In Bijbels Optiek
3. Grote vraagtekens bij de Toronto.
3.1. Rodney Howard-Browne (eerste kennismaking), evangelist uit Zuid Afrika, is de sleutelpersoon van de Toronto beweging
(Bron: ‘Holy Laughter, Rodney Howard-Browne and the Toronto Blessing. Biblical Discernment Ministries, March 1996’).
Hij noemt zichzelf de ‘buffetbediende van de Heilige Geest’, die de nieuwe wijn serveert en iedereen uitnodigt om te drinken. Hij bracht de opleving naar diverse landen en droeg de ‘zalving’ over op Randy Clark, Claudio Freidzon, Benny Hinn en anderen. John Arnott, predikant van de Toronto Airport Vineyard kerk, heeft de kracht van de geest op zijn beurt weer via Claudio Freidzon ontvangen en vanuit Toronto kreeg de geestelijke opleving weldra, als de ‘Toronto Blessing’ wereldwijd grote bekendheid. Maar kunnen we Rodney Howard-Browne, de voornaamste man achter de beweging, wel beschouwen als een diep gelovig en toegewijd christen??
Opmerkelijk is wel de kwetsende en arrogante houding die Rodney tegenover God heeft aangenomen. Hij vertelt zelf ronduit dat hij op jeugdige leeftijd God Almachtig een ultimatum stelde: “Of U komt hier beneden en raakt mij aan of ik kom naar boven bij U en raak U aan”. En hij begon onophoudelijk te roepen: “God ik wil Uw kracht... God ik wil Uw kracht”. Hij schreeuwde dit wel zo'n twintig minuten lang tot zijn stem er hees van werd en de aanwezigen er angstig van waren geworden. En Rodney vertelt dan dat plotseling het vuur van God over hem kwam: “Het begon op mijn hoofd en daalde neer naar mijn voeten. Zijn kracht brandde in mijn lichaam gedurende vier dagen. Ik dacht dat ik dood ging. Ik dacht dat Hij mij zou doden... Mijn hele lichaam gloeide van mijn hoofd af tot mijn voeten en uit mijn binnenste begon een rivier van levend water te stromen. Ik begon onbeheerst te lachen en toen te huilen en daarop begon ik in tongen te spreken... Ik was zo dronken van de wijn van de Heilige Geest dat ik buiten mijzelf was. Het vuur van God joeg door mij heen en het hield niet op... Vanwege deze ondervinding met God, was vanaf die dag mijn leven radicaal veranderd”. (Howard Browne, Fresh Oil from Heaven, p. 27. 28).
3.1. Rodney Howard-Browne (eerste kennismaking), evangelist uit Zuid Afrika, is de sleutelpersoon van de Toronto beweging
(Bron: ‘Holy Laughter, Rodney Howard-Browne and the Toronto Blessing. Biblical Discernment Ministries, March 1996’).
Hij noemt zichzelf de ‘buffetbediende van de Heilige Geest’, die de nieuwe wijn serveert en iedereen uitnodigt om te drinken. Hij bracht de opleving naar diverse landen en droeg de ‘zalving’ over op Randy Clark, Claudio Freidzon, Benny Hinn en anderen. John Arnott, predikant van de Toronto Airport Vineyard kerk, heeft de kracht van de geest op zijn beurt weer via Claudio Freidzon ontvangen en vanuit Toronto kreeg de geestelijke opleving weldra, als de ‘Toronto Blessing’ wereldwijd grote bekendheid. Maar kunnen we Rodney Howard-Browne, de voornaamste man achter de beweging, wel beschouwen als een diep gelovig en toegewijd christen??
Opmerkelijk is wel de kwetsende en arrogante houding die Rodney tegenover God heeft aangenomen. Hij vertelt zelf ronduit dat hij op jeugdige leeftijd God Almachtig een ultimatum stelde: “Of U komt hier beneden en raakt mij aan of ik kom naar boven bij U en raak U aan”. En hij begon onophoudelijk te roepen: “God ik wil Uw kracht... God ik wil Uw kracht”. Hij schreeuwde dit wel zo'n twintig minuten lang tot zijn stem er hees van werd en de aanwezigen er angstig van waren geworden. En Rodney vertelt dan dat plotseling het vuur van God over hem kwam: “Het begon op mijn hoofd en daalde neer naar mijn voeten. Zijn kracht brandde in mijn lichaam gedurende vier dagen. Ik dacht dat ik dood ging. Ik dacht dat Hij mij zou doden... Mijn hele lichaam gloeide van mijn hoofd af tot mijn voeten en uit mijn binnenste begon een rivier van levend water te stromen. Ik begon onbeheerst te lachen en toen te huilen en daarop begon ik in tongen te spreken... Ik was zo dronken van de wijn van de Heilige Geest dat ik buiten mijzelf was. Het vuur van God joeg door mij heen en het hield niet op... Vanwege deze ondervinding met God, was vanaf die dag mijn leven radicaal veranderd”. (Howard Browne, Fresh Oil from Heaven, p. 27. 28).
