In Bijbels Optiek
14. HET HUWELIJK DOOR DE HEER INGEZEGEND.
Het Woord van God is dus de norm, de regel voor ons geloofsleven, en tevens voor de omgang tussen jongeren, jongens en meisjes en ouderen, mannen en vrouwen. Dit Woord wil ook en juist het huwelijksleven inhoud en heil, tucht en richting bieden. Het bedoelt ons voor lichtzinnigheid en verruwing, maar evenzeer voor verstarring en verwarring, te bewaren. Bij alles wat verandert, ook de wijze waarop wij met elkaar kennis maken en tot een huwelijk komen, wil Gods inzetting van het huwelijk, zoals we daarvan in de bijbel lezen, richting-bepalend zijn.
14.1. Verbond.
Volgens het bijbelse getuigenis is het huwelijk een verbond, dat tussen man en vrouw gesloten wordt. Heel duidelijk lezen we dat in Maleachi 2 : 14-16 : “De Here is getuige geweest tussen u en de vrouw uwer jeugd, aan wie gij ontrouw geworden zijt, terwijl gij toch uw gezellin en uw wettige vrouw is. Niet één doet zo, die voldoende geest bezit, want wat zoekt die éne? Het zaad Gods. Weest dan op uw hoede voor uw hartstocht, en dat men niet ontrouw worde aan de vrouw zijner jeugd. Want Ik haat de echtscheiding, zegt de Here, de God van Israël en dat men zijn gewaad met geweldpleging overdekt, zegt de Here der heerscharen. Daarom weest op uw hoede voor uw hartstocht en weest niet ontrouw”. Alle ontrouw, voornamelijk dus van de kant van de mannen wordt in dit profetische getuigenis scherp veroordeeld. Er wordt gesteld dat God Getuige is geweest tussen de man en de vrouw in hun jeugd. Hij wil niet dat de man trouweloos handelt tegenover zijn vrouw.
Wat man en vrouw verbindt is de liefde. Dat is het bijzondere van dit verbond. Je kunt andere afspraken maken, verbintenissen aangaan die louter zakelijk van aard zijn. Maar dat kan en mag niet van het huwelijksverbond gezegd worden. Is dat verbond zonder liefde en zonder trouw, dan draagt het de verwording en ontbinding bij voorbaat in zich. Met alle gevolgen van dien.
Om tot dit verbond te komen is het noodzakelijk, dat men elkaar leert kennen. Tegenwoordig wordt dat beklemtoond als het gaat over de lichamelijke contacten. Dat is onjuist. Het gaat erom, dat we elkaar wezenlijk leren kennen om binnen het huwelijk ook het kennen lichamelijk te beleven.
Het is wellicht meer dan ooit geboden om tegenover verloofden duidelijk te maken, hoe geweldig belangrijk het is om in de tijd van voorbereiding op het huwelijk elkaar te leren kennen, samen zaken door te praten, samen te bidden en bij het licht van Gods Woord ons leven en samen op weg gaan te overzien.
Bij veel pasgetrouwden heeft dit kennen van elkaar voor en in het huwelijk geen gestalte gekregen. Dat wreekt zich vervolgens op alle fronten.
Behalve de liefde is er de trouw en de zorg voor elkaar. Een huwelijk, een verbond zonder trouw kan niet bestaan. Ook daar wordt in Maleachi 2 nadrukkelijk op gewezen.
Het Woord van God is dus de norm, de regel voor ons geloofsleven, en tevens voor de omgang tussen jongeren, jongens en meisjes en ouderen, mannen en vrouwen. Dit Woord wil ook en juist het huwelijksleven inhoud en heil, tucht en richting bieden. Het bedoelt ons voor lichtzinnigheid en verruwing, maar evenzeer voor verstarring en verwarring, te bewaren. Bij alles wat verandert, ook de wijze waarop wij met elkaar kennis maken en tot een huwelijk komen, wil Gods inzetting van het huwelijk, zoals we daarvan in de bijbel lezen, richting-bepalend zijn.
