Zal Rusland overschakelen op een totale oorlogsstrategie?
(d.d. 21 juni, 2022)
(d.d. 21 juni, 2022)
Rusland heeft Litouwen uitdrukkelijk gewaarschuwd dat, tenzij de onbeperkte doorgang per spoor naar de Russische staat Kaliningrad onmiddellijk wordt hersteld, “Rusland actie zal ondernemen” tegen Litouwen. Deze woorden zijn geschreven en overhandigd aan de zaakgelastigde van Litouwen, die vandaag ontboden is op het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken om de schriftelijke waarschuwing in ontvangst te nemen.
De laatste keer dat Rusland een land waarschuwde dat ze “X” tijd hadden om iets te doen, was Oekraïne. Zeven uur nadat die termijn van vijf uur gegeven was, trok het Russische leger met geweld Oekraïne binnen.
Larry Johnson:
Twee gebeurtenissen in de afgelopen dagen – het besluit van Litouwen om de doorvoer van Russische voorraden naar Kalinigrad te verhinderen en de Oekraïense raketaanval op een Russisch olieplatform in de Zwarte Zee – kunnen voor Rusland het kantelpunt zijn om over te schakelen op een totale oorlogsstrategie in plaats van door te gaan met de Speciale Militaire Operatie. Ik zal het uitleggen.
De Speciale Militaire Operatie bestond, naast de verklaarde doelen van demilitarisering en denazificatie van Oekraïne, uit beperkte rules of engagement [gevechtsregels, redactie]. Rusland vernietigde niet alle communicatie-infrastructuur en -netwerken. Het internet bleef in de meeste delen van Oekraïne operationeel. Mobiele telefoontorens en elektriciteitsnetten waren geen doelwit en werden niet vernietigd. De lichten bleven branden in de steden en dorpen, waaronder Lviv en Kiev. De civiele brandstofdepots en olieraffinaderijen werden grotendeels ongemoeid gelaten.
Oekraïense regeringsgebouwen, waaronder het Ministerie van Defensie, zijn niet tot puin gereduceerd. Zij staan nog overeind en de dagelijkse gang van zaken gaat door. Het civiele vervoersnet functioneert nog steeds. Een deel van het spoorwegverkeer is onderbroken om het vervoer van militaire voorraden van de NAVO naar het oostelijk deel van Oekraïne tegen te houden, maar de treinen blijven rijden, zij het oude beesten die op diesel rijden.
Niettegenstaande de westerse propaganda dat Russische “orks” burgers verkrachten, plunderen en moedwillig doden, is de waarheid anders.
Rusland heeft geen zuiver civiele gebieden als doelwit gekozen (in tegenstelling tot Oekraïne, dat de stad Donetsk beschiet, waar geen Russische militaire activiteit is) en heeft Oekraïne onder druk gezet om veilige vluchtroutes te openen voor burgers die in een gevechtszone gevangen zitten. Oekraïne heeft veel van deze hulpacties geblokkeerd.
Kenmerkend voor de speciale militaire operatie is de omvang van de Russische strijdmacht die in Oekraïne wordt ingezet – naar schatting slechts 250.000 Russische troepen die het opnemen tegen een Oekraïense leger- en territoriale verdedigingsmacht van 600.000 man.
De militaire strategen zijn het erover eens dat een aanvallend leger een voorsprong van 3 tegen 1 moet hebben, als het wil slagen:
De 3-1 regel van het landgevecht is een militair aforisme dat zijn oorsprong vindt in operationeel onderzoek, en dat stelt dat een aanvallende strijdmacht een voordeel van 3 tegen 1 moet hebben op een verdedigende strijdmacht om te kunnen slagen. De reden waarom de aanvalsmacht zo groot moet zijn, is natuurlijk om rekening te houden met de verliezen die kunnen optreden bij het aanvallen van een versterkte positie. Een kleinere aanvalsmacht neemt vaak een veel groter risico door niet genoeg soldaten te hebben om een bres te slaan en uit te buiten; ook de keuze van het terrein, de dekking, de mate van paraatheid, het gebied, de afstand tot de bevoorrading, de afstand tot de versterkingen, en het thuisvoordeel (moreel) zijn meestal aan de kant van de verdediger.
