In Bijbels Optiek
6. Veel voorkomende vormen van occulte alternatieve geneeswijzen in onze directe omgeving voortkomend uit eerder uiteengezette beïnvloeding door Oosterse denkwijze.
6.1 Projectie-diagnostiek.
Deze occulte leer gaat er van uit dat aan de hand van bepaalde uiterlijke delen van ons lichaam ziekten aan innerlijke organen in datzelfde lichaam geduid kunnen worden en adequaat kunnen worden genezen.
Deze leer zou je in vergelijking met de leer van de bijbel als volgt samen kunnen vatten :
- Volgens de bijbel is de levende, persoonlijke God de Schepper en Onderhouder van de wereld. Volgens het occultisme wordt de wereld doortrokken en beheerst door een oerkracht, een oerenergie, een fluïdum, een kosmische straling. Men noemt dat de wereldgeest, de oergrond van alles en de daaruit vloeiende kosmische levensenergie.
- Volgens de bijbel is de mens door God geschapen, naar het beeld en gelijkenis van God. Volgens het occultisme is de mens een beeld van de kosmos, dus van de schepping. Dit is wat de bijbel ‘afgoderij’ noemt : de vervanging van de Schepper door de schepping. Volgens het occultisme is de mens als een soort microkosmos een getrouwe afspiegeling van de macrokosmos. De mens is hier een projectie van de kosmos ( dus niet van de levende, persoonlijke God ).
- Volgens de bijbel wordt de mens gedragen en onderhouden door God, van Wie hij tegelijkertijd ver af staat, als het schepsel van de Schepper, als eindige van de Oneindige. Volgens het occultisme wordt de mens gedragen door het web van de ‘kosmische krachten, de vibratie van het universum’, waarvan hij onverbrekelijk deel uitmaakt. Dit is het kernpunt van de astrologie.
- Zoals het occultisme leert dat de mens een projectie is van de macrokosmos, zo leert het ook dat bepaalde uitwendige delen van de mens een projectie zijn van de hele mens. Door deze uitwendige delen te diagnostiseren kan men zich een beeld vormen van het karakter, de levensloop of de gezondheidstoestand van de hele mens. De belangrijkste van deze ‘projectievelden’ zijn : de iris, de oorschelp, de pols, de hand, de nagel en de voetzool.
6.1 Projectie-diagnostiek.
Deze occulte leer gaat er van uit dat aan de hand van bepaalde uiterlijke delen van ons lichaam ziekten aan innerlijke organen in datzelfde lichaam geduid kunnen worden en adequaat kunnen worden genezen.
Deze leer zou je in vergelijking met de leer van de bijbel als volgt samen kunnen vatten :
- Volgens de bijbel is de levende, persoonlijke God de Schepper en Onderhouder van de wereld. Volgens het occultisme wordt de wereld doortrokken en beheerst door een oerkracht, een oerenergie, een fluïdum, een kosmische straling. Men noemt dat de wereldgeest, de oergrond van alles en de daaruit vloeiende kosmische levensenergie.
- Volgens de bijbel is de mens door God geschapen, naar het beeld en gelijkenis van God. Volgens het occultisme is de mens een beeld van de kosmos, dus van de schepping. Dit is wat de bijbel ‘afgoderij’ noemt : de vervanging van de Schepper door de schepping. Volgens het occultisme is de mens als een soort microkosmos een getrouwe afspiegeling van de macrokosmos. De mens is hier een projectie van de kosmos ( dus niet van de levende, persoonlijke God ).
- Volgens de bijbel wordt de mens gedragen en onderhouden door God, van Wie hij tegelijkertijd ver af staat, als het schepsel van de Schepper, als eindige van de Oneindige. Volgens het occultisme wordt de mens gedragen door het web van de ‘kosmische krachten, de vibratie van het universum’, waarvan hij onverbrekelijk deel uitmaakt. Dit is het kernpunt van de astrologie.
- Zoals het occultisme leert dat de mens een projectie is van de macrokosmos, zo leert het ook dat bepaalde uitwendige delen van de mens een projectie zijn van de hele mens. Door deze uitwendige delen te diagnostiseren kan men zich een beeld vormen van het karakter, de levensloop of de gezondheidstoestand van de hele mens. De belangrijkste van deze ‘projectievelden’ zijn : de iris, de oorschelp, de pols, de hand, de nagel en de voetzool.
