de haat die Iran koestert ( Iran is de moderne naam voor het Bijbelse Perzië) een belangrijke rol zal spelen in een grote veldslag in de eindtijd.
Achmadinejad denkt werkelijk wat hij zegt en zal nooit openstaan voor andere meningen. Het recht van de sterkste zal dan weer in de wereld gaan heersen. Het Westen met zijn verworvenheden zal dit nooit toestaan.
De sjiitische islam gelooft dat de ‘twaalfde imam’ slechts in een tijd van wereldwijde chaos kan verschijnen. Dit verklaart veel van de denkbeelden van Ahmadinejads, namelijk waarom hij ondanks de harde kritiek van de wereld zijn nucleaire programma doorzet en waarom hij er zo happig op is om Israël te vernietigen.
In een beruchte toespraak in Teheran op 25 oktober 2005 zei hij: "Israël moet van de kaart geveegd worden". En hij waarschuwde leiders van islamitische landen die de staat Israël erkenden dat zij "met de toorn van hun eigen volk te maken zouden krijgen”. Met deze uitdagende en verdeeldheid zaaiende acties bevordert Ahmadinejad het chaotische milieu dat, naar hij gelooft, voor de islamitische messias de aanleiding zal zijn om te komen. In een op televisie uitgezonden toespraak in januari 2008 herhaalde Ahmadinejad: "Wat we nu hebben is het laatste hoofdstuk... Accepteer maar dat het leven van de zionisten vroeg of laat ten einde loopt”. Op 14 maart 2008 won Ahmadinejad de nationale verkiezingen met de ruime marge van 70 procent.
De wereld als geheel schijnt Ahmadinejad langzaamaan serieus te gaan nemen. Maar de mensen in Israël hoeven niet meer overtuigd te worden. Zij begrijpen dat hij vastbesloten is om hen te vernietigen. En daarbij hebben zij de profeet Ezechiël achter zich. Deze vertelt ons dat de haat die Iran koestert ( Iran is de moderne naam voor het Bijbelse Perzië) een belangrijke rol zal spelen in een grote veldslag in de eindtijd.
In Bijbels Optiek
De hedendaagse dreiging van Iran om de Joodse Staat van de kaart te vegen kan een voorspel zijn van een koude grote oorlog waarin Rusland en Iran met andere moslimstaten het noorden van Israël zullen binnenvallen. Nog nooit eerder is in 2500 jaar sprake geweest van het sluiten van een ‘militair pact’ tussen Rusland en Iran zoals heden ten dage het geval is, en een nauwkeurige bestudering van Ezechiel 38 en 39 onthult ons enkele opzienbarende en nog toekomstige gebeurtenissen in het einde der tijden!
De opkomst van de islamitische terreur baant de weg voor de gebeurtenissen die in Ezechiël 38 en 39 worden beschreven. Deze hoofdstukken voorzeggen een invasie van Israël in de eindtijd door een grote coalitie van volken, die tegenwoordig op Rusland na allemaal islamitisch zijn. Israël heeft al eens gezegd dat een nieuwe "as van terreur- (Iran, Syrië en de door Hamas gerunde Palestijnse regering) bezig is het zaad te zaaien voor de eerste wereldoorlog van de 21e eeuw. De opkomst van de islam, en dan met name van het radicale islamitische terrorisme, is een treffende voorafschaduwing van die belangrijke profetie van Ezechiël.
Hoewel de hoop op een islamitische messias natuurlijk futiel is, is de chaos die radicale islamitische leiders creëren om die hoop te verwezenlijken maar al te reëel en dodelijk. Zo dodelijk dat veel Bijbelse profetieën over de eindtijd in vervulling zullen gaan door toedoen van de geloofsovertuigingen en daden van de radicale islam. En we beginnen de druk van deze op handen zijnde gebeurtenissen te voelen in de opkomst en snelle verbreiding van het islamitische radicalisme in onze tijd.
Hoe te reageren op de islamitische dreiging.