Rusland heeft de conventionele wijsheid op zijn kop gezet.
Ondanks het feit dat Oekraïne, dat vanuit versterkte posities een defensieve strijd voerde, bijna drie keer in de meerderheid was, verkreeg Rusland snel de overmacht in de lucht en verlamde het Oekraïense vermogen om de belegerde eenheden luchtsteun te geven. Oekraïense gevechtsvliegtuigen en helikopters hebben geen offensieve rol van betekenis gespeeld bij de Oekraïense operaties.
Rusland heeft zich ook gewend tot de milities in de republieken Loehansk en Donetsk en hen het leeuwendeel van de strijd laten dragen bij de herovering van grondgebied dat in handen was van het Oekraïense leger. Het lijkt erop dat Rusland de rol van ondersteunende commandant speelde, terwijl de strijdkrachten van Luhansk en Donetsk de gesteunde troepen waren. Met andere woorden, Rusland leverde artillerie, pantservoertuigen, luchtsteun en raketten ter ondersteuning van de militaire operaties van de Donbas-republieken. Rusland zorgde ook voor troepenversterking als dat nodig was.
Ondanks de westerse beweringen dat Rusland catastrofale verliezen heeft geleden, zijn er op de sociale media in Rusland geen bewijzen te vinden die die bewering staven. Vladimir Poetin heeft niet de macht om rouwende ouders en echtgenoten te verhinderen zonen te betreuren die op het slagveld verloren zijn gegaan.
Als Rusland besluit de handschoenen uit te trekken en een grootscheepse oorlog tegen Oekraïne te voeren, zal het bloedbad dat de Oekraïense strijdkrachten op de grond ondervinden daarbij verbleken. U zult geen fotomomenten meer zien met westerse politici en beroemdheden die door de straten van Kiev flaneren. Rusland kan het elektriciteitsnet van Oekraïne vernietigen en de kerncentrale van Zaporizja – de grootste centrale van Europa – stilleggen. Rusland kan de toegang van Oekraïne tot olie om zeep helpen en raffinaderijen uitschakelen. En Rusland kan zich gaan richten op de Oekraïense overheidsinfrastructuur.
Ik hoop dat het zover niet komt, maar Vladimir Poetin heeft duidelijk gemaakt dat dit voor Rusland een existentiële strijd is, en het westen heeft door zijn woorden en daden die overtuiging versterkt. Eén Duitse journalist is zich bewust geworden van het gevaar:
De Duitse televisie geeft toe wat steeds duidelijker wordt: het Westen is in ontkenning dat Rusland zijn militaire conflict met Oekraïne zo goed als gewonnen heeft.
“Ik ben bang dat we nu voor een situatie staan waarin we een ongemakkelijke waarheid onder ogen moeten zien,” zei journalist Wolfram Weimer vorige week. “En dat is dat Rusland deze oorlog gewonnen heeft.”
“Nu werkt onze kanselier met dit taalsjabloon: “Rusland mag deze oorlog niet winnen. Oekraïne moet winnen,” ging Weimer verder.
“Ik vraag me alleen af waar dit politiek heen gaat, want in feite heeft Rusland de Donbas in slechts een paar dagen tijd praktisch veroverd. De gebiedswinst is enorm, ze is ongeveer even groot als Nederland en België bij elkaar. De landverbinding met de Krim is er. Dat betekent, hoe moet Rusland deze oorlog nu verliezen?”
Weimer zei verder dat Oekraïne “niet de kracht heeft” om Rusland militair te bestrijden, ondanks het feit dat het Westen miljarden dollars aan wapens en hulp heeft gegeven, en dat Rusland “ook het internationale spel van de sancties aan het winnen is.”
Wij leven in historische tijden. De wereld die in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog tot stand kwam, is op 24 februari 2022 uitgedoofd. De Verenigde Staten zijn niet langer in een positie om de uitkomst in Oekraïne en Europa te dicteren. Die macht ligt nu bij Vladimir Poetin.
Bron: Frontnieuws