‘Hamas neemt christelijke steden in Israël over’.
(d.d. 7-6-2021)
(d.d. 7-6-2021)
'Hamas probeert Nazareth en andere Arabische steden in Israël over te nemen en zelfs leden van onze gemeenteraad moedigen hen aan om loyaal te zijn aan de Palestijnen en niet aan Israël.' Dat is de explosieve onthulling door Elias Zarena, een christelijke Arabier uit Nazareth, in een exclusief interview met Israel Today.
Wat het grootste deel van de wereld nog niet heeft begrepen, en zelfs velen in Israël, zijn de verborgen strategieën van Hamas en de Palestijnen om ongeveer twee miljoen Arabische Israëlische burgers, christenen en moslims, ervan te weerhouden te integreren in de Israëlische samenleving, en in plaats daarvan zich aan te sluiten bij de islamitische vijanden van Israël. Voor zijn inspanningen wordt Elias' leven regelmatig bedreigd.
'Wat er gebeurde in Sheikh Jarrah, en daarna in Gaza, was allemaal onderdeel van het plan,' vertelde Elias aan Israel Today. 'Al het recente geweld in Israëlische steden is gefinancierd en georganiseerd door Hamas. Zij proberen de Arabische steden in Israël te veranderen in Palestijnse bolwerken.'
Wat het grootste deel van de wereld nog niet heeft begrepen, en zelfs velen in Israël, zijn de verborgen strategieën van Hamas en de Palestijnen om ongeveer twee miljoen Arabische Israëlische burgers, christenen en moslims, ervan te weerhouden te integreren in de Israëlische samenleving, en in plaats daarvan zich aan te sluiten bij de islamitische vijanden van Israël. Voor zijn inspanningen wordt Elias' leven regelmatig bedreigd.
'Wat er gebeurde in Sheikh Jarrah, en daarna in Gaza, was allemaal onderdeel van het plan,' vertelde Elias aan Israel Today. 'Al het recente geweld in Israëlische steden is gefinancierd en georganiseerd door Hamas. Zij proberen de Arabische steden in Israël te veranderen in Palestijnse bolwerken.'
De Baptistenkerk in Nazareth met een Palestijnse dreiging op de muur geschilderd. (Foto: Elias Zarena).
Vorige week werd de Baptistenkerk in zijn geboortestad Nazareth vernield en een Palestijnse vlag op de voorgevel geschilderd met een dreigement, 'Geen Joden en geen Christenen zullen in staat zijn om ons te stoppen.' Ja, precies daar in de geboortestad van Jeshoea (Jezus), plaatsten Moslims een waarschuwing aan zowel Joden, tot wie Jesjoea behoorde, als Christenen, zijn volgelingen.
Toen een raadslid van de stad Nazareth tegen de kerk zei: 'Als jullie de Palestijnse vlag weghalen, hangen we hem meteen weer op,' was Elias niet verbaasd. 'Dit zijn niet alleen radicale islamisten, maar leden van een Israëlisch bestuur die de Palestijnse identiteit opdringen aan Arabische Israëli's! Zoals Ahmed Tibi (voormalig adviseur van Yasser Arafat en lid van de Israëlische Knesset), en de Arabische partijen Balad en de Gezamenlijke Arabische Lijst die deel uitmaken van de Knesset. Zij werken zelfs samen met de Arabische communisten in Israël!'
Niet alleen de Baptistenkerk in Nazareth wordt aangevallen, maar Arabische christenen en hun kerken in het hele land identificeren zich steeds meer als Palestijnen en kiezen de kant van de vijanden van Israël. 'Zij zijn tegen de Joodse Staat en willen dat wij ons identificeren met Palestina,' legde Elias uit. 'Dit zijn islamitische en christelijke Israëli's die nog steeds denken dat ze tot 'Palestina' behoren. Bij alle vredesinspanningen, van Camp David tot Oslo, heeft geen van hen ooit gesproken over de Israëlische Arabieren of hoe samen te werken met Israël.'