Hoe reageren we op de opkomst van het islamitische radicalisme? Over het geheel genomen, lijken degenen die onze cultuur en politiek 'maken’ de ware aard van deze vijand niet te begrijpen. In onze haast om democratisch en tolerant te zijn en niemand buiten te sluiten, spelen we onwillekeurig de radicale agenda van de islamitische verovering in de kaart. We mogen ons niet langer door deze dreigingen laten bedriegen. We moeten niet langer wijken, maar pal blijven staan voor waarheden die veel mensen maar al te bereidwillig in de naam van verdraagzaamheid en aanpassing schijnen op te geven.
De opkomst van de islamitische terreur baant de weg voor de gebeurtenissen die in Ezechiël 38 en 39 worden beschreven. Deze hoofdstukken voorzeggen een invasie van Israël in de eindtijd door een grote coalitie van volken, die tegenwoordig op Rusland na allemaal islamitisch zijn. Israël heeft al eens gezegd dat een nieuwe "as van terreur- (Iran, Syrië en de door Hamas gerunde Palestijnse regering) bezig is het zaad te zaaien voor de eerste wereldoorlog van de 21e eeuw. De opkomst van de islam, en dan met name van het radicale islamitische terrorisme, is een treffende voorafschaduwing van die belangrijke profetie van Ezechiël.
Hoewel de hoop op een islamitische messias natuurlijk futiel is, is de chaos die radicale islamitische leiders creëren om die hoop te verwezenlijken maar al te reëel en dodelijk. Zo dodelijk dat veel Bijbelse profetieën over de eindtijd in vervulling zullen gaan door toedoen van de geloofsovertuigingen en daden van de radicale islam. En we beginnen de druk van deze op handen zijnde gebeurtenissen te voelen in de opkomst en snelle verbreiding van het islamitische radicalisme in onze tijd.
Hoe te reageren op de islamitische dreiging.
Hoe reageren we op de opkomst van het islamitische radicalisme? Over het geheel genomen, lijken degenen die onze cultuur en politiek 'maken’ de ware aard van deze vijand niet te begrijpen. In onze haast om democratisch en tolerant te zijn en niemand buiten te sluiten, spelen we onwillekeurig de radicale agenda van de islamitische verovering in de kaart. We mogen ons niet langer door deze dreigingen laten bedriegen. We moeten niet langer wijken, maar pal blijven staan voor waarheden die veel mensen maar al te bereidwillig in de naam van verdraagzaamheid en aanpassing schijnen op te geven.
In Bijbels Optiek
In onze haast om democratisch en tolerant te zijn en niemand buiten te sluiten, spelen we onwillekeurig de radicale agenda van de islamitische verovering in de kaart. We mogen ons niet langer door deze dreigingen laten bedriegen. We moeten niet langer wijken, maar pal blijven staan voor waarheden die veel mensen maar al te bereidwillig in de naam van verdraagzaamheid en aanpassing schijnen op te geven. En deze waarheden hebben gestalte gekregen in de Persoon van Jezus Christus, die ons leerde onze vijanden lief te hebben, maar de islam vat deze door en door christelijke grondregel op als zwakte. Daarom heeft het christendom zich in het verleden gewapenderhand verdedigd.
En als u zich afvraagt waar dan te beginnen, volgen hier twee waarheden waarover de laatste tijd veel verwarring is. Het is van essentieel belang dat we deze waarheden vasthouden om een duidelijk begrip te blijven hebben van de enorme kloof tussen het christendom en de islam.
Allah is geen andere naam voor de God van de Bijbel.
Halverwege de maand augustus 2007 haalde de 7l-jarige katholieke bisschop Muskens van Breda de voorpagina’s van alle nieuwsmedia. Hij wilde dat iedereen God Allah zou noemen. In een televisieprogramma, zei hij: "Allah is een mooi woord voor God. Zouden we niet allemaal samen zeggen: we noemen God voortaan `Allah'?" De bisschop voegde er aan toe: "Het kan God wat schelen hoe wij Hem noemen". Veel rooms-katholieke nieuwsanalisten waren het niet eens met de bisschop. Woorden en namen hebben een betekenis. God Allah noemen betekent wel degelijk iets.
