In Bijbels Optiek
10. SEKSUELE REVOLUTIE.
In dit hoofdstuk willen we verder bezien hoe de onbijbelse beïnvloeding van de geslachten en hun rol leidde tot wat genoemd werd de ‘seksuele revolutie’. Ook in vorige hoofdstukken werd dit woord reeds enkele keren gebezigd.
Wij hebben gezien hoe deze zogeheten seksuele revolutie als een epidemie om zich heen sloeg en zijn duizenden velde. De denkhoofden achter deze revolutie kwamen met hun vergif overal binnen. Vooral werd de aanval ingezet op de scholen, zoals we constateerden. Met toneel en rollenspel werd het kind omgeturnd.
De Belijdenisbeweging “Kein anderes Evangelium” gaf in die tijd als tegenwicht een krant uit met als titel: “Schule – wohin ? Das Kind im Griff”, gegen die neue Zeugnisreglung in den Grundschulen . Deze krant was een alarmsignaal. Daarin werd beschreven hoe het kind gewonnen moest worden voor het neomarxisme. Om het kind zover te krijgen, moest het ‘veranderd’ worden. Het kind, dat van huis uit een bijbelse opvoeding had meegekregen, moest een flexibel geweten krijgen. Het moest ‘bevrijd’ worden van angst- en schuldgevoelens. Onder geen voorwaarde mocht de bijbel als richtsnoer gebruikt worden.
In dit hoofdstuk willen we verder bezien hoe de onbijbelse beïnvloeding van de geslachten en hun rol leidde tot wat genoemd werd de ‘seksuele revolutie’. Ook in vorige hoofdstukken werd dit woord reeds enkele keren gebezigd.
Wij hebben gezien hoe deze zogeheten seksuele revolutie als een epidemie om zich heen sloeg en zijn duizenden velde. De denkhoofden achter deze revolutie kwamen met hun vergif overal binnen. Vooral werd de aanval ingezet op de scholen, zoals we constateerden. Met toneel en rollenspel werd het kind omgeturnd.
De Belijdenisbeweging “Kein anderes Evangelium” gaf in die tijd als tegenwicht een krant uit met als titel: “Schule – wohin ? Das Kind im Griff”, gegen die neue Zeugnisreglung in den Grundschulen . Deze krant was een alarmsignaal. Daarin werd beschreven hoe het kind gewonnen moest worden voor het neomarxisme. Om het kind zover te krijgen, moest het ‘veranderd’ worden. Het kind, dat van huis uit een bijbelse opvoeding had meegekregen, moest een flexibel geweten krijgen. Het moest ‘bevrijd’ worden van angst- en schuldgevoelens. Onder geen voorwaarde mocht de bijbel als richtsnoer gebruikt worden.
In Bijbels Optiek
Zonder de bijbel te betrekken bij het seksuele opvoedingsproces dachten de betweters van de Frankfurter Schule (en na hen vele anderen!), dat ze een betere opvoedingsvoorwaarden konden scheppen.
Neen, dat zou ondemocratisch zijn. De mens zelf was het die bepaalde wat waar was. Op deze wijze wilde hij nieuwe waarden en waarheden aanbieden.
10.1. Toneelgroep.
Op de Duitse scholen werd de aanval op het kind begonnen door o.a. de toneelgroep “Rote Grütze”. Rote Grütze ( rode brij of moes, zo zou je het kunnen vertalen ) reisde heel Duitsland door met theatervoorstellingen voor kinderen van 6-12 jaar. Rote Grütze bood het volgende: 1. Alle seksuele taboes moesten van de baan. De mensheid moest op weg naar een
1. “vrije seksualiteit”
2. Het geslachtsleven van man en vrouw werd tot in alle details getoond.
3. Beperkingen als het verbod van sodomie, het seksuele contact met dieren e.d. moesten van de baan.
4. Ieder moest in de maatschappij met de ander volgens het principe van lust gevoelens in seksuele betrekking
kunnen optreden. Waren er ouders, die het kind dit wilden verbieden? Wee, die vader en die moeder! Tijdens
de voorstelling van de toneelgroep werden deze ouders voorgesteld als boosaardig. Bovendien werden zij
afgeschilderd als koud voor het gevoel, dat het kind had. Het gevoelsleven van het kind mocht niet worden
gestoord.
