In Bijbels Optiek
7. ONTKENNING VAN GODS SCHEPPINGSORDENING (vervolg 1).
Immanuel Lück was leraar in Exertal in de voormalige Duitse Bondsrepubliek.
Hij was een van de voormannen die de strijd aanbond tegen het dwingen van kinderen om op scholen het seksueel onderwijs te volgen. Door middel van beeldmateriaal, tekeningen en teksten werd het kind een mening opgedrongen, die in strijd was en is met wat de bijbel ons daarover leert.
7.1. Een strijd der geesten.
Vele malen was reeds in de jaren ‘70 de noodklok geluid over het seksueel onderwijs in Duitsland. In 1977 gaf de zgn. Bekenntnisbewegung ‘Kein anderes Evangelium’ een speciale krant uit met als titel: “Schule – wohin? Das Kind im Griff! Gegen die neue Zeugnisreglung in den Grundschulen”. In deze krant, waaraan ook Lück een belangrijk deel leverde, werd vooral stelling genomen tegen de groepsdynamische methoden, die op scholen werden toegepast.
Het jaar daarop verscheen weer een speciale krant met de titel:”Familie im Griff des Staates. Jugendhilfe-Gesetz: Auf dem Wege zur Erziehungsdiktatur?” Immanuel Lück schreef hierin over “Menschenbild – Gesellschaft – Erziehung”( Mensbeeld – maatschappij – opvoeding ).
Tenslotte kwam dan zijn voortreffelijke boek uit :”Alarm um die Schule”. Kritische Auseinandersetzung mit der gegenwärtige Erziehungs-Situation. Die Neomarxistische Unterwanderung” ( Alarm om de school. Een kritische uiteenzetting van de tegenwoordige leermethoden. De Neomarxistische infiltratie. 2e dr. Neuhausen-Stuttgart, 1979. 448 bladz. ).
Duitsland werd in die jaren ondermijnd door communistische infiltratie. Ook ons land is er niet vrij van gebleven. Daarom werd het boek van Lück om inzicht in onze situatie te krijgen zo belangrijk. Om dit laatste te verhelderen volgen hier twee titels van de inhoudsopgave van “Alarm um die Schule”: ‘De mens als rollenspeler’:
Neomarxistische emancipatie van individu naar de massa’, met op de achtergrond de idee van Marcuse’s “Nieuwe Mens”, en de “Nieuwe Maatschappij” van Habermas.
Immanuel Lück was leraar in Exertal in de voormalige Duitse Bondsrepubliek.
Hij was een van de voormannen die de strijd aanbond tegen het dwingen van kinderen om op scholen het seksueel onderwijs te volgen. Door middel van beeldmateriaal, tekeningen en teksten werd het kind een mening opgedrongen, die in strijd was en is met wat de bijbel ons daarover leert.
7.1. Een strijd der geesten.
Vele malen was reeds in de jaren ‘70 de noodklok geluid over het seksueel onderwijs in Duitsland. In 1977 gaf de zgn. Bekenntnisbewegung ‘Kein anderes Evangelium’ een speciale krant uit met als titel: “Schule – wohin? Das Kind im Griff! Gegen die neue Zeugnisreglung in den Grundschulen”. In deze krant, waaraan ook Lück een belangrijk deel leverde, werd vooral stelling genomen tegen de groepsdynamische methoden, die op scholen werden toegepast.
Het jaar daarop verscheen weer een speciale krant met de titel:”Familie im Griff des Staates. Jugendhilfe-Gesetz: Auf dem Wege zur Erziehungsdiktatur?” Immanuel Lück schreef hierin over “Menschenbild – Gesellschaft – Erziehung”( Mensbeeld – maatschappij – opvoeding ).
Tenslotte kwam dan zijn voortreffelijke boek uit :”Alarm um die Schule”. Kritische Auseinandersetzung mit der gegenwärtige Erziehungs-Situation. Die Neomarxistische Unterwanderung” ( Alarm om de school. Een kritische uiteenzetting van de tegenwoordige leermethoden. De Neomarxistische infiltratie. 2e dr. Neuhausen-Stuttgart, 1979. 448 bladz. ).