Terwijl de meeste internationale media Israël de schuld geven van zijn 'slechte behandeling' van Arabische burgers, of zelfs apartheid, wijst Elias erop dat gedurende 73 jaar sinds de oprichting van de Staat Israël, Arabische Israëli's niets hebben gedaan om dichter bij Israël te komen. 'We hebben een minister van Communicatie gehad, een minister van Onderwijs, en vele andere Arabische Israëli's in de Israëlische regering en niet één van hen heeft iets gedaan om Arabieren te helpen integreren in de Israëlische samenleving. 'Jullie horen bij ons. Je maakt deel uit van Palestina,' zeggen ze tegen de Arabische Israëli's.'
Maar Elias zei dat het tijd is voor zijn volk om wakker te worden: 'De Palestijnen geven niets om jullie. Het zal nooit gebeuren dat Israël Palestina wordt. Als jullie een beter leven voor jezelf willen opbouwen, werk dan samen met Israël. Leer Hebreeuws, zoek een baan samen met onze Joodse broeders in plaats van de hele tijd te luisteren naar de Palestijnse klachten en slogans tegen Israël.'
Elias werkt al tientallen jaren met Arabische Israëli's om hen te helpen integreren in de Israëlische samenleving. Hij doet dit samen met Amit Barak, een Jood die in Gush Etzion woont, het hart van de pioniersbeweging van het bijbelse thuisland. Via hun Jerusalemite Initiative geven ze Hebreeuwse les aan Israëlische Arabieren en werken ze samen met de Israel Defense Forces (IDF) om lokale Arabieren te rekruteren voor legerdienst en om te vechten voor Israël.
'Als niemand zich uitspreekt en deze muren van leugens neerhaalt, wat zal er dan met de volgende generatie gebeuren?' vroeg Elias. 'Kan ik de dingen gewoon laten zoals ze zijn, zodat onze kinderen zullen doorgaan met de woede en haat tussen Palestijnen en Israëli's? Als christenen hebben wij de verantwoordelijkheid om voor de waarheid op te komen en vredestichters te zijn.'
Vorige week werd de Baptistenkerk in zijn geboortestad Nazareth vernield en een Palestijnse vlag op de voorgevel geschilderd met een dreigement, 'Geen Joden en geen Christenen zullen in staat zijn om ons te stoppen.' Ja, precies daar in de geboortestad van Jeshoea (Jezus), plaatsten Moslims een waarschuwing aan zowel Joden, tot wie Jesjoea behoorde, als Christenen, zijn volgelingen.
Toen een raadslid van de stad Nazareth tegen de kerk zei: 'Als jullie de Palestijnse vlag weghalen, hangen we hem meteen weer op,' was Elias niet verbaasd. 'Dit zijn niet alleen radicale islamisten, maar leden van een Israëlisch bestuur die de Palestijnse identiteit opdringen aan Arabische Israëli's! Zoals Ahmed Tibi (voormalig adviseur van Yasser Arafat en lid van de Israëlische Knesset), en de Arabische partijen Balad en de Gezamenlijke Arabische Lijst die deel uitmaken van de Knesset. Zij werken zelfs samen met de Arabische communisten in Israël!'
Niet alleen de Baptistenkerk in Nazareth wordt aangevallen, maar Arabische christenen en hun kerken in het hele land identificeren zich steeds meer als Palestijnen en kiezen de kant van de vijanden van Israël. 'Zij zijn tegen de Joodse Staat en willen dat wij ons identificeren met Palestina,' legde Elias uit. 'Dit zijn islamitische en christelijke Israëli's die nog steeds denken dat ze tot 'Palestina' behoren. Bij alle vredesinspanningen, van Camp David tot Oslo, heeft geen van hen ooit gesproken over de Israëlische Arabieren of hoe samen te werken met Israël.'
