In Bijbels Optiek
Tatoeagerage.
Oriëntering.
Vooral bij warm weer kun je zien, wie zijn of haar huid door tatoeage heeft laten toetakelen. Méér mensen dan alleen stoere zeelui, motorrijders, gevangenen, zwervers en popsterren hebben hun lichaam als schildersdoek laten gebruiken, zo blijkt. Uit alle sociale milieus komen de getatoeëerden. Gemiddeld vijf tot tien procent van de volwassen Nederlandse bevolking heeft een tatoeage. Middelbare scholieren blijken er het gemakkelijkst voor te porren. De nieuwe generatie dragers zijn jong, hoogopgeleid en zelfbewust. Het ‘taboe op tattoo’ lijkt dus te verdwijnen. En gezien de ontwikkelingen in de Verenigde Staten zal het aantal tatoeages de komende jaren blijven toenemen. De verwijderingen eveneens...
Ze begonnen misschien als kind al met transparante plakplaatjes van de kauwgum op hun hand te plakken. Evenmin definitief is het zogenaamde ‘Body Painting’. Nadat ‘lijven met verf zijn gebeeldhouwd’ en wellicht na een fotosessie, kan deze aparte kunst weer direct worden uitgewist.
Hiernaast bestaan er zgn. ‘hennaschilderingen’ die in de Islamitische en Hindoestaanse cultuur al eeuwen worden gemaakt. Mehndi (Hindi voor henna of de struik Lawsonia Inermis) is in Noord-India een eeuwenoude traditie bij aanstaande bruiden.
Oriëntering.
Vooral bij warm weer kun je zien, wie zijn of haar huid door tatoeage heeft laten toetakelen. Méér mensen dan alleen stoere zeelui, motorrijders, gevangenen, zwervers en popsterren hebben hun lichaam als schildersdoek laten gebruiken, zo blijkt. Uit alle sociale milieus komen de getatoeëerden. Gemiddeld vijf tot tien procent van de volwassen Nederlandse bevolking heeft een tatoeage. Middelbare scholieren blijken er het gemakkelijkst voor te porren. De nieuwe generatie dragers zijn jong, hoogopgeleid en zelfbewust. Het ‘taboe op tattoo’ lijkt dus te verdwijnen. En gezien de ontwikkelingen in de Verenigde Staten zal het aantal tatoeages de komende jaren blijven toenemen. De verwijderingen eveneens...
Ze begonnen misschien als kind al met transparante plakplaatjes van de kauwgum op hun hand te plakken. Evenmin definitief is het zogenaamde ‘Body Painting’. Nadat ‘lijven met verf zijn gebeeldhouwd’ en wellicht na een fotosessie, kan deze aparte kunst weer direct worden uitgewist.
Hiernaast bestaan er zgn. ‘hennaschilderingen’ die in de Islamitische en Hindoestaanse cultuur al eeuwen worden gemaakt. Mehndi (Hindi voor henna of de struik Lawsonia Inermis) is in Noord-India een eeuwenoude traditie bij aanstaande bruiden.
In Bijbels Optiek
Hennaversieringen stammen uit de zgn.‘geheimen van de Arabische wereld’. Een traditie, gehuld in mistige overleveringen, doorgegeven van moeder op dochter. In onze huidige westerse wereld begint de hennakunst ook steeds meer bekendheid te krijgen en beginnen deze onbegrijpelijke tradities zich met westerse invloeden te mengen. Van oudsher werden alleen voeten, enkels, handen en polsen versierd. Nu zie je versieringen op andere delen van het lichaam zoals op de boven armen en meer als tijdelijke zogeheten tattoos.
De gedetailleerde versieringen op de voeten of handen gelden als teken van voorspoed of vruchtbaarheid. Deze kunnen pijnloos na een paar weken weer verdwijnen. Maar een hennalitteken kan ook twee jaar nodig hebben om te verdwijnen. Pas op dat voor een neptatoeage geen ‘black henna’ wordt gebruikt. Om de natuurlijke kleur van henna, bruingroen, donkerder te maken, wordt soms de stof parafenyleendiamine toegevoegd. In het ergste geval loop je een ernstige allergie op. Als je een gevoelige huid hebt, loop je het risico dat je aan je vakantie jeuk, permanente huidsverkleuring of littekens overhoudt.
Maar hoe reageert u als úw kind zijn huid voor de rest van zijn leven wil laten versieren? Wat is uw eigen standpunt? Afschuw of juist bewondering? ‘Tattoo or not tattoo? - that is the question’. In sommige landen (Indonesië) blijkt tatoeage verboden te zijn. Waarom eigenlijk? Het antwoord op die vraag mag gegeven worden in de voorlichting van vooral schoolkinderen. In Nederland is tatoeëren ook aan banden gelegd. De warenwet is gewijzigd, dat voor tatoeage- en piercingshops het absoluut verboden is om kinderen onder de 12 jaar te tatoeëren of een piercing te geven. Kinderen tussen de 12 en 16 moeten een vader of moeder mee nemen, anders is een tattoo of piercing niet toegestaan.
Geschiedenis.
Ontdekkingsreiziger James Cook liet in 1774 een getatoeëerde Polynesiër in Londen zien. Hij voerde de term ‘tatoeëren’ in, dat voortkwam uit het Tahitiaanse woord voor ‘markeren’: tatau. De wortels van tatoeage gaan terug naar een 4000 jaar oude mummie van een Egyptisch koningskind. In de huid van de jongeman was met een benen naald een afbeelding van een zonnegod aangebracht. Vervolgens was de tatoeage permanent gemaakt door een mengsel van dierlijk vet en roet in de wond te wrijven. Minstens even oud is het gemummificeerde lijk, dat in het ijs van een gletsjer in Oostenrijk is gevonden. Deze persoon had tatoeages op nogal verborgen plekken bedekt met kleding.
Het gebruik van het tatoeëren is zo oud als het bestaan van de mensheid. De Egyptenaren tatoeëerden reeds 4000 jaar voor Chr. Op vele mummies werden tatoeages gevonden, zoals ook op een mummie van een Egyptische prinses, welke uitvoerig bleek te zijn getatoeëerd en leefde 2000 jaar voor Chr.
De gedetailleerde versieringen op de voeten of handen gelden als teken van voorspoed of vruchtbaarheid. Deze kunnen pijnloos na een paar weken weer verdwijnen. Maar een hennalitteken kan ook twee jaar nodig hebben om te verdwijnen. Pas op dat voor een neptatoeage geen ‘black henna’ wordt gebruikt. Om de natuurlijke kleur van henna, bruingroen, donkerder te maken, wordt soms de stof parafenyleendiamine toegevoegd. In het ergste geval loop je een ernstige allergie op. Als je een gevoelige huid hebt, loop je het risico dat je aan je vakantie jeuk, permanente huidsverkleuring of littekens overhoudt.
Maar hoe reageert u als úw kind zijn huid voor de rest van zijn leven wil laten versieren? Wat is uw eigen standpunt? Afschuw of juist bewondering? ‘Tattoo or not tattoo? - that is the question’. In sommige landen (Indonesië) blijkt tatoeage verboden te zijn. Waarom eigenlijk? Het antwoord op die vraag mag gegeven worden in de voorlichting van vooral schoolkinderen. In Nederland is tatoeëren ook aan banden gelegd. De warenwet is gewijzigd, dat voor tatoeage- en piercingshops het absoluut verboden is om kinderen onder de 12 jaar te tatoeëren of een piercing te geven. Kinderen tussen de 12 en 16 moeten een vader of moeder mee nemen, anders is een tattoo of piercing niet toegestaan.
Geschiedenis.
Ontdekkingsreiziger James Cook liet in 1774 een getatoeëerde Polynesiër in Londen zien. Hij voerde de term ‘tatoeëren’ in, dat voortkwam uit het Tahitiaanse woord voor ‘markeren’: tatau. De wortels van tatoeage gaan terug naar een 4000 jaar oude mummie van een Egyptisch koningskind. In de huid van de jongeman was met een benen naald een afbeelding van een zonnegod aangebracht. Vervolgens was de tatoeage permanent gemaakt door een mengsel van dierlijk vet en roet in de wond te wrijven. Minstens even oud is het gemummificeerde lijk, dat in het ijs van een gletsjer in Oostenrijk is gevonden. Deze persoon had tatoeages op nogal verborgen plekken bedekt met kleding.
Het gebruik van het tatoeëren is zo oud als het bestaan van de mensheid. De Egyptenaren tatoeëerden reeds 4000 jaar voor Chr. Op vele mummies werden tatoeages gevonden, zoals ook op een mummie van een Egyptische prinses, welke uitvoerig bleek te zijn getatoeëerd en leefde 2000 jaar voor Chr.
In Bijbels Optiek
Volgens berichten van Herodotus (450 jaar voor Chr.), Strabo en Plinius was tatoeëren gebruikelijk in Thracië, Dacië, Sarmatië en Agathyrsië. Bij de oude Assyriërs wordt het tatoeëren dikwijls vermeld.(gelaatstatoeages) In de Bijbel wordt het aan joden verboden. Bij Christenen was het lange tijd gewoonte, godsdienstige symbolen op het lichaam aan te brengen. Het tatoeëren bij natuurvolken werd ontdekt door ontdekkingsreizigers, die Oost en West gingen verkennen. Een beroemde ontdekkingsreiziger en schrijver, Captain Cook beschreef zijn bevindingen, o.a. na zijn bezoek aan Tahiti, dat werd ontdekt in 1769. Men beschouwde aanvankelijk deze bevolking als de bron van het tatoeëren, dat 'ta-tau"werd genoemd en zo ontstond de naam tatoeëren. Na steeds meer reizen naar vreemde streken kwam men in contact met steeds andere volken, die steeds weer andere motieven gebruikten op steeds andere plaatsen en om steeds andere redenen. (Op de afbeelding van een tatoeage van een Egyptische mummie Otzi ).
Romeinse schrijvers zoals Virgilius en Galenus rapporteerden dat veel slaven en criminelen werden getatoeëerd. De christelijke keizer Constantijn verbood tatoeages in het gezicht, die onder slachtoffers, soldaten en gladiators gewoon waren.
Doel.
1. De vroegste functie van het tatoeëren was vermoedelijk het camoufleren van het ongeklede lichaam tijdens de jacht 1).
2. De versieringen werden oorspronkelijk gebruikt ter identificatie, bijvoorbeeld om onderscheid tussen stammen te accentueren. In sommige culturen gelooft men dat de geest, die na de dood ontsnapt uit het lichaam, een exacte replica van dat lichaam zal worden. Daarom gebruiken zij tatoeages als identificatie in de volgende wereld.
Romeinse schrijvers zoals Virgilius en Galenus rapporteerden dat veel slaven en criminelen werden getatoeëerd. De christelijke keizer Constantijn verbood tatoeages in het gezicht, die onder slachtoffers, soldaten en gladiators gewoon waren.
Doel.
1. De vroegste functie van het tatoeëren was vermoedelijk het camoufleren van het ongeklede lichaam tijdens de jacht 1).
2. De versieringen werden oorspronkelijk gebruikt ter identificatie, bijvoorbeeld om onderscheid tussen stammen te accentueren. In sommige culturen gelooft men dat de geest, die na de dood ontsnapt uit het lichaam, een exacte replica van dat lichaam zal worden. Daarom gebruiken zij tatoeages als identificatie in de volgende wereld.
In Bijbels Optiek
Een Bengaalse tatoeage op het gezicht van een vrouw. Zo zouden haar voorouders haar herkennen als ze in het hiernamaals kwam.
Bengalese Hindoes geloven, dat ouders hun kinderen zonder tatoeages in het hiernamaals niet zouden herkennen. Bovendien werden in de beruchte Duitse concentratiekampen gevangenen als beesten door identificatietekens of nummers letterlijk gebrandmerkt. Het brandmerken geschiedde op een zichtbaar lichaamsdeel van een slaaf of slavin als teken van eigendom of misdadigheid. Tijdens een expeditie van het vreemdelingenlegioen in Afrika bracht een militaire arts bij soldaten verschillende tatoeages aan op de plekken waar gedrukt moest worden bij een slagaderlijke bloeding. De arts bedacht dat dit handig zou zijn als een soldaat tijdens het gevecht een slagaderlijke bloeding kreeg en er geen arts in de buurt was. Een medesoldaat zou dan precies weten waar hij moest drukken om zijn collega te redden 2).