In Bijbels Optiek
Rodney Howard Browne noemde zichzelf ‘de buffetbediende van de Heilige Geest’.
De manier waarop Rodney getracht heeft deze ervaring van God af te dwingen, doet onwillekeurig denken aan een bijbeltekst: ‘Dwaalt niet, God laat niet met Zich spotten. Want wat een mens zaait, zal hij ook oogsten” (Gal. 6:7).
Zijn het goede vruchten die worden geoogst? De verschillende ongeordende en tumulteuze verschijnselen van de Toronto beweging zijn vooral: onbeheerst lachen, het ongecontroleerd voortbrengen van dierlijke geluiden en allerlei vormen van wanordelijk gedrag en willoze lichamelijke bewegingen, terwijl de Schrift juist met name aangeeft dat zelfbeheersing de vrucht van de Geest is en dat alles betamelijk en in goede orde moet geschieden (Gal. 5:22.1 Cor. 14:40).
Rodney vertelt zelf hoe hij op de Oral Roberts Universiteit sprak over de hel en de mensen aangeraakt werden en in lachen uitbarstten en hoe meer hij over de hel vertelde, des te meer ze lachten. Maar valt er over de hel wel zoveel te lachen? Op een ander moment brak ongecontroleerd lachen uit tijdens het wijdingsgebed bij het Avondmaal, iets wat toch tot het meest plechtige deel van een kerkdienst behoort (Stephen Sizer, in het boek: R. Howard-Browne, A Critical Examination of his Theologyand Practice). Als men vervuld en aangedaan is met de Geest, hoe kunnen er dan ooit zulke storende en onterende verschijnselen tijdens een kerkdienst plaatsvinden? En wat te denken van de dierlijke geluiden? “Iemand die overtuigd is van zonde, zou goed kunnen lachen of huilen nadat hij bevrijding van de veroordeling en van de regerende kracht van de zonde heeft ervaren, wat tot stand komt door belijdenis en berouw. Maar er is geen aanwijzing dat hij gaat blaffen als een hond of andere dierlijke geluiden maakt. Deze manifestaties zijn geschiedkundig toegeschreven aan demonische geesten, maar niet aan de Heilige Geest... Honden zijn onreine beesten (evenals leeuwen). Kunnen we ons Jezus of de apostelen voorstellen, blaffend als honden of brullend als leeuwen? En wie was er meer met de Heilige Geest vervuld dan juist zij”? (Dit staat in:‘Holy Laughter’, Rodney Howard-Browne and the Toronto Blessing, Biblical Discemment Ministries. March 1996).
3.2. Wonderen.
Van de wonderen in Toronto, wordt de genezing van Sarah Lilliman wel als het meest sprekende voorbeeld gezien, waar veel ophef over is gemaakt. Zij was blind, verlamd en gestoord en een vriend kreeg een boodschap en riep: “Jezus zegt: Ga voor Sarah bidden. Ik ga haar genezen”. Na twee uren smekend gebed werd Sarah genezen en men heeft veel bekendheid aan dit voorval gegeven als bewijs dat de kracht van God in de Toronto beweging werkzaam is. Maar het pijnlijke van dit `opzienbarende wonder' is dat Sarah en haar familie nog steeds volop te kampen hebben met haar fysieke gebreken en psychosomatische stoornissen, precies zoals dat tevoren ook het geval was. De eenvoudige waarheid is dat er geen werkelijke genezing heeft plaatsgevonden.
De manier waarop Rodney getracht heeft deze ervaring van God af te dwingen, doet onwillekeurig denken aan een bijbeltekst: ‘Dwaalt niet, God laat niet met Zich spotten. Want wat een mens zaait, zal hij ook oogsten” (Gal. 6:7).
Zijn het goede vruchten die worden geoogst? De verschillende ongeordende en tumulteuze verschijnselen van de Toronto beweging zijn vooral: onbeheerst lachen, het ongecontroleerd voortbrengen van dierlijke geluiden en allerlei vormen van wanordelijk gedrag en willoze lichamelijke bewegingen, terwijl de Schrift juist met name aangeeft dat zelfbeheersing de vrucht van de Geest is en dat alles betamelijk en in goede orde moet geschieden (Gal. 5:22.1 Cor. 14:40).
