In Bijbels Optiek
Woord vooraf..
Een zakenman vertelde dat hij eens een reis naar China maakte en daar op één der grootste feesten een heidense tempel bezocht. Veel Chinezen waren gekomen om het grote afgodsbeeld, dat in een ‘heilige’ etalagekast was geplaatst, te aanbidden.
Het viel de bezoeker op, dat de meeste aanbidders kleine stukjes papier hadden meegebracht, waar gebeden op waren geschreven of gedrukt. Deze strookjes werden in kleine lemen balletjes gewikkeld, die vervolgens naar het afgodsbeeld werden geworpen. Toen hij naar de bedoeling van deze vreemde handeling informeerde, vertelde men hem, dat, als het lemen balletje vast bleef zitten aan de afgod, het gebed zeker verhoord zou worden. Als de klei echter losliet, zou het door de afgod verworpen zijn.
We kunnen glimlachen om deze eigenaardige manier, waaraan het al of niet aanvaarden van een gebed werd getoetst. Maar is het niet een feit dat de meerderheid van de christenen, die toch tot een levende God bidden, eigenlijk ook slechts heel weinig afweten van wat gebed ten diepste betekent, wat een werkelijk gebedsleven inhoudt? Toch is het gebed de sleutel naar Gods hart.
Een zakenman vertelde dat hij eens een reis naar China maakte en daar op één der grootste feesten een heidense tempel bezocht. Veel Chinezen waren gekomen om het grote afgodsbeeld, dat in een ‘heilige’ etalagekast was geplaatst, te aanbidden.
Het viel de bezoeker op, dat de meeste aanbidders kleine stukjes papier hadden meegebracht, waar gebeden op waren geschreven of gedrukt. Deze strookjes werden in kleine lemen balletjes gewikkeld, die vervolgens naar het afgodsbeeld werden geworpen. Toen hij naar de bedoeling van deze vreemde handeling informeerde, vertelde men hem, dat, als het lemen balletje vast bleef zitten aan de afgod, het gebed zeker verhoord zou worden. Als de klei echter losliet, zou het door de afgod verworpen zijn.
We kunnen glimlachen om deze eigenaardige manier, waaraan het al of niet aanvaarden van een gebed werd getoetst. Maar is het niet een feit dat de meerderheid van de christenen, die toch tot een levende God bidden, eigenlijk ook slechts heel weinig afweten van wat gebed ten diepste betekent, wat een werkelijk gebedsleven inhoudt? Toch is het gebed de sleutel naar Gods hart.
In Bijbels Optiek
Het gebed is de sleutel naar Gods hart.
Iedere werkelijke groei in het geestelijk leven - iedere overwinning over verzoeking, alle blijmoedigheid en vrede te midden van moeilijkheden en gevaren, elk vertrouwen dat in ons hart aanwezig is in tijden van grote teleurstelling of verlies, elke vorm van dagelijkse gemeenschap met God - hangt af van onze verborgen gebedsgemeenschap met Hem.
Deze brochure wil u helpen zicht op dit leven te krijgen.
Iedere werkelijke groei in het geestelijk leven - iedere overwinning over verzoeking, alle blijmoedigheid en vrede te midden van moeilijkheden en gevaren, elk vertrouwen dat in ons hart aanwezig is in tijden van grote teleurstelling of verlies, elke vorm van dagelijkse gemeenschap met God - hangt af van onze verborgen gebedsgemeenschap met Hem.
Deze brochure wil u helpen zicht op dit leven te krijgen.
In Bijbels Optiek
1. Inleiding.
Er zijn maar weinig christenen, die niet van slag zijn als er onverwacht grote tegenslagen in hun leven gebeuren. Zij begrijpen evenmin hoe en waar de wereld en haar grote politiek naar toe gaat of eindigt. Op allerlei manieren wringen ze zich in bochten om tegenover ongelovigen aanvaardbare verklaringen te geven zoals er de laatste tijd op de aarde natuurrampen plaats vinden, bijv. in Turkije en kort geleden in Azië.
Aarzelend wordt de vraag door veel christenen gesteld: waar was God tijdens de tsunami op tweede kerstdag in 2004. Veel niet-christenen roepen God ter verantwoording, zoals de oud rampverslaggever, Willibrord Fréquin. Met hem willen velen niets te maken hebben met een God die zoiets juist toelaat of er misschien de hand in heeft. Des te opmerkelijker echter is de reactie van christenen in de rampgebieden zelf.
Er zijn maar weinig christenen, die niet van slag zijn als er onverwacht grote tegenslagen in hun leven gebeuren. Zij begrijpen evenmin hoe en waar de wereld en haar grote politiek naar toe gaat of eindigt. Op allerlei manieren wringen ze zich in bochten om tegenover ongelovigen aanvaardbare verklaringen te geven zoals er de laatste tijd op de aarde natuurrampen plaats vinden, bijv. in Turkije en kort geleden in Azië.
