Oekraïne is de doodsteek voor de NAVO.
(d.d. 23 februari, 2022)
(d.d. 23 februari, 2022)
De huidige Amerikaanse spielerei in de Oekraïne is meer een eindspel dan wat dan ook anders. Een laatste, wanhopige poging om Europa onder hun controle te houden. Een zuiver cynische list, met het duidelijke en aanwezige plan om Oekraïne voor de honden te gooien. De Russen te verleiden tot een invasie, niet met het idee hen te “verdedigen”, maar de daaropvolgende sterke spanningen met Moskou te gebruiken om een “verenigd” Amerikaans-Europees front in stand te houden, schrijft Anthony Migchels.
De belangrijkste vraag was, of Kiev werkelijk zo suïcidaal zou zijn, of zo volledig onder de duim zou zitten, om gewoon met hun NeoCon leidsmannen mee te draven naar hun ondergang.
Het ziet er echter helemaal niet naar uit dat zij zo gretig zullen zijn, en zij hebben op verschillende ogenblikken tot kalmte opgeroepen, en gezegd dat de Amerikaanse beweringen van een “dreigende invasie” niet waar waren.
Maar het gaat natuurlijk allemaal om Duitsland. Bijna 80 jaar na de oorlog is het nog steeds een bezette vazal.
Het Amerikaanse Rijk is altijd gebaseerd geweest op het beheersen van Rusland door Duitsland te bezetten, en het beheersen van China door Japan te bezetten.
Eerst een einde maken aan, en vervolgens de terugkeer van een Russisch-Duitse as verhinderen is sinds 1872, en vooral sinds Bismarck als eerste Duitse kanselier terugtrad, een belangrijke strategie van de Atlantische mogendheden geweest.
De laatste jaren, tien jaar, eigenlijk, zijn de spanningen tussen DC en Berlijn echter toegenomen.
Nord Stream 2, de pijpleiding die Duitsland openstelt voor rechtstreekse Russische gasleveranties, is al jaren een graat in de keel van de Amerikanen. Maar hier in Europa zijn de gasprijzen geëxplodeerd. Gepensioneerden hier in Nederland, mensen met duizend per maand, betalen nu meer dan €300 om een klein appartement te verwarmen. Een grimmige herinnering aan hoe het voor de Sovjet gepensioneerden na ’89 is afgelopen, en een schaduw van de dingen die komen gaan. We hebben Nord Stream 2 nodig om open te gaan, dat zal de prijzen tenminste wat omlaag brengen, hoewel het nooit meer hetzelfde zal worden.
De Duitse frustratie over Amerika’s chaos in de Oekraïne gaat terug tot toen het begon: Maidan 2014. Toen vielen de Neo-Cons en de CIA Kiev binnen, in een poging om Sevastopol van het Russische Rijk te veroveren, en daarmee hun basis voor Europese machtsprojectie. Zij faalden. Poetin nam de Krim, en de Donbass als buffer en onderhandelingstroef.
De daaruit voortvloeiende sancties tegen Rusland zijn de Duitse economie duur komen te staan, zij hebben honderden miljarden geïnvesteerd in Oost-Europa. Nog veel belangrijker: de Duitsers hebben helemaal geen zin om te eindigen als het strijdtoneel voor een Russisch-Amerikaanse krachtmeting.
En dit werd twee weken geleden acuut: Poetin verklaarde botweg zijn principiële rode lijnen: Oekraïne mag niet toetreden tot de NAVO, en geen enkele militaire poging om de Krim in te nemen is aanvaardbaar. Of anders is het gewoon totale oorlog.
Directer, of duidelijker had het niet kunnen zijn. Vanaf dat moment was ook duidelijk hoe de situatie zich zou ontvouwen: hij zou precies dat krijgen, want Rusland heeft de goederen om deze fundamentele, en eerlijke, laat daar geen twijfel over bestaan, eisen te staven.
Niemand, niet Amerika, niet het Verenigd Koninkrijk, niet Duitsland, niet Frankrijk, was ooit van plan tegen Rusland te vechten om deze eenvoudige eisen te ontkennen, zelfs als ze dat hadden gekund.