3. Het geldt als statussymbool. Primitieve culturen (??!) brachten dieren op hun lichamen aan, opdat ze de bescherming en kracht van die dieren zouden ervaren 3).
Bengalese Hindoes geloven, dat ouders hun kinderen zonder tatoeages in het hiernamaals niet zouden herkennen. Bovendien werden in de beruchte Duitse concentratiekampen gevangenen als beesten door identificatietekens of nummers letterlijk gebrandmerkt. Het brandmerken geschiedde op een zichtbaar lichaamsdeel van een slaaf of slavin als teken van eigendom of misdadigheid. Tijdens een expeditie van het vreemdelingenlegioen in Afrika bracht een militaire arts bij soldaten verschillende tatoeages aan op de plekken waar gedrukt moest worden bij een slagaderlijke bloeding. De arts bedacht dat dit handig zou zijn als een soldaat tijdens het gevecht een slagaderlijke bloeding kreeg en er geen arts in de buurt was. Een medesoldaat zou dan precies weten waar hij moest drukken om zijn collega te redden 2).
3. Het geldt als statussymbool. Primitieve culturen (??!) brachten dieren op hun lichamen aan, opdat ze de bescherming en kracht van die dieren zouden ervaren 3).
In Bijbels Optiek
Tatoeages van dieren gaven uiterlijk blijk van innerlijke kracht bij primitieve culturen.
4. Tatoeages werden gebruikt als teken van rouw en voor een inwijdingsrite 4).
5. Het kan ook als een verzetsteken dienen: drie stipjes tussen duim en wijsvinger, is het teken van de pest hebben aan de overheid 5).
6. Een tatoeage kan een psychische uitwerking hebben: de op je huid geprojecteerde tijger bijvoorbeeld symboliseert en inspireert je innerlijke kracht. Anderen ontvangen magische krachten, bijvoorbeeld door een tekst met onbekende lettertekens in witte inkt. Door tatoeage worden sentimenten als patriottisme, liefde, vriendschap en broederschap uitgedrukt. Je moet wel veel van je partner, volk, vriend of broeders houden, om hun namen je hele leven op je lichaam te blijven dragen 6).
7. Ten slotte dienen tatoeage voor de verfraaiing van het menselijk lichaam. Tatoeage wordt al decennia in Nederland toegepast in de dermatologische praktijk. Na een operatie kan een ontsierend litteken door het inkleuren van de huid vrijwel onzichtbaar worden gemaakt.
Nog weer anderen, wellicht de meerderheid, laten zich alleen ter decoratie ‘beautification’ tatoeëren. De tatoeages fungeren dan als mode-uiting. Voor velen geldt de tattoo juist als een symbool van vrijheid. Wij willen ons nu meer bezinnen op deze vrijwillige siertatoeages.
Michelle Delio getuigt: “Tatoeages hebben te maken met het je eigen maken van je lichaam, zodat het een echt thuis wordt en een geschikte tempel voor de geest, die er in woont. Hoe meer symbolen ik in mijn huid aanbracht, des te meer voelde ik mij thuis in mijn lijf. Ik merkte dat mijn lichaam, door het te beschouwen als iets dat ik naar believen kon veranderen, aan de ene kant minder heilig werd, maar tegelijk ook heiliger. Minder heilig, omdat ik weigerde te accepteren dat het perfect was -geschapen immers naar het beeld van God - en heiliger, omdat ik mijn lichaam eer bewijs door ervoor te zorgen, het te voeden en het te sieren.
Tatoeëren is dan ook een manier om de spirituele en materiële behoeften van mijn lichaam in evenwicht te houden. Ik ben ervan overtuigd dat je met een met zorg gekozen tatoeage zelfs zegeningen over je kunt afroepen. Veel tegenwoordige tatoeëerders stellen, dat ze in hun werk zowel een medium als een psychiater moeten zijn. Sommige tatoeëerders in het Westen experimenteren met rituele methodes. Dat wil onder andere zeggen dat er een ritueel volbracht moet worden, zodat er een heilige ruimte ontstaat rondom de plek, waarop de tatoeage aangebracht dient te worden. Vaak wordt er wierook gebrand en wordt de goden gevraagd het proces te zegenen.
4. Tatoeages werden gebruikt als teken van rouw en voor een inwijdingsrite 4).
5. Het kan ook als een verzetsteken dienen: drie stipjes tussen duim en wijsvinger, is het teken van de pest hebben aan de overheid 5).
6. Een tatoeage kan een psychische uitwerking hebben: de op je huid geprojecteerde tijger bijvoorbeeld symboliseert en inspireert je innerlijke kracht. Anderen ontvangen magische krachten, bijvoorbeeld door een tekst met onbekende lettertekens in witte inkt. Door tatoeage worden sentimenten als patriottisme, liefde, vriendschap en broederschap uitgedrukt. Je moet wel veel van je partner, volk, vriend of broeders houden, om hun namen je hele leven op je lichaam te blijven dragen 6).
7. Ten slotte dienen tatoeage voor de verfraaiing van het menselijk lichaam. Tatoeage wordt al decennia in Nederland toegepast in de dermatologische praktijk. Na een operatie kan een ontsierend litteken door het inkleuren van de huid vrijwel onzichtbaar worden gemaakt.
Nog weer anderen, wellicht de meerderheid, laten zich alleen ter decoratie ‘beautification’ tatoeëren. De tatoeages fungeren dan als mode-uiting. Voor velen geldt de tattoo juist als een symbool van vrijheid. Wij willen ons nu meer bezinnen op deze vrijwillige siertatoeages.
Michelle Delio getuigt: “Tatoeages hebben te maken met het je eigen maken van je lichaam, zodat het een echt thuis wordt en een geschikte tempel voor de geest, die er in woont. Hoe meer symbolen ik in mijn huid aanbracht, des te meer voelde ik mij thuis in mijn lijf. Ik merkte dat mijn lichaam, door het te beschouwen als iets dat ik naar believen kon veranderen, aan de ene kant minder heilig werd, maar tegelijk ook heiliger. Minder heilig, omdat ik weigerde te accepteren dat het perfect was -geschapen immers naar het beeld van God - en heiliger, omdat ik mijn lichaam eer bewijs door ervoor te zorgen, het te voeden en het te sieren.
Tatoeëren is dan ook een manier om de spirituele en materiële behoeften van mijn lichaam in evenwicht te houden. Ik ben ervan overtuigd dat je met een met zorg gekozen tatoeage zelfs zegeningen over je kunt afroepen. Veel tegenwoordige tatoeëerders stellen, dat ze in hun werk zowel een medium als een psychiater moeten zijn. Sommige tatoeëerders in het Westen experimenteren met rituele methodes. Dat wil onder andere zeggen dat er een ritueel volbracht moet worden, zodat er een heilige ruimte ontstaat rondom de plek, waarop de tatoeage aangebracht dient te worden. Vaak wordt er wierook gebrand en wordt de goden gevraagd het proces te zegenen.
In Bijbels Optiek
De weg van de bodem naar de oppervlakte van het water in de ontwikkeling van de lotusbloem wordt in oosterse religies gezien als de ontwikkeling van geboorte naar een steeds rijper leven. Men leert met steeds vallen en opstaan, het leven is als een worsteling, maar zal zich perfect ontplooien, zo hoopt men. Vrienden worden uitgenodigd om bij het tatoeëren aanwezig te zijn, en hun ‘steun en energie’ te geven. De tatoeage wordt ontworpen volgens traditionele magische kleurstellingen en aangebracht als de maan de juiste stand heeft. Dit soort tatoeages wordt vaak gebruikt bij een initiatie- of genezingsrite”.
Door de Griekse god Pan (half dier en half mens) in haar huid te laten graveren, hoopte ze de geest van deze oergod in de 20e eeuw op te kunnen roepen. “De tatoeages sieren niet alleen het lichaam, maar ook je ziel. Sommigen geloven dat je slechts aan je tatoeage herkenbaar bent in het hiernamaals. En, het werkt verslavend, je wilt steeds meer tattoos in je lichaam”, aldus de enthousiaste tatoeagepropagandiste.
Volgens Wroblewski is een tatoeage in zijn puurste vorm geen esthetisch, religieus, seksueel of maatschappelijk verschijnsel, maar een rituele afspraak met de dood. Het verouderingsproces probeert men zo tegen te houden. De tatoeages zijn volgens hem op de huid neergeschreven toverspreuken, om het onafwendbare verval te voorkomen.
Techniek.
Werkelijk van alles is in kleuren of zwart/wit op de hele huid (ja, zelfs op de kaalgeschoren hoofdhuid!) aan te brengen: schedels, slangen, draken, engeltjes, bliksemschichten, Hitler, Madonna, Dracula, boeddha's, naakte vrouwen, harten, ankers, bloemen, maar ook Maria, een kruis en Jezus ... Een klein lichaamsdeel kan bewerkt worden, maar ook het hele lichaam, waardoor het net lijkt of men kleding aan heeft. Nadat een bepaalde tekening is uitgekozen, wordt er een sjabloon op de huid aangebracht. Met de hand of met een elektrisch graveerpistool wordt een stof onderhuids ingebracht. Een tatoeage ontstaat door gekleurde pigmenten te plaatsen tussen de permanente onderlaag van de huid en de zich steeds vernieuwende bovenlaag. Het pigment verbindt zich met de huidcellen en is zichtbaar door de doorzichtbare bovenlaag van de huid. De pijn is afhankelijk van de plaats van het lichaam. Het genezingsproces duurt een à twee weken.
Een nieuwere techniek is in plaats van etsen het in laten branden. Dan wordt een stempel, verhit tot 1000 graden, in de huid gedrukt.
Door de Griekse god Pan (half dier en half mens) in haar huid te laten graveren, hoopte ze de geest van deze oergod in de 20e eeuw op te kunnen roepen. “De tatoeages sieren niet alleen het lichaam, maar ook je ziel. Sommigen geloven dat je slechts aan je tatoeage herkenbaar bent in het hiernamaals. En, het werkt verslavend, je wilt steeds meer tattoos in je lichaam”, aldus de enthousiaste tatoeagepropagandiste.
Volgens Wroblewski is een tatoeage in zijn puurste vorm geen esthetisch, religieus, seksueel of maatschappelijk verschijnsel, maar een rituele afspraak met de dood. Het verouderingsproces probeert men zo tegen te houden. De tatoeages zijn volgens hem op de huid neergeschreven toverspreuken, om het onafwendbare verval te voorkomen.
Techniek.
Werkelijk van alles is in kleuren of zwart/wit op de hele huid (ja, zelfs op de kaalgeschoren hoofdhuid!) aan te brengen: schedels, slangen, draken, engeltjes, bliksemschichten, Hitler, Madonna, Dracula, boeddha's, naakte vrouwen, harten, ankers, bloemen, maar ook Maria, een kruis en Jezus ... Een klein lichaamsdeel kan bewerkt worden, maar ook het hele lichaam, waardoor het net lijkt of men kleding aan heeft. Nadat een bepaalde tekening is uitgekozen, wordt er een sjabloon op de huid aangebracht. Met de hand of met een elektrisch graveerpistool wordt een stof onderhuids ingebracht. Een tatoeage ontstaat door gekleurde pigmenten te plaatsen tussen de permanente onderlaag van de huid en de zich steeds vernieuwende bovenlaag. Het pigment verbindt zich met de huidcellen en is zichtbaar door de doorzichtbare bovenlaag van de huid. De pijn is afhankelijk van de plaats van het lichaam. Het genezingsproces duurt een à twee weken.
Een nieuwere techniek is in plaats van etsen het in laten branden. Dan wordt een stempel, verhit tot 1000 graden, in de huid gedrukt.
In Bijbels Optiek
Aanbrengen van een tatoeage.
Gevaren.