Aarzelend wordt de vraag door veel christenen gesteld: waar was God tijdens de tsunami op tweede kerstdag in 2004. Veel niet-christenen roepen God ter verantwoording, zoals de oud rampverslaggever, Willibrord Fréquin. Met hem willen velen niets te maken hebben met een God die zoiets juist toelaat of er misschien de hand in heeft. Des te opmerkelijker echter is de reactie van christenen in de rampgebieden zelf.
In Bijbels Optiek
Rampen stellen ons geloof op de proef.
Waar de meeste westerse christenen dus buitengewoon terughoudend zijn in hun stellingname ten aanzien van de verschrikkelijke gebeurtenissen van december 2004 in Azië onder druk van de publieke opinie in het Westen, spreken veel christenen ter plekke veel stelliger over Gods Hand in de ramp. Zij zien er een oordeel van God in over de zonden van hun land en volk, en tegelijk een oproep tot bekering. De Thaise baptistenpredikant Saengkong zei het volgende:”God kan de zonde niet gedogen, die straft Hij, dat moeten we niet ontkennen. De christenen doen dat ook nauwelijks. Terwijl toeristen, die christen zijn, daar wel vraagtekens bij zetten. Buitenlanders zeggen dat we de vraag naar Gods bedoeling met de ramp maar moeten laten liggen. Het lijkt wel of we daar niet meer aan willen, omdat zij alleen maar van Gods liefde willen weten”.
Er zijn nogal wat getuigenissen van christenen die de ramp hebben overleefd, soms op wonderlijke manier. Sommigen zien daarin de vervulling van Gods beloften in Jes. 43: 2a:”Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u”. Zij hebben dit letterlijk opgevat, dat het water hen niet overstroomde. De overlevenden erkennen ook dat zij eveneens dit oordeel verdienden, maar dat God hun leven heeft gespaard om de boodschap van redding door te geven.
De afgelopen tijd stonden veel kerkdiensten in de getroffen landen in het teken van verootmoediging. Op uitgebreide schaal beleden christenen hun zonden, het begin van een leven van gebed met de levende Heer.
Verscheidene journalisten gebruikten het woord apocalyptisch in hun beschrijving van de verschrikkingen en terecht. Als we Mattheüs 24 en Lucas 21 er bij opslaan, komen we tot een beter bijbels begrip van wat er ter plekke gebeurde. Zo zegt de Here Jezus in Lucas 21: 25 dat er op de aarde radeloze angst zal zijn onder de volken vanwege het bulderen van zee en branding, terwijl de mensen bezwijmen van vrees en angst voor de dingen die over de wereld komen. In Mattheüs 24 : 8 heeft de Here Jezus het over weeën die aan Zijn komst vooraf gaan.
Het is nog niet zover, het uiteindelijke oordeel is er nog niet, maar de rampen, die zijn komst aankondigen, gaan al wel over de aarde. Niet alleen nu, maar ook al eerder. Zo werd in 1755 door een tsunami de hele stad Lissabon weggevaagd. Werden ook wij als Nederlanders in februari 1953 niet opgeschrikt door de vloedgolf, die Zeeland en hele stukken van Noord-Brabant en Zuid-Holland onder water zetten en waar 3000 mensen bij omkwamen.
De vraag kan worden gesteld waarom deze ramp plaatsvond in Zuidoost-Azië. Zijn de mensen daar zondiger. Zo kunnen en mogen we niet denken. Zeker, ook daar viert de zonde hoogtij. Denk alleen maar aan het sekstoerisme in Thailland. Maar het is volstrekt niet gezegd dat wij, in het Westen, minder zondig zouden zijn. Het is genade van God dat deze ramp ons niet getroffen heeft, maar wij hebben absoluut niet de garantie dat ons in de nabije toekomst, niet soortgelijke rampen zullen treffen.
Waar de meeste westerse christenen dus buitengewoon terughoudend zijn in hun stellingname ten aanzien van de verschrikkelijke gebeurtenissen van december 2004 in Azië onder druk van de publieke opinie in het Westen, spreken veel christenen ter plekke veel stelliger over Gods Hand in de ramp. Zij zien er een oordeel van God in over de zonden van hun land en volk, en tegelijk een oproep tot bekering. De Thaise baptistenpredikant Saengkong zei het volgende:”God kan de zonde niet gedogen, die straft Hij, dat moeten we niet ontkennen. De christenen doen dat ook nauwelijks. Terwijl toeristen, die christen zijn, daar wel vraagtekens bij zetten. Buitenlanders zeggen dat we de vraag naar Gods bedoeling met de ramp maar moeten laten liggen. Het lijkt wel of we daar niet meer aan willen, omdat zij alleen maar van Gods liefde willen weten”.
Er zijn nogal wat getuigenissen van christenen die de ramp hebben overleefd, soms op wonderlijke manier. Sommigen zien daarin de vervulling van Gods beloften in Jes. 43: 2a:”Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u”. Zij hebben dit letterlijk opgevat, dat het water hen niet overstroomde. De overlevenden erkennen ook dat zij eveneens dit oordeel verdienden, maar dat God hun leven heeft gespaard om de boodschap van redding door te geven.