Inderdaad! In de naam van Allah worden vliegtuigen gekaapt, richten moslims enorme vernielingen aan en blazen zichzelf op op drukbezochte openbare plaatsen om onschuldige mensen te vernietigen. En in de naam van Allah bidden miljoenen mensen om de vernietiging van Israël en de Verenigde Staten. Toen God Zichzelf aan Mozes openbaarde, Hij Zijn naam JHWH noemde – Jehova, bedoelde Hij niet de afgod Allah. God heeft nog veel andere namen die bepaalde aspecten van zijn natuur en karakter omschrijven en de naam Allah zit daar absoluut niet bij.
En als u zich afvraagt waar dan te beginnen, volgen hier twee waarheden waarover de laatste tijd veel verwarring is. Het is van essentieel belang dat we deze waarheden vasthouden om een duidelijk begrip te blijven hebben van de enorme kloof tussen het christendom en de islam.
Allah is geen andere naam voor de God van de Bijbel.
Halverwege de maand augustus 2007 haalde de 7l-jarige katholieke bisschop Muskens van Breda de voorpagina’s van alle nieuwsmedia. Hij wilde dat iedereen God Allah zou noemen. In een televisieprogramma, zei hij: "Allah is een mooi woord voor God. Zouden we niet allemaal samen zeggen: we noemen God voortaan `Allah'?" De bisschop voegde er aan toe: "Het kan God wat schelen hoe wij Hem noemen". Veel rooms-katholieke nieuwsanalisten waren het niet eens met de bisschop. Woorden en namen hebben een betekenis. God Allah noemen betekent wel degelijk iets.
Inderdaad! In de naam van Allah worden vliegtuigen gekaapt, richten moslims enorme vernielingen aan en blazen zichzelf op op drukbezochte openbare plaatsen om onschuldige mensen te vernietigen. En in de naam van Allah bidden miljoenen mensen om de vernietiging van Israël en de Verenigde Staten. Toen God Zichzelf aan Mozes openbaarde, Hij Zijn naam JHWH noemde – Jehova, bedoelde Hij niet de afgod Allah. God heeft nog veel andere namen die bepaalde aspecten van zijn natuur en karakter omschrijven en de naam Allah zit daar absoluut niet bij.
In Bijbels Optiek
'Als moslims en christenen God met dezelfde naam aanspreken, zou dat helpen om de beide religies nader tot elkaar re brengen', vond bisschop Muskens van de Rooms-katholieke Kerk, daarmee zijn theologische kennis verloochenend.
Bisschop Muskens moet de Bijbelse namen van God toch ook kennen. Wat heeft hij dan gedacht toen hij christenen aanspoorde om God maar Allah te noemen? Hij legde uit: "Als moslims en christenen God met dezelfde naam aanspreken, zou dat helpen om de beide religies nader tot elkaar re brengen”. Toen islamitische leiders dit hoorden, moeten hun moskeeën weergalmd hebben van het geklap. Hun politiek van fatah werkte prachtig. En zij moeten helemaal in onuitsprekelijke vervoering zijn geraakt toen een woordvoerder van de raad voor Amerikaans-islamitische betrekkingen het voorstel van Muskens onmiddellijk omarmde met de woorden dat dit het feit bevestigde dat moslims, christenen en Joden allemaal dezelfde God aanbidden.
We horen deze onthutsende bewering de laatste tijd vaker (zelfs in onze christelijke gemeenten!!!), maar niets is minder waar. Allah en God zijn absoluut niet een en dezelfde! Iets anders beweren, staat gelijk aan lastering tegen de ene ware God.
Bisschop Muskens moet de Bijbelse namen van God toch ook kennen. Wat heeft hij dan gedacht toen hij christenen aanspoorde om God maar Allah te noemen? Hij legde uit: "Als moslims en christenen God met dezelfde naam aanspreken, zou dat helpen om de beide religies nader tot elkaar re brengen”. Toen islamitische leiders dit hoorden, moeten hun moskeeën weergalmd hebben van het geklap. Hun politiek van fatah werkte prachtig. En zij moeten helemaal in onuitsprekelijke vervoering zijn geraakt toen een woordvoerder van de raad voor Amerikaans-islamitische betrekkingen het voorstel van Muskens onmiddellijk omarmde met de woorden dat dit het feit bevestigde dat moslims, christenen en Joden allemaal dezelfde God aanbidden.
We horen deze onthutsende bewering de laatste tijd vaker (zelfs in onze christelijke gemeenten!!!), maar niets is minder waar. Allah en God zijn absoluut niet een en dezelfde! Iets anders beweren, staat gelijk aan lastering tegen de ene ware God.