Rodney vertelt zelf hoe hij op de Oral Roberts Universiteit sprak over de hel en de mensen aangeraakt werden en in lachen uitbarstten en hoe meer hij over de hel vertelde, des te meer ze lachten. Maar valt er over de hel wel zoveel te lachen? Op een ander moment brak ongecontroleerd lachen uit tijdens het wijdingsgebed bij het Avondmaal, iets wat toch tot het meest plechtige deel van een kerkdienst behoort (Stephen Sizer, in het boek: R. Howard-Browne, A Critical Examination of his Theologyand Practice). Als men vervuld en aangedaan is met de Geest, hoe kunnen er dan ooit zulke storende en onterende verschijnselen tijdens een kerkdienst plaatsvinden? En wat te denken van de dierlijke geluiden? “Iemand die overtuigd is van zonde, zou goed kunnen lachen of huilen nadat hij bevrijding van de veroordeling en van de regerende kracht van de zonde heeft ervaren, wat tot stand komt door belijdenis en berouw. Maar er is geen aanwijzing dat hij gaat blaffen als een hond of andere dierlijke geluiden maakt. Deze manifestaties zijn geschiedkundig toegeschreven aan demonische geesten, maar niet aan de Heilige Geest... Honden zijn onreine beesten (evenals leeuwen). Kunnen we ons Jezus of de apostelen voorstellen, blaffend als honden of brullend als leeuwen? En wie was er meer met de Heilige Geest vervuld dan juist zij”? (Dit staat in:‘Holy Laughter’, Rodney Howard-Browne and the Toronto Blessing, Biblical Discemment Ministries. March 1996).
3.2. Wonderen.
Van de wonderen in Toronto, wordt de genezing van Sarah Lilliman wel als het meest sprekende voorbeeld gezien, waar veel ophef over is gemaakt. Zij was blind, verlamd en gestoord en een vriend kreeg een boodschap en riep: “Jezus zegt: Ga voor Sarah bidden. Ik ga haar genezen”. Na twee uren smekend gebed werd Sarah genezen en men heeft veel bekendheid aan dit voorval gegeven als bewijs dat de kracht van God in de Toronto beweging werkzaam is. Maar het pijnlijke van dit `opzienbarende wonder' is dat Sarah en haar familie nog steeds volop te kampen hebben met haar fysieke gebreken en psychosomatische stoornissen, precies zoals dat tevoren ook het geval was. De eenvoudige waarheid is dat er geen werkelijke genezing heeft plaatsgevonden.
In Bijbels Optiek
De Toronto beweging is ook vandaag nog steeds actief. Mensen die vanuit het satanisme of uit oosterse godsdiensten tot bekering zijn gekomen reageren ontsteld als ze zien wat er vanuit deze beweging wordt geleerd.
3.3. Kristy.
Een ander verhaal is dat van Kristy. Haar predikant was vol twijfel naar Toronto gegaan maar als ‘gelovige’ teruggekeerd. Hij was overtuigd dat de kracht die hij daar had ervaren en ontvangen, waarachtig was en hij deelde zijn kerkleden mede dat hij voor hen zou bidden. En het wonder gebeurde! Ook zij ontvingen kracht maar Kristy kreeg er niets van mee, hoewel zij graag een diepere ervaring met God wilde doormaken. Ze raakte gefrustreerd. Wanneer dit werkelijk van God is, zoals haar predikant beweerde, waarom ging God dan aan haar voorbij? Ze ging op de kerkvloer zitten en begon te huilen, terwijl om haar heen de mensen door de geest waren aangedaan en buiten zichzelf lagen te schokken, te trillen en te lachen. Plotseling realiseerde zij zich dat ze plat op de grond lag en zich niet meer kon bewegen en haar frustratie maakte plaats voor angst. Toen ze erin slaagde weer overeind te komen, was het alsof ze een marathon had gelopen.
Maar in plaats dat deze ervaring juist een krachtige aanmoediging was voor een beter geestelijk leven, zoals ze zich dat had voorgesteld, begon ze meer en meer te twijfelen en haar relatie met God raakte verstoord. Ze durfde niet meer te bidden of naar de kerk te gaan en kon de Toronto-ervaring niet als een zegen beschouwen. Ze werd zo depressief dat de dokter haar moest behandelen. Het drong langzaam tot haar door dat het niet God was maar dat er een andere macht werkzaam was. Zij raakte er van overtuigd dat deze manifestaties een vruchtbare grond vormden voor satanische en geestelijke misleiding.