In Bijbels Optiek
Reflexologie is een oude geneeskunst die het lichaam herstelt naar de juiste “vibratie”(?) zodat alle aspecten - mentaal, emotioneel, spiritueel en fysiek - synchroon aan het Geheel, de Macro-Kosmos. Men onderscheidt hierbij drie “micro-kosmossen” op het lichaam, die “reflexpunten” bevatten en die worden gebruikt om iemands “vibratie” te resetten. De oren, de handen en de voeten bevatten alle “reflexpunten” naar elk onderdeel en oppervlak van het lichaam - de Macro-Kosmos.
Door het stimuleren van de” reflexen” die gelegen zijn op zowel de voeten, de handen of de oren, wordt het lichaam “ondergedompeld” in de parasympatische toestand van rust en herstel en helpen je weer op weg naar “homeostase, het juiste evenwicht”.
- Zoals de mens als microkosmos een weerspiegeling is van de macrokosmos, zo denkt men zich de iris of de voerzool als een microkosmos die weer een afspiegeling is van de mens als macrokosmos gezien. In de astrologie is dit de handleeskunde.
- Volgens de bijbel neemt de gelovige een ziekte aan uit de hand van God als een opvoedingsmaatregel van Zijn liefde en wijsheid. Hij bidt of God de middelen ( ontleend aan de schepping waarover de mens als heerser is aangesteld ) tot zijn genezing wil zegenen. Volgens het occultisme is ziekte disharmonie tussen de mens enerzijds en de kosmische energie anderzijds. De therapie is dus gebaseerd op herstel van de harmonie ten opzichte van het Tau, de Brahman, het kosmische fluïdum of gewoon ‘de natuur’ ( deze laatste, misleidende term spreekt helaas ook veel christenen aan ).
De bekendste projectie-diagnostiseermethode is de oordiagnostiek. Het principe van deze diagnostiek treft men reeds aan in de antieke Chinese, Perzische en Egyptische geschriften. Men stelt dat de oorschelp een projectie is van het hele lichaam ( een projectie van een foetus op de kop ). Elk lichaamsdeel zou zijn eigen zone in de oorschelp hebben. Door middel van zgn. druktasters of een puntzoekapparaat kunnen de pijnlijke punten in het oor worden onderzocht en kunnen de daarmee corresponderende lichaaamsdelen onderzocht worden.
Een andere methode is de polsdiagnostiek. Deze speelt zowel een rol in de acupunctuur als in de macrobiotiek )42 en wel omdat beide geneeswijzen uitgaan van het tauïsme en dus van de verhoudingen tussen jin- en jang-principe. Men onderscheidt aan elke polsslag zes
polsgolven : drie oppervlakkige en drie diepe. Elk van de golven correspondeert met een bepaald orgaan. Wanneer de acapuncturist zijn drie middelste vingertoppen op de polsslagader plaatst, voelt hij met elke vinger als hij licht drukt een bepaald orgaan, en als hij krachtiger drukt een ander orgaan : dat is totaal aan beide polsen twaalf organen. De ‘diepe’ polsen weerspiegelen de jin en de oppervlakkige ‘polsen’ de jang-organen.
Weer een andere heet de handdiagnostiek. Bij deze diagnostiek wordt de hand weer beschouwd als een projectie van het hele lichaam. Zo weerspiegelt bijv. de onderste zone van de wijsvinger het hoofd, van de middelvinger de romp, van de ringvinger het been en van de pink de arm, enz. Opmerkelijk is dat de diagnost ook aan de hand meent te kunnen zien of de cliënt paranormaal begaafd is.
De volgende projectiemethode is de nageldiagnostiek. Deze staat in nauw verband met de handdiagnostiek. De nagel schijnt weer een afzonderlijk projectieveld te zijn. De diagnost zal hier acht geven op de vorm, het profiel, de tekenen, de kleur, de constitutie en de lengte van de nagel. Sommige kentekenen zijn vrij voor de hand liggend ( zoals het verband tussen kleur en bloedsomloop en dat tussen afgebeten nagels en nervositeit ), maar vooral de verbanden met karaktereigenschappen roepen weer eens wantrouwen op.