Amerika blijft de Russen trollen met kinderachtige verhalen over hoe “Oekraïne het soevereine, menselijke recht heeft om te kiezen”. Oekraïne heeft er echter gewoon niets mee te maken. Dit is pure, onvervalste grootmachtenrivaliteit, en Rusland zal niet toestaan dat de Amerikanen kernwapens en andere hardware in Oekraïne installeren, net zoals Amerika niet toestond dat zij kernwapens in Cuba installeerden. En zij hebben eigenlijk groot gelijk. De uitbreiding van de NAVO in Oost-Europa was al lang uit de hand gelopen. Amerikaanse raketten zijn al vanuit de Baltische Staten rechtstreeks op Sint-Petersburg gericht. Een Russische reactie was onvermijdelijk.
En Duitsland is er gewoon vandoor gegaan. Zij hebben geweigerd deel te nemen aan enige “defensieve” maatregelen voor de Oekraïne, ontzeggen hun wapens, militaire steun van welke aard ook. NAVO-vliegtuigen die met voorraden onderweg waren naar Oekraïne werd de toegang tot het Duitse luchtruim ontzegd, wat tot grote omwegen leidde voor transporten uit het Verenigd Koninkrijk en elders.
Dan, tien dagen geleden, publiceerden twee “ex” topmensen van de BIS een artikel, waarin zij het Amerikaanse standpunt verwierpen, en zeggen dat Berlijn en Parijs de NAVO moeten verlaten. Merk op dat er geen “ex” clubleden zijn, en dat er nauwelijks invloedrijker mensen zijn dan de mensen bij de Bank of International Settlements, het institutionele toppunt van het Centrale Bankkartel dat de eigenlijke Wereldregering is.
Vervolgens heeft het belangrijkste MSM-nieuwsorgaan van Duitsland, Der Spiegel, dit weekend documentair bewijs gepubliceerd van het feit dat Amerika, tijdens de “2 + 4” (de twee Duitslanden en hun bezetters) onderhandelingen in 1991, Rusland inderdaad beloofd heeft dat er geen uitbreiding van de NAVO naar Oost-Europa zou komen.
Iedereen kon weten van deze belofte, maar de VS en het VK hadden het de laatste weken gewoon ontkend.
Dit was een belangrijke verklaring van Berlijn, en dit weekend is het overal in de Duitse media te lezen geweest. Ook Frankrijk zal opgelucht geweest zijn dit te zien. Maar elders in het Westen wordt het vooral genegeerd. Voorlopig.
Cruciaal is dat het niet alleen het Amerikaanse narratief is dat zo zwak is: het is ook hun macht. De Amerikaanse troepen in Oost-Europa zijn bij lange na niet voldoende om de Russen aan te kunnen, en het zou maanden duren om iets in elkaar te zetten wat op de Russische inzet lijkt. Dat zou niet alleen betekenen dat de Amerikaanse posities elders moeten worden uitgehold (denk maar aan China), een moderne oorlog van de grootmachten zal naar verwachting niet eens maanden duren.
De Amerikaanse zwakte bleek al uit de eis van Trump dat de Europeanen 2% aan defensie zouden moeten gaan besteden. Dat was in feite een bekentenis dat de VS het zich niet langer kon veroorloven Europa eenzijdig te verdedigen, of te bezetten, en was reeds een voorbode van de huidige gebeurtenissen. Daarom voorspelde ik twee jaar geleden al dat de VS Europa spoedig zouden opgeven, toen wij in lockdown werden opgesloten, en zij de Bank $4 biljoen gaven: dat was de genadeklap voor de Petrodollar, ook al duurt het even voor die uitgespeeld is. Maar het impliceerde gewoon dat de hegemonie van de VS geschiedenis was.
Wat betekent het allemaal?
Het Westen is aan het imploderen, en wordt opgesplitst in drie grote delen: De VS, Europa, en het VK en zijn Dominions. Natuurlijk zullen veel mensen de NAVO, het VS-imperium en de Amerikaanse capriolen in de Oekraïne en het Midden-Oosten beu zijn.