3.3. Kristy.
Een ander verhaal is dat van Kristy. Haar predikant was vol twijfel naar Toronto gegaan maar als ‘gelovige’ teruggekeerd. Hij was overtuigd dat de kracht die hij daar had ervaren en ontvangen, waarachtig was en hij deelde zijn kerkleden mede dat hij voor hen zou bidden. En het wonder gebeurde! Ook zij ontvingen kracht maar Kristy kreeg er niets van mee, hoewel zij graag een diepere ervaring met God wilde doormaken. Ze raakte gefrustreerd. Wanneer dit werkelijk van God is, zoals haar predikant beweerde, waarom ging God dan aan haar voorbij? Ze ging op de kerkvloer zitten en begon te huilen, terwijl om haar heen de mensen door de geest waren aangedaan en buiten zichzelf lagen te schokken, te trillen en te lachen. Plotseling realiseerde zij zich dat ze plat op de grond lag en zich niet meer kon bewegen en haar frustratie maakte plaats voor angst. Toen ze erin slaagde weer overeind te komen, was het alsof ze een marathon had gelopen.
Maar in plaats dat deze ervaring juist een krachtige aanmoediging was voor een beter geestelijk leven, zoals ze zich dat had voorgesteld, begon ze meer en meer te twijfelen en haar relatie met God raakte verstoord. Ze durfde niet meer te bidden of naar de kerk te gaan en kon de Toronto-ervaring niet als een zegen beschouwen. Ze werd zo depressief dat de dokter haar moest behandelen. Het drong langzaam tot haar door dat het niet God was maar dat er een andere macht werkzaam was. Zij raakte er van overtuigd dat deze manifestaties een vruchtbare grond vormden voor satanische en geestelijke misleiding.
In Bijbels Optiek
Het probleem is niet dat mediums ( de zgn. genezers) oplichters zijn, maar dat christenen geloven dat het echt is. Laten we kijken naar de definitie van een wonder: een wonder is een bovennatuurlijk ingrijpen in de natuur. In Handelingen 19 schrijft Lucas: “Door Gods toedoen verrichtte Paulus buitengewoon grote wonderen”. Met andere woorden, wonderen horen uitsluitend bij God. De kracht van satan is misleiding, geen wonder.
Ze vertelt: “Ik weet dat er zo veel gelovigen zijn zoals ik, die dat niet beseffen. Het ging zo geleidelijk. Wanneer het leiderschap waarop je hebt vertrouwd - het leiderschap dat zo gefundeerd leek op het Woord, dit soort zaken aanbeveelt, dan voel je je schuldig wanneer je er tegenin gaat... Mijn verhaal moet anderen helpen, het is anders nutteloos. Ik kan nu van beide kanten spreken. Ik heb de verlamming in mijn lichaam ervaren, maar ik weet nu dat het niet van God was. Als ik iemand helpen kan, dan is het alle pijn waard geweest. Ik weet dat de ervaring echt was en ik weet nu ook hoe het is gekomen. Nu, meer dan ooit, weet ik dat het niet van God was”. ( Hank Hanegraaff, Christian Research lust., CA, The Counterfeit Revival, part One).
3.4. Andere voorbeelden.
- Dit gebeuren staat niet op zichzelf. Anderen hebben soortgelijke ervaringen doorgemaakt. Ook wordt melding gemaakt dat de diensten af en toe zelfs zo uit de hand konden lopen dat zij ontaardden in grote wanordelijke en immorele taferelen. In een kerk te Sheffield begonnen vrouwen topless te dansen. De dienst was op de televisie en in het nieuws. In Londen werden zo'n 20 vrouwen in een genezingsdienst misbruikt: de zogenaamde ‘interne zalving’ en we konden de opmerking lezen: ‘Ik weet niet of de pastor een verloskundige wilde zijn of een verkondiger’. En waar draaide deze ‘geestelijke zalving’ op uit? De pastor werd gearresteerd. Op een andere plaats werden vrouwen in de kerk met heilige avondmaalswijn begoten over hun naakte onderlijf. Ook zijn er video beelden van diensten waar men zich, onder invloed van de geest, de kleren van het lijf rukte en zich op de kerkvloer immoreel gedroeg. Een ander aspect wat zich ook voordoet was het vertonen van braakneigingen: ‘braken in de geest’, een verschijnsel dat men bij demonische manifestaties waarneemt. Maar al deze uitzinnige en ongeordende taferelen werden door velen steevast toegeschreven aan de werking van Gods Geest. Nergens in de Bijbel treffen wij, als vrucht van de Geest, dergelijke immorele,
Ze vertelt: “Ik weet dat er zo veel gelovigen zijn zoals ik, die dat niet beseffen. Het ging zo geleidelijk. Wanneer het leiderschap waarop je hebt vertrouwd - het leiderschap dat zo gefundeerd leek op het Woord, dit soort zaken aanbeveelt, dan voel je je schuldig wanneer je er tegenin gaat... Mijn verhaal moet anderen helpen, het is anders nutteloos. Ik kan nu van beide kanten spreken. Ik heb de verlamming in mijn lichaam ervaren, maar ik weet nu dat het niet van God was. Als ik iemand helpen kan, dan is het alle pijn waard geweest. Ik weet dat de ervaring echt was en ik weet nu ook hoe het is gekomen. Nu, meer dan ooit, weet ik dat het niet van God was”. ( Hank Hanegraaff, Christian Research lust., CA, The Counterfeit Revival, part One).
