Als ik niet de (covid 19) prik neem, zal ik een uitgestotene zijn (een getuigenis uit het Verenigd Koninkrijk).
(d.d. 27 juli, 2021)
(d.d. 27 juli, 2021)
Facebook blijft me lastig vallen om het Covid-19 vaccin te nemen. Ze geven het niet op! Een van de functies vertelt me dat ik op de een of andere manier kan “helpen een einde te maken aan de pandemie” door mijn vaccinatiestatus in mijn profielfoto te zetten, en wijst erop (alsof mij dat iets kan schelen) dat sommige van mijn Facebook-vrienden dat al hebben gedaan.
Een andere van “NHS England and NHS Improvement” bedreigt me liefkozend.
“Plan je je zomervakantie? #GrabAJab” (#PakEenPrik)”
“Een dagje naar de winkels? #PakEenPrik.”
Eerlijk gezegd kan ik waarschijnlijk best zonder de winkeluitstapjes, reeds een akelige beproeving genoeg zonder de muilkorven en de eenrichting systemen. Maar ik hou wel van een keertje uitwaaien en ik heb mijn vakanties nodig, liefst in Europa. Tropische, regenachtige landen waar je talloze injecties moet nemen om niet naar de IC te hoeven, hebben me nooit echt in vervoering gebracht, zoals de Mount Kilimanjaro-klimmende gap-yah-types dat wel doen, schrijft Harry Dougherty.
Maar als ik geen “prik pak”, zullen deze eenvoudige genoegens voor mij onbereikbaar worden, en zal ik voor altijd een uitgestotene zijn. Ik zal geen enkel leven hebben.
Ik zal nog steeds niet buigen voor de pushers. Ik ben niemand een prik in mijn arm verschuldigd, en ik zou nooit van iemand anders eisen dat ze hun gezondheid riskeren of uitgestoten worden van de samenleving voor mijn veiligheid. Ik mag dan egoïstisch zijn, maar ik ben niet zo egoïstisch.
Jammer genoeg werkt de mengeling van schuld en bedreiging op de meeste mensen, ook op hen die nooit in de overdreven gevaren van Covid zijn getrapt. Zelfs Winston Smith viel uiteindelijk voor Big Brother.
Vorige week kreeg ik een Instagram-bericht van een oude vriendin. We werkten allebei in evenementen voordat onze muzikale producties op vol salaris in de horeca decimeerden.
Uit het niets vroeg ze me: “Wat is jouw mening over het vaccin?
Omdat ik niet te prekerig wilde zijn, antwoordde ik kort: “Aan jou de keuze, maar ik zou het niet aanraden.”
Helaas, het was te laat. Ze antwoordde: “Ik heb het (Pfizer) genomen zodat ik gemakkelijker naar huis kan reizen… en raad eens wie er nu een zware nierinfectie heeft. Gisteren de hele dag in het ziekenhuis… nu aan de antibiotica en pijnstillers.”
Zij is (tot nu toe) kerngezond en een twintiger. Per 7 juli 2021 staan er 24 gevallen van nierinfectie en 33 gevallen van acute nierschade (met twee dodelijke slachtoffers als gevolg van het laatste) in het Yellow Card-systeem. Haar geval (in de ware betekenis van het woord “geval”) staat daar niet bij.
Zij vervolgde: “Mijn kamergenote had een heel erge urineweginfectie na het vaccin. Mijn tante had nierstenen.”
Net als ik heeft ze zich vanaf het begin in maart 2020 verzet tegen de lockdown, verbaasd over de pure absurditeit van de regels en de pathetische acceptatie ervan door het publiek.
Maar ze kregen haar te pakken, zoals gangsters een getuige waarschuwen: “Misschien wil je aan je familie denken.”
Onlangs beschreef een van mijn vaste klanten het AstraZeneca-vaccin als “de grootste spijt van mijn leven.”
Intussen verscheen in de media een verhaal over een 51-jarige man met morbide vetzucht die aan Covid was overleden nadat hij een van de verpleegsters had verteld dat hij spijt had dat hij zich niet had laten vaccineren. Van ons wordt verwacht dat we beleefd blijven en niet vragen of hij ook spijt had van zijn gevaarlijk ongezonde levensstijl. We kunnen toch geen gevaarlijke filosofieën zoals persoonlijke verantwoordelijkheid propageren en gewoonten aanmoedigen die mensen zouden kunnen behoeden voor een vroegtijdige dood?