Terwijl de meeste internationale media Israël de schuld geven van zijn 'slechte behandeling' van Arabische burgers, of zelfs apartheid, wijst Elias erop dat gedurende 73 jaar sinds de oprichting van de Staat Israël, Arabische Israëli's niets hebben gedaan om dichter bij Israël te komen. 'We hebben een minister van Communicatie gehad, een minister van Onderwijs, en vele andere Arabische Israëli's in de Israëlische regering en niet één van hen heeft iets gedaan om Arabieren te helpen integreren in de Israëlische samenleving. 'Jullie horen bij ons. Je maakt deel uit van Palestina,' zeggen ze tegen de Arabische Israëli's.'
Maar Elias zei dat het tijd is voor zijn volk om wakker te worden: 'De Palestijnen geven niets om jullie. Het zal nooit gebeuren dat Israël Palestina wordt. Als jullie een beter leven voor jezelf willen opbouwen, werk dan samen met Israël. Leer Hebreeuws, zoek een baan samen met onze Joodse broeders in plaats van de hele tijd te luisteren naar de Palestijnse klachten en slogans tegen Israël.'
Elias werkt al tientallen jaren met Arabische Israëli's om hen te helpen integreren in de Israëlische samenleving. Hij doet dit samen met Amit Barak, een Jood die in Gush Etzion woont, het hart van de pioniersbeweging van het bijbelse thuisland. Via hun Jerusalemite Initiative geven ze Hebreeuwse les aan Israëlische Arabieren en werken ze samen met de Israel Defense Forces (IDF) om lokale Arabieren te rekruteren voor legerdienst en om te vechten voor Israël.
'Als niemand zich uitspreekt en deze muren van leugens neerhaalt, wat zal er dan met de volgende generatie gebeuren?' vroeg Elias. 'Kan ik de dingen gewoon laten zoals ze zijn, zodat onze kinderen zullen doorgaan met de woede en haat tussen Palestijnen en Israëli's? Als christenen hebben wij de verantwoordelijkheid om voor de waarheid op te komen en vredestichters te zijn.'
Elias spreekt tot een zaal met jonge Arabische christenen. (Foto: Jerusalem Initiative)
Elias legde het verder uit:
'De moedertaal van dit land is Hebreeuws! En naast de Joden behoorden wij tot de eersten in dit land die in Jezus geloofden. Dit is onze identiteit. Jezus was een Jood en ging naar de synagoge. Wij zijn een deel van dit land en willen samenleven met het Joodse volk. Open het Oude en het Nieuwe Testament, zeg ik tegen mijn volk. Zie je, dit is Israël en het draait allemaal om de Joden!
'De Palestijnen vechten om de Tempelberg, het is een grote leugen en de Al Aqsa Moskee op de Tempelberg is een bedrieglijke truc. Over deze berg wordt in de Bijbel gesproken, en hij maakt deel uit van Eretz Yisrael, het Land Israël.
'Maar de Palestijnen verbergen dit voor ons volk. Ze herschrijven de geschiedenis, zelfs in de schoolboeken van onze kinderen. Wij proberen onze christelijke geschiedenis en cultuur hier in Israël, ons thuisland, te herstellen.
'We leggen ook contact met Arabisch sprekende christenen in het hele Midden-Oosten om hen aan te moedigen Israël te steunen. Jonge mensen uit Irak, Syrië en in Europa staan bijzonder open voor Israël en zouden hier heel graag ooit een bezoek brengen.
'Ik wil dat onze mensen begrijpen dat Israël een Hof van Eden is. Hier leven we vrij zonder angst, worden we gerespecteerd en beschouwd als een integraal onderdeel van de samenleving als christenen. Ik houd van Israël en het Joodse volk. Omdat ik hier ben opgegroeid, weet ik wat het betekent om als christen in Jeruzalem op te groeien. De moslims zetten ons onder druk om tegen Israël te vechten. Zij voeren liever oorlog met Israël dan dat zij de zaken regelen en vrede sluiten met het Joodse volk. Wij zijn Arabische Israëlische christenen en trots om samen met onze kerken en instellingen deel uit te maken van de Joodse Staat.
'Wij willen ons land samen opbouwen, niet alleen elkaar bekritiseren en de schuld geven van de problemen. We kunnen niet de hele tijd alleen maar nemen en nemen; we moeten ook geven en Israël steunen.'