Duitsland werd in die jaren ondermijnd door communistische infiltratie. Ook ons land is er niet vrij van gebleven. Daarom werd het boek van Lück om inzicht in onze situatie te krijgen zo belangrijk. Om dit laatste te verhelderen volgen hier twee titels van de inhoudsopgave van “Alarm um die Schule”: ‘De mens als rollenspeler’:
Neomarxistische emancipatie van individu naar de massa’, met op de achtergrond de idee van Marcuse’s “Nieuwe Mens”, en de “Nieuwe Maatschappij” van Habermas.
In Bijbels Optiek
Als Jürgen Habermas lid wordt van het Institut für Sozialforschung in Frankfurt “De Frankfurter Schule” staat hij voornamelijk een op Marx geënte praktische filosofie voor, omdat theoretische interpretaties niet tot veranderingen leiden die maatschappelijke relevant zijn. Dit werkt hij uit in een bundel sociaalfilosofische studies die in 1963 verschijnt onder de naam Theorie und Praxis. Omdat Habermas zich steeds meer mengde in het publieke debat in Duitsland werd dit het begin van desastreuze veranderingen in onderwijs en maatschappij.
Herbert Marcuse en Jürgen Habermas zijn twee vertegenwoordigers van de eerder aangehaalde zgn. Frankfurter Schule, een groepering die, zoals we eerder signaleerden, voor een niet gering deel schuldig is aan de omturning van onze maatschappij. In Nederland verschenen hierover boeken van R.H.Matzken met als titels:”De psychonauten zijn geland” en “De psychonauten verdrijven”.
Terug naar Lück. In zijn boek “Alarm um die Schule” schreef hij duidelijk en gedegen over het rollenspel, het sociogram ( ook in ons land een geliefd ‘speelgoed’ in de hand van menige keerkracht!! ) en de groepsdynamica en hoe daarvan gebruik gemaakt werd bij het basisonderwijs.
Het ging er eerder genoemde ‘Frankfurters’ om het gezin en de maatschappij om te turnen, te beginnen bij het doorbreken van alle seksuele taboes. Moest het gezin en de maatschappij veranderen, dan moest daarbij een aanvang gemaakt worden bij de scholen, want: Wie de jeugd bezat, beheerste de toekomst. Tot zover kort iets over de inhoud van “Alarm um die Schule”.
7.2. Conflictpedagogie.
De school in Duitsland verstoorde het gezinsleven. Door de zgn. conflictpedagogie werden conflicten bewust gemaakt en op deze wijze het gezin binnengedragen. Bij kinderen werd een persoonlijkheidsstructuur opgebouwd, die hen in staat stelde om conflicten met ouders en andere autoriteiten in de samenleving uit te dragen. De bedoeling erachter was om hun “noden en behoeften optimaal door te zetten’. Lück maakte dit met het volgende voorbeeld duidelijk: Kinderen van de 2e klas komen voor het volgende probleem te staan: Moeder is overdreven bezig om in huis orde op zaken te stellen, want er komt bezoek. Ieder in het gezin moet meehelpen. Het hele huis is net schoongemaakt, maar moet opnieuw een beurt krijgen. Dit wordt de oudste dochter te veel. Zij weigert en overtuigt hiervan haar jongere broer. In het schoolboekje wordt dit voorval dan op de volgende wijze beschreven:
“Wat een kletskoek!” brult Petra woedend. Klaus lacht: “Je hebt eigenlijk wel gelijk”, zegt hij dan. “Kom mee, wij gaan spelen”. Petra vraagt dan: “Begrijp jij waarom alles hier zo onberispelijk en opgeruimd moet zijn als er bezoek komt?” “Neen”, zegt Klaus en gooit, terwijl hij met zijn bouwdoos aan het spelen is, het hele zaakje door elkaar.