Als volgende zij hier genoemd de voetzooldiagnostiek. Deze methode heeft een verband met de handdiagnostiek doordat ook de voetzool een soort ‘landkaart’ van het hele menselijk lichaam voorstelt. Afwijkingen aan bepaalde organen worden hier echter niet vastgesteld aan de hand van de structuur en kentekenen van de verschillende delen van de voetzool, maar door na te gaan ( door middel van het uitoefenen van druk met de duim ) welke gedeelten van de voet bijzonder gevoelig zijn. Hierin stemt de methode dus overeen met de oordiagnostiek.
6.2. Iriscopie ( irisdiagnostiek ).
Deze methode is verreweg de meest bekende en de meest populaire diagnostische methode. De iriscopie ( letterlijk : het ‘bekijken van het regenboogvlies’) is niet verbonden met een bepaalde therapie, want het is een op zichzelf staande vorm van diagnostiek. Deze methode meent dat de iris een projectieveld van het hele lichaam is, zodat men door middel van abnormale vlekken, lijnen en verkleuringen in de iris bepaalde kwalen in de overeenkomstige organen zou kunnen herkennen. Vaak worden ook de pupil, het oogwit, de oogleden en de wimpers in de diagnose betrokken, zoals dat trouwens ook gebeurt in de gewone geneeskunde, want allerlei ziekten zijn inderdaad aan de ogen gemakkelijk te zien. Echter daar ligt bij de iriscopie niet de nadruk, die lig wel op de kentekenen in de iris. In de universitaire geneeskunde kent men geen enkele waarde toe aan de verschillende tekens en verkleuringen in het regenboogvlies. De iriscopie is een projectiemantiek, d.w.z. dat elk onderdeel van de iris overeenkomt met een bepaald orgaan of lichaamsdeel en storingen in een bepaald irisgebiedje wijst op storingen in het overeenkomstige lichaamsdeel.
De iriscopie bestond al in het oude China, 3000 jaar geleden, waar het oog in vijf concentrische cirkels werd ingedeeld. De diagnose werd gesteld op grond van veranderingen in die cirkels. Ook bij de Chaldeeën en de Azteken was de iriscopie in primitieve vorm reeds aanwezig. Eeuwen later zou ook Hippocrates de iriscopie aan zijn leerlingen onderwijzen. In recentere tijd duikt de iriscopie op in de geschriften over ‘anthropometrie’ van Eltzholtz in 1654. Ze bevatten ook kentekenen, waaraan met heksen zou kunnen herkennen. In 1670 verscheen een boek over ‘chirimantiamedica’ van ene Meyens uit Dresden. Iriscopie heeft hier een duidelijke samenhang met het occultisme. Hij zette iriscopie op één lijn met hand- en nageldiagnostiek.
In 1881 kreeg de iriscopie door het boek ‘Die Augendiagnose’ van de arts Ignatz von Péczely een heel nieuwe impuls en in 1893 publiceerde de Zweedse predikant Nils Liljequist zijn boek ‘Die diagnosen aus den Augen’. Daarna is de iriscopie niet meer weg te denken en vormt ze samen met de reuk-, stem-, haar-, schedel-, hand-, nagel-, en astrologische diagnostiek, de grootste tak van de moderne occulte geneeskunde.
Door het stimuleren van de” reflexen” die gelegen zijn op zowel de voeten, de handen of de oren, wordt het lichaam “ondergedompeld” in de parasympatische toestand van rust en herstel en helpen je weer op weg naar “homeostase, het juiste evenwicht”.
- Zoals de mens als microkosmos een weerspiegeling is van de macrokosmos, zo denkt men zich de iris of de voerzool als een microkosmos die weer een afspiegeling is van de mens als macrokosmos gezien. In de astrologie is dit de handleeskunde.
- Volgens de bijbel neemt de gelovige een ziekte aan uit de hand van God als een opvoedingsmaatregel van Zijn liefde en wijsheid. Hij bidt of God de middelen ( ontleend aan de schepping waarover de mens als heerser is aangesteld ) tot zijn genezing wil zegenen. Volgens het occultisme is ziekte disharmonie tussen de mens enerzijds en de kosmische energie anderzijds. De therapie is dus gebaseerd op herstel van de harmonie ten opzichte van het Tau, de Brahman, het kosmische fluïdum of gewoon ‘de natuur’ ( deze laatste, misleidende term spreekt helaas ook veel christenen aan ).