In Bijbels Optiek
Allah en God zijn absoluut niet een en dezelfde! Iets anders beweren, staat gelijk aan lastering tegen de ene ware God. In Jesaja 2: 3 staat voor het komende duizendjarig vrederijk:”Want uit Sion zal de wet uitgaan, en het woord van Jahweh uit Jeruzalem”. De Al-Aqsa moskee, evenals andere heiligdommen van heidense religies zullen door rampen en aardbevingen vernietigd worden.
Satan leert dat alle religies gelijkwaardig zijn, dat alle wegen tot God leiden. Dat God onpersoonlijk en onkenbaar is en dat het Hem daarom niets uitmaakt hoe wij Hem noemen of aanbidden. Als Allah en God een en dezelfde zijn, zou het aanbidden van de voornaamste Hindoegoden Visjna en Sjiva dan niet ook gelijk staan aan het aanbidden van Allah en God, alleen onder andere namen? Nog even, en dan is iedereen God... En dat is hetzelfde als zeggen dat niemand het is.
De God van de Bijbel en de Allah van de koran hebben niets met elkaar gemeen. De verschillen tussen hen zijn enorm en vallen met geen mogelijkheid te overbruggen.
De God van de Bijbel is te kennen. Volgens de koran is Allah zo verheven dat hij niet gekend kan worden.
De God van de Bijbel is een persoonlijk wezen met intellect, emotie en een wil. De islamitische theologie vertelt ons dat Allah niet als een persoon opgevat dient te worden. De God van de Bijbel is geest. Voor moslims is het lasterlijk en vernederend voor Allah om zo te denken. De God van de Bijbel is één God in drie personen. De koran ontkent de Drie-eenheid en beschouwt dit als een grote ketterij. De God van de Bijbel is een God van liefde. Allah heeft geen emotionele gevoelens voor de mens. De God van de Bijbel is een God van genade.
Satan leert dat alle religies gelijkwaardig zijn, dat alle wegen tot God leiden. Dat God onpersoonlijk en onkenbaar is en dat het Hem daarom niets uitmaakt hoe wij Hem noemen of aanbidden. Als Allah en God een en dezelfde zijn, zou het aanbidden van de voornaamste Hindoegoden Visjna en Sjiva dan niet ook gelijk staan aan het aanbidden van Allah en God, alleen onder andere namen? Nog even, en dan is iedereen God... En dat is hetzelfde als zeggen dat niemand het is.
De God van de Bijbel en de Allah van de koran hebben niets met elkaar gemeen. De verschillen tussen hen zijn enorm en vallen met geen mogelijkheid te overbruggen.
De God van de Bijbel is te kennen. Volgens de koran is Allah zo verheven dat hij niet gekend kan worden.
De God van de Bijbel is een persoonlijk wezen met intellect, emotie en een wil. De islamitische theologie vertelt ons dat Allah niet als een persoon opgevat dient te worden. De God van de Bijbel is geest. Voor moslims is het lasterlijk en vernederend voor Allah om zo te denken. De God van de Bijbel is één God in drie personen. De koran ontkent de Drie-eenheid en beschouwt dit als een grote ketterij. De God van de Bijbel is een God van liefde. Allah heeft geen emotionele gevoelens voor de mens. De God van de Bijbel is een God van genade.
In Bijbels Optiek
Jahweh is een God van genade en liefde, die barmhartigheid betoont aan iedereen, die Zijn Zoon als Middelaar tussen Hem en zichzelf aanneemt als enige weg naar de eeuwigheid. Hij is de Goede herder, die zijn schapen hoedt en voor hen zijn leven heeft gegeven. Ook voor de moslim, de hindoe, de boeddhist, die zich nog op tijd bekeert, zal Jahweh barmhartigheid bewijzen. Echter Gods geduld is eens voorbij.
Volgens de Koran is er geen redder of middelaar. Het is duidelijk dat de God van de Bijbel en Allah absoluut niet een en dezelfde zijn en dus ook nooit met elkaar op één lijn mogen worden gesteld!''
De koran is geen goddelijk boek zoals de Bijbel.
