Bepaalt aardolie de toekomstige economie van onze planeet??
Stel u voor dat op een dag de olieprijs verdriedubbelt. Op het journaal hoort u misschien dat een orkaan of een aardbeving havens en raffinaderijen heeft verwoest, of dat er een terroristische aanval op de energie-infrastructuur van Saoedi-Arabië is gepleegd, dat er in Irak oliebronnen in brand staan, er in de Straat van Hormuz supertankers tot zinken zijn gebracht of dat er in het Midden-Oosten een nucleair conflict is uitgebroken.
Net als op 11 september of na elke andere grote ramp kijken de mensen geschokt toe. Van de mensen die de eerste nieuwsberichten volgen, kunnen slechts weinigen zich voorstellen dat een of twee simpele rampen de wereld voorgoed kunnen veranderen. De echte schok is niet het gebeuren op zich, maar het domino-effect op het moment dat het omslagpunt van de olieproductie is aangebroken.
De meeste mensen maken dat ze bij het dichtstbijzijnde tankstation komen. Bij sommige hangen er al handgeschreven briefjes aan de pompen: `uitverkocht'. Bij andere zijn ruiten ingegooid. Er staan wachtrijen van vele tientallen auto's en vrachtwagens. In paniek staan er mensen te wachten die hun tank nog half vol hebben. In de winkels is geen gasfles meer te krijgen.
Stel u voor dat op een dag de olieprijs verdriedubbelt. Op het journaal hoort u misschien dat een orkaan of een aardbeving havens en raffinaderijen heeft verwoest, of dat er een terroristische aanval op de energie-infrastructuur van Saoedi-Arabië is gepleegd, dat er in Irak oliebronnen in brand staan, er in de Straat van Hormuz supertankers tot zinken zijn gebracht of dat er in het Midden-Oosten een nucleair conflict is uitgebroken.
Net als op 11 september of na elke andere grote ramp kijken de mensen geschokt toe. Van de mensen die de eerste nieuwsberichten volgen, kunnen slechts weinigen zich voorstellen dat een of twee simpele rampen de wereld voorgoed kunnen veranderen. De echte schok is niet het gebeuren op zich, maar het domino-effect op het moment dat het omslagpunt van de olieproductie is aangebroken.
De meeste mensen maken dat ze bij het dichtstbijzijnde tankstation komen. Bij sommige hangen er al handgeschreven briefjes aan de pompen: `uitverkocht'. Bij andere zijn ruiten ingegooid. Er staan wachtrijen van vele tientallen auto's en vrachtwagens. In paniek staan er mensen te wachten die hun tank nog half vol hebben. In de winkels is geen gasfles meer te krijgen.
In Bijbels Optiek
De ene industriestaat na de andere kondigt aan dat er grote strategische oliereserves opgebouwd moeten worden. En nieuwe beperkingen en accijns op energie worden onmiddellijk prioriteiten van elke regering.
Wanneer mensen gaan hamsteren, wordt het alleen maar erger. Ook landen beginnen in onze tijd al te hamsteren. Het ene industrieland na de andere kondigt aan dat er grote strategische oliereserves opgebouwd moeten worden. Nieuwe beperkingen en accijns op energie worden onmiddellijk prioriteiten van elke regering.
Van de ene op de andere dag ontstaat er een zwarte markt in stookolie, gas, benzine en diesel. De mensen beginnen zich zorgen te maken over de volgende winter. Hoe moeten ze dan hun huis verwarmen? Zullen ze de hogere energierekening wel kunnen betalen? Hoe lang kunnen ze nog met hun spaargeld toe? Denk aan Griekenland en nu aan Spanje.
De economische effecten op de vervoersector zijn duidelijk. Forensen die van de auto afhankelijk zijn, kunnen niet meer naar hun werk. Luchtvaartmaatschappijen annuleren vluchten en kloppen bij de staat aan om subsidie of gaan failliet. Transportbedrijven staken hun werk en willen pas weer gaan rijden als de prijzen gestabiliseerd zijn. Havens lopen vol nu er niets meer wordt vervoerd. Buitengaats liggen hele rijen vrachtschepen op hun beurt te wachten om de haven in te mogen.
De mensen die wel naar hun werk kunnen komen, wacht een onzekere toekomst. Bedrijven en fabrieken die gebruik maken van vervoerders die spullen met een snelle omlooptijd aanleveren, raken door hun goederen heen en komen stil te liggen. En waar de lopende banden nog wel blijven lopen, krijgt men de producten niet meer de deur uit, laat staan bij de klant.
Wanneer mensen gaan hamsteren, wordt het alleen maar erger. Ook landen beginnen in onze tijd al te hamsteren. Het ene industrieland na de andere kondigt aan dat er grote strategische oliereserves opgebouwd moeten worden. Nieuwe beperkingen en accijns op energie worden onmiddellijk prioriteiten van elke regering.
Van de ene op de andere dag ontstaat er een zwarte markt in stookolie, gas, benzine en diesel. De mensen beginnen zich zorgen te maken over de volgende winter. Hoe moeten ze dan hun huis verwarmen? Zullen ze de hogere energierekening wel kunnen betalen? Hoe lang kunnen ze nog met hun spaargeld toe? Denk aan Griekenland en nu aan Spanje.
De economische effecten op de vervoersector zijn duidelijk. Forensen die van de auto afhankelijk zijn, kunnen niet meer naar hun werk. Luchtvaartmaatschappijen annuleren vluchten en kloppen bij de staat aan om subsidie of gaan failliet. Transportbedrijven staken hun werk en willen pas weer gaan rijden als de prijzen gestabiliseerd zijn. Havens lopen vol nu er niets meer wordt vervoerd. Buitengaats liggen hele rijen vrachtschepen op hun beurt te wachten om de haven in te mogen.
De mensen die wel naar hun werk kunnen komen, wacht een onzekere toekomst. Bedrijven en fabrieken die gebruik maken van vervoerders die spullen met een snelle omlooptijd aanleveren, raken door hun goederen heen en komen stil te liggen. En waar de lopende banden nog wel blijven lopen, krijgt men de producten niet meer de deur uit, laat staan bij de klant.
In Bijbels Optiek
Zo gauw de overheid aankondigt dat de benzinevoorraad op dreigt te raken, slaan mensen aan het hamsteren, liefst met grote jerrycans tegelijk. Gezien de foto was dat in het verleden ook reeds vaak het geval.
Mensen beginnen nu van alles te hamsteren. Winkels sluiten als zij door hun assortiment heen zijn. Regeringen moeten het leger te hulp roepen om de orde te herstellen.
Het is niet moeilijk om je dit soort scenario's voor te stellen. Het is moeilijk te bepalen wat voor effect het omslagpunt in de olieproductie op uw gezin zal hebben. Het is echter te laat om te doen alsof dit niet zal gebeuren. Als de olievoorziening - of de energie-infrastructuur van de olieraffinaderijen en de distributie - het omslagpunt bereikt, zal dit een destabiliserend effect op de economieën van de Verenigde Staten, de Europese Unie, China en andere industriële grootmachten als India hebben. Derde Wereldlanden die toch al voor hun overleven moeten knokken, gaan door de prijsverhogingen en de olieschaarste ten onder. Het omslagpunt komt wanneer de vraag plotseling het aanbod overtreft. Landen gaan snel proberen meer strategische reserves op te bouwen. En alleen al door de hoge prijs van olieproducten zal de Westerse economie knarsend tot stilstand komen. Op die dag verandert de wereld voorgoed.
Turbulente gebeurtenissen…
In de herfst van 1973 pleegde een groep Arabische landen op Jom Kippoer (Grote Verzoendag, de heiligste dag van het Joodse jaar) een Pearl Harbor-achtige overval op Israël.
Mensen beginnen nu van alles te hamsteren. Winkels sluiten als zij door hun assortiment heen zijn. Regeringen moeten het leger te hulp roepen om de orde te herstellen.
Het is niet moeilijk om je dit soort scenario's voor te stellen. Het is moeilijk te bepalen wat voor effect het omslagpunt in de olieproductie op uw gezin zal hebben. Het is echter te laat om te doen alsof dit niet zal gebeuren. Als de olievoorziening - of de energie-infrastructuur van de olieraffinaderijen en de distributie - het omslagpunt bereikt, zal dit een destabiliserend effect op de economieën van de Verenigde Staten, de Europese Unie, China en andere industriële grootmachten als India hebben. Derde Wereldlanden die toch al voor hun overleven moeten knokken, gaan door de prijsverhogingen en de olieschaarste ten onder. Het omslagpunt komt wanneer de vraag plotseling het aanbod overtreft. Landen gaan snel proberen meer strategische reserves op te bouwen. En alleen al door de hoge prijs van olieproducten zal de Westerse economie knarsend tot stilstand komen. Op die dag verandert de wereld voorgoed.
Turbulente gebeurtenissen…
In de herfst van 1973 pleegde een groep Arabische landen op Jom Kippoer (Grote Verzoendag, de heiligste dag van het Joodse jaar) een Pearl Harbor-achtige overval op Israël.
In Bijbels Optiek
In 1968 zei Generaal Moshe Dayan van lsraël dat “de volgende grote oorlog niet tegen de Arabieren maar tegen de Russen zal zijn.” Laten we niet vergeten dat in de Zesdaagse Oorlog van 1967 en de Jom Kippoer oorlog van 1973 de Arabische legers getraind en opgeleid werden door Russische adviseurs en de Arabieren deze oorlogen voerden met Russische wapens. Hetzelfde scenario herhaalt zich. Op het ogenblik dat het Westen, de VS en Israël aandringen op sancties om te verhinderen dat Iran atoomwapens aanmaakt, blijft Rusland in hoog tempo wapens leveren aan Iran en zijn andere 'trouwe bondgenoot' in het Midden-Oosten: Syrië.
Met de hulp van verschillende Westerse landen wist Israël de invallers terug te dringen en de strategische Golanhoogten in het noorden vast te houden. Egypte en Syrië hadden juist gehoopt dit gebied te kunnen veroveren.
Een van de belangrijke gevolgen van deze oorlog in 1973 was dat de Arabische landen zich nauwer aaneensloten dan ooit tevoren. Hoewel die eenheid in het militaire conflict slechts gedeeltelijk zichtbaar was, bleek toch steeds duidelijker dat de gooi naar de macht van de Arabische wereld gebaseerd zou zijn op hun beheersing van de belangrijkste olievoorraden. In een nieuwe demonstratie van eenheid beperkte de Arabische wereld op 17 oktober 1973 de olieproductie tot een lager niveau dan voorheen en probeerde men landen die Israël hadden geholpen, en dan met name de Verenigde Staten en Nederland e.a., met een olie-embargo te treffen.
De olieprijs verviervoudigde tot twaalf dollar per vat. Het grimmige vooruitzicht niet meer voldoende brandstof te hebben voor huizen, de industrie en het leger veroorzaakte schokgolven in de hele wereld. Er was een nieuw soort oorlog aan de gang, een economische oorlog, met geweldige implicaties. Voor het eerst sinds vele eeuwen werd er bij elk internationaal gebeuren nu ook naar het Midden-Oosten gekeken.
De wereldwijde snelle toename van het energieverbruik in de jaren zeventig leidde tot waarschuwingen voor een op handen zijnde crisis. Olie bleek toen al goedkoper en gemakkelijker in het gebruik te zijn dan steenkool. In de Verenigde Staten, en vooral in het oosten van het land, werd veel elektriciteit opgewekt uit olie.
Met de hulp van verschillende Westerse landen wist Israël de invallers terug te dringen en de strategische Golanhoogten in het noorden vast te houden. Egypte en Syrië hadden juist gehoopt dit gebied te kunnen veroveren.