3.4. Andere voorbeelden.
- Dit gebeuren staat niet op zichzelf. Anderen hebben soortgelijke ervaringen doorgemaakt. Ook wordt melding gemaakt dat de diensten af en toe zelfs zo uit de hand konden lopen dat zij ontaardden in grote wanordelijke en immorele taferelen. In een kerk te Sheffield begonnen vrouwen topless te dansen. De dienst was op de televisie en in het nieuws. In Londen werden zo'n 20 vrouwen in een genezingsdienst misbruikt: de zogenaamde ‘interne zalving’ en we konden de opmerking lezen: ‘Ik weet niet of de pastor een verloskundige wilde zijn of een verkondiger’. En waar draaide deze ‘geestelijke zalving’ op uit? De pastor werd gearresteerd. Op een andere plaats werden vrouwen in de kerk met heilige avondmaalswijn begoten over hun naakte onderlijf. Ook zijn er video beelden van diensten waar men zich, onder invloed van de geest, de kleren van het lijf rukte en zich op de kerkvloer immoreel gedroeg. Een ander aspect wat zich ook voordoet was het vertonen van braakneigingen: ‘braken in de geest’, een verschijnsel dat men bij demonische manifestaties waarneemt. Maar al deze uitzinnige en ongeordende taferelen werden door velen steevast toegeschreven aan de werking van Gods Geest. Nergens in de Bijbel treffen wij, als vrucht van de Geest, dergelijke immorele,
In Bijbels Optiek
De Torontobewegingaanhangers hebben een naargeestige manier van discussiewerkwijzen: l. Het geschreven Woord wordt gebagatelliseerd (en de nadruk wordt op de geest(esuitingen) gelegd). 2. Zaken worden (letterlijk) tegen elkaar afgewogen, die nooit en te nimmer tegen elkaar afgewogen kunnen worden. 3. Het afsteken van leugens danwel ontkenning van zaken. 4. En daarnaast merken we op: verzwijging van elementaire zaken.
Maar de betoverende kracht die er voor de natuurlijke en sensuele mens van uitgaat, en waardoor de grotendeels op gevoelens en vermaak beluste massa wordt en werd misleid, is zo sterk dat men zich nauwelijks van de waarheid wil laten overtuigen. Iemand schreef: "Ik weet dat wat ik in Toronto zag niet bijbels was, maar magnetrons en broodroosters komen ook niet in de bijbel voor en toch zijn ze nuttig. Ze zijn niet verkeerd, en waarom zou de Toronto beweging dan verkeerd zijn?( J. J. Prasch, Why Three Years of Toronto and Still No Revival? Moriel Ministries).
3.5. Vreugde zonder gebed.
John Amott, predikant van de Toronto kerk maakte duidelijk: “Toronto is gelijk een vloeiende stroom. Probeer het niet te toetsen of te onderscheiden. Spring er gewoon in en u zult het begrijpen nadat u er in bent gesprongen”. En Rodney Howard-Browne, die de Toronto beweging introduceerde, zegt: “Ga niet bidden. Aanvaard het gewoon. Neem het eenvoudig aan”. Mensen die in lange rijen op aanraking stonden te wachten werden vermaand: “Wacht op mij tot ik bij u kom en u de handen op leg en ga niet bidden, alstublieft ga niet bidden”. En zij die toch tot gebed geneigd zijn, werden voor “hardnekkige mensen” uitgemaakt, met de toevoeging: “Mensen komen en willen heel serieus zijn en gaan bidden. Neen! Dit is niet de tijd om te bidden.