Een onschuldig voorbeeld? Op het eerste gezicht misschien wel, maar wat stak hierachter? Wat wilden de pedagogen hiermee bereiken? Als namelijk dit voorbeeld uit het schoolboekje voorgelezen was, werd de kinderen in de klas gevraagd: “En hoe is dat nu bij jullie thuis als er bezoek komt? De kinderen moesten dan in aanwezigheid van alle kinderen vertellen hoe het bij hen thuis toeging in een dergelijke situatie.( in Nederland mondde dit uit in het alom geaccepteerde kringgesprek.) De kinderen werden daarna uitgenodigd de gezinssituatie in rollenspel voor de klas uit te beelden.
7.3. Afbraak van gevestigde normen.
Wat hier achter zat was het volgende. Was de kinderen daarvoor geleerd de ouders te gehoorzamen – een bijbels gebod – nù moesten de kinderen, door de toenmalige pedagogische ‘inzichten’, bijgebracht worden dat de zienswijze van de ouders niet doorslaggevend behoorde te zijn. Het kind had immers ook rechten.
Herbert Marcuse en Jürgen Habermas zijn twee vertegenwoordigers van de eerder aangehaalde zgn. Frankfurter Schule, een groepering die, zoals we eerder signaleerden, voor een niet gering deel schuldig is aan de omturning van onze maatschappij. In Nederland verschenen hierover boeken van R.H.Matzken met als titels:”De psychonauten zijn geland” en “De psychonauten verdrijven”.
Terug naar Lück. In zijn boek “Alarm um die Schule” schreef hij duidelijk en gedegen over het rollenspel, het sociogram ( ook in ons land een geliefd ‘speelgoed’ in de hand van menige keerkracht!! ) en de groepsdynamica en hoe daarvan gebruik gemaakt werd bij het basisonderwijs.
Het ging er eerder genoemde ‘Frankfurters’ om het gezin en de maatschappij om te turnen, te beginnen bij het doorbreken van alle seksuele taboes. Moest het gezin en de maatschappij veranderen, dan moest daarbij een aanvang gemaakt worden bij de scholen, want: Wie de jeugd bezat, beheerste de toekomst. Tot zover kort iets over de inhoud van “Alarm um die Schule”.
7.2. Conflictpedagogie.
De school in Duitsland verstoorde het gezinsleven. Door de zgn. conflictpedagogie werden conflicten bewust gemaakt en op deze wijze het gezin binnengedragen. Bij kinderen werd een persoonlijkheidsstructuur opgebouwd, die hen in staat stelde om conflicten met ouders en andere autoriteiten in de samenleving uit te dragen. De bedoeling erachter was om hun “noden en behoeften optimaal door te zetten’. Lück maakte dit met het volgende voorbeeld duidelijk: Kinderen van de 2e klas komen voor het volgende probleem te staan: Moeder is overdreven bezig om in huis orde op zaken te stellen, want er komt bezoek. Ieder in het gezin moet meehelpen. Het hele huis is net schoongemaakt, maar moet opnieuw een beurt krijgen. Dit wordt de oudste dochter te veel. Zij weigert en overtuigt hiervan haar jongere broer. In het schoolboekje wordt dit voorval dan op de volgende wijze beschreven:
“Wat een kletskoek!” brult Petra woedend. Klaus lacht: “Je hebt eigenlijk wel gelijk”, zegt hij dan. “Kom mee, wij gaan spelen”. Petra vraagt dan: “Begrijp jij waarom alles hier zo onberispelijk en opgeruimd moet zijn als er bezoek komt?” “Neen”, zegt Klaus en gooit, terwijl hij met zijn bouwdoos aan het spelen is, het hele zaakje door elkaar.