Een van de belangrijke gevolgen van deze oorlog in 1973 was dat de Arabische landen zich nauwer aaneensloten dan ooit tevoren. Hoewel die eenheid in het militaire conflict slechts gedeeltelijk zichtbaar was, bleek toch steeds duidelijker dat de gooi naar de macht van de Arabische wereld gebaseerd zou zijn op hun beheersing van de belangrijkste olievoorraden. In een nieuwe demonstratie van eenheid beperkte de Arabische wereld op 17 oktober 1973 de olieproductie tot een lager niveau dan voorheen en probeerde men landen die Israël hadden geholpen, en dan met name de Verenigde Staten en Nederland e.a., met een olie-embargo te treffen.
De olieprijs verviervoudigde tot twaalf dollar per vat. Het grimmige vooruitzicht niet meer voldoende brandstof te hebben voor huizen, de industrie en het leger veroorzaakte schokgolven in de hele wereld. Er was een nieuw soort oorlog aan de gang, een economische oorlog, met geweldige implicaties. Voor het eerst sinds vele eeuwen werd er bij elk internationaal gebeuren nu ook naar het Midden-Oosten gekeken.
De wereldwijde snelle toename van het energieverbruik in de jaren zeventig leidde tot waarschuwingen voor een op handen zijnde crisis. Olie bleek toen al goedkoper en gemakkelijker in het gebruik te zijn dan steenkool. In de Verenigde Staten, en vooral in het oosten van het land, werd veel elektriciteit opgewekt uit olie.
In Bijbels Optiek
Vanwege de luchtvervuiling waren ecologen tegen het gebruik van steenkool en dan met name van de kwalitatief mindere soorten die economisch echter wel haalbaar waren.
Vanwege de luchtvervuiling waren ecologen tegen het gebruik van steenkool en dan met name van de kwalitatief mindere soorten die economisch haalbaar waren. En in die tijd was zo ongeveer iedereen tegen kernenergie.
De steeds toenemende mobiliteit per auto in het industriële westen leidde tot een groeiende vraag naar olie. Een goed alternatief was daar niet voor. Een teruglopen van de olievoorziening zou onvermijdelijk gevolgen hebben voor het reizen per auto en dus voor de gehele auto-industrie. Het vooruitzicht van beperkte olievoorraden bedreigde de levensstijl en de economische welvaart van de Verenigde Staten. Europa en Japan waren nog afhankelijker van buitenlandse olie. En zo leidde de dreiging van een beperkte oliestroom tot een sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer voorgekomen paniekreactie. Er vond een complete schifting van de internationale machtsverhoudingen plaats en niemand kon precies voorspellen hoe het verder zou gaan.
Maken we nu een sprong naar de 21ste eeuw. De Verenigde Staten verbruiken nog steeds ieder jaar meer olie. Momenteel verbruiken de VS van Amerika ongeveer 21 miljoen vaten olie per dag, ofwel 25% van de wereldwijde olieproductie. Als de huidige trend zich voortzet, zal het verbruik in 2020 tot 27 miljoen vaten per dag gestegen zijn en zal de vraag naar olie tot 2030 met 34% toenemen. En de Europese Unie en ook Oost-Europa zullen snel daarna volgen.
Vanwege de luchtvervuiling waren ecologen tegen het gebruik van steenkool en dan met name van de kwalitatief mindere soorten die economisch haalbaar waren. En in die tijd was zo ongeveer iedereen tegen kernenergie.
De steeds toenemende mobiliteit per auto in het industriële westen leidde tot een groeiende vraag naar olie. Een goed alternatief was daar niet voor. Een teruglopen van de olievoorziening zou onvermijdelijk gevolgen hebben voor het reizen per auto en dus voor de gehele auto-industrie. Het vooruitzicht van beperkte olievoorraden bedreigde de levensstijl en de economische welvaart van de Verenigde Staten. Europa en Japan waren nog afhankelijker van buitenlandse olie. En zo leidde de dreiging van een beperkte oliestroom tot een sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer voorgekomen paniekreactie. Er vond een complete schifting van de internationale machtsverhoudingen plaats en niemand kon precies voorspellen hoe het verder zou gaan.
Maken we nu een sprong naar de 21ste eeuw. De Verenigde Staten verbruiken nog steeds ieder jaar meer olie. Momenteel verbruiken de VS van Amerika ongeveer 21 miljoen vaten olie per dag, ofwel 25% van de wereldwijde olieproductie. Als de huidige trend zich voortzet, zal het verbruik in 2020 tot 27 miljoen vaten per dag gestegen zijn en zal de vraag naar olie tot 2030 met 34% toenemen. En de Europese Unie en ook Oost-Europa zullen snel daarna volgen.
In Bijbels Optiek
De Chinese economische groei was in 2011 al de helft van de Amerikaanse.
Ook de snel groeiende Chinese economie heeft een niet te lessen dorst naar olie. De vraag in de wereld vertoont geen tekenen van afname, terwijl de productie en de voorziening van olie op hetzelfde niveau zijn gebleven. In de Verenigde Staten is er sinds 1976 geen nieuwe raffinaderij meer gebouwd. En dat betekent dat het land niet kan rekenen op veel groei van de binnenlandse olieproductie.
De flinterdunne marge tussen vraag en aanbod in de wereld kwam in augustus 2005 aan het licht, toen de orkanen Katrina en Rita het kustgebied van Texas en Louisiana in Noord-Amerika troffen en schokgolven door de wereldwijde oliemarkt zonden. De benzineprijs steeg enorm. Olie was reeds wereldnieuws en bleef dat tot nu toe.
Ruwe olie is wereldwijd echter wel een stof die kan opraken. En het consumptiepeil ervan blijft maar sterk stijgen. Ook al schatten experts de nog aanwezige voorraad voldoende voor veertig jaar, met het huidige consumptiepeil is de voorraad goedkope olie snel aan het opraken. De westerse wereld is voor zijn import bovendien nog steeds afhankelijk van veelal vijandige en mogelijk instabiele landen.
De meningen over de tijd die ons nog rest, lopen uiteen, maar deskundigen zijn het er wel over eens dat de verslaafdheid aan olie van onze wereld “de dag van de afrekening verhaast”.
In 2006 bedroeg de wereldwijde vraag naar olie 86 miljoen vaten per dag. Elk jaar komen daar ongeveer twee miljoen vaten per dag bij.
Ook de snel groeiende Chinese economie heeft een niet te lessen dorst naar olie. De vraag in de wereld vertoont geen tekenen van afname, terwijl de productie en de voorziening van olie op hetzelfde niveau zijn gebleven. In de Verenigde Staten is er sinds 1976 geen nieuwe raffinaderij meer gebouwd. En dat betekent dat het land niet kan rekenen op veel groei van de binnenlandse olieproductie.
De flinterdunne marge tussen vraag en aanbod in de wereld kwam in augustus 2005 aan het licht, toen de orkanen Katrina en Rita het kustgebied van Texas en Louisiana in Noord-Amerika troffen en schokgolven door de wereldwijde oliemarkt zonden. De benzineprijs steeg enorm. Olie was reeds wereldnieuws en bleef dat tot nu toe.
Ruwe olie is wereldwijd echter wel een stof die kan opraken. En het consumptiepeil ervan blijft maar sterk stijgen. Ook al schatten experts de nog aanwezige voorraad voldoende voor veertig jaar, met het huidige consumptiepeil is de voorraad goedkope olie snel aan het opraken. De westerse wereld is voor zijn import bovendien nog steeds afhankelijk van veelal vijandige en mogelijk instabiele landen.
De meningen over de tijd die ons nog rest, lopen uiteen, maar deskundigen zijn het er wel over eens dat de verslaafdheid aan olie van onze wereld “de dag van de afrekening verhaast”.
In 2006 bedroeg de wereldwijde vraag naar olie 86 miljoen vaten per dag. Elk jaar komen daar ongeveer twee miljoen vaten per dag bij.
In Bijbels Optiek
Peter Tertzakian, een econoom bij een vooraanstaand bedrijf in energie-investeringen, voorspelde in 2006 dat in 2010 de wereld-olieproductie 1000 vaten per seconde zou bedragen.
Peter Tertzakian, een econoom bij een vooraanstaand bedrijf in energie-investeringen, zet het
in het volgende perspectief: “Ergens in 2006 haalt de dorst van de mensheid naar olie de
mijlpaal van 86 miljoen vaten per dag, dat wil zeggen, een verbijsterende duizend vaten per seconde!”
Wanneer zal de wereld geen toegang meer hebben tot olie waarvan het zich de prijs nog kan veroorloven? Volgens een artikel in 'National Geographic' kan het nog vijf jaar duren, maar ook nog dertig. Niemand weer het zeker: geologen en economen zijn verwikkeld in een debat over het moment wanneer de `oliepiek' zal optreden. Maar bijna niemand twijfelt eraan dat dit moment komt. Misschien maakt de oudere generatie nog tijdens hun leven nog de overgang mee van een groeiende voorraad goedkope olie naar een teruglopende voorraad dure olie.
Buiten het Midden-Oosten is die piek in de olieproductie er al geweest. Sommige waarnemers menen dat de wereldwijde piek in de olieproductie in 2016 komt. A1 in 2010 zal de druk van het olieverbruik in de wereld tegen de 95 miljoen vaten per dag liggen. En als de huidige trend zich ongehinderd voortzet, kan het wereldwijde olieverbruik in 2020 tot wel 120 miljoen vaten per dag stijgen - 60% meer dan in 1999. Maar waar zal die olie vandaan komen en tegen welke prijs?
Olie de brandstof voor alle economie…!
Op grond van bewezen oliereserves bevindt de Arabische wereld zich in een goede uitgangspositie om de olieproductie te beheersen en andere landen te chanteren. Onder het woestijnzand van het Midden-Oosten en onder de Perzische Golf bevindt zich ongeveer 60% van de bekende reserves van de wereld.
Peter Tertzakian, een econoom bij een vooraanstaand bedrijf in energie-investeringen, zet het
in het volgende perspectief: “Ergens in 2006 haalt de dorst van de mensheid naar olie de
mijlpaal van 86 miljoen vaten per dag, dat wil zeggen, een verbijsterende duizend vaten per seconde!”
Wanneer zal de wereld geen toegang meer hebben tot olie waarvan het zich de prijs nog kan veroorloven? Volgens een artikel in 'National Geographic' kan het nog vijf jaar duren, maar ook nog dertig. Niemand weer het zeker: geologen en economen zijn verwikkeld in een debat over het moment wanneer de `oliepiek' zal optreden. Maar bijna niemand twijfelt eraan dat dit moment komt. Misschien maakt de oudere generatie nog tijdens hun leven nog de overgang mee van een groeiende voorraad goedkope olie naar een teruglopende voorraad dure olie.
Buiten het Midden-Oosten is die piek in de olieproductie er al geweest. Sommige waarnemers menen dat de wereldwijde piek in de olieproductie in 2016 komt. A1 in 2010 zal de druk van het olieverbruik in de wereld tegen de 95 miljoen vaten per dag liggen. En als de huidige trend zich ongehinderd voortzet, kan het wereldwijde olieverbruik in 2020 tot wel 120 miljoen vaten per dag stijgen - 60% meer dan in 1999. Maar waar zal die olie vandaan komen en tegen welke prijs?
Olie de brandstof voor alle economie…!
Op grond van bewezen oliereserves bevindt de Arabische wereld zich in een goede uitgangspositie om de olieproductie te beheersen en andere landen te chanteren. Onder het woestijnzand van het Midden-Oosten en onder de Perzische Golf bevindt zich ongeveer 60% van de bekende reserves van de wereld.