5. Het schaamtegevoel moest worden afgeschaft.
6. Seksualiteit moest worden een spel zonder grenzen.
7. Dit alles speelde “Rote Grütze”. Het verbodene werd in en door het spel “bevrijd”.
8. Mocht en kind nog remmende belemmeringen hebben vanwege de opvoeding.
Geen nood, deze konden worden weggenomen door gitaarmuziek of gemeenschappelijke liederen.
Wat hier achter zat was de huidige samenleving te veranderen en zo nodig omver te werpen en te herscheppen in de ‘ideale’ nieuwe maatschappij. Een heerlijk rijk, maar zonder God. De mens wilde God niet meer, zo werd gesteld. Echter de apostel Paulus schrijft in
Rom. 1: 28-32:”En daar zij het verwerpelijk achten God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan een verwerpelijk denken om te doen wat niet betaamt: vervuld van allerlei onrechtvaardigheid, boosheid, hebzucht en slechtheid…, lasteraars, haters van God…, grootsprekers, vindingrijk in het kwade, hun ouders ongehoorzaam…”.
10.2. Open en bloot..
Als de lezer zou denken dat zulke taferelen als het optreden van ‘Rote Grütze’ zich alleen in Duitsland zouden afspelen, die vergist zich. Ook ons land werd overspoeld door een ‘seksuele revolutie’, die opgeroepen werd door toneelgroepen en cursussen.
Zo stond reeds in “Mare” van 20 jan. 1979, het orgaan van de Leidse Universiteit, het volgende: ”Blootgewoon”, een stuk over seks, gespeeld door de groep “Kind” van de Delftse Comedie.
“Blootgewoon” was bedoeld voor kinderen in de leeftijd van 8-14 jaar. De bedoeling was in een aantal bijeenkomsten te praten over seksuele opvoeding van kinderen en dit te vervolgen door het spelen van uit improvisaties opgebouwde scènes rondom dit thema.
Voorlopig was het niet de bedoeling dat uit het werkproces een voorstelling geboren zou worden. Wel werd van het begin af gesteld, dat het resultaat van het werkproces aan al dan niet professioneel geschoolde opvoeders zou worden getoond om op deze wijze de discussie in een breder kader voort te zetten. De reacties, die de groep kreeg, waren van dien aard, dat naar een voorstelling voor kinderen werd toegewerkt. Sinds de première in Delft werd het spel op verschillende plaatsen met succes opgevoerd. En dat was geen wonder, want het geheel was speels, niet belerend, aangepast aan de woorden, die kinderen bekend waren, maar waarvan ze niet wisten, wat ze inhielden.
De liedjes werden op muziek van kinderversjes geschreven. Ook konden kinderen actief aan het spel meedoen. Vandaar, dat tussen de scènes mogelijkheden waren om met het jeugdige publiek te praten”. Tot zover dit citaat. De bedoeling was duidelijk en aan het feit dat de spelers met ontblote bovenlichamen hun rollen speelden, werd wel duidelijk, dat het hier ging om de omturning van het kind, terwijl de buitenwacht de indruk gegeven werd dat het maar onnozele spelletjes waren, die gespeeld werden.
10.3. “Student, relaties en seksualiteit”.
Een tweede voorbeeld, die seksuele revolutie in Nederland inluidde, waren bijv. vijf bijeenkomsten van het Studium Generale dat de Leidse Universiteit in 1979 wijdde over het thema “Student, relaties en seksualiteit”. Uit het programma het volgende:
Jos Frenken sprak over: “Problematische liefde, problematische seks”.
Joost Dekker en Joel Staffeleu hadden het over:”De man en zijn mythe: man, relaties en seksualiteit.
Het onderwerp van Gerda van Dijk was: “Vrouw, relaties en seksualiteit”.
Lex van Naerssen refereerde over “Studenten: andere seksualiteit, andere relaties?”
