In Bijbels Optiek
12. HET HUWELIJK IN DISCREDIET ( GEBRACHT ).
Zoals in het voorwoord al kort gememoreerd is, willen we, na de oorzaken van de devaluatie van het gezin en het huwelijk aangegeven te hebben, ons nu nader en meer in detail in het huwelijk gaan verdiepen, zoals het door God is bedoeld volgens de Schriften, alvorens over te gaan tot het eigenlijke onderwerp van deze brochure, de homofilie en het ‘homohuwelijk’.
12.1. Het huwelijk in ere.
Het leven in de zogeheten en veel bevochten vrijheid van de mens van nu eist dus reeds gedurende lange tijd zijn tol. Het huwelijk is al lang niet meer in ere, hoewel ons dat nadrukkelijk in de bijbel is geboden. Hebr. 13: 4 zegt:”Het huwelijk zij in ere bij allen en het bed onbezoedeld, want hoereerders en echtbrekers zal God oordelen”. Dat dus het huwelijk blijkbaar in ere gehouden dient te worden door allen, zoals het huwelijksformulier stelt, wordt door velen als achterhaald en ouderwets beschouwd en afgewezen. De seksuele revolutie begonnen in de jaren zestig van de vorige eeuw is veel verder doorgevreten dan wel werd vermoed en deze bedreigt de christelijke gemeente als nooit tevoren.
12.2. Verontrustende geluiden.
Volgens statistieken en steekproeven is het aantal huwelijken dat ontbonden wordt enorm: één op de drie.
Alternatieve samenlevingsvormen zijn gepropageerd, eerst voorzichtig en geraffineerd, maar langzamerhand steeds brutaler en grofweg uitgeprobeerd en “in” verklaart. Het samenwonen van ongehuwden, communes en open huwelijken is schering en inslag geworden in onze maatschappij. Gevoelens spelen geen rol meer, men probeert elkaar uit en als het niet “lukt” wordt gewoon een nieuwe relatie begonnen. Trouw en kiezen voor elkaar zijn bij grote delen van onze jeugd geen normen meer, waarvoor gekozen wordt. Seks speelt de grootste rol in een relatie.
Van hogerhand, van regeringswege, wordt er aan meegewerkt en voor betaald. Het huwelijk, zoals we dat voor enkele decennia kenden en sanctioneerden, de verbinding van huwelijk en kinderzegen is al lang niet meer vanzelfsprekend. Eerder is het tegendeel het geval. Heel deze ontwikkeling heeft de christelijke gezinnen en gemeenten niet onberoerd gelaten. De chaos is, wat de meningsvorming over al deze zaken betreft, eveneens binnen de kerken, groot. Wat dat betreft doet de duivel zijn naam en werk opnieuw eer aan. In het voortschrijdende secularisatieproces is de “heilige huwelijkse staat”, niet veilig noch gerespecteerd, al is er de laatste jaren een hernieuwde belangstelling voor het huwelijk te bespeuren, maar jammer genoeg alleen in romantische zin.
Zoals in het voorwoord al kort gememoreerd is, willen we, na de oorzaken van de devaluatie van het gezin en het huwelijk aangegeven te hebben, ons nu nader en meer in detail in het huwelijk gaan verdiepen, zoals het door God is bedoeld volgens de Schriften, alvorens over te gaan tot het eigenlijke onderwerp van deze brochure, de homofilie en het ‘homohuwelijk’.
12.1. Het huwelijk in ere.
Het leven in de zogeheten en veel bevochten vrijheid van de mens van nu eist dus reeds gedurende lange tijd zijn tol. Het huwelijk is al lang niet meer in ere, hoewel ons dat nadrukkelijk in de bijbel is geboden. Hebr. 13: 4 zegt:”Het huwelijk zij in ere bij allen en het bed onbezoedeld, want hoereerders en echtbrekers zal God oordelen”. Dat dus het huwelijk blijkbaar in ere gehouden dient te worden door allen, zoals het huwelijksformulier stelt, wordt door velen als achterhaald en ouderwets beschouwd en afgewezen. De seksuele revolutie begonnen in de jaren zestig van de vorige eeuw is veel verder doorgevreten dan wel werd vermoed en deze bedreigt de christelijke gemeente als nooit tevoren.
12.2. Verontrustende geluiden.
Volgens statistieken en steekproeven is het aantal huwelijken dat ontbonden wordt enorm: één op de drie.