Er bestaan in dit vak zeker (goedkopere) beunhazen. Maar hoe hoog kan de prijs oplopen als er niet absoluut steriel gewerkt wordt?! Ziekten als hepatitis-C (een ernstige leverontsteking) en hepatitis-B (een bloedoverdraagbare aandoening, dat vele male besmettelijker is dan hepatitis C en zelfs 100 x besmettelijker dan HIV) en HIV/AIDS worden gemakkelijk verspreid, met alle ellende van dien. Voor plastisch chirurgen en dermatologen is het nog onbekend of de bestanddelen van inkt - soms zware metalen als lood, kwik, chroom en cadmium - bij verwijdering met de lasermethode ergens anders in het lichaam schade veroorzaken.
Gevaren.
Er bestaan in dit vak zeker (goedkopere) beunhazen. Maar hoe hoog kan de prijs oplopen als er niet absoluut steriel gewerkt wordt?! Ziekten als hepatitis-C (een ernstige leverontsteking) en hepatitis-B (een bloedoverdraagbare aandoening, dat vele male besmettelijker is dan hepatitis C en zelfs 100 x besmettelijker dan HIV) en HIV/AIDS worden gemakkelijk verspreid, met alle ellende van dien. Voor plastisch chirurgen en dermatologen is het nog onbekend of de bestanddelen van inkt - soms zware metalen als lood, kwik, chroom en cadmium - bij verwijdering met de lasermethode ergens anders in het lichaam schade veroorzaken.
In Bijbels Optiek
Bij tatoeage worden zware metalen onder je huid gespoten, die bij spijt weer weggesaneerd moeten worden: een pijnlijke en dure bezigheid.
Vreemd toch, dat door zware metalen verontreinigde grond moet worden afgegraven en gesaneerd, en tegelijkertijd dat wel giftige zware metalen onder je huid gespoten mogen worden! Tenslotte is het verontrustend dat in Nederland (bericht uit 1994) de laserbehandeling van tatoeages niet is voorbehouden aan uitsluitend medici. De Voedsel en Waren Autoriteit gaat vanaf 1-5-2004 tatoeage-inkt controleren op verboden kleurstoffen, omdat sommige kleurstoffen kanker kunnen veroorzaken. In 2001 ontdekte de Keuringsdienst tijdens een kleinschalig intern onderzoek bij 18 % van de schoonheidssalons en tatoeageshops bacteriën in de verf.
Spijt.
Ongeveer drie van de vijf getatoeëerden blijken van hun tatoeage af te willen, opvallend veel dus! Het kan bijv. een carrière in de weg zitten. Wie op een vrolijke avond –liefst dronken- ‘ANNIE’ op zijn borstkas liet tatoeëren, kon er immers vrijwel verzekerd van zijn dat de inktletters een langer leven was beschoren dan de verhouding met Annie zelf. Je aanbeden en afgebeelde idool kan bij jou in ongenade zijn gevallen. En hoe ziet je tatoeage eruit als je oud en rimpelig bent geworden? In principe is de tatoeage onherroepelijk. De simpelste manier om niet met een tatoeage in het zicht te lopen, is om er kleding over heen te dragen. Indien iemand zich pas heeft bezonnen na te zijn begonnen en ontevreden is over een afbeelding, kan een zgn.”cover-up” toegepast worden. Er wordt dan een plaatje bovenop aangebracht, wat het eerste verdoezelt. In feite wordt de tatoeage dan uitgebreid. Een andere methode is een vleeskleurige tatoeage te laten aanbrengen. Ten vierde kan de huid als het ware worden weggeschuurd (dermabrasie). Uiteraard is dit heel pijnlijk. Echt laten verwijderen kan door middel van plastische chirurgie, oftewel huidtransplantatie, de vijfde methode. Er blijven dan vaak wel littekens over. Waar ligt de ethische grens voor de toepassing van plastische chirurgie? Je zou kunnen zeggen dat dit aanvaardbaar is, als je er psychisch zwaar onder gebukt gaat.
Vreemd toch, dat door zware metalen verontreinigde grond moet worden afgegraven en gesaneerd, en tegelijkertijd dat wel giftige zware metalen onder je huid gespoten mogen worden! Tenslotte is het verontrustend dat in Nederland (bericht uit 1994) de laserbehandeling van tatoeages niet is voorbehouden aan uitsluitend medici. De Voedsel en Waren Autoriteit gaat vanaf 1-5-2004 tatoeage-inkt controleren op verboden kleurstoffen, omdat sommige kleurstoffen kanker kunnen veroorzaken. In 2001 ontdekte de Keuringsdienst tijdens een kleinschalig intern onderzoek bij 18 % van de schoonheidssalons en tatoeageshops bacteriën in de verf.
Spijt.
Ongeveer drie van de vijf getatoeëerden blijken van hun tatoeage af te willen, opvallend veel dus! Het kan bijv. een carrière in de weg zitten. Wie op een vrolijke avond –liefst dronken- ‘ANNIE’ op zijn borstkas liet tatoeëren, kon er immers vrijwel verzekerd van zijn dat de inktletters een langer leven was beschoren dan de verhouding met Annie zelf. Je aanbeden en afgebeelde idool kan bij jou in ongenade zijn gevallen. En hoe ziet je tatoeage eruit als je oud en rimpelig bent geworden? In principe is de tatoeage onherroepelijk. De simpelste manier om niet met een tatoeage in het zicht te lopen, is om er kleding over heen te dragen. Indien iemand zich pas heeft bezonnen na te zijn begonnen en ontevreden is over een afbeelding, kan een zgn.”cover-up” toegepast worden. Er wordt dan een plaatje bovenop aangebracht, wat het eerste verdoezelt. In feite wordt de tatoeage dan uitgebreid. Een andere methode is een vleeskleurige tatoeage te laten aanbrengen. Ten vierde kan de huid als het ware worden weggeschuurd (dermabrasie). Uiteraard is dit heel pijnlijk. Echt laten verwijderen kan door middel van plastische chirurgie, oftewel huidtransplantatie, de vijfde methode. Er blijven dan vaak wel littekens over. Waar ligt de ethische grens voor de toepassing van plastische chirurgie? Je zou kunnen zeggen dat dit aanvaardbaar is, als je er psychisch zwaar onder gebukt gaat.
In Bijbels Optiek
Tatoeage verwijderen met
lasertechniek is een dure aangelegenheid.
Ten slotte een heel moderne manier van verwijdering: niet-pijnloze laserstralen. Deze methode is veel duurder dan het tatoeëren zelf. Afhankelijk van de omvang en aard van de tekening zijn de kosten €50,- tot €300,- per behandeling. De inkt van de tattoo wordt door de straling letterlijk geëxplodeerd en in zulke kleine elementen opgedeeld, dat deze in de weken daarna door het lichaam zelf kunnen worden afgevoerd. De behandeling moet wel vier tot twaalf keer herhaald worden! Garantie dat de tatoeage ook daadwerkelijk verdwijnt, kan niet gegeven worden. Als de inkt bijvoorbeeld synthetische stoffen of metaaldeeltjes bevat, kan de laserstraal die niet afbreken. Helaas kom je daar pas achter als je een keer met de laser behandeld bent... Voorkomen is nog altijd beter dan genezen!
Standpuntbepaling van de christen.
Een wetenschappelijk onderzoek in Amerika heeft aangetoond dat getatoeëerde jongeren zich beduidend vaker te buiten gaan aan seks, drank en geweld dan niet-getatoeëerden. Kinderen die een eerste tatoeage of piercing namen op een leeftijd van 13 jaar of jonger, hadden ook meer gedacht over het plegen van zelfmoord. Tatoeëren past bij het moderne hedonisme, waar het uitsluitend gaat om het eigen ik en het eigen lichaam. De schoonheid en kracht van hun eigen lichaam willen deze jongeren zo accentueren.
Dat een menselijk lichaam schoon is en een tatoeëerder een knappe kunstenaar kan zijn, staan buiten kijf. Zal ik mij door tatoeage laten toetakelen? Is hier sprake van versiering of verminking? Mag het lichaam versierd worden door oogschaduw, nagellak, lippenstift, oorbellen, enz.? De grote verschillen met tatoeage zijn, dat het niet op, maar in de huid wordt aangebracht en permanent is.
Het slag mensen, dat tatoeages aan liet brengen, evenals de afbeeldingen moeten ons aan het denken zetten. Echter het innerlijk is belangrijker dan het uiterlijk. Wel wordt het innerlijk weerspiegeld door het uiterlijk. Ieder mens communiceert met zijn lichaam en kleding. Wat kan die boodschap dan zijn? Enkele voorbeelden: “Doe maar gewoon, 't Kan me allemaal niks schelen”, “Wees bang voor mij!”, “Ik heb mijn toevlucht tot de goden gezocht”. Wat straal je uit met je boodschap? Wat is het doel? Kracht? Bescherming? Stoerheid? Bij de groep willen horen? Zekerheid? Shockeren?
lasertechniek is een dure aangelegenheid.
Ten slotte een heel moderne manier van verwijdering: niet-pijnloze laserstralen. Deze methode is veel duurder dan het tatoeëren zelf. Afhankelijk van de omvang en aard van de tekening zijn de kosten €50,- tot €300,- per behandeling. De inkt van de tattoo wordt door de straling letterlijk geëxplodeerd en in zulke kleine elementen opgedeeld, dat deze in de weken daarna door het lichaam zelf kunnen worden afgevoerd. De behandeling moet wel vier tot twaalf keer herhaald worden! Garantie dat de tatoeage ook daadwerkelijk verdwijnt, kan niet gegeven worden. Als de inkt bijvoorbeeld synthetische stoffen of metaaldeeltjes bevat, kan de laserstraal die niet afbreken. Helaas kom je daar pas achter als je een keer met de laser behandeld bent... Voorkomen is nog altijd beter dan genezen!
Standpuntbepaling van de christen.
Een wetenschappelijk onderzoek in Amerika heeft aangetoond dat getatoeëerde jongeren zich beduidend vaker te buiten gaan aan seks, drank en geweld dan niet-getatoeëerden. Kinderen die een eerste tatoeage of piercing namen op een leeftijd van 13 jaar of jonger, hadden ook meer gedacht over het plegen van zelfmoord. Tatoeëren past bij het moderne hedonisme, waar het uitsluitend gaat om het eigen ik en het eigen lichaam. De schoonheid en kracht van hun eigen lichaam willen deze jongeren zo accentueren.
Dat een menselijk lichaam schoon is en een tatoeëerder een knappe kunstenaar kan zijn, staan buiten kijf. Zal ik mij door tatoeage laten toetakelen? Is hier sprake van versiering of verminking? Mag het lichaam versierd worden door oogschaduw, nagellak, lippenstift, oorbellen, enz.? De grote verschillen met tatoeage zijn, dat het niet op, maar in de huid wordt aangebracht en permanent is.
Het slag mensen, dat tatoeages aan liet brengen, evenals de afbeeldingen moeten ons aan het denken zetten. Echter het innerlijk is belangrijker dan het uiterlijk. Wel wordt het innerlijk weerspiegeld door het uiterlijk. Ieder mens communiceert met zijn lichaam en kleding. Wat kan die boodschap dan zijn? Enkele voorbeelden: “Doe maar gewoon, 't Kan me allemaal niks schelen”, “Wees bang voor mij!”, “Ik heb mijn toevlucht tot de goden gezocht”. Wat straal je uit met je boodschap? Wat is het doel? Kracht? Bescherming? Stoerheid? Bij de groep willen horen? Zekerheid? Shockeren?
In Bijbels Optiek
Een tatoeage wordt in het Japans irezumi of horimono genoemd. Irezumi is traditioneel het woord waarmee verwezen wordt naar tattoos die op zichtbare plaatsen van het lichaam worden gedragen om aan te tonen dat de drager ervan een lid van een georganiseerde, vaak criminele, organisatie is zoals bijvoorbeeld de Yakuza. Horimono is het woord waarmee naar tatoeages als kunst wordt verwezen.
De Japanse tattoo Horimono heeft een lange en fascinerende geschiedenis. Men vermoedt dat het tatoeëren om spirituele en decoratieve redenen al 10.000 jaar voor Christus bestond (hier een afbeelding van de Horimono draak, een teken van de Chinese dierenriem).