“Heteroseksisme” was het onderwerp van de Amerikaanse lesbisch-feministische psychologe Gail Pheterson. “Zij verwacht”, aldus “Mare” van nov. 1979 “nog wel iets van de mogelijkheid die mensen hebben om los te komen van seksuele onderdrukking, beperkende rolpatronen en relationele onderontwikkeling”. Op de avond waarop zij haar onderwerp aan de orde stelde ( die overigens mager bezocht werd – vanwege de mogelijke bedreiging van het onderwerp – veronderstelde haar inleider studentenpastor Van der Hoeven ) besprak zij een mogelijkheid voor seksuele emancipatie. Daarbij moest niet alleen het seksisme verdwijnen, ook het heteroseksisme moest het ontgelden. Zij pleitte voor een herstel van de homosocialiteit, het creëren van een sociaal verband waarin men zich met seksegenoten kon terugtrekken, solidariteit, steun en aandacht kon vinden. In de afgelopen 20 jaar is de inhoud van haar spreekbeurt ruim ‘beloond’.
Zo kon de eenzijdige nadruk op het gezin als de sociale eenheid worden ondergraven. Immers, de gedachte dat seksualiteit, huwelijk en voortplanting vanzelfsprekend in elkaars verlengde zouden liggen, vond steeds minder aanhang, althans volgens Pheterson.
Neen, dat zou ondemocratisch zijn. De mens zelf was het die bepaalde wat waar was. Op deze wijze wilde hij nieuwe waarden en waarheden aanbieden.
10.1. Toneelgroep.
Op de Duitse scholen werd de aanval op het kind begonnen door o.a. de toneelgroep “Rote Grütze”. Rote Grütze ( rode brij of moes, zo zou je het kunnen vertalen ) reisde heel Duitsland door met theatervoorstellingen voor kinderen van 6-12 jaar. Rote Grütze bood het volgende: 1. Alle seksuele taboes moesten van de baan. De mensheid moest op weg naar een
1. “vrije seksualiteit”
2. Het geslachtsleven van man en vrouw werd tot in alle details getoond.
3. Beperkingen als het verbod van sodomie, het seksuele contact met dieren e.d. moesten van de baan.
4. Ieder moest in de maatschappij met de ander volgens het principe van lust gevoelens in seksuele betrekking
kunnen optreden. Waren er ouders, die het kind dit wilden verbieden? Wee, die vader en die moeder! Tijdens
de voorstelling van de toneelgroep werden deze ouders voorgesteld als boosaardig. Bovendien werden zij
afgeschilderd als koud voor het gevoel, dat het kind had. Het gevoelsleven van het kind mocht niet worden
gestoord.
5. Het schaamtegevoel moest worden afgeschaft.
6. Seksualiteit moest worden een spel zonder grenzen.
7. Dit alles speelde “Rote Grütze”. Het verbodene werd in en door het spel “bevrijd”.
8. Mocht en kind nog remmende belemmeringen hebben vanwege de opvoeding.
Geen nood, deze konden worden weggenomen door gitaarmuziek of gemeenschappelijke liederen.
Wat hier achter zat was de huidige samenleving te veranderen en zo nodig omver te werpen en te herscheppen in de ‘ideale’ nieuwe maatschappij. Een heerlijk rijk, maar zonder God. De mens wilde God niet meer, zo werd gesteld. Echter de apostel Paulus schrijft in
Rom. 1: 28-32:”En daar zij het verwerpelijk achten God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan een verwerpelijk denken om te doen wat niet betaamt: vervuld van allerlei onrechtvaardigheid, boosheid, hebzucht en slechtheid…, lasteraars, haters van God…, grootsprekers, vindingrijk in het kwade, hun ouders ongehoorzaam…”.
10.2. Open en bloot..
Als de lezer zou denken dat zulke taferelen als het optreden van ‘Rote Grütze’ zich alleen in Duitsland zouden afspelen, die vergist zich. Ook ons land werd overspoeld door een ‘seksuele revolutie’, die opgeroepen werd door toneelgroepen en cursussen.
Zo stond reeds in “Mare” van 20 jan. 1979, het orgaan van de Leidse Universiteit, het volgende: ”Blootgewoon”, een stuk over seks, gespeeld door de groep “Kind” van de Delftse Comedie.
“Blootgewoon” was bedoeld voor kinderen in de leeftijd van 8-14 jaar. De bedoeling was in een aantal bijeenkomsten te praten over seksuele opvoeding van kinderen en dit te vervolgen door het spelen van uit improvisaties opgebouwde scènes rondom dit thema.