Alternatieve samenlevingsvormen zijn gepropageerd, eerst voorzichtig en geraffineerd, maar langzamerhand steeds brutaler en grofweg uitgeprobeerd en “in” verklaart. Het samenwonen van ongehuwden, communes en open huwelijken is schering en inslag geworden in onze maatschappij. Gevoelens spelen geen rol meer, men probeert elkaar uit en als het niet “lukt” wordt gewoon een nieuwe relatie begonnen. Trouw en kiezen voor elkaar zijn bij grote delen van onze jeugd geen normen meer, waarvoor gekozen wordt. Seks speelt de grootste rol in een relatie.
Van hogerhand, van regeringswege, wordt er aan meegewerkt en voor betaald. Het huwelijk, zoals we dat voor enkele decennia kenden en sanctioneerden, de verbinding van huwelijk en kinderzegen is al lang niet meer vanzelfsprekend. Eerder is het tegendeel het geval. Heel deze ontwikkeling heeft de christelijke gezinnen en gemeenten niet onberoerd gelaten. De chaos is, wat de meningsvorming over al deze zaken betreft, eveneens binnen de kerken, groot. Wat dat betreft doet de duivel zijn naam en werk opnieuw eer aan. In het voortschrijdende secularisatieproces is de “heilige huwelijkse staat”, niet veilig noch gerespecteerd, al is er de laatste jaren een hernieuwde belangstelling voor het huwelijk te bespeuren, maar jammer genoeg alleen in romantische zin.
In Bijbels Optiek
Door de terugloop van het aantal kerkbezoekers nam ook het secularisatieproces een versnelde vlucht.
12.3. Oorzaken.
Al deze veranderingen en wijzigingen in leef- en denkpatroon, hebben natuurlijk hun achtergrond, en motivatie, zoals eerder reeds aangegeven.
De vele en snelle veranderingen in de samenleving laten de visie op het huwelijk en al wat er mee samenhangt nog verder afbrokkelen. De kracht van de traditie, de sociale controle is eveneens veelal weggevallen, of weggebroken. De zorg voor elkaar, de beleving van de gemeenschap, is hoe langer hoe meer zoekgeraakt en zoekgemaakt. De individualisering, het egoïsme, het wegvallen van waarden en normen, van allerlei zekerheden hebben een grote leegte veroorzaakt en mensen op zichzelf teruggeworpen. Ieder moet zichzelf maar zien te redden en uitmaken wat hij of zij wil.
De welvaart en de consumptiemaatschappij hebben een levenspatroon gekweekt, waarin de hang naar meer comfort en genot groot is. In dit kader zijn zaken als zelfverloochening, naastenliefde, kruisdragen en soberheid voor velen niet alleen onbemind, maar ook onbekend ( het aantal personen en gezinnen in financiële nood en met torenhoge schulden is nog nooit zo hoog geweest: 250.000 ). Ieder heeft rechten en wil die maximaal laten gelden, al gaat dat ten koste van de naaste.
Als reactie op het antiseksuele denken en spreken heeft de seksuele revolutie voor een doorbraak gezorgd naar de kant van seks als consumptie artikel ( zie vorige hoofdstuk ). In woord en daad werden en worden grenzen overschreden en vindt er een bevrediging van lusten en behoeften plaats die levensontplooiing heet te zijn, maar in werkelijkheid de ontplooiing van het leven zoals het door de Schepper bedoeld is, tegen gaat en tegen staat. De seksualiteit wordt zwaar overgeaccentueerd en men tekent geen bezwaar meer aan tegen voorechtelijke seksuele relaties, dus tegen onnatuurlijke levenspraktijken.
Wie dat wel doet in woord en daad, wordt op alle mogelijke manieren als conservatief bestempeld. Zelfs verwijten, met uit hun verband gerukte bijbelteksten, worden gebruikt om tegenstanders van liefdeloosheid te betichten!
Vanuit het emancipatiedenken zijn de verhoudingen tussen mannen en vrouwen bij een groot deel van de samenleving dus anders geworden. Er is een zogenaamde relatievrijheid die in de praktijk ongebondenheid betekent en in wezen geen respect meer kent voor de door God gegeven ordeningen, noch voor het lichaam, noch voor de geest van de ander.
12.3. Oorzaken.
Al deze veranderingen en wijzigingen in leef- en denkpatroon, hebben natuurlijk hun achtergrond, en motivatie, zoals eerder reeds aangegeven.