Opvallend is dat de opmars van het tatoeëren samenviel met de opkomst van de interesses voor oosterse religies. Sommigen van de getatoeëerde hebben zich door occulte motieven laten leiden. Een christen weet dan hopelijk, hoe laat het is! De kracht, bescherming, eigenwaarde en acceptatie van de christen liggen in Christus alleen!
Uit de christelijke traditie blijkt dat wij weer niet de eersten zijn, die over dit onderwerp nadenken en positie proberen te bepalen. In de kerkgeschiedenis hadden christenen een afkeer van veranderingen in het lichaam, omdat zij geloofden dat God de mens naar Zijn evenbeeld schiep. Tatoeëren werd beschouwd als een daad van godslastering, een heidense gewoonte, die uitgeroeid diende te worden. In Calcuth in Northumberland, verbood de Raad van Kerken in het jaar 786 of 787 eenvoudigweg alle vormen van tatoeages. Soortgelijke besluiten werden in de navolgende duizend jaar geregeld genomen. Er waren natuurlijk ook uitzonderingen:
Italianen in Lorette lieten een afbeelding in hun huid graveren als getuigenis van hun liefde voor God. Toch hebben eeuwenlang de meeste christenen het dus zondig gevonden om in dat ‘beeld’ veranderingen aan te brengen. Opvallend is dat voornamelijk niet-christenen zich laten tatoeëren en dat getatoeëerden na hun bekering tot de Here Jezus Christus vaak door de Heilige Geest overtuigd raken van de zonde van tatoeage en er van af willen!
Toch zijn niet de traditie en ervaringen, maar is Gods Woord in harmonie met Gods Geest, doorslaggevend in onze meningsvorming. Zoals gezegd, is elk mens een beeld of afbeelding van God. In Gen.1:27 lezen we dit zelfs twee keer. De mens lijkt eerder op God dan op dieren. In geestelijk opzicht lijken we op God, want God is (een) geest (Joh.4:24). De Godmens Jezus Christus kreeg een lichaam, en heeft nu een verheerlijkt lichaam.
Het menselijk lichaam is toch niet minder waardig dan de ziel of de geest. Volgens 1 Cor.6:19 is het lichaam van een christen inderdaad een tempel.
De Japanse tattoo Horimono heeft een lange en fascinerende geschiedenis. Men vermoedt dat het tatoeëren om spirituele en decoratieve redenen al 10.000 jaar voor Christus bestond (hier een afbeelding van de Horimono draak, een teken van de Chinese dierenriem).
Opvallend is dat de opmars van het tatoeëren samenviel met de opkomst van de interesses voor oosterse religies. Sommigen van de getatoeëerde hebben zich door occulte motieven laten leiden. Een christen weet dan hopelijk, hoe laat het is! De kracht, bescherming, eigenwaarde en acceptatie van de christen liggen in Christus alleen!
Uit de christelijke traditie blijkt dat wij weer niet de eersten zijn, die over dit onderwerp nadenken en positie proberen te bepalen. In de kerkgeschiedenis hadden christenen een afkeer van veranderingen in het lichaam, omdat zij geloofden dat God de mens naar Zijn evenbeeld schiep. Tatoeëren werd beschouwd als een daad van godslastering, een heidense gewoonte, die uitgeroeid diende te worden. In Calcuth in Northumberland, verbood de Raad van Kerken in het jaar 786 of 787 eenvoudigweg alle vormen van tatoeages. Soortgelijke besluiten werden in de navolgende duizend jaar geregeld genomen. Er waren natuurlijk ook uitzonderingen:
Italianen in Lorette lieten een afbeelding in hun huid graveren als getuigenis van hun liefde voor God. Toch hebben eeuwenlang de meeste christenen het dus zondig gevonden om in dat ‘beeld’ veranderingen aan te brengen. Opvallend is dat voornamelijk niet-christenen zich laten tatoeëren en dat getatoeëerden na hun bekering tot de Here Jezus Christus vaak door de Heilige Geest overtuigd raken van de zonde van tatoeage en er van af willen!
Toch zijn niet de traditie en ervaringen, maar is Gods Woord in harmonie met Gods Geest, doorslaggevend in onze meningsvorming. Zoals gezegd, is elk mens een beeld of afbeelding van God. In Gen.1:27 lezen we dit zelfs twee keer. De mens lijkt eerder op God dan op dieren. In geestelijk opzicht lijken we op God, want God is (een) geest (Joh.4:24). De Godmens Jezus Christus kreeg een lichaam, en heeft nu een verheerlijkt lichaam.
Het menselijk lichaam is toch niet minder waardig dan de ziel of de geest. Volgens 1 Cor.6:19 is het lichaam van een christen inderdaad een tempel.
In Bijbels Optiek
Ons lichaam is een tempel van de Heilige Geest en is naar het beeld van God gemaakt en deze schepping heeft geen versieringen nodig. Doe je dat wel, dan zeg je daarmee dat Hij het niet goed maakte…..een belediging aan het adres van God!!
Deze heilige tempel van de Heilige Geest leent zich niet om - hoe kunstzinnig ook - met een soort ‘permanente graffiti’ te worden behandeld. Dit is een protest, alsof de Schepper tekort is geschoten. Het menselijke lichaam zit al verbazend ingenieus in elkaar en is van nature beeldschoon.
Dat de mens (vooral de vrouw) zich behoorlijk kan optutten, blijkt al heel oud te zijn. In de 7e eeuw voor Christus noemt de profeet Jesaja in hoofdstuk 3:18-26 het uitgebreide make-up assortiment. Al dit fraaie zal vanwege haar trots, ingewisseld worden voor afschuwelijke uiterlijkheden. Je ogen beschilderen is niet modern, maar heel oud: 2 Kon.9:30 (Izebel!), Jer.4:30, Ezech.23:40. Job kreeg aan het einde van zijn lijdensweg o.a. een dochter, die hij 'Keren-Happuk' noemde, wat 'poederdoosje" of 'hoorn voor zwarte schmink' betekent (Job 42:14).
Mag een vrouw zich dan niet “verfraaien”? Die indruk geeft 1 Petr.3:3-6: “Uw sieraad zij niet uitwendig: het vlechten van haar, het omhangen van goud of het dragen van gewaden, maar de verborgen mens uws harten, met de onvergankelijke (tooi) van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is in het oog van God”. Met andere woorden: je rijkdom moet in je binnenste liggen. Indien je rijkdom slechts uitwendig is, ben je in wezen arm. Bovendien heb je een zware strijd te voeren (en te verliezen!) tegen rimpels en grijze haren, die onherroepelijk zullen komen!
Maar een vrouw mag best aandacht aan haar uiterlijk besteden om aantrekkelijk te zijn en te blijven voor haar eigen man. Nee, personen uit de Bijbel en Bijbelschrijvers waren niet blind voor beeldschone mannen en vrouwen als Sara en Rebekka (Gen.12:11, 14, 24:16, 26:7)! Jacob was verliefd op Rachel, ‘schoon van gestalte en schoon van uiterlijk’. Van haar zoon Jozef wordt trouwens hetzelfde getuigd (Gen.39:6). Maar Rachel pleegde wel afgoderij en stierf op tragische wijze. Van zijn andere vrouw Lea, met fletse ogen, kun je dit niet zeggen. (Gen.29:17, 31:30-35, 35:16-20). Koningin Esther was zowel van binnen als van buiten schitterend mooi. Mooie kleding, sieraden en make-up zijn niet uit den boze, mits zij de innerlijke leegte maar niet verhullen en niet bedoeld zijn om mannen te verleiden.
Deze heilige tempel van de Heilige Geest leent zich niet om - hoe kunstzinnig ook - met een soort ‘permanente graffiti’ te worden behandeld. Dit is een protest, alsof de Schepper tekort is geschoten. Het menselijke lichaam zit al verbazend ingenieus in elkaar en is van nature beeldschoon.
Dat de mens (vooral de vrouw) zich behoorlijk kan optutten, blijkt al heel oud te zijn. In de 7e eeuw voor Christus noemt de profeet Jesaja in hoofdstuk 3:18-26 het uitgebreide make-up assortiment. Al dit fraaie zal vanwege haar trots, ingewisseld worden voor afschuwelijke uiterlijkheden. Je ogen beschilderen is niet modern, maar heel oud: 2 Kon.9:30 (Izebel!), Jer.4:30, Ezech.23:40. Job kreeg aan het einde van zijn lijdensweg o.a. een dochter, die hij 'Keren-Happuk' noemde, wat 'poederdoosje" of 'hoorn voor zwarte schmink' betekent (Job 42:14).
Mag een vrouw zich dan niet “verfraaien”? Die indruk geeft 1 Petr.3:3-6: “Uw sieraad zij niet uitwendig: het vlechten van haar, het omhangen van goud of het dragen van gewaden, maar de verborgen mens uws harten, met de onvergankelijke (tooi) van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is in het oog van God”. Met andere woorden: je rijkdom moet in je binnenste liggen. Indien je rijkdom slechts uitwendig is, ben je in wezen arm. Bovendien heb je een zware strijd te voeren (en te verliezen!) tegen rimpels en grijze haren, die onherroepelijk zullen komen!
Maar een vrouw mag best aandacht aan haar uiterlijk besteden om aantrekkelijk te zijn en te blijven voor haar eigen man. Nee, personen uit de Bijbel en Bijbelschrijvers waren niet blind voor beeldschone mannen en vrouwen als Sara en Rebekka (Gen.12:11, 14, 24:16, 26:7)! Jacob was verliefd op Rachel, ‘schoon van gestalte en schoon van uiterlijk’. Van haar zoon Jozef wordt trouwens hetzelfde getuigd (Gen.39:6). Maar Rachel pleegde wel afgoderij en stierf op tragische wijze. Van zijn andere vrouw Lea, met fletse ogen, kun je dit niet zeggen. (Gen.29:17, 31:30-35, 35:16-20). Koningin Esther was zowel van binnen als van buiten schitterend mooi. Mooie kleding, sieraden en make-up zijn niet uit den boze, mits zij de innerlijke leegte maar niet verhullen en niet bedoeld zijn om mannen te verleiden.
In Bijbels Optiek
De Joden gebruiken gebedsriemen om de rechterarm en een doosje met de wet (tefillin) op hun voorhoofd en eren op die manier Jahweh, dat is de naam waarmee ze God aanspreken. Bij het bidden dragen ze bovendien een talid of gebedsmantel.
Vinden we tatoeage dan in Ex.13:9 en 16? “Het zal (u) tot een teken op uw hand en tot een herinnering/kenteken tussen uw ogen zijn...” (Vgl. Deut.6:8). De Joden hebben dit gebod echter nooit opgevat om zich te gaan tatoeëren. Wel hebben ze dit vers op een andere manier heel letterlijk toegepast. Iedere Joodse man, vanaf 13 jaar, heeft de plicht gebedsriemen bij het ochtendgebed om te doen. Zij bestaan uit twee kleine kubusjes, waarvan één op het voorhoofd en één op de linkerarm wordt geplaatst. In deze kubusjes bevinden zich korte gedeelten uit de Thora. De Here Jezus ageert hier tegen in Mat.23:5. De toepassing moet immers figuurlijk zijn, zoals ook Spr.3:3 uitgelegd moet worden: “Dat liefde en trouw u niet verlaten! Bindt ze om uw hals, schrijft ze op de tafel van uw hart”.
Zoals het bloed van een lam aan de deurposten het teken was voor leven (Ex.12), zo kregen ‘mannen, die zuchten en kermen over al de gruwelen’ in Jeruzalem een teken op hun voorhoofden. Dit deed een man in linnen gekleed en een schrijfkoker aan zijn zij (Ezech.9). In Openb.7:3, 9:4, 14:1 is sprake van een verzegeling van de trouwe gelovigen op het voorhoofd en een merkteken op de rechterhand. Tegenhanger van dit zegel van God, is het merkteken, dat de aanbidders van het dier op hun voorhoofd en rechterhand krijgen. (Openb.13:16, 14:9) Een zegel is vergelijkbaar met een stempel, en kan trouwens ook puur geestelijk gezien worden (Joh.6:27). Sommigen denken aan het onderhuids inplanten van een chip, wat technisch al mogelijk is en bij dieren al wordt toegepast... In elk geval is het niet hetzelfde als siertatoeage, en dat is ons onderwerp.