De afgelopen tijd stonden veel kerkdiensten in de getroffen landen in het teken van verootmoediging. Op uitgebreide schaal beleden christenen hun zonden, het begin van een leven van gebed met de levende Heer.
Verscheidene journalisten gebruikten het woord apocalyptisch in hun beschrijving van de verschrikkingen en terecht. Als we Mattheüs 24 en Lucas 21 er bij opslaan, komen we tot een beter bijbels begrip van wat er ter plekke gebeurde. Zo zegt de Here Jezus in Lucas 21: 25 dat er op de aarde radeloze angst zal zijn onder de volken vanwege het bulderen van zee en branding, terwijl de mensen bezwijmen van vrees en angst voor de dingen die over de wereld komen. In Mattheüs 24 : 8 heeft de Here Jezus het over weeën die aan Zijn komst vooraf gaan.
Het is nog niet zover, het uiteindelijke oordeel is er nog niet, maar de rampen, die zijn komst aankondigen, gaan al wel over de aarde. Niet alleen nu, maar ook al eerder. Zo werd in 1755 door een tsunami de hele stad Lissabon weggevaagd. Werden ook wij als Nederlanders in februari 1953 niet opgeschrikt door de vloedgolf, die Zeeland en hele stukken van Noord-Brabant en Zuid-Holland onder water zetten en waar 3000 mensen bij omkwamen.
De vraag kan worden gesteld waarom deze ramp plaatsvond in Zuidoost-Azië. Zijn de mensen daar zondiger. Zo kunnen en mogen we niet denken. Zeker, ook daar viert de zonde hoogtij. Denk alleen maar aan het sekstoerisme in Thailland. Maar het is volstrekt niet gezegd dat wij, in het Westen, minder zondig zouden zijn. Het is genade van God dat deze ramp ons niet getroffen heeft, maar wij hebben absoluut niet de garantie dat ons in de nabije toekomst, niet soortgelijke rampen zullen treffen.
In Bijbels Optiek
Een christelijk gebedsteam in Amerika heeft veel gebeden in de tijd van de tsunami in 2003.. Eén van de bidders, Timothy Snodgrass, kreeg volgens eigen zeggen een visioen, waarin hij een grote engel boven de Stille Oceaan zag staan. Hij had een wiel in zijn handen dat Indonesië voorstelde. De spaken van het wiel strekten zich uit naar Alaska, Californië, Singapore, Australië, Nieuw Zeeland en Zuid Amerika. De engel zei dat als het centrum van het wiel bewoog, niets het bewegen van het hele wiel tegen zou kunnen houden. Daarna zag Snodgrass hoe van Californië tot Alaska en van Singapore tot Nieuw Zeeland tsunami's grote verwoestingen in de kustgebieden aanrichtten.
Extra aandacht verdient de Filippijnse Timothy Snodgrass. Op 11 november 2004, vroeg in de morgen, ontving hij het volgende visioen, dat hij toen ook direct publiceerde op Internet: Hij was op een hoge berg aan de Indonesische kust. Plotseling begon de grond te schudden en keek iedereen naar de zee waar enorme golven op de kust afkwamen. Die allesvernietigende vloedgolven drongen ver het land binnen.
Michael Walsh van de Greater Grace Chrurch in Bangkok berichtte dat er de dagen na de ramp veel mensen in het gebied tot geloof zijn gekomen. “Velen hebben in de crisis, waar ze totaal redeloos waren doordat ze alles waren kwijtgeraakt, hun leven aan Christus gegeven”. Hij vroeg om dringend gebed:”Wij hebben uw gebed en uw steun zeer nodig”.
Het is in deze tijd erg nodig onze hoop en ons vertrouwen te stellen op de levende Heer. Hij heeft het wereldgebeuren in zijn handen en ook ons leven, wat er ook gebeurt.
Extra aandacht verdient de Filippijnse Timothy Snodgrass. Op 11 november 2004, vroeg in de morgen, ontving hij het volgende visioen, dat hij toen ook direct publiceerde op Internet: Hij was op een hoge berg aan de Indonesische kust. Plotseling begon de grond te schudden en keek iedereen naar de zee waar enorme golven op de kust afkwamen. Die allesvernietigende vloedgolven drongen ver het land binnen.
Michael Walsh van de Greater Grace Chrurch in Bangkok berichtte dat er de dagen na de ramp veel mensen in het gebied tot geloof zijn gekomen. “Velen hebben in de crisis, waar ze totaal redeloos waren doordat ze alles waren kwijtgeraakt, hun leven aan Christus gegeven”. Hij vroeg om dringend gebed:”Wij hebben uw gebed en uw steun zeer nodig”.
Het is in deze tijd erg nodig onze hoop en ons vertrouwen te stellen op de levende Heer. Hij heeft het wereldgebeuren in zijn handen en ook ons leven, wat er ook gebeurt.