Voorlopig was het niet de bedoeling dat uit het werkproces een voorstelling geboren zou worden. Wel werd van het begin af gesteld, dat het resultaat van het werkproces aan al dan niet professioneel geschoolde opvoeders zou worden getoond om op deze wijze de discussie in een breder kader voort te zetten. De reacties, die de groep kreeg, waren van dien aard, dat naar een voorstelling voor kinderen werd toegewerkt. Sinds de première in Delft werd het spel op verschillende plaatsen met succes opgevoerd. En dat was geen wonder, want het geheel was speels, niet belerend, aangepast aan de woorden, die kinderen bekend waren, maar waarvan ze niet wisten, wat ze inhielden.
De liedjes werden op muziek van kinderversjes geschreven. Ook konden kinderen actief aan het spel meedoen. Vandaar, dat tussen de scènes mogelijkheden waren om met het jeugdige publiek te praten”. Tot zover dit citaat. De bedoeling was duidelijk en aan het feit dat de spelers met ontblote bovenlichamen hun rollen speelden, werd wel duidelijk, dat het hier ging om de omturning van het kind, terwijl de buitenwacht de indruk gegeven werd dat het maar onnozele spelletjes waren, die gespeeld werden.
10.3. “Student, relaties en seksualiteit”.
Een tweede voorbeeld, die seksuele revolutie in Nederland inluidde, waren bijv. vijf bijeenkomsten van het Studium Generale dat de Leidse Universiteit in 1979 wijdde over het thema “Student, relaties en seksualiteit”. Uit het programma het volgende:
Jos Frenken sprak over: “Problematische liefde, problematische seks”.
Joost Dekker en Joel Staffeleu hadden het over:”De man en zijn mythe: man, relaties en seksualiteit.
Het onderwerp van Gerda van Dijk was: “Vrouw, relaties en seksualiteit”.
Lex van Naerssen refereerde over “Studenten: andere seksualiteit, andere relaties?”
“Heteroseksisme” was het onderwerp van de Amerikaanse lesbisch-feministische psychologe Gail Pheterson. “Zij verwacht”, aldus “Mare” van nov. 1979 “nog wel iets van de mogelijkheid die mensen hebben om los te komen van seksuele onderdrukking, beperkende rolpatronen en relationele onderontwikkeling”. Op de avond waarop zij haar onderwerp aan de orde stelde ( die overigens mager bezocht werd – vanwege de mogelijke bedreiging van het onderwerp – veronderstelde haar inleider studentenpastor Van der Hoeven ) besprak zij een mogelijkheid voor seksuele emancipatie. Daarbij moest niet alleen het seksisme verdwijnen, ook het heteroseksisme moest het ontgelden. Zij pleitte voor een herstel van de homosocialiteit, het creëren van een sociaal verband waarin men zich met seksegenoten kon terugtrekken, solidariteit, steun en aandacht kon vinden. In de afgelopen 20 jaar is de inhoud van haar spreekbeurt ruim ‘beloond’.
Zo kon de eenzijdige nadruk op het gezin als de sociale eenheid worden ondergraven. Immers, de gedachte dat seksualiteit, huwelijk en voortplanting vanzelfsprekend in elkaars verlengde zouden liggen, vond steeds minder aanhang, althans volgens Pheterson.
In Bijbels Optiek
De seksuele gelijkheid van de vrouw aan de man bracht al zeer ras met zich mee, dat kleine kinderen zich op vroege leeftijd bewust moesten worden van hun zelfstandigheid, ook van hun carrière.
Uit de lezing van deze Amerikaanse psychologe werd o.a. duidelijk hoe en op welke wijze de seksuele revolutie bezig was vorm te krijgen. De voorstanders van deze revolutie spraken misschien liever over de seksuele evolutie, echter zij vonden het een weg naar een betere wereld.
10.4. De dialectiek van sekse.
Shulamith Firestone heeft, zo doceerde Gail Pheterson, in 1970 verklaard dat de oorsprong van het onderscheid tussen de seksen en van de onderdrukking van de vrouw is gelegen in de biologische verschillen tussen de seksen.