Het lijkt dat God Zelf wel in zijn lichaam schrijft: “Zie, Ik heb u (Sion) in/op mijn handpalmen gegrift, uw muren zijn bestendig voor mij” (Jes.49:16). Heeft God dan echt handen? Nee, zoals we reeds zagen in Joh.4:24 is God een Geest, maar Hij wordt wel als een mens beschreven. Dit heet een antropomorfisme. Hier wordt dus een geestelijke werkelijkheid op een plastische, menselijke wijze beschreven. Deze tekst kunnen we evenmin betrekken op tatoeage.
Schiffmacher stelt dat in Openb.19:16 wel sprake is van tatoeage. Daar staat: “En Hij heeft op zijn kleed en op zijn dij geschreven de naam: Koning der koningen en Here der heren”. Echter ook hier is het onwaarschijnlijk dat er sprake is van tatoeage. Deze namen staan op de hoogte van zijn heup, op een kleed of sabel, in plaats van op of zelfs in zijn huid. Dit zou voor Johannes dan immers onleesbaar zijn geweest.
Vinden we tatoeage dan in Ex.13:9 en 16? “Het zal (u) tot een teken op uw hand en tot een herinnering/kenteken tussen uw ogen zijn...” (Vgl. Deut.6:8). De Joden hebben dit gebod echter nooit opgevat om zich te gaan tatoeëren. Wel hebben ze dit vers op een andere manier heel letterlijk toegepast. Iedere Joodse man, vanaf 13 jaar, heeft de plicht gebedsriemen bij het ochtendgebed om te doen. Zij bestaan uit twee kleine kubusjes, waarvan één op het voorhoofd en één op de linkerarm wordt geplaatst. In deze kubusjes bevinden zich korte gedeelten uit de Thora. De Here Jezus ageert hier tegen in Mat.23:5. De toepassing moet immers figuurlijk zijn, zoals ook Spr.3:3 uitgelegd moet worden: “Dat liefde en trouw u niet verlaten! Bindt ze om uw hals, schrijft ze op de tafel van uw hart”.
Zoals het bloed van een lam aan de deurposten het teken was voor leven (Ex.12), zo kregen ‘mannen, die zuchten en kermen over al de gruwelen’ in Jeruzalem een teken op hun voorhoofden. Dit deed een man in linnen gekleed en een schrijfkoker aan zijn zij (Ezech.9). In Openb.7:3, 9:4, 14:1 is sprake van een verzegeling van de trouwe gelovigen op het voorhoofd en een merkteken op de rechterhand. Tegenhanger van dit zegel van God, is het merkteken, dat de aanbidders van het dier op hun voorhoofd en rechterhand krijgen. (Openb.13:16, 14:9) Een zegel is vergelijkbaar met een stempel, en kan trouwens ook puur geestelijk gezien worden (Joh.6:27). Sommigen denken aan het onderhuids inplanten van een chip, wat technisch al mogelijk is en bij dieren al wordt toegepast... In elk geval is het niet hetzelfde als siertatoeage, en dat is ons onderwerp.
Het lijkt dat God Zelf wel in zijn lichaam schrijft: “Zie, Ik heb u (Sion) in/op mijn handpalmen gegrift, uw muren zijn bestendig voor mij” (Jes.49:16). Heeft God dan echt handen? Nee, zoals we reeds zagen in Joh.4:24 is God een Geest, maar Hij wordt wel als een mens beschreven. Dit heet een antropomorfisme. Hier wordt dus een geestelijke werkelijkheid op een plastische, menselijke wijze beschreven. Deze tekst kunnen we evenmin betrekken op tatoeage.
Schiffmacher stelt dat in Openb.19:16 wel sprake is van tatoeage. Daar staat: “En Hij heeft op zijn kleed en op zijn dij geschreven de naam: Koning der koningen en Here der heren”. Echter ook hier is het onwaarschijnlijk dat er sprake is van tatoeage. Deze namen staan op de hoogte van zijn heup, op een kleed of sabel, in plaats van op of zelfs in zijn huid. Dit zou voor Johannes dan immers onleesbaar zijn geweest.
In Bijbels Optiek
Het betreffende gedeelte staat in Joh. 19 waar de aarde door Jezus Christus bij zijn terugkeer als Heerser van het heelal in bezit wordt genomen.
‘En ik zag de hemel geopend, en zie, een wit paard, en Hij Die daarop zat, werd getrouw en waarachtig genoemd. En Hij oordeelt en voert oorlog in gerechtigheid. En Zijn ogen waren als een vuurvlam en op Zijn hoofd waren vele diademen. Hij had een naam, die opgeschreven was, en die niemand kent dan Hijzelf. En Hij was bekleed met een in bloed gedoopt bovenkleed, en Zijn naam luidt: Het woord van God. En de legers in de hemel volgden Hem op witte paarden, gekleed in fijn linnen, wit en smetteloos. En uit Zijn mond kwam een scherp zwaard, opdat Hij daarmee de heidenvolken zou slaan. En Hij zal hen hoeden met een ijzeren staf. En Hij treedt de wijnpersbak van de wijn van de grimmige toorn van de almachtige God. Er stond op Zijn bovenkleed en op Zijn dij deze naam geschreven: Koning der koningen en Here der heren’ (Openb.19:11-16).
Hier afgebeeld in een mozaïek.
Het woord tatoeage zullen we vergeefs in de concordantie van de Bijbel zoeken. De enige tekst, die sterk doet denken aan tatoeage, is Lev.19:28. In de vertaling van “Het Boek” wordt hier trouwens het woord tatoeage gebruikt: “Gij zult geen insnijding voor een dode in uw lichaam maken en geen tekens in uw huid laten prikken: Ik ben de HERE”. Het betreft hier een verboden rouwgebruik. Commentatoren verschillen van mening of de functie hiervan wel of niet een soort boetedoening is ten gunste van een overledene, opdat demonische machten de dode niet verder zouden kwellen. God verbood insnijdingen in het lichaam te maken ( Lev.21:5, Deut.14:1). Dit verbod hield geen verband met afgodisch gebruik, maar was bedoeld om de Israëlieten een juiste eerbied voor Gods schepping in te prenten.
Noordtzij zegt hierover: “Hier wordt het nadrukkelijk verboden, zeker omdat het toen nog een sterk Kanaänitisch karakter droeg. Bij het latere Jodendom kwam het tatoeëren veel voor, maar de heidense inslag was verdwenen”.
Conclusie.
De Bijbel blijkt dus niets rechtstreeks over tatoeage voor de sier te zeggen. Dan zijn we aangewezen op Bijbelse principes, die van toepassing zijn op tatoeage. In overweging dienen we te nemen, dat vooral niet-christenen zich hebben laten tatoeëren om allerlei niet- of zelfs antichristelijke motieven. Hoewel het verfraaien van je lichaam op zich niet tegen Gods wil ingaat, is tatoeage te ingrijpend, te vergelijken met graffiti op een witte tempel. Iemands uiterlijk is een weerspiegeling van zijn innerlijk. En dit innerlijk telt voor God wezenlijk.
Tatoeage als mode wordt niet in de Bijbel benoemd, maar als rouwgebruik wel verboden. In het algemeen is tatoeage in de christelijke traditie afgewezen. Dat getatoeëerden, na hun bekering tot de levende God, besluiten om hun tatoeage te laten verwijderen (zonder dit document overigens te hebben gelezen), moet ons eveneens tot nadenken stemmen. Bovendien zijn er ernstige medische bezwaren: indien het tatoeëren niet strikt steriel geschiedt, is de kans op hepatitis B en AIDS levensgroot aanwezig en bij de eventuele verwijdering (60% kans!) is het nog onduidelijk en bedreigend wat de giftige kleurstoffen voor schade aanrichten. Op grond van bovenstaande dienen we deze ‘kunst’ dus als christen af te wijzen. Hopelijk zijn christenen geholpen met dit artikel, om over je lichaam, geld en tijd een goed rentmeester te zijn.
Toespitste Bijbelstudie over piercings en tatoeages.
Op de meest onverwachte plaatsen worden we dus soms geconfronteerd met een opleving van oude stamgebruiken als lichaamsinsnijdingen, lichaamspiercing en lichaamsverminking. Neusringen, wenkbrauwringen, buikringen, tongknopjes, oorringen, tepelringen, tatoeages en andere vervormingen betekenen met elkaar meer dan een herkenbare subcultuur - het zijn de uitingen van een agressief modeverschijnsel, dat de christelijke kerk uitdaagt op haar belijdenis van wat geschreven staat in het Woord van God: “Gij zult geen insnijding voor een dode in uw lichaam maken en geen tekens in uw huid laten prikken” (Lev. 19: 28).
Helaas zwijgen vele christelijke leiders over dit onderwerp, terwijl sommige jeugdleiders en studenten van Bijbelscholen zelfs aan deze praktijken meedoen.
Echter ook tegenwoordig geldt nog steeds: “Zij zullen op hun hoofd geen kale plek maken, noch .....insnijdingen in hun lichaam maken. Heilig zullen zij hun God zijn en de naam van hun God zullen zij niet ontheiligen” (Lev. 21: 5-6)
Als christenen zijn wij geroepen om heilig te zijn, apart gezet en onderscheiden van de wereld, toegewijd aan God. “Iedereen doet het” is nauwelijks een argument om betrokkenheid van een christen te rechtvaardigen. Het feit alleen al, dat bij heidenen lichaamspiercing een gewone zaak is, zou argument genoeg moeten zijn voor een christen om niet aan de wereld gelijkvormig te worden. Vergelijk eens wat Petrus schrijft:”Gij echter zijt een koninklijk geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk God ten eigendom om de grote daden te verkondigen van Hem, die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht”(1 Petr.2:9).
De Bijbel is er heel duidelijk over dat we ons lichaam met respect dienen te behandelen. Het lichaam is niet van onszelf, we kunnen er niet naar eigen goeddunken mee handelen. Ons lichaam behoort aan God, Die het heeft gemaakt en met Zijn bloed heeft gekocht. Onze lichamen behoren tempels van de Heilige Geest te zijn. Met onze lichamen behoren we God te verheerlijken.
Paulus schrijft:”Weet gij niet, dat uw lichamen leden van Christus zijn? ...... Of weet gij niet, dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u woont, Die gij van God ontvangen hebt, en dat gij niet van uzelf zijt? Want gij zijt gekocht en betaald. Verheerlijkt dan God met uw lichaam”(1 Kor. 6:15, 19-20).
Het misbruik van hun lichaam door heidenen vinden we in de Bijbel ook opgetekend. De valse profeten van Baäl “maakten zich naar hun gewoonte insnijdingen met zwaarden en speren, totdat zij dropen van bloed” (1 Kon. 18:28).
De man uit Gadara, die door een demon was bezeten, sneed zichzelf met stenen en liep naakt rond (Mark 5: 5).
Onder Ismaëlitische mannen was het dragen van oorringen een gewoonte (Richt. 8:24).
Bijbels gezien is een gepierced oor een openbaar kenteken van afgodische slavernij. Toen de Hebreeën (oude naam voor Israëlieten) door Mozes uit de slavernij werden geleid, werden zij opgeroepen om hun gouden oorringen af te leggen, wat door het hele volk gedaan werd en waarvan vervolgens gezegd werd ...”dit zijn uw goden, o Israël” (Ex. 32:1-3).
Nadat God tot hem had gesproken, instrueerde Jacob de leden van zijn huishouding om hun afgoden weg te doen en zich te reinigen. Tegelijk met hun stenen afgoden begroeven ze toen ook hun oorringen. Toen zei Jacob tot zijn huis en tot allen, die bij hem waren: “Doet weg de vreemde goden, die in uw midden zijn, reinigt u en verwisselt uw klederen....... Toen gaven zij Jacob al de vreemde goden, die in hun bezit waren, en de ringen die in hun oren waren en Jacob begroef ze...” (Gen.35:2...4)
Dit is ook altijd het antwoord geweest als heidense stammen het evangelie van Christus aannamen. Van Papoea Nieuw Guinea tot het Amazoneoerwoud vindt men onder de heidense stammen lichaamsinsnijdingen, oorringen, neusringen, tongknopjes, meervoudige piercing en tatoeages. Maar als ze zich tot Jezus bekeerden, verlieten zij al deze praktijken.