In Bijbels Optiek
De bodem onder de Perzische Golf bevat meer dan de helft van ’s werelds voorraad aan ruwe aardolie.
Bovendien bezitten de landen van het Midden-Oosten moderne faciliteiten voor de bewerking van ruwe olie die daar door de grote westerse oliemaatschappijen zijn neergezet. Deze installaties zijn op een gegeven ogenblik in snelle opeenvolging genationaliseerd. En nu heeft een handjevol nationale leiders niet alleen een groot deel van de oliereserves van de wereld in handen, maar ook nog eens zeer geavanceerde productie- en verwerkingsinstallaties. Zonder een voortdurende aanvoer van olie uit het Midden-Oosten hebben de industriegiganten van het Westen gewoon niet de energie die noodzakelijk is voor industriële productie, transport, elektriciteit en verwarming.
Van alle landen ter wereld verbruiken de Verenigde Staten de meeste ruwe olie, namelijk een kwart (ongeveer 20 miljoen vaten per dag) van de totale wereldproductie. De Europese Unie zal daar in de nabije toekomst dicht in de buurt komen. Ook India staat volop in de race.Toch hebben de Verenigde Staten met het oog op dreigementen vanuit de Arabische wereld nooit serieus actie ondernomen. Het embargo van 1973 is door een aantal indirecte manoeuvres, zoals meer import vanuit Iran, overleefd. Het land heeft ook geen vorderingen gemaakt in het beteugelen van de almaar groeiende vraag naar olie. En er bestaat ook geen openbaar beleid om op energiegebied zelfvoorzienend te worden. Een zeer gevaarlijke zaak om in handen te vallen van enkele zeer extreme islamleiders, voortkomend uit de Moslimbroeders in het Midden-Oosten, bijv. Iran, Syrië, enz.
Het grote dilemma…
De crisis van 1973 is inmiddels geschiedenis. Maar wat destijds een probleem van voorbijgaande aard was, kon binnen niet al te lange tijd de westerse wereld wel eens in een onontkoombare confrontatie meeslepen. Toen de Arabische landen in 1973 voor het eerst hun macht over de olie van de wereld demonstreerden, was hun eerste stap het beperken van de olieproductie en -levering. Deze beperkingen werden gekoppeld aan de eis dat Israël zich geheel moest terugtrekken uit alle gebieden die het in oorlogen had veroverd, en dat Jeruzalem, of tenminste een deel ervan, aan de Arabieren moest worden teruggegeven.
Bovendien bezitten de landen van het Midden-Oosten moderne faciliteiten voor de bewerking van ruwe olie die daar door de grote westerse oliemaatschappijen zijn neergezet. Deze installaties zijn op een gegeven ogenblik in snelle opeenvolging genationaliseerd. En nu heeft een handjevol nationale leiders niet alleen een groot deel van de oliereserves van de wereld in handen, maar ook nog eens zeer geavanceerde productie- en verwerkingsinstallaties. Zonder een voortdurende aanvoer van olie uit het Midden-Oosten hebben de industriegiganten van het Westen gewoon niet de energie die noodzakelijk is voor industriële productie, transport, elektriciteit en verwarming.
Van alle landen ter wereld verbruiken de Verenigde Staten de meeste ruwe olie, namelijk een kwart (ongeveer 20 miljoen vaten per dag) van de totale wereldproductie. De Europese Unie zal daar in de nabije toekomst dicht in de buurt komen. Ook India staat volop in de race.Toch hebben de Verenigde Staten met het oog op dreigementen vanuit de Arabische wereld nooit serieus actie ondernomen. Het embargo van 1973 is door een aantal indirecte manoeuvres, zoals meer import vanuit Iran, overleefd. Het land heeft ook geen vorderingen gemaakt in het beteugelen van de almaar groeiende vraag naar olie. En er bestaat ook geen openbaar beleid om op energiegebied zelfvoorzienend te worden. Een zeer gevaarlijke zaak om in handen te vallen van enkele zeer extreme islamleiders, voortkomend uit de Moslimbroeders in het Midden-Oosten, bijv. Iran, Syrië, enz.
Het grote dilemma…
De crisis van 1973 is inmiddels geschiedenis. Maar wat destijds een probleem van voorbijgaande aard was, kon binnen niet al te lange tijd de westerse wereld wel eens in een onontkoombare confrontatie meeslepen. Toen de Arabische landen in 1973 voor het eerst hun macht over de olie van de wereld demonstreerden, was hun eerste stap het beperken van de olieproductie en -levering. Deze beperkingen werden gekoppeld aan de eis dat Israël zich geheel moest terugtrekken uit alle gebieden die het in oorlogen had veroverd, en dat Jeruzalem, of tenminste een deel ervan, aan de Arabieren moest worden teruggegeven.
In Bijbels Optiek
Onder leiding van koning Faisal van Saoedi-Arabië dreigden de Arabieren de verscheping van olie naar de rest van de wereld in 1973 te beperken en bepaalde landen, zoals de Verenigde Staten en Nederland, met een olie-emhargo te treften. De beperking van de olieaanvoer ging gepaard met een schokkende stijging van de olieprijs.
Onder leiding van koning Faisal van Saoedi-Arabië dreigden de Arabieren de verscheping van olie naar de rest van de wereld te beperken en bepaalde landen, zoals de Verenigde Staten en Nederland, niet een olie-emhargo te treften. De beperking van de olieaanvoer ging gepaard niet een schokkende stijging van de olieprijs.
Een van de directe gevolgen van de Arabische olieboycot van 1973 was dat Europa, Japan en de kleinere opkomende industrielanden veel kwetsbaarder voor politieke manipulatie bleken dan de Verenigde Staten en Rusland. En deze situatie geldt nog steeds. In Europa was de invloed van de boycot onmiddellijk merkbaar en de burgers zetten al gauw de thermostaat wat lager en beperkten hun autogebruik. Met het stijgen van de olieprijs stegen de prijzen van bijna alle andere goederen mee.
Japan was gedwongen om steeds meer miljoenen extra voor de olie-import te betalen, met als gevolg een tijdelijke economische neergang en toenemende inflatie. In veel landen, waaronder Italië, Frankrijk, België en Groot-Brittannië, verdubbelde het inflatiepercentage. Met name Groot-Brittannië bereidde zich voor op de ergste economische crisis sinds 1930. Het modderde een tijdlang voort, totdat de consumptiebeperkingen en de olieaanvoer vanuit de Noordzee de ergste economische malaise begonnen te verzachten.
Maar de prijs van ruwe olie uit de Perzische Golf is na de crisis van 1973-I974 niet gedaald. Als we nu terugkijken, lijken de prijzen van toen laag vergeleken met de huidige. Maar de hogere olieprijs en de voortdurende druk op het algemene prijspeil begonnen wel stilletjes aan de economische stabiliteit van de westerse wereld te knagen. De Arabische oliechantage heeft tot de snelste geldstromen in de geschiedenis geleid. Een handjevol landen in het Midden-Oosten verzamelde sneller zelfs meer rijkdom dan de Spaanse veroveraars die er met het goud van de Inca's vandoor waren gegaan. En uiteindelijk zal die prijs niet alleen in goud worden uitgedrukt, maar ook in een politieke en economische herstructurering van de wereld.
Het gevolg voor de energie van Europa.
In reactie op de energiecrisis van 1973 is er in heel Europa een andere energiepolitiek tot stand gekomen. De Europese landen zagen in het algemeen in dat het noodzakelijk was om enerzijds het verbruik terug te dringen en anderzijds een energieheffing in te voeren om inkomsten te genereren.
Onder leiding van koning Faisal van Saoedi-Arabië dreigden de Arabieren de verscheping van olie naar de rest van de wereld te beperken en bepaalde landen, zoals de Verenigde Staten en Nederland, niet een olie-emhargo te treften. De beperking van de olieaanvoer ging gepaard niet een schokkende stijging van de olieprijs.
Een van de directe gevolgen van de Arabische olieboycot van 1973 was dat Europa, Japan en de kleinere opkomende industrielanden veel kwetsbaarder voor politieke manipulatie bleken dan de Verenigde Staten en Rusland. En deze situatie geldt nog steeds. In Europa was de invloed van de boycot onmiddellijk merkbaar en de burgers zetten al gauw de thermostaat wat lager en beperkten hun autogebruik. Met het stijgen van de olieprijs stegen de prijzen van bijna alle andere goederen mee.
Japan was gedwongen om steeds meer miljoenen extra voor de olie-import te betalen, met als gevolg een tijdelijke economische neergang en toenemende inflatie. In veel landen, waaronder Italië, Frankrijk, België en Groot-Brittannië, verdubbelde het inflatiepercentage. Met name Groot-Brittannië bereidde zich voor op de ergste economische crisis sinds 1930. Het modderde een tijdlang voort, totdat de consumptiebeperkingen en de olieaanvoer vanuit de Noordzee de ergste economische malaise begonnen te verzachten.
Maar de prijs van ruwe olie uit de Perzische Golf is na de crisis van 1973-I974 niet gedaald. Als we nu terugkijken, lijken de prijzen van toen laag vergeleken met de huidige. Maar de hogere olieprijs en de voortdurende druk op het algemene prijspeil begonnen wel stilletjes aan de economische stabiliteit van de westerse wereld te knagen. De Arabische oliechantage heeft tot de snelste geldstromen in de geschiedenis geleid. Een handjevol landen in het Midden-Oosten verzamelde sneller zelfs meer rijkdom dan de Spaanse veroveraars die er met het goud van de Inca's vandoor waren gegaan. En uiteindelijk zal die prijs niet alleen in goud worden uitgedrukt, maar ook in een politieke en economische herstructurering van de wereld.
Het gevolg voor de energie van Europa.
In reactie op de energiecrisis van 1973 is er in heel Europa een andere energiepolitiek tot stand gekomen. De Europese landen zagen in het algemeen in dat het noodzakelijk was om enerzijds het verbruik terug te dringen en anderzijds een energieheffing in te voeren om inkomsten te genereren.
In Bijbels Optiek
Grote windmolenparken werden sinds de energiecrisis van 1973 in de Noordzee gebouwd om aan de grote behoefte aan energie te voldoen.
Hoge accijns op benzine beperkte het verbruik ervan en stimuleerde het reizen met openbaar vervoer en de ontwikkeling van alternatieve energiebronnen. Frankrijk voerde een politiek van nucleaire energievoorziening in, met name voor het opwekken van elektriciteit. Tegen 2007 was het zuinig omspringen met energie in Europa heel gewoon geworden. De benzineprijs in Europa is ruim twee keer zo hoog als die in Amerika. Prijzen boven de 1,20 euro per liter zijn heel normaal en een benzineprijsverhoging in Europa leidt tot veel minder onrust dan bijvoorbeeld in de Verenigde Staten.
Landen met een hoge benzineaccijns zijn onder andere Japan, Groot-Brittannië, Noorwegen, Polen, Turkije en Zuid-Korea. Die hele verandering heeft meer dan twintig jaar in beslag genomen. In Brazilië is benzine nog steeds duurder dan in de Verenigde Staten, maar bijna alle 34.000 benzinestations in dit land bieden ook aantrekkelijk geprijsde ethanol als alternatieve brandstof.
Een reden waarom bijv. Brazilië zo snel naar ethanol kon omschakelen is dat het een ideaal klimaat heeft voor de verbouw van suikerriet. Hier valt veel meer energie uit te halen dan uit maïs, dat in Amerika voor de productie van ethanol wordt gebruikt.