14.1. Verbond.
Volgens het bijbelse getuigenis is het huwelijk een verbond, dat tussen man en vrouw gesloten wordt. Heel duidelijk lezen we dat in Maleachi 2 : 14-16 : “De Here is getuige geweest tussen u en de vrouw uwer jeugd, aan wie gij ontrouw geworden zijt, terwijl gij toch uw gezellin en uw wettige vrouw is. Niet één doet zo, die voldoende geest bezit, want wat zoekt die éne? Het zaad Gods. Weest dan op uw hoede voor uw hartstocht, en dat men niet ontrouw worde aan de vrouw zijner jeugd. Want Ik haat de echtscheiding, zegt de Here, de God van Israël en dat men zijn gewaad met geweldpleging overdekt, zegt de Here der heerscharen. Daarom weest op uw hoede voor uw hartstocht en weest niet ontrouw”. Alle ontrouw, voornamelijk dus van de kant van de mannen wordt in dit profetische getuigenis scherp veroordeeld. Er wordt gesteld dat God Getuige is geweest tussen de man en de vrouw in hun jeugd. Hij wil niet dat de man trouweloos handelt tegenover zijn vrouw.
Wat man en vrouw verbindt is de liefde. Dat is het bijzondere van dit verbond. Je kunt andere afspraken maken, verbintenissen aangaan die louter zakelijk van aard zijn. Maar dat kan en mag niet van het huwelijksverbond gezegd worden. Is dat verbond zonder liefde en zonder trouw, dan draagt het de verwording en ontbinding bij voorbaat in zich. Met alle gevolgen van dien.
Om tot dit verbond te komen is het noodzakelijk, dat men elkaar leert kennen. Tegenwoordig wordt dat beklemtoond als het gaat over de lichamelijke contacten. Dat is onjuist. Het gaat erom, dat we elkaar wezenlijk leren kennen om binnen het huwelijk ook het kennen lichamelijk te beleven.
Het is wellicht meer dan ooit geboden om tegenover verloofden duidelijk te maken, hoe geweldig belangrijk het is om in de tijd van voorbereiding op het huwelijk elkaar te leren kennen, samen zaken door te praten, samen te bidden en bij het licht van Gods Woord ons leven en samen op weg gaan te overzien.
Bij veel pasgetrouwden heeft dit kennen van elkaar voor en in het huwelijk geen gestalte gekregen. Dat wreekt zich vervolgens op alle fronten.
Behalve de liefde is er de trouw en de zorg voor elkaar. Een huwelijk, een verbond zonder trouw kan niet bestaan. Ook daar wordt in Maleachi 2 nadrukkelijk op gewezen.
In Bijbels Optiek
Trouw en liefde tot de dood ons scheidt, een 65 jarig echtvereniging. Dat is de bedoeling van een huwelijk, tussen een man en een vrouw wel te verstaan.
Liefde en trouw mogen we nooit tegen elkaar uitspelen of scheiden. Naast de liefde voor elkaar is er zeker in het huwelijk ook de zorg en het respect voor elkaar nodig, de vaste wil en het verlangen om elkaar trouw te blijven totdat de dood ons scheidt.
14.2. Op hoog niveau.
Op vele plaatsen in de bijbel wordt de relatie tussen God en Zijn volk vergeleken met een huwelijk ( Jes. 54, Jer. 2, in het Hooglied, Hosea, enz. ). De Here God is de Man, de Bruidegom. Hij heeft zijn bruid, zijn volk in zijn liefde uitgekozen, zijn liefde verklaard en metterdaad bewezen. Hij vraagt nu met recht en reden wederliefde. Die liefde en trouw mogen en moeten blijken tegenover Hem in de praktijk van alle dag. Het eerste en grote gebod is om God lief te hebben met heel het hart, de ziel, het verstand en met alle krachten.