Maar de betoverende kracht die er voor de natuurlijke en sensuele mens van uitgaat, en waardoor de grotendeels op gevoelens en vermaak beluste massa wordt en werd misleid, is zo sterk dat men zich nauwelijks van de waarheid wil laten overtuigen. Iemand schreef: "Ik weet dat wat ik in Toronto zag niet bijbels was, maar magnetrons en broodroosters komen ook niet in de bijbel voor en toch zijn ze nuttig. Ze zijn niet verkeerd, en waarom zou de Toronto beweging dan verkeerd zijn?( J. J. Prasch, Why Three Years of Toronto and Still No Revival? Moriel Ministries).
3.5. Vreugde zonder gebed.
John Amott, predikant van de Toronto kerk maakte duidelijk: “Toronto is gelijk een vloeiende stroom. Probeer het niet te toetsen of te onderscheiden. Spring er gewoon in en u zult het begrijpen nadat u er in bent gesprongen”. En Rodney Howard-Browne, die de Toronto beweging introduceerde, zegt: “Ga niet bidden. Aanvaard het gewoon. Neem het eenvoudig aan”. Mensen die in lange rijen op aanraking stonden te wachten werden vermaand: “Wacht op mij tot ik bij u kom en u de handen op leg en ga niet bidden, alstublieft ga niet bidden”. En zij die toch tot gebed geneigd zijn, werden voor “hardnekkige mensen” uitgemaakt, met de toevoeging: “Mensen komen en willen heel serieus zijn en gaan bidden. Neen! Dit is niet de tijd om te bidden.
In Bijbels Optiek
John Arnott (met vrouw), pastor van de Toronto Airport Fellowship.
Dit is geen bidstond; laat de vreugde over u komen; u kunt op weg naar huis bidden”. Dit soort van zelfontleding op beslissende momenten tot onmondige, passieve aanvaarding, treft men in het Hindoeïsme en Boeddhisme ook aan, maar zeker niet in oprecht Christendom, want Gods Woord zegt ons duidelijk: “Beproeft de geesten” en “Volhardt in het gebed” (1 Joh. 4:1. Col. 4:2). We lezen juist dat de Heilige Geest wordt gegeven “aan hen, die Hem daarom bidden” (Luc. 11:13), maar de Toronto leiders zeggen: Ga niet bidden, neem het aan en beproeft niet! Zij die het theologisch willen testen wordt aangezegd: “U kunt niet met een analyserende geest begrijpen wat God in deze diensten doet. De enige manier waarop u gaat begrijpen wat God doet is met uw hart”. Maar kunnen we wij veilig op ons hart vertrouwen? De Bijbel zegt: “Arglistig is het hart boven alles, ja, verderfelijk is het; wie kan het kennen?” (Jer. 17:9).
Een volgende dramatische uitspraak is: “Woorden zijn zonder betekenis geworden in onze samenleving. Tekenen en wonderen zijn wat onze aandacht in beslag moet nemen”. Maar wordt zo de woordverkondiging niet ondergeschikt gemaakt aan tekenen en wonderen? Wonderdadige manifestaties zijn bepalend en moeten alle aandacht hebben! Jezus zegt ons echter: "Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, maar het zal geen teken ontvangen... " (Matth. 12:39).
Wanneer woorden krachteloos en zonder betekenis zijn, zullen mensen dan wél heilzaam gehoor geven, indien er een teken of wonder plaats zou vinden?
We lezen: “Indien zij naar Mozes en de profeten niet luisteren, zullen zij ook, indien iemand uit de doden opstaat, zich niet laten gezeggen” (Luc. 16:31). Maar wonderen zullen nooit de kracht van geïnspireerde woorden kunnen vervangen. In de tijd van het einde, vlak vóór de komst des Heren, zal er juist sprake zijn van “de werking des satans met allerlei krachten, tekenen en bedrieglijke wonderen... voor hen die verloren gaan, omdat zij de liefde tot de waarheid niet aanvaard hebben, waardoor zij hadden kunnen behouden worden” (2 Thess. 2: 9, 10).
Deze mensen hebben kennelijk de woorden van het woord der waarheid beschouwd als ‘woorden die zonder betekenis zijn geworden’ en ze hebben hun aandacht in beslag laten nemen door tekenen en wonderen. Ze hebben zich naar hun eigen begeerte leraars vergaderd en hun oren van de waarheid afgekeerd.