Men zou denken dat er steun voor Elias en zijn werk zou zijn onder de 'vredesactivisten', de linkse politieke partijen in Israël. Maar het tegendeel is waar. Links blijft de woede en kritiek op Israël onder de christelijke Arabieren voeden. Zij zijn ertegen om hen te helpen integreren in de Israëlische samenleving, omdat zij dan zouden stoppen met het steunen van de agenda van links om de regering ten val te brengen met boycots en anti-Israël propaganda.
Historisch gezien zijn het in Israël altijd de rechtse leiders geweest die vrede hebben gesloten tussen Israël en de Arabische landen.
Via: Israël Today.
Inzicht in de Bennett-crises.
(d.d. zondag 6 juni 2021)
Elias legde het verder uit:
'De moedertaal van dit land is Hebreeuws! En naast de Joden behoorden wij tot de eersten in dit land die in Jezus geloofden. Dit is onze identiteit. Jezus was een Jood en ging naar de synagoge. Wij zijn een deel van dit land en willen samenleven met het Joodse volk. Open het Oude en het Nieuwe Testament, zeg ik tegen mijn volk. Zie je, dit is Israël en het draait allemaal om de Joden!
'De Palestijnen vechten om de Tempelberg, het is een grote leugen en de Al Aqsa Moskee op de Tempelberg is een bedrieglijke truc. Over deze berg wordt in de Bijbel gesproken, en hij maakt deel uit van Eretz Yisrael, het Land Israël.
'Maar de Palestijnen verbergen dit voor ons volk. Ze herschrijven de geschiedenis, zelfs in de schoolboeken van onze kinderen. Wij proberen onze christelijke geschiedenis en cultuur hier in Israël, ons thuisland, te herstellen.
'We leggen ook contact met Arabisch sprekende christenen in het hele Midden-Oosten om hen aan te moedigen Israël te steunen. Jonge mensen uit Irak, Syrië en in Europa staan bijzonder open voor Israël en zouden hier heel graag ooit een bezoek brengen.
'Ik wil dat onze mensen begrijpen dat Israël een Hof van Eden is. Hier leven we vrij zonder angst, worden we gerespecteerd en beschouwd als een integraal onderdeel van de samenleving als christenen. Ik houd van Israël en het Joodse volk. Omdat ik hier ben opgegroeid, weet ik wat het betekent om als christen in Jeruzalem op te groeien. De moslims zetten ons onder druk om tegen Israël te vechten. Zij voeren liever oorlog met Israël dan dat zij de zaken regelen en vrede sluiten met het Joodse volk. Wij zijn Arabische Israëlische christenen en trots om samen met onze kerken en instellingen deel uit te maken van de Joodse Staat.
'Wij willen ons land samen opbouwen, niet alleen elkaar bekritiseren en de schuld geven van de problemen. We kunnen niet de hele tijd alleen maar nemen en nemen; we moeten ook geven en Israël steunen.'
Men zou denken dat er steun voor Elias en zijn werk zou zijn onder de 'vredesactivisten', de linkse politieke partijen in Israël. Maar het tegendeel is waar. Links blijft de woede en kritiek op Israël onder de christelijke Arabieren voeden. Zij zijn ertegen om hen te helpen integreren in de Israëlische samenleving, omdat zij dan zouden stoppen met het steunen van de agenda van links om de regering ten val te brengen met boycots en anti-Israël propaganda.
Historisch gezien zijn het in Israël altijd de rechtse leiders geweest die vrede hebben gesloten tussen Israël en de Arabische landen.
Via: Israël Today.
Inzicht in de Bennett-crises.
(d.d. zondag 6 juni 2021)
Er is duidelijk iets mis in de nieuwe opkomende regering met zijn twee roulerende premiers. De eerste zal Naftali Bennett van Yamina zijn, die slechts zeven van de 120 zetels in de Knesset zal vertegenwoordigen. De tweede zal Yair Lapid van Yesh Atid zijn, die 17 van de 120 zetels zal vertegenwoordigen.