Het vrouwelijke vermogen tot baren, een natuurlijke tirannie waaraan de vrouw zich volgens haar bestemming moet onderwerpen, verklaart het ontstaan en het nog steeds voortduren van de onderdrukking van de vrouw.
Zo zijn vrouwen verantwoordelijk voor de zorg van kinderen en man. Binnen deze eenheid is de vrouw afhankelijk van de man en het kind van de volwassene.
“Deze afhankelijkheidsrelaties zijn verankerd in een rigide stelsel van “bescherming”, of zoals Firestone het noemt, “bevoorrechte slavernij”, waarin het huis de vrouw en de school het kind bescherming biedt. De onevenwichtige verdeling van de macht, inherent aan dit geslachtsgebonden klassenstelsel is volgens Firestone het prototype van alle andere maatschappelijke onmogelijkheden.
Zij zoekt de bevrijding van de vrouw in de “technologische beheersing van de biologie”. Het feminisme moet haar vrijmaken van haar biologische beperkingen en van haar strenge rolvoorschriften. “Firestone wil een culturele revolutie die de biologische eisen waarop die rollen berusten, daadwerkelijk uitbant. “Zo’n revolutie zou afrekenen met het vrouwzijn in de kantlijn”.
Firestone stelt zich voor de rol van het krijgen van kinderen te verdelen over de gehele gemeenschap. Wat zij nu zegt is belangrijk om er notitie van te nemen:”Dit zou gerealiseerd worden door vrouwen door middel van elke beschikbare technische mogelijkheid, zoals de keuze van contraceptie, sterilisatie, abortus en op den duur ook bevruchting in de reageerbuis, te bevrijden van haar natuurlijke biologische bestemming”. Dit zou de echte bevrijding van de vrouw betekenen.
Uit de lezing van deze Amerikaanse psychologe werd o.a. duidelijk hoe en op welke wijze de seksuele revolutie bezig was vorm te krijgen. De voorstanders van deze revolutie spraken misschien liever over de seksuele evolutie, echter zij vonden het een weg naar een betere wereld.
10.4. De dialectiek van sekse.
Shulamith Firestone heeft, zo doceerde Gail Pheterson, in 1970 verklaard dat de oorsprong van het onderscheid tussen de seksen en van de onderdrukking van de vrouw is gelegen in de biologische verschillen tussen de seksen.
Het vrouwelijke vermogen tot baren, een natuurlijke tirannie waaraan de vrouw zich volgens haar bestemming moet onderwerpen, verklaart het ontstaan en het nog steeds voortduren van de onderdrukking van de vrouw.
Zo zijn vrouwen verantwoordelijk voor de zorg van kinderen en man. Binnen deze eenheid is de vrouw afhankelijk van de man en het kind van de volwassene.
“Deze afhankelijkheidsrelaties zijn verankerd in een rigide stelsel van “bescherming”, of zoals Firestone het noemt, “bevoorrechte slavernij”, waarin het huis de vrouw en de school het kind bescherming biedt. De onevenwichtige verdeling van de macht, inherent aan dit geslachtsgebonden klassenstelsel is volgens Firestone het prototype van alle andere maatschappelijke onmogelijkheden.
Zij zoekt de bevrijding van de vrouw in de “technologische beheersing van de biologie”. Het feminisme moet haar vrijmaken van haar biologische beperkingen en van haar strenge rolvoorschriften. “Firestone wil een culturele revolutie die de biologische eisen waarop die rollen berusten, daadwerkelijk uitbant. “Zo’n revolutie zou afrekenen met het vrouwzijn in de kantlijn”.
Firestone stelt zich voor de rol van het krijgen van kinderen te verdelen over de gehele gemeenschap. Wat zij nu zegt is belangrijk om er notitie van te nemen:”Dit zou gerealiseerd worden door vrouwen door middel van elke beschikbare technische mogelijkheid, zoals de keuze van contraceptie, sterilisatie, abortus en op den duur ook bevruchting in de reageerbuis, te bevrijden van haar natuurlijke biologische bestemming”. Dit zou de echte bevrijding van de vrouw betekenen.
In Bijbels Optiek
Volgens deze moslima betekent de sluier of burka de bevrijding van de vrouw, hoe cynisch kan de wereld in elkaar steken.