Zoals veel mensen zeggen dat de God van de Bijbel en Allah een en dezelfde zijn, zo zeggen ook veel mensen dat we de koran op één lijn met de Bijbel moeten plaatsen. De moslims geloven zelfs dat de koran de moeder van alle boeken is en dat de Bijbel eraan ondergeschikt is. Een vergelijking van de twee boeken toont aan hoe absurd die bewering is. De Bijbel is een meesterwerk van samenhang, diepte, literaire kwaliteit en consistentie. Over een periode van 1400 jaar inspireerde God meer dan veertig mannen om de door God geïnspireerde woorden op te schrijven die van Genesis tot Openbaring Zijn samengebundelde boodschap dragen (2 Timoteüs 3:16).
Aan de andere kant is de koran een zichzelf tegensprekend boek dat zogenaamd door de engel Gabriël aan Mohammed zou zijn gegeven. Omdat Mohammed niet kon lezen of schrijven, zijn de uitspraken vertaald en verzameld op basis van wat mensen die hem hadden gehoord zich nog herinnerden.
Volgens de Koran is er geen redder of middelaar. Het is duidelijk dat de God van de Bijbel en Allah absoluut niet een en dezelfde zijn en dus ook nooit met elkaar op één lijn mogen worden gesteld!''
De koran is geen goddelijk boek zoals de Bijbel.
Zoals veel mensen zeggen dat de God van de Bijbel en Allah een en dezelfde zijn, zo zeggen ook veel mensen dat we de koran op één lijn met de Bijbel moeten plaatsen. De moslims geloven zelfs dat de koran de moeder van alle boeken is en dat de Bijbel eraan ondergeschikt is. Een vergelijking van de twee boeken toont aan hoe absurd die bewering is. De Bijbel is een meesterwerk van samenhang, diepte, literaire kwaliteit en consistentie. Over een periode van 1400 jaar inspireerde God meer dan veertig mannen om de door God geïnspireerde woorden op te schrijven die van Genesis tot Openbaring Zijn samengebundelde boodschap dragen (2 Timoteüs 3:16).
Aan de andere kant is de koran een zichzelf tegensprekend boek dat zogenaamd door de engel Gabriël aan Mohammed zou zijn gegeven. Omdat Mohammed niet kon lezen of schrijven, zijn de uitspraken vertaald en verzameld op basis van wat mensen die hem hadden gehoord zich nog herinnerden.
In Bijbels Optiek
De koran is als een onsamenhangende rapsodie van fabels, voorschriften en declamatie.
Objectieve lezers die zowel de Bijbel als de koran hebben gelezen, kunnen onmiddellijk het verschil in kwaliteit en begrijpelijkheid van de beide boeken aangeven. De koran is als een onsamenhangende rapsodie van fabels, voorschriften en declamatie die soms in het stof kruipt en soms in de wolken verdwijnt.
Gods genade is ook voor moslims bedoeld.
Petrus herinnert ons er aan dat de Here "niet wil, dat sommigen verloren gaan, doch dat allen tot bekering komen" (2 Petrus 3:9). Het is absoluut zeker dat het woord 'sommigen' in dit vers ook op moslims slaat. Wij vinden het misschien moeilijk om te bidden voor gezworen vijanden die ons met de vernietiging bedreigen. Maar een van de eigenschappen van het zijn als Christus, zoals Jezus Zelf het ons heeft doorgegeven, is: "Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel degenen die u haten; en bidt voor degenen die u geweld doen, en die u vervolgen" (Matteiis 5:44). En daar vallen de radicale islamitische tegenstanders ook onder.
We hebben bewijzen genoeg dat zulke gebeden effectief zijn. Dankzij het wonder van satellietcommunicatie zijn de christelijke televisieprogramma ook in de Arabische wereld te zien. Uit bronnen die ons bereiken vertelt men dat veel moslims Christus in hun hart aannemen en dat ze bemoedigd worden door Gods waarheid.
Objectieve lezers die zowel de Bijbel als de koran hebben gelezen, kunnen onmiddellijk het verschil in kwaliteit en begrijpelijkheid van de beide boeken aangeven. De koran is als een onsamenhangende rapsodie van fabels, voorschriften en declamatie die soms in het stof kruipt en soms in de wolken verdwijnt.