Deze abnormaliteit, waarbij een leider van een kleine partij premier kan worden, is mogelijk omdat het Israëlische politieke systeem dit toelaat. Het laat politici met mateloze ambitie toe om de politieke patstelling in hun eigen voordeel te gebruiken. Hoe legaal het ook is, het verandert niets aan het feit dat het ondemocratisch is om een leider van een kleine partij het land te laten leiden.
Daar komt nog bij dat met uitzondering van Likoed, Arbeid, Meretz en de Religieus Zionistische factie, alle andere partijen (inclusief Yamina en Yesh Atid) geen voorverkiezingen kennen, wat betekent dat het geen democratische partijen zijn die een democratische staat willen besturen. Dit vormt één Bennett-crisis, waarin een impopulaire leider de meerderheid zal leiden die niet op hem gestemd heeft en hem niet mag.
De tweede Bennett-crisis is Bennett zelf, die zijn kiezers beloofde dat hij nooit zou toestaan dat Lapid premier zou worden. Door te kiezen voor een linkse coalitie heeft Bennett minstens de helft van degenen die op hem stemden bitter teleurgesteld, om nog maar te zwijgen van de rechtse kiezers die niet op hem stemden. Volgens opiniepeilingen zal Bennett, als er opnieuw verkiezingen worden gehouden, slechts drie zetels winnen, wat betekent dat hij de kiesdrempel niet zal halen.
Bennet heeft zijn verkiezingsbeloften verlaten, die hij live op televisie (Channel 20) ondertekende, waarin hij zei:
1. Ik zal niet toestaan dat Yair Lapid premier wordt, zelfs niet bij toerbeurt.
2. Ik zal geen regering vormen die afhankelijk is van Mansour Abbas van de Islamitische Beweging.
Deze abnormaliteit, waarbij een leider van een kleine partij premier kan worden, is mogelijk omdat het Israëlische politieke systeem dit toelaat. Het laat politici met mateloze ambitie toe om de politieke patstelling in hun eigen voordeel te gebruiken. Hoe legaal het ook is, het verandert niets aan het feit dat het ondemocratisch is om een leider van een kleine partij het land te laten leiden.
Daar komt nog bij dat met uitzondering van Likoed, Arbeid, Meretz en de Religieus Zionistische factie, alle andere partijen (inclusief Yamina en Yesh Atid) geen voorverkiezingen kennen, wat betekent dat het geen democratische partijen zijn die een democratische staat willen besturen. Dit vormt één Bennett-crisis, waarin een impopulaire leider de meerderheid zal leiden die niet op hem gestemd heeft en hem niet mag.
De tweede Bennett-crisis is Bennett zelf, die zijn kiezers beloofde dat hij nooit zou toestaan dat Lapid premier zou worden. Door te kiezen voor een linkse coalitie heeft Bennett minstens de helft van degenen die op hem stemden bitter teleurgesteld, om nog maar te zwijgen van de rechtse kiezers die niet op hem stemden. Volgens opiniepeilingen zal Bennett, als er opnieuw verkiezingen worden gehouden, slechts drie zetels winnen, wat betekent dat hij de kiesdrempel niet zal halen.
Bennet heeft zijn verkiezingsbeloften verlaten, die hij live op televisie (Channel 20) ondertekende, waarin hij zei:
1. Ik zal niet toestaan dat Yair Lapid premier wordt, zelfs niet bij toerbeurt.
2. Ik zal geen regering vormen die afhankelijk is van Mansour Abbas van de Islamitische Beweging.
Links: een hongerstakende Israëli voor het huis van nummer 2 binnen Yamina, Ayelet Shaked.
Deze beloften, die hij blijkbaar nooit heeft willen nakomen, hebben bij de helft van zijn kiezers en bij alle rechtse kiezers tot bittere teleurstelling geleid. Zij voelen zich verraden door een partij die beloofd had Netanyahu aan de rechterzijde te blijven steunen.