Net als de rest van de wereld is Europa nog steeds van fossiele brandstoffen afhankelijk en kan het niet zonder. Omdat voor de prijs van brandstof de dollar wordt gehanteerd, houdt de kracht van de euro de prijs van olie laag zolang de prijzen niet snel stijgen. Maar als de kostprijs van olie nog eens twee of drie maal zo hoog wordt, zullen de meeste landen aan de rand van de economische afgrond komen te staan.
De westerse wereld behoeft goedkope energie…!
Direct na de energiecrisis van 1973 ging de hele wereld opnieuw vastbesloten op zoek naar meer olie en een verhoging van de productie ervan. De stijging van de olieprijzen maakte kostbare zoek- en productiemethoden opeens wel de moeite waard. Maar in de Verenigde Staten liepen pogingen om productieverhoging of uitgebreid onderzoek naar olie te stimuleren al gauw spaak op politici die debatteerden en het met elkaar oneens waren over het te voeren energiebeleid. Zelfvoorziening leek nog slechts een politieke leus.
De golf van nieuwe olieboringen halverwege de jaren '70 verhoogde samen met eerdere ontdekkingen in de Prudhoe Baai in Alaska de olieproductie van de Verenigde Staren tussen 1979 en 1985 met slechts 4 procent. Daarna liep de productie weer terug.
Hoge accijns op benzine beperkte het verbruik ervan en stimuleerde het reizen met openbaar vervoer en de ontwikkeling van alternatieve energiebronnen. Frankrijk voerde een politiek van nucleaire energievoorziening in, met name voor het opwekken van elektriciteit. Tegen 2007 was het zuinig omspringen met energie in Europa heel gewoon geworden. De benzineprijs in Europa is ruim twee keer zo hoog als die in Amerika. Prijzen boven de 1,20 euro per liter zijn heel normaal en een benzineprijsverhoging in Europa leidt tot veel minder onrust dan bijvoorbeeld in de Verenigde Staten.
Landen met een hoge benzineaccijns zijn onder andere Japan, Groot-Brittannië, Noorwegen, Polen, Turkije en Zuid-Korea. Die hele verandering heeft meer dan twintig jaar in beslag genomen. In Brazilië is benzine nog steeds duurder dan in de Verenigde Staten, maar bijna alle 34.000 benzinestations in dit land bieden ook aantrekkelijk geprijsde ethanol als alternatieve brandstof.
Een reden waarom bijv. Brazilië zo snel naar ethanol kon omschakelen is dat het een ideaal klimaat heeft voor de verbouw van suikerriet. Hier valt veel meer energie uit te halen dan uit maïs, dat in Amerika voor de productie van ethanol wordt gebruikt.
Net als de rest van de wereld is Europa nog steeds van fossiele brandstoffen afhankelijk en kan het niet zonder. Omdat voor de prijs van brandstof de dollar wordt gehanteerd, houdt de kracht van de euro de prijs van olie laag zolang de prijzen niet snel stijgen. Maar als de kostprijs van olie nog eens twee of drie maal zo hoog wordt, zullen de meeste landen aan de rand van de economische afgrond komen te staan.
De westerse wereld behoeft goedkope energie…!
Direct na de energiecrisis van 1973 ging de hele wereld opnieuw vastbesloten op zoek naar meer olie en een verhoging van de productie ervan. De stijging van de olieprijzen maakte kostbare zoek- en productiemethoden opeens wel de moeite waard. Maar in de Verenigde Staten liepen pogingen om productieverhoging of uitgebreid onderzoek naar olie te stimuleren al gauw spaak op politici die debatteerden en het met elkaar oneens waren over het te voeren energiebeleid. Zelfvoorziening leek nog slechts een politieke leus.
De golf van nieuwe olieboringen halverwege de jaren '70 verhoogde samen met eerdere ontdekkingen in de Prudhoe Baai in Alaska de olieproductie van de Verenigde Staren tussen 1979 en 1985 met slechts 4 procent. Daarna liep de productie weer terug.
In Bijbels Optiek
BP ontwikkelde aan de Prudhoe Baai in Alaska nieuwe methoden om olie uit de harde bodem naar
boven te helen.
In 1985 importeerde Amerika minder dan 30% van alle olie die het nodig had. Halverwege de jaren '90 steeg het aandeel geïmporteerde olie voor het eerst boven de 50%. En in 2005-2006 was het al 60% geworden. En het gat tussen het olieverbruik en de olieproductie blijft alleen maar groter worden. De Verenigde Staten behoren duidelijk niet meer tot de grote olieproducenten van de wereld. Voor het ombuigen van de teruggang zouden enorme nieuwe reserves nodig zijn, enkele malen groter dan die in de Prudhoe Baai.
Toen de prijzen in 2005 begonnen te stijgen, richtte de publieke verontwaardiging zich op de oliemaatschappijen, die exorbitant hoge winsten leken binnen te halen. ExxonMobil, e.a. boekten in 2005 een record winst van 36,1 miljard dollar.
boven te helen.
In 1985 importeerde Amerika minder dan 30% van alle olie die het nodig had. Halverwege de jaren '90 steeg het aandeel geïmporteerde olie voor het eerst boven de 50%. En in 2005-2006 was het al 60% geworden. En het gat tussen het olieverbruik en de olieproductie blijft alleen maar groter worden. De Verenigde Staten behoren duidelijk niet meer tot de grote olieproducenten van de wereld. Voor het ombuigen van de teruggang zouden enorme nieuwe reserves nodig zijn, enkele malen groter dan die in de Prudhoe Baai.
Toen de prijzen in 2005 begonnen te stijgen, richtte de publieke verontwaardiging zich op de oliemaatschappijen, die exorbitant hoge winsten leken binnen te halen. ExxonMobil, e.a. boekten in 2005 een record winst van 36,1 miljard dollar.
In Bijbels Optiek
De oliemaatschappijen maakten op grote schaal misbruik van het tekort aan olie en daardoor stegen de winsten buiten iedere proportie.
Toen de prijzen in 2006 nog sneller stegen, leek de publieke woede zich meer tegen de regeringen te keren. En dat is niet verwonderlijk. Wanneer een maatschappij met een groot probleem wordt geconfronteerd, is de eerste reactie meestal woede en wensdenken. Het duurt veel langer om in een maatschappij de wil te ontwikkelen om de levensstijl te veranderen en aan te passen. In 2006 daalde de olieprijs doordat men de productie verhoogde. De publieke verontwaardiging concentreerde zich op de oorlog en zag de kwestie van zelfvoorziening op energiegebied over het hoofd. Maar de problemen olie en oorlog zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden.
Het zal niet gemakkelijk zijn om de afhankelijkheid van buitenlandse olie te doorbreken. Dit kan wel tientallen jaren duren. Het versterkt zoeken naar nieuwe oliebronnen en het ontwikkelen ervan kan het probleem niet oplossen als er niet tegelijkertijd pijnlijke bezuinigingsmaatregelen worden genomen en er niet op alternatieve brandstoffen wordt overgeschakeld. De andere industrielanden in de wereld hebben door het voorbeeld van de VS nu ingezien, dat alleen alternatieven van energie hen kan redden uit de klauwen van de godsdienstfanaten als bijv. Achmadinejad van Iran.
Er zijn andere energiebronnen te bedenken!!
Er kunnen andere energiebronnen in de wereld tot ontwikkeling worden gebracht: steenkool, aardgas, uranium en waterkracht. Er is meer dan voldoende uranium in de wereld om kerncentrales te laten werken. De voorraden zware olie in de vorm van teerzanden in Alberta (Canada) zijn veel groter dan de oliereserves van Saoedi-Arabië. Maar steenkool, uranium of teerzanden lossen het acute probleem niet op. Equivalenten van energie op papier zijn nog geen benzine in je tank.
Het probleem is dat de westerse wereld nog altijd van lichte ruwe olie afhankelijk is. Ongeveer 40% van de in de westerse wereld verbruikte brandstof is olie, met name voor (vracht)auto's, treinen en vliegtuigen. Als dit wegvalt stort het hele transportsysteem van de VS en een deel van de Europese transportsector in. Ook India, China en Japan zullen in hun industrieën geraakt worden.
Omdat bijv. de VS zo van deze specifieke vorm van energie afhankelijk is, kan het een plotselinge onderbreking van de aanvoer van lichte ruwe olie uit het Midden-Oosten dus niet over zijn kant laten gaan.
Gezien de toenemende instabiliteit van het Midden-Oosten moeten alle mogelijke alternatieven zorgvuldig bestudeerd worden. Zo is Venezuela een belangrijke olieleverancier van Amerika, maar de vooruitzichten op een duurzame, productieve relatie zijn op zijn best onzeker.
Toen de prijzen in 2006 nog sneller stegen, leek de publieke woede zich meer tegen de regeringen te keren. En dat is niet verwonderlijk. Wanneer een maatschappij met een groot probleem wordt geconfronteerd, is de eerste reactie meestal woede en wensdenken. Het duurt veel langer om in een maatschappij de wil te ontwikkelen om de levensstijl te veranderen en aan te passen. In 2006 daalde de olieprijs doordat men de productie verhoogde. De publieke verontwaardiging concentreerde zich op de oorlog en zag de kwestie van zelfvoorziening op energiegebied over het hoofd. Maar de problemen olie en oorlog zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden.
Het zal niet gemakkelijk zijn om de afhankelijkheid van buitenlandse olie te doorbreken. Dit kan wel tientallen jaren duren. Het versterkt zoeken naar nieuwe oliebronnen en het ontwikkelen ervan kan het probleem niet oplossen als er niet tegelijkertijd pijnlijke bezuinigingsmaatregelen worden genomen en er niet op alternatieve brandstoffen wordt overgeschakeld. De andere industrielanden in de wereld hebben door het voorbeeld van de VS nu ingezien, dat alleen alternatieven van energie hen kan redden uit de klauwen van de godsdienstfanaten als bijv. Achmadinejad van Iran.
Er zijn andere energiebronnen te bedenken!!
Er kunnen andere energiebronnen in de wereld tot ontwikkeling worden gebracht: steenkool, aardgas, uranium en waterkracht. Er is meer dan voldoende uranium in de wereld om kerncentrales te laten werken. De voorraden zware olie in de vorm van teerzanden in Alberta (Canada) zijn veel groter dan de oliereserves van Saoedi-Arabië. Maar steenkool, uranium of teerzanden lossen het acute probleem niet op. Equivalenten van energie op papier zijn nog geen benzine in je tank.
Het probleem is dat de westerse wereld nog altijd van lichte ruwe olie afhankelijk is. Ongeveer 40% van de in de westerse wereld verbruikte brandstof is olie, met name voor (vracht)auto's, treinen en vliegtuigen. Als dit wegvalt stort het hele transportsysteem van de VS en een deel van de Europese transportsector in. Ook India, China en Japan zullen in hun industrieën geraakt worden.
Omdat bijv. de VS zo van deze specifieke vorm van energie afhankelijk is, kan het een plotselinge onderbreking van de aanvoer van lichte ruwe olie uit het Midden-Oosten dus niet over zijn kant laten gaan.
Gezien de toenemende instabiliteit van het Midden-Oosten moeten alle mogelijke alternatieven zorgvuldig bestudeerd worden. Zo is Venezuela een belangrijke olieleverancier van Amerika, maar de vooruitzichten op een duurzame, productieve relatie zijn op zijn best onzeker.
In Bijbels Optiek
Hugo Chavez, de president van Venezuela, is het nieuwe symbool van de oliepolitiek van Zuid-Amerika.