Een onschuldig voorbeeld? Op het eerste gezicht misschien wel, maar wat stak hierachter? Wat wilden de pedagogen hiermee bereiken? Als namelijk dit voorbeeld uit het schoolboekje voorgelezen was, werd de kinderen in de klas gevraagd: “En hoe is dat nu bij jullie thuis als er bezoek komt? De kinderen moesten dan in aanwezigheid van alle kinderen vertellen hoe het bij hen thuis toeging in een dergelijke situatie.( in Nederland mondde dit uit in het alom geaccepteerde kringgesprek.) De kinderen werden daarna uitgenodigd de gezinssituatie in rollenspel voor de klas uit te beelden.
7.3. Afbraak van gevestigde normen.
Wat hier achter zat was het volgende. Was de kinderen daarvoor geleerd de ouders te gehoorzamen – een bijbels gebod – nù moesten de kinderen, door de toenmalige pedagogische ‘inzichten’, bijgebracht worden dat de zienswijze van de ouders niet doorslaggevend behoorde te zijn. Het kind had immers ook rechten.
In Bijbels Optiek
Het kind moest volgens Habermas losgeweekt van de ouders en opgevoed worden tot zelfverantwoordelijkheid voor zijn eigen zienswijze, daden en gedrag. Dat God liefde is en weet heeft van de worsteling in dit leven, moest vooral op jonge leeftijd uit de schoolopvoeding verdwijnen, vooreerst uit het evangelische onderwijs in Duitsland en later ook in andere landen van West-Europa.
Dit leek op het eerste gezicht allemaal onschuldig, wat het schoolboekje aangaf, maar de ideologie, die erachter schuilging, stond in de handleiding van de leraar: “Het bespreken van gemeenschappelijke moeilijkheden wijst op verschillende oplossingsmogelijkheden en gedragsvoorbeelden. Het leidt tot een eerste vergelijking en tot een relativering van eigen ervaringen”. Na zo’n rollenspel voor de klas kon bij een kind een diepingrijpende verandering plaatsvinden, n.l. dat gevestigde normen moesten worden afgebroken!
Hier kwam de neomarxistische aap uit de mouw. Het geweten van het kind, aldus Lück, wordt op deze wijze opnieuw voor de “opvoeding” beschikbaar gesteld. Er werd een flexibel geweten gevormd, d.w.z. een geweten, dat niet aan vaste normen gebonden was. Het voorbeeld uit het schoolboek van die moeder, die alles zo overdreven schoon wilde hebben voor het bezoek, dat verwacht werd, kan in eerste instantie onschuldig en belachelijk lijken. Misschien overdrijft die moeder ook wel een beetje, maar daar gaat het niet om.
Hier moest het kind zich leren distantiëren van zijn ouders! Het kind moest vervolgens geleerd worden zijn ouders in alles te controleren. Christelijke ethiek, waarvan daarvoor sprake was, moest overboord gegooid worden. Moeder, vader e.a. moesten hun gezag inleveren. Het kind moest leren zijn eigen aanspraken te doen gelden in het gezin. De school wilde daarbij graag helpen. Kon het in de klas niet op de ouderwetse manier geleerd worden, dan zou dit plaats vinden volgens het rollenspel. De resultaten zouden veel effectiever zijn.
In het voorbeeld uit het schoolboekje staat: “Kom mee, wij gaan spelen”. Niet moeder helpen, maar doen wat je zelf wilt. Deze alternatieven werden in de klas door de leerlingen in rollenspel gespeeld, en vervolgens toegepast in hun eigen situatie. Onschuldig en overdreven zou uw reactie kunnen zijn, maar als u de handleiding van de leraren bestudeerde, zou u zeker anders reageren.
7.4. Strategische maatstaf.
“In het rollenspel”, zo lezen wij in de handleiding, “zullen leerlingen verschillende reacties ten aanzien van hun ouders uitproberen”. Het kind is thuis, als het alleen is, of met een broertje of zusje, niet zo sterk. Maar in de klas werd hem of haar dan vervolgens bijgebracht, wie het thuis voor het zeggen heeft. De ouders of de klas, dat wil zeggen, de groep! Dit collectief, zo leerde Lück t.a.v. de neomarxistische ‘schoolmeesters’, is rechter over wat het kind wil. Wie is de baas: de ouder of het kind, dat door de klas als groep gevormd is.