Maar dit uiteenvallen van het Westen is inderdaad een zeer, zeer nijpend teken.
Er zal een tijdlang een nieuwe situatie ontstaan, zonder Amerikaanse wereldheerschappij, maar zij wankelen voort als één van de grote mogendheden, die elkaars invloedssfeer als het ware zullen “respecteren”, net als vóór de Grote Oorlog.
China en Amerika zullen de voornaamste rivalen worden, en de spanningen daar zullen blijven toenemen, naarmate China zijn militair potentieel in een razend tempo blijft opbouwen.
Europa zal grote moeite hebben om een te grote Russische invloed te voorkomen. De Europese staten zullen zich waarschijnlijk vastklampen aan de wankelende EU, om te voorkomen dat zij door het Kremlin tegen elkaar worden uitgespeeld. Waarschijnlijk zal de Russische Beer, zolang Poetin aan het roer blijft, een enigszins stabiele koers blijven varen, maar alle kansen zijn verkeken wanneer hij de macht afstaat. De Oosteuropese staten hebben alle reden om de Russen te vrezen, zonder Amerikaanse steun.
Intussen zullen de komende jaren in het teken staan van de Grootste Depressie, als gevolg van de ineenstorting van de schulden/derivaten-zeepbel, en de Petrodollar. Het Westen zal er absoluut onder lijden.
Sterker nog: het vertrek van de VS uit Europa zal ook grote gevolgen hebben voor de Europese schulden, en voor de banken in New York, die via de derivatenhandel opdraaien voor de schulden in het financiële systeem. Een groot deel van Europa wordt sinds de kredietcrisis van 2008 openlijk geregeerd door de lakeien van Goldman Sachs, vooral om te voorkomen dat ze in gebreke zouden blijven met hun uit de hand gelopen schulden, vooral in het Zuiden.
Conclusie.
Het is een historisch feit dat de massa’s, en de besluitvormers, de status en de macht van het afnemende Rijk overschatten, en de kracht van de ontluikende machten onderschatten. Het gebeurt ook hier: de mensen begrijpen gewoon niet hoe ver de neergang van Amerika al is gegaan. De ondergang van de NAVO zal velen schokken.
Dit is de ondergang van de naoorlogse wereldorde. De dingen gaan nu heel snel.
Merk op hoe deze megatrend samenvalt met twee andere: a) de schijnbare huidige ineenstorting van de Great Reset, en b) de reeds aan de gang zijnde deflatie van de Moeder Van Alle Bubbels die de laatste twee jaar op Wall Street is geblazen. Binnenkort zullen de Cyber Attacks Wall Street en het SWIFT betalingssysteem beginnen te treffen. Grote gebeurtenissen komen er zeker aan.
Tot slot wil ik nog een gedachte met u delen, die mij al sinds het begin van de Lockdown bezighoudt: het duurde precies tien jaar, om van de ineenstorting van Wall Street in oktober 1929, naar de invasie van Hitler in Polen in september ’39 te gaan. De dingen gaan nu sneller, door telecommunicatie en vliegreizen.
Het is moeilijk te zien hoe er geen oorlog komt, een paar jaar later, als het Westen voldoende gekookt en gebakken is in de komende Depressie, Amerika zal vernietigen en uiteindelijk de weg vrijmaakt voor een wereldregering.
De Verenigde Staten hebben nog nooit zo’n kalme, onbeweeglijke, gedisciplineerde en zelfverzekerde vijand tegenover zich gehad.
De provocaties van Oekraïne tegen de burgers van Donbass waren niet alleen niet gestopt, maar waren in feite toegenomen. Foto: Russische VN-missie.
Bijna acht jaar na het begin van de oorlog in Donbass, toen de Oekraïense interim-regering, uit angst voor een herhaling van het scenario dat zich weken eerder op de Krim had afgespeeld, het leger stuurde om een politiek probleem militair op te lossen, is een nieuwe en nog gevaarlijker fase aangebroken.