Nu Venezuela met politieke ontevredenheid in de eigen gelederen worstelt, levert Hugo Chavez, de president van dit Zuid-Amerikaanse land, openlijk kritiek op de 'imperialistische politiek' van de westerse wereld en vooral de Verenigde Staten om de problemen in zijn eigen land af te leiden. Als vertegenwoordiger van de Venezolaanse megaolieproducent 'Citgo' is Chavez ook al talrijke keren in Iran geweest, waar hij in president Mahmoud Ahmadinejad een trouwe bondgenoot heeft gevonden. Chavez heeft een hele reeks energieakkoorden met Iran gesloten, onder andere over een investeringsfonds tot wederzijdse van twee miljard dollar voor de financiering van bijzondere projecten. Als er in het Midden-Oosten een regionaal conflict uitbreekt waar Iran bij betrokken raakt, bestaat het gevaar dat Venezuela zijn olie als wapen zal inzetten en dreigementen, om de olieaanvoer naar de Verenigde Staten stop te zetten, waar zal maken.
Echter mensen met visie dromen al tientallen jaren van waterstof als de beste vervanging voor benzine voor (vracht)auto's. Maar die overstap is onmogelijk zonder tientallen jaren onderzoek en ontwikkeling vooraf. Het betekent een nieuwe manier van energieproductie, nieuwe auto's en volkomen nieuwe tankstations. Zelfs met een investering van honderden miljarden in de omschakeling op waterstof, duurt het nog tientallen jaren voordat het zover is.
Het antwoord op het energiedilemma kan ethanol zijn. Dat is schoon en groen en bruikbaar voor moderne auto's. Maar pas over één generatie kan het als vervanger van benzine dienen.
Nu Venezuela met politieke ontevredenheid in de eigen gelederen worstelt, levert Hugo Chavez, de president van dit Zuid-Amerikaanse land, openlijk kritiek op de 'imperialistische politiek' van de westerse wereld en vooral de Verenigde Staten om de problemen in zijn eigen land af te leiden. Als vertegenwoordiger van de Venezolaanse megaolieproducent 'Citgo' is Chavez ook al talrijke keren in Iran geweest, waar hij in president Mahmoud Ahmadinejad een trouwe bondgenoot heeft gevonden. Chavez heeft een hele reeks energieakkoorden met Iran gesloten, onder andere over een investeringsfonds tot wederzijdse van twee miljard dollar voor de financiering van bijzondere projecten. Als er in het Midden-Oosten een regionaal conflict uitbreekt waar Iran bij betrokken raakt, bestaat het gevaar dat Venezuela zijn olie als wapen zal inzetten en dreigementen, om de olieaanvoer naar de Verenigde Staten stop te zetten, waar zal maken.
Echter mensen met visie dromen al tientallen jaren van waterstof als de beste vervanging voor benzine voor (vracht)auto's. Maar die overstap is onmogelijk zonder tientallen jaren onderzoek en ontwikkeling vooraf. Het betekent een nieuwe manier van energieproductie, nieuwe auto's en volkomen nieuwe tankstations. Zelfs met een investering van honderden miljarden in de omschakeling op waterstof, duurt het nog tientallen jaren voordat het zover is.
Het antwoord op het energiedilemma kan ethanol zijn. Dat is schoon en groen en bruikbaar voor moderne auto's. Maar pas over één generatie kan het als vervanger van benzine dienen.
In Bijbels Optiek
Ethanol is de nieuwe brandstof voor auto’s onder de naam E85, d.w.z. dat de brandstof voor 85% uit ethanol en 15% uit aardolie bestaat.
Voor de transportsector zijn biobrandstoffen de meest waarschijnlijke vervangers van de fossiele brandstoffen. Benzinestations kunnen een mix van 85% ethanol en 15% benzine al aan. De zogenaamde FlexFuel of E85 auto's hebben motoren die op zowel benzine, ethanol, gas of een combinatie daarvan lopen. Ethanol levert wel minder energie per liter dan benzine. Voor een kilometer heb je 30% meer ethanol nodig dan benzine. Maar het is wel een antwoord op de afhankelijkheid van lichte ruwe olie uit de oliestaten. Bovendien kan men voor de levering van ethanol gebruik maken van de huidige benzinestationintrastructuur.
Een snelle omschakeling op ethanol uit maïszetmeel voor al het autoverkeer is met het huidige verbruiksniveau echter simpelweg onmogelijk. Sommige critici menen dat de productie van brandstof uit gewassen meer energie kost dan het oplevert. Een groot deel van de voedselvoorraad voor de productie van ethanol te gebruiken zou tot ernstige tekorten in de wereldvoedselvoorraad leiden. Er is ruim vier hectare land nodig om voldoende maïs te verbouwen om één auto een jaar lang op ethanol te laten rijden (zo'n 16.000 kilometer). Dezelfde oppervlakte land kan zeven mensen een jaar lang te eten geven.
Natuurlijk kan ethanol wel als aanvulling op de behoefte aan benzine gebruikt worden. Het hoeft benzine niet geheel te vervangen. Maar dit blijkt geen snel antwoord op het probleem van de olieschaarste.
Voor de transportsector zijn biobrandstoffen de meest waarschijnlijke vervangers van de fossiele brandstoffen. Benzinestations kunnen een mix van 85% ethanol en 15% benzine al aan. De zogenaamde FlexFuel of E85 auto's hebben motoren die op zowel benzine, ethanol, gas of een combinatie daarvan lopen. Ethanol levert wel minder energie per liter dan benzine. Voor een kilometer heb je 30% meer ethanol nodig dan benzine. Maar het is wel een antwoord op de afhankelijkheid van lichte ruwe olie uit de oliestaten. Bovendien kan men voor de levering van ethanol gebruik maken van de huidige benzinestationintrastructuur.
Een snelle omschakeling op ethanol uit maïszetmeel voor al het autoverkeer is met het huidige verbruiksniveau echter simpelweg onmogelijk. Sommige critici menen dat de productie van brandstof uit gewassen meer energie kost dan het oplevert. Een groot deel van de voedselvoorraad voor de productie van ethanol te gebruiken zou tot ernstige tekorten in de wereldvoedselvoorraad leiden. Er is ruim vier hectare land nodig om voldoende maïs te verbouwen om één auto een jaar lang op ethanol te laten rijden (zo'n 16.000 kilometer). Dezelfde oppervlakte land kan zeven mensen een jaar lang te eten geven.
Natuurlijk kan ethanol wel als aanvulling op de behoefte aan benzine gebruikt worden. Het hoeft benzine niet geheel te vervangen. Maar dit blijkt geen snel antwoord op het probleem van de olieschaarste.
In Bijbels Optiek
Betrouwbare bronnen vermelden dat zelfs als de gehele maïsoogst van bijv. de VS in ethanol zou worden omgezet, het aardolieverbruik met niet meer dan 16% zou afnemen.
Steeds meer landen op het westelijk halfrond stellen zich op het standpunt dat de ontwikkeling van op cellulose gebaseerde ethanol noodzakelijk is om de afhankelijkheid van benzine beduidend te verminderen. Cellulose komt uit de celwanden van planten en kan gewonnen worden uit maïsstengels, grassen en boomschors. Daarvan is meer dan voldoende voorhanden, zodat de voedselvoorziening van de wereld niet in gevaar hoeft te komen. De technische en productieproblemen om dit voor elkaar te krijgen zijn echter nog niet opgelost.
De vraag of biobrandstoffen benzine wel op tijd kunnen vervangen om een groot conflict in het Midden-Oosten te vermijden is fictie. Dit is een onmogelijke opgave omdat niet te verwachten valt dat de particuliere sector zal investeren op een schaal of met een snelheid die nodig is om van de olie af te kunnen stappen.
Zelfs als het wel gebeurt, zullen biobrandstoffen tussen 2010 en 2020 slechts een fractie van het olieverbruik kunnen vervangen. Het zal van 2020 tot 2035 duren om ruim de helft van de voor vervoer gebruikte brandstof te vervangen.
Alle onderzoekers die zich bezighouden met alternatieve energiebronnen ter vervanging van benzine, komen tot dezelfde conclusie, namelijk dat over één generatie heen ethanol benzine kan vervangen. Het zal tijd - minstens tien jaar, waarschijnlijk zo'n twintig jaar duren en een buitengewone cultuurverandering in het Westen kosten om dit voor elkaar te krijgen. In Europa zal, zelfs wanneer het verbruik daalt, het minstens zo moeilijk zijn om op korte termijn alternatieve energiebronnen voor de transportsector te vinden. Onafhankelijkheid op energiegebied zal nog minstens tientallen jaren onmogelijk zijn en is in de nabije toekomst niet te verwezenlijken. Tot die tijd kunnen gebeurtenissen in het Midden-Oosten tot paniek en ernstige economische problemen in het Westen leiden.
Pas over minstens tien tot twintig jaar zullen er dus nieuwe energiebronnen zijn ter vervanging van olie die door natuurrampen, terrorisme, oorlog of een nucleair conflict in het Midden-Oosten verloren is gegaan. Voorlopig heeft het Westen geen andere keus dan de olievoorziening koste wat het kost te verdedigen.
Steeds meer landen op het westelijk halfrond stellen zich op het standpunt dat de ontwikkeling van op cellulose gebaseerde ethanol noodzakelijk is om de afhankelijkheid van benzine beduidend te verminderen. Cellulose komt uit de celwanden van planten en kan gewonnen worden uit maïsstengels, grassen en boomschors. Daarvan is meer dan voldoende voorhanden, zodat de voedselvoorziening van de wereld niet in gevaar hoeft te komen. De technische en productieproblemen om dit voor elkaar te krijgen zijn echter nog niet opgelost.
De vraag of biobrandstoffen benzine wel op tijd kunnen vervangen om een groot conflict in het Midden-Oosten te vermijden is fictie. Dit is een onmogelijke opgave omdat niet te verwachten valt dat de particuliere sector zal investeren op een schaal of met een snelheid die nodig is om van de olie af te kunnen stappen.
Zelfs als het wel gebeurt, zullen biobrandstoffen tussen 2010 en 2020 slechts een fractie van het olieverbruik kunnen vervangen. Het zal van 2020 tot 2035 duren om ruim de helft van de voor vervoer gebruikte brandstof te vervangen.
Alle onderzoekers die zich bezighouden met alternatieve energiebronnen ter vervanging van benzine, komen tot dezelfde conclusie, namelijk dat over één generatie heen ethanol benzine kan vervangen. Het zal tijd - minstens tien jaar, waarschijnlijk zo'n twintig jaar duren en een buitengewone cultuurverandering in het Westen kosten om dit voor elkaar te krijgen. In Europa zal, zelfs wanneer het verbruik daalt, het minstens zo moeilijk zijn om op korte termijn alternatieve energiebronnen voor de transportsector te vinden. Onafhankelijkheid op energiegebied zal nog minstens tientallen jaren onmogelijk zijn en is in de nabije toekomst niet te verwezenlijken. Tot die tijd kunnen gebeurtenissen in het Midden-Oosten tot paniek en ernstige economische problemen in het Westen leiden.
Pas over minstens tien tot twintig jaar zullen er dus nieuwe energiebronnen zijn ter vervanging van olie die door natuurrampen, terrorisme, oorlog of een nucleair conflict in het Midden-Oosten verloren is gegaan. Voorlopig heeft het Westen geen andere keus dan de olievoorziening koste wat het kost te verdedigen.
In Bijbels Optiek
De olieproductie zal in de komende vijf jaar minder hard groeien dan eerder werd aangenomen. Het aanbod van olie zal in 2013 daardoor nog maar net groot genoeg zijn om te voldoen aan de vraag.