Begrijp me niet verkeerd, er zijn echte gevallen van jonge gezonde mannen die zich niet tegen Covid hebben laten vaccineren en daar spijt van hebben, zoals Matthew Roche, 38, en Darren Howard, 28, beiden acteurs van hetzelfde artiestenbureau ‘Mandy’. Ik weet zeker dat het gewoon toeval is, en daar zijn er de laatste tijd veel van geweest.
De monsterlijke Johnson, die zijn carrière heeft doorgebracht als een knuffelige libertariër, durfde het publiek de les te lezen over sociale verantwoordelijkheid toen hij zei: “Ik wil niet dat nachtclubs weer moeten sluiten zoals dat elders is gebeurd. Maar het betekent wel dat nachtclubs sociaal verantwoord moeten doen.”
Dit is de taal van een mishandelaar: “Ik wilde je niet slaan, maar je dwong me het te doen.”
De wezel minister van Wales, Simon Hart, zei dat het voorstel voor vaccinpaspoorten met “het zwaarste hart” kwam, en loog dat “we echt geen andere keuze hebben.”
Geen keuze? Hoe kan dat, als Wit-Rusland zijn nachtclubs, kerstmarkten en sportstadions gedurende de hele “pandemie” open heeft gehouden? Hoe zijn Texas, Tennessee en Florida, naast een aantal andere grote Amerikaanse staten, erin geslaagd hun uitgaansleven te heropenen zonder gezondheidsapartheid als voorwaarde?
Wiens veiligheid is zo belangrijk dat jonge mensen in een hoek gedreven moeten worden door een ultimatum tussen maatschappelijke uitsluiting en het nemen van een geneesmiddel met een voorlopige vergunning voor gebruik in noodsituaties zonder langetermijngegevens dat in verband wordt gebracht met ten minste 1.490 Britse sterfgevallen en 1.082.942 gemelde bijwerkingen?
De samenvatting van de regering stelt ons ten onrechte gerust dat “sommige (ongewenste) bijwerkingen zich hoe dan ook zouden hebben voorgedaan, ongeacht de vaccinatie. Dit is met name het geval wanneer miljoenen mensen worden gevaccineerd, en vooral de meeste vaccins worden gegeven aan de meest bejaarden en mensen die onderliggende ziekten hebben.”
Hetzelfde geldt voor mensen die in de afgelopen 18 maanden Covid-19 op hun overlijdensakte hebben laten zetten, maar in dezelfde samenvatting staat “op het moment van dit verslag zijn in het hele VK 128.662 mensen overleden binnen 28 dagen na een positieve test op coronavirus.”
Er wordt niet vermeld dat ondanks Covid-19 de levensverwachting in het VK nog steeds hoger is dan ooit, en dat de gemiddelde leeftijd van een Covid-dode zelfs nog hoger ligt. Ze vermelden niet dat zelfs in de meest kwetsbare groepen de grote meerderheid van de mensen die met de ziekte besmet zijn, overleeft. Ze benadrukken niet dat veel van deze Covid-sterfgevallen “zich hoe dan ook zouden hebben voorgedaan”, zoals ze angstvallig beweren over sterfgevallen die met vaccins in verband worden gebracht.
Zelfs onheilsprediker hoofddokter Neil Ferguson gaf vorig jaar toe dat de meeste Covid-doden mensen betroffen die hoe dan ook spoedig zouden zijn overleden. Maar zouden bijvoorbeeld de AstraZeneca-slachtoffers Dr. Stephen Wright en BBC-presentatrice Lisa Shaw sowieso zijn overleden? Nee. Waarschijnlijk evenmin als de 44-jarige man uit Tasmanië of de 48-jarige vrouw in Victoria wier dood aan de clotshot (zo noemen de kinderen AstraZeneca tegenwoordig) onlangs werd gemeld in Australië, een ander land waar vaccinweigeraars openlijk worden vervolgd door hun heersende elite.
Het zal interessant zijn om te zien hoe snel aan vaccins gerelateerde sterfgevallen de Covid-sterfte inhalen in landen die toevallig een uitzonderlijk lage Covid-sterfte hadden. De officiële cijfers van Nieuw-Zeeland laten 26 met Covid verband houdende sterfgevallen zien, voor het overgrote deel bij burgers van hoge leeftijd en reeds lijdend aan comorbiditeiten, van wie er ten minste twee aanvankelijk waren gediagnosticeerd met influenza (maak daarvan wat u wilt).