De bekendste projectie-diagnostiseermethode is de oordiagnostiek. Het principe van deze diagnostiek treft men reeds aan in de antieke Chinese, Perzische en Egyptische geschriften. Men stelt dat de oorschelp een projectie is van het hele lichaam ( een projectie van een foetus op de kop ). Elk lichaamsdeel zou zijn eigen zone in de oorschelp hebben. Door middel van zgn. druktasters of een puntzoekapparaat kunnen de pijnlijke punten in het oor worden onderzocht en kunnen de daarmee corresponderende lichaaamsdelen onderzocht worden.
Een andere methode is de polsdiagnostiek. Deze speelt zowel een rol in de acupunctuur als in de macrobiotiek )42 en wel omdat beide geneeswijzen uitgaan van het tauïsme en dus van de verhoudingen tussen jin- en jang-principe. Men onderscheidt aan elke polsslag zes
polsgolven : drie oppervlakkige en drie diepe. Elk van de golven correspondeert met een bepaald orgaan. Wanneer de acapuncturist zijn drie middelste vingertoppen op de polsslagader plaatst, voelt hij met elke vinger als hij licht drukt een bepaald orgaan, en als hij krachtiger drukt een ander orgaan : dat is totaal aan beide polsen twaalf organen. De ‘diepe’ polsen weerspiegelen de jin en de oppervlakkige ‘polsen’ de jang-organen.
Weer een andere heet de handdiagnostiek. Bij deze diagnostiek wordt de hand weer beschouwd als een projectie van het hele lichaam. Zo weerspiegelt bijv. de onderste zone van de wijsvinger het hoofd, van de middelvinger de romp, van de ringvinger het been en van de pink de arm, enz. Opmerkelijk is dat de diagnost ook aan de hand meent te kunnen zien of de cliënt paranormaal begaafd is.
De volgende projectiemethode is de nageldiagnostiek. Deze staat in nauw verband met de handdiagnostiek. De nagel schijnt weer een afzonderlijk projectieveld te zijn. De diagnost zal hier acht geven op de vorm, het profiel, de tekenen, de kleur, de constitutie en de lengte van de nagel. Sommige kentekenen zijn vrij voor de hand liggend ( zoals het verband tussen kleur en bloedsomloop en dat tussen afgebeten nagels en nervositeit ), maar vooral de verbanden met karaktereigenschappen roepen weer eens wantrouwen op.
Als volgende zij hier genoemd de voetzooldiagnostiek. Deze methode heeft een verband met de handdiagnostiek doordat ook de voetzool een soort ‘landkaart’ van het hele menselijk lichaam voorstelt. Afwijkingen aan bepaalde organen worden hier echter niet vastgesteld aan de hand van de structuur en kentekenen van de verschillende delen van de voetzool, maar door na te gaan ( door middel van het uitoefenen van druk met de duim ) welke gedeelten van de voet bijzonder gevoelig zijn. Hierin stemt de methode dus overeen met de oordiagnostiek.
6.2. Iriscopie ( irisdiagnostiek ).
Deze methode is verreweg de meest bekende en de meest populaire diagnostische methode. De iriscopie ( letterlijk : het ‘bekijken van het regenboogvlies’) is niet verbonden met een bepaalde therapie, want het is een op zichzelf staande vorm van diagnostiek. Deze methode meent dat de iris een projectieveld van het hele lichaam is, zodat men door middel van abnormale vlekken, lijnen en verkleuringen in de iris bepaalde kwalen in de overeenkomstige organen zou kunnen herkennen. Vaak worden ook de pupil, het oogwit, de oogleden en de wimpers in de diagnose betrokken, zoals dat trouwens ook gebeurt in de gewone geneeskunde, want allerlei ziekten zijn inderdaad aan de ogen gemakkelijk te zien. Echter daar ligt bij de iriscopie niet de nadruk, die lig wel op de kentekenen in de iris. In de universitaire geneeskunde kent men geen enkele waarde toe aan de verschillende tekens en verkleuringen in het regenboogvlies. De iriscopie is een projectiemantiek, d.w.z. dat elk onderdeel van de iris overeenkomt met een bepaald orgaan of lichaamsdeel en storingen in een bepaald irisgebiedje wijst op storingen in het overeenkomstige lichaamsdeel.