Gods genade is ook voor moslims bedoeld.
Petrus herinnert ons er aan dat de Here "niet wil, dat sommigen verloren gaan, doch dat allen tot bekering komen" (2 Petrus 3:9). Het is absoluut zeker dat het woord 'sommigen' in dit vers ook op moslims slaat. Wij vinden het misschien moeilijk om te bidden voor gezworen vijanden die ons met de vernietiging bedreigen. Maar een van de eigenschappen van het zijn als Christus, zoals Jezus Zelf het ons heeft doorgegeven, is: "Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel degenen die u haten; en bidt voor degenen die u geweld doen, en die u vervolgen" (Matteiis 5:44). En daar vallen de radicale islamitische tegenstanders ook onder.
We hebben bewijzen genoeg dat zulke gebeden effectief zijn. Dankzij het wonder van satellietcommunicatie zijn de christelijke televisieprogramma ook in de Arabische wereld te zien. Uit bronnen die ons bereiken vertelt men dat veel moslims Christus in hun hart aannemen en dat ze bemoedigd worden door Gods waarheid.
In Bijbels Optiek
De 'goede jihad' moeten we voeren, volgens Anne van der Bijl. “We zijn in een gevecht verwikkeld. Het is zelfs een oorlog.” Met deze prikkelende uitspraak licht de oud-directeur van Open Doors een tipje van de sluier op van wat er met moslims gebeurt die zich tot het christendom bekeren. Zijn nieuwe boek ‘Geheime Gelovigen’ laat voor het eerst bekeerde moslims aan het woord die een verborgen bestaan leiden in islamitische landen. Hun leven is alles behalve zeker.
God, de Vader van Jezus Christus en Schepper van hemel en aarde, is in de islamitische wereld aan het werk. Veel berichten geven aan dat veel moslims in hun dromen met het Evangelie worden geconfronteerd. Bekend is het getuigenis van een Saoediër die vlakbij Mekka is geboren en al als opgroeiend kind vijf keer per dag naar de moskee ging. Nachtenlang had hij verschrikkelijke nachtmerries dat hij in de hel werd geworpen. Nacht na nacht verscheurde deze altijd levendige en afschuwelijke droom de vrede van deze man. Plotseling verscheen op een avond Jezus in zijn droom en zei: "Zoon, Ik ben de Weg en de Waarheid en het Leven”. Als jij je leven aan Mij geeft red Ik je van de hel die je hebt gezien."
Deze jonge man wist wel iets over Jezus vanuit de verdraaide leringen van de koran, maar de Jezus van het Nieuwe Testament kende hij niet. En dus ging hij op zoek naar een christen die hem zou kunnen helpen. Omdat het christendom in Saoedi-Arabië is uitgebannen en een bij het getuigen tegenover een moslim op heterdaad betrapte christen onthoofd kan worden, had de zoektocht van de jonge man niet direct succes. Maar uiteindelijk leidde de Heer hem naar een Egyptisch christen, die hem een Bijbel gaf. Hij ging hem lezen en toen hij in het Nieuwe Testament belandde, werd hij zo geraakt dat hij zijn gehele leven aan Jezus Christus gaf.
Niet lang daarna ontdekte een tegenstander van de jonge man dat deze bekeerd was en diende een aanklacht tegen hem in dat hij christen was geworden. De autoriteiten arresteerden hem en zetten hem gevangen. Hij werd in de gevangenis gemarteld en tenslotte tot de dood door onthoofding veroordeeld. Op de ochtend van zijn geplande executie kwam er echter niemand opdagen om hem uit de cel te escorteren. Twee dagen later gooiden de autoriteiten zijn celdeur open en schreeuwden hem toe: "Jij duivel! Maak dat je wegkomt!
God, de Vader van Jezus Christus en Schepper van hemel en aarde, is in de islamitische wereld aan het werk. Veel berichten geven aan dat veel moslims in hun dromen met het Evangelie worden geconfronteerd. Bekend is het getuigenis van een Saoediër die vlakbij Mekka is geboren en al als opgroeiend kind vijf keer per dag naar de moskee ging. Nachtenlang had hij verschrikkelijke nachtmerries dat hij in de hel werd geworpen. Nacht na nacht verscheurde deze altijd levendige en afschuwelijke droom de vrede van deze man. Plotseling verscheen op een avond Jezus in zijn droom en zei: "Zoon, Ik ben de Weg en de Waarheid en het Leven”. Als jij je leven aan Mij geeft red Ik je van de hel die je hebt gezien."