‘En ik zag de hemel geopend, en zie, een wit paard, en Hij Die daarop zat, werd getrouw en waarachtig genoemd. En Hij oordeelt en voert oorlog in gerechtigheid. En Zijn ogen waren als een vuurvlam en op Zijn hoofd waren vele diademen. Hij had een naam, die opgeschreven was, en die niemand kent dan Hijzelf. En Hij was bekleed met een in bloed gedoopt bovenkleed, en Zijn naam luidt: Het woord van God. En de legers in de hemel volgden Hem op witte paarden, gekleed in fijn linnen, wit en smetteloos. En uit Zijn mond kwam een scherp zwaard, opdat Hij daarmee de heidenvolken zou slaan. En Hij zal hen hoeden met een ijzeren staf. En Hij treedt de wijnpersbak van de wijn van de grimmige toorn van de almachtige God. Er stond op Zijn bovenkleed en op Zijn dij deze naam geschreven: Koning der koningen en Here der heren’ (Openb.19:11-16).
Hier afgebeeld in een mozaïek.
Het woord tatoeage zullen we vergeefs in de concordantie van de Bijbel zoeken. De enige tekst, die sterk doet denken aan tatoeage, is Lev.19:28. In de vertaling van “Het Boek” wordt hier trouwens het woord tatoeage gebruikt: “Gij zult geen insnijding voor een dode in uw lichaam maken en geen tekens in uw huid laten prikken: Ik ben de HERE”. Het betreft hier een verboden rouwgebruik. Commentatoren verschillen van mening of de functie hiervan wel of niet een soort boetedoening is ten gunste van een overledene, opdat demonische machten de dode niet verder zouden kwellen. God verbood insnijdingen in het lichaam te maken ( Lev.21:5, Deut.14:1). Dit verbod hield geen verband met afgodisch gebruik, maar was bedoeld om de Israëlieten een juiste eerbied voor Gods schepping in te prenten.
Noordtzij zegt hierover: “Hier wordt het nadrukkelijk verboden, zeker omdat het toen nog een sterk Kanaänitisch karakter droeg. Bij het latere Jodendom kwam het tatoeëren veel voor, maar de heidense inslag was verdwenen”.
Conclusie.
De Bijbel blijkt dus niets rechtstreeks over tatoeage voor de sier te zeggen. Dan zijn we aangewezen op Bijbelse principes, die van toepassing zijn op tatoeage. In overweging dienen we te nemen, dat vooral niet-christenen zich hebben laten tatoeëren om allerlei niet- of zelfs antichristelijke motieven. Hoewel het verfraaien van je lichaam op zich niet tegen Gods wil ingaat, is tatoeage te ingrijpend, te vergelijken met graffiti op een witte tempel. Iemands uiterlijk is een weerspiegeling van zijn innerlijk. En dit innerlijk telt voor God wezenlijk.
Tatoeage als mode wordt niet in de Bijbel benoemd, maar als rouwgebruik wel verboden. In het algemeen is tatoeage in de christelijke traditie afgewezen. Dat getatoeëerden, na hun bekering tot de levende God, besluiten om hun tatoeage te laten verwijderen (zonder dit document overigens te hebben gelezen), moet ons eveneens tot nadenken stemmen. Bovendien zijn er ernstige medische bezwaren: indien het tatoeëren niet strikt steriel geschiedt, is de kans op hepatitis B en AIDS levensgroot aanwezig en bij de eventuele verwijdering (60% kans!) is het nog onduidelijk en bedreigend wat de giftige kleurstoffen voor schade aanrichten. Op grond van bovenstaande dienen we deze ‘kunst’ dus als christen af te wijzen. Hopelijk zijn christenen geholpen met dit artikel, om over je lichaam, geld en tijd een goed rentmeester te zijn.
Toespitste Bijbelstudie over piercings en tatoeages.
Op de meest onverwachte plaatsen worden we dus soms geconfronteerd met een opleving van oude stamgebruiken als lichaamsinsnijdingen, lichaamspiercing en lichaamsverminking. Neusringen, wenkbrauwringen, buikringen, tongknopjes, oorringen, tepelringen, tatoeages en andere vervormingen betekenen met elkaar meer dan een herkenbare subcultuur - het zijn de uitingen van een agressief modeverschijnsel, dat de christelijke kerk uitdaagt op haar belijdenis van wat geschreven staat in het Woord van God: “Gij zult geen insnijding voor een dode in uw lichaam maken en geen tekens in uw huid laten prikken” (Lev. 19: 28).
Helaas zwijgen vele christelijke leiders over dit onderwerp, terwijl sommige jeugdleiders en studenten van Bijbelscholen zelfs aan deze praktijken meedoen.
Echter ook tegenwoordig geldt nog steeds: “Zij zullen op hun hoofd geen kale plek maken, noch .....insnijdingen in hun lichaam maken. Heilig zullen zij hun God zijn en de naam van hun God zullen zij niet ontheiligen” (Lev. 21: 5-6)
Als christenen zijn wij geroepen om heilig te zijn, apart gezet en onderscheiden van de wereld, toegewijd aan God. “Iedereen doet het” is nauwelijks een argument om betrokkenheid van een christen te rechtvaardigen. Het feit alleen al, dat bij heidenen lichaamspiercing een gewone zaak is, zou argument genoeg moeten zijn voor een christen om niet aan de wereld gelijkvormig te worden. Vergelijk eens wat Petrus schrijft:”Gij echter zijt een koninklijk geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk God ten eigendom om de grote daden te verkondigen van Hem, die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht”(1 Petr.2:9).
De Bijbel is er heel duidelijk over dat we ons lichaam met respect dienen te behandelen. Het lichaam is niet van onszelf, we kunnen er niet naar eigen goeddunken mee handelen. Ons lichaam behoort aan God, Die het heeft gemaakt en met Zijn bloed heeft gekocht. Onze lichamen behoren tempels van de Heilige Geest te zijn. Met onze lichamen behoren we God te verheerlijken.
Paulus schrijft:”Weet gij niet, dat uw lichamen leden van Christus zijn? ...... Of weet gij niet, dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u woont, Die gij van God ontvangen hebt, en dat gij niet van uzelf zijt? Want gij zijt gekocht en betaald. Verheerlijkt dan God met uw lichaam”(1 Kor. 6:15, 19-20).
Het misbruik van hun lichaam door heidenen vinden we in de Bijbel ook opgetekend. De valse profeten van Baäl “maakten zich naar hun gewoonte insnijdingen met zwaarden en speren, totdat zij dropen van bloed” (1 Kon. 18:28).
De man uit Gadara, die door een demon was bezeten, sneed zichzelf met stenen en liep naakt rond (Mark 5: 5).
Onder Ismaëlitische mannen was het dragen van oorringen een gewoonte (Richt. 8:24).
Bijbels gezien is een gepierced oor een openbaar kenteken van afgodische slavernij. Toen de Hebreeën (oude naam voor Israëlieten) door Mozes uit de slavernij werden geleid, werden zij opgeroepen om hun gouden oorringen af te leggen, wat door het hele volk gedaan werd en waarvan vervolgens gezegd werd ...”dit zijn uw goden, o Israël” (Ex. 32:1-3).
Nadat God tot hem had gesproken, instrueerde Jacob de leden van zijn huishouding om hun afgoden weg te doen en zich te reinigen. Tegelijk met hun stenen afgoden begroeven ze toen ook hun oorringen. Toen zei Jacob tot zijn huis en tot allen, die bij hem waren: “Doet weg de vreemde goden, die in uw midden zijn, reinigt u en verwisselt uw klederen....... Toen gaven zij Jacob al de vreemde goden, die in hun bezit waren, en de ringen die in hun oren waren en Jacob begroef ze...” (Gen.35:2...4)
Dit is ook altijd het antwoord geweest als heidense stammen het evangelie van Christus aannamen. Van Papoea Nieuw Guinea tot het Amazoneoerwoud vindt men onder de heidense stammen lichaamsinsnijdingen, oorringen, neusringen, tongknopjes, meervoudige piercing en tatoeages. Maar als ze zich tot Jezus bekeerden, verlieten zij al deze praktijken.
In Bijbels Optiek
In de staat Orissa in India zijn er stammen, waarbij de vrouwen neusringen dragen. Soms hebben ze meerdere ringen in de neus.
“...neemt u er voor in acht, dat gij de HERE niet vergeet, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis geleid heeft. De HERE, uw God zult gij vrezen, Hem zult gij dienen en bij Zijn Naam zweren. Gij zult geen andere goden achternalopen, van de goden der volken rondom u, want de HERE, uw God, is een na-ijverig God in uw midden ....Gij zult de HEERE, uw God niet verzoeken .... Gij zult nauwgezet de geboden van de HERE, uw God onderhouden .....gij zult doen wat recht is in de ogen des HEREN .....opdat het u wèl ga. Wanneer later uw zoon vraagt: “Wat zijn dat voor getuigenissen, inzettingen en verordeningen, die de HERE, onze God, u opgelegd heeft?” dan zult gij tot uw zoon zeggen: “Wij waren slaven van Farao in Egypte, maar de HERE heeft ons met een sterke arm uit Egypte geleid...” (Deut. 6: 13..21)
Voor een christelijke man is het absoluut niet passend om een oorring te dragen - het kenmerk van slavernij. Wat geschikt is voor een vrouw is niet noodzakelijk geschikt voor een man. Wat door de wereld wordt gepraktiseerd is zelden aanvaardbaar voor een christen.
“Want gij zijt geroepen, broeders, om vrij te zijn; gebruikt echter die vrijheid niet als een aanleiding voor het vlees, maar dient elkaar door de liefde” (Gal. 5: 13)
“...door goed te doen... als vrije mensen en niet als mannen die de vrijheid misbruiken” (1 Petr. 2:16)
“Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt’ (Gal. 5: 1)
Als in de wereld weer iets nieuws de voorkeur krijgt, dan zou dat alleen al een dwingend argument voor een christen moeten zijn die gewoonte of rage niet te accepteren. Wij zijn geroepen anders te zijn. We dienen God te eren met onze lichamen.
De Bijbel zegt: “Ik vermaan u dan broeders, met beroep op de barmhartigheden Gods, dat gij uwe lichamen stelt tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer: dit is uw redelijke godsdienst. En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene”. (Rom. 12: 1-2)
Onze lichamen zijn van belang. Ze dienen God als heilige offers te worden aangeboden, d.w.z. op een manier die God welgevallig is. God heeft niet bedoeld dat Zijn kinderen het voorbeeld van de heidenen volgen. Insnijdingen en gaten maken in ons lichaam is niet in overeenstemming te brengen met het 'tempelschap' van onze lichamen. Het ontsieren van onze lichamen is een openlijke en flagrante opstand tegen onze Schepper en Verlosser.
“Geliefden, ik vermaan u als bijwoners en als vreemdelingen, dat gij u onthoudt van de vleselijke begeerten, die strijd voeren tegen uw ziel”. (1 Petr. 2:11)
De aandacht te trekken, op onszelf te vestigen met behulp van dergelijke “versieringen” is niet in overeenstemming te brengen met de Bijbelse opdracht tot nederigheid en bescheidenheid (Spr. 21: 4; 1 Tim. 2:9-10).
“Uw schoonheid zij niet uitwendig, .....maar (zij) de verborgen mens uws harten, met de onvergankelijke tooi van een zachtmoedige en stille geest ...” (1 Petr. 3: 3-4).
De huidige obsessie van lichaamsmodificatie is de uiting van een herleving van oude stamgebruiken. Die gebruiken omvatten o.m. een pijnlijke initiatierite, waardoor een vereenzelviging met een bepaalde stam, clan of subcultuur wordt beoogd. De leden van de Kacipo stam in Soedan rekken hun onderlip uit tot het formaat van een klein schoteltje is bereikt. Ze rekken ook hun oorlellen uit tot een groot formaat, met daarin grote gaten.