3.6. Wat nog meer?
Maar dat is niet het enige. Er is daarbij bovendien ook heel vaak sprake van onverdraagzaamheid ten opzichte van de waarheid. Door alle eeuwen heen kunnen we dat heel duidelijk constateren en het heeft herhaaldelijk tot vervolgingen geleid. Zij die het woord der waarheid afvallig zijn geworden openbaren dikwijls een overheersende en intolerante geest t.o.v. hen die getrouw het woord der waarheid liefhebben en dat is ook nu geen nieuw verschijnsel. Stephen Sizer merkt terecht op: “Intussen is de tolerantie voor de gezonde leer gevaarlijk laag”. (Stephen Sizer, Rodney Howard-Browne. A Critical Examination of his Theology and Practice).
Video opnamen van Rodney’s diensten hebben, vooral in Engeland, geleid tot serieuze kritiek. Diverse, terzake kundige mensen hebben in Rodney’s diensten onder meer verschillende verschijnselen herkend die identiek zijn met bijvoorbeeld voodoo praktijken, zoals toegepast door Afrikaanse toverdokters om demonen op te roepen (Clifford Hill, PWM Team Ministries Newsletter, 28 Nov. 1994).
3.7. Heidense kenmerken.
Danny Aquirre en Warren Smith maken soortgelijke vergelijkingen verwant met Ramakrishna, Bhagwan Rajnees, de Afrikaanse Kung Bosjesmannen van de Kalahari en met Qigong, oude Chinese praktijken. Zo was, bijvoorbeeld, de Indiaanse goeroe Bhagwan Rajnees bekend bij zijn volgelingen als de `goddelijke dronkaard' omdat hij zo diep uit de ‘goddelijke bron’ had gedronken.
Dit is geen bidstond; laat de vreugde over u komen; u kunt op weg naar huis bidden”. Dit soort van zelfontleding op beslissende momenten tot onmondige, passieve aanvaarding, treft men in het Hindoeïsme en Boeddhisme ook aan, maar zeker niet in oprecht Christendom, want Gods Woord zegt ons duidelijk: “Beproeft de geesten” en “Volhardt in het gebed” (1 Joh. 4:1. Col. 4:2). We lezen juist dat de Heilige Geest wordt gegeven “aan hen, die Hem daarom bidden” (Luc. 11:13), maar de Toronto leiders zeggen: Ga niet bidden, neem het aan en beproeft niet! Zij die het theologisch willen testen wordt aangezegd: “U kunt niet met een analyserende geest begrijpen wat God in deze diensten doet. De enige manier waarop u gaat begrijpen wat God doet is met uw hart”. Maar kunnen we wij veilig op ons hart vertrouwen? De Bijbel zegt: “Arglistig is het hart boven alles, ja, verderfelijk is het; wie kan het kennen?” (Jer. 17:9).
Een volgende dramatische uitspraak is: “Woorden zijn zonder betekenis geworden in onze samenleving. Tekenen en wonderen zijn wat onze aandacht in beslag moet nemen”. Maar wordt zo de woordverkondiging niet ondergeschikt gemaakt aan tekenen en wonderen? Wonderdadige manifestaties zijn bepalend en moeten alle aandacht hebben! Jezus zegt ons echter: "Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, maar het zal geen teken ontvangen... " (Matth. 12:39).
Wanneer woorden krachteloos en zonder betekenis zijn, zullen mensen dan wél heilzaam gehoor geven, indien er een teken of wonder plaats zou vinden?
We lezen: “Indien zij naar Mozes en de profeten niet luisteren, zullen zij ook, indien iemand uit de doden opstaat, zich niet laten gezeggen” (Luc. 16:31). Maar wonderen zullen nooit de kracht van geïnspireerde woorden kunnen vervangen. In de tijd van het einde, vlak vóór de komst des Heren, zal er juist sprake zijn van “de werking des satans met allerlei krachten, tekenen en bedrieglijke wonderen... voor hen die verloren gaan, omdat zij de liefde tot de waarheid niet aanvaard hebben, waardoor zij hadden kunnen behouden worden” (2 Thess. 2: 9, 10).
Deze mensen hebben kennelijk de woorden van het woord der waarheid beschouwd als ‘woorden die zonder betekenis zijn geworden’ en ze hebben hun aandacht in beslag laten nemen door tekenen en wonderen. Ze hebben zich naar hun eigen begeerte leraars vergaderd en hun oren van de waarheid afgekeerd.