Dit betekent voor de nabije toekomst dat olie de motor van de wereldeconomie zal blijven. En de vraag blijft of datzelfde westen zijn afhankelijkheid van buitenlandse olie wel werkelijk wil verminderen. Of zou het mogelijk zijn dat vooral Amerika zijn economische toekomst laat ruïneren door internationale gebeurtenissen die het niet kan beheersen? In de eerste tien jaar van de eenentwintigste eeuw nam de afhankelijkheid van olie uit het Midden-Oosten toe terwijl in datzelfde Midden-Oosten ook het terrorisme, de dreiging van gebruik van nucleaire wapens en de instabiliteit toenamen. Deze explosieve combinatie van terrorisme, massavernietigingswapens en het naderende omslagpunt in de olievoorziening vormt een licht ontvlambaar mengsel dat de hele geciviliseerde wereld zomaar ineens in een chaos kan doen belanden.
Heeft Israël vrienden in de wereld??
Voor Israël is de hele situatie beslist niet fortuinlijk te noemen. Zullen de Verenigde Staten hun eenzijdige steun aan Israël voort blijven zetten als zij door een nieuwe energiecrisis verzwakt worden?
Hoe lang zal Amerika de belangen van Israël nog blijven verdedigen als het zelf zo dringend olie uit de Perzische Golf nodig heeft? Tijdens de Golfoorlog raakte het land intens betrokken bij de verdediging van Saoedi-Arabië en Koeweit. En ook de Irakoorlog toonde aan dat de Verenigde Staten vastbesloten zijn om gebeurtenissen in de regio niet uit de hand te laten lopen. Maar kan de militaire interventie van de Verenigde Staten de desintegratie van het machtsevenwicht in het Midden-Oosten wel een halt toeroepen? Hoe lang zal Amerika, nu de problemen in Irak en Afghanistan steeds groter worden, nog bereid zijn om troepen in de regio te stationeren? Heeft het wel de politieke en economische wil om de proliferatie van kernwapens in vijandige landen als Iran te stoppen?
Dit betekent voor de nabije toekomst dat olie de motor van de wereldeconomie zal blijven. En de vraag blijft of datzelfde westen zijn afhankelijkheid van buitenlandse olie wel werkelijk wil verminderen. Of zou het mogelijk zijn dat vooral Amerika zijn economische toekomst laat ruïneren door internationale gebeurtenissen die het niet kan beheersen? In de eerste tien jaar van de eenentwintigste eeuw nam de afhankelijkheid van olie uit het Midden-Oosten toe terwijl in datzelfde Midden-Oosten ook het terrorisme, de dreiging van gebruik van nucleaire wapens en de instabiliteit toenamen. Deze explosieve combinatie van terrorisme, massavernietigingswapens en het naderende omslagpunt in de olievoorziening vormt een licht ontvlambaar mengsel dat de hele geciviliseerde wereld zomaar ineens in een chaos kan doen belanden.
Heeft Israël vrienden in de wereld??
Voor Israël is de hele situatie beslist niet fortuinlijk te noemen. Zullen de Verenigde Staten hun eenzijdige steun aan Israël voort blijven zetten als zij door een nieuwe energiecrisis verzwakt worden?
Hoe lang zal Amerika de belangen van Israël nog blijven verdedigen als het zelf zo dringend olie uit de Perzische Golf nodig heeft? Tijdens de Golfoorlog raakte het land intens betrokken bij de verdediging van Saoedi-Arabië en Koeweit. En ook de Irakoorlog toonde aan dat de Verenigde Staten vastbesloten zijn om gebeurtenissen in de regio niet uit de hand te laten lopen. Maar kan de militaire interventie van de Verenigde Staten de desintegratie van het machtsevenwicht in het Midden-Oosten wel een halt toeroepen? Hoe lang zal Amerika, nu de problemen in Irak en Afghanistan steeds groter worden, nog bereid zijn om troepen in de regio te stationeren? Heeft het wel de politieke en economische wil om de proliferatie van kernwapens in vijandige landen als Iran te stoppen?
In Bijbels Optiek
Iran bouwt volgens eigen zeggen aan kernenergie, maar het land heeft ook de mogelijkheid een kernbom te vervaardigen en is daarmee een gevaar voor de hele regio.
De landen van het Midden-Oosten leveren niet alleen olie, maar ook het geld dat nodig is voor industriële investeringen en voor de financiering van overheidstekorten. Zij zwemmen in het oliegeld. Als kopers van enorme hoeveelheden oorlogsmaterieel, militaire transportmiddelen en technologie kunnen zij er voor kiezen om in een bepaald land wel of niet iets te kopen. Deze rijke landen kunnen er voor kiezen om grote hoeveelheden geld van dollars en euro's, die ze voor olie krijgen, investeren in welk land zij maar willen, of er al hun geld weghalen. Alleen al in termen van geld bezitten de Arabische landen en Iran een geweldige hoeveelheid investeerbaar inkomen dat zij van bank naar bank of van het ene land naar het andere kunnen overhevelen, met alle chaotische gevolgen van dien voor de valutakoersen en de wereldhandel.
De Arabische landen en Iran zijn erin geslaagd om zowel hun rijkdom als hun macht voor de lange termijn te consolideren. En wat dit de wereld, en dan met name Israël, nog gaat kosten, valt niet slechts in oliedollars te becijferen. Deze nieuwe realiteiten dwingen de belangrijkste Europese landen tot een hechtere relatie met een aantal van de machtigste landen in het Midden-Oosten. Zo is Rusland economische en politieke banden met Iran aangegaan. China en India zijn grootverbruikers van olie geworden. De Chinezen gaan met iedereen in zee, die maar aan hun groeiende behoefte aan olie kan voldoen, ook met boevenstaten. De enorme omvang van de komende energiecrisis zal de aandacht van de hele wereld op zich vestigen.
Het “Westen” onderneemt allerlei actie...!
Na het olie-embargo van 1973 en de Iraanse gijzelingszaak in 1979 kwam de Perzische Golfregio bovenaan de veiligheidsagenda van het Westen te staan. En dat is nog steeds het geval. In 1980 kondigde de toenmalige president van de VS, Jimmy Carte, een belangrijke beleidswijziging aan. In zijn State of the Union toespraak op 23 januari 1980 noemde hij de toegang tot de Perzische Golf een vitaal internationaal belang. En hij verklaarde dat de Verenigde Staten ter verdediging van dit belang bereid waren "alle mogelijke middelen in te zetten, inclusief militair geweld". Dit beleid is bekend geworden als de Carterdoctrine.
De landen van het Midden-Oosten leveren niet alleen olie, maar ook het geld dat nodig is voor industriële investeringen en voor de financiering van overheidstekorten. Zij zwemmen in het oliegeld. Als kopers van enorme hoeveelheden oorlogsmaterieel, militaire transportmiddelen en technologie kunnen zij er voor kiezen om in een bepaald land wel of niet iets te kopen. Deze rijke landen kunnen er voor kiezen om grote hoeveelheden geld van dollars en euro's, die ze voor olie krijgen, investeren in welk land zij maar willen, of er al hun geld weghalen. Alleen al in termen van geld bezitten de Arabische landen en Iran een geweldige hoeveelheid investeerbaar inkomen dat zij van bank naar bank of van het ene land naar het andere kunnen overhevelen, met alle chaotische gevolgen van dien voor de valutakoersen en de wereldhandel.
De Arabische landen en Iran zijn erin geslaagd om zowel hun rijkdom als hun macht voor de lange termijn te consolideren. En wat dit de wereld, en dan met name Israël, nog gaat kosten, valt niet slechts in oliedollars te becijferen. Deze nieuwe realiteiten dwingen de belangrijkste Europese landen tot een hechtere relatie met een aantal van de machtigste landen in het Midden-Oosten. Zo is Rusland economische en politieke banden met Iran aangegaan. China en India zijn grootverbruikers van olie geworden. De Chinezen gaan met iedereen in zee, die maar aan hun groeiende behoefte aan olie kan voldoen, ook met boevenstaten. De enorme omvang van de komende energiecrisis zal de aandacht van de hele wereld op zich vestigen.
Het “Westen” onderneemt allerlei actie...!
Na het olie-embargo van 1973 en de Iraanse gijzelingszaak in 1979 kwam de Perzische Golfregio bovenaan de veiligheidsagenda van het Westen te staan. En dat is nog steeds het geval. In 1980 kondigde de toenmalige president van de VS, Jimmy Carte, een belangrijke beleidswijziging aan. In zijn State of the Union toespraak op 23 januari 1980 noemde hij de toegang tot de Perzische Golf een vitaal internationaal belang. En hij verklaarde dat de Verenigde Staten ter verdediging van dit belang bereid waren "alle mogelijke middelen in te zetten, inclusief militair geweld". Dit beleid is bekend geworden als de Carterdoctrine.
In Bijbels Optiek
Voormalig president van de VS riep de carterdoctrine in het leven, waarmee hij wettelijk vastlegde dat ieder land dat de Perzische Golf af zou sluiten, de Amerikanen dit met militair geweld ongedaan zouden maken.
In augustus 1990 brachten president George H.W Bush en zijn minister van Defensie Dick Cheney de Carterdoctrïne in prakrijk. Op 2 augustus 1990 had Saddam Hoessein Iraakse troepen het buurland Koeweit ingestuurd. Voor de Verenigde Staten en de westerse wereld was dit een alarmerende zet, want men was bang dat Irak zou proberen ook Saoedi-Arabië binnen te vallen. En dan zou het bijna de helft van de bewezen olievoorraden van de wereld (de totale reserves van Irak, Koeweit en SaoediArabië samen) in zijn macht hebben.
Waar het de VS in de eerste dagen na de Iraakse invasie van Koeweit vooral om begonnen was, was olie en het lot van Saoedi-Arabië. In een op de nationale tv uitgezonden toespraak op 8 augustus 1990 kondigde de president aan dat de Verenigde Staten militair geweld zouden gebruiken om de invasie ongedaan te maken. En het voornaamste motief dat hij daarvoor noemde, was de energiebehoefte van Amerika. Hij zei: "Ons land importeert thans bijna de helft van de olie die het verbruikt en wordt nu geconfronteerd met een flinke bedreiging van rijn economische onafhankelijkheid ... De soevereine onafhankelijkheid van Saoedi-Arabië is voor de Verenigde Staten van vitaal belang." De rest van de westerse wereld luisterde dankbaar mee.
Minister van Defensie Dick Cheney verscheen op 11 september 1990 voor de Senaatscommissie voor de strijdkrachten en zei: "Als Saddam Koeweit verovert en er een leger stationeert dat net zo groot is als het leger dat hij al heeft, komt hij in een positie waarin hij de toekomst van de wereldwijde energiepolitiek kan dicteren. En dan heeft hij onze economie in een wurggreep."
In augustus 1990 brachten president George H.W Bush en zijn minister van Defensie Dick Cheney de Carterdoctrïne in prakrijk. Op 2 augustus 1990 had Saddam Hoessein Iraakse troepen het buurland Koeweit ingestuurd. Voor de Verenigde Staten en de westerse wereld was dit een alarmerende zet, want men was bang dat Irak zou proberen ook Saoedi-Arabië binnen te vallen. En dan zou het bijna de helft van de bewezen olievoorraden van de wereld (de totale reserves van Irak, Koeweit en SaoediArabië samen) in zijn macht hebben.
Waar het de VS in de eerste dagen na de Iraakse invasie van Koeweit vooral om begonnen was, was olie en het lot van Saoedi-Arabië. In een op de nationale tv uitgezonden toespraak op 8 augustus 1990 kondigde de president aan dat de Verenigde Staten militair geweld zouden gebruiken om de invasie ongedaan te maken. En het voornaamste motief dat hij daarvoor noemde, was de energiebehoefte van Amerika. Hij zei: "Ons land importeert thans bijna de helft van de olie die het verbruikt en wordt nu geconfronteerd met een flinke bedreiging van rijn economische onafhankelijkheid ... De soevereine onafhankelijkheid van Saoedi-Arabië is voor de Verenigde Staten van vitaal belang." De rest van de westerse wereld luisterde dankbaar mee.
