In Bijbels Optiek
Conclusie
Welke conclusies kunnen wij hieruit trekken? Heel wat specialisten betwijfelen op grond van het bovenstaande materiaal, of het college dat Jezus veroordeelde, hiervoor zoals voorgeschreven een plenaire zitting heeft gehouden.
Indien de farizeese leden van het Sanhedrin hierbij aanwezig waren geweest, hadden ze zeer zeker geëist, dat de rechten van de beklaagde in acht genomen moesten worden, zoals ze dat ook deden in het jaar 62, toen de hogepriester Annas (ook een Sadduceeër net als Kajafas) zonder hen te verwittigen het Sanhedrin bijeenriep om Jacobus en enkele andere Messiasbelijdende Joden te veroordelen.
Welke conclusies kunnen wij hieruit trekken? Heel wat specialisten betwijfelen op grond van het bovenstaande materiaal, of het college dat Jezus veroordeelde, hiervoor zoals voorgeschreven een plenaire zitting heeft gehouden.
Indien de farizeese leden van het Sanhedrin hierbij aanwezig waren geweest, hadden ze zeer zeker geëist, dat de rechten van de beklaagde in acht genomen moesten worden, zoals ze dat ook deden in het jaar 62, toen de hogepriester Annas (ook een Sadduceeër net als Kajafas) zonder hen te verwittigen het Sanhedrin bijeenriep om Jacobus en enkele andere Messiasbelijdende Joden te veroordelen.
In Bijbels Optiek
Johannes schrijft dat Jezus na zijn gevangenneming eerst door Annas is ondervraagd. Marcus en Lucas noemen hem niet. Matteüs duidt op Kajafas als Hogepriester. Annas was een machtige man. Lange tijd was hij hogepriester. In het jaar 15 werd hij uit zijn ambt gezet. Vijf van zijn zonen werden hogepriester. Via hen en zijn schoonzoon Kajafas bleef hij achter de schermen invloed uitoefenen.
De Farizeeën toonden toen aan dat die zitting onwettig was omdat ze ervan buitengesloten waren, en bewerkstelligden dat de hogepriester onmiddellijk uit zijn functie werd ontheven. (Josephus Flavius, Antiquitates Judaicae XX, 199-203).
Samenvattend mogen wij dus concluderen dat tijd (een halsproces mocht alleen maar in het begin van de week aanvangen, en dan zeker niet ‘s nachts), locatie (het huis van de hogepriester) en personages (het ontbreken van deFarizeeën) het uitermate onwaarschijnlijk maken dat het hier ging om een officiële zitting van het Sanhedrin.
Het lijkt er meer op dat we hier te maken hadden met een complot, een schijnproces, waaraan een aantal hoge sadduceese gezagsdragers meegewerkt hadden.
Zo heeft de Here in Zijn plan, dat al voor de grondlegging van de wereld bedacht was een rechtszitting, die juridisch gezien eigenlijk niet kon, doen plaatsvinden om het verzoenend lijden en sterven van Zijn Zoon Jezus mogelijk te maken.
Hij heeft alles tot in de kleinste details doen kloppen, want toen Jezus op woensdagavond, 14 Nisan, aan de Sedertafel het Avondmaal instelde wist Hij reeds, dat Hij zelf het Paaslam zou zijn, dat geslacht moest worden op Golgotha.
Zoals het bloed van het eerste paaslam de engel des doods aan de huizen van de Israëlieten voorbij liet gaan, brengt het bloed van het tweede Paaslam, Jezus, ons allen redding van zonde en dood: “En Hij nam een beker, sprak de dankzegging uit en gaf hun die en zeide: Drinkt allen daaruit. Want dit is het bloed van Mijn verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden”. (Matthéüs 26:27-28).
Op donderdagmiddag om 15.00 uur, nog steeds 14 Nisan, leek het alsof de wereldgeschiedenis ten einde was, toen Jezus stierf aan het kruis. Gods machtige hand heeft de loop van het wereldgebeuren met Pesach opnieuw laten beginnen.
De Farizeeën toonden toen aan dat die zitting onwettig was omdat ze ervan buitengesloten waren, en bewerkstelligden dat de hogepriester onmiddellijk uit zijn functie werd ontheven. (Josephus Flavius, Antiquitates Judaicae XX, 199-203).
Samenvattend mogen wij dus concluderen dat tijd (een halsproces mocht alleen maar in het begin van de week aanvangen, en dan zeker niet ‘s nachts), locatie (het huis van de hogepriester) en personages (het ontbreken van deFarizeeën) het uitermate onwaarschijnlijk maken dat het hier ging om een officiële zitting van het Sanhedrin.
Het lijkt er meer op dat we hier te maken hadden met een complot, een schijnproces, waaraan een aantal hoge sadduceese gezagsdragers meegewerkt hadden.
Zo heeft de Here in Zijn plan, dat al voor de grondlegging van de wereld bedacht was een rechtszitting, die juridisch gezien eigenlijk niet kon, doen plaatsvinden om het verzoenend lijden en sterven van Zijn Zoon Jezus mogelijk te maken.
Hij heeft alles tot in de kleinste details doen kloppen, want toen Jezus op woensdagavond, 14 Nisan, aan de Sedertafel het Avondmaal instelde wist Hij reeds, dat Hij zelf het Paaslam zou zijn, dat geslacht moest worden op Golgotha.
Zoals het bloed van het eerste paaslam de engel des doods aan de huizen van de Israëlieten voorbij liet gaan, brengt het bloed van het tweede Paaslam, Jezus, ons allen redding van zonde en dood: “En Hij nam een beker, sprak de dankzegging uit en gaf hun die en zeide: Drinkt allen daaruit. Want dit is het bloed van Mijn verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden”. (Matthéüs 26:27-28).
Op donderdagmiddag om 15.00 uur, nog steeds 14 Nisan, leek het alsof de wereldgeschiedenis ten einde was, toen Jezus stierf aan het kruis. Gods machtige hand heeft de loop van het wereldgebeuren met Pesach opnieuw laten beginnen.