Voor zover ik kan nagaan, was het jongste slachtoffer een man van in de vijftig die in september overleed. Aangezien Covid een jaar voorsprong heeft op de invoering van het vaccin in Nieuw-Zeeland en slechts 18,6% van de Kiwi’s ten minste één dosis heeft gekregen, kunnen we de 26 met Covid verband houdende sterfgevallen in Nieuw-Zeeland vergelijken met de 18 vermoedelijke sterfgevallen ten gevolge van vaccins die zijn gemeld bij het Centre for Adverse Reactions Monitoring (CARM) van het land.
Ook hier geeft het regime in Wellington dezelfde valse geruststellingen als in het Yellow Card-systeem van het VK, waarbij gerapporteerde sterfgevallen door vaccins als toevallig worden afgedaan op een manier die net zo goed kan worden gezegd van sterfgevallen door Covid. Maar er zijn nog maar acht gerapporteerde sterfgevallen door vaccins nodig om het huidige aantal sterfgevallen in NZ “aan” en “met” de “eens in de eeuw pandemie” te evenaren.
Er zijn in totaal 6.143 bijwerkingen van vaccins gemeld, waarvan meer dan de helft bij mensen onder de 50 jaar. Daartoe behoren 21 meldingen van anafylaxie (ernstige allergische reactie), 19 Bell’s Palsy (gezichtsverlamming), 12 myocarditis (hartontsteking), 21 bloedingen, 13 beroerten, 11 DVT’s (diep-veneuze trombose), en een niet nader gespecificeerd aantal (minder dan zes, maar elk ten minste één) spontane abortussen, acute leverletsels, hartaanvallen, trombose-episoden en Guillain-Barré-syndroom. Het middel is nu al veel erger dan de kwaal en de voordelen wegen niet op tegen de risico’s.
Ergens binnenkort zal een tiener hier sterven aan myocarditis, terwijl een ander een fatale bloedstolsel krijgt omdat hun werd verteld dat het vaccin hun ticket naar “vrijheid” was. Hun bloed zal aan de handen van Johnson en Zahawi kleven.
Eerlijk gezegd verdient iedereen die denkt dat deze sterfgevallen, of zelfs de vaccinverwonding van mijn vriend, het waard waren om hen veilig te houden, het niet om veilig te zijn.
https://www.frontnieuws.com/als-ik-niet-de-prik-neem-zal-ik-een-uitgestotene-zijn/
Een andere van “NHS England and NHS Improvement” bedreigt me liefkozend.
“Plan je je zomervakantie? #GrabAJab” (#PakEenPrik)”
“Een dagje naar de winkels? #PakEenPrik.”
Eerlijk gezegd kan ik waarschijnlijk best zonder de winkeluitstapjes, reeds een akelige beproeving genoeg zonder de muilkorven en de eenrichting systemen. Maar ik hou wel van een keertje uitwaaien en ik heb mijn vakanties nodig, liefst in Europa. Tropische, regenachtige landen waar je talloze injecties moet nemen om niet naar de IC te hoeven, hebben me nooit echt in vervoering gebracht, zoals de Mount Kilimanjaro-klimmende gap-yah-types dat wel doen, schrijft Harry Dougherty.
Maar als ik geen “prik pak”, zullen deze eenvoudige genoegens voor mij onbereikbaar worden, en zal ik voor altijd een uitgestotene zijn. Ik zal geen enkel leven hebben.
Ik zal nog steeds niet buigen voor de pushers. Ik ben niemand een prik in mijn arm verschuldigd, en ik zou nooit van iemand anders eisen dat ze hun gezondheid riskeren of uitgestoten worden van de samenleving voor mijn veiligheid. Ik mag dan egoïstisch zijn, maar ik ben niet zo egoïstisch.
Jammer genoeg werkt de mengeling van schuld en bedreiging op de meeste mensen, ook op hen die nooit in de overdreven gevaren van Covid zijn getrapt. Zelfs Winston Smith viel uiteindelijk voor Big Brother.
Vorige week kreeg ik een Instagram-bericht van een oude vriendin. We werkten allebei in evenementen voordat onze muzikale producties op vol salaris in de horeca decimeerden.
Uit het niets vroeg ze me: “Wat is jouw mening over het vaccin?