Minister van Defensie Dick Cheney verscheen op 11 september 1990 voor de Senaatscommissie voor de strijdkrachten en zei: "Als Saddam Koeweit verovert en er een leger stationeert dat net zo groot is als het leger dat hij al heeft, komt hij in een positie waarin hij de toekomst van de wereldwijde energiepolitiek kan dicteren. En dan heeft hij onze economie in een wurggreep."
In Bijbels Optiek
De Golfoorlog in Koeweit, waarbij Irak dit kleine oliestaatje binnenviel en wijlen president Saddam Hoessein oliebronnen in de woestijn in brand liet steken, was in principe een energie-oorlog om de aanvoer van het “zwarte goud” veilig te stellen.
Er werden nog wel andere rechtvaardigingen voor de oorlog gegeven, zoals bijvoorbeeld de bevrijding van Koeweit. Toch zijn deskundigen het er over eens dat de Golfoorlog van 1990-1991 de eerste oorlog in de geschiedenis was die vrijwel uitsluitend om olie ging. De Golfoorlog was dan wel de eerste oorlog om olie, het zal niet de laatste zijn. Het grootste deel van Europa en Japan zijn nog meer van import afhankelijk dan de Verenigde Staten. Ook zij moeten ter bescherming van hun economische belangen hun toekomstige energievoorziening uit het Midden-Oosten veilig stellen. Zij hebben dat in hun verbondenheid met de VS ook gedaan. Het Midden-Oosten en de Perzische Golfregio blijven het brandpunt van de wereld.
De gevolgen voor Irak.
Waarom reageerde de wereld dan toch verrast toen de Verenigde Staten in 2003 Irak binnenviel? De oorlog begon vanwege harde bewijzen dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens aan het bouwen was, of gewoon vanwege het verlangen de regio in militair opzicht onder controle te krijgen en de oliestroom naar het Westen op peil te houden. De geschiedenis zal het uitwijzen of er nog de tijd voor is om dit te onderzoeken en op te schrijven!!!
In feite is de hele regio nu minder stabiel dan voor de invasie. De door de Amerikanen geleide oorlog in Irak heeft al ruim 200 miljard dollar gekost en blijft een hoge tol aan mensenlevens eisen. Duizenden militairen en burgers zijn omgekomen. De Amerikaanse bevolking treurt om zijn dode zonen en eist het vertrek uit Irak. Daarom heeft de huidige president van de VS, Barack Obama, een uiterste termijn gesteld voor het vertrek van de laatste Anerikaanse troepen uit de regio.
Er werden nog wel andere rechtvaardigingen voor de oorlog gegeven, zoals bijvoorbeeld de bevrijding van Koeweit. Toch zijn deskundigen het er over eens dat de Golfoorlog van 1990-1991 de eerste oorlog in de geschiedenis was die vrijwel uitsluitend om olie ging. De Golfoorlog was dan wel de eerste oorlog om olie, het zal niet de laatste zijn. Het grootste deel van Europa en Japan zijn nog meer van import afhankelijk dan de Verenigde Staten. Ook zij moeten ter bescherming van hun economische belangen hun toekomstige energievoorziening uit het Midden-Oosten veilig stellen. Zij hebben dat in hun verbondenheid met de VS ook gedaan. Het Midden-Oosten en de Perzische Golfregio blijven het brandpunt van de wereld.
De gevolgen voor Irak.
Waarom reageerde de wereld dan toch verrast toen de Verenigde Staten in 2003 Irak binnenviel? De oorlog begon vanwege harde bewijzen dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens aan het bouwen was, of gewoon vanwege het verlangen de regio in militair opzicht onder controle te krijgen en de oliestroom naar het Westen op peil te houden. De geschiedenis zal het uitwijzen of er nog de tijd voor is om dit te onderzoeken en op te schrijven!!!
In feite is de hele regio nu minder stabiel dan voor de invasie. De door de Amerikanen geleide oorlog in Irak heeft al ruim 200 miljard dollar gekost en blijft een hoge tol aan mensenlevens eisen. Duizenden militairen en burgers zijn omgekomen. De Amerikaanse bevolking treurt om zijn dode zonen en eist het vertrek uit Irak. Daarom heeft de huidige president van de VS, Barack Obama, een uiterste termijn gesteld voor het vertrek van de laatste Anerikaanse troepen uit de regio.
In Bijbels Optiek
Het begon in 2003. Nabij de stad Hit, zo'n 140 kilometer ten noordwesten van de Iraakse hoofdstad Bagdad, werd een pijpleiding tot ontploffing gebracht, die vervolgens in brand vloog. Het ging om een olie- of gaspijpleiding, beiden waren naast elkaar gesitueerd. Het was sabotage van radicale islamitische terroristen. Een volgende reeks van aanslagen op het kwetsbare Iraakse pijpleidingennet maakte een hervatting van de Iraakse olieproductie bijzonder moeilijk.
Het radicale islamitische terrorisme heeft er nu een nieuwe rechtvaardiging bij om de grote satan van het Westen, Amerika, te haten en een gemakkelijke plek om de strijd aan te gaan.
Doordat de VS in Irak is afgeleid door de opbouw van het land, toont Iran zijn 'spierballen' en doet een indrukwekkende gooi naar de hegemonie in de regio. Daarbij maakt Iran (Achmadinejad) van de gelegenheid gebruik om te stoken tussen de verdeelde soennieten en sjiieten en zo de terreur in Irak nog meer aan te wakkeren (zie afbeelding met bijschrift).
De fictie dat een supermacht als Amerika een land kan bezetten, de orde kan herstellen en de export van olie naar het Westen veilig kan stellen is nu wel verdwenen. Kortom, een bezettingsmacht kan geen oliebronnen en pijpleidingen tegen sabotage beschermen. En al evenmin een halt toeroepen aan het ontvoeren en vermoorden van burgerpersoneel.
Het grootste slachtoffer van de oorlog in Irak is waarschijnlijk de idee dat energie niet te beschermen is.
Met het aanhoudende fiasco in Irak is het nu echter wel duidelijk dat zelfs het machtigste leger in de wereldgeschiedenis niet in staat is om een land naar eigen goeddunken te stabiliseren of olie te laten produceren door er gewoon maar soldaten en tanks heen te sturen. Met andere woorden, sinds de invasie van Irak begrijpt de oliemarkt dat de Verenigde Staten c.s. de veiligheid van de olievoorziening niet kan garanderen, noch voor zichzelf, noch voor de rest van de industrielanden. En dit nieuwe inzicht, datje kippenvel bezorgt, verklaart meer dan wat ook de hoge olieprijs.
Of het nu uit angst voor massavernietigingswapens was of uit bezorgdheid dat in de regio de vlam in de pan zou slaan en dat spanningen er uit de hand zouden lopen, de Verenigde Staten hebben voor de zoveelste keer in elk geval geprobeerd om met behulp van Amerikaanse troepen gebeurtenissen in het Midden-Oosten te beheersen.
De VS van Amerika in de tang van het grootste probleem aller tijden.
De Verenigde Staten bevinden zich als enige supermacht in de wereld in een zeer moeilijke positie. Hun economische en militaire macht is afhankelijk van olie uit het Midden-Oosten en van andere OPEC landen. Daarom hebben ze een aantal plechtige beloften met betrekking tot die regio gedaan.
1. De Verenigde Staten hebben beloofd de staat Israël te beschermen en hebben Israël van de meest geavanceerde wapens en het beste materieel voorzien dat beschikbaar is.
Het radicale islamitische terrorisme heeft er nu een nieuwe rechtvaardiging bij om de grote satan van het Westen, Amerika, te haten en een gemakkelijke plek om de strijd aan te gaan.
Doordat de VS in Irak is afgeleid door de opbouw van het land, toont Iran zijn 'spierballen' en doet een indrukwekkende gooi naar de hegemonie in de regio. Daarbij maakt Iran (Achmadinejad) van de gelegenheid gebruik om te stoken tussen de verdeelde soennieten en sjiieten en zo de terreur in Irak nog meer aan te wakkeren (zie afbeelding met bijschrift).
De fictie dat een supermacht als Amerika een land kan bezetten, de orde kan herstellen en de export van olie naar het Westen veilig kan stellen is nu wel verdwenen. Kortom, een bezettingsmacht kan geen oliebronnen en pijpleidingen tegen sabotage beschermen. En al evenmin een halt toeroepen aan het ontvoeren en vermoorden van burgerpersoneel.
Het grootste slachtoffer van de oorlog in Irak is waarschijnlijk de idee dat energie niet te beschermen is.
Met het aanhoudende fiasco in Irak is het nu echter wel duidelijk dat zelfs het machtigste leger in de wereldgeschiedenis niet in staat is om een land naar eigen goeddunken te stabiliseren of olie te laten produceren door er gewoon maar soldaten en tanks heen te sturen. Met andere woorden, sinds de invasie van Irak begrijpt de oliemarkt dat de Verenigde Staten c.s. de veiligheid van de olievoorziening niet kan garanderen, noch voor zichzelf, noch voor de rest van de industrielanden. En dit nieuwe inzicht, datje kippenvel bezorgt, verklaart meer dan wat ook de hoge olieprijs.
Of het nu uit angst voor massavernietigingswapens was of uit bezorgdheid dat in de regio de vlam in de pan zou slaan en dat spanningen er uit de hand zouden lopen, de Verenigde Staten hebben voor de zoveelste keer in elk geval geprobeerd om met behulp van Amerikaanse troepen gebeurtenissen in het Midden-Oosten te beheersen.
De VS van Amerika in de tang van het grootste probleem aller tijden.
De Verenigde Staten bevinden zich als enige supermacht in de wereld in een zeer moeilijke positie. Hun economische en militaire macht is afhankelijk van olie uit het Midden-Oosten en van andere OPEC landen. Daarom hebben ze een aantal plechtige beloften met betrekking tot die regio gedaan.
1. De Verenigde Staten hebben beloofd de staat Israël te beschermen en hebben Israël van de meest geavanceerde wapens en het beste materieel voorzien dat beschikbaar is.
In Bijbels Optiek
De VS van Amerika steunt Israël actief met wapens en daarom heeft deze natie al zijn eigen kernwapens.
2. De Verenigde Staten hebben bewezen dat zij hun vitale belangen in het Midden-Oosten op alle mogelijke manieren, inclusief militair geweld zullen beschermen.
3. De Verenigde Staten hebben plechtig beloofd elk land aan te vallen dat openlijk het terrorisme steunt, en deden dat ook met Afghanistan.
4. De Verenigde Staten hebben plechtig beloofd de massavernietigingswapens te rullen beheersen daar waar zij een bedreiging voor de staat Israël of voor de VS vormen.
Deze situatie wordt alleen maar lastiger en de lasten voor de bescherming van Amerika's belangen in het Midden-Oosten zullen drastisch stijgen. Ook Europa heeft een belangrijk aandeel in deze crisis. Het lijkt er op dat Amerika een ernstige crisis niet alleen zal kunnen oplossen. Het Westen zal nieuwe bondgenootschappen moeten sluiten om zijn belangen te beschermen. Instabiele prijzen of het verlies van de olievoorziening kunnen de economische ruggengraat van het Westen vernielen. Het Midden-Oosten en de Perzische Golf blijven het middelpunt van de aandacht van de hele wereld. En een grote crisis waar de gehele regio bij betrokken raakt, zal een internationale roep om vrede tot gevolg hebben.