Destijds hadden Russische vrijwilligers en mogelijk ook soldaten van particuliere bedrijven en militaire hulp (die altijd ontkend is) ervoor gezorgd dat de DPR en LPR in hun huidige vormen konden overleven. Sinds 2014, maar vooral sinds 2015, had Rusland net genoeg gedaan om ervoor te zorgen dat er geen militaire nederlaag van de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk zou komen, maar voorzichtig dat er geen serieuze tegenaanval op de Oekraïense stellingen zou komen, schrijft Freewestmedia.com.
Bijna acht jaar na het begin van de oorlog in Donbass, toen de Oekraïense interim-regering, uit angst voor een herhaling van het scenario dat zich weken eerder op de Krim had afgespeeld, het leger stuurde om een politiek probleem militair op te lossen, is een nieuwe en nog gevaarlijker fase aangebroken.
Destijds hadden Russische vrijwilligers en mogelijk ook soldaten van particuliere bedrijven en militaire hulp (die altijd ontkend is) ervoor gezorgd dat de DPR en LPR in hun huidige vormen konden overleven. Sinds 2014, maar vooral sinds 2015, had Rusland net genoeg gedaan om ervoor te zorgen dat er geen militaire nederlaag van de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk zou komen, maar voorzichtig dat er geen serieuze tegenaanval op de Oekraïense stellingen zou komen, schrijft Freewestmedia.com.
Na de door de VS gesteunde staatsgreep is Kiev een oorlog begonnen tegen zijn eigen burgers, die dagelijks flatgebouwen en huizen beschieten om hen op de knieën te krijgen. Foto: Dan Malmqvist/Nya Tider
Het doel was, totdat het geduld van Moskou deze week opraakte, Kiev te dwingen te onderhandelen over een uitweg uit een oorlog die in de loop der jaren en vooral de laatste maanden deel is gaan uitmaken van een groter conflict tussen Rusland en de NAVO. Dit is ook de bedoeling geweest van de Verenigde Staten, die zich op Oekraïne hebben gefocust in de weinige onderhandelingen over de Europese veiligheid die sinds de op tafel liggende Russische voorstellen hebben plaatsgevonden.
De Russische Federatie beschouwt de onafhankelijkheid van de Volksrepublieken Donestk en Lugansk als legaal volgens het internationaal recht, gezien de niet-naleving van de akkoorden van Minsk van 5 september 2014.
Nu het Minsk-proces deze week abrupt verlaten is, na zeven jaar hardnekkig aandringen op een onderhandeling tussen Kiev, Donetsk en Luhansk die Oekraïne en zijn westerse partners nooit zouden aanvaarden, probeert Moskou er nu met militair geweld voor te zorgen dat de NAVO zich niet uitbreidt naar Oekraïne en dat het land niet gebruikt kan worden als springplank tegen Rusland.
Nu gaat een kleine oorlog, die tot nu toe beperkt bleef tot een piepklein grondgebied, met slachtoffers die in de verste verte niet in de buurt komen van die van veel bloediger conflicten zoals die in Syrië en Jemen, een nieuwe fase in. In een lange toespraak laat op de avond kondigde de Russische president Vladimir Poetin aan dat hij het bevel had gegeven om een militaire operatie in Oekraïne te beginnen.
In de VN-Veiligheidsraad heeft Rusland het gebruik van geweld verdedigd met een beroep op zelfverdediging. Rusland streeft, zo hebben zij benadrukt, niet naar de bezetting van Oekraïne, maar naar de demilitarisering en denazificatie ervan. Vladimir Poetin heeft opnieuw aangedrongen op zowel de verdediging van de bevolking van Donbass als op de dertig jaar durende pogingen om in Europa een veiligheidsarchitectuur tot stand te brengen die niet tegen Moskou gericht is.
Enkele uren eerder, slechts twee dagen na de Russische erkenning van de DPR en LPR, had het Kremlin het verzoek van Donetsk en Luhansk om Russische militaire bijstand gepubliceerd, dat op dinsdag was ingediend. Sinds het uitroepen van hun onafhankelijkheid na de referenda van 11 mei 2014 hebben de Volksrepublieken steeds een beroep gedaan op Rusland voor erkenning en bijstand, die de laatste jaren vooral de vorm heeft aangenomen van politieke en humanitaire steun, met een mindere militaire component.