In de liefde tegenover God ging het Israël in alle opzichten goed. Maar wij weten tevens vanuit het Oude Testament van de ontrouw en de liefdeloosheid van het volk van Gods verbond. Israël ging andere goden dienen, met alle consequenties vandien. Scherp wordt deze ontrouw veroordeeld en gekenmerkt als hoererij, trouwbreuk en overspel.
Nu is het huwelijk afgeleid van de verbondsrelatie tussen God en Israël. Zoals mensen naast God geen andere goden mogen vereren, zo mag men in het huwelijk naast de ene gekozen vrouw of man die men liefheeft, er geen andere op na houden, of in de plaats stellen van. De Here God zegt nadrukkelijk bij monde van zijn profeten, dat het huwelijk niet verbroken mag worden.
14.3. Voor man en vrouw geldt hetzelfde!
Nogmaals Maleachi 2 : 16 :”Want Ik haat de echtscheiding, zegt de Here, de God van Israël, en dat men zijn gewaad met geweldpleging overdekt, zegt de Here der heerscharen. Daarom, weest op uw hoede voor uw hartstocht en weest niet ontrouw”.
Deze duidelijke lijn vinden wij in het Nieuwe Testament terug. In Efeze 5 stelt de apostel Paulus, dat het huwelijk als verbond een afgeleide, een weerspiegeling is van de verhouding van Jezus Christus tot zijn bruid, zijn gemeente.
Bijzonder mooi en veelzeggend komt dat in het huwelijksformulier aan de orde en is het uitgewerkt. Tegen de man wordt gezegd, dat “God hem gesteld heeft tot een hoofd der vrouw, opdat hij haar naar vermogen zal leiden, onderwijzen, troosten en beschermen, gelijk het hoofd het lichaam regeert, ja gelijk Christus het Hoofd, de wijsheid, de troost en de bijstand van Zijn gemeente is. Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente heeft liefgehad”.
En omgekeerd geldt het voor de vrouw, dat zij haar man zal liefhebben, eren en vrezen, hem gehoorzaam zijn in alle dingen die recht en billijk zijn, gelijk het lichaam aan het hoofd, ja gelijk de gemeente aan Christus onderdanig is”.
Helaas was onder Israël en is in de Nieuwtestamentische gemeente de praktijk nog al eens anders. Er kwam huwelijksontrouw, liefdeloosheid, scheiding, overspel en hoererij voor.
En nog steeds bestaat wat de bijbel de “hardheid van uw harten” noemt. Wat het huwelijksverbond betreft, leven we evenzeer in een gebroken wereld en komt de echtscheiding voor als laatste noodoplossing, om nog erger te voorkomen. Maar duidelijk leert Jezus Christus ons in Matth. 5 : 27vv en Matth. 19: 1vv, dat scheiding nooit Gods bedoeling is geweest. Het huwelijk is bedoeld voor levenslang.
In de gebrokenheid zal het Woord van God ook in deze de weg wijzen, namelijk naar Christus zelf, die alsnog zijn hulp en bijstand wil bewijzen, als wij dat allerminst verwachten en verdienen. Gelukkig wijst Hij de weg van genade en vergeving en vernieuwing in Johannes 4 en 8, zodat ook in geschonden relaties Hij de helpende en reddende hand biedt.
Hij roept ons door Zijn liefde op tot liefde voor elkaar, tot dienst aan elkaar. Hij vraagt de heiliging in het huwelijk. Naast verschillende apostolische vermaningen die daartoe oproepen, geeft ook het huwelijksformulier deze opdracht vanuit
1 Petr. 3.
14.4. Een dimensie meer.
In het Nieuwe Testament komen we dikwijls de uitdrukking “in de Here” tegen. Paulus schrijft die ook bij het huwelijk in 1 Cor. 7 : 39.