De iriscopie bestond al in het oude China, 3000 jaar geleden, waar het oog in vijf concentrische cirkels werd ingedeeld. De diagnose werd gesteld op grond van veranderingen in die cirkels. Ook bij de Chaldeeën en de Azteken was de iriscopie in primitieve vorm reeds aanwezig. Eeuwen later zou ook Hippocrates de iriscopie aan zijn leerlingen onderwijzen. In recentere tijd duikt de iriscopie op in de geschriften over ‘anthropometrie’ van Eltzholtz in 1654. Ze bevatten ook kentekenen, waaraan met heksen zou kunnen herkennen. In 1670 verscheen een boek over ‘chirimantiamedica’ van ene Meyens uit Dresden. Iriscopie heeft hier een duidelijke samenhang met het occultisme. Hij zette iriscopie op één lijn met hand- en nageldiagnostiek.
In 1881 kreeg de iriscopie door het boek ‘Die Augendiagnose’ van de arts Ignatz von Péczely een heel nieuwe impuls en in 1893 publiceerde de Zweedse predikant Nils Liljequist zijn boek ‘Die diagnosen aus den Augen’. Daarna is de iriscopie niet meer weg te denken en vormt ze samen met de reuk-, stem-, haar-, schedel-, hand-, nagel-, en astrologische diagnostiek, de grootste tak van de moderne occulte geneeskunde.
In Bijbels Optiek
Volgens de iriscopie (een alternatieve geneesmethode) toont de iris, de gekleurde ring om de pupil van het oog, “gebreken in het lichaam”. Abnormale vlekken, verkleuringen of lijnen zouden duiden op ziekten of de aanleg daartoe. Iriscopisten gaan ervan uit dat elk orgaan in het lichaam gekoppeld is aan een specifieke plek in de iris. Waar vroeger iriscopie synoniem was aan irisdiagnostiek, zijn de huidige iriscopisten wat voorzichtiger met het woord diagnose.
(Primitieve vormen van iriscopie waren naar men zegt al bekend bij de oude Grieken, Chinezen en Egyptenaren. Hippocrates zou het hebben onderwezen aan zijn leerlingen. Of het hierbij ging om echte bestudering van de structuur en kleuring van de iris of om onderzoek van het oog in het algemeen, is niet meer te achterhalen. Het is in ieder geval zeker dat men destijds nog niet over vergrootglazen beschikte.
In 1670 schreef de Duitse arts Philipp Meyens in zijn Chiromatica Medica dat 'tekenen van het oog' op een ziekte konden duiden. Waarschijnlijk heeft Meyens dit niet zelf onderzocht, maar rapporteerde hij gangbare ideeën, naar analogie met andere projectiediagnostieken. Hoewel het tijdperk van de echte iriscopie nog niet begonnen was, gaf hij het basisprincipe aardig weer. Het lichaam wordt op de ogen geprojecteerd).
De occulte achtergrond van de diagnostiek treedt vooral naar voren waar de moderne geneeskunde tekort schiet. Men vindt het een verademing te putten uit de zgn. geheime wetenschappen van de Grieken, Chinezen en Egyptenaren, die op intuïtie beruste en een ‘goddelijke samenhang’ hebben. Volgens Steintel ‘ligt in de microkosmos van de iris zowel de wijde gedachtengang en zinnenwereld als ook de somatische (= lichamelijke ) samenhang duidelijk voor ogen’)43.