Wat de Bijbelse profeten voorspelden gaat in onze tijd gebeuren.
De Bijbel voorzegt dat er een nieuw statenverbond zal komen om gebeurtenissen in het Midden-Oosten te kunnen beheersen (zie Daniël 9:27; 11:40-45). Een coalitie van tien wereldleiders zal de macht van het Westen tot een ijzeren vuist consolideren. Tot voor kort is er nooit een bedreiging voor de westerse wereld geweest die zo'n verandering van het machtsevenwicht kon veroorzaken. Maar de geïndustrialiseerde landen van Europa moeten een veilige, gegarandeerde oliestroom hebben en zij moeten veilig zijn voor de sociale onrust die de uit het Midden-Oosten geïmporteerde islamitische terreur teweeg brengt. Voor de wereld zullen de politieke en economische implicaties van zo'n verschuiving van het machtsevenwicht vergelijkbaar zijn met die uit de tijd van het Romeinse Rijk, dat vele volken tot een politieke en economische eenheid smeedde om de wereld te beheersen en de Pax Romana (Romeinse vrede) dwingend op te leggen.
2. De Verenigde Staten hebben bewezen dat zij hun vitale belangen in het Midden-Oosten op alle mogelijke manieren, inclusief militair geweld zullen beschermen.
3. De Verenigde Staten hebben plechtig beloofd elk land aan te vallen dat openlijk het terrorisme steunt, en deden dat ook met Afghanistan.
4. De Verenigde Staten hebben plechtig beloofd de massavernietigingswapens te rullen beheersen daar waar zij een bedreiging voor de staat Israël of voor de VS vormen.
Deze situatie wordt alleen maar lastiger en de lasten voor de bescherming van Amerika's belangen in het Midden-Oosten zullen drastisch stijgen. Ook Europa heeft een belangrijk aandeel in deze crisis. Het lijkt er op dat Amerika een ernstige crisis niet alleen zal kunnen oplossen. Het Westen zal nieuwe bondgenootschappen moeten sluiten om zijn belangen te beschermen. Instabiele prijzen of het verlies van de olievoorziening kunnen de economische ruggengraat van het Westen vernielen. Het Midden-Oosten en de Perzische Golf blijven het middelpunt van de aandacht van de hele wereld. En een grote crisis waar de gehele regio bij betrokken raakt, zal een internationale roep om vrede tot gevolg hebben.
Wat de Bijbelse profeten voorspelden gaat in onze tijd gebeuren.
De Bijbel voorzegt dat er een nieuw statenverbond zal komen om gebeurtenissen in het Midden-Oosten te kunnen beheersen (zie Daniël 9:27; 11:40-45). Een coalitie van tien wereldleiders zal de macht van het Westen tot een ijzeren vuist consolideren. Tot voor kort is er nooit een bedreiging voor de westerse wereld geweest die zo'n verandering van het machtsevenwicht kon veroorzaken. Maar de geïndustrialiseerde landen van Europa moeten een veilige, gegarandeerde oliestroom hebben en zij moeten veilig zijn voor de sociale onrust die de uit het Midden-Oosten geïmporteerde islamitische terreur teweeg brengt. Voor de wereld zullen de politieke en economische implicaties van zo'n verschuiving van het machtsevenwicht vergelijkbaar zijn met die uit de tijd van het Romeinse Rijk, dat vele volken tot een politieke en economische eenheid smeedde om de wereld te beheersen en de Pax Romana (Romeinse vrede) dwingend op te leggen.
In Bijbels Optiek
Zoals de Romeinen hun eerste wereldimperium uitbouwden tot wat toen als het Romeinse Rijk gestalte kreeg, zo voorspelt de Bijbel dat dezelfde landen, die toen dat rijk vormden nu onder een andere naam die oude contouren weer aan gaan nemen.
Dat heette toen de Pax Romana.
Het Midden-Oosten staat op het punt te exploderen en de wereld mee te slepen in een van de moeilijkste en meest angstaanjagende conflicten uit de wereldgeschiedenis. De tijd tussen de cycli van geweld in het Midden-Oosten wordt steeds korter. Het bloedvergieten om olie en macht is nog maar net begonnen. Diep gewortelde emoties, religieus fanatisme en armoede wakkeren het zelfmoordterrorisme aan. En de landen in de regio zullen niet in staat zijn om deze crisis zelf op te lossen.
Terrorisme, instabiliteit en de dreiging dat de oliestroom wordt onderbroken hebben een grotere behoefte aan vrede gecreëerd dan enige andere internationale kwestie sinds de Koude Oorlog. Landen van buitenaf willen hun belangen te beschermen en het bloedvergieten een halt toeroepen. En dat is precies de situatie die de profeten van het Oude Testament hebben voorzegd. Vanuit Bijbels perspectief is dit wel het indrukwekkendste bewijs dat de wereld nu op weg is naar Armageddon.
Binnenkort raakt Gods geduld in het Midden-Oosten op.
De beschaving begon in het Midden-Oosten met de schepping van Adam en Eva. Het was daar dat de grote rijken van het verleden opkwamen en ondergingen: Egypte, Assyrië, Babylonië, Medo-Perzië, Griekenland en Rome.
Het Midden-Oosten zal het gebied zijn waar de toekomstige wereldregering haar politieke en economische machtscentrum zal hebben. De grote vraag hoe het onderontwikkelde Midden-Oosten ooit weer het centrum van de wereldgeschiedenis zou kunnen worden, is plotseling opgelost doordat de hele wereld economisch gezien van olie afhankelijk is en er belang bij heeft het islamitische terrorisme te stoppen.
Dat heette toen de Pax Romana.
Het Midden-Oosten staat op het punt te exploderen en de wereld mee te slepen in een van de moeilijkste en meest angstaanjagende conflicten uit de wereldgeschiedenis. De tijd tussen de cycli van geweld in het Midden-Oosten wordt steeds korter. Het bloedvergieten om olie en macht is nog maar net begonnen. Diep gewortelde emoties, religieus fanatisme en armoede wakkeren het zelfmoordterrorisme aan. En de landen in de regio zullen niet in staat zijn om deze crisis zelf op te lossen.
Terrorisme, instabiliteit en de dreiging dat de oliestroom wordt onderbroken hebben een grotere behoefte aan vrede gecreëerd dan enige andere internationale kwestie sinds de Koude Oorlog. Landen van buitenaf willen hun belangen te beschermen en het bloedvergieten een halt toeroepen. En dat is precies de situatie die de profeten van het Oude Testament hebben voorzegd. Vanuit Bijbels perspectief is dit wel het indrukwekkendste bewijs dat de wereld nu op weg is naar Armageddon.
Binnenkort raakt Gods geduld in het Midden-Oosten op.
De beschaving begon in het Midden-Oosten met de schepping van Adam en Eva. Het was daar dat de grote rijken van het verleden opkwamen en ondergingen: Egypte, Assyrië, Babylonië, Medo-Perzië, Griekenland en Rome.
Het Midden-Oosten zal het gebied zijn waar de toekomstige wereldregering haar politieke en economische machtscentrum zal hebben. De grote vraag hoe het onderontwikkelde Midden-Oosten ooit weer het centrum van de wereldgeschiedenis zou kunnen worden, is plotseling opgelost doordat de hele wereld economisch gezien van olie afhankelijk is en er belang bij heeft het islamitische terrorisme te stoppen.
In Bijbels Optiek
Het onderontwikkelde Midden-Oosten is in korte tijd door het winnen van aardolie tot grote bloei gekomen en het centrum van de wereldhandel geworden. De Bijbelprofeten voorspellen dat hier de eindgeschiedenis zich zal afspelen o.l.v. de antichrist, de grote leider, die goddelijke aanbidding zal eisen. Is hij Allah, de god van de islam of zal het de duivel zelf zijn in mensengedaante? Wij, mensen van deze tijd, maken het allemaal mee.
Het Midden-Oosten, geografisch gezien al strategisch gelegen op het punt waar drie continenten aan elkaar grenzen, is voorbestemd om het middelpunt van een zo grote wereldwijde strijd om rijkdom en macht te worden, dat de hele wereld meegesleept zal worden in een gigantische veldslag in het dal van Megiddo, ook wel bekend als Armageddon.
Wanneer het eind??
De komende crisis in het Midden-Oosten staat voor de deur. De westerse beschaving kan door een plotselinge onderbreking van de olietoevoer op de knieën worden gedwongen. En of het nu om terreur, een beperkte kernoorlog of een oorlog om olie gaat, het kan plotsklaps, zonder waarschuwing vooraf gebeuren. De wereldwijde behoefte aan op koolstof gebaseerde brandstof nadert snel het omslagpunt. Het Midden-Oosten is de enige plek waar die dorst gelest kan worden. Alternatieve brandstof voor de wereldwijde vervoerssector ontwikkelen duurt nog tien tot twintig jaar. Als het Midden-Oosten aan de macht wil komen, is de tijd er nu voor rijp. Als het islamitische terrorisme zijn doelen wil bereiken, moet het snel handelen. De profeten voorspellen een ander rijk dat komt: een duizendjarig vrederijk onder de regering van Jezus Christus om de mensheid nog eenmaal te tonen hoe het wel moet. Er rest ons nu alleen nog de tijd om ons te wenden tot de levende God en ons van onze wereldwijde dwaalweg individueel of collectief te bekeren, maar de keus hebben we nog.
In deze studie hebben we de wereldwijde situatie proberen te schetsen, die uitloopt op Bijbelse scenario's, die zeker een verschrikkelijke werkelijkheid zullen worden. Nog is het tijd om persoonlijk een keuze te maken voor Jezus Christus en aan dat scenario te ontkomen. Aan u de keus. Ik wens u de goede beslissing toe.
Het Midden-Oosten, geografisch gezien al strategisch gelegen op het punt waar drie continenten aan elkaar grenzen, is voorbestemd om het middelpunt van een zo grote wereldwijde strijd om rijkdom en macht te worden, dat de hele wereld meegesleept zal worden in een gigantische veldslag in het dal van Megiddo, ook wel bekend als Armageddon.
Wanneer het eind??
De komende crisis in het Midden-Oosten staat voor de deur. De westerse beschaving kan door een plotselinge onderbreking van de olietoevoer op de knieën worden gedwongen. En of het nu om terreur, een beperkte kernoorlog of een oorlog om olie gaat, het kan plotsklaps, zonder waarschuwing vooraf gebeuren. De wereldwijde behoefte aan op koolstof gebaseerde brandstof nadert snel het omslagpunt. Het Midden-Oosten is de enige plek waar die dorst gelest kan worden. Alternatieve brandstof voor de wereldwijde vervoerssector ontwikkelen duurt nog tien tot twintig jaar. Als het Midden-Oosten aan de macht wil komen, is de tijd er nu voor rijp. Als het islamitische terrorisme zijn doelen wil bereiken, moet het snel handelen. De profeten voorspellen een ander rijk dat komt: een duizendjarig vrederijk onder de regering van Jezus Christus om de mensheid nog eenmaal te tonen hoe het wel moet. Er rest ons nu alleen nog de tijd om ons te wenden tot de levende God en ons van onze wereldwijde dwaalweg individueel of collectief te bekeren, maar de keus hebben we nog.
In deze studie hebben we de wereldwijde situatie proberen te schetsen, die uitloopt op Bijbelse scenario's, die zeker een verschrikkelijke werkelijkheid zullen worden. Nog is het tijd om persoonlijk een keuze te maken voor Jezus Christus en aan dat scenario te ontkomen. Aan u de keus. Ik wens u de goede beslissing toe.