Omdat ik niet te prekerig wilde zijn, antwoordde ik kort: “Aan jou de keuze, maar ik zou het niet aanraden.”
Helaas, het was te laat. Ze antwoordde: “Ik heb het (Pfizer) genomen zodat ik gemakkelijker naar huis kan reizen… en raad eens wie er nu een zware nierinfectie heeft. Gisteren de hele dag in het ziekenhuis… nu aan de antibiotica en pijnstillers.”
Zij is (tot nu toe) kerngezond en een twintiger. Per 7 juli 2021 staan er 24 gevallen van nierinfectie en 33 gevallen van acute nierschade (met twee dodelijke slachtoffers als gevolg van het laatste) in het Yellow Card-systeem. Haar geval (in de ware betekenis van het woord “geval”) staat daar niet bij.
Zij vervolgde: “Mijn kamergenote had een heel erge urineweginfectie na het vaccin. Mijn tante had nierstenen.”
Net als ik heeft ze zich vanaf het begin in maart 2020 verzet tegen de lockdown, verbaasd over de pure absurditeit van de regels en de pathetische acceptatie ervan door het publiek.
Maar ze kregen haar te pakken, zoals gangsters een getuige waarschuwen: “Misschien wil je aan je familie denken.”
Onlangs beschreef een van mijn vaste klanten het AstraZeneca-vaccin als “de grootste spijt van mijn leven.”
Intussen verscheen in de media een verhaal over een 51-jarige man met morbide vetzucht die aan Covid was overleden nadat hij een van de verpleegsters had verteld dat hij spijt had dat hij zich niet had laten vaccineren. Van ons wordt verwacht dat we beleefd blijven en niet vragen of hij ook spijt had van zijn gevaarlijk ongezonde levensstijl. We kunnen toch geen gevaarlijke filosofieën zoals persoonlijke verantwoordelijkheid propageren en gewoonten aanmoedigen die mensen zouden kunnen behoeden voor een vroegtijdige dood?
Begrijp me niet verkeerd, er zijn echte gevallen van jonge gezonde mannen die zich niet tegen Covid hebben laten vaccineren en daar spijt van hebben, zoals Matthew Roche, 38, en Darren Howard, 28, beiden acteurs van hetzelfde artiestenbureau ‘Mandy’. Ik weet zeker dat het gewoon toeval is, en daar zijn er de laatste tijd veel van geweest.
De monsterlijke Johnson, die zijn carrière heeft doorgebracht als een knuffelige libertariër, durfde het publiek de les te lezen over sociale verantwoordelijkheid toen hij zei: “Ik wil niet dat nachtclubs weer moeten sluiten zoals dat elders is gebeurd. Maar het betekent wel dat nachtclubs sociaal verantwoord moeten doen.”
Dit is de taal van een mishandelaar: “Ik wilde je niet slaan, maar je dwong me het te doen.”
De wezel minister van Wales, Simon Hart, zei dat het voorstel voor vaccinpaspoorten met “het zwaarste hart” kwam, en loog dat “we echt geen andere keuze hebben.”
Geen keuze? Hoe kan dat, als Wit-Rusland zijn nachtclubs, kerstmarkten en sportstadions gedurende de hele “pandemie” open heeft gehouden? Hoe zijn Texas, Tennessee en Florida, naast een aantal andere grote Amerikaanse staten, erin geslaagd hun uitgaansleven te heropenen zonder gezondheidsapartheid als voorwaarde?
Wiens veiligheid is zo belangrijk dat jonge mensen in een hoek gedreven moeten worden door een ultimatum tussen maatschappelijke uitsluiting en het nemen van een geneesmiddel met een voorlopige vergunning voor gebruik in noodsituaties zonder langetermijngegevens dat in verband wordt gebracht met ten minste 1.490 Britse sterfgevallen en 1.082.942 gemelde bijwerkingen?
De samenvatting van de regering stelt ons ten onrechte gerust dat “sommige (ongewenste) bijwerkingen zich hoe dan ook zouden hebben voorgedaan, ongeacht de vaccinatie. Dit is met name het geval wanneer miljoenen mensen worden gevaccineerd, en vooral de meeste vaccins worden gegeven aan de meest bejaarden en mensen die onderliggende ziekten hebben.”
Hetzelfde geldt voor mensen die in de afgelopen 18 maanden Covid-19 op hun overlijdensakte hebben laten zetten, maar in dezelfde samenvatting staat “op het moment van dit verslag zijn in het hele VK 128.662 mensen overleden binnen 28 dagen na een positieve test op coronavirus.”