De vele en snelle veranderingen in de samenleving laten de visie op het huwelijk en al wat er mee samenhangt nog verder afbrokkelen. De kracht van de traditie, de sociale controle is eveneens veelal weggevallen, of weggebroken. De zorg voor elkaar, de beleving van de gemeenschap, is hoe langer hoe meer zoekgeraakt en zoekgemaakt. De individualisering, het egoïsme, het wegvallen van waarden en normen, van allerlei zekerheden hebben een grote leegte veroorzaakt en mensen op zichzelf teruggeworpen. Ieder moet zichzelf maar zien te redden en uitmaken wat hij of zij wil.
De welvaart en de consumptiemaatschappij hebben een levenspatroon gekweekt, waarin de hang naar meer comfort en genot groot is. In dit kader zijn zaken als zelfverloochening, naastenliefde, kruisdragen en soberheid voor velen niet alleen onbemind, maar ook onbekend ( het aantal personen en gezinnen in financiële nood en met torenhoge schulden is nog nooit zo hoog geweest: 250.000 ). Ieder heeft rechten en wil die maximaal laten gelden, al gaat dat ten koste van de naaste.
Als reactie op het antiseksuele denken en spreken heeft de seksuele revolutie voor een doorbraak gezorgd naar de kant van seks als consumptie artikel ( zie vorige hoofdstuk ). In woord en daad werden en worden grenzen overschreden en vindt er een bevrediging van lusten en behoeften plaats die levensontplooiing heet te zijn, maar in werkelijkheid de ontplooiing van het leven zoals het door de Schepper bedoeld is, tegen gaat en tegen staat. De seksualiteit wordt zwaar overgeaccentueerd en men tekent geen bezwaar meer aan tegen voorechtelijke seksuele relaties, dus tegen onnatuurlijke levenspraktijken.
Wie dat wel doet in woord en daad, wordt op alle mogelijke manieren als conservatief bestempeld. Zelfs verwijten, met uit hun verband gerukte bijbelteksten, worden gebruikt om tegenstanders van liefdeloosheid te betichten!
Vanuit het emancipatiedenken zijn de verhoudingen tussen mannen en vrouwen bij een groot deel van de samenleving dus anders geworden. Er is een zogenaamde relatievrijheid die in de praktijk ongebondenheid betekent en in wezen geen respect meer kent voor de door God gegeven ordeningen, noch voor het lichaam, noch voor de geest van de ander.
In Bijbels Optiek
Veel mannen en vrouwen kunnen teveel vrijheid op seksueel gebied niet aan, raken de weg kwijt en komen terecht bij de hulpverleners, die daar weer garen bij spinnen.
Ontrouw en overspel, driehoeksverhoudingen worden hoe langer hoe meer als normaal beschouwd en aangeprezen. Je moet je immers op alle mogelijke wijzen kunnen ontplooien en verijken met allerhande ervaringen. Dat door deze instelling relaties kwetsbaarder zijn en heel gemakkelijk worden aangegaan en weer worden verbroken, is een triest en te constateren feit. Het leven wordt zo een roes van deze zogenaamde vrijheid, die niet luistert naar de wetten, zeker niet naar Gods geboden en beloften, eist zijn tol, vroeg of laat. Wat wordt met dit alles andermaal de duivel gediend!
12.4. Autonomie.
Bovenvermelde factoren zijn, naast de oorzaken in het vorige hoofdstuk genoemd, mede voor de veranderingen inzake het huwelijk(sleven) van belang en er debet aan. Zo is eveneens een belangrijke reden voor het in diskrediet brengen van het huwelijk, de secularisatie.
In dit proces van verwereldlijking worden de belangrijkste sectoren van het maatschappelijk leven onttrokken aan de kerk en aan het geloof. Dieper nog: ze worden los van God en Zijn wil gemaakt om nu een eigen leven te gaan leiden. Alles wordt horizontalistisch en op de kaart van dit leven gezet.
Een eigen moraal is ontwikkeld, waarin er geen plaats meer is voor God, voor Zijn Woord en het gezag daarvan. Elk beroep op de bijbel wordt afgewezen en gehekeld als legalisatisch
( alles met de wet kunnen regelen ). De mens maakt zelf wel uit wat goed en slecht is en heeft God en zijn wet daarbij beslist niet nodig. Een autonome moraal, een nieuwe moraal veroverde terrein op het huwelijk.
Daarbij wordt een bepaalde vorm van naastenliefde naar eigen snit en smaak geïnterpreteerd en als enigste vorm ‘verkocht’.