3.6. Wat nog meer?
Maar dat is niet het enige. Er is daarbij bovendien ook heel vaak sprake van onverdraagzaamheid ten opzichte van de waarheid. Door alle eeuwen heen kunnen we dat heel duidelijk constateren en het heeft herhaaldelijk tot vervolgingen geleid. Zij die het woord der waarheid afvallig zijn geworden openbaren dikwijls een overheersende en intolerante geest t.o.v. hen die getrouw het woord der waarheid liefhebben en dat is ook nu geen nieuw verschijnsel. Stephen Sizer merkt terecht op: “Intussen is de tolerantie voor de gezonde leer gevaarlijk laag”. (Stephen Sizer, Rodney Howard-Browne. A Critical Examination of his Theology and Practice).
Video opnamen van Rodney’s diensten hebben, vooral in Engeland, geleid tot serieuze kritiek. Diverse, terzake kundige mensen hebben in Rodney’s diensten onder meer verschillende verschijnselen herkend die identiek zijn met bijvoorbeeld voodoo praktijken, zoals toegepast door Afrikaanse toverdokters om demonen op te roepen (Clifford Hill, PWM Team Ministries Newsletter, 28 Nov. 1994).
3.7. Heidense kenmerken.
Danny Aquirre en Warren Smith maken soortgelijke vergelijkingen verwant met Ramakrishna, Bhagwan Rajnees, de Afrikaanse Kung Bosjesmannen van de Kalahari en met Qigong, oude Chinese praktijken. Zo was, bijvoorbeeld, de Indiaanse goeroe Bhagwan Rajnees bekend bij zijn volgelingen als de `goddelijke dronkaard' omdat hij zo diep uit de ‘goddelijke bron’ had gedronken.
In Bijbels Optiek
Ook Baghwan Rajnees noemde zich, iets dergelijks als Rodney Howard-Browne, als variatie op een thema, ‘de goddelijke dronkaard’, die diep uit de ‘goddelijke bron’ had gedronken.
Vele volgelingen zijn naar India gegaan om van Bhagwan’s wijn te drinken en wanneer zij door de goeroe werden aangeraakt, of in zijn nabijheid waren, kregen ze vaak gevoelens van grote blijdschap en vreugde. En ongecontroleerd lachen komt dikwijls voor na het ontvangen van ‘Shaktipat’, lichamelijke aanraking, van de goeroe (Spiritual Counterfeits Project joumal, SCP Newsletter, Eau 1994, Vol. 19, 2 p. 13, 14).
Dr. Gaius Davies, psychiater aan het King’s College Hospitaal in Londen noemt de Toronto zegen een kwestie van manipulatie. De aanwezigen tijdens de diensten worden herhaaldelijk opgeroepen om alle kritische noten opzij te zetten en zich onvoorwaardelijk over te geven en open en ontvankelijk op te stellen voor het ontvangen van de ‘zegen’. De leiders zijn volgens hem slechte mensen, omdat zij macht op deze wijze misbruiken. Dr. Davies zegt: “Er is geen teken van zorg of belangstelling voor de mensen... In HTB zag ik individuen met een ziekelijke beweging van hun handen en anderen met serieuze psychologische problemen. Deze mensen werden niet geholpen... Zij waren met werkelijke noden gekomen, maar zij werden alleen maar gemanipuleerd”. (Reformation Today, March/April 1995, p. 13-15).
Vele volgelingen zijn naar India gegaan om van Bhagwan’s wijn te drinken en wanneer zij door de goeroe werden aangeraakt, of in zijn nabijheid waren, kregen ze vaak gevoelens van grote blijdschap en vreugde. En ongecontroleerd lachen komt dikwijls voor na het ontvangen van ‘Shaktipat’, lichamelijke aanraking, van de goeroe (Spiritual Counterfeits Project joumal, SCP Newsletter, Eau 1994, Vol. 19, 2 p. 13, 14).
Dr. Gaius Davies, psychiater aan het King’s College Hospitaal in Londen noemt de Toronto zegen een kwestie van manipulatie. De aanwezigen tijdens de diensten worden herhaaldelijk opgeroepen om alle kritische noten opzij te zetten en zich onvoorwaardelijk over te geven en open en ontvankelijk op te stellen voor het ontvangen van de ‘zegen’. De leiders zijn volgens hem slechte mensen, omdat zij macht op deze wijze misbruiken. Dr. Davies zegt: “Er is geen teken van zorg of belangstelling voor de mensen... In HTB zag ik individuen met een ziekelijke beweging van hun handen en anderen met serieuze psychologische problemen. Deze mensen werden niet geholpen... Zij waren met werkelijke noden gekomen, maar zij werden alleen maar gemanipuleerd”. (Reformation Today, March/April 1995, p. 13-15).