Hun veiligheid – en misschien de uitbreiding van hun grondgebied tot de grenzen van de voormalige regio’s Donetsk en Lugansk – is nu een van de argumenten om het Russische militaire optreden te rechtvaardigen, dat in deze eerste uren van de interventie vooral gericht is op de vernietiging van de Oekraïense militaire infrastructuur.
In deze eerste uren houdt Rusland vol dat het geen aanvallen uitvoert op Oekraïense steden. Zoals ook blijkt uit persberichten, die in real time verslag uitbrengen op de plaats van de explosies, zijn de raketaanvallen, althans tot nu toe, beperkt gebleven tot militaire installaties, bases van het Oekraïense leger, militaire vliegvelden en luchtafweer.
Explosies waren het eerst te horen in oostelijke steden als Charkov en Dnipropetrovsk, maar ook in Borispol en later in westelijke Oekraïense steden als Lutsk en Vinnitsa. Ook in Mariupol, de belangrijkste stad in het door de Oekraïeners gecontroleerde Donbass-gebied, zijn doelwitten getroffen.
Nepnieuwszender CNN kondigt “honderden slachtoffers” aan.
Geruchten dat Russische troepen in Odessa zijn geland, de grens naar de regio Charkov zijn overgestoken of zelfs de havenstad Mariupol hebben veroverd, waar in mei 2014 de eerste slachtpartijen plaatsvonden, zijn nog niet bevestigd. Voorlopig beweert het Oekraïense Ministerie van Defensie dat alles onder controle is, ontkent het dat er Russische landingen in Odessa hebben plaatsgevonden en beweert het “een luchtaanval van de indringer af te slaan”. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken beweert, zoals geciteerd door CNN, dat er al “honderden slachtoffers” zijn gevallen. Rusland van zijn kant ontkent de Oekraïense beweringen van verliezen van verscheidene vliegtuigen en helikopters en beweert Oekraïense vliegtuigen geneutraliseerd te hebben.
In zijn toespraak waarin hij het begin van de militaire operatie aankondigde, riep Vladimir Poetin de Oekraïense militairen op de wapens neer te leggen en benadrukte hij dat Rusland er niet op uit was zijn wil op te leggen of een bezetting van het land na te streven, maar gaf hij het Oekraïense regime de schuld van elk bloedvergieten, zoals hij ook in zijn toespraak van maandag deed. “Uw loyaliteit ligt bij het Oekraïense volk, niet bij de nazi-elites en machtsgroepen. Leg uw wapens neer, u zult vrij zijn om naar uw families terug te keren. De verantwoordelijkheid voor elk bloedvergieten zal bij het Oekraïense regime liggen,” zei de Russische president.
Oekraïne van zijn kant heeft opgeroepen tot eenheid en verdediging van het land. Het luchtruim is gesloten en er is een staat van beleg afgekondigd. Tijdens zijn toespraak in de Veiligheidsraad richtte de Oekraïense vertegenwoordiger zich rechtstreeks tot zijn Russische ambtgenoot en verklaarde dat “er geen vagevuur is voor oorlogsmisdadigers. Zij gaan regelrecht naar de hel,
ambassadeur”.
De komedie-act van de Oekraïense leider Zelenski.
“Wij zullen iedereen verslaan, want wij zijn Oekraïne”, zei Zelensky, die een gesprek kon voeren met president Biden, die beloofde meer sancties tegen Moskou op te leggen nu het de Oekraïense grens heeft overschreden en militair geweld heeft gebruikt in het buurland. Zoals Kiev al acht jaar eist, eist de Oekraïense regering dat Rusland onmiddellijk uit het internationale betalingssysteem SWIFT wordt gezet.