Heel vaak wordt als schuldige door deze nieuwe moraal het formalisme en wetticisme in de traditionele moraal aangewezen, de dubbele moraal die er ook ten aanzien van het huwelijk was en is. Op zich is dat verwijt terecht en ter harte te nemen. Maar men slaat door naar het andere uiterste, waarin alleen maar eigen wil en wens, eigen situatie en het huidige denk- en leefpatroon maatgevend zijn en het zedelijk oordeel bepalen. Ook hier wordt het woord liefde weer misbruikt en nota bene uitgespeeld tegen de wet van God! Men weet zich ‘evangelisch geïnspireerd’, zo maakt men zichzelf wijs ( zie voor verdieping het hoofdstuk over liefde, liefhebben, geliefde ).
In plaats van de gehekelde verstarring hebben we de verwarring gekregen. In plaats van het wetticisme, de rechtlijnigheid, is nu het autonome vrijheidsdenken “in”, dat intussen weer een nieuwe wet op zich is geworden! In plaats van de vervulling van de wet, is er nu de vervanging van Gods wet. En God de Here wordt buiten ons leven gesloten. Dit is allerminst een zaak van liefde. Christus leerde ons wel anders. Daarom is het geboden samen in dankbare gehoorzaamheid te luisteren naar wat de bijbel zegt aangaande het huwelijk. Dan gaan we pas de goede weg op.
Ontrouw en overspel, driehoeksverhoudingen worden hoe langer hoe meer als normaal beschouwd en aangeprezen. Je moet je immers op alle mogelijke wijzen kunnen ontplooien en verijken met allerhande ervaringen. Dat door deze instelling relaties kwetsbaarder zijn en heel gemakkelijk worden aangegaan en weer worden verbroken, is een triest en te constateren feit. Het leven wordt zo een roes van deze zogenaamde vrijheid, die niet luistert naar de wetten, zeker niet naar Gods geboden en beloften, eist zijn tol, vroeg of laat. Wat wordt met dit alles andermaal de duivel gediend!
12.4. Autonomie.
Bovenvermelde factoren zijn, naast de oorzaken in het vorige hoofdstuk genoemd, mede voor de veranderingen inzake het huwelijk(sleven) van belang en er debet aan. Zo is eveneens een belangrijke reden voor het in diskrediet brengen van het huwelijk, de secularisatie.
In dit proces van verwereldlijking worden de belangrijkste sectoren van het maatschappelijk leven onttrokken aan de kerk en aan het geloof. Dieper nog: ze worden los van God en Zijn wil gemaakt om nu een eigen leven te gaan leiden. Alles wordt horizontalistisch en op de kaart van dit leven gezet.
Een eigen moraal is ontwikkeld, waarin er geen plaats meer is voor God, voor Zijn Woord en het gezag daarvan. Elk beroep op de bijbel wordt afgewezen en gehekeld als legalisatisch
( alles met de wet kunnen regelen ). De mens maakt zelf wel uit wat goed en slecht is en heeft God en zijn wet daarbij beslist niet nodig. Een autonome moraal, een nieuwe moraal veroverde terrein op het huwelijk.
Daarbij wordt een bepaalde vorm van naastenliefde naar eigen snit en smaak geïnterpreteerd en als enigste vorm ‘verkocht’.
Heel vaak wordt als schuldige door deze nieuwe moraal het formalisme en wetticisme in de traditionele moraal aangewezen, de dubbele moraal die er ook ten aanzien van het huwelijk was en is. Op zich is dat verwijt terecht en ter harte te nemen. Maar men slaat door naar het andere uiterste, waarin alleen maar eigen wil en wens, eigen situatie en het huidige denk- en leefpatroon maatgevend zijn en het zedelijk oordeel bepalen. Ook hier wordt het woord liefde weer misbruikt en nota bene uitgespeeld tegen de wet van God! Men weet zich ‘evangelisch geïnspireerd’, zo maakt men zichzelf wijs ( zie voor verdieping het hoofdstuk over liefde, liefhebben, geliefde ).
In plaats van de gehekelde verstarring hebben we de verwarring gekregen. In plaats van het wetticisme, de rechtlijnigheid, is nu het autonome vrijheidsdenken “in”, dat intussen weer een nieuwe wet op zich is geworden! In plaats van de vervulling van de wet, is er nu de vervanging van Gods wet. En God de Here wordt buiten ons leven gesloten. Dit is allerminst een zaak van liefde. Christus leerde ons wel anders. Daarom is het geboden samen in dankbare gehoorzaamheid te luisteren naar wat de bijbel zegt aangaande het huwelijk. Dan gaan we pas de goede weg op.
In Bijbels Optiek
Ringen symboliseren de basis van het huwelijk tussen een man en een vrouw, waar trouw en liefde de hoofdtoon voeren.