Als christenen trouwen, wordt er aan hun huwelijk een dimensie toegevoegd. Niet zoals bij de Rooms-katholieke kerk als zou het huwelijk een sacrament zijn. Maar wel dat Gods naam een stempel zet op het huwelijksleven.
Een christelijk huwelijk draagt het merk van Jezus Christus. Hij staat centraal. Hij geeft inhoud en leiding aan het leven. Zijn Woord en dienst beheersen het leven tussen man en vrouw in het gezin.
Het huwelijk als inzetting van God wordt door een christelijke kerk onderschreven. Maar alleen waar Jezus Christus in hart en huis woont, daar is het huwelijk rijker. Het “in de Here” maakt dus het christenzijn en het christelijke huwelijk, waarin de Zaligmaker en Zijn werk op een levende wijze functioneren, rijker. En dit meerdere geeft vreugde en houvast in voor- en tegenspoed. Verbonden met Christus en aan zijn Woord hebben we in alle levensomstandigheden troost en uitzicht, het echte geluk. Het bepaalt ons leven.
Liefde en trouw mogen we nooit tegen elkaar uitspelen of scheiden. Naast de liefde voor elkaar is er zeker in het huwelijk ook de zorg en het respect voor elkaar nodig, de vaste wil en het verlangen om elkaar trouw te blijven totdat de dood ons scheidt.
14.2. Op hoog niveau.
Op vele plaatsen in de bijbel wordt de relatie tussen God en Zijn volk vergeleken met een huwelijk ( Jes. 54, Jer. 2, in het Hooglied, Hosea, enz. ). De Here God is de Man, de Bruidegom. Hij heeft zijn bruid, zijn volk in zijn liefde uitgekozen, zijn liefde verklaard en metterdaad bewezen. Hij vraagt nu met recht en reden wederliefde. Die liefde en trouw mogen en moeten blijken tegenover Hem in de praktijk van alle dag. Het eerste en grote gebod is om God lief te hebben met heel het hart, de ziel, het verstand en met alle krachten.
In de liefde tegenover God ging het Israël in alle opzichten goed. Maar wij weten tevens vanuit het Oude Testament van de ontrouw en de liefdeloosheid van het volk van Gods verbond. Israël ging andere goden dienen, met alle consequenties vandien. Scherp wordt deze ontrouw veroordeeld en gekenmerkt als hoererij, trouwbreuk en overspel.
Nu is het huwelijk afgeleid van de verbondsrelatie tussen God en Israël. Zoals mensen naast God geen andere goden mogen vereren, zo mag men in het huwelijk naast de ene gekozen vrouw of man die men liefheeft, er geen andere op na houden, of in de plaats stellen van. De Here God zegt nadrukkelijk bij monde van zijn profeten, dat het huwelijk niet verbroken mag worden.
14.3. Voor man en vrouw geldt hetzelfde!
Nogmaals Maleachi 2 : 16 :”Want Ik haat de echtscheiding, zegt de Here, de God van Israël, en dat men zijn gewaad met geweldpleging overdekt, zegt de Here der heerscharen. Daarom, weest op uw hoede voor uw hartstocht en weest niet ontrouw”.
Deze duidelijke lijn vinden wij in het Nieuwe Testament terug. In Efeze 5 stelt de apostel Paulus, dat het huwelijk als verbond een afgeleide, een weerspiegeling is van de verhouding van Jezus Christus tot zijn bruid, zijn gemeente.
Bijzonder mooi en veelzeggend komt dat in het huwelijksformulier aan de orde en is het uitgewerkt. Tegen de man wordt gezegd, dat “God hem gesteld heeft tot een hoofd der vrouw, opdat hij haar naar vermogen zal leiden, onderwijzen, troosten en beschermen, gelijk het hoofd het lichaam regeert, ja gelijk Christus het Hoofd, de wijsheid, de troost en de bijstand van Zijn gemeente is. Bovendien zult gij uw huisvrouw liefhebben als uw eigen lichaam, gelijk Christus zijn gemeente heeft liefgehad”.