Het is nog te vroeg om echt te weten wat de plannen van Rusland met Oekraïne zijn na deze grootschalige aanval op de militaire infrastructuur van Oekraïne, maar het is nu al duidelijk dat het het script volgt van de Russische interventie in Georgië in 2008. Destijds neutraliseerde de Russische interventie de Georgische militaire infrastructuur, veroverde gemakkelijk Georgische vliegbases en stelde het grondgebied van Abchazië en Ossetië veilig. De oorlog leidde niet tot de bezetting van Georgië of de inbeslagneming van steden en had als belangrijkste gevolg de Russische erkenning van de de facto onafhankelijke gebieden.
De vastberadenheid van Poetin weerspiegeld in zijn lichaamstaal.
De oorlog die Kiev tegen Donbass voerde, lijkt echter voorbij te zijn. Er is een heel ander proces begonnen, een met nieuwe onzekerheden en gevolgen, die in de komende uren aan het licht zullen komen. De komende dagen zal ook blijken of de Oekraïense regering een strategie had om op deze aanval te reageren en of zij in staat is de macht, de eenheid van de strijdkrachten en de controle over het land te behouden.
Met name de toespraak van president Vladimir Poetin over de Donbass is niets minder dan verbazingwekkend geweest. Hij legde het mercantiele karakter van het Amerikaanse buitenlands beleid bloot: waardeloze beloften, intimidatie, afpersing, chantage. En hij deed dat met de grootst mogelijke vastberadenheid. Poetins “verstilde lichaamstaal, de pauzes om adem te halen, de toonhoogte, het tempo en de modulatie van de spraak – die betekenen voor alle Russen: Doen of sterven…” zoals pundit John Helmer opmerkte.
De Russische leider sprak bijna een uur lang met buitengewone vastberadenheid.
“Het Pentagon gebruikt al jaren technieken van lichaamstaal en stem om Poetin te bespioneren,” aldus Helmer. “Bewegingspsychologen stellen de diagnose dat deze kenmerken enerzijds wijzen op een combinatie van interne controle en vertrouwen in wat er gezegd wordt; anderzijds op de inzet om de luisteraar gerust te stellen.
Poetin struikelt niet in zijn toespraak, spreekt zijn tekst niet verkeerd uit of leest zijn regels van de teleprompter verkeerd. Sprekend zonder een glas water gedurende een uur, schraapt hij zeer zelden zijn keel. Zijn ademhalingen zijn kort, regelmatig, en zonder de diafragmatische discipline van de Stanislavsky toneelmethode; kortom, natuurlijk. De toonhoogte en de modulatie van zijn stem blijven gelijkmatig, zonder veel pieken van nadruk of emotie. Maar de president doet iets wat hij nog maar zelden vertoond heeft – hij ademt in hoorbare zuchten uit. Dit is een uiting van spijt, van droefheid. Voor het Russische publiek is dit aantrekkelijk, omdat het menselijk is.”
De Verenigde Staten hebben nog nooit zo’n kalme, onbeweeglijke, gedisciplineerde en zelfverzekerde vijand tegenover zich gehad.
Bron: Frontnieuws
Het doel was, totdat het geduld van Moskou deze week opraakte, Kiev te dwingen te onderhandelen over een uitweg uit een oorlog die in de loop der jaren en vooral de laatste maanden deel is gaan uitmaken van een groter conflict tussen Rusland en de NAVO. Dit is ook de bedoeling geweest van de Verenigde Staten, die zich op Oekraïne hebben gefocust in de weinige onderhandelingen over de Europese veiligheid die sinds de op tafel liggende Russische voorstellen hebben plaatsgevonden.
De Russische Federatie beschouwt de onafhankelijkheid van de Volksrepublieken Donestk en Lugansk als legaal volgens het internationaal recht, gezien de niet-naleving van de akkoorden van Minsk van 5 september 2014.
Nu het Minsk-proces deze week abrupt verlaten is, na zeven jaar hardnekkig aandringen op een onderhandeling tussen Kiev, Donetsk en Luhansk die Oekraïne en zijn westerse partners nooit zouden aanvaarden, probeert Moskou er nu met militair geweld voor te zorgen dat de NAVO zich niet uitbreidt naar Oekraïne en dat het land niet gebruikt kan worden als springplank tegen Rusland.