Een van degenen die zijn verbijstering over Bennett uitte, was journalist Avishai Ben Haim. Zijn populariteit, vooral onder Mizrahi Joden, maakt hem tot een stem waar rekening mee gehouden moet worden. Ben Haim heeft de idee van Ashkenazische overheersing gepopulariseerd, of wat hij noemt: het vermogen van het ‘Eerste Israël’ om de controle te behouden over de media, het rechtssysteem en de academische wereld, die op hun beurt allemaal een zeer neerbuigende houding aannemen ten opzichte van het traditionele ‘Tweede Israël’.
Velen zijn het niet eens met Ben Haims schets van de raciale scheidslijn in de links-rechtse tegenstelling. Toch zijn ze het met hem eens over de kwestie van een minderheidselite, die haar agenda oplegt aan de meerderheid van de Joden, die in wezen zionisten en traditioneel zijn.
Op de dag (30 mei) dat Bennett zijn beslissing bekendmaakte om toe te treden tot het linkse blok en premier te worden, sprak Ben Haim met Israel Radio talkshow presentatrice Sharon Gal.
Fragmenten uit zijn gesprek met Gal drukken uit hoe veel rechtse mensen zich voelen. ‘Wat betreft het gevoel van vernedering en hulpeloosheid, en het gevoel dat er iets ondemocratisch en immoreels is gedaan, staat deze dag op gelijke voet met de [Gaza] terugtrekking.’
Ben Haim vervolgde: ‘Iets wat je op geen enkele manier kunt stoppen omdat de overheersing heeft besloten wat het wil. En het kan doen wat het wil omdat het onbeperkte macht heeft. Het kan geen kwaad doen. Het controleert niet alleen het rechtssysteem. Het controleert de media waardoor het het verhaal kan vertellen zoals het wil.’
De Bennett-gebeurtenis ‘is van dezelfde soort als de terugtrekking, wat betekent dat dwaze mensen, slechte mensen, deze gebeurtenis zagen als een soort verplaatsing. Ze begrepen niet dat het opgeven van Israëlisch land geen verplaatsing is. En ze begrepen niet dat de elite de kolonisten wilde vernederen en hen wilde opvoeden. Yair Lapid zei toen dat dit het doel was van de terugtrekking.
‘Wat we nu zien is een historische gebeurtenis, waarbij een van de grootste Joodse leiders aller tijden wordt vernederd en onttroond. Netanyahu is een nationaal symbool voor talloze Israëlische Joden. Hij belichaamt het Joodse sentiment. ‘Degenen die zijn ondemocratische ondergang afwachten, geven blijk van een werkelijk beangstigende immorele verwijdering van een door het gewone volk geliefde premier door de overheersing, die er na jaren van karaktermoord en vervolging in is geslaagd Netanyahu politiek te verlammen.
‘Wat het meest beangstigend is, is dat Bennett dit allemaal weet. Hij weet dat hij premier gaat worden op basis van bedrog. Hij was niet gekozen. Het enige wat hij deed was Netanyahu's vervolging gebruiken (voor zijn eigen gewin). Bennett maakt gebruik van de afschuwelijke daad van de overheersing die een premier verpletterde. Ik zie dit als betreurenswaardiger dan zijn verkiezingscampagne-leugens.
‘De campagne tegen Netanyahu gaat niet over hem. Het is een campagne ontworpen om het nationale en Joodse gevoel te onderdrukken. Het maakt deel uit van een plan om post-zionistische, post-nationale en post-Joodse waarden te bevorderen, en Bennett doet daar nu aan mee.’
Hoewel men geneigd kan zijn te denken dat dit onterechte overdrijving is, zeg ik nogmaals dat Ben Haim een oprechte stem is van talloze Israëli's. Dat betekent dat Israël afstevent op ongekende burgerlijke onrust, die niet zal eindigen in de gewenste eenheid die door de nieuwe regering wordt beloofd.
door: Tsvi Sadan
Via: Israël Today
Deze beloften, die hij blijkbaar nooit heeft willen nakomen, hebben bij de helft van zijn kiezers en bij alle rechtse kiezers tot bittere teleurstelling geleid. Zij voelen zich verraden door een partij die beloofd had Netanyahu aan de rechterzijde te blijven steunen.