En omgekeerd geldt het voor de vrouw, dat zij haar man zal liefhebben, eren en vrezen, hem gehoorzaam zijn in alle dingen die recht en billijk zijn, gelijk het lichaam aan het hoofd, ja gelijk de gemeente aan Christus onderdanig is”.
Helaas was onder Israël en is in de Nieuwtestamentische gemeente de praktijk nog al eens anders. Er kwam huwelijksontrouw, liefdeloosheid, scheiding, overspel en hoererij voor.
En nog steeds bestaat wat de bijbel de “hardheid van uw harten” noemt. Wat het huwelijksverbond betreft, leven we evenzeer in een gebroken wereld en komt de echtscheiding voor als laatste noodoplossing, om nog erger te voorkomen. Maar duidelijk leert Jezus Christus ons in Matth. 5 : 27vv en Matth. 19: 1vv, dat scheiding nooit Gods bedoeling is geweest. Het huwelijk is bedoeld voor levenslang.
In de gebrokenheid zal het Woord van God ook in deze de weg wijzen, namelijk naar Christus zelf, die alsnog zijn hulp en bijstand wil bewijzen, als wij dat allerminst verwachten en verdienen. Gelukkig wijst Hij de weg van genade en vergeving en vernieuwing in Johannes 4 en 8, zodat ook in geschonden relaties Hij de helpende en reddende hand biedt.
Hij roept ons door Zijn liefde op tot liefde voor elkaar, tot dienst aan elkaar. Hij vraagt de heiliging in het huwelijk. Naast verschillende apostolische vermaningen die daartoe oproepen, geeft ook het huwelijksformulier deze opdracht vanuit
1 Petr. 3.
14.4. Een dimensie meer.
In het Nieuwe Testament komen we dikwijls de uitdrukking “in de Here” tegen. Paulus schrijft die ook bij het huwelijk in 1 Cor. 7 : 39.
Als christenen trouwen, wordt er aan hun huwelijk een dimensie toegevoegd. Niet zoals bij de Rooms-katholieke kerk als zou het huwelijk een sacrament zijn. Maar wel dat Gods naam een stempel zet op het huwelijksleven.
Een christelijk huwelijk draagt het merk van Jezus Christus. Hij staat centraal. Hij geeft inhoud en leiding aan het leven. Zijn Woord en dienst beheersen het leven tussen man en vrouw in het gezin.
Het huwelijk als inzetting van God wordt door een christelijke kerk onderschreven. Maar alleen waar Jezus Christus in hart en huis woont, daar is het huwelijk rijker. Het “in de Here” maakt dus het christenzijn en het christelijke huwelijk, waarin de Zaligmaker en Zijn werk op een levende wijze functioneren, rijker. En dit meerdere geeft vreugde en houvast in voor- en tegenspoed. Verbonden met Christus en aan zijn Woord hebben we in alle levensomstandigheden troost en uitzicht, het echte geluk. Het bepaalt ons leven.
In Bijbels Optiek
Zoals Christus zijn gemeente bouwt door Zijn Geest, zo mag een huwelijk daarvan een afschaduwing zijn. Op deze verbintenis rust Gods zegen, op een andere niet.
Ook het “in de Here” trouwen is de eis en de belofte van Gods Woord. Deze genade wil Hij op het gebed schenken en het geeft glans aan het huwelijk. De heerlijkheid van Christus is te zien in Zijn gemeente, maar eveneens in het huwelijk in Zijn naam.
Ook het “in de Here” trouwen is de eis en de belofte van Gods Woord. Deze genade wil Hij op het gebed schenken en het geeft glans aan het huwelijk. De heerlijkheid van Christus is te zien in Zijn gemeente, maar eveneens in het huwelijk in Zijn naam.