Nu gaat een kleine oorlog, die tot nu toe beperkt bleef tot een piepklein grondgebied, met slachtoffers die in de verste verte niet in de buurt komen van die van veel bloediger conflicten zoals die in Syrië en Jemen, een nieuwe fase in. In een lange toespraak laat op de avond kondigde de Russische president Vladimir Poetin aan dat hij het bevel had gegeven om een militaire operatie in Oekraïne te beginnen.
In de VN-Veiligheidsraad heeft Rusland het gebruik van geweld verdedigd met een beroep op zelfverdediging. Rusland streeft, zo hebben zij benadrukt, niet naar de bezetting van Oekraïne, maar naar de demilitarisering en denazificatie ervan. Vladimir Poetin heeft opnieuw aangedrongen op zowel de verdediging van de bevolking van Donbass als op de dertig jaar durende pogingen om in Europa een veiligheidsarchitectuur tot stand te brengen die niet tegen Moskou gericht is.
Enkele uren eerder, slechts twee dagen na de Russische erkenning van de DPR en LPR, had het Kremlin het verzoek van Donetsk en Luhansk om Russische militaire bijstand gepubliceerd, dat op dinsdag was ingediend. Sinds het uitroepen van hun onafhankelijkheid na de referenda van 11 mei 2014 hebben de Volksrepublieken steeds een beroep gedaan op Rusland voor erkenning en bijstand, die de laatste jaren vooral de vorm heeft aangenomen van politieke en humanitaire steun, met een mindere militaire component.
Hun veiligheid – en misschien de uitbreiding van hun grondgebied tot de grenzen van de voormalige regio’s Donetsk en Lugansk – is nu een van de argumenten om het Russische militaire optreden te rechtvaardigen, dat in deze eerste uren van de interventie vooral gericht is op de vernietiging van de Oekraïense militaire infrastructuur.
In deze eerste uren houdt Rusland vol dat het geen aanvallen uitvoert op Oekraïense steden. Zoals ook blijkt uit persberichten, die in real time verslag uitbrengen op de plaats van de explosies, zijn de raketaanvallen, althans tot nu toe, beperkt gebleven tot militaire installaties, bases van het Oekraïense leger, militaire vliegvelden en luchtafweer.
Explosies waren het eerst te horen in oostelijke steden als Charkov en Dnipropetrovsk, maar ook in Borispol en later in westelijke Oekraïense steden als Lutsk en Vinnitsa. Ook in Mariupol, de belangrijkste stad in het door de Oekraïeners gecontroleerde Donbass-gebied, zijn doelwitten getroffen.
Nepnieuwszender CNN kondigt “honderden slachtoffers” aan.
Geruchten dat Russische troepen in Odessa zijn geland, de grens naar de regio Charkov zijn overgestoken of zelfs de havenstad Mariupol hebben veroverd, waar in mei 2014 de eerste slachtpartijen plaatsvonden, zijn nog niet bevestigd. Voorlopig beweert het Oekraïense Ministerie van Defensie dat alles onder controle is, ontkent het dat er Russische landingen in Odessa hebben plaatsgevonden en beweert het “een luchtaanval van de indringer af te slaan”. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken beweert, zoals geciteerd door CNN, dat er al “honderden slachtoffers” zijn gevallen. Rusland van zijn kant ontkent de Oekraïense beweringen van verliezen van verscheidene vliegtuigen en helikopters en beweert Oekraïense vliegtuigen geneutraliseerd te hebben.
In zijn toespraak waarin hij het begin van de militaire operatie aankondigde, riep Vladimir Poetin de Oekraïense militairen op de wapens neer te leggen en benadrukte hij dat Rusland er niet op uit was zijn wil op te leggen of een bezetting van het land na te streven, maar gaf hij het Oekraïense regime de schuld van elk bloedvergieten, zoals hij ook in zijn toespraak van maandag deed. “Uw loyaliteit ligt bij het Oekraïense volk, niet bij de nazi-elites en machtsgroepen. Leg uw wapens neer, u zult vrij zijn om naar uw families terug te keren. De verantwoordelijkheid voor elk bloedvergieten zal bij het Oekraïense regime liggen,” zei de Russische president.