Men probeerde ‘de metafysische, kosmische oorzaken van het zijn en het worden zo diep als noodzakelijk te doorgronden’. Een doorgeschoten methode is het somnambulisme, waarbij een diagnose met astrologische berekeningen onder hypnose wordt gemaakt. Deze methode gaat terug tot op de tijd toen de geneeskunde nog tot de religie behoorde. Steeds komt men weer terug op het oude gegeven, dat in de kosmos zich hetzelfde afspeelt als in het lichaam (hier het oog ) van de mens. Dit doortrekkend kun je zeggen dat de kosmos zich in elk deel van je lichaam afspeelt, maar de iris leent zich het gemakkelijkst voor observatie. Omdat we in disharmonie met de kosmos leven, wordt dat a.h.w. in de iris in beeld gebracht. Verder stelde de Nederlander N. Bos uit onderzoek vast, dat hij ‘sterk de indruk kreeg, dat er werkelijk vele en belangrijke trekken van overeenstemming bestaan in de karakteraanleg van personen, die omstreeks dezelfde tijd van het jaar geboren werden. (…) deze ( karaktereigenschappen ) blijken werkelijk in grote trekken overeen te komen met die, welke van oudsher door de astrologie werden aangegeven (…) Het lijkt mij persoonlijk niet uitgesloten, dat er inderdaad een of ander mysterieus verband bestaat tussen geboortedatum en karakteraanleg, al voel ik méér voor de gedachte, dat de vooronderstelde ‘astrologische’ invloed zich eerder zou laten gelden op het moment der conceptie…dan op het ogenblik van de geboorte )44. Vervolgens geeft hij een uitvoerig overzicht van elk sterrenbeeld en de bijbehorende karaktereigenschappen. Verder is deze man voorstander van occulte geneeswijzen als helderziendheid, magnetisme, yoga, psychometrie en wichelen )45.
De oogheelkudige prof. Dr. P.A. Jaensch noemt de iriscopie een pseudo-wetenschap en zegt ervan : ‘Naast de chiromantie, de waarzegkunst uit de lijnen van de hand, de metoscopie, de leer van de lijnen van het voorhoofd, en de fysiognomie, de uitlegkunst uit de trekken, wratten en vlekken van het gezicht, staat de ophthalmoscopie van de Middeleeuwen, de profetering van de karaktereigenschappen uit de ogen ter beschikking’ )46. Hij noemt de iriscopie zonder meer occult. Om het wat nauwkeuriger te zeggen : het is een medisch-wetenschappelijk getinte tekenwichelarij en nauw verwant met de astrologie (= sterrenwichelarij, dus zuiver voorspellerij )
Als de iriscopie niet wetenschappelijk geduid kan worden, wat is zij tenslotte dan wel ? We hadden de diagnostiek al in de hoek van het occulte gezet, maar afgezien dat het humbug en kwakzalverij is, is er veel meer aan de hand.
(Primitieve vormen van iriscopie waren naar men zegt al bekend bij de oude Grieken, Chinezen en Egyptenaren. Hippocrates zou het hebben onderwezen aan zijn leerlingen. Of het hierbij ging om echte bestudering van de structuur en kleuring van de iris of om onderzoek van het oog in het algemeen, is niet meer te achterhalen. Het is in ieder geval zeker dat men destijds nog niet over vergrootglazen beschikte.
In 1670 schreef de Duitse arts Philipp Meyens in zijn Chiromatica Medica dat 'tekenen van het oog' op een ziekte konden duiden. Waarschijnlijk heeft Meyens dit niet zelf onderzocht, maar rapporteerde hij gangbare ideeën, naar analogie met andere projectiediagnostieken. Hoewel het tijdperk van de echte iriscopie nog niet begonnen was, gaf hij het basisprincipe aardig weer. Het lichaam wordt op de ogen geprojecteerd).
De occulte achtergrond van de diagnostiek treedt vooral naar voren waar de moderne geneeskunde tekort schiet. Men vindt het een verademing te putten uit de zgn. geheime wetenschappen van de Grieken, Chinezen en Egyptenaren, die op intuïtie beruste en een ‘goddelijke samenhang’ hebben. Volgens Steintel ‘ligt in de microkosmos van de iris zowel de wijde gedachtengang en zinnenwereld als ook de somatische (= lichamelijke ) samenhang duidelijk voor ogen’)43.