Er wordt niet vermeld dat ondanks Covid-19 de levensverwachting in het VK nog steeds hoger is dan ooit, en dat de gemiddelde leeftijd van een Covid-dode zelfs nog hoger ligt. Ze vermelden niet dat zelfs in de meest kwetsbare groepen de grote meerderheid van de mensen die met de ziekte besmet zijn, overleeft. Ze benadrukken niet dat veel van deze Covid-sterfgevallen “zich hoe dan ook zouden hebben voorgedaan”, zoals ze angstvallig beweren over sterfgevallen die met vaccins in verband worden gebracht.
Zelfs onheilsprediker hoofddokter Neil Ferguson gaf vorig jaar toe dat de meeste Covid-doden mensen betroffen die hoe dan ook spoedig zouden zijn overleden. Maar zouden bijvoorbeeld de AstraZeneca-slachtoffers Dr. Stephen Wright en BBC-presentatrice Lisa Shaw sowieso zijn overleden? Nee. Waarschijnlijk evenmin als de 44-jarige man uit Tasmanië of de 48-jarige vrouw in Victoria wier dood aan de clotshot (zo noemen de kinderen AstraZeneca tegenwoordig) onlangs werd gemeld in Australië, een ander land waar vaccinweigeraars openlijk worden vervolgd door hun heersende elite.
Het zal interessant zijn om te zien hoe snel aan vaccins gerelateerde sterfgevallen de Covid-sterfte inhalen in landen die toevallig een uitzonderlijk lage Covid-sterfte hadden. De officiële cijfers van Nieuw-Zeeland laten 26 met Covid verband houdende sterfgevallen zien, voor het overgrote deel bij burgers van hoge leeftijd en reeds lijdend aan comorbiditeiten, van wie er ten minste twee aanvankelijk waren gediagnosticeerd met influenza (maak daarvan wat u wilt).
Voor zover ik kan nagaan, was het jongste slachtoffer een man van in de vijftig die in september overleed. Aangezien Covid een jaar voorsprong heeft op de invoering van het vaccin in Nieuw-Zeeland en slechts 18,6% van de Kiwi’s ten minste één dosis heeft gekregen, kunnen we de 26 met Covid verband houdende sterfgevallen in Nieuw-Zeeland vergelijken met de 18 vermoedelijke sterfgevallen ten gevolge van vaccins die zijn gemeld bij het Centre for Adverse Reactions Monitoring (CARM) van het land.
Ook hier geeft het regime in Wellington dezelfde valse geruststellingen als in het Yellow Card-systeem van het VK, waarbij gerapporteerde sterfgevallen door vaccins als toevallig worden afgedaan op een manier die net zo goed kan worden gezegd van sterfgevallen door Covid. Maar er zijn nog maar acht gerapporteerde sterfgevallen door vaccins nodig om het huidige aantal sterfgevallen in NZ “aan” en “met” de “eens in de eeuw pandemie” te evenaren.
Er zijn in totaal 6.143 bijwerkingen van vaccins gemeld, waarvan meer dan de helft bij mensen onder de 50 jaar. Daartoe behoren 21 meldingen van anafylaxie (ernstige allergische reactie), 19 Bell’s Palsy (gezichtsverlamming), 12 myocarditis (hartontsteking), 21 bloedingen, 13 beroerten, 11 DVT’s (diep-veneuze trombose), en een niet nader gespecificeerd aantal (minder dan zes, maar elk ten minste één) spontane abortussen, acute leverletsels, hartaanvallen, trombose-episoden en Guillain-Barré-syndroom. Het middel is nu al veel erger dan de kwaal en de voordelen wegen niet op tegen de risico’s.
Ergens binnenkort zal een tiener hier sterven aan myocarditis, terwijl een ander een fatale bloedstolsel krijgt omdat hun werd verteld dat het vaccin hun ticket naar “vrijheid” was. Hun bloed zal aan de handen van Johnson en Zahawi kleven.
Eerlijk gezegd verdient iedereen die denkt dat deze sterfgevallen, of zelfs de vaccinverwonding van mijn vriend, het waard waren om hen veilig te houden, het niet om veilig te zijn.
https://www.frontnieuws.com/als-ik-niet-de-prik-neem-zal-ik-een-uitgestotene-zijn/