Deze jonge man wist wel iets over Jezus vanuit de verdraaide leringen van de koran, maar de Jezus van het Nieuwe Testament kende hij niet. En dus ging hij op zoek naar een christen die hem zou kunnen helpen. Omdat het christendom in Saoedi-Arabië is uitgebannen en een bij het getuigen tegenover een moslim op heterdaad betrapte christen onthoofd kan worden, had de zoektocht van de jonge man niet direct succes. Maar uiteindelijk leidde de Heer hem naar een Egyptisch christen, die hem een Bijbel gaf. Hij ging hem lezen en toen hij in het Nieuwe Testament belandde, werd hij zo geraakt dat hij zijn gehele leven aan Jezus Christus gaf.
Niet lang daarna ontdekte een tegenstander van de jonge man dat deze bekeerd was en diende een aanklacht tegen hem in dat hij christen was geworden. De autoriteiten arresteerden hem en zetten hem gevangen. Hij werd in de gevangenis gemarteld en tenslotte tot de dood door onthoofding veroordeeld. Op de ochtend van zijn geplande executie kwam er echter niemand opdagen om hem uit de cel te escorteren. Twee dagen later gooiden de autoriteiten zijn celdeur open en schreeuwden hem toe: "Jij duivel! Maak dat je wegkomt!
In Bijbels Optiek
Saoedi-Arabië is het land waar de meeste onthoofdingen ter wereld onder belijdende christenen plaats vinden.
Later hoorde de man dat zijn executie niet was doorgegaan omdat op de dag dat hij onthoofd zou worden de zoon van zijn aanklager op mysterieuze wijze was gestorven. De nieuwe christen is nu stilletjes bezig om nog andere moslims het geloof in Christus bij te brengen.
We hebben hier ter plekke een van de meest verontrustende ontwikkelingen in de wereld van vandaag onderzocht: de groeiende dreiging van de radicale islam. In het hierboven beschreven waargebeurde verhaal hebben we de sleutel voor de christelijke reactie op deze dreiging. Nog steeds is de beste manier om een vijand teniet te doen, is door een vriend van hem te maken. De beste manier om de dreiging van de islam tegen te gaan, is door van moslims christenen te maken. De profetieën over de besproken dingen zullen zeker uitkomen, ze zullen niet afgewend worden, maar het geeft u wel een rol in het te spelen drama, namelijk uw gebed. Onze gebeden, onze getuigenissen, onze liefde en zorg voor onze islamitische naasten mogen het onvermijdelijke tij voor de wereld dan niet keren, maar het kan het tij voor individuele personen wel keren en hen een kans bieden om aan de komende toorn te ontsnappen. En daar gaat het om..
Later hoorde de man dat zijn executie niet was doorgegaan omdat op de dag dat hij onthoofd zou worden de zoon van zijn aanklager op mysterieuze wijze was gestorven. De nieuwe christen is nu stilletjes bezig om nog andere moslims het geloof in Christus bij te brengen.
We hebben hier ter plekke een van de meest verontrustende ontwikkelingen in de wereld van vandaag onderzocht: de groeiende dreiging van de radicale islam. In het hierboven beschreven waargebeurde verhaal hebben we de sleutel voor de christelijke reactie op deze dreiging. Nog steeds is de beste manier om een vijand teniet te doen, is door een vriend van hem te maken. De beste manier om de dreiging van de islam tegen te gaan, is door van moslims christenen te maken. De profetieën over de besproken dingen zullen zeker uitkomen, ze zullen niet afgewend worden, maar het geeft u wel een rol in het te spelen drama, namelijk uw gebed. Onze gebeden, onze getuigenissen, onze liefde en zorg voor onze islamitische naasten mogen het onvermijdelijke tij voor de wereld dan niet keren, maar het kan het tij voor individuele personen wel keren en hen een kans bieden om aan de komende toorn te ontsnappen. En daar gaat het om..