Men probeerde ‘de metafysische, kosmische oorzaken van het zijn en het worden zo diep als noodzakelijk te doorgronden’. Een doorgeschoten methode is het somnambulisme, waarbij een diagnose met astrologische berekeningen onder hypnose wordt gemaakt. Deze methode gaat terug tot op de tijd toen de geneeskunde nog tot de religie behoorde. Steeds komt men weer terug op het oude gegeven, dat in de kosmos zich hetzelfde afspeelt als in het lichaam (hier het oog ) van de mens. Dit doortrekkend kun je zeggen dat de kosmos zich in elk deel van je lichaam afspeelt, maar de iris leent zich het gemakkelijkst voor observatie. Omdat we in disharmonie met de kosmos leven, wordt dat a.h.w. in de iris in beeld gebracht. Verder stelde de Nederlander N. Bos uit onderzoek vast, dat hij ‘sterk de indruk kreeg, dat er werkelijk vele en belangrijke trekken van overeenstemming bestaan in de karakteraanleg van personen, die omstreeks dezelfde tijd van het jaar geboren werden. (…) deze ( karaktereigenschappen ) blijken werkelijk in grote trekken overeen te komen met die, welke van oudsher door de astrologie werden aangegeven (…) Het lijkt mij persoonlijk niet uitgesloten, dat er inderdaad een of ander mysterieus verband bestaat tussen geboortedatum en karakteraanleg, al voel ik méér voor de gedachte, dat de vooronderstelde ‘astrologische’ invloed zich eerder zou laten gelden op het moment der conceptie…dan op het ogenblik van de geboorte )44. Vervolgens geeft hij een uitvoerig overzicht van elk sterrenbeeld en de bijbehorende karaktereigenschappen. Verder is deze man voorstander van occulte geneeswijzen als helderziendheid, magnetisme, yoga, psychometrie en wichelen )45.
De oogheelkudige prof. Dr. P.A. Jaensch noemt de iriscopie een pseudo-wetenschap en zegt ervan : ‘Naast de chiromantie, de waarzegkunst uit de lijnen van de hand, de metoscopie, de leer van de lijnen van het voorhoofd, en de fysiognomie, de uitlegkunst uit de trekken, wratten en vlekken van het gezicht, staat de ophthalmoscopie van de Middeleeuwen, de profetering van de karaktereigenschappen uit de ogen ter beschikking’ )46. Hij noemt de iriscopie zonder meer occult. Om het wat nauwkeuriger te zeggen : het is een medisch-wetenschappelijk getinte tekenwichelarij en nauw verwant met de astrologie (= sterrenwichelarij, dus zuiver voorspellerij )
Als de iriscopie niet wetenschappelijk geduid kan worden, wat is zij tenslotte dan wel ? We hadden de diagnostiek al in de hoek van het occulte gezet, maar afgezien dat het humbug en kwakzalverij is, is er veel meer aan de hand.
In Bijbels Optiek
Bij iriscopie geloofd men dus dat er een kaart is van alle delen van het lichaam in de iris. Dus elk orgaan zou een overeenstemmende plaats in de iris hebben. Men kijkt in de iris en zou zó kunnen zien of een orgaan ziek is of goed functioneert. De linker kant van het lichaam is aan de linkerkant van de iris te zien, en het onderste deel van het oog is te zien aan de onderkant van de iris. Er is een kaart voor het rechter oog en een kaart voor het linker oog. Dat hier helderziendheid en waarzeggerij in het geding komt, is voor het nuchtere verstand toch duidelijk
Bij veel iriscopisten is helderziendheid en waarzeggerij in het geding, voor wie het menselijk oog hetzelfde is als de kristallen bol voor de helderziende en waarzegger. Enorm schadelijk is het gevolg voor de patiënten. Zij komen onder het beslag van een duistere macht en vooral voor christenen is dit zeer gevaarlijk.Zij redeneren dat de iriscopist toch zoveel succes heeft ! Dat wel, maar zij kunnen hun geloof er door kwijt raken, omdat Gods Geest zich niet kan verenigen met een boze geest in één lichaam. Alleen is er dan nog verlossing mogelijk, als men zich laat reinigen door het bloed van Jezus Christus.
Bij veel iriscopisten is helderziendheid en waarzeggerij in het geding, voor wie het menselijk oog hetzelfde is als de kristallen bol voor de helderziende en waarzegger. Enorm schadelijk is het gevolg voor de patiënten. Zij komen onder het beslag van een duistere macht en vooral voor christenen is dit zeer gevaarlijk.Zij redeneren dat de iriscopist toch zoveel succes heeft ! Dat wel, maar zij kunnen hun geloof er door kwijt raken, omdat Gods Geest zich niet kan verenigen met een boze geest in één lichaam. Alleen is er dan nog verlossing mogelijk, als men zich laat reinigen door het bloed van Jezus Christus.