Oekraïne van zijn kant heeft opgeroepen tot eenheid en verdediging van het land. Het luchtruim is gesloten en er is een staat van beleg afgekondigd. Tijdens zijn toespraak in de Veiligheidsraad richtte de Oekraïense vertegenwoordiger zich rechtstreeks tot zijn Russische ambtgenoot en verklaarde dat “er geen vagevuur is voor oorlogsmisdadigers. Zij gaan regelrecht naar de hel,
ambassadeur”.
De komedie-act van de Oekraïense leider Zelenski.
“Wij zullen iedereen verslaan, want wij zijn Oekraïne”, zei Zelensky, die een gesprek kon voeren met president Biden, die beloofde meer sancties tegen Moskou op te leggen nu het de Oekraïense grens heeft overschreden en militair geweld heeft gebruikt in het buurland. Zoals Kiev al acht jaar eist, eist de Oekraïense regering dat Rusland onmiddellijk uit het internationale betalingssysteem SWIFT wordt gezet.
Het is nog te vroeg om echt te weten wat de plannen van Rusland met Oekraïne zijn na deze grootschalige aanval op de militaire infrastructuur van Oekraïne, maar het is nu al duidelijk dat het het script volgt van de Russische interventie in Georgië in 2008. Destijds neutraliseerde de Russische interventie de Georgische militaire infrastructuur, veroverde gemakkelijk Georgische vliegbases en stelde het grondgebied van Abchazië en Ossetië veilig. De oorlog leidde niet tot de bezetting van Georgië of de inbeslagneming van steden en had als belangrijkste gevolg de Russische erkenning van de de facto onafhankelijke gebieden.
De vastberadenheid van Poetin weerspiegeld in zijn lichaamstaal.
De oorlog die Kiev tegen Donbass voerde, lijkt echter voorbij te zijn. Er is een heel ander proces begonnen, een met nieuwe onzekerheden en gevolgen, die in de komende uren aan het licht zullen komen. De komende dagen zal ook blijken of de Oekraïense regering een strategie had om op deze aanval te reageren en of zij in staat is de macht, de eenheid van de strijdkrachten en de controle over het land te behouden.
Met name de toespraak van president Vladimir Poetin over de Donbass is niets minder dan verbazingwekkend geweest. Hij legde het mercantiele karakter van het Amerikaanse buitenlands beleid bloot: waardeloze beloften, intimidatie, afpersing, chantage. En hij deed dat met de grootst mogelijke vastberadenheid. Poetins “verstilde lichaamstaal, de pauzes om adem te halen, de toonhoogte, het tempo en de modulatie van de spraak – die betekenen voor alle Russen: Doen of sterven…” zoals pundit John Helmer opmerkte.
De Russische leider sprak bijna een uur lang met buitengewone vastberadenheid.
“Het Pentagon gebruikt al jaren technieken van lichaamstaal en stem om Poetin te bespioneren,” aldus Helmer. “Bewegingspsychologen stellen de diagnose dat deze kenmerken enerzijds wijzen op een combinatie van interne controle en vertrouwen in wat er gezegd wordt; anderzijds op de inzet om de luisteraar gerust te stellen.
Poetin struikelt niet in zijn toespraak, spreekt zijn tekst niet verkeerd uit of leest zijn regels van de teleprompter verkeerd. Sprekend zonder een glas water gedurende een uur, schraapt hij zeer zelden zijn keel. Zijn ademhalingen zijn kort, regelmatig, en zonder de diafragmatische discipline van de Stanislavsky toneelmethode; kortom, natuurlijk. De toonhoogte en de modulatie van zijn stem blijven gelijkmatig, zonder veel pieken van nadruk of emotie. Maar de president doet iets wat hij nog maar zelden vertoond heeft – hij ademt in hoorbare zuchten uit. Dit is een uiting van spijt, van droefheid. Voor het Russische publiek is dit aantrekkelijk, omdat het menselijk is.”
De Verenigde Staten hebben nog nooit zo’n kalme, onbeweeglijke, gedisciplineerde en zelfverzekerde vijand tegenover zich gehad.
Bron: Frontnieuws