Zo leerden kinderen op school gebruik maken van de ‘strategische maatstaf’. Hen werd geleerd hoe zij moesten vechten en hoever zij konden gaan als het er op aankwam hun zin door te zetten. Het is duidelijk dat jonge kinderen aan een dergelijk schoolprogramma hulpeloos waren overgeleverd. Het kind, zo merkte Lück terecht op, werd bepaalde zaken uit de omgang met zijn ouders als negatief bewust gemaakt. Voorheen stond voor het kind het gezag van zijn ouders absoluut vast. Door de ‘nieuwe’ opvoedingsmethoden werd het zaak voor het kind om in de omgang met zijn ouders, niet meer ‘in vrede te leven’, maar om zichzelf te laten gelden.
Dit leek op het eerste gezicht allemaal onschuldig, wat het schoolboekje aangaf, maar de ideologie, die erachter schuilging, stond in de handleiding van de leraar: “Het bespreken van gemeenschappelijke moeilijkheden wijst op verschillende oplossingsmogelijkheden en gedragsvoorbeelden. Het leidt tot een eerste vergelijking en tot een relativering van eigen ervaringen”. Na zo’n rollenspel voor de klas kon bij een kind een diepingrijpende verandering plaatsvinden, n.l. dat gevestigde normen moesten worden afgebroken!
Hier kwam de neomarxistische aap uit de mouw. Het geweten van het kind, aldus Lück, wordt op deze wijze opnieuw voor de “opvoeding” beschikbaar gesteld. Er werd een flexibel geweten gevormd, d.w.z. een geweten, dat niet aan vaste normen gebonden was. Het voorbeeld uit het schoolboek van die moeder, die alles zo overdreven schoon wilde hebben voor het bezoek, dat verwacht werd, kan in eerste instantie onschuldig en belachelijk lijken. Misschien overdrijft die moeder ook wel een beetje, maar daar gaat het niet om.
Hier moest het kind zich leren distantiëren van zijn ouders! Het kind moest vervolgens geleerd worden zijn ouders in alles te controleren. Christelijke ethiek, waarvan daarvoor sprake was, moest overboord gegooid worden. Moeder, vader e.a. moesten hun gezag inleveren. Het kind moest leren zijn eigen aanspraken te doen gelden in het gezin. De school wilde daarbij graag helpen. Kon het in de klas niet op de ouderwetse manier geleerd worden, dan zou dit plaats vinden volgens het rollenspel. De resultaten zouden veel effectiever zijn.
In het voorbeeld uit het schoolboekje staat: “Kom mee, wij gaan spelen”. Niet moeder helpen, maar doen wat je zelf wilt. Deze alternatieven werden in de klas door de leerlingen in rollenspel gespeeld, en vervolgens toegepast in hun eigen situatie. Onschuldig en overdreven zou uw reactie kunnen zijn, maar als u de handleiding van de leraren bestudeerde, zou u zeker anders reageren.
7.4. Strategische maatstaf.
“In het rollenspel”, zo lezen wij in de handleiding, “zullen leerlingen verschillende reacties ten aanzien van hun ouders uitproberen”. Het kind is thuis, als het alleen is, of met een broertje of zusje, niet zo sterk. Maar in de klas werd hem of haar dan vervolgens bijgebracht, wie het thuis voor het zeggen heeft. De ouders of de klas, dat wil zeggen, de groep! Dit collectief, zo leerde Lück t.a.v. de neomarxistische ‘schoolmeesters’, is rechter over wat het kind wil. Wie is de baas: de ouder of het kind, dat door de klas als groep gevormd is.