“...neemt u er voor in acht, dat gij de HERE niet vergeet, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis geleid heeft. De HERE, uw God zult gij vrezen, Hem zult gij dienen en bij Zijn Naam zweren. Gij zult geen andere goden achternalopen, van de goden der volken rondom u, want de HERE, uw God, is een na-ijverig God in uw midden ....Gij zult de HEERE, uw God niet verzoeken .... Gij zult nauwgezet de geboden van de HERE, uw God onderhouden .....gij zult doen wat recht is in de ogen des HEREN .....opdat het u wèl ga. Wanneer later uw zoon vraagt: “Wat zijn dat voor getuigenissen, inzettingen en verordeningen, die de HERE, onze God, u opgelegd heeft?” dan zult gij tot uw zoon zeggen: “Wij waren slaven van Farao in Egypte, maar de HERE heeft ons met een sterke arm uit Egypte geleid...” (Deut. 6: 13..21)
Voor een christelijke man is het absoluut niet passend om een oorring te dragen - het kenmerk van slavernij. Wat geschikt is voor een vrouw is niet noodzakelijk geschikt voor een man. Wat door de wereld wordt gepraktiseerd is zelden aanvaardbaar voor een christen.
“Want gij zijt geroepen, broeders, om vrij te zijn; gebruikt echter die vrijheid niet als een aanleiding voor het vlees, maar dient elkaar door de liefde” (Gal. 5: 13)
“...door goed te doen... als vrije mensen en niet als mannen die de vrijheid misbruiken” (1 Petr. 2:16)
“Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt’ (Gal. 5: 1)
Als in de wereld weer iets nieuws de voorkeur krijgt, dan zou dat alleen al een dwingend argument voor een christen moeten zijn die gewoonte of rage niet te accepteren. Wij zijn geroepen anders te zijn. We dienen God te eren met onze lichamen.
De Bijbel zegt: “Ik vermaan u dan broeders, met beroep op de barmhartigheden Gods, dat gij uwe lichamen stelt tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer: dit is uw redelijke godsdienst. En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene”. (Rom. 12: 1-2)
Onze lichamen zijn van belang. Ze dienen God als heilige offers te worden aangeboden, d.w.z. op een manier die God welgevallig is. God heeft niet bedoeld dat Zijn kinderen het voorbeeld van de heidenen volgen. Insnijdingen en gaten maken in ons lichaam is niet in overeenstemming te brengen met het 'tempelschap' van onze lichamen. Het ontsieren van onze lichamen is een openlijke en flagrante opstand tegen onze Schepper en Verlosser.
“Geliefden, ik vermaan u als bijwoners en als vreemdelingen, dat gij u onthoudt van de vleselijke begeerten, die strijd voeren tegen uw ziel”. (1 Petr. 2:11)
De aandacht te trekken, op onszelf te vestigen met behulp van dergelijke “versieringen” is niet in overeenstemming te brengen met de Bijbelse opdracht tot nederigheid en bescheidenheid (Spr. 21: 4; 1 Tim. 2:9-10).
“Uw schoonheid zij niet uitwendig, .....maar (zij) de verborgen mens uws harten, met de onvergankelijke tooi van een zachtmoedige en stille geest ...” (1 Petr. 3: 3-4).
De huidige obsessie van lichaamsmodificatie is de uiting van een herleving van oude stamgebruiken. Die gebruiken omvatten o.m. een pijnlijke initiatierite, waardoor een vereenzelviging met een bepaalde stam, clan of subcultuur wordt beoogd. De leden van de Kacipo stam in Soedan rekken hun onderlip uit tot het formaat van een klein schoteltje is bereikt. Ze rekken ook hun oorlellen uit tot een groot formaat, met daarin grote gaten.
In Bijbels Optiek
Mannen van de Dinka en Nuerstammen zijn herkenbaar aan het littekenpatroon (lichaamsinsnijdingen) op hun voorhoofd.
Meervoudige oorringen, neusringen, lichaamsinsnijdingen en lichaamsbeschilderingen komen veelvuldig voor onder de Nuba stammen in hetzelfde land. De Dinka en Nuer stammen in Soedan zijn gemakkelijk herkenbaar aan het littekenpatroon op hun voorhoofden.
Onder de Hindoes zijn neusknopjes, buikringen, teenringen, tongknopjes en wenkbrouwringen gewoon. Tatoeages identificeren de leden van Amazone-stammen. In Papoea Nieuw Guinea onderscheiden de verschillende stammen zich van elkaar door allerlei lichaamsinsnijdingen, tatoeages en lichaamsverminkingen.
Door de stammen op Borneo wordt tatoeage voornamelijk geassocieerd met koppensnellen (een zichtbaar teken van succes) en het bereiken van de huwbare leeftijd van het meisje - in sommige gevallen ook met de sociale status. Naast zwartgemaakte tanden en lange oorlellen dienen ingewikkelde tatoeages tot belangrijke schoonheidsmiddelen van de vrouw.
Een niet-christelijk commentaar over dit onderwerp stelt: “Een tatoeage heeft een complexe betekenis; het duidt het belang van seksualiteit aan en de inhoud verwijst specifiek naar een dier, een persoon of een abstract patroon van de stam. De meest gebruikte motieven zijn die van macht en mannelijkheid ...maar de tattoo verwijst vooral naar iemands macht over het eigen lichaam... Gebrandmerkt of getatoeëerd te zijn, betekent ook dat je de vereiste moed hebt om tot de groep te behoren. Het is niet de meest extreme vorm van pijnlijke initiatie, maar dient wel als een teken van pijn en dus van vastbeslotenheid” (Crispen Sartwell).
Meervoudige oorringen, neusringen, lichaamsinsnijdingen en lichaamsbeschilderingen komen veelvuldig voor onder de Nuba stammen in hetzelfde land. De Dinka en Nuer stammen in Soedan zijn gemakkelijk herkenbaar aan het littekenpatroon op hun voorhoofden.
Onder de Hindoes zijn neusknopjes, buikringen, teenringen, tongknopjes en wenkbrouwringen gewoon. Tatoeages identificeren de leden van Amazone-stammen. In Papoea Nieuw Guinea onderscheiden de verschillende stammen zich van elkaar door allerlei lichaamsinsnijdingen, tatoeages en lichaamsverminkingen.
Door de stammen op Borneo wordt tatoeage voornamelijk geassocieerd met koppensnellen (een zichtbaar teken van succes) en het bereiken van de huwbare leeftijd van het meisje - in sommige gevallen ook met de sociale status. Naast zwartgemaakte tanden en lange oorlellen dienen ingewikkelde tatoeages tot belangrijke schoonheidsmiddelen van de vrouw.
Een niet-christelijk commentaar over dit onderwerp stelt: “Een tatoeage heeft een complexe betekenis; het duidt het belang van seksualiteit aan en de inhoud verwijst specifiek naar een dier, een persoon of een abstract patroon van de stam. De meest gebruikte motieven zijn die van macht en mannelijkheid ...maar de tattoo verwijst vooral naar iemands macht over het eigen lichaam... Gebrandmerkt of getatoeëerd te zijn, betekent ook dat je de vereiste moed hebt om tot de groep te behoren. Het is niet de meest extreme vorm van pijnlijke initiatie, maar dient wel als een teken van pijn en dus van vastbeslotenheid” (Crispen Sartwell).
In Bijbels Optiek
Om tot een groep te behoren moet je het gezamenlijke symbool “onderschrijven”, hier is dat een tattoo op je been.
“Tatoeage is dikwijls een magisch ritueel in de meer traditionele culturen en de tatoeïst wordt gerespecteerd als priester of shaman” (Michel Delio, Tattoo: The exotix art of skindecoration -De exotische kunst van huiddecoratie, blz. 73).
Op dezelfde manier dienen wenkbrouwringen, neusringen, meervoudige oorringen, tepelringen, buikringen en tongknopjes als identificatiesignalen van subculturen in New York, Londen, Parijs en andere hoofdsteden van wat ‘de beschaving’ genoemd wordt.
“Hun woorden en daden zijn tegen de HERE ....en hun zonden verkondigen zij openlijk evenals Sodom. Wee hun, want zij berokkenen zichzelf onheil”.(Jes.3: 9)
Het is opmerkelijk dat terwijl zoveel westerlingen allerlei New age godsdiensten, lichaamspiercing en occultisme omarmen, vele miljoenen uit de boven genoemde stammen in Afrika, Zuid-Amerika, Azië en de Pacific zich bekeren tot Christus en ophouden met lichaamspiercing.
Op deze zendingsvelden is het heel duidelijk wie christen zijn en wie niet. Heidenen dragen nauwelijks of geen kleding en zijn betrokken bij een scala van lichaamsinsnijdingen, piercing en tatoeages. Christenen zijn heel gemakkelijk herkenbaar: zij dragen kleding en zijn niet (meer) betrokken bij lichaamsvervormingen.
De Bijbel zegt: “Ik ben met Christus gekruisigd en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; wat ik nu leef in het vlees, dat leef ik door het geloof van de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij overgegeven heeft” (Gal. 2:20).
Natuurlijk hebben de oudere mensen nog de littekens en de gaten -getuigenis van hun heidense verleden voor hun bekering- maar alle oorringen, wenkbrouwringen, neusringen en dergelijke hebben ze verwijderd. En hun kinderen zijn vrij van deze misvormingen. In deze gebieden is het ongehoord, dat christenen vrijwillig hun lichaam piercen of tatoeëren en zij voelen zich geschokt als ze bezocht worden door Westerlingen met paardenstaarten en oorringen.
“Gij zijt kinderen van de HERE, uw God; gij zult uzelf om een dode geen insnijdingen toebrengen noch het haar boven uw voorhoofd wegscheren, want gij zijt een volk dat de HERE, uw God heilig is” (Deut. 14: 1-2)
Hoe kunnen wij uitleg geven aan de wijdverspreide tolerantie betreffende lichaamspiercing en zelfs het praktiseren ervan door en in christelijke kerken en Bijbelscholen in het Westen? We kunnen slechts een eeuwenoud boek als de Bijbel citeren, dat altijd weer een antwoord op alle levensvragen, die we tegenkomen!!!
“Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest Gods in u woont? Zo iemands Gods tempel schendt, God zal hem schenden. Want de tempel Gods en dat zijt gij, is heilig. Laat niemand zichzelf misleiden”. (1 Cor. 3: 16 - 18)
Vaak begint het met de veronderstelling, dat wanneer het dragen van een oorring voor een christelijke vrouw niet onbehoorlijk is, dat dan ook niet onbehoorlijk is voor een christelijke man. Sommige vrouwen redeneerden dan weer, dat wanneer het niet onbehoorlijk is voor een man om een oorring te dragen, zij dan wel meervoudige oorringen kunnen gaan dragen. Bovendien: als zo vele mensen in de wereld neusringen dragen en wenkbrouwringen, buikringen, tongknopjes, enz. waarom zouden wij dat dan niet doen?
De Bijbel heeft daar de term overspelig voor en stelt dan ook: “Overspeligen, weet gij niet, dat de vriendschap met de wereld vijandschap met God is? Wie dus een vriend der wereld wil zijn, wordt metterdaad een vijand van God” schrijft Jakobus in 4 vs.4.
Waar zoveel christenen zich bezig houden met heidense muziek, immorele video's en werelds amusement, daar moet het ons niet verbazen dat veel van onze jeugd niet meer zijn te onderscheiden van hun niet-christelijke vrienden.
Het geestvervuilende, hersenafstompende en zielverwoestende afval dat de ogen, oren en geest van onze jongeren vult, is voldoende uitleg voor het afglijdende, immorele en onchristelijke gedrag, waaraan nu ook belijdende christenen deelhebben door het ontsieren van hun lichaam met heidense piercing. Het betekent geen respect hebben voor hoe God je gemaakt heeft. De tekst die hier uiting aan zou kunnen geven luidt: “De vreze Gods staat hun niet voor ogen” (Rom. 3:18).