Een van degenen die zijn verbijstering over Bennett uitte, was journalist Avishai Ben Haim. Zijn populariteit, vooral onder Mizrahi Joden, maakt hem tot een stem waar rekening mee gehouden moet worden. Ben Haim heeft de idee van Ashkenazische overheersing gepopulariseerd, of wat hij noemt: het vermogen van het ‘Eerste Israël’ om de controle te behouden over de media, het rechtssysteem en de academische wereld, die op hun beurt allemaal een zeer neerbuigende houding aannemen ten opzichte van het traditionele ‘Tweede Israël’.
Velen zijn het niet eens met Ben Haims schets van de raciale scheidslijn in de links-rechtse tegenstelling. Toch zijn ze het met hem eens over de kwestie van een minderheidselite, die haar agenda oplegt aan de meerderheid van de Joden, die in wezen zionisten en traditioneel zijn.
Op de dag (30 mei) dat Bennett zijn beslissing bekendmaakte om toe te treden tot het linkse blok en premier te worden, sprak Ben Haim met Israel Radio talkshow presentatrice Sharon Gal.
Fragmenten uit zijn gesprek met Gal drukken uit hoe veel rechtse mensen zich voelen. ‘Wat betreft het gevoel van vernedering en hulpeloosheid, en het gevoel dat er iets ondemocratisch en immoreels is gedaan, staat deze dag op gelijke voet met de [Gaza] terugtrekking.’
Ben Haim vervolgde: ‘Iets wat je op geen enkele manier kunt stoppen omdat de overheersing heeft besloten wat het wil. En het kan doen wat het wil omdat het onbeperkte macht heeft. Het kan geen kwaad doen. Het controleert niet alleen het rechtssysteem. Het controleert de media waardoor het het verhaal kan vertellen zoals het wil.’
De Bennett-gebeurtenis ‘is van dezelfde soort als de terugtrekking, wat betekent dat dwaze mensen, slechte mensen, deze gebeurtenis zagen als een soort verplaatsing. Ze begrepen niet dat het opgeven van Israëlisch land geen verplaatsing is. En ze begrepen niet dat de elite de kolonisten wilde vernederen en hen wilde opvoeden. Yair Lapid zei toen dat dit het doel was van de terugtrekking.
‘Wat we nu zien is een historische gebeurtenis, waarbij een van de grootste Joodse leiders aller tijden wordt vernederd en onttroond. Netanyahu is een nationaal symbool voor talloze Israëlische Joden. Hij belichaamt het Joodse sentiment. ‘Degenen die zijn ondemocratische ondergang afwachten, geven blijk van een werkelijk beangstigende immorele verwijdering van een door het gewone volk geliefde premier door de overheersing, die er na jaren van karaktermoord en vervolging in is geslaagd Netanyahu politiek te verlammen.
‘Wat het meest beangstigend is, is dat Bennett dit allemaal weet. Hij weet dat hij premier gaat worden op basis van bedrog. Hij was niet gekozen. Het enige wat hij deed was Netanyahu's vervolging gebruiken (voor zijn eigen gewin). Bennett maakt gebruik van de afschuwelijke daad van de overheersing die een premier verpletterde. Ik zie dit als betreurenswaardiger dan zijn verkiezingscampagne-leugens.
‘De campagne tegen Netanyahu gaat niet over hem. Het is een campagne ontworpen om het nationale en Joodse gevoel te onderdrukken. Het maakt deel uit van een plan om post-zionistische, post-nationale en post-Joodse waarden te bevorderen, en Bennett doet daar nu aan mee.’
Hoewel men geneigd kan zijn te denken dat dit onterechte overdrijving is, zeg ik nogmaals dat Ben Haim een oprechte stem is van talloze Israëli's. Dat betekent dat Israël afstevent op ongekende burgerlijke onrust, die niet zal eindigen in de gewenste eenheid die door de nieuwe regering wordt beloofd.
door: Tsvi Sadan
Via: Israël Today