Zo leerden kinderen op school gebruik maken van de ‘strategische maatstaf’. Hen werd geleerd hoe zij moesten vechten en hoever zij konden gaan als het er op aankwam hun zin door te zetten. Het is duidelijk dat jonge kinderen aan een dergelijk schoolprogramma hulpeloos waren overgeleverd. Het kind, zo merkte Lück terecht op, werd bepaalde zaken uit de omgang met zijn ouders als negatief bewust gemaakt. Voorheen stond voor het kind het gezag van zijn ouders absoluut vast. Door de ‘nieuwe’ opvoedingsmethoden werd het zaak voor het kind om in de omgang met zijn ouders, niet meer ‘in vrede te leven’, maar om zichzelf te laten gelden.
In Bijbels Optiek
Een kind moet in de opvoeding leren dat de Here Jezus Christus zijn grootste kindervriend is, bewerkt een vast fundament in zijn kinderleven en tevens later als volwassene.
In plaats van liefde, vertrouwen en gehoorzaamheid, kwamen nu distantie en strategieën van behoeftebevrediging en de doorzetting ervan.
7.5. De letter M.
In het leerboekje “Bunte Lesewelt-neu” staat het volgende gedicht:
“Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt”.
Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt
Dan zou er veel scheef en krom zijn,
dan zou Max en Moritz
“ax”en “oritz”zijn, dat zou immers dom wezen?
Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt,
dan zou alles akelig zijn.
Maximiliaan zou dan opeens
axi-iliaan heten.
Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt,
dan zou het alfabet incompleet zijn.
Iedere mamma zou dan a-a heten
en dat is toch al te dwaas.
Maar per ongeluk is de letter M toch wel ontdekt’
dat is nuttig, dat is fijn,
want nu kunnen kleine kinderen,
toch lekker moetti of mammie schreien.
( Max en Moritz zijn de twee jongensfiguren uit de “strip”boeken van Wilhelm Busch).
De bedoeling van dit ‘gedicht’ is duidelijk. Moeder en kind moeten al op jonge leeftijd uit elkaar gerukt worden, met alle gevolgen van dien. Zoals het kind op jeugdige leeftijd geïndoctrineerd wordt, zo zal datzelfde kind, onder het mom van de kreet van ‘maatschappelijke weerbaarheid’, als het eenmaal volwassen is geworden, zijn protest voortzetten tegen de leraren, tegen de kerk en tegen de overheid. Deze tijd is reeds lang aangebroken. Hier liggen ook de wortels van het verval in de Nederlandse samenleving.
In plaats van liefde, vertrouwen en gehoorzaamheid, kwamen nu distantie en strategieën van behoeftebevrediging en de doorzetting ervan.
7.5. De letter M.
In het leerboekje “Bunte Lesewelt-neu” staat het volgende gedicht:
“Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt”.
Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt
Dan zou er veel scheef en krom zijn,
dan zou Max en Moritz
“ax”en “oritz”zijn, dat zou immers dom wezen?
Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt,
dan zou alles akelig zijn.
Maximiliaan zou dan opeens
axi-iliaan heten.
Als de letter M nu eens niet zou zijn ontdekt,
dan zou het alfabet incompleet zijn.
Iedere mamma zou dan a-a heten
en dat is toch al te dwaas.
Maar per ongeluk is de letter M toch wel ontdekt’
dat is nuttig, dat is fijn,
want nu kunnen kleine kinderen,
toch lekker moetti of mammie schreien.
( Max en Moritz zijn de twee jongensfiguren uit de “strip”boeken van Wilhelm Busch).
De bedoeling van dit ‘gedicht’ is duidelijk. Moeder en kind moeten al op jonge leeftijd uit elkaar gerukt worden, met alle gevolgen van dien. Zoals het kind op jeugdige leeftijd geïndoctrineerd wordt, zo zal datzelfde kind, onder het mom van de kreet van ‘maatschappelijke weerbaarheid’, als het eenmaal volwassen is geworden, zijn protest voortzetten tegen de leraren, tegen de kerk en tegen de overheid. Deze tijd is reeds lang aangebroken. Hier liggen ook de wortels van het verval in de Nederlandse samenleving.