Het is tijd voor jeugdleiders en voorgangers om te onderzoeken wat de Schrift over deze dingen zegt en dan moedig zonder compromis over deze dingen te spreken en hen die aan deze dingen hebben toegegeven, op te roepen om op hun schreden terug te keren. Wij moeten Gods woord ernstig nemen.
“Laten wij ons reinigen van alle bezoedeling van het vlees en van de geest en zo onze heiliging volmaken in de vreze Gods”. (2 Cor. 7:1)
“En Hij, de God van de vrede, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel en lichaam moge bij de komst van onze Here Jezus Christus blijken in allen dele onberispelijk bewaard te zijn”. (1 Thess. 5:23).
Misschien heeft dit document je wat dichter bij de waarheid van Gods Woord gebracht. Volg het op en je zult de uitwerking op je leven ervan ervaren.
Geraadpleegde literatuur:
- Raymond van den Boogaard, De teloorgang van de tattoo, NRC-Handelsblad, 13-8-1999, p. 19
- J.O. Buswell, Tattoo, The Zondervan Pictorial Encyclopedia of the Bible, deel 5, (Michigan, Grand Rapids: Zondervan Publishing House, 1976), p.603
- Arnoud Cornelissen, Onzichtbare verwijdering tatoeages is onmogelijk (Gooi en Eemlander 16-12-1987)
- Michelle Delio, Tattoo: lichaamskunst als spiegel van je ziel (Alphen a/d Rijn: Atrium, 1993) vooral pp. 8,15,65,73,75.
- C.F. Keil & F. Delitzsch, Commentary on the Old Testament, volume I (Michigan, Grand Rapids: Eerdmans, 1981) p. 424
- Teunke Koelewijn, Veel mensen willen van hun tatoeage af (Primeur, 13-1-1995)
- F. Kootstra, Tatoeages soms een (medisch) probleem - Een cultuur in kaart gebracht (Medisch Contact, 29-7-1994)
- Rob Molthoff, Tatoeages op het lijf geschreven (Psychologie, juli 1992)
- Karin van Munster, Laserstraal blaast tatoeages op (Trouw, 24-9-1994)
- dr. A. Noordtzij, Leviticus, Korte Verklaring van de Heilige Schrift (Kampen: Kok, 1940) p.202
- Eduard Padberg, Stoere tekening wordt lelijk litteken (De volkskrant, 28-6-2005)
- Chaim Pearl en Reuben S. Brookes, Wegwijs in het Jodendom (Amsterdam: stichting Jad Achat, 1985)
- Henk Schiffmacher, Heet van de naald (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1991) p.61
- Frits Wafelbakker, Tatoeages, trots & spijt (Primeur 30-8-1994)
- Bob Witman, Tatoeage camoufleert plastische chirurgie (De Volkskrant, 8-10-1988)
- Chris Wroblewski, Tatoeages: de kunst, de trots, de erotiek (Houten: Gaade, 1993)
- Chris Wroblewski, Vrouwen tattoos (Houten: Gaade, 1994)
- www.axxent.ca/~gennaro/Tattoo_History/
Noten:
1). Verbod op tattoo en piercing bij kinderen, Reformatorisch Dagblad, 28-6-2006
2). Petra Wolthuis, Zorgen om risico’s ‘beautificatie’, Metro, 13-8-2002
3). Drs. M. Dosljak, projectleider nationaal Hepatitis Centrum, Spits 12-7-2002
4). Tattookleurstof kan infectie veroorzaken, Spits, 19-12-2001 en Petra Wolthuis, Zorgen om risico’s ‘beautificatie’, Metro, 13-8-2002
5). Verband tatoeages en slecht gedrag, Reformatorisch Dagblad 12-6-2002 Het onderzoek is verschenen in het blad Pediatrics, en is beproken in de Washington Post.
6). www.christiancounterculture.com/pdf/tatoo.pdf
“Tatoeage is dikwijls een magisch ritueel in de meer traditionele culturen en de tatoeïst wordt gerespecteerd als priester of shaman” (Michel Delio, Tattoo: The exotix art of skindecoration -De exotische kunst van huiddecoratie, blz. 73).
Op dezelfde manier dienen wenkbrouwringen, neusringen, meervoudige oorringen, tepelringen, buikringen en tongknopjes als identificatiesignalen van subculturen in New York, Londen, Parijs en andere hoofdsteden van wat ‘de beschaving’ genoemd wordt.
“Hun woorden en daden zijn tegen de HERE ....en hun zonden verkondigen zij openlijk evenals Sodom. Wee hun, want zij berokkenen zichzelf onheil”.(Jes.3: 9)
Het is opmerkelijk dat terwijl zoveel westerlingen allerlei New age godsdiensten, lichaamspiercing en occultisme omarmen, vele miljoenen uit de boven genoemde stammen in Afrika, Zuid-Amerika, Azië en de Pacific zich bekeren tot Christus en ophouden met lichaamspiercing.
Op deze zendingsvelden is het heel duidelijk wie christen zijn en wie niet. Heidenen dragen nauwelijks of geen kleding en zijn betrokken bij een scala van lichaamsinsnijdingen, piercing en tatoeages. Christenen zijn heel gemakkelijk herkenbaar: zij dragen kleding en zijn niet (meer) betrokken bij lichaamsvervormingen.
De Bijbel zegt: “Ik ben met Christus gekruisigd en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; wat ik nu leef in het vlees, dat leef ik door het geloof van de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij overgegeven heeft” (Gal. 2:20).
Natuurlijk hebben de oudere mensen nog de littekens en de gaten -getuigenis van hun heidense verleden voor hun bekering- maar alle oorringen, wenkbrouwringen, neusringen en dergelijke hebben ze verwijderd. En hun kinderen zijn vrij van deze misvormingen. In deze gebieden is het ongehoord, dat christenen vrijwillig hun lichaam piercen of tatoeëren en zij voelen zich geschokt als ze bezocht worden door Westerlingen met paardenstaarten en oorringen.
“Gij zijt kinderen van de HERE, uw God; gij zult uzelf om een dode geen insnijdingen toebrengen noch het haar boven uw voorhoofd wegscheren, want gij zijt een volk dat de HERE, uw God heilig is” (Deut. 14: 1-2)
Hoe kunnen wij uitleg geven aan de wijdverspreide tolerantie betreffende lichaamspiercing en zelfs het praktiseren ervan door en in christelijke kerken en Bijbelscholen in het Westen? We kunnen slechts een eeuwenoud boek als de Bijbel citeren, dat altijd weer een antwoord op alle levensvragen, die we tegenkomen!!!
“Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest Gods in u woont? Zo iemands Gods tempel schendt, God zal hem schenden. Want de tempel Gods en dat zijt gij, is heilig. Laat niemand zichzelf misleiden”. (1 Cor. 3: 16 - 18)
Vaak begint het met de veronderstelling, dat wanneer het dragen van een oorring voor een christelijke vrouw niet onbehoorlijk is, dat dan ook niet onbehoorlijk is voor een christelijke man. Sommige vrouwen redeneerden dan weer, dat wanneer het niet onbehoorlijk is voor een man om een oorring te dragen, zij dan wel meervoudige oorringen kunnen gaan dragen. Bovendien: als zo vele mensen in de wereld neusringen dragen en wenkbrouwringen, buikringen, tongknopjes, enz. waarom zouden wij dat dan niet doen?
De Bijbel heeft daar de term overspelig voor en stelt dan ook: “Overspeligen, weet gij niet, dat de vriendschap met de wereld vijandschap met God is? Wie dus een vriend der wereld wil zijn, wordt metterdaad een vijand van God” schrijft Jakobus in 4 vs.4.
Waar zoveel christenen zich bezig houden met heidense muziek, immorele video's en werelds amusement, daar moet het ons niet verbazen dat veel van onze jeugd niet meer zijn te onderscheiden van hun niet-christelijke vrienden.
Het geestvervuilende, hersenafstompende en zielverwoestende afval dat de ogen, oren en geest van onze jongeren vult, is voldoende uitleg voor het afglijdende, immorele en onchristelijke gedrag, waaraan nu ook belijdende christenen deelhebben door het ontsieren van hun lichaam met heidense piercing. Het betekent geen respect hebben voor hoe God je gemaakt heeft. De tekst die hier uiting aan zou kunnen geven luidt: “De vreze Gods staat hun niet voor ogen” (Rom. 3:18).
Het is tijd voor jeugdleiders en voorgangers om te onderzoeken wat de Schrift over deze dingen zegt en dan moedig zonder compromis over deze dingen te spreken en hen die aan deze dingen hebben toegegeven, op te roepen om op hun schreden terug te keren. Wij moeten Gods woord ernstig nemen.
“Laten wij ons reinigen van alle bezoedeling van het vlees en van de geest en zo onze heiliging volmaken in de vreze Gods”. (2 Cor. 7:1)
“En Hij, de God van de vrede, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel en lichaam moge bij de komst van onze Here Jezus Christus blijken in allen dele onberispelijk bewaard te zijn”. (1 Thess. 5:23).
Misschien heeft dit document je wat dichter bij de waarheid van Gods Woord gebracht. Volg het op en je zult de uitwerking op je leven ervan ervaren.
Geraadpleegde literatuur:
- Raymond van den Boogaard, De teloorgang van de tattoo, NRC-Handelsblad, 13-8-1999, p. 19
- J.O. Buswell, Tattoo, The Zondervan Pictorial Encyclopedia of the Bible, deel 5, (Michigan, Grand Rapids: Zondervan Publishing House, 1976), p.603
- Arnoud Cornelissen, Onzichtbare verwijdering tatoeages is onmogelijk (Gooi en Eemlander 16-12-1987)
- Michelle Delio, Tattoo: lichaamskunst als spiegel van je ziel (Alphen a/d Rijn: Atrium, 1993) vooral pp. 8,15,65,73,75.
- C.F. Keil & F. Delitzsch, Commentary on the Old Testament, volume I (Michigan, Grand Rapids: Eerdmans, 1981) p. 424
- Teunke Koelewijn, Veel mensen willen van hun tatoeage af (Primeur, 13-1-1995)
- F. Kootstra, Tatoeages soms een (medisch) probleem - Een cultuur in kaart gebracht (Medisch Contact, 29-7-1994)
- Rob Molthoff, Tatoeages op het lijf geschreven (Psychologie, juli 1992)
- Karin van Munster, Laserstraal blaast tatoeages op (Trouw, 24-9-1994)
- dr. A. Noordtzij, Leviticus, Korte Verklaring van de Heilige Schrift (Kampen: Kok, 1940) p.202
- Eduard Padberg, Stoere tekening wordt lelijk litteken (De volkskrant, 28-6-2005)
- Chaim Pearl en Reuben S. Brookes, Wegwijs in het Jodendom (Amsterdam: stichting Jad Achat, 1985)
- Henk Schiffmacher, Heet van de naald (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1991) p.61
- Frits Wafelbakker, Tatoeages, trots & spijt (Primeur 30-8-1994)
- Bob Witman, Tatoeage camoufleert plastische chirurgie (De Volkskrant, 8-10-1988)
- Chris Wroblewski, Tatoeages: de kunst, de trots, de erotiek (Houten: Gaade, 1993)
- Chris Wroblewski, Vrouwen tattoos (Houten: Gaade, 1994)
- www.axxent.ca/~gennaro/Tattoo_History/
Noten:
1). Verbod op tattoo en piercing bij kinderen, Reformatorisch Dagblad, 28-6-2006
2). Petra Wolthuis, Zorgen om risico’s ‘beautificatie’, Metro, 13-8-2002
3). Drs. M. Dosljak, projectleider nationaal Hepatitis Centrum, Spits 12-7-2002
4). Tattookleurstof kan infectie veroorzaken, Spits, 19-12-2001 en Petra Wolthuis, Zorgen om risico’s ‘beautificatie’, Metro, 13-8-2002
5). Verband tatoeages en slecht gedrag, Reformatorisch Dagblad 12-6-2002 Het onderzoek is verschenen in het blad Pediatrics, en is beproken in de Washington Post.
6). www.christiancounterculture.com/pdf/tatoo.pdf